Why is freedom such a stranger to me?

Het inmiddels vertrouwde gewicht van de pols band rond zijn poot was verdwenen en nog steeds lichtelijk verdwaasd rende Tristan met zin blik op het niets door het woud. Het voelde vreemd, de frisse lucht en de zon prikkelde onbehaaglijk op zijn vacht, zelfs het ruisen van de wind rond zijn oren was niet meer vertrouwd of fijn. Uitgeput van het verre rennen en van de aftakeling van zijn conditie plofte de bruine wolf neer en legde zijn kop op zijn poten. Hij begreep Amy nog altijd niet, en verwachtte ook niet dat hij dat ooit zou gaan doen. Voor een moment sloot hij zijn groene ogen toen er plotseling gekraak in de bosjes klonk.

Na het gebeuren met de koning was Eva op zich zelf gaan leven, Ager leip rustig naast haar. Eva had en lange cape aan en de cap had e aan(zie spoilier), haar ogen zag je niet en daar was ze vreselijk blij om want haar ogen waren dof door de engeltranen die ze had binnen gekregen, ze keek naar haar lieve wolf die haar vragend aan keek 'denk je dat alles goed komt met Lira?' vroeg ze zachtjes en de wolf kek haar met een schuin hoofd een en jankte toen 'Ik weet het, het is een heel oud demon.' Ze ize zachtjes en trapte met haar schoenen op een paar takjes i nde buurt van een struik. Ager sprong behendig over het struik en ze grinnikte, hij hield er niet van om takjes in zijn vacht te hebben daarom deed hij nu zo moeilijk. Ze lipe door het bosje en bleef meteen staan toen ze een bruine wolf zag, zou hij het zijn?

Sephiroth wandelde door de bossen met nog steeds een armband in zijn hand, eentje die duur genoeg was die normaal rond de arm van een shapeshifter moest. Maar niemand wilde op zijn genereuze aanbod ingaan. Alsof de voorwaarden hen te veel waren voor een of andere vreemde rede. Een diepe zucht ontsnapte uit zijn keel en hij liep verder. Hij rook twee shapeshifters die in de buurt waren, maar hij had geen idee of ze vrij rondliepen of niet. Hij stopte de armband weg en hij liep op de geur af. Met een behoedzame blik keek hij naar de twee en hij glimlachte "Hallo beiden" zei hij en hij hurkte bij de twee wolven. Met zijn hand ging hij over de ene wolf zijn vacht. Dan ging zijn blik naar het meisje "Oh hallo, ik ben onbeleefd ik weet het." mompelde hij en hij stond weer recht. Hij schudde het meisje haar hand met een brede vriendelijke glimlach. "Ik ben Sephiroth, aangenaam." Hij was een bloodhunter maar niet een van de al te agressieve soort, dus ze mochten blij zijn. Hij zou hen niets aandoen.

(mweh derp, ik kan beter)

Er drong een bekende geur zijn neus is en Tristan hief zijn kop op om de demonwolf Ager uit de bosjes te zien verschenen. Zijn staart kwispel zwakjes terwijl hij overeind krabbelde en om zich heen keek. 'Eva!' zei hij schor toen hij ook het demonmeisje zag. Met wankele stappen liep hij naar haar toe en drukte zijn neus in haar handpalm 'Lang niet gezien.' Al bijna gelijk daarna verscheen er ook een jonge man, een bloodhunter kon Tristan ruiken maar als die op kwaad uit was had hij Tristan toch al ze te pakken dus het was voor de bruine wolf hopen op het beste.

Ze zag de bruine wolf kwispelen en overeind kwam. 'Eva!' zei hij schor Ze zag dat hij wankelend naar haar toe liep en zijn neus in zijn handpalm drukte. 'Lang niet gezien.' Eva grijnsde en hurkde en krabte achter zijn oor 'fijn om jou weer te zien.' Zei ze lachend en drukte een kus op zijn snuit, haar ogen waren nog steeds niet zichtbaar maar ze wou ook niet dat hij haar doffe ogen zou zien. Al snel zag ze een jonge man e nstond gelijk op, het was een bloodhunter dat kon ze zo voelen. "Hallo beiden" zei hij en hij hurkte bij de twee wolven. Ze zag Ager zijn tanden ontbloten en naast haar staan. Die jongen zag haar nu pas, blijkbaar dacht ie dat ager en tristan beide shifters waren, dat was ook zo maar ager was haar maatje en was ee ndemonische shifter. "Oh hallo, ik ben onbeleefd ik weet het." mompelde hij en hij stond weer recht. Hij schudde het meisje haar hand met een brede vriendelijke glimlach. "Ik ben Sephiroth, aangenaam." Toen hij haar aanraakte kon ze zijn egdachte nvolgen en grijnsde alleen maar 'aangenaamd, Eva.' Zei ze rustig, ieder bloodhunter kende haar naam.

-Sorry dat k 'voor mn beurt ga, maar k heb een week gewacht.

Eva krabbelde achter zin oren en tevreden sloot Tristan zin ogen, dit voelde weer vertrouwd. Lichtes bloosde hij onder zijn vacht toen Eva hem een zoen op zijn natte wolven neus gaf. De jongeman stelde zich aan Eva voor als Sephiroth. Even twijfelde Tristan waarna hij zich toch, met enkele moeite door zijn uitputting, in zijn gehavende mensenvorm veranderde. 'Tristan.' stelde hi zich schor voor.

Ze had al eerder gevoelt dat Tristan vreselijk moe voelt maar toen hij in zijn gehavende mensenvorm veranderde schrok ze heel erg. 'Tristan.' stelde hi zich schor voor. Ze schrok echt van zijn stem 'Tristan, wat hebben ze met jou gedaan?!' zei ze half vragend en pakte zijn elleboog om hem te ondersteunen, Bij die aanraking vlogen verschillende herineringen door haar hoofd, ze schrok er van wat er allemaal door haar hoofd vloog, die arme jongen!

'Tristan, wat hebben ze met jou gedaan?!' zei Eva en Tristan schudde zachtjes zijn hoofd. Eva pakte zijn elleboog beet ter ondersteuning. 'Gevangen.' zei hij, naar zijn geschaafde pols kijkend. Hij richtte zijn groene ogen daarna weer op Eva. 'Ik zal gauw weer genezen en uitgerust zijn.' het wou niet 'de ouwe' zeggen, want data zou hij waarschijnlijk nooit meer zijn, de arena en kerkers veranderen shifters.

'Gevangen.' zei hij, naar zijn geschaafde pols kijkend. Hij richtte zijn groene ogen daarna weer op Eva. 'Ik zal gauw weer genezen en uitgerust zijn.' Ze knikte maar schudde toen haar hoofd 'hoe kon je zo stom zijn om je gevangen te laten nemen! We maakte ons vreselijk zorgen,' Zei ze boos en keek in zijn groene ogen 'weetje hoeveel gedachten door mijn hoofd waren geschoten? heel veel en ze waren niet prettig!' zei ze nu wat rustiger, ze had echt zich vreselijk zorgen gemaakt over hem.

Eva knikte maar schudde toen haar hoofd . 'Hoe kon je zo stom zijn om je gevangen te laten nemen! We maakte ons vreselijk zorgen,' Zei ze boos en keek in zijn groene ogen 'weet je hoeveel gedachten door mijn hoofd waren geschoten? heel veel en ze waren niet prettig!' Tristan zuchtte en legde zin arm om haar schouders, zachtjes trok hij haar tegen zich aan. 'Het spijt me.' zei hij 'Maar het stond ook niet echt in mijn planning.'

Tristan zuchtte en legde zin arm om haar schouders, zachtjes trok hij haar tegen zich aan. 'Het spijt me.' zei hij 'Maar het stond ook niet echt in mijn planning.' Ze gromde en grinnikte toen 'Nou ik ga je in de kamp vast zetten met ene spreuk zodat je neit buite nde grenzen komt! Want ik wil dat jij je helemaal hersteld! en dan doe ik alles.' Zei ze en keek hem aanhaar cap viel naar achter en nu pas zag je haar ogen die dof waren, dof door de engel tranen die ze had gekregen toe nze gevangen zat.

Eva gromde en grinnikte daarna en Tristan glimlachte om haar woorden. 'Nou ik ga je in de kamp vast zetten met ene spreuk zodat je neit buite nde grenzen komt! Want ik wil dat jij je helemaal hersteld! en dan doe ik alles.' 'Daar zal e het nog moeilijk meekrijgen, je weet dat ik niet meer op het territorium woon.' zei hij lachend. Haar capuchon was nu van haar hoofd gegleden en Tristan keek haar aan. Haar groene ogen hadden een doffe tint en Tristan keek haar vragend aan. 'Wat is er gebeurt?' vroeg hij zacht aan Eva, alle vrolijkheid was meteen uit zijn stem verdwenen.

'Daar zal e het nog moeilijk meekrijgen, je weet dat ik niet meer op het territorium woon.' zei hij lachend. Ze grijnsde naar hem 'ooh dan laat ik je het huis neit meer uitkomen, zo lastig is dat niet hoor.' Zei ze lachend en merkte dat hij van houding veranderde. 'Wat is er gebeurt?' vroeg hij zacht, Eva keek met haar groene ogen naar Tristan, 'niks bijzonders, alleen wat engel tranen in mijn lichaam gekregen daardoor zijn mijn ogen de glans verloren.' Antwoorde ze zacht, ze legde haar hand op zijn wang 'niks om zorgen te maken.' Zei ze.

Tristan had gelachen om Eva's woorden, maar de pin van zijn kneuzingen en wonden was te erg, zelf lachen deed nu pijn. 'niks bijzonders, alleen wat engel tranen in mijn lichaam gekregen daardoor zijn mijn ogen de glans verloren.' Antwoorde Eva zacht en legde haar hand op zijn wang 'niks om zorgen te maken.' Maar Tristan liet zich niet zomaar wegwimpelen 'Eva.' zei hij streng maar met een lichte glimlach op zijn lippen 'Ik maak me toch wel zorgen.'hij zuchtte en keek haar aan 'Wat is er gebeurt?'

'Eva.' zei hij streng maar met een lichte glimlach op zijn lippen 'Ik maak me toch wel zorgen.'hij zuchtte en keek haar aan 'Wat is er gebeurt?' Ze wist dat ze niet zo makkelijk Tristan kon geruststellen 'niks bijzonders, toen er nog oorlog was met de koning werd ik met Lira de dochter van Razor en Lily gevangen genomen en tja de koning deed er alles aan om mij zover te krijgen om voor hem te werken en het was hem uiteindelijk gelukt.' Haar stem werd zachter terwijl ze alles weer voorzich zag, eerst was ze de koning en Sue aan het peste met haar geest en Ager en toen had ze plotseling pijn gevoelt toen de engel traan in haar kwam, die herinnering zou ze nooit vergeten.

'niks bijzonders, toen er nog oorlog was met de koning werd ik met Lira de dochter van Razor en Lily gevangen genomen en tja de koning deed er alles aan om mij zover te krijgen om voor hem te werken en het was hem uiteindelijk gelukt.' vertelde Eva zachtjes en Tristan zuchtte. 'Het spijt me.' zei hij, eraan denkend hoe dichtbij ze eigenlijk wel niet was geweest terwijl hij in zijn donkere kerker zat en zij bij die omhooggevallen dreumes van een koning. Hij probeerde iets te zeggen maar zijn stem stokte in zijn keel.

Tristan zuchtte. 'Het spijt me.' zei hij, Ze hoorde zijn gedachten gang en keek hem aan 'jij kunt er niks aan doen, jij zat ook vast en je was nog zwakker dan ik en als ik die engelen traan toch binnen had gekregen zou je me toch niet kunnen helpen.' Zei ze en keek toen naar Ager die Tristan in de gaten hield, ja hij was heel erg waaks geworden na het gevangenis en lette heel goed op haar.

Eva keek hem aan 'jij kunt er niks aan doen, jij zat ook vast en je was nog zwakker dan ik en als ik die engelen traan toch binnen had gekregen zou je me toch niet kunnen helpen.' Tristan zuchtte, niet wetend wat te zeggen. De vermoeidheid speelde ondertussen ook erg op en Tristan knipperde even met zijn ogen om zijn zicht gord te houder, want het werd soms een beetjes wazig. 'Ik moet naar huis, Eva.' zei hij 'Voordat je me hier dadelijk van de grond kunt rapen.'

Ze merkte dat Tristan vermoeid was. 'Ik moet naar huis, Eva.' zei hij 'Voordat je me hier dadelijk van de grond kunt rapen.' Ze knikte begrijpend 'Wil je dat ik mee kom of kan je het wel alleen aan?' vroeg ze bezorgd en keek hem recht in de ogen aan, Ze kende Tristan al zowat haar hele leven sinds ze op de aarde is en ze vond hem altijd al aardig ze dacht vroeger dat ze zelf hem meer dan aardig vond.

Eva knikte begrijpend waarna ze bezorgd vroeg: 'Wil je dat ik mee kom of kan je het wel alleen aan?' 'Als je wil mag je meelopen,' zei hij terwijl hij haar losliet 'Maar ik heb het tot hier ook al alleen gered dus zal het verder ook nog wel even goed gaan.' Tristan wou haar neit dwingen of het gevoel geven dat ze gedwongen werd, maar haar gezelschap zou fijn zin onderweg, Ager's gezelschap misschien iets minder, maar zolang de demonische hond maar op afstand bleef vond hij het goed.

'Als je wil mag je meelopen,' zei hij terwijl hij haar losliet 'Maar ik heb het tot hier ook al alleen gered dus zal het verder ook nog wel even goed gaan.' Eva keek Trsitan even aan en toen naar Ager die Tristan in de gaten hield en toen weer naar Tristan en glimlachte toen 'Kom mee, gek straks val je nog en breek je iets en dan moet je daar liggen wachten tot iemand je komt helpen en bij zulke gevallen is altijd fijn om iemand bij te hebben.' Zei ze grijnzend en keek toen even strang naar Ager.

Eva leek even na te denken en natuurlijk wierp het meisje ook een blik op Ager waarna ze met een glimlach antwoordde 'Kom mee, gek straks val je nog en breek je iets en dan moet je daar liggen wachten tot iemand je komt helpen en bij zulke gevallen is altijd fijn om iemand bij te hebben.' Tristan glimlachte. 'Dan moeten we maar gaan.' zei hij en rekte zich uit waarna hij enkele ietwat wankele stappen zette.

Tristan glimlachte. 'Dan moeten we maar gaan.' zei hij en rekte zich uit waarna hij enkele ietwat wankele stappen zette. Ze liep meteen toen naar hem toe en greep zijn elleboog en gaf hem ondersteuning, ze glimlachte bemoedigt naar Tristan en hielp hem tijdens het lopen, het liefst zou ze haar vleugels willen openslaan en hem optillen en wegvliegen, maar ze wou har vleugels niet open slaan, nadat ze was gevangen genomen gebruikte ze sinds die dag niet zo vaak haar vleugels meer, ze ging ook nit meer naar de groep die op een eiland zat, die eiland was beschermd tegen demonen dus kon ze sowieso neit daar heen, ze zou dan niet geaccepteerd worden door de eiland en dan word ze neit toegelaten.

Eva liep meteen weer naar hem toe en ondersteunde hem bij het lopen, dankbaar glimlachte Tristan naar haar. Ze liepen een stuk in stuk voordat Tristan zin stem opnieuw verhief. 'Een goud stuk voor je gedachten.' zeu hij zacht terwijl hij vanonder zin onverzorgde pony naar Eva keek.

Ze liepen een tijdje gewoon lekker stil, het ging niet snel maar dat maakte haar niet zo veel uit, Ager was i nde buurt als ze zouden worden aangevallen door demonen dus kon hij ze wel tegen houden, oo kzag je de laatste tijd veel hellehonden en Ager zelf was een kruising met een demon daarvan die de duivel dienen. Ze werd uit haar gedachten gerukt toen ze Tristans stem hoorde 'Een goud stuk voor je gedachten.' zeu hij zacht, ze keek hem niet begrijpend aan 'sorry, ik snap je niet helemaal.' Zei ze zacht en voelde haar wangen rood worden, had zij weer.