Where freedom reigns

Tristan knikte waardoor ze opgelucht glimlachte. . 'Heb je honger?' vroeg Tristan terwijl hij met zijn hand in zijn buidel rondzocht en er een verlept stuk brood uit haalde. Hij keek ernaar, zuchtte en gooide het in het vuur, dat konden ze tich niet meer eten. Ík vang wel even iets.'zei hij en veranderde naar zijn wolven vorm. Aria wou nog zeggen dat het niet hoeft om expres nog te gaan jagen maar hij was al uit de grot gerend waardoor ze lachend haar hoofd schudde en al haar plukken in het rond zwaaide. Aria staarde naar het vuur, hoe het knetterde zoals haar zwaard deed als ze in een gevecht was beland. Verward schudde ze de gedachten uit haar hoofd. Al snel kwam Tristan weer in de grot. Hij schudde zijn vacht uit en veranderde naar zijn mensen vorm. Hij haalde de vacht van het konijn af en stak het aan een zelfgemaakt spit. Al gauw begon de grot heerlijk te ruiken naar gebraden konijn."Dat ruikt heerlijk" Bekende ze lachend en ging languit op de grond liggen. Af en toe keek ze naar het konijn en merkte door het kleur dat het gaar genoeg was. Ze nam haar mes en sneed er twee stukken af, en gaf er een aan Tristan."Eet smakkelijk" Grapte ze en at haar eigen deel op.

"Dat ruikt heerlijk" zei Aria lachend en Tristan knikte terwijl hij in het vuur pookte en er een nieuw stuk hout oplegde. Aria sneed ondertussen twee stukken van het konijn af en gaf hem ook een stuk. ."Eet smakkelijk" Grapte ze en begon te eten. Tristan scheurde kleine stukje van het vlees af die hij stuk voor stuk opat. Het was heerlijk! Echt konijn van houtvuur, de textuur voelde prettig op zijn tong, wat had hij dit lang nietmeer gegeten. 'Heerlijk.' zei hij toen zijn stuk op was en hij zo netjes mogelijk zijn vingers aflikte, dat netjesse gedeelte lukte alleen niet erg en al gauw zat zijn halve gezicht onder. Met een beetje water uit zijn veldfles. Zelf dronk hij ook een paar slokken water waarna hij de fles aan Aria aanbood.

Het was echt lekker, ze at dit niet zo vaak dus het was niet dat ze dit al gewoon was, daarom was de smaak extra goed. Af en toe keek ze automatich naar buiten om te zien of het nog regende, niet dat ze hier zo snel mogenlijk wegwou. Toen ze weer naar Tristan keek glimlachte ze, zag dat hij probeerde zijn vingers af te likken maar hij het daardoor alleen maar erger maakte. Toen hij zijn hand weghaalde kon ze het niet laten en begon luidop te lachen, er kwamen zels lachtranen tevoorschijnt. Tussen haar gelach kon ze enkele korte woorden zeggen."Je....gezicht!" Toen hij zijn drank aanbood nam ze het aan terwijl ze probeerde te stoppen met lachen, niet zo simpel als het lijkt. Vlug makte ze een zakdoek uit haar zakken tevoorschijnt, nam eerst een grote slok van het weinige water en liet toen daarna twee korte druppels op de zakdoek landen." Kom hier met dat gezicht van jou" lachte ze met een grote grijns op haar gezicht. Aria keek hem afwachtend aan, om te zien of hij het goed zou vinden dat ze zijn gezicht zou afvegen.​

"Je....gezicht!" zei Aria lachend en Tristan kon zichzelf wel slaan, hij moest er weer eens niet uitzien "Kom hier met dat gezicht van jou" zei ze, nog altijd lachend en braaf liep hij naar haar toe en hurkte naast haar neer 'Ja mam.' zei hij plagend tegen haar.

-weinig tijd...

braaf liep Tristan naar haar toe en hurkte naast haar neer 'Ja mam.' zei hij plagend tegen haar, Aria grinnikte geamuseerd door zijn woorden. Ze nam een heel kleine druppel van het water om niet veel te verspillen, wreef het toen het over haar beide handen en veegde daarna rond de mond van Tristan al het etens resten van zijn gezicht. Het was grappig."En nu slapen" Sprak ze lachend om nog even de nepmoeder te spelen maar ze ging toen toch weer normaal zitten."Jep, dat zit er toch wel al veel netter uit" Grinnikte terwijl ze een slok nam van het water en weer aan hem gaf.

Rustig wreef Aria water over haar handen en veegde vervolgens de etensresten van zijn gezicht af "En nu slapen" zei ze daarna lachend om nog even de nepmoeder te spelen maar ging toen toch weer normala zitten. Rustig plofte Tristan naast haar neer ."Jep, dat zit er toch wel al veel netter uit" zei ze en Tristan glimlachte teriwjl hij de veldfles van haar aannam en een paar slokken nam 'Mijn eetmanieren zijn de beste inderdaad niet meer,' zei hij lachend 'maar mijn moeder is dan ook al vele jaren geleden gestorven.' Ondanks dat Aria een bloodhunter was voelde Tristan zich wel veilig, en in hoeverre was ze nu een bloodhunter? Als ze een echte was geweest had ze hem allang gedood of gevangengenomen.

Tristan glimlachte teriwjl hij de veldfles van haar aannam en een paar slokken nam 'Mijn eetmanieren zijn de beste inderdaad niet meer,' zei hij lachend ARia grijnsde geamuseerd."Dat zie ik " Sprak ze rustig" Maak je daar maar geen zorgen over" Vervolge ze relaxed en ging languit op de grond gaan liggen en staarde naar boven.'maar mijn moeder is dan ook al vele jaren geleden gestorven.' hoorde ze Tristan zeggen. Zijn woorden galmden door haar hoofd, als een vreselijk echo dat je uitlacht en je niet met rust wou laten. Aria waren gespannen en haar ijsblauwe ogen stonden nu wazig. Even leek het alsof ze niet ademde maar het was heel langzaam."Het....euh...spijt me daarvoor" Sprak ze twijfelend.

Aria was ontspannen, ondanks dat ze in het gezelschap van een shapeshifter was, iets wat haar aartsvijand zou moeten doen, maar toen hij over zijn moeder sprak raakte ze gespannen en voor een moment dacht Tristan haar ademhaling niet te horen. "Het....euh...spijt me daarvoor" Sprak ze twijfelend en Tristan glimalchte rustig naar haar 'Jij kan er niets aan doen.' verklaarde hij simpel terwijl hij een blok hout in het vuur gooide 'Dat kan niemand meer.' fluisterde hij erachteraan terwijl hij dacht aan de harde lach van zijn vader, die zo vaak weerklonken had, en de zachte zorgzame stem van zijn moeder.

Tristan glimalchte rustig naar haar 'Jij kan er niets aan doen.' verklaarde hij simpel terwijl hij een blok hout in het vuur gooide 'Dat kan niemand meer.' fluisterde hij erachteraan. Aria trok zich recht en keek hem onderzoekend aan. "Euh..." Ze wist niet precies wat ze moest zeggen. Aria was nu ook weer niet de beste die met woorden kon omgaan. "Heb je nog honger?" Vroeg ze daarom maar aarzelend in de plaats?

Aria ging rechtzitten en keek hem onderzoekend aan, ze wist duidelijk niet wat ze moest zeggen, zacht glimlachte Tristan naar haar. "Heb je nog honger?" Vroeg ze aarzelend en Tristan haalde zijn schouders op maar sneed toch een stukje vlees van het konijn af 'wil de dame een stukje?' vroeg hij lachend aan Aria terwil hij haar het stukje aanbood.