The sacrifice Verhaallijn!

Will hoorde dat ze boos was en die boosheid begon verwijtend te worden. Will keek zijn moeder recht aan, maar begreep niet waarom ze zo moeilijk deed over Hope. 'Hope is geen schepsel ze is net als Wij een Shape shifter ook al draagd ze menelijk bloed in zich!' begon Will en hij begon ook boos te worden. Hij hielt ziels veel van zijn vader en moeder, maar hij begon ook van Hope te houden. Ze had al gezegd dat hij haar alles was en die woorden had hij ook tegen haar gesproken. 'Natuurlijk is het niet goed dat Pa daar zit, maar een beetje hulp kan niet schade. Hope zou nooit die lui hier heen leiden! Ze zou het niet over haar hart kunnen verkrijgen om ons dat aan te doen!' Will begon licht aan te schreeuwen, iets wat hij eigenlijk nooit tegen zijn moeder deed, maar hij verdedigde Hope hetzelfde als dat hij zijn vader en moeder zou verdedigen. De ogen van Will stonden vol vuur die branden van liefde en dat zou zijn moeder meteen kunnen herkennen, want ook zij had die ogen eens eerder gezien, maar dan bij zijn vader!

Ze draaide zich om toen hij zei dat ze net zoals hun was. Ze snapte het niet waarom deed haar zoon, haar kleine Will zoveel moeite om dat meisje te beschermen? Ze keek Will recht aan toen hij begon te schreeuwen en ze zag het vuur in zijn ogen hetzelfde vuur dat ze zoveel jaren geleden bij zijn vader had gezien. Mistake verstijfde en bleef haar zoon aankijken. Hij was verliefd! Verliefd op die halve bloodhunter! Dat kon niet?! Dat mocht niet! Niet haar kleine Will! Niet met dat schepsel van die verraadster! Ze hurkte zich en greep zijn schouders. Ze bleef hem aankijken. "Zeg dat het niet waar is Will! Zeg alsjeblieft dat het niet waar is!" Zei ze nu niet meer boos maar eerder bezorgd. Ze bleef hem maar aanstaren ze kon het niet geloven. Will haatte bloodhunters! En nu nu was hij verliefd op een schepsel dat daar vanafstamde!

Zijn moeder draaide zich naar hem om en Will zag dat ze schrok, maar waarvan wist en begreep hij niet. Ze hurkte bij hem neer en vroeg of iets niet waar was. Waar had ze het over? 'Wat niet waar is?' was het enige dat Will bot aan zijn moeder vroeg en hij stak zijn kin naar voren. Ze moest maar eens stoppen met halve dingen te vragen of te vertellen? Will had een hekel aan Bloodhunters, maar Hope was zijn eerste echte vriendin geweest zins zijn zesde levensjaar en hij was in de jaren daarna steeds meer om haar gaan geven en Hope ook om hem. Will hielt van Hope om wie ze was niet om wat ze was!

Hij vroeg haar waar ze het over had en ze keek hem aan. Hij had dus geen idee? Ze zuchtte even en wreef met haar hand over zijn kaak. "Het vuur in je ogen lieverd, het vuur in je ogen als je over dat schep...ik bedoel haar praat." Ze wist dat ze er niets meer aan kon doen dat was ook zo het geval bij zijn vader. Ze sstond weer op en wreef door zijn haar. "Ga maar naar je oom en zeg hem dat jij op haar zult letten." Zei ze met een kleine glimlach. Maar toen keek ze hem streng aan. "Maar houd haar echt in de gaten Will, laat haar niet nog eens wegglippen anders zal zij niet de enige zijn die onder de grond moet blijven." Zei ze met een strenge blik en toen verdween ze ze wilde haar zoontje graag gelukkig zien nu hij zijn vader al moest missen.

Zijn moeder zuchten en wreef door zijn haren en zei dat wat over het vuur dat in zijn ogen tond wanneer Will het over Hope had. Ja Will was gek op Hope, maar wat ijn moeder nog niet wist was dat Hope eigenlijk een huisdier was geworden, maar Will hielt zijn mond dicht net als zijn vader die niks lo liet over hun verblijfplaatst! Toen glimlachte zijn moeder en zei dat hij naar zijn oom toe kon gaan en dat Will op Hope zou gaan letten en als hij dat niet deed dat zij niet de enige zou zijn die onder de grond zou moeten blijven. Will glimlachte terug en voelde zich vrolijk worden. 'Bedankt Ma ik zal je niet teleurstellen!' zei Will en draaide zich om en rende meteen hun huisje uit. Halverwegen kwam Will zijn oom Bill tegen en hij greep Hope bij haar arm waar de de band nog om had zitten. 'Hte is al goed oom, Ma zei dat ik op Hope ga letten!' zei Will en hij keek zijn oom even streng aan. Bill had zich omgedraait toe hij gemerkt had dat Hope's voetstappen gestopt waren. Even keek hij zijn neefje aan, maar toen zag ook hij dat Will verliefd op haar was en knikte oor hij weg liep naar zijn eigen huisje. Will draaide zich naar Hope toe en keek haar met een vriendelijke glimlach aan. 'Nu alleen dat stomme ding nog en je bent vrij om te gaan en te staan waar je maar wilt!' fluisterde Will in haar oor en hij trok Hope mee, hij wilde graag voor ven met haar alleen zijn zodat ze hem alle over zijn vader kon vertellen!

Mistake zei dat hij Hope voorlopig moest gaan bewaken, maar toen hij op weg naar zijn huisje was met Hope in zijn kielzoog stond ze ineens stil. Bill draaide zich om en zag Will die haar tegen hield. Even keek hij zijn neefje aan en zag toen dat Will verliefd op Hope was. Nu snapte Bill de beweegreden van Mistake en knikte voor hij naar zijn huisje terug liep. Daar ging hij naar de koelkast en trok wat vlees eruit en at die op.

Flut!

Ze voelde de klap in haar gezicht en ze keek Mistake aan maar sprak haar niet tegen. Ze luisterde ook naar haar straf en keek Bill angstig aan ze wilde niet met hem mee. Hij keek altijd zo kwaad naar haar. Bill nam haar mee en ze zag haar moeder naar haar kijken ze waren bijna bij Bills huis toen Will aankwam rennen ze was blij om hem te zien maar snapte het niet helemaal. Will vertelde dat hij op haar ging letten en Bill keek even in zijn ogen en verdween toen. Ze was blij dat ze niet bij wills enge oom moest blijven en ze vloog hem in zijn armen. Ze was zo opgelucht ookal mocht ze nu niet meer bovengronds komen. Hij fluisterde wat in haar oor en trok haar toen mee. Ze had moeite om zijn pas bij te houden. "Will waar gaan we heen?!" Vroeg ze terwijl ze bijna over haar eigen voeten viel. Ze keek hem wat vragend aan wat had hij opeens hij was zo hevig?

Hope was Will in zijn armen gevlogen toen hij zei dat Bill niet langer meer op haar hoefte te letten, maar haar vraag was zeer zeker niet meer dan normaal. 'Ik wil alleen even alleen met je zijn hier lijkt me wel een mooi plekje.' zei Will en hij stopte bij de oude fontijn waar nu alleen nog wat water omhoog borrelde. Will ging zitten en keek Hope vragend aan. 'Hoe zag mijn vader er uit toen je hem ontmoeten? Is hij erg gewond?' vroeg Will en hij probeerde niet zo hevig te zijn, maar hij had zijn vader zo gemist dat hij elk stukje info graag wilde horen!

Vermoeid pakte Tristan een kopje uit het kastje van hun keuken en goot het gekookte water erin. Hij pakte wat bladeren uit een doosje dat ook in de kast stond en gooide ze erbij. Hij was moe van het wachten, hij wou iets doen, want van wachten werd hij ook niks wijzer. Tristan ging aan de houten keuken tafel zitten en speelde met zijn vingers met de bladeren in zijn thee. De deur ging piepend open en werd dicht geslagen, het was Bill die binnenkwam. 'Hai Bill.' zei Tristan moedeloos tegen zijn broer terwijl hij ophield met in zijn kopje staren en zijn blik naar zijn grote broer oprichte 'Het gaat niet goed met Dregoe, he?' zei hij zacht.

Hij stoptte bij een fontijn en begon daar naar zijn vader te vragen wat eigenlijk niet meer dan normaal. Hope dacht even na en begon te vertellen. "Eigenlijk valt het nog best mee hij is wat aan de magere kant en heeft vele schrammen maar volgens mij heeft hij niets gebroken. Ze laten hem ook niet vechten ze willen alleen maar info van hem hebben." Zei ze terwijl ze hem aankeek. "Ik wilde hem eigenlijk terug gaan opzoeken samen met jouw maar ja nu gaat dat niet meer..." Zei ze terwijl ze haar hoofd naar de grond richtte ze had zich niet mogen laten betrappen dan was dit niet gebeurd!

Eerst leek ze na te denken en later sprak ze over zijn vader zoals ze hem had ontmoet. Will knikte begrijpend en had zelf ook graag naar zijn vader toe gewild en dat zou hij snel genoeg doen zodra de leden van de W.O.F. naar de Arena toe zouden gaan om Dregoe en mogelijk nog wat andere Shape shifters te bevrijden? 'Bedankt Hope je weet niet hoe veel dat voor mij betekend. Ik had graag met jouw naar Pa willen gaan, maar doordat Bill je gehoord had zullen we dat moeten uitstellen totdat we hem gaan bevrijden.' zei Will en hij trok Hope troostend tegen zich aan. Hij wilde haar niet verdrietig zien dus deed Will wat hij kon om haar zo gelukkig mogelijk te maken. 'Heel snel zullen we hem gaan bevrijden en dan zullen we die Bloodhunters eens een poeppie laten ruiken!' zei Will grommend en hij keek met ogen die vuurspuwde. Hij was vastberaden om zijn vader te steunen en hem te laten zien dat hij al echt bijna een sterke jonge man was!

Tristan begroeten Bill toen hij binnen kwam. Knorrig gromde hij wat onverstaanbaars. Hij was het wachten net zo zat al iedereen hier, alleen het jonge grut leek er geen last van te hebben! Hij had wel gezien dat Will verliefd was op het halfbloedje Hope, maar hij zei er verder niks van, want liefde kwam op de vreemdste dingen af en liet zelfs een men en en shifter samen komen. Bill ging tegeover Tristan zitten en keek zijn broertje aan die vroe of het slecht ging met Dregoe. Bill schudden zijn hoofd en zag de blik van Tritan veranderen. 'Hope is nog niet zo lang geleden bij hem geweest en zei dat het vrij goed met hem ging. Ze laten hem niet vechten, maar proberen wel info uit het los te krijgen!' zei Bill met grommende stem. Hij hoopte dat Mistake binnen kort alle leden bij en zou roepen en dat ze hun plan in uitvoerig ging brengen?

Eenzaamheid, verdriet en afschuwelijke pijn diep van binnen branden in zijn lihaam alsof hij midden in het vage vuur zat! Dregoe'ogen waren rood van het huilen, een kapotte T-shirt van Will lag voor zijn voeten. Er at opgedroogd bloed aan en er zaten grote scheuren in die alleen door zwaarden en dolken gemaakt hadden kunnen worden! Ijle voetstappen klonken in de verte en meteen gebon Dregoe te grommen. Zijn woede had het kookpunt bereikt en iedereen wa op het moment een vijand van hem. Zelfs de gevangen genomen Shifters die soms met Dregoe probeerde te spreken, maar Dregoe weigerde bot weg op hen te antwoorden. Charlie kwam weer aanwandelen en dit keer was hij alleen? Dregoe's toestand was sterk verslechterd door toe doen van de leugen die deze Bloodhunter hem erteld had, maar met dit kleine bewijs van het kleding stuk had hem over de drmpel doen stappen om deze man te geloven. Charlie had lang nit meer die grijns op zijn gelaat en was zelfs kwaad. 'Een van je leden heeft mij van een goede informatie bron ontnomen! gromde Charlie en hij bleef uit de buurt van de trailis zodat Dregoe zich niet weer tussen de spieen door ou proberen te wurmen om bij hem te komen. 'Jammer voor jouw!' sneerde Dregoe en hij walgde van de man. Die walging droop ook van zijn stem af en Dregoe kon er de lol niet langer meer van in zien. De leugen had zijn geest zo vertroebelt dat hij niet langer meer helder kon nadenken. Niemand zou hem nog kunnen doen eranderen an gedachten tenzij Mistake hem de waarheid sprak of dat hij Will in levende lijve terug zou zien! Charlie begon voor Dregoe's kooi te ijsberen en probeerde de woorden te vinden die hij nodig had om Dregoe toch de verblijfplaatst te ontfutselen of de weg die door The Abbys lag. 'Ik zal je vrij laten als je mij vertelt wat ik horen wil. Waar lit de schuilplaatst van de W.O.F. en hoe kunnen jullie door The Abbys bewegen zonder steeds in die doornstruiken vast te zitten?' vroeg Charlie en hij probeerde Dregoe in een goede stemming te brengen, maar Dregoe weigerde nog steeds die woorden uit te spreken. Zijn gegrom werd nog dreignder en Dregoe kwam zelf nu wat omhoog. 'Dringt het dan nog niet in die botte kop van je door? Ik verraad niks aan een moordenaar!' Dregoe had zelf ook gemoord, maar die waren voor de veiligheid van de Shape shifter geweest en vooral voor zijn leden en zijn geliefde. De gedahten aan Will en Mistake brachten een woede aanval naar buiten, maar Dregoe zakte weer neer en draaide zich van Charlie weg. Hij moest iet om handen hebben, maar helaas had hij nu alleen de ketens die Dregoe toch stuk probeere te krijgen door ze vast te pakken en er aan te trekken, maar dat was hopeloos. Charlie's voetstappen stierven weg en Dregoe'verdriet kwam weer naar boven en hete tranen loeide uit zijn toch al rode ooghoeken. Dregoe voelde zich zo eenzaam, maar hij wilde de andere niet teleurstellen door zich aan de Bloodhunters te schikken!

Mistake wist niet of het een goed besluit was geweest om Will op Hope te laten passen maar ze wilde haar zoon graag gelukkig zien. Maar nu moest ze zich concentreren op het grote plan de leden waren hersteld en goed getraind. Mistake had alles wat gepland zodat de wat zwakkere veiliger waren. Widow, Bill, Tristan en zij zouden vooral aanvallend zijn Eva zou ook vechten maar in mindere maten om binnen in de arena te raken. Ze wou Will en Hope naar Dregoe laten gaan. Hope was handig met haar kleurverander gaven en Will was sterk genoeg en met zijn helende gaven kon hij zijn vader wat helen zodat hij zichzelf wat kon verdedigen. Robins hulp zou ze voor het gevecht vragen ze zou Dregoes precieze locatie en het aantal wachte aan hem vragen zodat ze wisten wat hen te wachten stond. Mistake riep Bill ze wilde haar plan eerst met hem bespreken hij was de enige die ze voldoende vertrouwde.

Zijn broer was tegenover hem komen zitten en in een nerveuze kamlte nam Tristan een slok van zijn thee 'Hope is nog niet zo lang geleden bij hem geweest en zei dat het vrij goed met hem ging. Ze laten hem niet vechten, maar proberen wel info uit het los te krijgen!' Antwoorde Bill op zijn vraag en Trtistan knikte 'We halen hem er wel uit.' zei hij vervolgens zelf verzekerd maar met een bloeddorstige glans in zijn ogen, het had lang genoeg geduurd, ze moesten gaan terugslaan. Er klonk een roep, van Mistake, aan Bill, ze gingen waarschijnlijk de plannen bespreken. 'Kan ik meegaan?' vroeg Tristan aan zijn broer, de behoefte voelend om ook wat te doen en niet nietsdoent te wachten totdat alle plannen gepland waren en het zover was, hij moest iets hebben om te doen.

Tristan zei dat ze hun broer er wel uit zouden halen en Bill knikte daar bevestigend op tot hij de oproep van Mistake hoorde en de vraag van Tristan. Bill wist niet of Mistake dat wel meteen wilde, maar toch wilde hij zijn broertje niet helemaal afwijzen. 'Mischien is het beter dat je nog even wacht, Mistake is best slecht van vertrouwen dat heb ik wel gemerkt toen ik haar voor het eerst zag, maar we zullen je meteen roepen zodra ik wat meer weet en het haar gevraagd heb of je ook mee kan luisteren!' zei Bill en hij stond op en liep naar buiten en daarna het huisje van Mistake in. Daar zag hij haar weer aan tafel zitten en hij begroeten haar vriendelijk met een niet gemeende grom. 'Je had geroepen.' zei Bill en keek naar de brieven die ze al op tafel had liggen, maar hij kon er nog niet echt een touw aan vast knopen, maar hij bleef rustig staan luisteren.

Bill kwam binnen en ze knikte. Ze zat achter Dregoes bureau en keek Bill aan. Ze wenkte hem naar de stoel voor haar en liet hem plaatsnemen. Ze bood hem wat bessen liceur aan eentje die Dregoe nog gemaakt had het was één van haar kostbaarste bezitten. Ze liet haar plannen aan Bill zien. "Ik wil Dregoe gaan bevrijden binnen een dag of 2 zei ze vastbesloten. Ze keek hem doordringend aan en stond toen even recht ze staarde uit het raam. "Denk je dat de leden er klaar voor zijn? Ik vraag je dit niet alleen als hoofdtrainer maar ook als broer. Denk je dat we klaar zijn om Dregoe te bevrijden?" Ze keek hem weer aan snds Dregoe weg was was Bill haar uitvluchtspunt voor raad en steun geweest ze vertrouwde hem nu helemaal en ze vertrouwde op zijn oordeel.

Mistake wenkte dat hij kon gaan zitten en ze liet hem ook de plannen zien die er tot dus ver gemaakt waren. Het was een goed in elkaar gezet planen Bill keek er aandachtig naar, maar herlas een twee keer vor hij zich tot Mistake richten. ' We hebben er zeven jaar de tijd voor gehad enierereen heeft hard genoeg getraint. Ik benerzeker van dat we er klaar voor zijn!' zei Bill vastberaden, maar hij koos zijn woorden met zorg. Bill keek Mistake doordringend aan en hij wist dat ze maar al te graag Dregoe meteen wilde gaan bevrijden. Dat zou hijzelf tenminste willen, maar ze konden niet hals over kop de Arena bestormen!Bill bleef haar aankijken en vroeg zich af of Mistake er wel klaar voor zouzijn en goot de besselikeur achterover. Zijn broer kon geweldige drank maken!

Bill wist dat de leden klaar waren en Mistake vertrouwde op zijn oordeel ze knikte en goot de bessenlikeur naar binnen. Hij keek haar wat vragend aan en ze knikte. "dan vertrekken we binnen 2 dagen." Zei ze vastberaden en toen staarde ze naar de maan er rolde een traan over haar wang ze mistte Dregoe zo en door nu weer de bessenlikeur te proeven moest ze denken aan de mooie momenten die ze samen gehad hebben. Ze probeerde de tranen weg te werken maar er kwamen er alleen nog maar meer ze draaide zich even weg van Bill. "Het spijt me.." Zei ze terwijl ze uit alle macht de tranen probeerde te laten stoppen maar ze zag Dregeo steeds vaker voor zich en nu Will verliefd was had hij dezelfde glans in zijn ogen als zijn vader...

Mistake zei dat ze dan over twee dagen de Arena zouden binnen vallen om Dregoe te bevrijden! Bill knikte instemmend en zag hoe ze haar tranen probeerde te bedwingen, maarze begon toch te huilen. Logisch, want ze misten zijn jongere broer vast heel erg. Bill stond op enliep naar haar toe. Daarna trok hij Mistake naar zich toe en omhelsde haar voor zijn doen zachtjes. 'Het komt allemaal wel goed Mistake we zijn sterker dan eerst en we hebben een goed plan zodat we niet kunnen falen! Over twee dagen zullen we om dit ongemak nog lachen.' zei Bill met troostende stem en bleef haar vast houden tot haar tranen weer weg waren daarna liet hij haar los en keek haar aan.

Bill omhelsde haar en zij sloeg haar armen om hem heen. Vroeger had ze hem meteen weggeslagen maar sinds een paar jaar vertrouwde ze hem helemaal.. Tristan was nog een ander verhaal aan hem moest ze nog wennen net zoals bij de nieuwere leden die vertrouwde ze ook nog niet helemaal. Na een paar minuten liet ze hem los en had ze haarzelf weer onder controle ze glimlachte even naar hem als bedankje en liep toen naar haar slaapkamer. Ze ging op Dregoes kant van het bed liggen met één van zijn t-shirten in haar armen. Ze viel inslaap en droomde over Dregoe weer veilig thuis...


Ze werd vroeg wakker en toen ze Wills kamerdeur opendeed zag ze Hope bij hem liggen ze zuchtte even en riep Wills naam heel zachtjes zodat enkel hij het met zijn wolvenoren kon horen. Toen liep ze weer naar een andere kamer ze had zich er bij neergelegd dat Will echt van haar hield. Ze zat aan tafel en at een appel ze had hem gedekt zodat Will en Hope zometeen ook konden eten. Ze had een briefje neergelegd dat ze even wegmoest. Ze ging naar het plein en hing daar haar plannen op. Ze ging vandaag haar plannen uit de doeken doen maar nu moest ze zichzelf erop voorbereiden. Ze had ook op het briefje geschreven dat hij en Hope binnen een uur naar het plein moesten komen net zoals de andere leden. Bill had ze wat vroeger gevraagd zodat hij haar eventueel kon helpen met tegen de leden te spreken iets waar zij nog altijd moeite mee had.

Will lag heerlijk te slapen met Hope naast zich. De droom diehij had was dat iedereen van de WOF gwelukkig en in vred samen leefde. Toen hij zijn naam hoorde werd Will langzaam aanwakker. Zijnogen gingen langzaam open en hij zag dat zijn slaapkamer deur op een keirtje stond. Will geeuwde evenen wide zich uit rekken, maar zijnschouder bood nog wat tegenstand al deed hij niet echt pijn, maar meer een dof gevoel. Will keek naarHope die nog heerlijk lag te slapen. Hij kuste haar voorhoofd en stond op. Daarna trok will zo goed en kwaad alshet ging een lsser T-shirt aan en liep naar de keken enzag een brieje liggen. Will pakte hem op en begonte lezen. Ma wilde dus de planne bekent maken! Will pakte wat fruit en liep naar zijn slaapkamer terug. [color=yellow][' We moeten straks naar het plein toe! Ma gaatbde plannen bekent maken.'[color] zei Will en begon van een pruim te eten en ging naast Hope zitten en hield haarhet andere stuk fruit voor terwijl hij door at.

Hope werd wakker door een kus op haar voorhoofd ze schrok even en keek even verward rond toen herinnerde ze zich weer dat ze deze nacht bij Will was gaan liggen. Ze zag da hij met moeite een t-shirt aandeed en ze keek hem even bezorgd aan. Hij liep de kamer uit en zij kleedde zich zo snel mogelijk om zodat hij hopelijk niets van haar ondergoed zou zien terwijl ze van kleren wisselde. Ze ging in een roze met wit jurkje op zijn bed zitten toen hij aankwam met een schaal vol fruit. Ze nam een appel en beet erin ze keek naar Will en luisterde naar wat hij te zeggen had. Hope knikte en ging tegen hem aan zitten maar wel aan de kant van zijn goede schouder ze legde haar hoofd erop. "Ik zal vanavond wel weer naar mijn eigen huis gaan dan lig ik je niet meer in de weg." Zei ze terwijl ze nog een hap van de appel nam haar blonde haar zat in een losse vlecht en haar blote voeten stonden op elkaar omdat ze het nogal een ongemakkelijk moment vond.

Will luisterdenaar Hope's woorden en hij schudden zijn hoofd van plezier. 'Je ligt me heus niet in de weg Hopje, maar als we snel zijn kunnen we noghoren wat Ma van plan is?' zei Will en hij gaf Hope een kus op haar voorhoofd voor hij opstond en naar buiten wilde lopen. Bij de voordeur bleef Will even op haar wachten en samen liepen ze naar het pleintje. Daar zag Will haar al staan met zijn oom diep in gesprek over de plannen en hoe ze het de leden het beste konden vertellen.

Hij was die morgen al vroeg onderweg, want Bill had eenbriefje van Mistake gekregen waarinstond dat hij vroeg op het plein moest wezen. Bill wist dat zeniet graag tegen andere sprakalshet erniet meer dan twee waren, maarBill zou haar helpen waar hij maar kon. Toen Bill het plein betrad begroeten hij Mistake even en bekeek de plannen nog eens.