What happens to me? (open)

'Vet hé, i kheb dit zelf nooit mee gemaakt maar soms gebeurd dit bij kinderen die een lastige opgaven hebben gemaakt dan beloond lucifer ze door zulke dingen, dat is gewoon geniaal en ik zei toch dat me vader nog aan me dacht.' reageerde Eva nogal blij op Tristan's woorden en hij had plotseling zin om zichzelf tegen zijn voorhoofd e slaan, wat hij niet deed. Ze had een bijzondere familie. Eva besteedde even aandacht aan Ager en Tristan zei 'Ik vond blauw mooier. Maar ik terug naar het kamp. Als je wil kan je meegaan.' Tristan zette vast een paar stappen naar de uitgang van de grot en wachtte vervolgens op het antwoord van Eva.

'Ik vond blauw mooier. Maar ik terug naar het kamp. Als je wil kan je meegaan.' Tristan zette vast een paar stappen naar de uitgang van de grot en wachtte vervolgens op het antwoord van Eva. Ze keek naar de muur waar eerst spreuken op stonden maar nu niks meer te zien was en knitke 'Ager voor uit zicht.' Zei ze bevelend en meteen knitke haar hond en rede voor hun uit. Het was toch echt een schat van een Demon maar goed ze waren met elkaar verbonden dus was Ager ook geboren om haar te beschermen en bij te staan 'Nou zullen we nog gaan of hoe zit dat?' Zei ze lachend en hief haar spullen zonder hen aan te raken weer in een tas die net was verschenen. Toen dat gebeurd was deed ze haar schouder tas om en liep Samen met Tristan uit de grot.

Eva keek even naar de muur en knikte vervolgens, ze zou met Tristan mee gaan terug naar het kamp. 'Nou zullen we nog gaan of hoe zit dat?' zei ze terijl ze haar spullen in een tas stopte. Waar kwam die tas eigenlijk zo snel vandaan? Vroeg TRistan zich nog snel af voordat ze begonnen te lopen. Toen ze de grot uit waren en Tristan de zon op zijn huid voelde tintelen was hij gelijk een stuk gerustgestelder dan hij in de donkere grot geweest was. Zwijgend liep Tristan samen met Eva terug naar Old Home en hij glimlachte bij het zien van zijn thuis. 'Ik zie je later nog wel.' zei hij tegen Eva.