Searching for the answer

Razor merkte niet dat ze in slaap viel en bleef in zijn eigen verwarrig smoren. Hij voerde een strijd die alleen hij kon beslissen en daar kreeg hij nu even geen beweging in. Toen hoorde Razor Hope schreeuwen en schrok wakker uit ijn twijfelende gevecht. Hij had haar al eens horen schreeuwen, maar toen was ze net door hem en Will van de Drug verlost geweest. Dit was niet goed en zijn twijfel zakte weg en meteen stond Razor op en liep naar Hope toe. Even bleef hij voor haar staan en boog zich daarna naar haar toe en legde zijn hand op haar hoofd. Ze gloeide en meteen sprong de bezorgdheid bij hem over. Het zou nog even duren voor Will terug zou zijn dus moest hij het tot die tijd oplossen! Razor liep om het bed heen en kroop tegen Hope aan met zijn armen om haar heen geslagen zoals hij vaker had zien doen als Will bij Hope ging lapen toen hij nog geen eigen lichaam had. Razor legde zijn hoofd op haar schouder en raakte even haar buik aan. De rillingen liepen weer even over zijn rug, maar toch verzetten hij die angst oor het niet zien wat het was en verlegde zijn armen even zodat hij daar niet bij in de buurt zou komen. Hope was nu even belangrijker dan zijn afschuw! Razor wist dat het niks zou helpen, maar gebruikte Rising sun om Hope hopelijk rustiger te krijgen? misschien zou het werken en zou haar nachtmerrie verdwijnen?

Hope bleef maar naar Charlie toegetrokken worden zijn klauwachtige handen omarmde haar bijna tot er ineens een rood lichtje verscheen het knipperde en Charlie deinsde achteruit en verdween net zoals de monsterlijke baby. Hope stopte met schreeuwen ze werd half wakker en ze opende haar ogen heel langzaam ze zag armen om haar heen geslagen liggen eerst dacht ze dat het Will was tot ze de vreemde rode tekens zag op de handen van degene die de nachtmerrie verdreven had. ze schrok even. .Razor?Zei ze zachtjes en twijfelend. maar toen kwam een klein lachje op haar gelaat. Ze draaide haar hoofd een beetje haar buik hield ze uit zijn buurt ze wist dat hij er bang van werd. Ze drukte haar lippen even op zijn wang. Bedankt.... Fluisterde ze zacht terwijl ze geleidelijk aan weer indommelde. haar ene hand had zich verstrengeld met de zijne en dat verdreef haar nachtmerries zijn warmte zijn ademhaling gaf haar een gevoel van veiligheid.


(oe mag ik de baby sws laten komen?)

RAzor leek net bijna echt gehoorschade op te lopen door haar paniekerige geschreeuw toen ze ineens stopte. Razor zuchten bijna onvoelbaar en wilde ich teru trekken toen hij haar zijn naam hoorde noemen, maar ze draaide alleen haar hoofd om en gaf hem een kus op zijn wang. Razor wist niet wat te doen dus bleef hij liggen en knikte twijfelend toen ze hem bedankte. Hope verstrengelde haar vingers met de zijne en de rode tekens die opgelicht hadden verdwenen. Razor voelde haar ademhaling weer weg zakken tot het regelmatige. Zelf was hij ook moe, maar durfte niet in slaap te vallen. Hij wist niet wat Will er van zou denken als hij hem bij haar zou zien liggen slapen? De arm die Hope niet vast had zakte weg doordat de slaap hem aan het overmannen was en kwam toch bij haar buik te liggen. De zachte bewegingen van de baby lieten hem schrikken en klaarwakker trok hij zijn hand weg, maar keek wel even naar de buik van Hope. De kleine bewegingen die haar bont n blauwe buik maakte waren angst wekkend voor hem, maar toch leek het iets te hebben dat zijn aandacht aan het trekken was. Zijn nieuwschierigheid begon het langzaam van hem te winnen en Razor ging weer voorzichtig naar haar buik en legde er eerst een vinger op tot die geraakt werd. De eerste paar keer trok hij nog terug, maar bij de vierde keer liet hij de inger liggen. Eerst voelde Razor en kline stoot die zachtjes was dus het was een handje of een voet? Razor legde voorzichtig zijn hele hand op haar buik en gelijk gleed het kindje met zijn rug langs zijn hand. Razor rilde even, maar begon het toch ook weer leuk te vinden. Hij hielt zijn hand weer op haar buik na het eerst weer weg getrokken te hebben en nu kwam er een zachte stoot. Het angstige gevoel trok weg en begon bijna normaal te worden. Mocht Hope wakker worden zou hij zijn hand snel weer weg trekken en doen alsof hij het niet wilde aanraken, maar wist wel dat als ze wakker zou worden van zijn aanraking meteen zou weten dat hij het was. Razor besloot om toch maar ook te gaan slapen om wat rust te krijgen, maar vergat zijn hand van de buik van Hope te halen voor hij zijn ogen sloot en in slaap viel.

(Nog niet dit is alleen tijdens het Voetbal even mogelijk. Ik Haat Voetbal! daarom kijk in er het liefste niet naar en mocht van ma er even achter, dus misschien als ik geluk heb en lief doe mag ik er weer gewoon achter kruipen tot die tijd moet Sue in je buik blijven... P.S. kijk eens bij haar karakterkaart in denk dat je het wel zal bevallen of eigenlijk niet met wat Will Hood met haar doet?)

Razor leek nog steeds niet de oude te zijn hij knikte alleen maar even toen ze hem bedankte en hij zag er nogal verwart uit. Hope werd wakker toe ze zijn hand voelde bewegen ze opende haar ogen lichtjes en ze bekeek het hele gebeuren maar hij had blijkbaar niet door dat ze wakker was. Ze zag en voelde dat hij eerst zijn vinger op haar buik legde maar die steeds terug trok het was best een grappig gebeuren. Na een tijd liet hij zijn vinger liggen en ze voelde zelfs zijn warme hand op haar huid. Het was een prettig gevoel en deze keer vond ze het niet erg dat hij haar aanraakte zoals anders wel altijd het geval was geweest. Ze hoorde dat hij in slaap viel en zijn hand lag nog op haar buik haar kleintje schopte een paar keer tegen zijn hand en Hope lachtte zachtjes. Ja liefje dat is Razor....Ik weet het ik weet het ik vind hem ook aardig. Fluisterde ze tegen haar buik. Ze draaide zich langzaam een beetje om zodat ze nu met haar hoofd tegen zijn brst aanlag zijn armen waren bevredigend en ook zij viel in slaap niet wetend wat Will zou doen moest hij nu binnenkomen....

(Ik vind het wel vetjes, arme sue....)

Hope lag blijkbaar te kijken naar wat hij deed, maar Razor was zo druk bezig zijn angst te overwinnen dat hij het niet merkte. Razor merkte zelfs niet dat ze omdraaide en haar hoofd tegen zijn borst legde. Zijn vermoeitheid was zo groot geweest dat Razor gewoon door sliep. -Overal klonk het vertrouwde gemurmel van de gevangen shifters op die in de kooien langs de muren zaten. Er was verder niemand in de gang dan hij en nog iemand die aan het einde op Razor leek te wachten. Die vrolijke glimlach en de zwaaiende beweging nodigte hem uit naar die persoon toe te lopen. Razor keek even rond, maar zag geen andere achter of naast hem staan. Langzaam liep Razor naar voren en toen hij nog maar een meter bij de jonge man vandaan was verdween die glimlach en veranderde in een nietwillende uitdrukking. Razor was te laat met ontwijken, want de jongen had ineens zijn zwaard vast die er eerst niet was geweest en doorboorde hem.- Razor schrok wakker en viel van het bed, maar had Hope gelukkig niet geraakt. Razor had al te dicht op de rand van het bed gelegen voor hij in slaap viel. Een doffe dreun was te horen die gevolgt werd met wat gekreun en zwaar gehijg! Razor was klaar wakker en vroeg zich af waar hij was, maar door twee heldere blauwe ogen wist hij het weer. Langzaam ging Rzor recht zitten en schudden zich even. Waarom had hij ineens last van nachtmerrie's?

(Ja zielig he, maar het kwam ineens in me op.)

Hope schrok wakker toen ze een bonk hoorde Razor was blijkbaar uit bed gevallen. Ze keek hem bezorgd aan hij kreunde en heeg ze zag ook zweet op zijn voorhoofd parelen. Hij zag er nogal verwart uit en ze kroop langzaam uit bed zekwam langs hem zitten en ze streelde door zijn haar. Ssst maar het is goed 't was maar een nare droom. Fluisterde ze geruststellend. Ze keek hem meelevend aaan en ze hielp hem wat rechter zitten. Ze ging even naar de keuken en ze kwam terug met een warme tas chocolade melk. Ze wist dat Will daar van hield en ze dacht dat hij het mischien ook wel lekker vond. Ze gaf het aan hem met een vriendelijke glimlach. Wil je erover praten? vroeg ze rustig ze begreep het als hij nee zei maar ze wilde hem graag helpen!

Hope kroop uit bed en kwam bij hem zitten en hielp om rechter te gaan zitten. Haar woorden klonken anders veel... moederlijker? Razor zag dat ze naar de keuken ging en Razor ging op de rand van het bed zitten waarna hij terug dacht aan zijn nachtmerie! Het had eerst zo vertrouwt geleken, maar hij haten het als het verkeert uit pakte. Niet veel later kwam ze terug met tas warme chocomelk en drukte die in zijn hand. Razor keek er even naar het rook zoet en naar chocolade, maar dit was weer iets dat hij nog nooit geproeft had? Voorzichtig nipte hij er van en hoorde Hope vragen of hij erover wilde praten. Zijn blik verharde, maar zijn mond was ondertussen vol met chocomelk. Het smaakte niet eens vies, maar juist lekker! "Wat valt er over te vertellen? Het was bijna dezelfde droom als van een paar dagen geleden!" zijn gebruikelike vinnigheid lag weer in zijn stem, maar zijn ogen verrieden nog dat hij nog wat verwart was!

Toen ze hem de chocolademelk had gegeven leek het wel alsof hij zoiets nog nooit gezien had. Ze lachtte hem niet uit ze bleef rustig ze voelde helemaal geen drang om weer met hem te gaan bekvechten zoals anders het geval wel was. Ze zag dat zijn blik verharde en ze slikte even maar ze zag wel dat hij nog steeds verward was. Ze ging niet op zijn vinnigheid in Hope was de rust zelve. Rustig je hoeft niet meteen weer zo kattig te worden gewoon rustig blijven goed? Zei ze kalm terwijl ze langs hem kwam zitten. Ik weet het die nachtmerries kunnen je erg van de kaart brengen en ik vrees dat cha...hij altijd een litteken in ons onderbewustzijn zal blijven ookal is hij lichamelijk niet meer aanwezig. Maar je mag hem niet laten winnen Razor! Blijf vechten, je verzetten. Zei ze bemoedigend ze staarde even naar het open raam een traan kwam uit haar oog ze was bang dat haar baby op Charlie zou lijken zoals in haar droom. Doe ik je aan hem denken? Vroeg ze zacht maar ze keek hem niet aan.

Hope bleef rustig en vroeg hem dat ook te blijven, maar Razor voelde niet dat hij aan rust toe was, maar haar volgende woorden waren moedig gesproken. "Wees gerust ik ben geen zacht ei dat zich klein laat krijgen door die nare dromen!" zijn stem was wat rustiger, maar toch had hij geen zin om nog langer stil te zitten en gaf de lege beker aan Hope terug. "Als je het niet erg vind ga ik even een luchtje scheppen?" mumerelde Razor stond op en liep het huis uit. Buiten zuchten hij nog even voor Razor begon te lopen.

Hope luisterde naar hem en ze knikte toen hij weg wilde. Ze zag hem weglopen en ze ging op bed liggen ze was nog steeds uitgeput maar ze ging niet slapen ze dacht na dit was weer één van de momenten geweest dat ze het goed had kunnen vinden met Razor en dit was de eerste keer dat het niet op een gevecht uitdraaide. Hope glimlachtte een beetje flauwtjes. Ze had met hem te doen zij kreeg veel steun van Will ze kon hem alles vertellen maar ze zag dat Razor alles opkropte het niet allemaal tegen Lily durfde te zeggen. Bang om haar angst aan te jagen bang om haar te verliezen. Het ga je goed lieve Razor... Fluisterde ze terwijl ze over haar buik wreef haar baby was weer hevig aan he schoppen en soms krmp ze ineen van de pijn.

Razor was nog niet helemaal zich zelf en het zat hem nog flink dwars over wat er die ochtend gebeurd was. Hij liep naar zijn huisje om nog even te gaan liggen, want zijn hoofd tolde nog vreselijk. Toen hij de straat in keek zag hij Will aan komen lopen die was zeker op weg naar Hope? Razor liep zijn huis in en liet de deur op een kier staan. Daarna liet hij zich op bed zakken en sloot zijn ogen voor even.