Don't (cassel)

Melody wist niet meer wat ze meost doen. Cody was een wrak door een gebroken hart dat vond haar moederinstinct echt een ramp. Maar ze zat met nog iets in haar hoofd. Cassel ahd haar bedrogen en zo Alina verwekt. Ze zou het niet zo vreselijk gevonden hebben als hij het haar had verteld. dan zou ze hem vergeven hebben maar hij had nooit iets gezegd en dat brak haar hart. Melody kon het niet meer aan ze wilde weg. het verstikte haar. ze kon niet meer bij hem liggen ze kon hem niet meer aanraken zelfs bij hem in één huis blijven vond ze teveel worden. Ze stond op hun kamer en pakte haar tas in. Ze was bezig met haar kleren in te pakken. Ze wilde nog weg voor hij terug zou zijn. Hij was in het dorp voor een of andere opdracht. Melody vroeg hem nooit naar wat voor opdrachten hij kreeg. Ze had nooit gehouden van zijn misdaadpraktijken, of het feit dat hij die invloed aan cody doorgaf. maar ze had het hem vergen alleen wat hij ahar had aangedaan door het al die jaren te verzwijgen dat kon ze niet meer aan.

Cassel voelde zich echt vreselijk schuldig dat zijn zoon uit huis was en grebroken hart had maar het ergst ond hij dat Melody zich vreselijk voelde en hij had echt een schuldgevoel. Hij kwam weer eens terug na een lange spionage naar Cody. Hij kwam wat eerder terug dan normaal en voerlde meteen dat er iets mis in huis. HIj liep naar boven in zijn katten vorm en zag Melody haar tas inpakken, zijn hart brak, ze had hety dus echt besloten? Ze wou weg gaan van hem? Maar hij kon nooit zonder haar verder leven. HIj miauwde zachtjes en keek haar vragend aan maar je zag ook verdriet in zijn ogen.

Melody schrok toen ze een gemiauw hoorde. Ze draaide zich om en keek in Cassels kattenogen. Wat?! Waarom was hij hier? Waarom was hij zo vroeg thuis?! Ze keek hem aan met een gepijnigde blik voor ze zich weer met haar rug naar hem toedraaide en haar tas verder begon te pakken. "Laat me met rust Cassel.." Zei ze zacht terwijl haar ogen zich met tranen vulde. "Ik kan het niet meer aan...Ik moet hier weg." Zei ze zachtjes haar stem overgoten met pijn. "...Ik moet weg bij jouw..." Zei ze nog zachter terwijl ze de rits van haar tas sloot. Nee ze kon het niet meer aan.

Ze was duidelijk verrast dat hij al terug was, wat eigenlijk niet zo normaal was want normaal kwam hij 's avonds terug. Maar toen ze zich wegdraaide en verder ging met pakken voelde hij zijn hart breken. "Laat me met rust Cassel.." Zei ze zacht terwijl haar ogen zich met tranen vulde. "Ik kan het niet meer aan...Ik moet hier weg." Zei ze zachtjes haar stem overgoten met pijn. "...Ik moet weg bij jouw..." Zei ze nog zachter terwijl ze de rits van haar tas sloot. Hij veranderde terug en keek haar gepijnigd aan 'Maar Mel...' Zei hij zachtjes, meer kwam niet uit zijn mond, zijn keel kneep zich dicht, hoezo moest hij weer lijden? Hoezo moest hij weer diegene zijn die ongelukkig werd. Met hun zoon ging het al beter, hij had de dochter van Razor gevonden waar hij gelukkig mee was. 'met Cody gaat het al beter...Hij heeft Razors dochter gevonden....' Zei hij alleen maar zacht, nee hij had aan Melody nooit verteld dat hij Cody bespioneerde.

Ze hoorde hem terug shiften en voelde hoe zwaar ze het hem maakte, een deel van haar wilde zich nu tegen hem aan drukken zijn vertrouwde geur opsnuiven hem door zijn warrige haar strelen. 'Maar Mel...' Zei hij zachtjes, meer kwam niet uit zijn mond, zijn keel kneep zich dicht. Melody hing haar tas over har schouder en draaide zich naar hem toe. 'met Cody gaat het al beter...Hij heeft Razors dochter gevonden....' Zei hij alleen maar zacht. Melody keek hem verbaasd aan voor haar gezichtsuitdrukking gekwetst en lichtelijk boos werd. "je houd dingen voor me achter, dat heb je altijd gedaan.." Haar blik werd hard en boorde zich in dezijne. "En nu ga je onze zoon zelfs al bespioneren..." Zei ze haar blik een mengeling van pijn en verraad. "je hebt me bedrogen jaren geleden en je was nooit mans genoeg om het toe te geven." Zei ze terwijl ze haar ogen dichtkneep en haar blik afwendde. "Hoe kan ik van je houden als je me buitensluit..." Zei ze zacht.

Melody keek hem verbaasd aan voor haar gezichtsuitdrukking gekwetst en lichtelijk boos werd. "je houd dingen voor me achter, dat heb je altijd gedaan.." Haar blik werd hard en boorde zich in dezijne. "En nu ga je onze zoon zelfs al bespioneren..." Zei ze haar blik een mengeling van pijn en verraad. "je hebt me bedrogen jaren geleden en je was nooit mans genoeg om het toe te geven." Zei ze terwijl ze haar ogen dichtkneep en haar blik afwendde. "Hoe kan ik van je houden als je me buitensluit..." Zei ze zacht. Cassel slikte en keek weg 'soms is het beter als je van niks weet, ik had je vroeger gezegd dat mijn wereld niet makkelijk was en daar heb je je mee ingestemd, en wat Miley aan gaat, omdat zij mij had geholpen om jou te bevrijden moest ik op een of ander manier wel terug betalen, maar ik had nooit gedacht dat ze zwanegr zou worden!' Zei hij rustig en keek haar weer recht aan mijn zijn bruine ogen aan. 'het was nooit mijn bedoeling om dingen voor je achter te houden en Cody heb ik in de gate gehouden zodat hi jgeen domme dingen zou doen zo als zelfmoord plegen wat hij duidelijk had geprobeert.' Zei hij rustig.

Cassel slikte en keek weg 'soms is het beter als je van niks weet, ik had je vroeger gezegd dat mijn wereld niet makkelijk was en daar heb je je mee ingestemd, en wat Miley aan gaat, omdat zij mij had geholpen om jou te bevrijden moest ik op een of ander manier wel terug betalen, maar ik had nooit gedacht dat ze zwanegr zou worden!' Zei hij rustig en keek haar weer recht aan mijn zijn bruine ogen aan. Mels blik werd steeds harder. "Het bedrog is niet hetgene dat me bij je wegdrijft, en dat is je wereld ook niet. Het enige dat me bij je wegdrijft is het feit dat je mij bespeeld als een van je slachtoffers. Als je me het verteld had...dan was het minder pijnlijk geweest. Maar dat deed je niet ik moest er zelf achter komen." Zei ze met een velheid in haar stem. 'het was nooit mijn bedoeling om dingen voor je achter te houden en Cody heb ik in de gate gehouden zodat hi jgeen domme dingen zou doen zo als zelfmoord plegen wat hij duidelijk had geprobeert.' Zei hij rustig. "Misschien was het niet je bedoeling maar toch deed je het, doe je het altijd. " Zei ze terwijl ze een stap bij hem vandaan zette. "Laat me met rust Cassel, ik kan het niet verdragen om bij je in dezelfde kamer te zijn, om je aan te raken..." Zei ze nog zachter.

Mels blik werd steeds harder. "Het bedrog is niet hetgene dat me bij je wegdrijft, en dat is je wereld ook niet. Het enige dat me bij je wegdrijft is het feit dat je mij bespeeld als een van je slachtoffers. Als je me het verteld had...dan was het minder pijnlijk geweest. Maar dat deed je niet ik moest er zelf achter komen." Zei ze met een velheid in haar stem. Hij keek haar gekwetst aan 'je bent gen slachtoffer van mij! Je bent zoveel meer voor mij! En ik had je geprobeerd te zeggen maar elke keer was je zo blij of zo moe dat ik je gewoon geen pijn wou doen.' Zei Cassel zachtjes en keek naar zijn handschoenen, hij voelde het teken in zijn hals branden en raakte het zachtjes aan. "Misschien was het niet je bedoeling maar toch deed je het, doe je het altijd. " Zei ze terwijl ze een stap bij hem vandaan zette. "Laat me met rust Cassel, ik kan het niet verdragen om bij je in dezelfde kamer te zijn, om je aan te raken..." Zei ze nog zachter. Hij keek haarn og steeds niet aan, hij leek wel een kitten die zich schuldig voelde over wat hij niet had mogen doen 'Maar Melody.... Je moet nu eens door mijn ogen gaan kijken naar de wereld, Miley had mij laten zweren dat ik niks zou vertellen aan je, en je weet dat ik mijn woord hou.' Zei hij zachtjes, hij kon gewoon Melody niet laten gaan.

Hij keek haar gekwetst aan 'je bent gen slachtoffer van mij! Je bent zoveel meer voor mij! En ik had je geprobeerd te zeggen maar elke keer was je zo blij of zo moe dat ik je gewoon geen pijn wou doen.' Zei Cassel zachtjes en keek naar zijn handschoenen. Melody schudde zacht haar hoofd. "Excuses helpen deze keer niet Cassel, ook aan engelen hun vergevingsgezindheid komt een eind. " Zei ze haar toon werd emotielozer. dat deed ze om zichzelf te beschermen ze moest haar emoties afsluiten die zouden haar objectiviteit alleen maar afremmen. Nee ze mocht zich nu niet laten leiden door haar verliefdheid, ze meost hem vergeten. ij keek haarn og steeds niet aan, hij leek wel een kitten die zich schuldig voelde over wat hij niet had mogen doen 'Maar Melody.... Je moet nu eens door mijn ogen gaan kijken naar de wereld, Miley had mij laten zweren dat ik niks zou vertellen aan je, en je weet dat ik mijn woord hou.' Zei hij zachtjes. Melody schudde haar hoofd en zette nog meer passen achteruit. "Ik weet niet meer hoe ik door jouw ogen moet kijken, ik herken je niet meer" Zei ze nu kwam er ook een vleug angst in haar stem door. ja ze was bang voor hem geworden.

"Excuses helpen deze keer niet Cassel, ook aan engelen hun vergevingsgezindheid komt een eind. " Zei ze haar toon werd emotielozer. HIj vond het vreselijk, ze sloot zich van hem af en dat deed hem nog meer pijn. Melody schudde haar hoofd en zette nog meer passen achteruit. "Ik weet niet meer hoe ik door jouw ogen moet kijken, ik herken je niet meer" Zei ze nu kwam er ook een vleug angst in haar stem door. Dit kweste hem nog meer, het was nog erger dan dat ze em soms negeerde, hij vond het vreselijk dat ze bang voor hem was, hij zette een paar stappen weg zodat de deur vrij kwam 'ik heb geen recht om je tegen te houden Mel maar voor je weg gaat wil ik zeggen dat de jaren samen met jou de beste waren, Ik wou alleen maar dat ik de tijd terug kon spoelen.' Zei hij zachtjes en voelde zijn stem breken en zodat zij zijn natte ogen niet zou zien draaide hij zich weg en liep nar het raam waar hij naar buiten keek.

Ze wist dat ze hem pijn deed maar ze moest zich eroverheen zetten. ze kon het niet meer verdragen. Door haar angst kwetste ze hem zelfs nog meer. maar haar angst was gegrand ze wist tot wat hij in staat was, hij had haar al eens bewerkt en hij had al mensen gedood, ze wist niet tot wat hij in staat was als hij emotioneel niet helemaal in orde was. Daarom had ze niet gewilt dat hij er was wanneer ze vertrok. hij zette een paar stappen weg zodat de deur vrij kwam 'ik heb geen recht om je tegen te houden Mel maar voor je weg gaat wil ik zeggen dat de jaren samen met jou de beste waren, Ik wou alleen maar dat ik de tijd terug kon spoelen.' Zei hij zachtjes en voelde zijn stem breken en zodat zij zijn natte ogen niet zou zien draaide hij zich weg en liep nar het raam waar hij naar buiten keek. Melody ging dichter naar hem toe hief haar hand, ze wilde hem een troostende hand op zijn schouder leggen maar ze kon het niet. Ze liet haar arm weer zakken en liep door de deur weg waarna ze haar vleugels spreidde en naar de bergen vloog.

Het was bijna altijd het zelfde liedje met de sharpers, ze raakten bijan altijd hun geliefden kwijt en nu was het zijn beurt om dat mee te maken voor hij echt hard zou worden, hij voelde haar heel dicht bij zich maar toen liep ze weer weg, van uit het raam zag hij haar weg vliegen. Hij vodn het zo vreselijk om haar weg te zien gaan. Cassel voelde hoe zijn nagels in zijn huis sneden en hij besloot maar te gaan liggen. TOen hij op het bed lag sloot hij zijn ogen en viel in een diepe slaap die hem niet goed deed. Hij bleef het zelfde maar innerlijk was hij heel anders aan het worden, zijn ogen warne niet meer zacht maar alleen maar hard en toen hi jde volgende ochtend wakker werd kon je nauwelijks iets van zijn gezicht lezen, zijn ogen stonden kil en hij deed zwarte kleren aan voor hij naar buiten ging richting de stad, er waern nog wat mensen waar hij een hard woordje mee had, het waren zijn bestellingen en toen hij de eerste tegen kwam en hem mee nam naar een duister steegje maakte hij hem niet snel af maar haalde zijn dolk uit zijn jaszak en liet hem pijn lijden zonder enige emotie te laten zien.

Melody had in een oude kerk geslapen, ze voelde zich leeg, verdoofd maar ergens was er ook een last van zich afgevallen. Ze voelde zich ergens bevrijd. ja natuurlijk voelde ze pijn omdat ze Cassel niet meer had. Maar als ze erover nadachrt was ze hem al lang verloren al van het moment dat hij besloten had haar niets over zijn dochter te vertellen. dat was het oment waarop hij voor zichzelf en niet voor hun had gekozen, het moment waar alles mee begonnen was. Soms wilde ze dat ze niet over de kennis beschikte, dat ze niet wist dat hij haar bedrogen had. Ze had slecht geslapen maar het was niet aan haar uiterlijk te zien Melody zag er nog steeds betoverend uit. In haar zacht witte jurk vloog ze door de stad hielp ze mensen waar ze kon. Al gauw voelde ze een erg duistere energie en zo belandde ze in een donkere steeg waar ze een man in het zwart een andere man zag doden, traag en pijnlijk. Melody kon vanaf waar ze stond niet zien dat het Cassel was. haar licht begon te gloeien en haar vleugels ontvouwde zich ze maakte zich klaar om de duisternis te verdrijven.

Toen de man duidelijk bijna weg van deze wereld was zei Cassel zacht maar laag 'de groeten van Eric.' En toen liet hij de man vallen, hij keek naar zijn dolk die onder bloed was en veegde het bloed weg met zijn handschoen maar zijn aandacht werd getrokken door licht in het begin van de steeg, hij draaide zich daar naar toe en keek heel droog en kil naar de engel, de engel die hem zoveel pijn had gedaan dat hij zich had veranderd, het was allemaal haar schuld! Maar nog steeds hield hij van haar. 'Ach daar hebben we Melody de engel!' Zei hij kil en keek recht in haar ogen voor hij begon te lopen 'Kom hup, ga maar andere mensen helpen deze is al naar de andere kant van de wereld.' Zei hij, zijn stem klonk toon loos.

Toen de man zich omdraaide kon Melody haar ogen haast niet geloven. Het was cassel, maar er was iets anders aan hem de blik in zijn ogen was niet zacht meer maar kil. 'Ach daar hebben we Melody de engel!' Zei hij kil en keek recht in haar ogen voor hij begon te lopen 'Kom hup, ga maar andere mensen helpen deze is al naar de andere kant van de wereld.' Zei hij, zijn stem klonk toonloos. Melody voelde een steek door haar hart gaan. Wat was er met hem?! Melody vloog achter hem aan en blokeerde hem de weg met haar grote vleugels. "dit kan je niet doen Cassel, die man verdiende het niet om vermoord te worden en zeker niet op zo'n barbaarse manier" zei ze met een stem die op gezang leek. Haar gestalte gloeide en haar knielange witte jurk glansde en wapperde. Haar kleine blote voeten raakte de grond net neit maar toch was hij langer dan zij was.

Mel was didelijk verrast. en toen hij tegen haar praten voelde hij haar emoties mooi, van hem mocht zij ook wel lijden. Hij hoorde haar vleugels wieken achter zich en toen voor hem de weg blokeren met haar enomre witte vleugels waar elke veer een goud waard was! dit kan je niet doen Cassel, die man verdiende het niet om vermoord te worden en zeker niet op zo'n barbaarse manier" zei ze met een stem die op gezang leek. Hij keek haar recht aan in de ogen en trok zijn wenkbrauw op 'Heb je ooit naar zijn verlden gekeken? Ik geloof van niet en trouwens, de besteller wou dat hij lijdzaam dood ging en ik heb alleen maar mijn werk gedaan.' Zei Cassel, zijn worden waren hard. Nee zo was hij vroeger zeker niet, hij dode vaak mensen pijnloosen bracht hun dan pas wonden aan zodat ze niet hoefde te lijden, hij was sterk veranderd en dat allemaal dankzij een engel.

Hij keek haar recht aan in de ogen en trok zijn wenkbrauw op 'Heb je ooit naar zijn verlden gekeken? Ik geloof van niet en trouwens, de besteller wou dat hij lijdzaam dood ging en ik heb alleen maar mijn werk gedaan.' Zei Cassel, zijn worden waren hard. Nee zo was hij vroeger zeker niet. melody schrok van zijn woorden. "Niemand verdient zo'n dood, je hebt nog nooit mensen op die manier vermoord...Zo ben je niet." Zei ze met een zachte stem terwijl haar voeten de grond raakte en haar vleugels zich op haar rug vouwden. "Cassel ik weet dat ik je pijn heb gedaan maar reageer dat niet af op deze mensen." zei ze met een stem die haast smekend klonk. Nee ze kon het niet verdragen dat hij zo kil was, ze wist dat hij nooit zo was geweest maar nu was zijn aura ook donkerder, slechter.

Ze schrok duidelijk van zijn woorden. "Niemand verdient zo'n dood, je hebt nog nooit mensen op die manier vermoord...Zo ben je niet." Zei ze met een zachte stem, Cassel keek naar haar, nu moest hij iets lager kijken omdat ze was geland 'Zo was ik vroeger niet, tijden veranderen.' Zei hij kil. "Cassel ik weet dat ik je pijn heb gedaan maar reageer dat niet af op deze mensen." zei ze met een stem die haast smekend klonk. Hij bleef har aankijken met dezelfde blik 'ik doe alleen mijn werk Melody.' Zei Hij en zijn kaken stonden gespannen. Hij had zoveel voor Melody gedaan, Hij had zijn hele familie uitgemoord, hij was zelfs beter geworden in zijn daden en vermoorde niet meer zo veel mensen, mar door 1 fout had ze hem afgestoten, het was niet alleen dat hi jgeen familie had, hij was ook gezocht in rusland dus daar kon hij nooit meer goed winst maken.

Cassel keek naar haar, nu moest hij iets lager kijken omdat ze was geland 'Zo was ik vroeger niet, tijden veranderen.' Zei hij kil. Awtsh die woorden staken haar serieus, ze wist dat het haar schuld was dat hij nu zo kil deed. Hij bleef har aankijken met dezelfde blik 'ik doe alleen mijn werk Melody.' Zei Hij en zijn kaken stonden gespannen. Ze schudde haar hoofd. "Dat is niet waar, vroeger was je nooit zo sadistisch vroeger doodde je ook mensen maar op een menselijke manier" Zei ze. Melody wist dat hij veel voor haar gedaan had maar ze kon het niet meer aan, ze wist dat hij pijn had veel pijn maar dat had zij ook. ze had gehoopt dat die pijn zou verdwijnen door bij hem weg te gaan maar de pijn was alleen maar erger geworden. Ze hief heel langzaam een trillende hand op en legde die tegen zijn bestoppelde kaak. "Cassel doe het niet, maak van jezelf geen monster...." Smeekte ze hem maar ze kon hem niet meer in de ogen kijken.

Ze schudde haar hoofd. "Dat is niet waar, vroeger was je nooit zo sadistisch vroeger doodde je ook mensen maar op een menselijke manier" Zei ze. Hij snoof spottend 'de sharpers waren nooit mensen en we handelen niet als mensen.' Zei hij kalm, toen hij haar trillende hand op zijn wang voelde "Cassel doe het niet, maak van jezelf geen monster...." Smeekte ze hem maar ze kon hem niet meer in de ogen kijken. Hij sloeg haar hand weg 'Ik was altijd al een monster geweest in jou ogen en je hoeft mij ook neit aan te raken, ik weet dat jij het niet fijn vind, ik voel dat.' Zijn worden klonken scherp, ja hi jwas echt beledigd door Melody, zij had hem gister aangekken als of hij een monster was en nu was haar gedachten waar geworden!

Hij snoof spottend 'de sharpers waren nooit mensen en we handelen niet als mensen.' Zei hij kalm. "Jij bent altijd anders geweest dan de rest van je familie, jij had een hart" Zei ze zachtjes. Hij sloeg haar hand weg 'Ik was altijd al een monster geweest in jou ogen en je hoeft mij ook neit aan te raken, ik weet dat jij het niet fijn vind, ik voel dat.' Zijn worden klonken scherp. Ze keek hem gekwetst aan. "Ik vond je geen monster, ik heb jouw kind gebaard Cassel. denk je dat ik dat gedaan had als ik je een monster had gevonden? " Haar stem klonk kalm als de stem der rede. ja ze had hem gisteren eng gevonden maar dat was omdat ze bang was geweest dat hij haar niet zou laten gaan, hij had haar al eens opgelsoten en hij had haar al eens bewrkt dus rede om bang te zijn had ze wel.

"Jij bent altijd anders geweest dan de rest van je familie, jij had een hart" Zei ze zachtjes. Hij snoof 'en waar had mijn hart naar toe geleid? Mijn familie is dood, mijn familie naam is verboden in Rusland en das een heel groot probleem voor ons, Rusland is een grote land waar mensen veel dingen wouden en nu zijn we dat stuk kwijt. Mijn zoon is boos op mij en mijn vrouw wil niks met mij te maken hebben.' Zei hij kil. Ze keek hem gekwetst aan. "Ik vond je geen monster, ik heb jouw kind gebaard Cassel. denk je dat ik dat gedaan had als ik je een monster had gevonden? " Haar stem klonk kalm als de stem der rede. Hij rolde met zijn ogen 'Begin niet met die toon te spreken,' Zei hij boos, hi jwas echt woedend op dit meisje. Zij had er voor gekozen om bij hem weg te gaan en nu was het haar schuld wat hij is geworden. Hij hoorde achter zich iets bewegen en draaide zich met een ruk om en in een seconde was er een dolk in de hoofd van een man gekomen, spionnen! Dit was niet goed!

Hij snoof 'en waar had mijn hart naar toe geleid? Mijn familie is dood, mijn familie naam is verboden in Rusland en das een heel groot probleem voor ons, Rusland is een grote land waar mensen veel dingen wouden en nu zijn we dat stuk kwijt. Mijn zoon is boos op mij en mijn vrouw wil niks met mij te maken hebben.' Zei hij kil. Oke als hij het zo opsomde klonk het inderdaad wel vreselijk. "Cody is je zoon, hij vergeeft je wel, hij houd van je." Over zichzelf zei ze niets, dat leek haar niet verstandig. Hij rolde met zijn ogen 'Begin niet met die toon te spreken,' Zei hij boos, ze voelde hoe kwaad hij op haar was maar ze leit zich er niet door van de wijs brengen. "Ik ben een engel Cassel het is mijn taak om mensen tot rede te brengen" Zei ze weer op diezelfde toon. Hij hoorde achter zich iets bewegen en draaide zich met een ruk om en in een seconde was er een dolk in de hoofd van een man gekomen. melody's witte huid werd nog bleker. Hij had die man gewoon vermoord, zonder hem een kans te geven. "Cassel!" Zei ze met een geschrokken kreetje voor ze flauw viel, engelen waren niet echt goed bestand tegen dit soort geweld.

"Cody is je zoon, hij vergeeft je wel, hij houd van je." Hij keek haar aan 'je hebt hem niet gezien.' Zei hij allenmaar. "Ik ben een engel Cassel het is mijn taak om mensen tot rede te brengen" Zei ze weer op diezelfde toon. 'Een engel hé?' Zei hij alleen spottenden liep naar de man toe voor hij hoorde Melody een geschrokken kreetje slapen "Cassel!" Hij draaide zich om en zag haar vallen, hij schoot naar voren en ving haar net op tijd op, hij zuchten en legde haar neer voor hij naar de man ging en hem controleerde en zijn mes terug in zijn jaszak deed. daarna nam hij Melody in zijn armen en bracht haar naar een kamer i nde hotel en liet haar daar liggen, hij betaalde voor de kamer en ging zelf weer naar buiten op zoek naar zijn 2e slachtoffer die besteld was.

Hij keek haar aan 'je hebt hem niet gezien.' Zei hij allenmaar. "dat is waar maar ik ken hem, ik weet hoe zijn gedachtegang werkt" Zei ze zacht. Het was lastig om met hem te praten het voelde niet meer natuurlijk, niet meer vanzelfsprekend zoals vroeger. 'Een engel hé?' Zei hij alleen spottenden liep naar de man. Die spotting had ze misschien wel verdiend, ze had het aardig verpest voor hem.

Melody werd wakker in een hotelkamer, ze had geen idee hoe ze hier kwam maar ze had een sterk vermoeden dat Cassel hierachter zat. Ooh goeie god, ze mocht hier niet blijven ze moest onmiddelijk naar de stad ze wist wie zijn volgende slachtoffer was en dat moest ze verhinderen. Melody vloog uit het raam en spoorde al gauw de man op. ze greep hem bij de arm en sleurde hem mee een steegje in. "Stil zijn en hier blijven, iemand probeert je te vermoorden" Zei ze tegen de man wiens aura slechts een paar donkere vlekken vertoonde, hij was geen slecht mens hij verdiende de dood niet. Melody verborg de man in een schuilkelder en ging zelf op een ton zitten. Alleen zij wist waar hij was en dat gaf haar een vreeemd gevoel, dat was niet goed ze meost haar emoties onder controle houden.