What have I done?!

Robin kwam langs haar staan en legde een hand op haar schouder. Hij toonde zelfs respect tegenover Dregoe maar dregoe leek alleen maar kwader te worden. Ze zag hem naar Robins verwondingen kijken en dan even rond kijken. Dregoe gromde en Widow siste naar hem. 'Geen enkele Bloodhunter is zo goed gestemd tegenover Shape shifters!' gromde Dregoe dreigend. Widow zette nog een stap naar voren. Ze begon echt kwaad te worden. Een paar bomen begonnen al te schudden omdat Widows gave ze uit de grond aan het trekken was. "Robin is anders! Zelfs toen ik zijn kostbaarste bezit vernield heb deed hij niets! Hij heeft me nog nooit pijn gedaan!" Gromde Widow naar Dregoe. "Zelfs toen jouw kleine hulpje hem begon aan te vallen heeft hij zijn boog niet gebruikt!" Een paar bomen werden uit de grond gerukt en zweefde nu de lucht in. "En over je kleine vriendinnetje gesproken ze ligt ergens bewusteloos tegen een boom. Ik heb haar tegen die boom gesmeten....niet Robin." Gromde ze naar Dregoe. Widow stond op ontploffen.

Widow gebon kwaad te worden en de bomen begonnen te schudden niet iets wat hem zorgen baarden, want hij wilde niet geloven dat er mensen waren die het goed voor hadden met hun soort. Toen Widow het over Mistake begon, want Dreoe wist dat ze hier heen was gegaan. Raakte ze een zeer gevoelige snaar. Widow's gegrom deed hem nu wel wat. Hij had haar belooft dat Mistake niets over kwam en dat hij haar nooit alleen zou laten. De bomen begonnen te zweven en Dregoe's gegrom kwam nog net boven het gekraak van ontwortelde bomen uit. Zijn blik verschoof van Robin naar Widow. Hoe haalde ze het in haar hoofd om zijn leden aan te vallen! Dregoe teleporteerde zichzelf en kwam tussen Widow en Robin in waardoor beide weg geduwt werden. Robin maakte geen schein van kans door deze snelle reactie en Dregoe sloeg hem achterover en draaide zich meteen om en ramde Widow bij het mens vandaan. Zijn houding werd nog dreigender en zijn ogen schoten vuur. 'Als jij zo nodig huisdiertje wilt spelen hoef jij je ook nooit meer in de buurt van mij en mijn groep te vertonen Widow.' zijn stem was hard en vol sarcasme. Hij had het nooit op mensen gehad zelfs niet toen alles nog goed was en iedereen in vrede met elkaar leefde. Het gedrag van de Bloodhunters had hem altijd al geergerd doordat ze elkaar vaak bedrogen. Nu was het een van zijn vrienden die het voor hen opnam, nee dat moest Dregoe meteen af straffen! Zijn ogen volgde de jonge vrouw, maar hij bleef haar volgen om elke uitval van haar te ontwijken.

Toen ze over Mistake begon wist ze dat ze een gevoelige snaar geraakt had. Zou nog handig zijn voor als hij echt te ver zou gaan. Prima mogelijkheid om hem te chanteren. Dregoe's gegrom steeg boven het gekraak van de bomen uit en in een flits stond hij tussen haar en Robin ze werden beide aan de kant geduwd. Widow gromde toen ze zag dat Robin viel hij had al zoveel pijn. Ze werd bij robin vandaan geramd. Widow gromde wild naar haar voormalige vriend. Zijn houding werd nog dreigender en zijn ogen schoten vuur. 'Als jij zo nodig huisdiertje wilt spelen hoef jij je ook nooit meer in de buurt van mij en mijn groep te vertonen Widow.' zijn stem was hard en vol sarcasme. Widow gromde. "Waarom zou ik iets te maken willen hebben met jouw of die stomzinnige groepsleden van je!" Schreeuwde ze naar hem. Widow hield Dregoe strak in de gaten en liep naar Robin toe ze sleepte hem tot tegen een boom zodat hij iets veiliger en comfortabeler lag. Widow ging weer naar Dregoe toe. "En voel je je nu stoer?! Voel je je nu goed nu je het enige leuke in mijn leven omver duwt?! Wel zal ik je eens wat zeggen Dregoe? Ik gennoot er ook van toen ik dat zielige wicht tegen een boom liet aanknallen en toen ik haar schreeuw hoorde voor ze haar bewustzijn verloor!" Dregoe had haar zo kwaad gemaakt.

Dregoe hoorde wat Widow zei en het beviel hem helemaal niet. Widow hielt hem in de gaten en sleepte Robin naar een boomstam zodat hij veiliger zou zijn. Mocht ze willen als het aan hem lag stierven ze allebij, maar hij had Widow ook belooft haar meester niks te doen. Haar woorden waren kwaad, maar Dregoe was laaiend. 'Je bent gehersenspoelt Widow. Als je nu verterkt ben je nog in leven, maar als je doorgaat zullen jullie allebij sterven!' wat Dregoe nu zei was geen dreiging, maar een sugestie. zodat Widow kon kiezen. Dregoe wilde niks liever dan naar Mistake toe, maar daarvoor moest hij eerst van hen af zien te komen. Widow was een van de weinige die wist waar hun schuilplaatst lag en nu mocht Widow kiezen weg gaan en verder leven met deze wagelijke vertoning, of samen met hem stierven hier bij het meer?

Dregoe was laaiend. 'Je bent gehersenspoelt Widow. Als je nu verterkt ben je nog in leven, maar als je doorgaat zullen jullie allebij sterven!' wat Dregoe nu zei was geen dreiging, maar een sugestie. Widow gromde en ging weer voor hem staan. "Je weet dondersgoed dat ik jouw aankan en zeker nu je gewond bent!" ze wees naar zijn schouder. Widow zuchtte en liep naar Robin ze ondersteunde hem en keek naar Dregoe. "Maar we zullen gaan uit respect voor onze oude vriendschap." Widow keek Dregoe strak aan. "Ga nu maar naar dat kind kijken ze heeft haar hoofd behoorlijk gestoten. Maar als ik haar nog eens in de buurt van Robin zie weet ik niet of ze er enkel een buil aan over gaat houden!" Zei ze dreigend.

Widow koos eroor om te vertrekken. Dregoe had haar laten gaan uit respect van hun oude en verbroken vriendschap. Haar woorden maakte hem aan het grommen, maar Dregoe wit dat ze gelijk had, maar hij zou haar kunnen teleporteren of zichzelf om uit haar slangengreep te blijven. Haar gaven was echter anders, maar daar vond hij anders wel wat op. Widow vertrok en Dregoe liep zijn neus achterna en vond Mistake bewusteloos bij een boom liggen. Hij liep naar haar toe en drukte zijn snuit in haar hals. Mistake's hart klopte nog en daar was Dregoe blij om. Hij pakte Mistake op en liep met haar terug naar hun huisje, waar Dregoe haar opbed legde. Mocht Mistake onderweg wakker worden zou hij haar opdragen niet langer zich met dat mesn te bemoeien. Hij was Widow's zaak nu en als hij haar zou verraden moest ze dat zelf weten. Dregoe wenste geen huisdier als vriend te hebben. Elke Shape shifter hoorde vrij te zijn en zijn eigen leven te leiden!

Er was een hele conflict en toen Dregoe zich tussen hun in teleporteerde en hun an de kant duwde was hij blijkbaar zijn bewust zijn verloren want toen hij wakker werd "Maar we zullen gaan uit respect voor onze oude vriendschap." Widow keek Dregoe strak aan. "Ga nu maar naar dat kind kijken ze heeft haar hoofd behoorlijk gestoten. Maar als ik haar nog eens in de buurt van Robin zie weet ik niet of ze er enkel een buil aan over gaat houden!" Zei ze dreigend. Hij knipperde paar keer met zijn ogen om beter te kunnen zien en zag hoe Dregoe weg liep. 'Heb ik veel gemist?' vroeg hij schaapachtig en keek haar vragend aan.

Dregoe liep weg en obin leek wakker te worden. Ze liep naar hem toe en ging langs hem zitten. Hij knipperde paar keer met zijn ogen om beter te kunnen zien . 'Heb ik veel gemist?' vroeg hij schaapachtig en keek haar vragend aan. Widow keek hem een beetje triest aan. Het voelde niet goed dat Dregoe haar nu haatte en dat ze nu moest uitkijken dat ze hem of het meisje niet tegen het lijf liep. Widow zuchtte. "Laten we zeggen dat het beter is dat we niet meer in de buurt van de ruines kunnen komen." Ze keek hem recht in zijn ogen. "En als ik niet bij je ben zorg dan dat je genoeg pijlen hebt." ze was echt bang dat Dregoe hem iets zou aandoen. Widwo was echt triest ze had nog nooit echt vrienden gehad en om er nu eentje te verliezen op zo'n vreselijke manier brak haar hart. Ze probeerde te glimlachen naar Robin maar het was moeilijk om niet in huilen uit te barsten. Ze ondersteunde robins hoofd een beetje met haar hand.

Widow zuchtte. "Laten we zeggen dat het beter is dat we niet meer in de buurt van de ruines kunnen komen." Ze keek hem recht in zijn ogen. "En als ik niet bij je ben zorg dan dat je genoeg pijlen hebt." ze was echt bang dat Dregoe hem iets zou aandoen. Hij keek haar aan en verwerkte de informatie die hij gekregen had. Hij zag heus wel dat ze veel verdriet heeft door dat ze ruzie had met Dregoe. 'Dit mocht nooit gebeuren.' Zei hij zacht en liet Widows hoofd op zijn borst rusten. 'Als ik je neit had gevangen was dit nooit gebeurd .' zei hij meer tegen zich zelf dan tegen Luna

'Dit mocht nooit gebeuren.' Zei hij zacht en liet Widows hoofd op zijn borst rusten. 'Als ik je neit had gevangen was dit nooit gebeurd .' zei hij. Ze keek hem even aan er twinkelde een traan aan haar oog. "nee Robin zeg dat niet! Er is me nooit iets beter overkomen dan dat jij me ving. En as Dregoe dat niet kan begrijpen dan..... is hij geen echte vriend" Zei ze snikkend terwijl ze haar hoofd weer op zijn borst legde. "Alsjeblieft wees niet kwaad op jezelf het is mijn schuld ik had hem nooit de waarheid mogen vertellen." Widow voelde zich zo veraden door haar oude vriend.

Ze keek hem even aan er twinkelde een traan aan haar oog. "nee Robin zeg dat niet! Er is me nooit iets beter overkomen dan dat jij me ving. En as Dregoe dat niet kan begrijpen dan..... is hij geen echte vriend" Zei ze snikkend terwijl ze haar hoofd weer op zijn borst legde. "Alsjeblieft wees niet kwaad op jezelf het is mijn schuld ik had hem nooit de waarheid mogen vertellen." Hij aaide haar hoofd en gaf er een kus op. 'ik ben niet boos op me zelf, het is gewoon een shape shifter hoort vrij te zijn en niet als huisdier uithangen.' Zei hij zachtjes tegen haar en keek recht in de ogen.

Hij aaide haar hoofd en gaf er een kus op. 'ik ben niet boos op me zelf, het is gewoon een shape shifter hoort vrij te zijn en niet als huisdier uithangen.' Zei hij zachtjes tegen haar en keek recht in de ogen. Widow huilde nog steeds. "Maar Robin ik wil niet weg bij jouw ik wil bij je blijven! Het maakt me niet uit dat ik nu niet vrij meer ben." Zei ze terwijl ze hem nu ook recht in de ogen keek. Ze wilde niet bij hem weg. "Alsjeblieft Robin ik ben als jouw huisdier tien keer zo gelukkig als ik ooit was geweest toen ik vrij was." Ze huilde nu heel erg. niet enkel omdat ze verdriet had om Dregoe maar ook omdat ze bang was dat Robin haar zou laten gaan.

Widow huilde nog steeds. "Maar Robin ik wil niet weg bij jouw ik wil bij je blijven! Het maakt me niet uit dat ik nu niet vrij meer ben." Zei ze terwijl ze hem nu ook recht in de ogen keek. Ze wilde niet bij hem weg. "Alsjeblieft Robin ik ben als jouw huisdier tien keer zo gelukkig als ik ooit was geweest toen ik vrij was." Ze huilde nu heel erg. Hij liet haar rustig uithuilen terwijl hij probeerde te bedenken wat hij kon zeggen 'Ik kan ook neit zonder je leven Widow.' Hij speelde met haar haar. 'ik wil ook niet dat je weg gaat. MAar dit is gewoon gevaarlijk.' Zei hi jzo rustig mogelijk.

Hij liet haar rustig uithuilen terwijl hij probeerde te bedenken wat hij kon zeggen 'Ik kan ook neit zonder je leven Widow.' Hij speelde met haar haar. 'ik wil ook niet dat je weg gaat. MAar dit is gewoon gevaarlijk.' Zei hi jzo rustig mogelijk. Widow keek hem verscheurd aan. "Maak je geen zorgen Robin ze zullen je niets doen ik bescherm je met mijn leven ze zullen je echt geen haar krenken. En als Dregoe het probeerd wurg ik zijn kleine vriendinnetje" Zei ze nu kwaad. Ze stopte met huilen en ging langs Robin liggen. Ze wreef over zijn borstkas en keek hem aan.

Widow keek hem verscheurd aan. "Maak je geen zorgen Robin ze zullen je niets doen ik bescherm je met mijn leven ze zullen je echt geen haar krenken. En als Dregoe het probeerd wurg ik zijn kleine vriendinnetje" Zei ze nu kwaad. Ze stopte met huilen en ging langs Robin liggen. Ze wreef over zijn borstkas en keek hem aan. Hij kek terug met een scheve glimlach 'Je hoeft niemand te doden of te wurgen lieve Widow.' hij kuste haar neus en ging weer verder met haar haar spelen. Toen schoot er iets in zijn hoofd en hi jkeek haar aan 'Maar ik laat je toch binnenkort vrij, ik meot op een gevaarlijke missie en daar kan ik dood gaan.' Zei hij zachtjes.

Hij kek terug met een scheve glimlach 'Je hoeft niemand te doden of te wurgen lieve Widow.' hij kuste haar neus en ging weer verder met haar haar spelen. Toen schoot er iets in zijn hoofd en hi jkeek haar aan 'Maar ik laat je toch binnenkort vrij, ik meot op een gevaarlijke missie en daar kan ik dood gaan.' Zei hij zachtjes. Widow keek hem even met grote ogen aan. "Wat voor missie?! En ik ga jouw echt niet alleen laten gaan Robin! Als ik je al laat gaan teminste..." Ze liet hem met haar haar spelen terwijl zij krulletjes in zijn baardje maakte. Ze wilde niet dat robin gevaarlijke missies deed.

Widow keek hem even met grote ogen aan. "Wat voor missie?! En ik ga jouw echt niet alleen laten gaan Robin! Als ik je al laat gaan teminste..." Ze liet hem met haar haar spelen terwijl zij krulletjes in zijn baardje maakte. Ze wilde niet dat robin gevaarlijke missies deed. ij schudde zijn hoofd 'Sorry meisje maar ik moet gaan, het gaat om heel veel geld en dat kan voor heel mensen goed zijn.' Zei hij rustig en hield haar stevig tegen zich aan 'het is veel te gevaarlijk en ik ga met wat vrienden die ik al jaren ken en met wie ik steeds werk voor zulke missies.' Zei hij zachtjes en hij wil heel graag dat Widow verder blijft leven.

ij schudde zijn hoofd 'Sorry meisje maar ik moet gaan, het gaat om heel veel geld en dat kan voor heel mensen goed zijn.' Zei hij rustig en hield haar stevig tegen zich aan 'het is veel te gevaarlijk en ik ga met wat vrienden die ik al jaren ken en met wie ik steeds werk voor zulke missies.' Zei hij zachtjes. Widow keek hem een beetje angstig aan. "Maar wat voor missie is het dan?" Vroeg ze een beetje met een bibberende stem. Ze keek naar haar armband. "Maar laat me jouw huisdier blijven. Als jij sterft wil ik niet verder leven." Zei ze terwijl er een laatste traan uit haar oog rolde. "Alsjeblieft Robin ga niet weg, niet zonder mij"

Widow keek hem een beetje angstig aan. "Maar wat voor missie is het dan?" Vroeg ze een beetje met een bibberende stem. Ze keek naar haar armband. "Maar laat me jouw huisdier blijven. Als jij sterft wil ik niet verder leven." Zei ze terwijl er een laatste traan uit haar oog rolde. "Alsjeblieft Robin ga niet weg, niet zonder mij" hij veegde die traan weg en lachte naar haar maar zijn ogen waren serieus 'Ik ben al jaren bezig bij rijke mensen( ook me vader) geld "lenen" en dan geven we die weg aan mensen die het hard nodig hebben. En ik heb een groepje met welke ik het steeds doe, als alles goed gaat ben ik dan weer middernacht thuis.' zei hij gerust stellend 'maar het is een hele grote risco deze keer en ik wil dat jij tenminste verder leeft, en we zijn hier voor goed getraind door me oom en jij kan niet mee sorry.' de laatste zei hij zachtjes.

hij veegde die traan weg en lachte naar haar maar zijn ogen waren serieus 'Ik ben al jaren bezig bij rijke mensen( ook me vader) geld "lenen" en dan geven we die weg aan mensen die het hard nodig hebben. En ik heb een groepje met welke ik het steeds doe, als alles goed gaat ben ik dan weer middernacht thuis.' zei hij gerust stellend 'maar het is een hele grote risco deze keer en ik wil dat jij tenminste verder leeft, en we zijn hier voor goed getraind door me oom en jij kan niet mee sorry.' de laatste zei hij zachtjes. Ze zuchtte ze wist dat hij echt niet zou buigen. Ze keek hem even aan met een pruillipje maar sprong toen recht. Ze zat in een boom met haar ene hand strak om haar armband heen. "Oké oké ik blijf wel maar mijn armband krijg je niet Robin!" Zei ze nu streng. Ze zou sterven als zijn bezit moest hij sneuvelen.

Ze zuchtte ze wist dat hij echt niet zou buigen. Ze keek hem even aan met een pruillipje maar sprong toen recht. Ze zat in een boom met haar ene hand strak om haar armband heen. "Oké oké ik blijf wel maar mijn armband krijg je niet Robin!" Zei ze nu streng. en stond met moeite op en grijnsde duivels naar haar 'geen zorge meisje, nu hoef ik het niet en als je het zo graag wil mag je e nog verzorgen want met deze wonden zal ik minstens een week rustig aan doen.' Hij keek haar aan en bedacht dat hi jdie Armband wel kreeg als hij het onverwacht zou aan pakken.

en stond met moeite op en grijnsde duivels naar haar 'geen zorge meisje, nu hoef ik het niet en als je het zo graag wil mag je e nog verzorgen want met deze wonden zal ik minstens een week rustig aan doen.' Widow keek even bedachtzaam en sprong toen uit de boom ze liet Robin zweven en rende met hem naar zijn huis. Daar legde ze hem op zijn bed en knoopte zijn bloes los zodat ze zijn wondes beter kon zien. Maar ze zag eerst alleen maar zijn spieren. Ze bleef er even naar staren maar ging toen een kom warm water en een doek halen. Ze wreef over zijn wondes en gaf er daarna wat kusjes op. Toen ze klaar was legde ze het deken over hem en ging langs zijn bed op de grond zitten. Ze keek naar hem met liefdevolle ogen. "Ow Robin ik ga je zo missen als je naar je missie bent." Zei ze terwijl ze zijn wang aaide.

Widow keek even bedachtzaam en sprong toen uit de boom ze liet Robin zweven en rende met hem naar zijn huis. Daar legde ze hem op zijn bed en knoopte zijn bloes los zodat ze zijn wondes beter kon zien. Maar ze zag eerst alleen maar zijn spieren. Ze bleef er even naar staren maar ging toen een kom warm water en een doek halen. Ze wreef over zijn wondes en gaf er daarna wat kusjes op. Toen ze klaar was legde ze het deken over hem en ging langs zijn bed op de grond zitten. Ze keek naar hem met liefdevolle ogen. "Ow Robin ik ga je zo missen als je naar je missie bent." Zei ze terwijl ze zijn wang aaide. Hij grijnsde en schoof een stukje op en trok haar naar zich toe 'ik zal jou ook missen. Maar ik beloof heel huids thuis komen.' Hij keek haar met gerust stellende ogen aan en raakte met zijn vingertoppen haar littekens aan en volgde die.

Hij grijnsde en schoof een stukje op en trok haar naar zich toe 'ik zal jou ook missen. Maar ik beloof heel huids thuis komen.' Hij keek haar met gerust stellende ogen aan en raakte met zijn vingertoppen haar littekens aan en volgde die. Ze glimlachte naar hem. "En als dat niet zo is zien we elkaar daarboven. Als ik daar binnen mag teminste." zei ze terwijl ze even een blik op haar armband wierp. Toen keek ze weer naar Robin. "Maar ik heb er vrtrouwen in dat je het haalt jij bent een goede vechter anders had je mij niet kunnen vangen" Zei ze met een glimlach en toen gaf ze hem een zoen.

Ze glimlachte naar hem. "En als dat niet zo is zien we elkaar daarboven. Als ik daar binnen mag teminste." zei ze terwijl ze even een blik op haar armband wierp. Toen keek ze weer naar Robin. "Maar ik heb er vrtrouwen in dat je het haalt jij bent een goede vechter anders had je mij niet kunnen vangen" Zei ze met een glimlach en toen gaf ze hem een zoen. hij zoende haar terug terwijl hij er aan dacht dat dit niet met vechten had te maken maar meer met stelen zonder dat iemand het merkt. Hij stopte met zoenen en keek even naar buiten waar het al donker was geworden 'ik hoop dat je dit keer niet zal weg lopen?' hij kek haar vragend aan.