Why should I make everything[open]

vrouwtjes hert = hinde

Eva zat een stuk verderop en Tristan pakte de dunne nek van de oude hinde beet en trok haar mee naar Eva. Eva had een mooie vangst gehad, een prachtige gespierde hinde. 'Ze had nog een heel leven te gaan.' zei hij, ietsjes te bitter misschien. Maar hij had bijna nooit vlees, zo'n een of twee keer per maand, en als hij het at was het zelf gevangen en waren het oude dieren die hun leven al hadden geleefd. Hij keke naar Eva en wendde zijn blik toen weer af.

:3

ze zag Tristan op haar afkomen met zijn hert. 'Ze had nog een heel leven te gaan.' zei hij, ietsjes te bitter misschien. Ze haalde haar schouders op 'Als ik me laatste verandering heb moet ik terug naar de hell en moet ik kiezen wanneer iedereen dood gaat en mijn mening was dat deze hier niet lang mocht leven.' Ze had bijdeze hier een aantrekkings kracht gevoelt en die spreuk die ze op zei kende ze niet eens. Ze keek naar Tristans ogen en voelde haar wangen rood worden en keek naar haar Hinde.

Eva haalde haar schouders op 'Als ik me laatste verandering heb moet ik terug naar de hell en moet ik kiezen wanneer iedereen dood gaat en mijn mening was dat deze hier niet lang mocht leven.' zei ze en Tristan deinsde achteruit, haar woorden maakte hem bang, maar hij porbeerde het zo goed mogelijk te verbergen. Hij keek haar aan, maar ze bloosde enwendde haar blik af, naar de dode hinde. Tristan wendde zijn blik ook weer af en scheurde en stuk uit het malse buikvlees van zijn oude hinde. Het vlees was misschien een beetje taai door de leeftijd van het dier, maar ze was anders toch al snel gestorven, van ouderdom.

Ze keek toe hoe Tristan ee nhap nam van zijn hert en huiverde toe. Het zou lang duren voordat ze haar laatste fase heeft behaald en daarna moest ze ooknog tegen de oude demon vechten voor die plek, het zou niet leuk worden dat zeker en daarna zou ze vast zitten in de hell en daar had ze al helemaal geen zin in. Ze voelde zich vreselijk dat ze alles verteld had aan Tristan over wat haar lot was want hij deisde achter uit en ze wou hem helemaal niet bang maken want je kon aan aura's voelen of hij binnen kort dood gaat of niet... Ze zuchten en kee ktoe hoe hij at 'Ik weet dat je bang was geworden toen ik je dit vertelde, maar ik heb weinig keus. Me lot is allang besloten voor dat ik geboren was en ik wil het liefst een gewone shape shifter worden in plaats van een demon.' Zei ze zacht.

'Ik weet dat je bang was geworden toen ik je dit vertelde, maar ik heb weinig keus. Me lot is allang besloten voor dat ik geboren was en ik wil het liefst een gewone shape shifter worden in plaats van een demon.' zei Eva zacht en Tristan haalde zijn schouders op 'Het is fout dat iemand het lot van leven of dood in handen heeft.' zei hij 'En het lot staat niet vast, Eva' ging hij daarna zachter verder 'Je kan je eigenkeuzes maken en je eigen lot bepalen.' Het klonk misschien raar dat uitgerekend hij, een shapeshifter met futur view, dit zei, maar het klopte wel, en zijn visioenen waren ook geen vaste gebeurtenissen die hoe dan ook zouden gebeuren, het was alleen de meest logische optie die zou kunnen gebeuren, maar meestal gebeurde dat ook.

'Het is fout dat iemand het lot van leven of dood in handen heeft.' zei hij 'En het lot staat niet vast, Eva' ging hij daarna zachter verder 'Je kan je eigenkeuzes maken en je eigen lot bepalen.' Ze schudde haar hoofd 'Jij snapt het niet, ons hele leven is in iemands handen. En voor jou is het makkelijk zeggen maar als je een soort demon bent ben je dat niet zomaar, alles word voor ons besloten, en jij ziet dat niet.' Zei ze boos en draaide zich met een ruk om en rende het bos in, hoezo was iedereen zo blind? Hoezo kon niemand echt hun ogen open doen en alles zien zo als het werkelijk was? Ager rende naast haar en ze stopte plotseling toen ze voelde dat ze werd omringd door bloodhunters. Haar hanger begon te gloeien en ze keek uitdagend naar de mensen die nu in zicht waren gekomen.

Eva haar hoofd 'Jij snapt het niet, ons hele leven is in iemands handen. En voor jou is het makkelijk zeggen maar als je een soort demon bent ben je dat niet zomaar, alles word voor ons besloten, en jij ziet dat niet.' Tristan kromp in een, hij had haar niet boos willen maken. 'Eva!' riep hij haar achterna toen ze met haar hond, Ager, wegrende. Hij twijfelde even maar snoof toen haar geur op en rende achter haar aan. Maar al snel mengde de geur met een andere, Bloodhunters! Daarvoor waren de herten op de vlucht geweest. Hij was blind geweest als een mol in het daglicht. Hij gromde en versnelde zijn pas. Al snel kwam hij bij een plek die vrij open was, hij zag een stuk of zeven Bloodhunters die Eva en Ager omsingeld hadden. Hij gromde en sprong op de rug van een van hen, zijn tanden zonken weg in het vlees en hij voelde het sleutelbeen van de baan tussen zijn kaken breken. Hij liet los en sprintte naar Eva toe om haar rug dekking te geven.

Het waren een stuk of zeven en Ager nam zijn demon vorm aan en zelf keek ze naar de Blood hunters die allemaal een oog voor haar hadden dat ze Tristan niet eens merkte en pas toe nhi jee nvan de mannen dode kregen ze hem in de oog. Hij sprinte naar haar toe en ze keek naar de 2 wolven, Ager zag er angstaanjagend uit met zijn spieren en enorme vleugels. Eva hief haar hand omhoog en plotseling hoorde je overal gekraak en bij sommige plekken kwamen er nog meer bloodhunters te voorschijn en als je goed keek zag je dat ze eigenlijk dood waren 'Val ze aan jongens!' Riep ze en meteen gehoorzaamde de zombies haar. Ager sprong naar de Bloodhunter die veel te dichtbij kwam en zelf liet ze ook een paar Bloodhunters martelen, die mensen vielen op de grond en begonnen te krijsen van pijn en vielen toen slap neer op de grond, toen er geen levende blood hunter over bleef vielen oo kde zombies op de grond en ze bedankte hun omdat ze hadden geholpen, toen dat gedaan was veranderde Eva zich weer terug in een mens en aaide ze Ager kop die nu ook weer gewoon werd. Toen keek ze naar Tristan 'Zo nu heb je mijn kracht gezien dus, ga maar weg rennen, Jij bent nu vast bang voor mij hé?!' Ager zette een stap tussen hun en begon te grommen naar de wolf.

Eva leek hem nauwelijks op te merken maar ze hief haar handen omhoog. Er kwamen meer Bloodhunters bij, maar ze waren half vergaan, het waren doden. Tristan sloot zijn ogen en probeerde zijn gedachten weg van zijn bewustzijn te trekken. Ze werden elk gemarteld en gedood. Toen het over was opende Tristan zijn ogen weer en keek naar Eva, ze was weer een mens. 'Zo nu heb je mijn kracht gezien dus, ga maar weg rennen, Jij bent nu vast bang voor mij hé?!' Tristan negeerd Ager die tussen hen in stond en naar hem gromde. Hij veranderde naar zijn mensen vorm en keek Eva, die nu een stukje kleiner dan hem was, in de ogen. 'Nee Eva.' zei hij 'Je bent geen monster en je hebt een keuze.' Maar hij gaf wel toe dat ze machtig was, erg machtig, maar hij geloofde dat ze toch een goed mens kon zijn.

Hij veranderde naar zijn mensen vorm en keek Eva, die nu een stukje kleiner dan hem was, in de ogen. 'Nee Eva.' zei hij 'Je bent geen monster en je hebt een keuze.' Ze schudde haar hoofd 'Ik ben een monster Tristan ook al lijk ik er neit op.' Zei ze zachtjes en Ager liep nar haar toe. Even had Eva gedacht dat ze een echte mens was, geen mislukkeling en even had ze gedacht dat ze verliefd was op tristan maar wat meost hij met zo een kind, ze was een doder en niks kon er tegen op. ze wou dat ze een gewone shape shifter was, ze zakte door haar knieën en Ager likte haar wang ze glimlachte naar hem en omarmde hem stevig, het voelde zo goed om iemand naast zich hebben.

'Ik ben een monster Tristan ook al lijk ik er neit op.' zei Eva en ze zakte door haar knieen en Ager likte haar wang. 'Als jij dat gelooft dan zal je het ook niet kunnen veranderen.' zei Tristan zacht en bitter. Het was triets, ze zou wat van haar leven kunnen maken, ze moest het alleen simpelweg willen. Waar een wil is is een weg, had zijn vader soms gezegd. Alles was mogelijk, geloofde ook Tristan, sommige dingen waren slechts wat ongewikkelder.

'Als jij dat gelooft dan zal je het ook niet kunnen veranderen.' zei Tristan zacht en bitter. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd en stond op 'Jij hebt makkelijk praten, jij kent me vader niet jij hebt mijn opvoeding neit gehad, er werd niet steeds gezeurd dat je je netjes horode te gedragen omdat je vader zo hoog stond, dat je lot allang is besloten, natuurlijk gaat me wil dan weg wat denk je en trouwens dat je het even niet wist me vader heeft 4 jaar lang aan me hoofd gesleuteld en aan mijn lichaam.' Ze ging recht tegen over hem staan en keek met haar groene ogen naar hem, ze was altijd al koppig geweest.

'Jij hebt makkelijk praten, jij kent me vader niet jij hebt mijn opvoeding neit gehad, er werd niet steeds gezeurd dat je je netjes horode te gedragen omdat je vader zo hoog stond, dat je lot allang is besloten, natuurlijk gaat me wil dan weg wat denk je en trouwens dat je het even niet wist me vader heeft 4 jaar lang aan me hoofd gesleuteld en aan mijn lichaam.' zei Eva terwijl ze weer recht ging staan en Tristan keek met zijn groene ogen in de hare. 'Ik probeer je te helpen.' zei hij 'Aan je opvoeding kan ik niks doen, dus verwijt mij dat ook niet.' Het was hopeloos, hij trok zich terug in zijn wolven vorm en keek naar de grond.

'Ik probeer je te helpen.' zei hij 'Aan je opvoeding kan ik niks doen, dus verwijt mij dat ook niet.' Het was hopeloos, hij trok zich terug in zijn wolven vorm en keek naar de grond. Ze zuchte en ging zelf op de grond zitten 'het is heel lief dat je me wilt helpen TRistan maar het is hopeloos. Jij bent opgevoed tussen je broers en had vast en zeker een moeder, ik ben opgegroeid tussen doden, en me vader is een kreng en me moeder heb ik nooit gekend, me tante zei dat ik op haar lijk, ze vertelde altijd dat me vader haar had uitgekozen omdat ze op een engel leek en een koppig karakter had.' Ze grinnikte en ze leek op een heel lief meisje nu, als je even kon vergeten dat ze een demon was zou ze een gewone meisje kunnen zijn want ze had ook dezelfde probleem als een gewone meisje van haar leeftijd.

'het is heel lief dat je me wilt helpen TRistan maar het is hopeloos. Jij bent opgevoed tussen je broers en had vast en zeker een moeder, ik ben opgegroeid tussen doden, en me vader is een kreng en me moeder heb ik nooit gekend, me tante zei dat ik op haar lijk, ze vertelde altijd dat me vader haar had uitgekozen omdat ze op een engel leek en een koppig karakter had.' zei Eva nadat ze op de grond was gaan zitten maar Tristan bleef staan en wendde zich lichtjes van haar af. 'Ik ga terug naar Old Home.' zei hij kort af terwijl hij enkel stappen in de goeede richting zette.

Tristan bleef staan en wendde zich lichtjes van haar af. 'Ik ga terug naar Old Home.' zei hij kort af terwijl hij enkel stappen in de goeede richting zette. Ze keek hem aan en voelde plots hoe moe ze was. Ze ging staan en Ager ging naast haar staan en ze liep richting Old Home. Ze liep zonder er bij nadenken achter Ager aan die soms om keek of ze wel achter hem liep. hi jwist namelijk dat ze zich niet kapot voelde door de moeheid maar door dat Ze zo rot had gedaan tegen Tristan, hij wist dat ze zich schuldig voelde en dat ze hem eigenlijk neit wou kwetsen.

Eva stond ook op en liep met Ager achter hem aan richting de huizen. Tristan vond haar nog ltijd aardig, maar er was toch een lichte vrees zijn hart binnen gekomen, niet voor haar, maar voor haar lot waar ze zo vastberaden overleek te zijn. Hij zou haar niet kunnen overtuigen zich ertegen te zetten, dat hadt hij wel gemerkt, maar misschien later, als ze nagedacht had, hij wou haar graag helpen, ze verdiende een goed leven. 'Slaap lekker, Eva.' zei hij waarna hij naar zijn eigen huis begon te lopen.

Ze voelde zich stuk na het jagen en zeker na de blood hunters en als ze te weinig slaap had gehad was ze altijd saggarijning, dan wil je har gewoon niet tegen komen. 'Slaap lekker, Eva.' Ze draaide haar hoofd en keek toe hoe hij in het huisje verdween '' weltrusten, Tristan.'' Zei ze zachtjes en liep zelf haar huisje binnen, meteen plofte ze op haar bed en viel dep in slaap, ze droomde over Tristan en over bloodhunters die iets van haar wouden en haar vast hielden.

'' weltrusten, Tristan.'' zei Eva nog waarna ze in haar huis verdween. Tristan ging het huis binnen dat hij samen met zijn broerr deelde en liep meteen door nar zijn kamer. Hij veranderde naar zijn mensenvorm en kleedde zich uit voordat hij in bed ging liggen en in slaap viel. Maar nachtmerries teisterden hem die nacht.

-Topic uit?-