Searching for the answer

Eingenlijk mocht Razor niet buiten het WOF gebied komen en daar had hij nu even maling aan. Razor was in het holst van de nacht weg geslopen n via Fruitgarden zijn weg naar het dorp gezocht. Niet moeilijk, maar het wemelde er van de Bloodhunters. Razor had zijn rode hoed ver over zijn gezicht getrokken zodat ze hem niet meteen zouden herkennen en Razor liep als een gewoon mens tussen hen door. Hij vroeg aan sommige mensen of ze ene oude BRandon's kende en er waren erbij die niet wisten wie de man was. azor begon wanhopig te worden want hij wist dat die kerel hier gewoont had. Een oud vrouwtje kwam net de hoek om toen hij weer naar de man vroeg en grinnikte even. Razor draaide zich naar haar om en vroeg of ze hem kende. De vrouw zei dat ze hem verzorgden en Razor wel naar hem toe kon brengen. Razor nam haar aanbod aan en liep met haar mee.Het duurde toch even voor ze bij een groot vervallen huis aankwamen. Razor keek ondertussen of er geen personen hem gevolgd war. Toen ze de deur achter hen dicht deed hoorde Razor hem in het slot vallen. Het vrouwtje vroeg hem haar te volgen Razor liep achter haar aan de trap op. De oude man lag op bed en keek hen beide vragend aan. Het vrouwtje zei dat Razor zijn beloning en Razor knike daar alleen maar bij. Razor begon
Vragen te stellen over Charlie en waarom hij zo ver anderd was? De oude man begon over Charlie die vroeger heel erg antoshast geweest over ene Razor die hij trainde, maar dat alles veranderde toen hij gedwongen werd door zijn vader om voor de raad vanoudelingen te verschijnen. Die hadden hem bevolen om Razor te doden voor het geval dat hij erooit moeite mee had. Razor moest zich vreselijk goed in houden en luisterde naar de oude man. Toen hij klaar was boog hij zich naar de oude man toe en bedankte hem vriendelijk, mär zijn ogen verrieden hem. De oude man schrok zich wezeloos en probeerde naar de wachters te schreeuwen. Razor verdween en liep meteen naarbuiten. Razor rende weg en verstopte ineen oud huisje.

Hope had Razor achtervolgd in haar onzichtbare staat ze had alles gehoord en gezien en ze zat nu samen in het oude huisje. Ze droeg een zwart jurkje dat tot net boven haar knieën kwam en haar haar in een hoge staart. Ze werd weer zichtbaar en staarde voor zich uit hij zou zich nu vast rot schrikken. Niet echt je beste actie ooit hè Razortje? Zei ze met een grijns terwijl ze vlak voor hem ging zitten. Je moet het anders aanpakken als je info wilt daarvoor heb je.... Ze grijnsde en ging tegen hem staan ze had een lichte inkijk. Vrouwelijke charmes nodig geen dreigementen zo meteen krijgt die knar nog een hartaanval. Zei ze rustig terwijl ze weer wat bij hem vandaan ging.

De geur van Hope drong zich aan hem op dus echt schrikken deed hij niet, maar haar plotseling weer te zien was minder dan alleen haar stem te horen. 'Mischien, maar wat had ik anders moeten doen duimpje draaien in huis?' zei Razor nog al bits, maar hij luiterde maar half. Hij had de antwoorden die hij wilde en dat was genoeg voor hem. 'Vragen staat vrij voor iedereen zelfs voor vrouwen die geen charme gebruiken.' mopperde Razor en keek even door een van de ramen. Gelukkig had niemand hen gevolgd dus konden ze hier nog wel even blijven... 'En dan daarbij ik heb helemaal geen dreiging geuit voor die man. Ik wilde enkel hem bedanken voor de info, kan ik het weten dat die ouwe me nog steeds herkende? Meestal zijn dat soort lui van die leeftijd al dement aan het worden en vergeten gezichten of ooguitdrukking snel.' zei Razor een stuk rustiger. Het was dus werkelijk de schuld van de ouderlingen dat Charlie zo haat dragend was geworden en nu kon Razor zich richten op andere dingen, maar of hij van vroeger nog zou dromen was nog de vraag? RAzor liep door het huisje dat er erg oud en onbewoont uit zag. De Bloodhunters zouden hier vast niet gaan zoeken. Voetstappen klonken steeds verder weg en dit zou de uitgeleen kans zijn om weg te komen. 'We kunnen beter gaan ze lopen nu ver bij ons uit de buurt.' stelde Razor voor en liep naar de deur opende die en keek de straat even rond. Niemand te zien. Hij liep de straat op en miste Hope meteen weer. Die zou vast weer in haar ontzichtbare staat zijn? Hij sloot de deur weer en begon langzaam door de straat te lopen, maar nog steeds diep in gedachten over de info die ze net te horen hadden gekregen.

Aria keek geiriteerd voor haar uit. Terwijl ze vanuit de woonkamer naar buiten zat te staren. Ze had expres hier heen verhuisd voor de stilte maarja ze had best wel mogen verwachten dat er dan ook niks te beleven viel. Vermoeid wreef ik door mijn ogen. Het was al enkele dagen geweest dat Aria nog achter boodschappen waren gegaan, maar ze had zo haar redenen daarvoor, ze had teveel dingen moeten regelen sinds ze weet wat er is gebeurd met haar ouders. De reis en de uitkomst had haar verander en haar vooral zeker niet tevreden gesteld. Al geeuwend stond Aria vanuit haar zetel recht liep naar de voorraad kast om te zien wat ze nog nodig had. Bond toen haar zwaard veilig rond haar heupen en stapte sierlijk richting de deur die ze open deed en even stilstond en genoot van de zon op haar huid. Vluchtig deed ze de deur achter haar op slot en met wat geld op zak stapte ze met een geirriteerde uitdrukking naar de kraampjes die ze nodig had. Wat verderop zag Aria een jonge gast uit een soort verlaten huisje stappen. Haar argwanen was meteen gewerkt want dat huis kon niet bewoond zijn. Met samen geknepen ogen keek ze de jongen strak aan, het beviel haar niet. Maar omdat ze honger had liet ze het voor nu...aan de kant liggen en stapte naar het kraampje. Toch hield ze het handvat van haar zwaard stevig vast. Je weet maar nooit.



-Tamtamtam ^^-

Ze moest even grinniken toen hij zei 'ik heb helemaal geen dreiging geuit...' Ze schudde grijnzend haar hoofd. Razor jij uit altijd dreiging dat zit gewoon in je en tje je ogen zijn meestal ook niet echt bepaald vriendelijk. En je had op mij moeten wachten dan had ik met hem gesproken en jouw onzichtbaar gehouden of je teminste wat vermomt je bent echt roekeloos geweest! Zei ze wat strenger wat moest ze toch met die gast aanvangen? Hij verprutste echt alles omdat hij over niets nadacht! Razor zei dat ze beter konden gaan en ze knikte ze werd onzichtbaar maar toen ze over straat liepen zag ze een bloodhunter argwanend naar Razor kijken ze sprong op zijn rug gelukkig weegde ze praktisch niets. Maak dat je hier wegkomt die vrouw vermoed iets. Fluisterde ze in zijn oor zodat alleen hij het kon horen.

Hope had misschien wel gelijk, maar zo was hij nu eenmaal gemaakt door de Bloodhunters. Dus kon hij er vrij weinig aan doen. Razor voelde Hope ineens op zijn rug springen en fluisterde dat ze beter konden gaan rennen. Mooi genoeg dat ze bijna niks woog dus kon hij ongehindert weg rennen. Razor zetten het op een lopen en laveerde tussen de mensen door met een gemak die niet voor mensen normaal was. Zelfs met Hope op zijn rug kon hij zich nog vrij sierlijk bewegen zonder iemand aan te raken. Natuurlijk was het zo dat d intressen van de Bloodhunter meer aanwakkerde, maar daar had hij schijt aan. Razor dook een van de verlaten steegjes in om daar zonder de drukte verder te kunnen rennen. Charlie zou vast als een bloodhond achter ze aan gerent zijn, maar daar kon hij nu vrij weinig mee beginnen nu die dood was, maar de vrouw zou vast ahter hen aan komen? Razor sprong op wat kisten toen ze bij een doodlopende muur aan kwamen en greep de rand vast en trok zich op. Hij hoorde een stem achter zich en Razor keek even om toen hij gehurkt op de muur zat. Zijn rode ogen glinsterde vanonder de schaudwen van zijn rode hoed en hij grijnsde breeduit voor hij zich aan de andere kant liet zakken en door rende.

Normaal zou Aria ze laten gaan, toch kreeg ze zo het gevoel dat er iets niet plijs was bij hem. Eigenlijk had ze niet direct zin om erachter te vragen. Ze betaalde vlug enkel wat fruit, ze had het gevoel dat die gast nog iets zou doen dan was het maar beter dat ze niet meteen een hele hoop spullen koopt om dan haar handen ervol mee te hebben nee, haar instinct waarschuwde haar voor die gast. Even streek ze door haar donkere haren. Aria liet haar ogen nog even vluchtig naar de jonge gast gaan die oppeens haar zag staan. Maar dat kon toch niet? Hij had daarstraks helemaal niet op haar gelet. Meteen daarna ging hij er vandoor. Aria bromde kwaad, waarom moest zij dat nu toch juist hebben."Hou dit voor me bij" Blafte ze kwaad naar de man en gaf hem haar spullen, daarna rende ze meteen naar de richting waar die gast verdwenen was. Al snel vangde ze een glimp van hem op. Dat was een doodlopende straat wist ze. Deze straten kende ze gewoon van buiten, het was simpel. Hij sprong op de muur...Oke dat was pech hebben" He" Riep ze kwaad. Hij draaide zich om en keek haar grijnzend aan, wat er alleen maar voor zorgde dat ze nog vastberadender werd. "Waarom heb ik dat ook weer" Bromde ze toen hij van de muur sprong. Meteen ging ze weer in de achtervolging. Juist vlak naast de muur stond er een houten kist, dat kwam van pas. Met een simpele sprong ging ze op de kist en sprong toen met een lenige beweging over de muur en belande weer op beide voeten."Verdorrie, waar zit die gast nu". Kwaad keek ze rond en haalde haar zwaard uit haar schede. Voorzichtig stapte ze verder door de straat.

Het was een vrouw die naar hem geroepen had. Dit kon nor leuk worden, maar hij moest ook zo snel mogelijk weer terug zonder kleerscheuren komen! Mistake zou anders misschien denken dat hij weer niet naar Hope geluisterd had, maar die zat op zijn rug en had hetzelfde mee gedacht als hij, nouja helemaal meegedaht had ze nu ook weer niet? Razor greep naar en deurklink en voelde dat de deur open was. Snel draaide hij de deur open en ging naar binnen zodat ze uit het zicht van de vrouw zouden zijn. Een gtrap naar boven en beneden lag voor hen. Hier blijven was al geen optie dus naar beneden al helemaal niet. Razor koos ervoor om naar boven te gaan en nam de trap met twee treden te gelijk. Het was niet alleen afmattend, maar ook slopend voor zijn been die nog niet helemaal herstelt was. De wond zag je niet meer, maar de spieren waren nog wat stressig. Toen ze eenmaal boen waren bleef hij even uit staan hijgen voor hij de deur naar buiten opende en ze niets anders dan daken voor zich hadden. Nu kwam het moeilijkste gedeelte. Van dak naar dak springen of Hope moest hen in haar draken vorm hier vandaan vliegen in haar ontzichtbare staat? Razor liep het dak over op een rustig tempo en keek even over de rand en zag de vrouwelijke bloodhunter door de straat sluipen met getrokken wapen. Even grinnikte hij en trok zich terug. 'Goed we gaan verder.' zei Razor en nam een aanloop. op de rand van het dak zetten hij zich af en sprong naar het dak dat voor hen lag. Gelukkig hadden ze hier vrij platte daken zonder enige moeite zou je hier over heen kunnen springen, maar verder op lagen er ook wat moeilijkere daken tussen. Razor landen en voelde even zijn been schrijnen, maar schonk er geen aandacht aan en liep tot halverwegen en rekende de afstand tot het volgende dak.

Aria hield alles strak in de gaten, toch vond ze hem niet. Haar ontkomen kon niet want ze was vlak achter hem over de muur gesprongen. Haar donkere haren lagen nu warrig door elkaar. "Heb ik weer" Sprak ze mopperend terwijl ze probeerde haar haar weer in model te krijgen maar gaf het toen uiteindelijk toch weer op. Eigenlijk had ze niet meteen gedacht dat hij iets had gedaan ofzo, hij had alleen haar argwanen gewekt. Maar doordat die weer zo stom moest zijn en weglopen had dat ervoor gezorgt dat ze hem verdacht vond. En nu hij nog steeds zat te vluchten, moet hij helemaal niet verwonderd zijn dat ze achter hem aan zat. Toen ze haar ademhaling vertraagde en haar ogen sloot hoorde ze heel vaagjes zijn voetstappen. Alleen wist ze niet precies van waar. Aria deed haar ogen open en juist op dat moment kwam er een schaduw over haar heen, direct keek ze naar boven en zag ze hem nog juist op het dak landen. Gefrustreerd bromde ze iets en schoot toen een van de huizen binnen, negeerde de blikken van de bewoners. Toen ze eindelijk op het dak was zag ze dan ze voorsprong hadden. Even zuchtte ze maar ze gaf het niet op. Al snel sprong zij nu ook naar een andere dak, en juist toen ze de grond raakte maakte ze een koprol waardoor ze weer al recht stond en hen weer volgde, ze had helemaal geen vaart verminderd dankzij die koprol was het zelf versneld. In plaats van hem te achter volgen sprong ze een heel andere kant op en verdween zo uit zijn zicht. Ze wsist welke richting ze op gingen, ze kende het hier vanbuiten en wist daarom ook een kortere weg zodat ze voor hen er zou zijn. Toen Aria eindelijk op haar bestemming kwam ging ze al grijnzend zitten en wachtte op hen af, want ze zag hen al aankomen.

Razor luisterde eens naar haar eindelijk dacht ze hij zette het op een lopen maar die vrouw had hun gezien en liep hen achterna Razor had weer een grijns op zijn kop ze zuchtte geërgerd maar bleef wel op zijn rug hij loodsde hun door het hele dorp tot ze boven in een huis zaten hij was vermoeid dat zag ze en ze zag ook dat zijn been pijn deed hij liet het mischien niet echt merken maar ze zag het gewwon ze werd even zichtbaar en sprong achter hem aan toen hij naar een ander dak sprong. Ze gaf hem een zachtte tik tegen zijn kop. Nooit zo ver en hoog springen als je geen vleugels hebt. Kom spring jij nu maar op mijn rug. Zei ze rustig. Ze werd draak en ze wachtte tot hij op haar rug zat hop was iets groter dan een paard en haar vleugels waren heel lang als ze ze uitstrekte ook haar staart was bijna 2 meter. Ze vloog niet nee ze sprong en ze bleef zichtbaar door energie tekorten. Hope had nog wat last van haar vleugels waaardoor vliegen niet zo super ging nu sprong ze gewoon en zweefde daarna ze sloeg soms 4 daken over ze schoten goed op maar Hope verstijfde toen ze iets rook bloodhuntergeur! Ze gromde en keek even naar Razor zodat hij wist dat er iets niet pluis was.

Srry verkeerd acc

Razor voelde hoe Hope van zijn rug sprong en hem een tik gaf zodat hij om keek en knikte toen Hope in haar draak veranderde. Razor sprong op haar rug en hielt zich vast aan haar stekels soms sloegen ze vele daken over tot ze een geur roken de Blik van Hope zei al genoeg en Razor gromde geeregerd, misschien hadden ze haar gezien? Razor had er geen zin in om te vechten, maar als het moest dan deed hij dat met veel liefde! Razor zag een Bloodhunter zitten en herkende haar ze had hen gevolgt hoe kon ze plots voor hen uit komen? Razor merkte dat Hope haar vleugels nog niet helemaal optimaal waren dus legde hij zijn handen op haar vleugelgewrichten. elf had hij nog energie genoeg voor een gevecht en als ze die zo konden vermijden door haar vleugels meer te helen dan was dat prima. RAzor heelde haar vleugels meer dan genoeg en wahten af. 'Voelt het al wat beter?' vroeg Razor en bleef de vrouwelijke bloodhunter in het oog houden.

Terwijl Aria toch maar wachte keek ze even naar beneden, daar zat ze dan op de rand van het dak haar benen te laten bungelen in het niets. Haar haren nog steeds wat warrig doordat ze vele bewegingen had gedaan om hem achter na te zitten had haar humeur er nu wel niet beter op gemaakt maar oke. Meteen zag ze een draak, dus daarom had hij haar gezien er was nog iemand anders bij hem geweest. Ze keek met half samen geknepen ogen toe. Toen ze dichter bij kwamen zag Aria dat de draken shifter daar iets met haar vleugels had? Ze wist het niet precies maar de jonge gast probeerde het te helen. Aria kon het niet laten en een grote grijns kwam op haar gezicht. Ze had echt moeite om haar lach in te houden. Hoe beide daar zaten te sukkelen gewoon om uit haar buurt te geraken het was hilarich."Oh jasses land toch beide " Sprak ze kribbig en luid genoeg voor de twee shifters, maar ze hield wel haar hand op haar zwaard, je weet maar nooit. Toch leek beide niet helemaal in staat om een echt gevecht staande te kunnen houden, dat was dus in Aria haar voordeel zij was lekker fit en al haar spieren waren klaar voor actie als het zover moest komen.

Razor heelde haar vleugels ze bewoog er soepel mee en ze keek even naar hem met iets wat een glimlach moest voorstellen maar toen hoorde ze een stem de stem van die bloodhunter. Ze daagde haar uit Hopes spieren spanden op haar verstand vertelde haar weg te vliegen maar haar draak dacht daar anders over ze nam Razor beet met haar staart en zette hem op het dak ze vloog naar de bloodhunter toe en Cirkelde grommend om haar heen. Ze werd even onzichtbaar en sloeg met haar staart over de grond waardoor de vrouw op haar gezicht viel Hope werd weer zichtbaar en grinnikte ze draaide haar rug nar de vrouw toe en wilde naar Razor gaan om weg te vliegen.

Aria begreep niet waarom ze zo moesten doen, Ze leek toch niet op een monster? Niet dat ze zo'n lieve hunter was en hen gewoon zou laten passeren zonder iets te vragen maar ze was nu niet iemand die zonder na te denken zou gaan vechten tegen hen. Misschien had Aria haar zin wat anders moeten zeggen want oppeens was die shifter rondjes rond haar aan het doen. Meteen stond Aria recht en haar spieren waren nu allemaal gespannen. Inneens verdween de draak, wat dus geen goed teken was en nog voor Aria het wist voelde ze de staart bij haar voeten en werd ze getackeld waardoor ze nu met haar gezicht op de grond lag. Dat ging erover, woedend stond Aria weer recht en haalde haar zwaard uit haar schede. De draak draaide zich ondertussen al om. Dat was niet slim van haar. Aria nam haar zwaard aan de punt vast waardoor ze nu zou vechten met haar handvat(omgekeerd vast) Geruisloos rende ze recht op de draak af en liet zich toen op haar knieën vallen waardoor ze recht onder de buik terecht kwam en met de punt van het zwaardhandvat stak ze recht tussen twee schubben van het grote dier, al rollend kwam Aria eronder uit. Ze stond in een defensieve houding, wetend dat die gast haar ieder moment zou kunnen aanvallen. Alleen Aria weet trouwens wanneer de draak weer uit haar verlamming zou kunnen geraken.

Hope greep Razor vast en etten hem op een van de daken! Ging ze het gevecht alleen aan? Razor sprong van dak naar dak en bij de laatste landing verloor hij bijna zijn evenwicht. Pijn schoot door zijn been heen, maar Razor moest Hope gaan helpen dat kon echt niet anders. Razor zetten zich net af toen Hope gestoken werd. Hij moest haar helpen of anders zoud dit verkeert aflopen! Hij landen en had het verkeert berekend. Razor gleed door en botste tegen de benen van de Bloodhunter op waardoor hij haar onderuit duwden. Razor rolde een andere kant op dan haar en kwam tegen Hope aan tot stilstand. Razor gromde nijdig en veranderde meteen in zijn shape vorm. De haren op zijn rug stonden overeind en zijn tanden blonken in het vroege ochtend licht. Het intereseerde hem niet wat die vrouw zou doen, maar hoewel hij Hope soms haten mocht hij haar ook graag! 'Ik weet niet wat je gedaan hebt, maar dat lukt je geen tweede keer!' gromde Razor nijdig en zijn ogen stonden vol bloedlust. Hij zou haar doden als het moest en daar had Razor geen enkele moeite mee! Zijn slagen kwamen harder aan dan die van Will, maar dan was hij ook geen geboren Shape shifter meer net als zijn snelheid was nu wat sneller dan die van geboren shifters ook al was RAzor licht gewond door de wond aan zijn been die alleen nog een litteken was. Razor zetten Rising sun in werking die niet langer meer heelde, maar de wonden van een ieder die tegen hem was de wonden oud of vers openscheurden!

Hope voelde plots een stekende pijn in haar buik ze schreeuwde het uit en zag toen het bloed uit haar buik sijpelen ze wilde achter de vrouw aangaan maar ze kon niet bewegen ze moest ergens een drukpunt geraakt hebben! Hope werd weer mens ze lag opgekronkelt op de grond en ze keek naar Razor die het vreemd genoeg voor haar opnam. Ze was ergens wel verbaasd maar ook opgelucht. Razor was hier niet in zijn element met al die gladde daken en hij viel zelfs een keer op haar. Ze keek hem aan en fluisterde met een haperende stem. Wees voorzichtig Zei ze waarbij ze in zijn ogen keek met oprechtte schuld en bezorgdheid ze had zich moeten inhouden nu bracht ze hem ook in gevaar!

Hope veranderde weer in haar menselijke vorm en vroeg hem voorzichtig te zijn. Dit waren geen momenten om rustig af te wachten tot je vijand toe sloeg! Razor knikte enkel naar Hope voor hij al grommend een open plek zocht die ze had tijdens een aanval... Razor kende het menselijke lchäm dus kende ook hij elke drukpunt die er thuis hoorde. De vrouw begon vragen te stellen, maar die Hope nog hij was van plan om die te geven! "Je denkt toch niet dat we dat aan jouw neus gaan hangen he!" sneerde Razor en voelde dat dit dat eigenlijk te glad was voor hem in zijn shape-vorm. Razor was er niet van overtuigt dat ze hen zou laten gaan, zelfs niet als ze haar de waarheid zouden vertellen! Razor bleef met een hoge rug voor Hope staan n cirkelde hij met haar mee.

Aria had wel verwacht dat die gast pissig zou zijn, maar dat was zij ook natuurlijk. Even veegde ze met de rug van haar hand over haar gezicht waar er vuiligheid op was dankzij die vuile daken van hier. Maar ookal veegde ze het af ze hield de jongen strak in de gaten. Meteen zag ze hem lopen en weer over het dak springen. Lichtjes boog Aria voorover klaar om zichzelf te verdedigen, maar hij had iets verkeerds berekend ofzo want hij lande heel anders dan hij had verwacht, ook Aria had het neit verwacht en kon niet voorkomen dat hij tegen haar botste en ze opnieuw weer op de grond viel. Ze mopperde verschillende soorte vloekwoorden. Wat hadden die shifters toch allemaal met tackelen? Het frustreerde haar. Al snel stond ze weer op beide benen recht haar zwaard eerst alleen maar van staal was nu inneens weer veranderd in vuur. Ze hield het zo dat het voor haar was waardoor ze zichzelf makkelijk kon verdedigen en toch ook kon aanvallen. gromde hij nijdig en zijn ogen stonden vol bloedlust. Ze negeerde de bloedlust in zijn ogen."Als ik jou was zou ik maar even wachtte" bromde ze. Er zat geen triomf in haar lippen of ogen, het is niet dat ze er van genoot maar shifters doden werd ze ook niet vies van."Als je me nu dood, zoals ik wel verwacht aan jou te zien. Je weet niet hoe je die verlamming van de draak kunt wegkrijgen, en vooral wanneer die voorbij is, je moet iets doen waar jaren van training moet ondergaan." Sprak ze toch uiterst kalm aangezien ze in een gevaarlijke positie was. Ze meende trouwens echt wat ze zij. Haar ouders hadden haar geleerd de drukpunten van dieren te vinden, ook van mensen. Het had jaren geduurd voor ze dat kon beheersen en ze had het al van heel jongs af aan moeten leren. Die kunst werd trouwens alleen maar in haar familie aangeleerd.

Hope schrok er echt van hoe Razor haar verdedigde dat had ze echt nooit van hem gedacht mischien was hij niet zo slecht als ze dacht. De vrouw begon vanalles te bazelzn en ze chanteerde Razor zelfs. Dat liet Hope niet toe! Haar lippen kon ze nog bewegen! Razor luister niet naar haar! Als jij haar niet dood vangt ze je of word je zelf gedood! Denk aan Lily denk aan je ouders jij mag niet doodgaan! Riep ze ze wist dat ze waarschijnlijk dan voor de rest van haar leven niets meer kon doen maar Razor moest veilig zijn er moest teminste één iemand hier heelhuids uitkomen!

Aria wist dat ze moest oppassen en iedere beweging van hem moet opvangen, dat deed ze ook. Haar ogen waren strak op zijn bewegingen gericht. Liet haar concentratie helemaal niet verslappen, dat zou gewoon stom zijn en kan alles overhoop gooien. Toch wou dat niet zeggend dat ze niets meer rond haar zag dat was juist wel zo. Aria hield de geluiden ook in de gaten. Razor luister niet naar haar! Als jij haar niet dood vangt ze je of word je zelf gedood! Denk aan Lily denk aan je ouders jij mag niet doodgaan! Riep de verlamde shifter. Aria luisterde aandachtig naar de woorden en schudde haar hoofd terwijl ze haar blik op de jongen die dus Razor heette gericht hield. Toen sprak ze ."Jasses, dus jullie denken echt dat ik jullie zou vermoorden. Even wees ze heel snel en heel kort naar de verlamde draak."Dan had ik ten eerste wel een andere drukpunt bij je buik aan geraakt en niet met de handvat maar met de punt van men zwaard slimmerd" Sprak ze kribbig. maar had in het midden van haar zin haar zwaard wel meteen weer voor haar gehouden." En ten tweede, jij ..Razor, als je zo noemt ging er als een haas vandoor. Niet moeilijk dat ik achter jullie aankwam. En ik weet niet of je het trouwens nog lang volhoud met die been van je " Sprak ze nijdig, Aria een beetje vals beschuldigen normaal zou ze de draak gewoon hebben aangevallen om haar mond te snoeren zodat ze zweeg maar ze dacht daar nog meer overna en zou dan de situatie alleen maar erger maken. Dus deed ze het niet. "en nee ik lieg niet, gevangen houden is natuurlijk wel een idee" Bekende ze"Maar nee dan zit ik met hem opgescheeft die het mij niet simpel zou maken dus voor nu nee bedankt" Vervolgde ze zwaar geirriteerd, als die twee zo blijven doen gaat ze echt haar geduld verliezen.

Hope reageerde fel, maar Razor probeerde zijn gedachten erbij te houden dus moest ze even stil zijn! Razor gromde maar niet naar de hunter. "OOit al eens gehoort je bek te houden?"Gromde Razor en zijn staart zwiepte nijdig heen en weer. Hij hielt zijn oren goed open en hoorde de irritatie van de hunter, maar zijn eigen irritatie werkte ook niet echt mee! "We hadden gewoon haast wat is daar mis mee? Of hebben mensen soms geen haast om snel ergens anders heen te gaan!" GRomde Razor en zijn blik gleed van Hope weer naar de Bloodhunter bloodhunter. Zijn eigen geduld begon ook op te raken, maar hij reageerde niet op wat ze over zijn been zei. Razor kon het zo lang uit houden tot zijn maag weer leeg zou zijn! Maar dat duurde gelukking nog wel even! Wat ze ook van plan mocht zijn Razor zou haar niet in zijn buurt of in die van Hope laten komen tenzij ze al haar wapens afgelegd had?

In de positie blijven staan kon ze lang volhouden door de trainingen maar ze ontspande haar wel heel klein beetje maar, waardoor ze toch weer snel in de houding kon gaan staan als hij onverwacht zou aanvallen. "We hadden gewoon haast wat is daar mis mee? Of hebben mensen soms geen haast om snel ergens anders heen te gaan!" GRomde Razor. Aria snoof verontwaardigd."Nee vele mense hebben dat, maar die beginnen uiteindelijk niet te vluchten als ik achter hun aan zit, en me niet proberen kwijt te geraken" Sprak ze sarcastisch. En keek hem uitdagend aan."Maar weet je, als jullie zo blijven doen dan kan ik even goed gaan, maar dan blijft ze verlamd." Sprak Aria nonchalant terwijl ze haar schouders op, het was haar probleem niet meer. Ze draaide haar half om waardoor ze Razor nog goed in zicht kon houden maar stapte wel al naar de rand om er vanaf te springen en te vertrekken.

Ze sprak over dingen die hem weinig inteseerde, maar toch moest hij haar even uit de droom helpen! 'Als ik haast heb ren in tot ik daar aan kom niet iets om personen door tgen te laten houden dus blaas niet zo hoog van de toren om met die onzin aan te komen.' ei Razor minder grommend, maar bleef in zijn deventieve houding staan. 'Tsk alsof we niemand ander kunnen vinden!' sneerde Razor op haar laatste woorden en zag haar wel vertrekken, maar hij had zo het gevoel dat ze het niet meende, Er lag in haar toon iets anders dan anders, maar het geschreeuw van een groepje Bloodhunters trok meer zijn zorg dan dat zij vertrekken zou! Hoewel hij haar in het oog hielt werp hij even een snelle blik over de rand waar Hope bij lag en zag er een stel aan het gebin van de streeg rennen. Razor trok zich terug nog voor ze hem zouden zien en wiebbelde even met zijn ogen, maar niet omdat hij haar uit het oog verloren had. Nee hij bedacht snel een plannetje, maar wel eentje die in hun voordeel zou uitpakken. 'Mocht je dichterbij komen dan zonder je wapens en streken! Ik heb het niet zo op die dingen en dan bedoel ik ook alles!' stelde Razor voor en deed een stap achteruit om haar te laten zien dat hij het meende. Zijn verdedigende houding werd ook minder, maar zijn spieren bleven gespannen staan voor het geval ze toch wat achter de hand hielt dat ze tegen hem of Hope zou kunnen gebruiken...

Aria keek even naar beneden. Het was niet zo diep dus het enige dat ze zou voelen als ze op de grond zou belanden zou het waarschijnlijk gewoon een stekende pijn zijn als ze wat verkeerd beland op de grond, dat kan ze wel aan. 'Als ik haast heb ren in tot ik daar aan kom niet iets om personen door tgen te laten houden dus blaas niet zo hoog van de toren om met die onzin aan te komen.' ei Razor minder grommend, maar bleef in zijn deventieve houding staan. Aria moest grijnzen maar dat was maar lichtjes. 'Tsk alsof we niemand ander kunnen vinden!' sneerde Razor op haar laatste. Ze keerde haar hoofd naar hem om."doe je best maar je zult niemand vinden die het nog heeft geleerd, ik ben de enige die nog van mijn familie over is" Snauwde woedend naar hem. 'Mocht je dichterbij komen dan zonder je wapens en streken! Ik heb het niet zo op die dingen en dan bedoel ik ook alles!' stelde Razor voor en deed een stap achteruit om haar te laten zien dat hij het meende. Het was Aria al meteen opgevallen dat die bloodhunters dichter kwamen. Een geamuseerde grijns sierde haar lippen."Veel succes met een draak te vervoeren." Ze keek hem kil aan."Ik vertrouw geen shifter zo goed dat ik mijn wapens neer ga leggen gewoon om een shifter te redden" Sprak ze emotieloos."Veel plezier." Sprak ze koeltjes keek of haar zwaard nog in haar schede goed zat en sprong toen van het dak en belande soepel op haar voeten. De andere hunters zagen haar. Even zwaaide ze naar hen."Hello jongens" grinnikte ze maar nam geen aanstalte om naar hen te gaan, inplaats daarvan draaide zich naar de andere kant op en stapte van de shifters weg.

Ze zei dat verder niemand wist hoe je drukpunten weer ongedaan kon maken en ze vertrok. Razor gromde een lichte verwensing en was maar al te blij dat Hope weer in haar menselijke gedaante terug verandert zodat ze gemakkelijker te vervoeren was. Hij wist niet of die vrouw hen veraden zou of dat ze gewoon simpel weg weg ging zonder hen te verraden. Hij hoorde haar alleen een begroeting tegen hen uiten, maar verder niks. Razor veranderde terug en tilde Hope op in zijn armen. Ze voelde koud aan door het oude dak waar ze op gelegen had. Razor voelde zijn been schrijnen door haar alleen al een paar passen gedragen te hebben. ze moesten hier weg en graag zonder gepakt te worden! Razor liep naar voren en keek over de rand waar de vrouw niet vanaf gesprongen was. Bingo! Recht onder hen stond een wagen afgeladen met stro dat nog niet zo lang geleden van het land was afgehaalt. 'Zachte landing!' zei Razor grijnzend en sprong van het dak.Het stro prikte door zijn kleding heen, maar ze waren veilig aan gekomen. Razor werkte zich met Hope nog in zijn armen omhoog en liep moeizaam naar de bok waar hij Hope vlak achter legde en er zelf op klom en de teugels vast pakte. 'Yeah!'riep Razor en gaf een knal met de teugels op het achterwerk van het paard dat err niets vermoedent stond te luieren. De berijder kwam naar buiten en schreeuwde luid vloekend datzijn kar gestolen werd! Razor stuurde de wagen zo goed en kwaad als het ging door de wegen van het dorp. Op een paard kon hij prima rijden, maar met de wagen dus niet echt. Toch kwamen ze met weinig botsingen bij de poort aan. Razor zag dat ze de deuren dicht wilde maken dus was het snelle denkwerk geboden. Razor tilde Hope half op zijn rug en sprong op de rug van het paard. Daar bond hij haar met de lange teugels aan de haam vast zodat ze niet zou vallen en trok de leidsels waar het dier mee vast zat stuk. De wagen kwam los en rolde een andere kant op. Razor kon nog net de teugels vast grijpen voor het paard wilde keren en stuurde het dier tussen de dicht gaande deuren. Enkel wat paardestaartharen bleven achter tussen de deuren! Razor spoorde het paard tot een rengalop en voelde de wind van verschillende pijlen langs hem op schieten. eentje trof het achterwerk van het paard, maar niet zodat het dier zou vallen. Ze kwamen buiten schot gebied, maar wat geen van beide wist was dat er een nieuwe boog was uitgevonden die grotere afstanden kon halen. Razor toomde zijn rijdier niet in dus werd die boog gebruikt en trof doel. Een stekende pijl branden in zijn schouder, maar paard verdween samen met Razor en Hope tussen de bomen. Razor gromde geergerd, ze konden niet eerder naar het WOF gebied zonder datHope weer normaal was! ze moesten even naar een veilige plek en hij kende er maar eentje buiten het gebied en dat was het ouderlijke huis van Hope! Daar aangekomen zadelde hij het paard af na Hope los gemaakt te hebben en zetten het dier op stal, waarna hij Hope op tilde en in bed legde toen ze eenmaal binnen waren. Razor gooide de dekens over haar heen en voelde zich weer licht flauwtjes worden. Hij had voedsel nodig en snel! Razor liep naar de keuken en zag dat hier al een tijdje niemand meer gewoond had, wantal het eten dat er lag was bedorven! Razor liep naar buiten en ging op jacht naar klein wild en nam voor Hope ook een konijn mee na er zelf een stuk of wat verslonden te hebben. De geur van Bloodhunters was niet aanwezig, maar toch zouden ze last krijgen van een pottenkijker!