1.2.3.4.5.6.7.8.9.10 wie neit weg is, is gezien!

Ara grijnsde verlegen en voelde ee nkus op haar voorhoofd en keek hem verward aan, haar vader had haar nog nooit een kus gegeven en ze begreep eht niet, normaal deed haar oom het. Het had wel iets vertrouwds en ze keek naar haar papa. Ara keek met een vertrokken gezicht 'maar ik ben niet moe!' Zei ze zeurend en keek hem smekend aan. Bane grijnsde bij haar woorden en hij wist wel dat ze nog niet moe was maar hij wilde haar och naar bed hebben. 'Of je nu moe bent of niet je gaat nu naar bed.' zei Bane nog steeds streng en duwde haar rusti in de richting van de badkamer zodat ze haar tanden kon gaan poetsten.

Ara zag papa grijnzen en wist dat hij heir plezier van had. 'Of je nu moe bent of niet je gaat nu naar bed.' zei Bane nog steeds streng en duwde haar rusti in de richting van de badkamer zodat ze haar tanden kon gaan poetsten. Ara bleef koppig slaan en sleog haar armen om elkaar 'alleen als jij mij een verhaaltje verteld voor het slapen!' Zei ze vastberaden en keek hem koppig aan, ze zou vanavond een verhaaltje horen dat was zeker, al zou ze een hele concert moeten maken!

Ara bleef koppig slaan en sleog haar armen om elkaar 'alleen als jij mij een verhaaltje verteld voor het slapen!' Zei ze vastberaden en keek hem koppig aan, ze zou vanavond een verhaaltje horen dat was zeker, al zou ze een hele concert moeten maken! Wat leek dat kind soms toch veel op Edana! Bane gromde even dreigend. Hij was niet echt het type dat verhaltjes voor las, maar goed als ze dan naar bed ging? Bane knikte even en duwde haar nu wat harder. 'Best, maar nu ga jij je tanden poetsten!' bromde hij nog even boos. Bane liep alvast naar haar slaapkamertje en ging op bed zitten wachten. Wat kon hij dat kind vertellen? Bane keek naar een van de boeken die er lagen en pakte er eentje. Toen Ara binnen kwam keek hij haar even aan en voelde de kleine gup in bed kruipen. 'Zo en dan wil ik straks dat je rustig blijft luisteren okay?' zei Bane eventjes en richten zich daarna op het boekje.
'zack zat lekker te luieren toen cody ineens binnenkwam.
cody had grote ogen en keek ondeugend naar zack.
zack zat nog steeds te luieren in zijn mand.
toen nam cody de aanval.
hij sprong op zack en probeerde hem te bijten.
wij keken gewoon toe.
cody speelt niet zo ruw, maar zack wel.dus zo had zack al snel gewonnen en begon weer te luieren.
cody vond dat niet kunnen en zocht naar een andere tegenstander.
toen zag hij hem, een klein bolletje wol.
hij ging meteen achter het wol aan.
na een tijdje spelen zat de hele kamer onder het wol.
dat vonden we wel lachen maar het moest toch opgeruimd worden.
een dag later was het een heerlijke dag.
ik zat een beetje op de trampoliene te springen toen zack er opeens opkwam.
ik had hem niet in de gaten dus stuiterde hij op en neer op de trampoliene.
weer een dag later had ik een manier uitgevondn om de katjes goed te kunnen uitlaten.
ik pakte een bol wol liet een touwtje loshangen op de grond en een katje kwam achter je aan' vertelde hij en toen het verhaaltje uit was maakte hij het boekje dicht en stond op. 'Slaap lekker.' zei hij en liep weg.

Papa knikte even en duwde haar nu wat harder. 'Best, maar nu ga jij je tanden poetsten!' bromde hij nog even boos. Ara liep naar de badkamer met een grote grijns en begon haar tanden te poetsen, toen die zo wit waren als pareltjes ging ze naar haar kamer en kroop onder haar nu nog koude dekens. 'Zo en dan wil ik straks dat je rustig blijft luisteren okay?' zei Bane eventjes en richten zich daarna op het boekje.
'zack zat lekker te luieren toen cody ineens binnenkwam.
cody had grote ogen en keek ondeugend naar zack.
zack zat nog steeds te luieren in zijn mand.
toen nam cody de aanval.
hij sprong op zack en probeerde hem te bijten.
wij keken gewoon toe.
cody speelt niet zo ruw, maar zack wel.dus zo had zack al snel gewonnen en begon weer te luieren.
cody vond dat niet kunnen en zocht naar een andere tegenstander.
toen zag hij hem, een klein bolletje wol.
hij ging meteen achter het wol aan.
na een tijdje spelen zat de hele kamer onder het wol.
dat vonden we wel lachen maar het moest toch opgeruimd worden.
een dag later was het een heerlijke dag.
ik zat een beetje op de trampoliene te springen toen zack er opeens opkwam.
ik had hem niet in de gaten dus stuiterde hij op en neer op de trampoliene.
weer een dag later had ik een manier uitgevondn om de katjes goed te kunnen uitlaten.
ik pakte een bol wol liet een touwtje loshangen op de grond en een katje kwam achter je aan' vertelde hij en toen het verhaaltje uit was maakte hij het boekje dicht en stond op. 'Slaap lekker.' zei hij en liep weg. Ara bleef met grote ogen kijken....Okee wat was dit voor een verhaaltje? Waar was het gevecht en het actie? Dit was geen verhaal voor haar maar eerder voor een baby! Papa zou het morgen te horen krijgen want nu was ze veel te moe en toen ze laatste keer geeuwde sloot ze haar ogen rustig en viel in slaap en zelfs in har slaap werd ze door het slechte verhaaltje getreitert! Toen het vroeg in de morgen was sprong ze uit bed en liep gauw naar haar vaders slaap kamer waar ze op bed kroop en op zijn borst ging zitten met boze ogen. Ara was een vroege mens en kon best wel vroeg opstaan.

Bane ging nog even op de bank zitten, maar voelde zich vreselijk duizelig! Omdat hij al zolang aan de macht in Syrax lichaam had voelde het niet goed aan dat Sy weer wakker werd. Bane legde zijn gezicht in zijn handen en voelde dat Syrax wakker werd. Bane werd terug gedreven en Syrax nam het weer over. ‘Oh man! Is... is dit alles toch een nachtmerry geweest?‘ mompelde Syrax zacht en ging recht zitten. Moe was hij wel, vrezelijk moe. Syrax stond op en ging naar bed en kleden zich uit voor Syrax met alleen zijn broek aan in bed kroop. Daarna viel Syin slaap.

De volgende ochtend werd hij langzaam aan wakker doordat er een lichte druk op zijn borst kwam. Syrax deed zijn ogen langzaam open en zag een 6 jarig meisje op zijn borst zitten? ‘Kan ik je ergens mee helpen?‘ vroeg Syrax op rustige kalme toon.

Papa werd eindelijk wakker en Ara bleef hem boos aankijken. ‘Kan ik je ergens mee helpen?‘ vroeg papa op een kalme toon en ze snoof boos 'Die verhaal van jou heeft mij nog de hele nacht lastig gevallen! ' Zei ze boos en keek hem met haar blauwe ogen recht aan, ze bespeurde lichte huivering...Er klopte iets niet....Maar Ara wist niet wat, ze voelde diep inhaar dat dit niet meer haar papa was maar iemand anders...

xD

Syrax hoorde wat ze zei, maar wie was dit kind? ‘Waar heb je het over? Ik ken je niet eens?‘ zei Syrax en ging recht zitten. Waardoor Ara van zijn borst gleed. Syrax remte zich uit en keek het meisje vragend aan. Ze leek sprekend op Eda, maar dat kon niet die was ouder dan zij was. Syrax trok zijn benen onder het meisje uit en stond op van het bed en liep naar de badkamer. Hoe was ze eigenlijk hier binnen gekomen?

‘Dat hoef ik ook niet, maar als ik het niet doe vraag je het straks aan een ander die je niet goed ezint is?‘ zei Jack half vragend, Ara maakte grote ogen terwijl ze naar papa keek verward aan, wat was er...Speelde hij soms een spelletje met haar. Toen Papa opstond en naar de badkamer liep liep ze hem achter na en keek toe hoe hij tanden poetste 'Papa, waarom doe je zo vreemd? Jij heb mij gister een vreselijk verhaal verteld!' Zei ze zeurend en trok aan zijn hemd om zijn aandacht op te eisen.

Syrax begon zijn tanden te poetsten en luisterde naar wat ze zei, maar begreep er geen snars van? ‘Ik jouw vader ik geloof dat jij je vergist kleintje.‘ zei Syrax na zijn mond leeg gespuwt had en gespoelt met water. Ze leek zoveel op Eda maar hij zag vast spoken...

‘Ik jouw vader ik geloof dat jij je vergist kleintje.‘ zei Syrax na zijn mond leeg gespuwt had en gespoelt met water. Okee dit was dus echt niet meer leuk! hoezo deed papa zo raar. Ara's oge nbegonenn nattig te worden en er kwam gesnik uit haar mond terwijl ze naar haar papa keek. Toen er op de deur werd geklopt wist Ara dat het haar oom was en rende met tranen in haar ogen naar de deur die ze opende en op haar ooms nek vloog 'Oom! Papa doet raar!' Zei ze snikkend. Ed werd helemaal verward toen Ara om zijn nek vloog nog wel huilend! En hij hoorde haar wooordjes en hij werd bang, was het al zover? Nee, nee dit mocht niet gebeuren!Ed deed de deur achter zich dicht en liep naar de badkamer 'Jo Bane ben je niet vergeten dat we zouden trainen?' vroeg Ed heel rustig en keek hem aan met kalme ogen.

Okay, dit kind dacht dus echt dat hij haar vader was? Maar dat kon toch niet??? Syrax had net zichzelf nog even wat opgefrist terwijl Ara Ed om zijn hals vloog. Raar hij deed toch niet raar? Syrax trok zijn shirt aan toen Ed over Bane begon. 'Wat heeft hij nu weer uitgespookt? En waarom zit wij niet op het eiland, weet jij wie ze is' vroeg Sy en keek Ed vragend aan, maar van een training wist hij niks???

'Wat heeft hij nu weer uitgespookt? En waarom zit wij niet op het eiland, weet jij wie ze is' vroeg Sy en keek Ed vragend aan, Ed slikte en zette Ara neer 'ga jij maar omkleden we gaan zo weg!' Zei hij tegen Ardella die knikte en wegrende naar haar kamer en hij keek naar Syrax 'Hoezo moest je nu wakker worden?' Zei hij meer tegen zich zelf dan tegen Syrax, hij keek hem aan en schudde zijn hoofd 'HEt is al weer 6 jaar geleden dat Edana dood is. Ardella, het meisje die nu in haar kamer aan het omkleden is, is je dochter, jij was zo in shock en verdriet dat jij je afsloot en bane nam je lichaam over zodat het kind kon overleven. Ze is jong Syrax en heeft een vader nodig, vooral bij opvoeding we zouden vandaag met bane aan hardere training beginnen zodat haar botten mooi soepel zouden worden.' Zei hij rustig en was blij dat Ardella een tijdje wegbleef.

Ed slikte en zette Ara neer 'ga jij maar omkleden we gaan zo weg!' Zei hij tegen Ardella die knikte en wegrende naar haar kamer en hij keek naar Syrax 'Hoezo moest je nu wakker worden?' Zei hij meer tegen zich zelf dan tegen Syrax, hij keek hem aan en schudde zijn hoofd 'HEt is al weer 6 jaar geleden dat Edana dood is. Ardella, het meisje die nu in haar kamer aan het omkleden is, is je dochter, jij was zo in shock en verdriet dat jij je afsloot en bane nam je lichaam over zodat het kind kon overleven. Ze is jong Syrax en heeft een vader nodig, vooral bij opvoeding we zouden vandaag met bane aan hardere training beginnen zodat haar botten mooi soepel zouden worden.' Zei hij rustig en was blij dat Ardella een tijdje wegbleef.
Even bleef de verbazing bij hem hangen, maar toen Syrax hoorde dat Eda al weer 6 jaar dood was sloeg het toch even in als een bom. Syrax keek even weg. Was hij zo lang in zichzelf gekeert? Had Bane voor een keer het goede gedaan, inplaatst van voor het slechte? Dus ze wilde aan een hardere training beginnen vandaag. Syrax voelde zich vreselijk dat hij hun kindje zolang verwaarloost had. Woorden schoten weld oor zijn hoofd, maar wanneer hij ze uitspreken wilde lukte het hem niet meer dan flink gestotter dus liet hij het even achterwegen. 'Dus Bane heeft het voor haar opgenomen?' vroeg hij na even stil te zijn.

Ara bleef gespannen zitte nterwijl ze wachten tot de oudere uitgepraat waren. Hoezo duurde het zoland? Ze wou zo graag gaan trainen.
Ed keek naar Syrax en liet het hem verwerken, het heeft ook bij hem lang geduurd voor hij over Edana heen was gekomen. 'Dus Bane heeft het voor haar opgenomen?' vroeg hij na even stil te zijn. Ed knikte 'Ja hij heeft goed voor Ara gezorgd, ze is gelukkig en hij was denk ik dat ook ook al liet hij dat niet altijd zien.' Zei Ed rustig en haalde zijn hand door zijn haar 'maar we hadden vandaag afgesproken om te trainen, dus kom aankleden en we gaan de botten van het kleintje iets soepeler maken.' Zei Ed met een grijns en liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten, Ara kwam aangelopen in haar trainings kleren en ging naast hem opgewonden zitten.

Ed knikte 'Ja hij heeft goed voor Ara gezorgd, ze is gelukkig en hij was denk ik dat ook ook al liet hij dat niet altijd zien.' Zei Ed rustig en haalde zijn hand door zijn haar 'maar we hadden vandaag afgesproken om te trainen, dus kom aankleden en we gaan de botten van het kleintje iets soepeler maken.' Zei Ed met een grijns en liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten, Ara kwam aangelopen in haar trainings kleren en ging naast hem opgewonden zitten. Syrax luisterde aandachtig. Voelde Bane wat voor die kleine meid? Maar vragen kon hij het nu even niet omdat Ed meteen weg wilde! Sy knikte enkel voor hij naar zijn slaapkamer toe liep en de trainingskleding aan deed. Het was buiten nog koud en wit van de sneeuw, maar toch als je trainde het lekker warm kreeg. Syrax kwam de woonkamer binnen, maar hij dors zijn kind m\nog niet aan te kijken puur uit schaamte dat hij haar zolang alleen gelaten had. 'Zullen we gaan dan? Waar had Bane het in gedachten?' vroeg Sy rustiger dan dat hij zich voelde en keek Ed aan, maar ook Ardella omdat ze pal naast hem zat.

Papa keek haar niet aan e nze bleef rustig naast haar oom zitten. 'Zullen we gaan dan? Waar had Bane het in gedachten?' vroeg Sy rustiger. Ara keek even verward maar toen ze het ontspannen gevoel van haar oom voelde ontspande ze ook en keek haar oom vragend aan. 'Old home, jij traint haar en ik hou alles in de gaten, dat was de afspraak!' Zei Ed rustig voor hij opstond en naar de kleine grut keek 'Klaar voor de training Ara?' Vroeg hij speels. Ardella sprong van de bank en knikte opgevonden ze kon niet wachten om te gaan trainen met papa, want de hele tijd meost ze met andere trainen en die trainingen waren oerstom!

Bane kreeg het even moeilijk en kon een grom naar buiten uiten. Syrax voelde zich duizelig worden net als gisteravond voor hij naar bed ging. Bane nam het voor een korte tijd over. ‘Broken Home Ed!‘ Syrax bewoog zijn lipen niet, maar het klonk mentaal, maar liet snel los en ging zitten. Syrax vloekte zacht binnens zodat Ardella het niet horn zou. ‘Kennelijk heb je iets door elkaar gehaalt Ed? Maar Broken Home is niet ver van hier.‘ zei Syrax met een kleine kreun in zijn stem, maar het ging al snel beter met hem. Sy ging voor en liep via de paden richtig van Broken Home.

Ed voelde dat die worden niet goed lekker waren in zijn mond, er was iets wat hij weer eens had verwisseld. En ja hoor hij hoorde de boze stem van Bane ‘Broken Home Ed!‘ Ed knikte, hé hij was geen kanjer in namen! Ara had die trillig gevoelt en gehoord en keek verward, wat was dat geweest? Maar voor ze iets kon vragen begon papa met praten. ‘Kennelijk heb je iets door elkaar gehaalt Ed? Maar Broken Home is niet ver van hier.‘ zei Syrax met een kleine kreun in zijn stem, maar het ging al snel beter met hem. Sy ging voor en liep via de paden richtig van Broken Home. Ara volgde hem en Ed was de achterhoede, Ara kon niet wachten om te trainen en toe ze er eindelijk waren verdween Ed waardoor ze alleen met papa was, wat moest ze nu doen?

Syrax was helemaal niet blij dat Ed hem smeerde, maar ergens vond hij het ook wel fijn, want nu was hij even met zijn dochter alleen nou ja niet als Ed stiekum toe keek natuurlijk??? Syrax liep richting het trainingsveldje waar zijn Opa samen met Bill een trainings baan had gebouwt toen hij nog jong was een jaar of 16 a 17 dus voor een zes jarig kind b est moeilijk. Het had vele opstakels van klimmen, ontwijken en eronder door kruipen. Het gedeelte van het ontwijke werd door een zwengel inwerking gestelt. ‘Zie je deze baan Ardella ik zal hem een keer voor doen en dan ga jij.‘ zei Sy en draaide eerst aan de zwengel die draaiende palen met een soort knotsten liet draaien. Sommige zou ze gemakkelijk kunnen ontwijken, maar de middelste en laagste niet. Syrax maakte zich klaar hij kende het pacoer op zijn duimpje dus had hij er geen last van om alles goed te doen. Toch bemerkte hij ook dan Bane ook niet stil gezeten had en hun lichamelijke conditie op pijl gehouden! Want toen Syrax over de laatste balken heen sprong was hij maar heel lichtjes aan het hijgen. Syrax liep terug en gaf nog een paar ferme draaien aan de zwengel. ‘Zo nu ben jij aan de beurt. Begin maar.‘ zei Syrax en keek zijn dochterje rustig aan, hoe zou ze het doen?

Ara zag een hele parcour voor zich uit en slikte, de meeste dingen waren groter dan zij! Dit kon toch niet waar zijn! ‘Zie je deze baan Ardella ik zal hem een keer voor doen en dan ga jij.‘ zei Sy en draaide eerst aan de zwengel die draaiende palen met een soort knotsten liet draaien. Ara keek met grote ogen toe hoe papa langs al die enge hindernissen kwam. Moest ze dit echt doen? Het zag er heel gevaarlijk en moeilijk uit hoewel papa het makkelijk deed. Toen papa eindelijk klaar was, wat net eeuwen leek te duren. Toen hij bij haar kwam heeg hij lichtjes en keek keek hem aan met grote, enorme blauwe ogen aan. ‘Zo nu ben jij aan de beurt. Begin maar.‘ zei Syrax, Met onzekere passen liep Ara naar het eerste zwendel en probeerde te bedenken hoe ze langs dit ding moest komen, maar toen voelde ze een vertrouwe vuur door haar heen gaan. Ara keek even om zich heen of ze haar vriend zag maar ze hoorde hem wel in haar hoofd 'Kom op, dit is niet lastig Ara, gewoon ontwijken zoals je dat doet bij bomen, alleen bewegen deze!' Hoorde ze in haar hoofd en knikte even voor ze diep adem haalde en begon te rennen, door dat ze klein was kon ze bij sommige dingen makkelijk onderuit en bji de andere er langs, maar toen kwam ze in het midden, ze hijgde nu al en bleef stokstijf staan toen ze dat ding zag, hier kon ze niet onder kruipen en hij bewoog ook sneller dan bij de andere, weer hoorde ze de aanmoedigende woorden in haar hoofd en haalde diep adem voor ze uitrekende hoe snel dit ding ging en toen ze dacht dat ze nu veilig er langs kon gaan treuzelde ze iets te lang en toen ze ging voelde ze iets hards tegen haar aankomen en ze werd aan de kant geduwd en kwam hard op de grond terecht. Ara voelde zich gedesoriënteerd en keek verward naar het knots die net tegen haar was gekomen. Daar lag ze dan, helemaal onder zand.

Ardella twijfelde eerst, maar al snel ging ze opweg. De hoogste delen waren zoals verwacht een eitje voor haar, maar de lage gingen ook goed tot ze de middelste nam. Syrax wis hoe moeilijk het voor haar zijn moest, masr Razor had het hem aanbevolen vanwegen dat hij toen zo‘n last had van Bane! Hij bleef rustig toekijken, want ze moest dit zelf doen hoe graag hij ook wilde, maar Ara moest dit vol brengen. ‘Blijf rustig en obcerveer!‘ riep Syrax op rustige toon. Razor was hier zoveel strenger in! Maar Sy wilde niet te hard voo haar zijn.

. ‘Blijf rustig en obcerveer!‘ riep papa rustig en Ara stond op terwijl ze naar naar het midden ging en bleef kijken naar die stomme knuppel die heen en weer ging. 'Tel rustig tot 3 en ga dan!' Hoorde ze in haar hoofd zeggen en begon te tellen. '1....2....3...' Ara schoot vooruit en kwam net op het nippertje langs de andere waren best wel makkelijk net als in het begin en toen ze er langs was grijnsde ze breed naar papa, het was haar gelukt! Ara voelde zich opgewonden en keek naar de volgende toestel....hhmmm van ton naar ton springen, tja ze meost er eerst op. Met moeite klom Ardella op een ton en keek naar de andere tonnen en probeerde zo goed mogelijk er over heen te springen...Maar deze stonden zo ver uitelkaar en het koste haar veel moeite.

Ardella bekeek het obstakel en ging ervoor! Gelukkig werd ze geen tweede keer geraakt en dat vond Sy mooi om te zien. Ze keek blij om en Syrax knikte bemoedigent voor ze over de tonnen ging. De verte waarmee ze uit elkaar stonden kon gevaarlijk zijn, vooral als je er verkeert op komen zou! Dan konden ze omvallen. Syrax wachten gespannen op hoe Ara haar best deed.

Het was zwaar en het was ook niet makkelijk met haar kleine benen. Hoezo stonden ze zover uitelkaar? Ara zag eindlijk haar laatste ton maar ze had nauwelijks kracht en ze sprong uit laatste kracht en kwam op het randje terecht, ze wankelde en viel nar achter, op haar kont...Auw, haar ogen begonnen te tranen, haar rug deed pijn en alles duizelde.

Ja daar had je het verwachte ongelukje. Syrax herinnerde zijn mislukking nog en leefde met haar mee, maar bleef staan waar hij stond. Ze was er bijna nu moest ze nog over de wankele boomstam heen en ze zou klaar zijn. Nu maar hopen dat ze het netjes haalde of ze zou een modderbad krijgen en hij kon die kleine zwaarte beestjes van haar lichaam plukken. Die bloedzuigers wasen niet pijnlijk als ze beten, maar wel om te verwijderen! Niet voor hem gelukkig, maar wel voor Ardella!!!