I was looking for your brother.

De ochtend zon wekte een zeer humeurig type. Wonden waren dicht met gestold bloed. Nee het was geen pretje geweest uit te breken uit de Arena. Jammer alleen dat hij zijn twee andere broers kwijt was geraakt tijdens het wegvluchten. De plek waar hij echter lag was lekker warm en de vors gespierde man wilde niks liever dan nog even uitpuffen in deze hooiberg op de hooizolder van een boerderij. Voetstappen maakte het hem echter onmogelijk om nog langer te blijven. In een hartslag of twee sprong er een grote grijze weerwolf van de zolder en landen midden in het gangpad. De boerenknecht schrok zich een hoedje en rende luid keels gillend weg. Bill gromde dreigend naar die herrie maker, maar sprong weg tussen de struiken. Hij moest Dregoe zien te vinden. Als de geruchten klopte had die nu zijn eigen groep? Bij de bossen in de buurt bleef Bill even stil staan en luisterde aandachtig. Geen verdacht geluid dat kon alleen maar goed zijn, want de vogels floten helder en vrolijk. Bill slenterde verder tot hij vond dat ie ver genoeg was. Toen stopte hij bij een rostblok en huilde diep naar zijn twee jaar jongere broertje. Het duurde even voor hij een donkere schim op zich af zag komen en zijn felle rode ogen staarde in die twee fel gele ogen.

( Dregoe en Mistake)

Het was s'ochtend's altijd heerlijk wakker worden met Mistake naast zich. Ze voelde zo vertrouwd alsof ze elkaar veel langer kende dan een maand. Het voelde voor hem aan als familie. Over familie gesproken hij had niks meer van ze gehoort zin's die dag dat de Bloodhunters het dorp hadden overvallen. Zijn ouders waren die dag gestorven tijdens het gevecht om aan hen te ontsnappen, maar van zijn drie broers had hij in de tussen tijd zeker niks van gehoort. Schuld gevoelens speelde in hem op en het oelde niet goed dat hij hier nog frank en vrij rond liep, maar hij wist niet of ze net als Widow een band om hadden of een of andere chip waar ze hem over vertelt had. Dregoe kon niet langer meer blijven liggen en kroop onder Mistake's armen vandaan. Waarna hij uit bed klom en naar het raam toe liep. Hij hoorde haar kreunen en Dregoe glimlachte even zachtjes, maar keek meteen weer serieus naar buiten. Daar waren Eva en Ager bezig met de technieken die Mistake haar al had geleerd. Het was best vermoeiend om de leiding over hen te hebben, maar hij moest het doen, want er waren zo ver hij wist geen andere die zich tegen de Bloodhunters hadden samen gedromt. Boos gromde Dregoe even zacht, maar hard genoeg om het door de doodstille kamer te laten galmen. "Het kan niet waar zijn dat er maar zo weinig Shape shifters zijn die zich niet willen verzetten! De Shape shifters die nog in de Ruins woonde steunde hem wel, maar waren te bang om met hem mee te vechten. Puur uit respect omdat de meeste vele jaren ouder waren dan hem had Dregoe ze hier laten wonen. Toen Dregoe twee armen om zijn middel voelde keek hij pas op en draaide zich naar Mistake om. God wat was hij toch blij haar hier te hebben. Wat moest Dregoe nog zonder haar? Nog voor een van beide wat kon zeggen hoorde ze een huil en Dregoe herkende die uit duizende. Het... het kon niet waar zijn! Dregoe luisterde aandachtig en wist het meteen. Dit moest een van zijn broers zijn! 'Snel kleed je aan we hebben bezoek!' zei Dregoe snel en kute Mistake even op haar mond voor hij snel naar zijn kleding toe liep en zijn broek aan trok, verder droeg hij nog even niks en veranderde van vorm. Zijn harige lichaam rilde even van spanning en Dregoe was de deur al uit voor hij Mistake naast zich zag. Ze moesten in de richting van de boerderij lopen. en tussen de bomen door zagen ze al snel een grijze schim tussen de boomstammen ijsberen. Deze weerwolf was twee koppen groter dan Dregoe en zijn spieren bolde op onder zijn grijze vacht. Dregoe liep voorzichtig naar voren en herkende die rode ogen van zijn broer Bill. Het was misschien niet zoals Mistake van hem gewent was, maar het kon Dregoe even niet schelen. Ze roken in ieder geval geen Bloodhunters en Dregoe rende op zijn broer af met een luid gekef dat alleen honden gebruikte als ze iemand herkende die ze al lang niet meer gezien hadden. Bill begon ook raar te doen en sprong van voren half op en neer met een speelse grom. Dregoe berijkte zijn broer en drukte zijn snuit tegen de wang van Bill. 'Bill wat is er gebeurd je ziet er niet uit, maar goed je weer te zien, waar zijn Frank en Tristan?' vroeg Dregoe en hij omhelste zijn broer stevig en Bill hielt zich wat in anders had hij Dregoe's ruggengraat gebroken. Ton ze elkaar los lieten draaide Dregoe zich naar Mistake en zijn wolfachtige grijns zei al dat er geen gevaar dreigde. 'Mistake dit is een van mijn broers Bill of zo als wij hem ook wel noemde Bulldozer! Bill dit is Mistake mijn verloofde.' Dregoe was heel erg blij om zeker een van zijn familie leden weer bij zich te hebben.

Mistake ontwaakte in een alweer zonnige dag toen ze merkte dat Dregoe niet meer in bed lag. Ze kreunde even en ging wat rechter zitten. Dregoe was uit het raam aan het staren Mistake kwam uit bed en sloeg haar armen rond zijn middel hij gromde een beetje en net toen ze wilde vragen wat er aan de hand was hoorde ze een huil. 'Snel kleed je aan we hebben bezoek!' zei Dregoe snel en kute Mistake even op haar mond voor hij snel naar zijn kleding toe liep en zijn broek aan trok, verder droeg hij nog even niks en veranderde van vorm. Mistake keek hem even verward aan meer deed toen vlug een mini schort en een losse bloes aan. Ze haalde Dregoe snel in maar ze snapte niet waar ze naartoe rende. Ze rende naar een boerderij ze snapte er niets van. En toen zag ze het een grote grijze wolf groter dan haar Dregoe en hij had knalrode ogen. Dregoe liep er naartoe en deed een paar hondachtige dingen waar ze nog kop nog staart van kreeg. Ze vond het best eng toen de grote wolf Dregoe vastpakte. Mistake rende er naartoe maar bleef op een afstandje staan. Ze vertrouwde de wolf niet echt en waarom deed Dregoe zo raar tegen hem? Dregoe drukte zijn snuit tegen de wang van de wolf. 'Bill wat is er gebeurd je ziet er niet uit, maar goed je weer te zien, waar zijn Frank en Tristan?' Mistake werd er nog meer verward van wie waren die namen? En waarom was Dregoe zo blij om hem te zien? Ton ze elkaar los lieten draaide Dregoe zich naar Mistake en zijn wolfachtige grijns zei al dat er geen gevaar dreigde. 'Mistake dit is een van mijn broers Bill of zo als wij hem ook wel noemde Bulldozer! Bill dit is Mistake mijn verloofde.' Mistake verstijfde even hij had een broer?! Ze keek Bill even strak aan en toen keek ze naar Dregoe. Ze keek weer naar Bill en zei. "Hallo Bill" Meer kon ze er niet uitkrijgen ze vertrouwde de gigantische wolf niet ookal was hij dan Dregoes broer ze wist dat familie niet atijd te vertrouwen was. Ze keek hem een beetje gespannen aan en haar spieren waren ook opgespannen.

Het duurde even voor Dregoe hem herkende en zoals zijn jongere broertje ook altijd deed wanneer hij van een lange reis terug naar huis was gekomen net als vroeger. Bill sprong op en omhelsde zijn broer. Het was geweldig om hem weer te zien en aan te kunnen raken! Dregoe vroeg naar Frankh en Tristan, maar hij schudden zijn kop. 'Die ben ik in de vlucht kwijt geraakt. Het is maar te hopen dat Frank en tristan samen zijn...' de stem van Bill klonk veel ruwer dan die van Dregoe, maar hij knikte beleeft naar Mistake toen ze aan elkaar voorgestelt werden. 'Hallo Mistake. Zo is prachig broertje.' begroeten Bill Mistake ze wws prachtig hoe haar vacht glansde in de vroege zonnestralen. Dregoe leek helemaal in zijn nopjes te zijj, maar Bill wilde graag naar een plek waarvan hij zeker was dat ze daar veilig konden spreken? Bill zakte half door zijn rechtervoorpoot. Daar had Bill een ondiepe, maar zeer lange snee zitten. Dat kwam door een dolk die een van de Bloodhunters ik hem had willen drijven, maar de vrouw had hem bijna gemist en was vrij voor zijn aanval geweest. Bill had haar dan ook gedood door haar nek te breken met zijn grote poten. 'In ieder geval zullen ze heel wat vadn de arena muren moeten repareren eer ze er weer gevechten kunnen houden.' zei Bill en wuifde een vraag over zijn wonden weg met zijn poot. 'wat heb ik trouwens gehoort! Heb je volgelingen kunnen vinden om het tegen de Bloodhunters op te khunnen nemen? vroeg Bill en duwde zachtjes tegen de schiuder van Dregoe aan. Bill had wel gemerkt dat ze hem niet vertrouwde, maar hij zou haar niet lastig gaan vallen of opdringerig tegen haar gaan doen. Want hij was hetzelfde opgegroeit als Dreyoe en liet de wezens van welke aard dan ook in hun waarde. Behalve de mensen die kon Bill niet langer meer uit staan!

Bill vertelde dat hij Frank en Tristan op de vlucht uit het oog verloren was. Dregoe keek even bezorgt, maar knikte bij zijn volgende woorden. Als Tristan inderdaad bij Frank zou zijn dan konden die twee elkaar helpen. Frank met zijn Beast gaven en Tristan met het kijken in de toekomst. Wat Bill nog verder zei deed hem pas echt goed vooral voor zijn humeur. De muren van de Arena had Bill samen met Frank voor een deel gesloopt dus. een van Bill's specialiteiten. Zeker wanneer hij zijn zinnen ergens op had gezet! Ook keurde hij Mistake met een enkele blik die hij vaan gebruikte zeker wanneer hij zelf een vrouw mooi vond. Bill was meer een charmeur dan Dregoe, maar hij deed er verder geen kwaad mee zoals sommige mannen wel deden. Bill was kennelijk te vrede met zijn werk over dat hij een groep gestart was en er leden bij verworven had, ook duwde hij zachtjes tegen zijn schouder en Dregoe keek hem even strak aan, maar het was meer een staar spel dan een echte strenge blik. 'Dat heb je goed gehoord dan Bill. Ik heb inderdaad volgelingen die ik liever leden noem kunnen krijgen voor de strijd tegen de Bloodhunters. We hebben het dorpje al bijna herbouwd, maar iets zegt mij dat jij het hier niet bij laat. Ik heb het grootste vermoeden dat jij je ook bij de groep wilt aansluiten!' zei Dregoe en hij keek van Bill naar Mistake en weer terug. Het kon zijn dan ze nog wat stro nodig hadden om het beddengoed met schone vulling te voor zien?

Zijn broer begroette haar en hij vond haar dus blijkbaar mooi. Mistake spande haar spieren nog harder op ze vertrouwde vreemde mannen niet echt en zeker niet nu ze Kiba pas was tegen gekomen. Mistake keek naar Dregoe hij leek het helemaal te vertrouwen. Blijkbaar had dregoe nog 2 broers. Mistake vond het vreemd dat hij er nooit iets over verteld had maar ja zo lang kende ze elkaar nu ook weer niet en nu ze er zo over na dacht had ze er ook nooit echt naar gevraagd. Dregoe veronderstelde dus dat Bill bij zijn groep wilde omdat hij zo nieuwsgierig was. Mistake verstarde nog harder en hield Bill nog straker in de gaten. Mistake zei even iets. "Ik moet even gaan Dregoe." zei ze kort terwijl ze nog eens naar Bill keek. Ze liep naar de rand van het bos en ging daar in haar mensengedaante zitten. Ze probeerde zichzelf te kalmeren. "Hij is niet zoals Kiba hij gaat je niets doen, rustig Mistake rustig niet denken aan Kiba niet denken aan gisteren hij is weg hij laat je nu met rust Dregoes broer is anders..." Mistake trillde een beetje en hoopte dat Dregoe zich niet rot voelde omdat ze zo deed.

Dregoe raden al wat Bill zelf al had voorgestelt aan zijn broers in de Arena voor ze uit gebroken waren. Hij knikte en voelde dat Mistake hem nog steeds niet vertrouwde. Hij had haar wel eens zien vechten in de Arena en herkende haar al een beetje, maar hij had nog nooit tegen deze vrouw mogen vechten. Dregoe vertelde dat ze al het dorp voor een deel opgebouwd hadden en daar was Bill alleen blij om. Als het dorp weer herbouwd was dat er weer leven in het dorp zou komen door de leden die er dan zouden wonen. Mistake leek zich onder controlle te houden en exuseerde zich even en liep naar de rand om daar even stoom af te blazen. 'Pittig wijve hoor Dregoe. Je hebt een goede vrouw gekozen.' zei Bill en sloeg Dregoe zachtjes op zijn schouder waardoor hij zijn broertje nog half vooroer liet buigen. 'Is er nog iets dat ik moet doen voor we naar het dorp toe gaan?' vroeg Bill aan Dregoe en wachten even voor die zou reageren.

Mistake exuseerde zich even en liep naar de rand van de plek waar ze stonden. Ergens begreep Dregoe haar wel, maar toch voelde hij zich schuldig omdat hij haar nog niks over zijn broers vertelt had. Bill zei weer wat en Dregoe keek hem even vragend aan, maar schrok op toen hij vroeg of hij nog wat moest doen voor ze naar het dorp toe gingen. Tuurlijk daar had hij de andere leden ook laten doen. 'We hebben hout nodig om de daken te kunnen reaperen. Jij hebt daar de beste kennis over welk hout soort daar het beste voor gebruikt kunnen worden.' zei Dregoe en keek van Bill weer even naar Mistake die zichzelf rustig probeerde te maken. Haar verleden was erg complex en daar moest Dregoe dus respect voor hebben tot ze daar over heen zou zijn. Bill zou haar niet lastig vallen, maar soms kon hij wel eens een fleiende opmerking kunnen maken. Dat had hij altijd al gedaan, maar daar maakte Dregoe zich geen zorgen over en hoopte dat Mistake hem snel zou accepteren of een van de andere twee broers die Mistake nog niet kende?

Mistake had zichzelf gekalmeerd en kwam weer terug bij de mannen staan. "Het spijt me dat ik even weg ging. Ik had laatst een aanvaaring met een oude "vriend" en dat is me niet zo goed bekomen. Het spijt me dat ik zo bot tegen je deed Bill." Mistake keek de grote wolf even aan en na een diepe zucht deed ze een stap naar hem toe en gaf hem een korte knuffel. Toen ging ze weer naast Dregoe staan ze greep zijn hand vast en lachte vriendelijk naar hem. Ze keek weer naar Bill en schonk hem haar mooiste glimlach de glimlach die ze enkel nog maar aan Dregoe had laten zien. "Welkom....B-broertje." zei ze wat twijfelend. Ze zocht steun bij Dregoe.

Dregoe had het over hout dat ze konden gebruiken voor de daken van de huisjes en Bill knikte begrijpend, want hij had wel vaker voor de Bloodhunters wat tegen hun soort hadden gekregen mee geholpen met het bouwen van nieuwe woningen als er een pas getrouw stel bij hun in het dorp kwamen wonen of wanneer er een huisje was afgebrand door de bliksem die hen dan getroffen had. Dus Bill had wel kennins van de juiste hout soorten. Eiken was prima hout voor meubels, maar dakspanten werden het beste gemaakt van iepenhout. Mistake kwam weer aangelopen en zei dat het haar speet dat ze even was weggelopen. Ze zuchten en gaf Bulldozer een krote knuffel. Ze rook naar fruit dat net zo zoet was als Aardbeien. Bill sloot net zo kort als Mistake zijn armen om haar hen en kon er niks aan doen dat hij moest bulderen van het lachen toen ze hem Broertje noemde. Voor het eert in maanden kwam die luide bulderende lach weer eens naar buiten. Toen Bill was uitgelachen knikte hij kort en krachtig naar Mistake. Nu wist hij zeker dat ze de juiste vrouw voor Dregoe was. Ze was pittig en kon op de juiste momenten iemand aan het lachen maken in deze zware tijden. 'Hoorde je dat... Ha ha ha. Het zit wel snor Mistake. Laten we uit kijken naar eipen die kunnen we gebruiken voor de daken voor de huisje van het dorp.' zei Bill nog na grinnikend, waarna hij terug veranderde in zijn menselijke vorm en hij legde even een grote hand op haar schouder. Bill zag er niet veel anders uit hij wa nog net zo gespiert als in zijn weerwolven vorm al had hij nu niet zo veel haar en geen wolvenkop, poten en staart. Bill grijnsde vriendelijk naar Mistake en liep langs hen heen en zocht tussen de bomen naar iepen.

Toen Mistake terug kwam pakte ze zijn hand vast en zocht naar steun bij hem. Dregoe glimlachte vriendelijk naar haar en had begrip dat ze soms wat prive dingen af moet handelen en daar had hij ook vrede mee. 'Het komt goed Mistake. Je hebt alle tijd.' fluisterde Dreoe in haar richting en hij wist zeker dat Bill het niet zou horen, maar Dregoe moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten toen Bill's meeslepende bulderende lach ten gehoren kwam. Hij begreep maar al te goed dat Bill zo reageerde. Mistake kon soms er grappig overkomen net zo als toen ze met de zaag de boom in klom en de tak afzaagde waar ze op zat en even vergat dat ze zich beter vast kon maken zodat ze niet mee zou vallen. Toen Bill uit gelachen was zei hij dat het wel goed zat met wat Mistake zei en lende even zijn menselijke hand op haar schouder voor hij door liep om te gaan zoeken naar eipen.

Bill knuffelde haar terug en ze zou zweren dat hij ook even aan haar gesnoven had. Hij moest ook lachen en zijn lach was zo raar dat ze er even van schrok. Hij veranderde terug en ze verstarde even toen ze hem zag zijn ogen waren nog steeds rood en hij was nog steeds een gigantische spierbundel. Ze liet het niet merken maar ze schrok nog harder toen hij zijn gigantische hand over haar schouder legde. Bill grijnsde vriendelijk naar Mistake en liep langs hen heen en zocht tussen de bomen naar iepen. Mistake keek nog steeds een beetje geshokeerd naar de plek waar Bill het bos was ingegaan. 'Het komt goed Mistake. Je hebt alle tijd.' fluisterde Dreoe in haar richting. Mistake knikte en keek hem toen vragend aan. "Ik snap je broer niet helemaal wat was er nu zo grappig? En... Heb je nog broers waar ik niets van af weet?" Ze kwam tegen hem aanstaan en sloot haar ogen even. "Ik begrijp wel dat je geheimen voor me wilt hebben maar waarom vertelde je niet dat je broers in de arena had? Mischien had ik hen kunnen helpen" Zei ze met een trieste stem. Ze snapte niet waarom hij haar voor zoiets niet in vertrouwen nam.

De bomen waren allemaal stuk voor stuk oud en dik hoewel er soms ook dunnere bomen tusen stonden. Hij hoorde wel dat Dregoe en Mistake in gesprek waren, maar waar ze het over hadden dat hoorde Bill net niet. Na even zoeken ontdekte Bill een klein groepje eipen die Bill stuk voor stuk uit de grond trok. Met een hels kabaal braken de wortels kreunend. Bill spande zijn spieren en trok of rukte aan de stammen. Het was een koud kunstje. Vier stammen lagen al op de grond en de andere vier waren eigenlijk nog te jong dus liet Bill ze staan. Zonder enige moeite nam Bill de stammen op zijn schouders en liep voor zichtig terug naar Dregoe en Mistake die nog steeds een beetje verschrikt leek te zijn. 'Zullen we dan maar?' vroeg Bill en draaide zich in een halve cirkel om en wachten tot Dregoe en Mistake voor hem uit zouden lopen.

'Hij vond het kennerlijk grappig dat je hem broertje noemde.' zei Dregoe met vrolijke ogen, maar haar andere woorden deden hem pijn van binnen. 'Eerlijk Mistake al ik geweten had waar ze heen gebracht waren dan had ik het je kunnen vertellen. Bill, Frank en Tristan hadden net zo goed net zo'n band om kunnen hebben die alle huisdieren van de Bloodhunters dragen.' Dregoe voelde zich weer schuldig worden doordat hij Mistake niks over zijn famillie had vertelt. Dregoe keek even van haar weg nog voor de herrie klonk van krakend hout. Het was Bill die de eipen had gevonden en ze uit de grond trok. 'Onze ouders zijn gedood tijdens de aanval van de Bloodhunters en ik zag wel dat ze mijn broers hadden overmeesterd en mee genomen, maar ik wist niet waar ze heen gebracht zouden worden. Nu Bill terug is ben ik een stuk lichter geworden, maar ik vrees nog voor het leven van Frank en Tristan!' zei Dregoe en balde zijn vuisten. Woede nam weer bezit van hem, maar Dregoe hielt zich in. Die woede kon hij dan wel van zijn gezicht af krijgen, maar niet uit zijn ogen. Toen hij Mistake's armen om hem heen voelde ging er een golf door hem heen die innerlijke rust gaf die voor de helft aan woede an hem weg spoelde. Dregoe omhelsde Mistake ook en het was goed dat hij haar had Dregoe wist echt niet wat er gebeurd zou zijn als Mistake niet uit de Arena had weten ontsnappen. Bill kwam aan gelopen met vier grote dikke eipen die hij op zijn schouders droeg en vroeg of ze konden gaan. Dregoe keek hem aan en knikte vast beraden. 'Kom ik vertel je de rest later wel.' zei Dregoe en ging samen met Mistake vooraan lopen zodat ze Bill de weg konden wijzen.

'Hij vond het kennerlijk grappig dat je hem broertje noemde.' zei Dregoe met vrolijke ogen, Maar Mistake voelde gewoon dat ze hem kwetste met haar laatste woorden ze voelde zich meteen schuldig. 'Eerlijk Mistake al ik geweten had waar ze heen gebracht waren dan had ik het je kunnen vertellen. Bill, Frank en Tristan hadden net zo goed net zo'n band om kunnen hebben die alle huisdieren van de Bloodhunters dragen.' Mistake vond het zo erg voor hem. Nu begreep ze waarom hij het niet verteld had het was gewoon te pijnlijk. 'Onze ouders zijn gedood tijdens de aanval van de Bloodhunters en ik zag wel dat ze mijn broers hadden overmeesterd en mee genomen, maar ik wist niet waar ze heen gebracht zouden worden. Nu Bill terug is ben ik een stuk lichter geworden, maar ik vrees nog voor het leven van Frank en Tristan!' zei Dregoe en balde zijn vuisten. Mistake voelde gewoon dat hij kwaad werd maar toen ze haar armen om zijn middel deed werd hij merkbaar rustiger. Ze hoorde wat gekraak en zag Bill toen aankomen wandelen met een stel bomen. Ze schrok nog altijd wat van zijn woeste uiterlijk mar zo had Dregoe vast ook gekeken toen hij haar voor het eerst zag. Dregoe keek hem aan en knikte vast beraden. 'Kom ik vertel je de rest later wel.' zei Dregoe en ging samen met Mistake vooraan lopen zodat ze Bill de weg konden wijzen. Mistake liet Dregoes hand even los en gaf hem een zoen op zijn wang. "Ik loop wel even voorop dan kan ik kijken of de weg veilig is." Mistake rende even op en af op 1 minuut was ze weer terug. En met haar jeugdig enthousiasme zei ze. "Alles veilig geen ongedierte te zien" De mannen hadden haar niet zien rennen enkel een windvlaag was het bewijs van haar geren.

Dregoe en Mistake gingen voorop en namen de leiding. Bill zag dat Mistake voor even de hand wvan Dregoe los liet en toen wws er een windvlaag. Hier uit kon hij op maken dat ze een racer was. Bill moest glimlachen toen ze wat zei en wist meteen dat ze het over Bloodhunters had. Het bos voelde al wat meer thuis en Bill genoot van de geuren die om hen heen waren. Het gefluit van de vogels stemde hem ook beter dan hij zich in maanden had gevoelt. 'Zijn er nog ongedierte op de schuilplaatst geweest?' vroeg Bill en hij versnelde voor even zijn pas om hen beide even aan te kijken.

Bill vroeg of er nog ongedierte in de buurt van het dorp was geweest. 'Ja maar niet veel en die er geweest waren stierven meteen ook weer. Gek hé?' zei Dregoe en keek grijnsend naar zijn broer die terug grijnsde. Het in stukken scheuren van Bloodhunters was het leukste dat er was en dat vond Dregoe ook hij at ze zelfs! De bomen maakte plaatst en zo doemde de eerste huisjes van The Old Home op. De eerste huisjes zagen er nog niet mooi uit, maar die zouden allemaal ooit helemaal weer opgebouwd worden en in volle glorie hertelt. Dregoe grijnsde nog steed toen de eerste shifters hun huizen uit kwamen en hen begroeten. Het waren de oudste die achter gelaten waren door de Bloodhunters. Ze hadden niet genoeg kracht meer in hun lichamen om voor zichzelf te zorgen en waren Dregoe erg dankbaar dat hij ze hier had laten wonen. 'Emaly heeft steeds naar je gevraagd Bill en ik moest haar steeds het antwoord schuldig blijven hoe het met je was. Ze zal het vast leuk vinden als je haar nu eens een bezoekje zal gaan brengen.' zei Dregoe en knikte in de richting van het huisje van de oude Emaly. Het was een lief mens en vertelde graag verhalen over vroeger of sprookjes aan de jongste onder de shifters, maar omdat die allemaal meegenomen waren geweest had Dregoe zich op geoferd om naar haar te luisteren voor hij aan de W.O.F. begon. ele nachten had hij half zitten slapen in een stoel en een keertje was hij zo ver onderuit gezakt geweest dat Dregoe uit de stoel was gegleden. Emaly had hem toen samen met de andere ouderen terug naar zijn huisje gebracht en de olgende dag had hij zich afgevraagd of hij Emaly wel een bezoekje had gebracht.

Emaly kwam naar buiten en keek in hun richting. 'B... Bill?' vroeg ze met krakende stem en Dregoe keek toe hoe die spierbundel de eipen liet vallen en naar Emaly toe liep en op zijn knieén voor haar zakte zodat het oude vrouwtje niet zo hoog hoefte te kijken. 'Zullen wij ze alleen laten?' vroeg Dregoe aan Mistake n kneep even in haar hand die hij weer vast had gepakt toen ze terug was gekomen nadat ze hem even los gelaten had om te kijken of er geen ongedierte in de buurt was. Dregoe liep naar hun huisje en hoopte dat Mistake mee zou komen?'

Nu liepen ze met zijn drietjes weer naar the old home. Mistake was best wel vrolijk nu ze wist dat Bill te vertrouwen was en hij maakte Dregoe gelukkig. Ze zagen al een paar oude huisjes waar de oudere van het dorp woonden. Bill liep naar een huisje toe waar een oudere vrouw woonde. Mistake vond de vrouw nogal raar ze hield nooit haar mond en bleef maar verhalen vertellen. Dregoe was er al eens een paar keer naartoe gegaan maar zij niet hij kon mischien goed doen alsof hij het interessant vond maar die gave was niet aan Mistake besteed. Bill ging naar binnen en Mistake voelde hoe Dregoe haar hand weer greep. Ze keek hem even aan. Hij kneep even in haar hand en liep toen naar hun huisje Mistake volgde hem ze huppelde daar naar binnen en ze deed haar kleren uit zodat ze enkel nog haar ondergoed aanhad. Mistake hield niet zo van kleren ze belemerde je vrijheid. Als eenhoorn had ze geen kleren nodig dat was leuk. Ze ging op het bed liggen en keek even naar Dregoe ze was een beetje moe na de drukke gebeurtnissen van vandaag maar het ging nog wel. Ze lachte vriendelijk naar hem. Wat moest ze toch zonder hem....

Mistake volgde Dregoe en Bill verdween het huisje in na Emaly begroet te hebben. Dat die reus nog door het deurtje paste was hem een raadsel. Eenmaal binnen kleden Mistake zich uit tot haar ondergoed. Normaal had Dreoe in het dorp niet meer aan dan zijn broek. Dat voelde het beste en vrijer dan met dat borstkurkas om dat niet eens mee rekte, maar voor de veiligheid droeg hij hem vaak toch. Dregoe trok zijn hemt uit die hij net als zijn broek aan had en ging naast Mistake liggen. Hij liet zijn hand over haar haar glijden naar haar oor, wang, hals en de rest van haar lichaam tot hij op haar heup stopte. Hij zou geen seconden nog zonder haar kunnen. Mistake was de vrouw waar hij zelfs voor in de Arena in zou gaan om haar te redden van de ondergang. Dregoe glimlachte naar haar en kuste haar lippen vol passie. Hij draaide haar op haar rug en loste de kus even. 'Misschien nog geen vraag voor dit soort tijden, maar zou je met mij een kind willen?' vroeg Dregoe voorzichtig. Hij wist nog niet of Mistake daar klaar voor was?

Dregoe deed zijn hemd uit en kwam langs haar liggen. Hij liet zijn hand van haar oor tot aan haar heup glijden en draaide haar toen op haar rug hij zoende haar en verbrak toen de kus. 'Misschien nog geen vraag voor dit soort tijden, maar zou je met mij een kind willen?' vroeg Dregoe voorzichtig. Mistake schrok even en keek hem met grote ogen aan. Een kind? Ze moest het even verwerken. Na een paar minuten doodse stilte en een hoop gestaar. Boog ze haar hoofd naar het zijne en gaf hem een korte kus. "Als dat jouw gelukkig maakt zou het een eer zijn lieve Dregoe." Mistake wist niet echt iets van het moederschap af maar ze wilde het proberen voor hem. En slechter dan haar eigen moeder kon het niet. Ze keek hem even met liefdevolle ogen aan en kustte hem toen weer.

Even was hij bang dat ze zou zeggen dat ze er nog niet klaar voor was. Dregoe wachten geduldig en zou er niet verder op in gaan als ze nee zou zeggen. Ze wist niks van familie af dus kon hij wel begrijpen dat ze nee zou gaan zeggen, maar toen ze haar hoofd naar hem toe boog zei ze dat ze het voor hem wel wilde proberen. Een vriendelijke glimlach gleed over zijn lippen voor ze hem weer kuste. Dregoe zou haar steunen als het kindje eenmaal daar was. Hoe dan ook hij zou er voor hen beide zijn! Dregoe kuste haar terug en trok de deken over hen heen na veel gewurm om het onder hen twee uit te krijgen. Daarna kleden hij haar voor zichtig uit en zij deed dat bij hem. Ze vrijde voor een tijdje het was een heerlijk gevoel zo amenmet zijntweeén zonder iemand om hen heen even de wereld vergeten en alleen aan haar denken. Het zweet stond hem no op zijn oorhoofd toen Dregoe naat Mistake ging liggen en hij keek haar liefdevol aan. Niets was beter dan bij haar te zijn. Dregoe legde zijn arm om haar heen en heeg nog zachtjes na terwijl hij naast haar lag te rusten.

( Hopelijk goed gevormuleerd?)

(uitstekend geformuleeerd )
Hij was duidelijk blij met haar antwoord. Hij kuste haar weer en trok het deken over hen heen hij begon haar uit te kleden iets waar ze eerst heel onzeker over was maar hij gaf haar zoveel vertrouwen dat ze het aandurfde. Ze knoopte zijn kleren ook los en zag voor het eerst zijn volledige perfecte lijf. Hij deed het rustig en al haast meteen liet ze zich meeslepen door vurige passie. Ze vreeën voor een tijdje en op het einde was ze echt helemaal uitgeput. Toen ze stopten ging een bezweete dregoe langs haar liggen. Zijn huid glinsterde door het zweet. Hij legde eeen arm om haar heen en hijgde nog een beetje na. Mistake had een gelukzalige glimlach op haar gezicht. Ze legde haar hoofd tegen zijn borst ze hijgde ook best hard het was vrij intensief geweest. Mistake glimlachte. "Ik vond het een heel geslaagde eerste keer." Zei ze terwijl ze zijn tepel een kus gaf. Ze lag een beetje schuin op hem en keek hem wat onzeker aan. "Voor jouw was het zeker niet de eerste keer?" Vroeg ze een beetje met een verdrietige stem.

Mistake lag schuin over hem hen en zei iets dat hem eigenlijk wel verbaasde. Mistake zei dat dit misschien niet zijn eerste keer was en hij tilde haar kin wat op. 'Voor mij is het wel de eerste keer geweest Mistake, maar vertelt het niet verder ik heb stiekem bij mijn ouders afgekeken.' zei Dregoe en hij bloosde even voor het geen wat hij nu vertelde. Dit had hij aan niemand vertelt gehad en dat wilde Dregoe graag zo houden. Hij kuste haar lippen weer en genoot van elke aanraking met haar lichaam. Vermoeitheid nam bezit van hem en en geeuw kon hij dan ook niet onderdrukken.

hij tilde haar kin wat op. 'Voor mij is het wel de eerste keer geweest Mistake, maar vertelt het niet verder ik heb stiekem bij mijn ouders afgekeken.' zei Dregoe en hij bloosde even voor het geen wat hij nu vertelde. Mistake grinnikte. Dus daarom wist hij het zo goed. Mistake moest nu ook blozen waarom had ze aan hem getwijfeld. "Ow sorry ik dacht mischien dat jij en die...euhm Widow iets gehad hadden. Je leek er echt mee te zitten dat ze nu met die bloodhunter gaat." Hij kuste haar lippen weer, Mistake gennoot van het gevoel van zijn lichaam op het haarre. Ze zag dat hij in slaap viel en ze hoopte dat hij haar laatste .veronderstelling niet gehoord had. Daarna viel ze zelf ook in slaap.

Mistake werd dit keer niet wakker van een kneep in haar bil of een zoen nee dit keer was het een misselijk gevoel. Ze wist niet wat het was maar ineens had ze de neiging om te gaan overgeven. Ze sprong uit bed en liepp naar het kleine badkamertje waar ze ging overgeven. Ze zat nu op de grong haar naakte lijfje sidderde een beetje van de kou maar ze kon nu niks gaan halen anders zou ze het hele huis onderkotdsen. Waarom moest ze ineens overgeven?

Donkere wolken leken aan het uiterste van zijn blikveld samen te drommen. Hij begreep niet waarom, maar het voelde verkeert. Luid gevloek en geschreeuw klonk dof op vanuit de verte en leek Dregoe te omsingelen. Het voelde niet goed en hij had alleen zijn broer aan zoals zo vaak, maar dit keer was het anders. Stenen muren bouwde zich snel om hem heen op en drukte de donkere massa naar boven, maar de stemmen bleven hem uitschelden en beschimpen. Dregoe probeerde een stap te verzetten, maar hij merkte dat kettineng rond zijn armen en benen waren vast gemaakt. wat was dit een vreemde droom of was het wekelijkheid had hij maar gedroomt van een bloed mooie vrouw waar hij zijn leven mee wilde delen? Opeens klonk en gejuich vanaf de tribune en een man verscheen plots uit de muur. De kettingen vielen van hem af en Dregoe wilde de man aanvallen en al het leven uit hem persen, maar zodra hij dat wilde doen kreeg hij een stroomstoot en viel op zijn knieén. Dregoe zag nog net dat de man aanhaalde en nog voor hij hem raakte klonk er het geluid van iemand die zat te braken! Dregoe schrok wakker en voelde zich misselijk worden van het geluid. Mistake was verdwenen en hij hoorde het geluid weer. Zijn ontblote boven lijf voelde koud aan. snel stond Dregoe op en trok een wollen deken mee naar de kleine badkamer. Daar zat ze te sidderen en met een plas braaksel voor zich. Dregoe legde de deken over Mistake heen en hij ging naast haar op zijn hurken zitten. 'Gaat het?' vroeg Dregoe en voelde zich meteen stom, natuurlijk ging het niet met haar anders hoefde ze niet over te geven. Dregoe probeerde haar zo goed als het ging te omwikkelen met de deken en zelf kreeg hij het ook behoorlijk koud, maar hij had het voor haar over. Vriendelijk glimlachte Dregoe naar haar en wachten tot ze klaar was, ook al voelde hij zijn eigen maag ook al opspelen.