The sacrifice Verhaallijn!

Will gaf haar een kus op haar voorhoofd voor hij naar de deur ging om naar zijn moeder te luisteren. Ze kwam achter hem aan en greep zijn hand beet ze wandelde samen naar het plein waar ze Wills moeder en oom en een paar leden al zag staan. Een paar leden keken naar hun en fluisterde toen wat tegen elkaar Hope richtte haar hoofd wat naar de grond en werd licht doorschijnend. Ze liet zijn hand los en keek hem even aan. Ze vond het helemaal niet leuk als mensen haar aanstaarde maar ze wilde Will helemaal nie kwetsen ze luisterde naar Wills moeder. Blijkbaar moesten zij en Will dregoe uit zijn cel bevrijden omdat hun gaven daar het beste voor waren Hope knikte dat kon ze wel en dan zou ze niet teveel doden zien liggen.

De leden stroomde het plein op en ze zag Will en Hope ook Hope leek zich niet zo makkelijk te voelen ze zuchtte even en begon zich toen op alle leden te richten. "Hallo iedereen, Ik heb jullie bijeen geroepen omdat we van plan zijn om morgenavond de arena te bestormen iedereen is opgedeeld in groepen en heeft zijn eigen taken. Bill zal het hoofd aanval team lijden en zorgen dat de rest binnengeraakt. De sterkste leden melden zich bij hem aan. De iets zwakkere onder ons gaan de tweede aanval leiden en voegen zich bij Bill en de rest als zij binnenzijn. Will en Hope gaan als laatste binnen en sluipen doormiddel van haar gaven naar Dregoes cel jullie moeten hem losmaken en Will je moet hem een beetje helen zodat hij zichzelf kan verdedigen..." Mistake keek even vragend naar Bill ze wist niet of ze het goed had gedaan en dan keek ze even naar haar zoon om te kijken of hij akkoord ging. Hope leek het goed te vinden maar leek zich nogal ongemakkelijk te voelen omdat een paar leden naar hun staarde. Mistake was opgewonden binnenkort zou ze Dregoe weer zien!

Toen ze op het plein aankwamen werd Hope onzeker en wilde Will's hand oslaten,maar hijpakte dieweer vast en kneep er zachtjes in. Ma wilde dus dat hij en Hope zijn vader gingen bevrijden! opwinding stroomde door hem heen, Morgen avond zou Pa weer inhun midden zijn! Will knikte begrijpend en draaide zich half naar Hope toe. Ze vond het kennelijk niet leuk als de andere haar zo aanstaarden, maar wilde ze anders ze ging om met de zoon van de leiders dan keken ze naar je? Will duwde zachtjes tegenhaar schouder aan om haar te troosten, maar zag vanuit zijn ooghoek hoe zijn meder naar zijn oom keek die haar bemoedigend toe knikte.

De leden begonnen het pleintje op te stromen zo ook Will en Hope. Bill luisterde naar wat Mistake vertelde en was al vertrouwd met de info, maar toch was het goed dat ze het nogeven ter spraken bracht. Toenze klaar was keek ze Even naar Bill voor steun. Bill knikte en stapte naar voren. ' Het zal niet gemakkelijk worden, maar ik weet dat iedereen er klaar voor is!' zei Billter onder steuning van de woorden van Mistake. Hij kon aan haar merken dat ze opgewonden was dat ze Dregoe bijna weer thuis hadden. Bill keek de leden allemaal een voor een aan en wachten op hun reactie, ze zouden vast staan te springen om wat terug te kunnen doen voor hun geliefde leider?

De dagen sleepte zich voort, Dregoe had nog met Robin gevochten en als de vader van hem niet er voor had gezorgd dat de prikband het Dregoe belemmerd had om hem te doden dan was robin nu vast niet meer in leven geweest. Charlie was er achter dat dregoe echt zou zwijgen wat de info van zijn groep's schuilplaatst als de weg door The abbys! Hij had besloten Dregoe meer te laten vechten. Maar dan vooral tegen Bloodhunters die een vreselijke goede naam hadden gemaakt door de meest gevreesde Shape shifters te vangen of te doden. Sommige van hen wisten Dregoe te verwonden, maar hij kreeg niet altijd de kans omde Bloodhunters te doden die tegenhem vochten. Wanneer er eentje was met zeer veel geld dan gebruiktenze het apparaatje omde prikband te activeren zodat hij leven gespaart werd. Dregoe vocht om het behoud van zijn eigen leven, maar begon daar steeds minder naar uit te kijken. Het was dat ze zijn groep nogniet gevonden hadden en dat gaf Dregoe de hoop en de kracht om zich te blijven verzetten tegen de grillen van de Bloodhunters. Het laatste gevecht moest nog komen het was tegen ene Autidory of zoiets had een van de wachters het zich laten ontvallen. Maar Dregoe kende die naam niet en het zie hem ook niks. Dregoe werd weer over weldigt door de gebruiktelijke vier mannen die net zo sterk waren als zijn oudere broer Bill. Tijdens de reis naar de ring verzetten Dregoe zich nog steeds hevig, maar de energie raakte wel sneller op doordat hij weinig at. wat Dregoe binnen kreeg, kreeg hij van het jong dat hem al vier keer eerder had helpen ontsnappen en zonder succes. Toen Dregoe de ring inwerd geduwt ontdete hij meteen Charlie die zwaar verbrand was en dik in het verband op de tribune toe zat te kijken. Dregoe grijnsde vals bij het zien vanCharlie's verwondig en vroeg zich af welke draak daar verantwoordelijk voor moest zijn geweest? De man die de ring in kwam droeg een groot zwaard waar hij meteen druk op de knop vlammen om heen kon laten dansen. Dregoe consentreerde zich en viel meteen aan. Hoewel hij nog steeds leedaan een vertroebelde geest die door de leugen die Charlie hem verteld had had veroorzaakt. Het werd eenhevig gevecht en Dregoe kreeg niet alleen snij of steek wonden, maar ook lange brandplekken. Dregoe kreeg de kans en haalde naar het hoofd van de man uit en trok zijn kap aan stukken met drie lange klauwachtige sneden van zijn rechteroog naar de achterkant vanzijn hoofd. Toen de man bijna in onmacht viel enDregoe zijn keel door wilde bijten begon de prikband weerdruk op zijn keel uit te oefenen. Dregoe week nietzoals altijd, maar wilde de Bloodhunter doden koste wat het kosten Helaas kwam daar niks van in en Dregoe zakte doorzijn benen heen omdat hijbijna stikte. De Vier reuzen kwamen weer naar Dregoe toe en deden de clusters weer aanzijn polsen en trokken Dregoe de ring uit. Begeleidenhem naar zijn kooi en maakten Dregoe weer vast aan de muur. De band zat weer in zijn normale houding en Dregoe gromde geergerd. Wat had hij er wel niet voor over om zijn tanden in die hals te laten zinken! Dregoe zag hoe twee andere Bloodhunters Charlie onder steunde en hem tot aan zijn kooi brachten. ' Morgenavond zal je laatste gevecht plaatst vinden Dregoe,Het maakt niet uit of je nu wint of dat gevecht zal verliezen, want je zult hoe dan ook sterven!' sprak Charlie en met Dregoe die dreigend naar hen gromde vertrokken ze weer. Een soort van vrede keerde zich in zijn binnenste een acceptatie die dregoe niet van zich af kon schuiven hoe graag hijdat ookhad gewillen, niet met die leugen waar hij in geloofde. Dan zou hij tenminste weer met zijn zoon herenigd worden?

Hopes hand werd gegrepen door Will en ze keek hem verward aan. Hij probeerde haar gerust te stellen maar dat maakte haar alleen nog maar nerveuzer. Ze trok haar hand los en keek hem even aan. Sommige oudere shapeshifters keken haar minachtend aan omdat ze wisten wie haar vader was. Hope liep bij Will vandaan en ging naar haar eigen huis waar ze een short en een t-shirt aandeed haar haar werd strak gevlochten door haar moeder en ze gaf haar moeder een kus. Het begon al avond te worden de avond voor de bevrijding. Hope ging naar Wills huis toe en Mistake liet haar binnen Will zat op zijn kamer en ze deed voorzichtig de deur open en ging in zijn kamer ongeveer 2 meter voor hem staan. "Hoi..." Wist ze enkel uitte stoten. Ze was bang dat hij boos op haar was omdat ze straks weggelopen wass.

Will zag sonnige wel kijken toen Hope zich los trok en na de vergadering naar haar huisje en die van haar moeder toe ging. Will begreep dat ze even alleen wilde zijn en besloot om naar zijn eigen huisje terug te gaan. Hij had immers nog rust nodig en morgen avond zouden ze zijn vader gaan bevrijden! Toen Will na een paar uur rustig op bed had gelegen voelde zijn schouder al veel beter aan. Normaal zou dit soort verwondingen zeker eenhalf jaar geduurt hebben als een persoon geen Rising sun had of er met eentje bevriend zou zijn geweest, maar voorde wond zou hebben kunnen helen zou hij normaal juist eerst dood gebloed zijn! Toen kwam Hope binnen en ze zei alleen maar "Hoi" Kennelijk was ze bang dat hij boos op zijn Hopje zou zijn. [' Ik weet dat je het niet gemakkelijk hebt, maar je zult er toch aan moeten wennen' grapte Will plagend en hij keek Hope vrolijk aan. Hij kon gewoon niet boos op haar worden als Hope inde buurt was.

Hij was niet boos hij lachtte zelfs naar haar. Hope ging wat dichter naar hem toe en gaf hem een kus op zijn lippen heel zachtjes en maar een seconde lang. Ze ging langs hem zitten en legde haar hoofd op zijn schoot ze liet hem haar haar strelen. Ze was zo blij dat hij altijd zo lief was maar daardoor voelde ze zich ook schuldig omdat ze steeds wat afstandelijk bleef. Ze zuchtte even. "Ik weet het. Het spijt me dat ik wegliep ik kon al het gestaar gewoon niet meer aan." Zei ze terwijl ze zijn ene hand vasthield. "Mag ik bij je blijven vannacht? Ik wil zo lang mogelijk van de tijd die we nog hebben genieten..." Zei ze zacht terwijl ze over zijn hand streelde ze draaide haar hoofd wat zodat ze naar zijn ogen kon kijken ze glimlachte maar achter die glimlach lagen zorgen ze wist al dregoe terug was dat zij en haar moeder weer naar hun oude huis zouden gaan en dat dit dan weer verboden terrein zou worden. Ze zou de avonden bij Will zo missen en zijn warme beschermende armen die haar s'nachts tegen nachtmerries beschermde.

Hope zei dat ze er nog niet tegen kon endaarhad Will alle begrip voor. Ze vroeg ook of ze vanacht bij hem zou mogen blijven slapen en Will knikte zo dat ze van hem mocht blijven. Will streelde door haar haren enhij genoot ervan om bij haar te zijn, Will hoopte dat zijn Vader Widow en Hope nog niet meteen naar huis terug zou sturen? will was echt moeen hij geeuwde even voor hij Hope weer aan keek. ' Het isal laat laten we gaan slapen, want we moeten morgen goed uitgerust zijn!' zei Will en hij ging al vast liggen zodat ook Hope naast hem kon gaan liggen. Hij streelde haar haren nog even net zo als dat Will haar nog eenpasienele zoen gaf vooor de slaap hem echt te pakken kreeg.

Met Ager trouw naast zich liep ze naar de plein waar ze Mistake had horen roepen naar hun, toen ze daar aankwam kreeg ze meteen te horen wa ze van plan waren "Hallo iedereen, Ik heb jullie bijeen geroepen omdat we van plan zijn om morgenavond de arena te bestormen iedereen is opgedeeld in groepen en heeft zijn eigen taken. Bill zal het hoofd aanval team lijden en zorgen dat de rest binnengeraakt. De sterkste leden melden zich bij hem aan. De iets zwakkere onder ons gaan de tweede aanval leiden en voegen zich bij Bill en de rest als zij binnenzijn. Will en Hope gaan als laatste binnen en sluipen doormiddel van haar gaven naar Dregoes cel jullie moeten hem losmaken en Will je moet hem een beetje helen zodat hij zichzelf kan verdedigen..." Ze keek naar will en Hope en glimlachte naar hun, ze had hun vaak genoeg met elkaar zien optrekken en het was een leuke stel. Ze zocht snel weer naar Bill om naar hem toe te gaan en te vragen wat zij moest doen, natuurlijk zou ze niet in de eerste aanslag zijn dus zou ze vast als 2e zijn ofzo. Ze liep naar Bill toe en glimlachte i nzich zelf hoe Ager afstand hield van hem en Bill. Hij kon alleen goed met Dregoe omgaan verder hield hij zich zo ver mogelijk van de andere weerwolven. 'Bill wat meot i kmorgen doen.' Vroeg ze rustig toen ze bij hem stond.

Gelukkig mocht ze van Will blijven. Hij streelde door haar haar en ze maakte een genietend geluidje. Na een tijdje begon het al laat te worden en will legde zich neer. Hope kroop langs hem en nestelde zich tegen hem aan . Hij bleef door haar haar strelen en gaf haar nog een passionele kus voor hij in slaap viel. Hope legde haar hoofd tegen zijn borst en luisterde naar zijn har dat kalmeerde haar wat maar de nachtmerries bleven rondspoken over Will die stierf omdat zij iets verkeerds deed, Dergoed die ze niet optijd konden redden of dat zij Will niet meer mocht zien. Hoep werd een paar keer wakker s'nachts en de laatste keer was ze natbezweed van angst. Ze kroop uit bed en ging op het wollentapijt liggen het was frisser maar de angst bleef maar terugkomen en komen ze bibberde en trilde maar probeerde will nie wakker te maken.

Hope kwam naast hem te liggen over het algemeen sliep Will lekker door, maar toen hij wat bij zich weg voelde kruipen werd hij wakker. Will keek over de rand van zijn bed enzag Hope liggen rillen en bibberen. Will wist niet waarom, maar ze zou vast een nacht merrie hebben gehad? Will veranderde in zijn shape vorm en kroop uit bed en ging zo strak mogelijk tegenHope aan liggen met zijn linkerarm om haar heen geslagen. Zijn zachte vacht zou haar lekker warm houden.

Eva was de eerste die naar hem toe kwam en vroeg wat zij morgen zou moeten doen. Bill wist dat zij vooral op lange afstanden werkten Dat zou handig zijn om haar buiten de gevarenlinnie's te houden en elke Bloodhunter die zich tegen hen keerde ze die gemakkelijk kon doden? ' Jij blijft in de tweede aanval, jouw specialiteiten zijn spreuken en geen fisieke kracht, Dus is het beter dat ze in hun midden blijft en elke Bloodhunter die het voor de eerst aanval te veel worden jij die moet vernietigen! Wanneer de tweede aanval komt moet jij er voor zorgen dat jouw spreuken blijven werken, want anders zou het wel eenns vekeert kunnen aflopen.' legde Bill het aan Eva uit en hij zag Ager zijn afstand behouden.

Hope voelde hoe een pluizige Will tegen haar aankroop en een arm om haar heen sloeg. Het hielp een beetje maar de nachtmerries bleven niet volledig weg Hope kroop stevig tegen hem aan en streelde met haar vingers door zijn vacht. Het was kalmerend en uiteindelijk viel ze toch terug in slaap ze trillde niet meer. "Dankje...." fluisterde ze voor ze volledig in slaap viel. Ze werd pas wakker toen Wills moeder binnenkwam en haar zei dat ze zich moest gaan klaarmaken ze knikte en twijfelde of ze will nog een zoen zou geven maar ze deed het toch maar niet omdat Mistake hier stond.

Vandaag was de dag van de grote bevrijding. Mistake ging naar haar zoon en liet Hope weggaan om zich klaar te maken. Ze keek naar Will die in weerwolf vorm op het tappijt had gelegen langs Hope om haar warm te houden even sprong er een traan in haar oog. Zo had ze ook vaak met Dregoe geslapen. Ze gaf Will een kus op zijn voorhoofd toen hij weer mens was geworden. Ze gaf hem een knuffel en keek hem aan. "Maak je klaar lieverd vandaag gaan we Dregoe halen!" Zei ze vastbesloten. Ze keek hem aan. "Wees alsjeblieft voorzichtig Will, blijf bij Hope in de buurt zorg dat jullie niet zichtbaar worden." Ze stond weer op zij was al helemaal klaar haar haar in een vlecht een t-shirt en een schort haar vertrouwelijke kleren. Ze bleef in de deuropening staan en keek even naar haar zoon. "Mischien moet Hope hier niet meer blijven slapen jullie worden namelijk al groot." Zei ze zachtjes meer tegen zichzelf eigenlijk. Ze at een appel en ging naar het plein waar ze hadden afgesproken. Mistake zag Bill er ook al staan en ze schudde zijn hand "Succes broer." Zei ze. Hij zou de eerste aanval leiden en zij de 2de. Als Bill een lange huil liet horen zouden zj aanvallen zo hadden ze het afgesproken Hope en Will zouden vlak achter hun gaan en Dregoe gaan zoeken.....

' Jij blijft in de tweede aanval, jouw specialiteiten zijn spreuken en geen fisieke kracht, Dus is het beter dat ze in hun midden blijft en elke Bloodhunter die het voor de eerst aanval te veel worden jij die moet vernietigen! Wanneer de tweede aanval komt moet jij er voor zorgen dat jouw spreuken blijven werken, want anders zou het wel eenns vekeert kunnen aflopen.' Legde Bill uit en ze knikte. Eva wenkte naar Ager dat hij mee moest komen naar hun hut en zei gedach tegen Bill en verdween in haar hut waar ze haar stevige kleren uit haar kast pakte en die op een stoel legde, ze was toen meteen naar bed gegaan om genoeg slaap te hebben. Maar toen ze midden in de nacht wakker schrok stapte ze meteen uit bed en keek naar Ager 'Denk je dat het werkt?'vroeg ze bang en hij knikte, ze had net een heledere droom gehad die hun misschien zou kunnen helpen. Ze stapte naar buiten waar de kou haar begroete en het blauw harige meisje rende naar de hut waar Bill en Tristan sliepen, Toen ze de ruige man zag open doen bego nze meteen met praten 'Ik heb een geniaal idee Bill, ik kan hulp inschakelen om jullie te helpen en me zelf. HEt is heel simpel sinds me kindheid kan ik al doden opwekken dus is het vor mij niet lastig om dat te doen, die dode luisteren alleen naar mij en ze kunnen niet dood gaan, ook al hakje alles in stukjes ze zouden verder gaan met aanvallen. Beter gezegd ze zijn een super goede soldaten en nog ontsterfelijks ook.' Zei ze snel en probeerde in het donker de reactie van de weerwolf te zien, het mooieste was nog dat ze er zo goor uitzagen dat de bloodhunters het hun in hun broek zouden doen of neit zouden durven vechten omdat het hun familie was, maar daarvoor meost ze wel naar de kerkhof want hier lagen wel veel dode lichamen maar in de kerhof nog meer.