1.2.3.4.5.6.7.8.9.10 wie neit weg is, is gezien!

Ze kwam aangerend in WOF en veranderde in mens terwijl ze rende richting het huisje van Evy en zag Dark al staan. Ze greinsde naar hem en stak haar duim op. 'Hij is nog lang niet zo erg.' Zei ze plagerig en klopte een paar keer op het deur en wachten af. Ze streek haar rok recht en bleef wachten.

Evy had heel lang zitten wachten en sprong op toen ze op haar deur hoorde kloppen en liep er heen. Toen ze op deed zag ze Dark en Ara staan. 'Waar was je?' vroeg Evy bezorgd en ze stapte achteruit om ze binnen te laten.

Ardella kon de bezorgheid van Evy's gezicht af lezen en zuchten. Haar wangen waren nog steeds lichtjes rood door de verhoging. 'Waar was je?' vroeg Evy bezorgd en ze stapte achteruit om ze binnen te laten. Ara liep naar binnen met Dark achter haar 'Ik moest even uit huis.' Zei ze rustig en draaide zich naar Evy om 'Het spijt me dat ik te laat ben.' Zei ze daarna zachtjes.

Evy keek toe hoe ze binnen kwam. Ze moest het huis even uit? 'Waarom dan?' vroeg Evy verbaasd en ze voelde toch iets van medelijden voor haar, maar ze moesten zich consentreren! 'Kom dan gaan we aan de slag. Dark als hij in de zetel gaat zitten en jij Ardella komt binnen en stelt jezelf netjes voor, maar blijf recht en houd het boek op je hoofd.' zei ze na een beetje uitleg te hebben verkregen.

'Waarom dan?' vroeg Evy verbaasd en ze voelde toch iets van medelijden voor haar, Ardella haalde haar schouders op, moi ze had haar vader dus nog niet gezien. 'even friise lucht.' Zei ze rustig. maar ze moesten zich consentreren! 'Kom dan gaan we aan de slag. Dark als hij in de zetel gaat zitten en jij Ardella komt binnen en stelt jezelf netjes voor, maar blijf recht en houd het boek op je hoofd.' zei ze na een beetje uitleg te hebben verkregen. Ardella zuchten en zag met en grijns naar de zetel liep en er op plofte. Ara liep naar de kast waar ze een boek uit koos en op haar hoofd legde. Ze liep weer terug en hield hem zo goed mogelijk over eind 'Mijn naam is Ardella Moonus.' Zei ze kalm en beleefd en hield Evy in de gaten.

Okay het begin was goed, maar toch miste er iets? 'Je vergeet de buiging. Voor je je viorstelt moet je je knie'en buigen en je dan voorstellen.' zei Evy en wachten tot ze weer verder gingen.

'Je vergeet de buiging. Voor je je viorstelt moet je je knie'en buigen en je dan voorstellen.' zei Evy en wachten tot ze weer verder gingen. Ardella zuchten en deed het nog een keer en zette haar voet achter haar voet en boog wat door haar knieën en schoot in de lach 'Ardella Moonus, Uwe hoogheid!' Zei ze lachend. Ze kon het niet laten dat er een lachbui omhoog kwam.

Evy keek rustig toe, maar gromde boos toen Ardella in de lach schoot. Goed ze was nog jong en onervaren, maar ze moest toch beter op letten. [I]‘Ardella beter op letten aub. We hebben nog maar twee dagen voor je naar Satan moet dus we kunnen nu geen uitstel meer gebruiken!‘[i] mopperde Evy en kruiste haar armen over elkaar.

Ze hoorde Evy's boze woorden maar kon niks anders dan lachen. ‘Ardella beter op letten aub. We hebben nog maar twee dagen voor je naar Satan moet dus we kunnen nu geen uitstel meer gebruiken!‘ mopperde Evy en kruiste haar armen over elkaar. Ardella bleef lachen en probeerde te zeggen 's-s-s-so-' Ze kon niet uit haar woroden komen, want ze bleef lachen en het was zo een aanstekelige lach. Ze had net voorzich gezien hoe Dark heel hoffelijk zat met dure belachelijke kleren...Dark grinnitke naar haar 'Rustig maar Evy, lachen is gezond en plus, bij pubers is het moeilijk om te zeggen dat ze moeten stoppen want dat lukt gewoon niet!' Zei hij met een grijns.

Goed daar moest ze Dark gelijk in geven, wantt dat had ze zelf vroeger ook gehad voor ze ontdekt was en naar de Arena toe gestuurt was... Maar ze kon het niet helpen dat er een zachte glimlach verscheen. Ze schudden even haar hoofd en probeerde wat anders en ging een glas water halen. Het had bij haar altijd geholpen. ‘Hier drink dit dat zal kunnen helpen.‘ zei Evy en reikte Ardella het glas water aan.

Ara zag hoe Evy van uit haar ooghoek naar de kueken liep en Ardella probeerde rustig te worden maar er zaten gewoon lachkriebels in haar buik en ze kon niet stoppen met lachen Toen Evy terug kwam met een glas water keek ze haar even met een lach aan. ‘Hier drink dit dat zal kunnen helpen.‘ zei Evy en reikte Ardella het glas water aan. Ara nam het glas over en dronk het beverig naar binnen. Haar lach werd rustig en ze ontspande zich, haar buik deed pijn van het lachen 'dit gebeurd ook niet vaak.' Zei ze met een glimlach.

Gelukkig werd ze rustiger en zei Ardella met een glimlach dat dit vaak gebeurde. Evy keek haar enigzins verrast aan. Dit kind had het niet zo zwaar als zij gehad op deze leeftijd, maar misschien miste ze haar moeder heel erg? 'Kom laten we doorgaan.' zei Evy rustiger en gebaarde dat ze verder moest gaan.

Evy keek haar enigzins verrast aan. en Ara vond het raar, misschien was haar jeugd niet zo zwaar maar ze had nooit moeder liefde gekend en ze word jaren door meeste kinderen gepest, puur omdat ze geen moeder had. Daarna bestond haar jeugd uit trainingen en jacht en dat was ook alles. 'Kom laten we doorgaan.' zei Evy rustiger en gebaarde dat ze verder moest gaan. Ardella liet een vermoeide zucht horen en zette de glas met water op tafel en knikte 'Als het moet.' Zei ze met tegen zin.

Evy kende haar verleden een beetje van Bill waar ze een tijdje geleden mee staan praten. Ze wist dat Ara geen moeder had, maar het gepest van haar leeftijds genoten was niet te versmaden, maar goed daar kon Evy nu niks meer aan doen. Ardella zei dat ze als het moest verder gingen. Evy glimlachte flauwtjes en keek rustig toe.

Evy glimlachte flauwtjes en keek rustig toe. Ara zuchten en keek weer naar Dark haar gezicht was weer normaal met een glimlach 'Ardella Moonus.' Stelde ze zich kalm voor en maakte weer dezelfde buiging en keek van uit haar ooghoeken naar de reactie van Evy.

Evy voelde zich toch enigzins trots dat ze iemand de eticeten kon leren. Het was geen alle daags werk hier, maar toch was het fijn als het ooit gebeurde. Ze zag hoe Ardella vooruit ging en knikte rustig. Het was zo fijn dat de dochter van Syrax zo goed met sprongen vooruit ging. 'Mooi zo prima gedaan, maar nu moeten jullie echt naar huis het is al laat.' zei Evy en klapte lichtjes in haar handen.

'Mooi zo prima gedaan, maar nu moeten jullie echt naar huis het is al laat.' zei Evy en klapte lichtjes in haar handen. Ardella knikte en zette de boek terug en liep naar Dark die zijn arm rond haar middel sloeg en in haar oor beet 'Goed gedaan!' Zei hij grinnikend. Ara zuchten en keek naar Evy 'kom je mee?' vroeg ze voorzichtig en keek haar ana, ze had eigenlijk geen zin om haar vader weer te zien.

Wat een leuk stel was het toch? Evy zag het gebeuren en grinnikte vrolijk. Ze had graag ook iemand gehad waar zze zo mee om kon gaan, maar helaas was Evy de ware nog niet tegen gekomen. Bij Ardella‘s vraag schudden ze van nee en vedween haar eigen keuken in. Ze zou straks iemand op visite krijgen!

Syrax was gaan trainen tot hij dood moe was. Hij moet zijn woede toch ergens kwijt? Sy had thuis snel wat eten tussen de middag gemaakt, maar had er ook een briefje voor haar achter gelaten. Hij zou vanavond niet mee eten.

Evy schudde haar hoofd en Ara haalde haar schouders op, nouja, ze had het gevraagd. Ardella liep met Dark terug naar huis en deed daar de deur open. Metee nmerkte ze dat er niemand thuis was. Ara liep naar de keuken waar ze een briefje vond. Dus ze zou vandaag alleen eten? ergens klonk het best wel eenzaam en sze miste haar vaders gezeltschap. Dark legde wat eten voor hun in en Ara begon dankbaar te eten.

Syrax was bek af en &ad eigenlijk helemaal geen zin om naar Evy toe te gaan, maar hij had haar al beloofd gehad om met haar te gaan eten. Rustig probeerde Syrax over te komen, maar hij voelde zich helemaal niet meer fijn in zijn eigen lichaam. Mede dankzij Bane die zo tegen Ardella uit gevallen was in het paleis! Evy had zichzelf voor hem opgetut en lekker gekookt, maar ze zag dat iets hem dwars zat. Evy vroeg ernaar, maar Syrax schudden enkel zijn hoofd en at rustig door. Zijn gedachten waren nog steeds niet op hun plek toen hij weer na het eten afscheid van haar nam. Syrax wilde graag naar huis gaan, maar zodra hij zag dat het licht nog aan was stopte Sy en twijfelde vreselijk. De stem van zijn dochter spookte door zijn hoofd die zich vermengde met de verwijtende woorden van Eda toen ze nog zwanger was. Bane deed niks om hem van deze vervelende stroom af te helpen waardoor Syrax kort gromde en shifte naar zijn dragonfulp en met luide vleugelslag op steeg. Hij moest rust in zich laten keren en dat nog voor hij naar huis terug zou gaan! Syrax vloog lang en niet geintereseert in waar hij heen vloog. Toen de zee in beeld kwam landen hij op het strand en vouwde zijn vleugels tegen zijn rug aan. Zijn blik op oneindig keek hij uit over de zee. Het eeuwige water dat tegen het land op stroomde en weer weg zakte. Het herhaaldelijke geluid gaf toch iets van rust, maar hij had niet door dat Sy niet alleen was!!!

toen Ardella klaar was en Dark ook, pakte ze de borden en vaste die af en ging toen op de bank zitten en leunde tegen Dark aan. Hij suste haar zachtjes 'Het waren Bane's woorden niet die van je vader' Zei hij zachtjes en Ara knikte terwijl ze naar hem keek 'misschien heb je gelijk.' zei ze zachtjes en hoorde vleugels klappen buiten. Ze vloog overeind en liep naar buiten en zag haar vader weg vliegen, misschien meost ze gewoon alles weer goed maken. Ze veranderde in haar sterke shift en rende achter hem aan. Ze bleef rennen tot ze bij de strand aankwam en daar haar vader zag. Ze liep op hem af en drukte haar neus tegen zijn schouder.

De wind woei zacht en zijn korte vacht bewoog zachtjes heen en weer. De woorden van Eda en Ardella speelde nog steeds door zijn gedachten. Sy sloot zijn ogen en probeerde zijn hoofd leeg te maken, maar het lukte hem niet! Toen hij een snuit tegen zijn schouder voelde opende Syrax zijn ogen en keek naar de shift die achter jem stond. Sy keek haar aan, maar voelde zich nog steeds vresellijk. ‘Wat kom je doen?‘ vroeg Syrax voor hij zijn blik weer weg draaide.

Sy keek haar aan, maar voelde zich nog steeds vresellijk. ‘Wat kom je doen?‘ vroeg Syrax voor hij zijn blik weer weg draaide. Ardella piepte zachtjes en kroop naast hem en ging liggen. Haar oren lagen plat van schaamte en ze keek hem smekend aan. Ze wou geen ruzie meer want dat kon ze niet meer volhouden. Ze rook ook dat hij bij Evy was geweest en ergens diep in haar maakte haar dat woest, dus hij verkoos Evy boven haar?

Ara kwam piepend naast hem liggen, maar hij kon zijn gedachten niet vrij krijgen. Sy zuchten en zakte op zijn achterwerk en sloeg zijn staart langs zich. Hij grimaste en schudden zijn kop. het was zo irritant om die woorden over en over te moeten horen, dat ze teleurgestelt waren in het opzicht van die dingen van wat er toen gebeurd was.. Het maakte hem niks meer uit van wat er gebeuren zou, maar 1 ding wist hij wel. Dat het zijn vader niet zo gemakkelijk zal vrgaan en Sy snel iets moest vinden om Charles te doden!!!

Ze voelde hoe haar vader naast haar kwam zitten en zijn staart langs haa rheen sloeg. Ze legde haar hoofd op zijn heup en pipte zachtjes naast hem om dat hij niet meer boos op haar moet zijn. Ze snuffelde aan zijn klauw en likte die zachtjes als een hond die veel spijt had.