The sacrifice Verhaallijn!

Zes rustige jaren verstreken nadat Dregoe en Robin tot een compromis gekomen waren en dat Dregoe die samen had gedeeld met de W.O.F. leden, en de uitslag aan hem had door gebriefd met een duif. In die jaren was Will lekker gegroeit en hadden Dregoe en Mistake een kamertje voor hun zoontje ingericht zodat hij hen niet zou storen als ze eens met zijn tweeën in bed wilde gaan liggen. Will was er eerst op tegen geweest, maar na een nacht of twee liep hun zoontje toch als een roos. De volgende ochtend lagen de ouders van Will lekker te slapen het was nog vroeg en Dregoe opende langzaam zijn ogen. Tot nu toe waren er kleine berichten binnen gekomen die weinig info bevatten en dus ook niet schadelijk voor de leden van de W.O.F. Dregoe kuste Mistake op haar hoofd en wachten tot ook zij wakker zou worden. Dregoe had niet meer aan dan een broek en zijn blote borst stak voor een groot deel onder de dekens uit. Er waren vele littekens erop te zien, maar eentje was lang en schokkerig. Deze was veroorzaakt toen Dregoe voor het eerst in de Arena gevangen had gezeten door een electise zweep. Dregoe hoorde niemand door het huis lopen nog sluipen, maar net toen hij Mistake vrolijk een goede morgen wilde wensen sprong er ineens een kleine haarbal bovenop hem. Will landen hard in zijn maag en Dregoe gromde dreigend, maar Will was al weer weg en Dregoe wachten niet tot Mistake er wat van zou zeggen en schoot achter Will aan die in zijn shape vorm weg stormde naar buiten. Dregoe was echter nog steeds sneller en tikte Will onderuit buiten op de straat van hun dorpje Old Home. Er waren al wat leden onderweg die met hun dagelijkse bezigheden bezig waren en Dregoe pakte Will bij zijn achterpoot en trok hem naar achteren. Will had al vaker met zijn vader gestoeit, maar had nog niet alles door van schein gevechten en probeerde los van zijn vader te komen en na een uithaal liet Dregoe ook los en duwde Will express tegen de grond met een wolfachtige grijns op zijn gelaat. 'Kleine ondeugd, je weet me steeds weer te verrassen!' zei Dregoe wat hijgend van hun gestoei, maar Will probeerde zich onder hem uit te wurmen. Helaas voor Will had Dregoe grote poten en daar had hij er eentje van tussen de schouderbladen van de zes jarige Will gezet. Will gaf het op en keek zijn vader plagend aan. 'Kom we gaan eten.' zei Dregoe en haalde zijn poot van Will af en sprinten naar huis terug. Will piepte vrolijk en huppelde achter zijn vader aan tot ze bij de veranda waren en zich daar weer terug veranderde naar hun menselijke kant. Will had een klein scheurtje boven zijn linkeroog, maar die heelde sneller dan de wonden van iemand anders deden. Will's warrige haren stonden alle kanten op toen de snee heelden, maar al snel vielen die weer terug op hun plek. Eenmaal binnen zag Dregoe Mistake in de keuken en hij grijnsde breed naar haar. Dregoe had haar al een tijdje niet verwent en haalde uit een doosje uit de boekenkast een ketting van fijn goud en een ketting van zilver. Beide hadden een wolvenkop er aan hangen. Het was het familie wapen van de Moonusen en Dregoe duwde Will naar zijn stoel. 'Je bent vandaag zes jaar geworden Will en daarbij hoort een klein kado.' zei Dregoe en hij hielt Will ze zilveren ketting voor. Dregoe wachten tot Will de ketting aangenomen had en draaide zich toen naar Mistake om die met haar rug naar hem toe stond. Dregoe opende het slotje en zakte met zijn armen over Mistake voorkant heen. Het goude kettingtje glom even en Dreoe maakte het slotje weer dicht. 'En deze is voor jouw.' fluisterde Dregoe zachtjes in haar oor.

De jaren verstreken en Will kreeg zijn eigen kamertje waar hij eerst zo moeilijk over had gedaan, maar toch had het wel iets nu kon hij ich lekker alleen terug trekken wanneer Will dat graag wilde. De ochtend van zijn verjaardag werd Will vroeg wakker en hij wilde zijn vader eens lekker pesten. Boorzichtig sloop hij zijn slaapkamertje uit en via de huiskamer naar de slaapkamer van zijn ouders. Pa was al wakker en wilde net Ma wat zeggen toen Will in zijn shape vorm bovenop zijn vader sprong. Hij landen in de maag streek en Will sprong meteen weer van het bed af en spurtde de slaapkamer uit, maar zijn vader was hem te snel af en eenmaal buiten werkte zijn vader hem onderuit en werd Will tegen de grond gedrukt met een masieve poot tussen zijn schouderbladen. Zijn vader vond het nog al niet prachtig dat Will hem steeds weer verraste en nadat zijn vader de poot weg haalde stond Will op en had best trek. Pa sprinten naar hun huis terug en Will huppelde achter zijn vader aan. Eenmaal bij de veranda veranderde zijn vader terug naar hun menselijke vorm en Will volgde zijn voorbeeld. Daarna liepen ze naar binnen en voelde Will dat zijn vader hem naar een stoel duwde en hij haalde stiekem iets uit en doosje en hielt Will een zilveren ketting voor. Will was vandaag zes geworden en hij nam het kado van zijn vader aan en deed hem om. De ketting voelde nu nog koel aan, maar al snel nam het edelmetaal zijn lichaam's warmte over. Will grijnsde blij naar zijn vader. 'Bedankt pap!' zei Will vrolijk en hij zag hoe zijnvader ook een ketting om deed bij zijn moeder en wat in haar oor fluisterden. Will liet een vrolijke en vrij lange huil horen. Hij was echt blij en niets zou deze dag nog kunnen verpesten, toch?

Nadat Bill Tristan gevonden had, waren er zes lange toch rustige jaren voorbij gegaan. Dregoe had Bill en nog een paar andere van de groep in The Abbys een nooddorp laten bouwen, want dan hoefte ze hun terretorium niet uit! Want the abbys was nog steeds de paden die voor mensen niet begaan en het zou hen jaren dus konden duren voor ze er over de wild paden zouden gaan. Bill zat al op zijn veranda en hoorde aan het geluid dat Dregoe en Will aan het stoeien waren. Bill was doodop, maar zijn slaap was veel erger Bill stond op en verdween in zijn huis waar Tristan ook in woonden. Hij was zo moe dat Bill meteen in slaap virl

Mistake werd wakker door een kus op haar voorhoofd maar toen ze haar ogen wild openen sprong hun kleine wolfje op Dregoes buik, Natuurlijk rende Will weer weg en ging Dregoe erachter aan in zijn weerwolf vorm, Mistake stond op en liep naar de keuken voor een ontbijtje.
voor haar en will vegetarisch en voor Dregoe wat spek ze hoorde hen weer binnenkomen maar ze bleef zich concentreren op het bereiden van het eten. Ze hiorde dat Dregoe Will al iets voor zijn verjaardag had gegeven wat was hij toch een goede vader. Mistake voelde plots zijn handen aan haar nek ze schrok eerst even maar ontspande toen. Ze zag het goude kettinkje dat hij aan haar nek had gehangen ze draaide zich om en gef hem een kus. "Dankje lieverd." Zei ze liefdevol terwijl ze de slaschotel en het gebakken spek op tafel zette. Ze gaf Will een zoen op zijn kruin en schepte toen zijn bord vol. Langs zijn bord had ze klein pakje gelegd met een cadeautje in. Het was een klein beeldje van een wolf gemaakt van eenhoornhoorn, haar eigen hoorn. Ze begon zelf ook te eten nadat ze Dregoes spek op zjn bord had gelegd. Ze keek Will aan en begon te praten. "Will je bent vandaag 6 jaar geworden en daarom hebben je vader en ik besloten dat je nu het gebied mag verlaten maar enkel als het dag is en als je ons eerst iets gezegd hebt." Zei ze met een serieuse stem terwijl ze Dregoes hand vasthield.

Mistake verstarde even, maar al snel ontspande zij zich en gaf Dregoe een kus en liep naar de tafel om het ontbijt te serveren. Dregoe begreep nog steeds niet dat Will geen vlees at, maar daar had hij gewoon aan moeten wennen. Toen ze het pakte aan Will gaf haald hij daar een wolf uit die van haar eigen hoorn was gemaakt. Dregoe at zijn spek op en luisterde naar wat Mistake nog tegen hun zoontje zei. Daarop kon Dregoe alleen maar knikken. 'Maar voor je meteen de wereld inspringt zullen je moeder en ik je eerst laten zien waar onze grenzen liggen, zodat je daar rekening mee kunt houden.' voegde Dregoe eraan toe en toen het ontbijt op was rekte Dregoe zich even uit en liep naar de slaapkamer om een simpele T-shirt aan te trekken. Will had zich al eerder om gekleed voor hij op het bed van zijn ouders was gesprongen. 'Kunnen we?' vroeg hij aan beide en liep het huisje uit met Mistake en Will achter zich aan. Ze liepen de straat uit en zouden eerst naar Fruit garden gaan die lag het dichtsebij. Maar waar geen van beide aandacht aan schonk was de duif die aan kwam vliegen met een nood bericht! 'Hier ligt Fruit garden, Will je kunt hier altijd fruit halen als je daar zin in hebt of wanneer je wat voor je moeder en jezelf zal gaan halen.' zei Dregoe en ze verlieten Fruit garden weer op weg naar de Abbys. Het duistere woud was zeer slecht begaanbaar, maar Dregoe gebruikte de wildpaden om zijn weg tussen de vele doornstruiken te vinden. 'Dit is de Abbys Will, we gebruiken de wildpaden om onze weg hier te kunnen vinden, maar dat mag je nooit tegen een buitenstaande vertellen. We houden van onze rust en hebben die zolang de buiten wereld geen weeet heeft van deze paden.' zei Dregoe en hij wachten even op Mistake en Will. Het was er altijd lekker rustig, maar zo nu en dan hoorde je de wilde dieren hier rond snuffelen. Of het nu everzwijnen waren of de grote groep zwarte wolven die hier ook woonde.

Toen Ma met een pakte aankwam nam Will die van haar over en begon het los te maken. Er zat een wolvenbeeldtje in die gemaakt was van eenhoorn hoorn. Will vermoeden dat het de hoorn van zijn moeder was en glunderde toen ze zei dat hij verder mocht gaan dan Alleen Old Home. 'Bedankt Ma en jij ook Pa.' zei Will en zetten snel voor hij ging eten de wolf op zijn slaapkamer neer. Na het ontbijt vertrokken ze tot de grenslijnen van hun terretorium en zijn vader wachten even op een van de wildpaden van de Abbys. 'We hebben heel wat land is het niet?' vroeg Will en keek rond.

Mistake zag dat Will vooral blij was bij het laatste kado: wat meer vrijheid. Mistake had haar kleren al aangetrokken. Dregoe ging voorop en Mistake had een hand op Wills schouder gelegd. Ze liepen naar alle gebieden en Dregoe legde hem alles uit ze was wel blij daty hij het woord deed hij was daar veel beter in dan zij. Het voelde raar om Will de grenzen te laten zien nu leek hij plots al zo groot ze kon zich de dagen nog herineren dat hij haar tepel constant in beslag nam om te drinken en Dregoe die er altijd jalours naar keek maar nu was haar kleine baby al een kleine grote vent geworden. Mistake en haar familie kwamen bij het laatste gebied en ze luisterde naar Wills opmerking. "Ja schat je vader heeft erg zijn best gedaan." Zei ze terwijl ze over zijn wilde haar streelde. Ze hurkte zich om in Wills ogen te kijken. "Will luister goed naar me als jij alleen buiten loopt moet je goed uitkijken voor bloodhunters oké?" ze maakte zich nu al zorgen en ze hield Dregoe vast als steun zodat ze zijn kado niet zou intrekken.

Zijn moeder was erg trots op haar twee mannen en vertelde Will dat wanneer hij buitn de grenzen vertoefte uit moest kijken voor Bloodhunters. Dit was niet de eerste keer dat hij er over hoorde, mar toch had Will er nooit naar gevraagd. 'Hoe herken ik een Blood- hunter?' dit was de eerste keer dat Will het woord zelfs maar uitsprak en hij zocht hun gezichten af. Mistake had de hand van Dregoe vast en Will begreep maar al te goed dat Bloodhunters een kwaad volk kon zijn als ze alleen al zo bezorgd er over spraken. Will wachten geduldig tot hij antwoord van hen kreeg en knikte begrijpend. 'Ik zal voorzichtig zijn mam, Pap zal trots zijn wanneer ik me rustig buiten de grenzen laat zien. Ik zal ze geen kans geven me te ontdekken!' zei Will plechtig en hij grijnsde speels door de blik in de ogen van zijn vader. Daarna trokken ze weer verder.

Mistake zei met trots dat Dregoe zijn best had gedaan n dat had hij zeer zeker, maar de woorden die ze later zei verontrusten hem toch zeer zeker. Het liefste had Dregoe het niet over de Bloodhunters en de vraag van Will over hoe hij er eentje zou kunnen herkennen begon Dregoe zacht te grommen, maar net hard genoeg om het te kunnen horen. 'Bloodhunters lopen meestal in het wit gekleed, maar je herkent ze vooral door de blik die ze in hun ogen hebben. Ook dragen deze schepsels wapens. Ik heb dat soort personen liever niet in de buurt van een van mijn leden en zeker niet in de buurt van mijn geliefden!' zei Dregoe streng, maar hij voelde hoe Mistake zijn hand vast pakte en Will de kans wilde geven zichzelf te bewijzen dat hij ook zonder hun hulp buiten de grenzen kon zijn. Toen vertrokken ze weer naar Old home en Dregoe voelde iets, het klopte niet, maar hij had het gevoel alsof er stond te gebeuren?

Na een paar uur werd Bill weer wakker. ja dat had hij even nodig gehad. Bill mocht dan de beast gaven hebben, toch had ook hij zijn slaap hard nodig! Na een uitgerekte geeuw stond Bill op en liep de keuekn in. Tristan had hij nog niet gezien, maar die was vast ergens mee bezig... Uit de koelkast trok hij een groot lap vlees en sneed er een flink stuk vanaf die hij onder ht lopen naar buiten op at. De dag wa al afgezakt naar de middag en in de verte zag Bill zijn broer met zijn vriendin en hun zoontje aan komen gelopen. Bill liep nog even naar binnen en pakte een pakje die hij speicaal oor Will had gemaakt. 'Zo zo daar hebben we onze jaarigejop!' riep Bill vrolijk en hij hielt Will het pakte voor. Er zat een soort van leren armband in die met Will mee zou kunnen groeien. Bill wachten even tot Will hem had uit gepakt en Bill grijnsde te vrede naar zijn neefje.

Toen ze Old Home weer binnen kwamen gelopen veranderde Will zich meteen in zijn shapevorm en spurten een stuk vooruit om later weer op zijn ouders te wachten. Na zo drie keer te zijn weggestoven bleef Will rustig stil staan en veranderde zich weer terug in zijn menselijke vorm. Ja Will was erg gelukkig vandaag en deze dag kon voor hem alleen nog maar beter worden. Toen Will weer met zijn ouders mee liep kwam Bill naar buiten en begroeten hen, ook hij had een verjaardags kado voor Will vast en stak die naar hem uit. Will bedankte zijn Oudste oom en begon hem open te maken. 'Bedankt Oom Bill. Hij is prachtig!' zei Will en probeerde zelf de lerenaarmband om te krijgen, maar daar was hij nog niet zo handig in en keek zijn moeder vragend aan.

Ze kwamen weer terug in hun huis en Bill kwam ook aangerend hij gaf zijn neefje ook een pakje. Het was een leren armbandje maar Will leek er wat mee te klungelen. Ze lachtte even en hielp haar zoontje ze gaf hem eeen kus op zijn kruin toen ze klaar was en wreef ook even door zijn warrige haar. Mistake ging ven naar de keuken en kwam terug met een verjaardagstaart met 6 kaarsjes. Ze zette hem op tafel en keek even naar Bill. "eet je mee broertje?" Vroeg ze met een grijns terwijl ze iedereen ophitste zelfs Dregoe om voor Will te zingen terwijl hij de kaarsjes uitblies. Ze gaf hem 3 dikke kussen en sneed toen de taart ze verdeelde alles netjes. En ging toen op Dregoes schoot zitten haar hoofd legde ze op zijn schouder en ze gaf hem een kus op zijn wang. "Kun je het geloven lieverd? Will is al 6 jaar." Zei ze met een gelukkige stem.

Ma hielp Will met de leren armband en hij at als gegoten. Daarna liepen ze door tot hun veranda en Mistake kwam met een taart naar buiten met zes kaarsjes erop. Toen zijn moeder begon te zingen vielen ook Zijn vader en ome Bill in het liedje mee. Will klapte in zijn handen van blijdschap en blies de kaarsjes daarna snel uit. De taart werd verdeelt en Ma ging bij Pa op choot zitten, maar nog voor Pa de taart aanraakte merkte hij iets op Will keek even mee met de blik van zijn vader en zag een duif die over de rand van de veranda hipte. Wa dit een goed of slecht bericht?

Bill zag dat Will blij was met zijn kado en zag hoe hij even klunglde met het ding aan te krijgen, maar al snel wende hij zich tot zijn moeder en die hielp hem om het leren armband om te doen. Het zat goed en Mistake kwam later met een taart naar buiten n vroeg of hij mee wilde eten. Dat sloeg Bill natuurlijk niet af. Ze begon te zinge en al snel vielen Bill en Dregoe haar bij. Nadat Will de kaarsjes had uit geblazen werd de taart aangesneden en kroop Mistake bij Dregoe op schoot. Deze knikte even op haar woorden, maar keek ongerust naar de duif die over de rand van de veranda hipte. Ook Will keek er naar en Bill wilde het ook graag weten?

Toen ze terug naar hun huis liepen kwam Bill naar buiten en gaf Will na een korte begroeting een kado die een lerenarmband bevatten en na wat geklungel deed Mistake hem goed. Dregoe glimlachte te vrede naar zijn familie en e liepen verder tot hun veranda en Mistake kwam later met een taart naar buiten en begon te zingen. Bill en Dregoe vielen haar wat later bij en Will blie de kaarsjes uit. Toen Mistake bij hem op schoot kroop met twee stukken taart en ze legde haar hood op zijn schouder en fluisterde dat Will nu zes was geworden. Dregoe wilde haar net wat zeggen toen zijn oog viel op de duif die aan kwam hippen op de rand van de veranda. voorzichtig werkte Dregoe zijn leiste van zijn schoot en liep naar de duif toe. Hij merkte dat het beestje er gehavert uit zag, maar ook dat de andere hem volgde in elke beweging die hij nu maakten. Dregoe nam het briefje van de duivenpoot en het diertje vloog meteen weg. Dregoe rolde het briefje open en las het. 'Dregoe de Bloodhunters hebben een doorgang weten te vinden tot Old Home. Ze komen via Fruit garden binnen, Ik wens jullie veel geluk! Getekend Robin. Herlezen had geen zin, want Dregoe reageerde meteen. Ze moesten hier weg en wel zo snel mogelijk. Het was al middag dus hoe lang was die duif al hier? Dregoe draaide zich zo snel als hij kon om en gaf Mistake het briefje. 'Bill We hebben bezoek!' gromde Dregoe en keek zijn broer even aan. Er stond niet in hoeveel Bloodhunters het waren, maar ze moesten meteen handelen. 'Will a naar je kamer en blijf daar in duldt een tegen spraak!' Dregoe richten zich nu tot zijn zoon en keek Will streng aan. Deze wilde eerst nog wat zeggen, maar zag aan de strenge blik dat hij beter kon gaan luisteren. Dregoe rende de veranda af en huilde alamerend naar alle leden. Die werd verbroken door het geluid van Stampende voeten en hoefgetrappel Dregoe keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam en de schok dreef door hem heen. Het waren der honderde! Zijn verbazing was maar voor even en Dregoe was binnen de korste keren veranderd in zijn shape vorm en hij gromde luid en uitdagend!

Kennelijk had het briefje die de duif bij zich ghad geen goed nieuws. Zijn vader gaf het briefje door aan Ma en zei tegen Bill dat ze bezoek zouden krijgen. Nog voor er meer info gegeven werdt moest Will van zijn vader naar zijn kamer gaan. Will wilde eerst nog waet zeggen, maar aan de blik in zijn ogen begreep Will dat hij beter kon luisteren. Zo had hij zijn vader nog nooit meegemaakt! Toen Will net in de huiskamer stond hoorde Will hoe zijn vader allemerend naar de rest van de leden huilden, maar die werd onddrbroken door het geluidw van stampende voeten en hoefgetrappel. Will keek even door het keuken raam en zag honderde Bloodhunters aankomen. Sommige waren zo te zien te paard en die droegen zware ketens waarmee ze vast de leden van The Warriors Of Fate wilde vangen. Will begon bang te worden en renden zijn slaapkamer en plofte op bed waarna Will de dekens over zich heen en hoorde de gevechtend van start gaan. Na een lange tijd hoorde Will iemand door het huis lopen, maar hij durfde nog niks te zeggen. Toen de slaapkamerdeur open getrokken werd zag Will een pokdalig gezicht in een gemene grijns splijten. Will probeerde uit zijn buurt te blijven, maar de Bloodhunter had een ijzeren greep en trok Will van bed af mee naar buiten. Will slaakte een kreet van angst toen de Bloodhunter hem een soort halsband om wilde doen. Toen nog voor de band in het slot viel werd de hunter bij Will weg geslingerd door een miassieve poot van zijn vader. 'Papa!' zei Will zonder erbij na te denken en zag verschillende Beloodhunters even vragend naar Will en zijn vader.

Tristan vloekte binnensmonds, hij was te laat voor de verjaardag van zijn neefje, hoe stom. Met een vlugge pas was hij onderweg. Zijn oren bewigen onrustif heen en weer, er was iets mis, iets goed mis. Vluig sprintte Tristan naar de huizen. AL vlug zag Trustan zijn broers en het gezin van Dregoe, ze zaten op de veranda. Tristan veranderde naar zijn menselijke vorm en liep de veranda op, hij ving nog vlug een paar woorden op. Het was geen goed nieuws, er was een duif aangekomen. Dregoe gaf zijn zoon opdracht om naar zijn kamer te gaan en Will gehoorzaamde. Tristan volgde Dregoe's voorbeeld op en veranderde ook naar zijn dierlijke vorm 'Sorry, dat ik een beetje laat ben.' zei hij luchtig terwijl hij zijn oren onrustig heen en weer bewoog.

Tristan was net aangekomen en zei dat het hem speet dat hij te laat was. Dregoe knikte even naar hem, maar kreeg niet de tijd om nog meer te zeggen! De Bloodhunters kwamen met honderde te gelijk aan stormen en Dregoe zetten zich schrap. Het zou een hels gevecht gaan worden om zo'n grote hoeveelheid uit hun terretorium te krijgen. Zijn broers vochten net als de rest van de leden tegen hun gezamelijke vijanden. Het gevecht duurde voort en steeds weer teleporteerde Dregoe een grote groep Bloodhunters tot aan het Meer om de dan boven het water los te laten. Toen hij de angstige kreet van zijn zoontje hoorde was Dregoe net in gevecht met vier Bloodhunters. Dregoe schonk hen geen aandacht meer Will was veel belangrijker! Met een hoge sprong kwam hij tot ver boven hun hoofden uit en twee van de vier doorstaken elkaar met hun zwaarden. Dregoe landen en renden zo snel als hij zich tussen de gevechten heen kon laveren. Sommige aanvallen ontwijken en sommige dolken of zwaarden maakten ondiepe sneeden in zijn vacht. Toen Dregoe bij de veranda aan kwam sleurde hij de Bloodhunter die Will net zo'n halsband om wilde leggen als die hij in de Arena gedragen had om doen, maar nog voor die in het slot viel slingerde Dregoe de man weg en die landen hard tegen een groepje Bloodhunters die vlakbij stonden. Dregoe wilde Will net weer naar binnen sturen zodat zijn geboorte nog geheim zou blijven, maar het kwaad geschieden al voor hij daar de kans voor kreeg. Verbaasde stemmen klonken op tussen de Bloodhunters die Will hadden gehoort. Dregoe legde zijn oren nog strakker tegen zijn kop en draaide zich naar hen om. Niets zou hem van zijn zoon kunnen trennen zelfs geen Bloodhunters! 'Blijf achter me Will!' zei Dregoe grommend en hij bevocht nu de Bloodhunters die riepen dat ze het kind van de leider moesten scheiden. Nu wisten ze dat ze iets hadden om de groep meteen stil te krijgen als ze Will met de dood zouden bedreigen. Dregoe's woede groeide met elke klap die hij uit deelde, maar hij kon lange niet alle kanten van de veranda in het oog houden! Soms was Dregoe nog net op tijd om will uit hun ijzeren klem te bevrijden. Toen verscheen Mistake tussen alle Bloodhunters en ze vochten samen om het behoud van hun zoon. Ook nu kon Will zijn mond niet houden en riep naar haar. Er ging een golf van ongeloof door de Bloodhunters heen toen ze besefte dat Dregoe en Mistake een paar waren. Dregoe gromde dreigend en mepte weer een van de vele Bloodhunters van de veranda. Hij zag dat het er gewoon weg te veel waren. Zeker nu ze wisten dat Will hun chantage middel kon zijn. Dregoe teleporteerde weer een grote groep weg en greep Will en Mistake bij hun arm en teleporteerde zichzelf en hen hun huis in. De deur barrikaderen met een kast en Dregoe draaide zich naar Mistake om. 'We moeten ons terug trekken en naar de Abbys toe gaan daar kunnen ze ons niet volgen! Mistake begruik je racer gaven en neem alle leden een voor een met je mee naar het bos, begin met Will. Ik houd ze zo ang mogelijk bezich tot iedereen in veiligheid is volg ik jullie. Nee geen tijd voor tegenspraak we moeten nu handelen! Als ik nu zeg vertek je meteen...' zei Dregoe het deed hem pijn haar bezorgdheid te zien, maar het was niet anders. Dregoe trok de kast weer aan de kant en opende de deur met een rot gang en teleporteerde de Bloodhunters die voor hem stonden weg. 'Nu Mistake!' zei Dregoe en hij draaide zich naar Mistake om en zag haar nog even staan voor ze verdween. Verdriet welde in hem op, maar die gooide Dregoe meteen weer aan de kant en storten zich weer in het gevecht!

De sfeer werd verpest toen Dregoe een duif opmerkte en een briefje aan haar gaf ze hapte naar adem toen ze de tekst zag. Dregoe stuurde Will naar zijn kamer hij wilde even protessteren maar zag toen de blik in zijn vaders ogen. Hij huilde als alarmering. En het gevecht barstte los Mistake vocht zo goed ze kon en hield Eva ook in de gaten dit zou har eerste echte gevecht worden maar ze was sterk. Mistake vocht tot ze een gil van Will hoorde ze zag Dregoe vechten tegen een bende bloodhunters die will probeerde te grijpen ze gromde en stormde er ook naartoe een paar beukte ze aan de kant voor ze door Dregoe naar het huis geteleporteerd werd ze Greep Will meteen beet en keek naar Dregoe. Hij zei dat ze de leden moest helpen vluchten terwijl hij de bloodhunters afleed. "Dregoe dat kan ik niet!" Zei ze wanhopig ze wilde niet dat hij achter bleef. Maar hij keek haar zo doordringend aan dat ze wel moest toegeven. Voor ze Will naar de Abbys leed gaf ze Dregoe nog een lange hartstochtelijke kus. Ze keek hem aan met tranen in haar ogen ze wist dat hij ofwel dood ging ofwel naar de arena zou worden gebracht. Ze nam will mee en bracht hem naar een vervallen ondergrondse stad in de abbys. Ze stopte hem daar in een huisje en keek hem aan. "Will blijf hier." zei ze terwijl ze de andere leden ging halen ze had ze allemaal verzameld en keek hen allemaal aan ze had haar verdriet even de baas gekunnen en sprak hen allemaal toe. "Jullie moeten de komende dagen allemaal hier onder de grond blijven niemand vertrekt zonder mijn toestemming! Dregoe zal een tijd niet meer terugkomen hij heeft zichzelf opgeoffert om ons te redden!" Sprak ze tenslotte toen ze met Will naar een huisje liep waar ze achter een tafel ging zitten met haar handen in haar haar. Wat moest ze nu doen? Ze huilde een beetje maar ze probeerde zich sterk te houden voor Will.

Het begon allemaal rustig en vreedzaam, nouja voor de andere leden. Eva was vandaag alweer helemaal bezeten van training om haar kracht te vergroten want ze kon echter heel veel met haar kracht en ze wou alles leren. Ook was Will de zoon van Dregoe jarig dus wou ze hem even feliciteren maar toen ze weer terug kwam naar de plek zag ze Tristan aan komen rennen en in de verte zag ze een enorme troep van Blood Hunters aan komen rennen, ze veranderde zich meteen in haar shape shifters vorm en Ager liet zijn Demon naar buiten komen zodat hij kracht had om te vechten. Ze rende naar andere toe en ging voor aan staan. Want oo kal was ze een kind was zij bijna net zo sterk als een wolf. VEle Bloodhunters vielen Dregoe aan maar zij werd niet overgeslagen, ze riep steeds spreuken op zodat de mensen dood gingen en ontweek lenig de messen van de aanvallers, maar toen ze een kreet hoorde van Will was ze uit haar concentratie gehaald en werd ze geraakt door een pijl in haar dij, Eva schreeuwde het uit van pijn en veranderde zich automatisch weer in haar mensen vorm wat de Bloodhunters de kans gaf om haar te vangen 'Ager ga.' Zei ze sne ltegen haar hond zodat hij tenminste nog kon ontsnappen met Mistake en de andere. Ze voelde zich duizelig worden en Toen ager gromde werden haar ogen rood zodat hij toch weg rende naar de Abbys. Ze zag als laatste hoe er een hoop Bloodhunters om haar heen kwam, ze kon net een laatste spreuk uit spreken voordat alles zwart werd en ze werd weggevoerd.

Toen Dregoe zei dat ze bezoek kregen twinkelde er iets in zijn ogen. Eindelijk kon hij weer eens wat Bloodhunters in elkaar rammen. Al snel kwam Tristan aan gerent, maar murmelde tegen zijn broer die allarm sloeg dat het hem speet laat te zijn. Bill wachte geen moment meer en veranderde in zijn weerwolven vorm en nam de eerste de beste Bloodhunters die zich op hem storten voor zijn rekening. Het waren er veel te veel, maar hij deed wat hij moest om de leden te helpen en Will in veiligheid te houden. Toen de zoon van Dregoe en Mistake een angstige kreet liet horen schrok Bill zo dat hij even om keek. Hij incaseerde daarmee wel wat steer en snij wonden, maar hij zag tot zijn op luchting dat Dregoe en Mistake hem snel terzijde stonden. Maar het waren er gewoon weg te veel en Bill voelde ineens dat hij mee gesleurt werd. Door de snelheid die daarbij gepaart ging merkte hij dat hem Mistake moest zijn. Toen ze allemaal in het ondergrondse dorpje waren die Bill met nog wat andere al aan het restoreren waren gegaan aan kwamen zag hij de andere leden al aanwezig. Zelfs Ager, maar waar was Eva? Een korte licht flits en Bill dacht voor even dat het Dregoe was, maar toen zag hij een bewusteloze Eva liggen. Hij ontvermde zich over haar toen Mistake hen had verteld dat zijn hun leider zich had opgeoffert om hen allemaal in veiligheid onder te brengen. Daarna verdween ze samen met Will in een van de huizen en Bill legde Eva op bed neer in een andere en bleef naast haar wachten tot ze wakker zou worden.

Mistake nam een voor een de leden mee en al snel kreeg Dregoe het te druk om zich alleen nog te kunnen redden met echten alleen. In steeds grotere groepen teleporteerde Dregoe de Bloodhunters bij hem vandaan. Het was Lood zwaar en hij kreeg Eva in het oog hoe ze geraakt werd door een pijl in haar dij. De drang om te beschermen was groter dan zelf te verdwijnen ookal had hij daar de kans nu voor. Dregoe teleporteerde Eva naar de plek waar Mistake de andere naar toe moest brengen en zag haar in een licht flits verdwijnen. Ze zou veilig zijn net als de rest. Bollen waar electrise netten uit sprongen werden naar Dregoe toe gegooid, maar hij kon ze niet ontwijken. Een gekwelde kreet ontsnapte uit zijn muil. Het was niet anders Dregoe ging veel liever terug naar de Arena dan iedereen mee te nemen! Dregoe verzetten zich nog hevig, hij had de pijn van de stroom leren te beheersen toen hij die band om had, maar het gewicht van de netten die lood zwaar waren, waren alleen al genoeg om hem op zijn knieën te dwingen. Dregoe gromde luid en dreigend, maar de netten eiste hun tol en zijn blikveld vervaagde tot er niet meer over was dan duisternis. De Bloodhunters schakelde de netten uit en brachten clusters aan rond zijn polzen. Toen Dregoe zijn bewustzijn verloor veranderde hij naar zijn menselijke vorm. De Bloodhunters stopte Dregoe in een draagbare kooi die voort getrokken werden door uitgebuiten eenhoorns. Ze hadden alles zien gebeuren en twijfelde er niet aan dat Dregoe en de andere hun best hadden gedaan om het tegen de Bloodhunters op te nemen en ook zij wisten wel offer Dregoe daarbij gemaakt had!

Toen zijn vader die Bloodhunter van Will weg trok, trok Will die halsband af en smeet hem weg. Hij wist niet wat het ding deed, maar het kon nooit goed zijn! Zijn vader vocht tegen die Bloodhunters en Will moest dichtbij hem blijven. Steeds was zijn vader op tijd om Will bij die gemenerikken weg te houden en al snel kwam Ma hem ook beschermen, maar na een teleportatie stonden ze binnen en Pa zei dat Ma de andere leden samen met Will in veiligheid moest brengen en dat hij zo snel als hij kon hen zou volgen als het kon. Will hoorde zijn moeder zijn vader wat zeggen, maar toen Pa de deur los had gemaakt en "Nu Mistake" riep stoof zijn moeder met Will tussen de vechtende leden en Bloodhunters door. Will werd in een ondergronds huisje gezet en Ma zei dat hij hier moest blijven! Will verroerde zich niet tot hij andere leden hoorden en ging kijken. Ma zei dat Pa zich had opgeoffert om hun te kunnen laten vluchten naar de veiligheid. Will zag datz ijn moeder verdrietig was en hij wilde weten waar zijn vader was toen Ma in het huisje kwam waar ze Will had achter gelaten. 'Mama, waar is Papa dan heen? Waar zijn al die gemenerikken heen?' vroeg Will met een klein stemmetje. Hij wilde haar geen pijn doen en hij kreeg dan ook geen direct antwoord, maar een halve waarheid. Misschien wilde zijn moeder hem de details besparen en het hem niet laten weten dat zijn vader of dood kon zijn of naar de Arena gebracht werd!

Haar dij deed als geen andere ontiggelijk pijn, zelf buitenhaar bewustzijn voelde ze alles branden. WACHT, ze voelde alles branden? hoezo voelde ze alles van binnen branden als of het in de fik stond? Maar het was geen hete vuur maar juist zo een lekkere warm gevoel die je kreeg als je naast het vuur zat. Door haar hele lijf voelde ze siddering gaan en ze voelde hoe haar Demon ik, last van haar rug kreeg maar snel was het alweer over. Eva voelde ee nruwe tong over haar wang en iemand die zachtjes piepte. Toen haalde ze diep adem en opende rustig haar ogen, waar was ze? Ze knipperde paar keer met haar ogen en zag Bill in de buurt en de andere stonden hier ook, ze probeerde recht te gaan zitten maar toen ze dat deed kreeg ze een felle pijnscheur in haar dij en ze kreunde zachtjes. Dit deed echt ongelovelijk veel pijn. Ze plofte weer terug in haar bed en kreeg roze wangen terwijl ze naar de andere keek maar glimlachte gelukkig toen ze zag dat Ager nog leefde.

Er werd overal gevochten. Er was bloed, geschreeuw en overal BloodHunters. Ze waren met te weinig! Had Tristan al snel door, met veel te weinig. Tristan bleef dichtbij Bill en vocht hardnekkig terwijl Dregoe, Mistake en Will van hun afgezonderd werden. Tristan wist bijna meteen hoe dit af zou lopen, het was gelukkig geen visioen want dat was wel erg onhandig geweest maar slechts een voorgevoel. Ze zouden Dregoe kwijt raken. Tristan huilde vermoeid en probeerde naar zijn broer toe te komen, het mislukte. Mistake was ondertussen begonnen de leden van hun clan weg te halen. Eerst Will, daarna Eva, toen Bill en vervolgens hijzelf. Eerst wou Tristan zich verzetten maar Dregoe's offer mocht niet voor niet zijn geweest en hij liet zich meevoeren. Hij werd in een soort ondergronds huis weer losgelaten en huilde om TRistan voordat hij moe in zijn menselijke vorm veranderde. Tristan drukte zijn hand op een flinke snijwond in zijn arm en keek om zich heen, hij zag Will, Bill, Ager en Eva. Moe liep hij naar Bill en Eva toe en ging naast Bill op de grond zitten.