Why brother?

Nadat Cervius het BFP terretorium binnen was gedrongen had hij vele slachtofers gemaakt, maar Drake had hem weten te stoppen en af gemaakt dat hij hem op de velden zou ontmoeten! Drake wilde niet dat er nog meer mensen en shifters het slachtoffer van de demonen werden en nadat hij herstelt was veranderde Drake zich in zijn Hellrazor en rende op rustige pas na Alina gerust gestelt te hebben dat hij weer terug zou komen naar de velden gerent. Drake wist waar toe zijn broer instaan was dus wist hij ook wat er op hem wachten. Drake rook onderweg nog verschillende demonen geuren, maar die hielden afstand van hem of ze waren hier pas kort geleden langs gekomen. Drake slingerde tussen de bomen door en vond de velden op een grote afstand van het BFP gebied en rende door tot hij bij een van de weinige bomen kwam en zocht eerst de plek af of zijn broer hier al was, maar Drake rook hem nergens en richten zicht tot de ruins waar zijn binnenkomst was geweest. Drake brulde schril en snerpend. Hij wist zeker dan Cervius zou komen, maar hoe dat was juist de vraag? Maar ze hadden afgesproken dat ze ieder alleen zouden komen! Drake zag in de verte al iets aan komen en maakte zich klaar vooreen mogelijke aanval!

Voor Cervius met een grote groep Demonen naar de andere kant van Doole werd gestuurd om het te belegeren had hij als eerste van Satan te horen gekregen dat Drake hen verraden had. Uitzinnig van woede was hij samen met nog twee Hellewolven die als een van de weinige de Racer gaven bezaten naar Drake toe gerend. Zoals beloofd had Satan Cervius een gift gegeven, een sterke helm en een stuk pantser die zijn romp deels bedekte en makkelijk weer te verwijderen was. Zijn hals, poten en staart waren nog vrij om sneller te kunnen bewegen. Het spoor leidde hen naar het BfP territorium, waar hij van had gehoord, maar nooit uit had gezocht waar het was, dus was ook verrast een behoorlijk grote samenleving in het bos aan te treffen. Met bruut geweld hadden ze zich een weg gebaand tot ze bij Drake kwamen, die hem had weten te overtuigen het op de velden uit te vechten. Ook wist Cervius dat Drake in een Hellrazor was veranderd, die het element vuur bezaten en sneller waren dan de meeste Shifters, op hen met de Racer gaven na. Daardoor voelde Cervius zich alleen nog maar meer verraden, en zijn ogen gloeiden felgeel op, ten teken dat hij werkelijk uitzinnig was. Eerst had hij de andere Hellewolven naar het kamp terug gestuurd, waarna hij met grote sprongen over de velden rende. Bij elke landing hoorde je een doffe dreun, en toen hij naderde hoorde hij de snerpende brul van Drake. Terwijl Cervius zijn passen versnelden, al was het nog lang niet zijn Racer snelheid, slaakte hij een brul terug die als donder over het veld raasde, gevuld met de woede die door hem stroomde. Toen hij arriveerde bleef hij met half ontblote tanden naar Drake kijken terwijl rookpluimen uit zijn bek dreven. 'Jij smerige verrader, geef me één goede reden waarom ik je niet gelijk open rijt..' snauwde Cervius kwaad, zijn stem zwaarden dan normaal. Zijn broertje was nog de enige familie die Cervius had en vertrouwde hem zelfs, al was er niet veel meer van over. 'Pa en ma zouden je nooit hebben moeten krijgen..' gromde Cervius nog na, met de bedoeling Drake te raken. Hun ouders waren volgens de maatstaven van de onderwereld kort na Drake zijn geboorde gestorven, en Cervius praatte nooit graag over hen hen.

* Het volledige plaatje van de onderschrift :p

Spoiler:

Cervius kwam al snel aandraven en vroeg of Drake hem een goede reden zou geven waarom hij em niet meteen open zou rijten. “Die zal ik je geven! Wat hij wil is gekkenwerk, de gene die hier leven hebben het al moeilijk genoeg zonder onze bemoeienissen. Waarom levens verspillen? Maar nee alles moet net zo worden als in de hel kaal en doods!“ riep Drake terug. Hij had al wat geoefend om in deze vorm te spreken. Het was nog steeds niet gemakkelijk, maar het begon steeds beter te gaan. Toen begon Cervius over hun ouders en Drake begon boos te grommen. “Die waren net zo als ieder ander. Waarom vernietigen? Waarom broer!“ Drake was echt boos. hij had dingen gezien die Cervius mogelijk ook had gezien, maar het had Drake meer aangegrepen dan zijn broer. Drake wile niet dat Doole door de demonen en Satan vernietigt werd, nee hij wilde het leven hier behouden zoals het nu was!!!

Toen Drake was uitgesproken begon Cervius als een kooi tijger heen en weer te lopen wat hij meestal deed wanneer hij boos was en nadacht. Eigenlijk had hij Drake er het liefst flink van langs gegeven, maar kon het op een of andere manier niet. Ook deed Cervius dat ook niet snel bij zijn broer of andere Demonen, maar meestal met woorden, tenzij hij echt boos was zoals bij het BfP waar hij een bloedbad had aangericht.. Uiteindelijk ging hij zitten, en keek over de velden die er groen en zonnig bij lagen door de zonnestralen die door de witte schapenwolkjes heen braken. 'En nog niet zo lang geleden zei je dat je liever in de Hell wou blijven..' zei Cervius. 'We willen deze wereld in nemen om wat het bied wat de Hell niet heeft. En misschien kunnen we vanaf hier ooit naar die andere sterren..' vervolgde hij, en keek automatisch naar de lucht waar de sterren normaal s'nachts zichtbaar waren. 'Die mensen hier zijn maar saai, zoals ik al eerder zei. Ze doen elke dag hetzelfde, gaan slapen, en doen het de volgende dag gewoon weer.' zei Cervius verveeld, en wendde zijn blik weer richting Drake. Cervius zijn ogen waren weer wat minder gaan gloeien, maar binnenin voelde hij nog steeds woede, al liet hij het niet meer merken om alsnog een gevecht te vermijden.

Cervius begon te ijsberen, maar Drake bleef op zijn hoede en zag zijn broer gaan zitten terwijl hij sprak. Het klopte wat Cervius zei, maar het was misschien gek maar Drake was van deze plek gaan houden. Of kwam het door Alina dat hij zich van Satan had af gekeert. Drake raakte opnieuw in de war en draaide zich half van Cervius af. “Kan allemaal waar zijn, maar kan het niet anders dan op deze manier?“ vroeg Drake terwijl hij even grimaste en schudden zijn kop. Hij wilde geen ruzie met zijn broer. Hij was het enige familielid dat hij nog had, maar Drake wilde niet dat er nog meer gedood en vernielt werd! “Zo gat het voor die daar hun werk voor hebben zoals de boeren, de marktmensen en andere vaklui. Er worden bij hen bestellingen aangevraagd die ze dan moeten af krijgen en ja vaak zijn hetdezelfde dingen, maar hoe denk je dat ze eeuwen geleden onze huizen in de hel dan hebben gemaakt? Denk eens verder dan die godvergete chaos stigerijen!“ zei Drake eerst rustig, maar hij reageerde kwaad op het einde en keek cervius recht aan. Hij wilde zo graag dat zijn broer het eens voor een keer zou begrijpen zoals hij het zag? “Als we zo door gaan blijft er straks niks anders over dan dezelfde doodse omgeving als in de hel zelf is dat wat je wilt? Vind je ht gek dat het daar zo heet is? Daar heb je geen bomen die je verkoeling bieden, al ben ik er nog steeds voor om het warm te hebben, maar die hier eerder waren dan wij hebben die verkoeling juist nodig en wij hebben het recht niet nog Hij heft daar het recht toe om dat te vernietigen!“ Drake was echt pist erover en gooide het eruit. Hij zou zich niet meer laten kwetsen, nog zou hij zich erover de bek laten snoeren
om dat te zeggen wat hem op het hart lag. Drake moest zich gewoon tot rust manen, want zijn woede begon zich te uiten in de vlammen die zich hoog op zijn rug oplaaie! Toen Drake zijn woede weer wat in hde hand had keek Drake opnieuw naar zijn broer. Drake had gezworen nook maar ooit nog een van de namen van de duivel uit te spreken. Gewoon voor zijn eigen gemoedsrust!

Toen Drake uitgesproken was bleef Cervius even zwijgen, en was toch wel onder de indruk van de tirade van zijn broertje. Het zette hem ergens ook wel aan het denken, en hij wist diep in zijn hart dat Drake gelijk had. Elke keer had hij de bevelen van Satan gevolgd, altijd sinds het verlies van zijn geliefde en niks anders meer leek te bestaan of waar hij om gaf. 'De Hel is altijd al zo geweest, omdat het een andere dimensie is, anders konden we er ook niet leven. Hier geven de bomen zuurstof af waardoor de organismen in leven blijven.' zei Cervius, maar toen hij over Drake's andere woorden nadacht werd zijn dreigende houding minder, en voor het eerst in lange tijd kwam er voor enkele seconden een treurige blik in Cervius zijn ogen. 'Ik heb het bevel gekregen je te doden, maar dat kan ik niet.. Zodra ik klaar was kreeg ik de opdracht naar de andere kant van het land te vertrekken, en zal daar blijven. Ik zal eerlijk zijn.. Jij lijkt het meest op ma, die had dit ook niet gewild.. Ik daarin tegen lijk meer op pa, die meer van uitdagingen en vechten hield.' vervolgde Cervius zacht. Hun beide ouders waren Demonen, maar hun moeder was in tegenstelling tot hun vader net als Drake tegen geweld. Toch hadden ze van elkaar gehouden, en ondanks dat Cervius dol was op het verwoesten van dingen en de boel op stelten te zetten wist hij dat het niet juist was. De gedachten brachten hem in de war.

'Je weet heel goed wat ik bedoel, niet over dat andere dementie gedoe!' mopperde Drake en hij oelde dat zijn verwarring alleen maar begon te stijgen. Drake had altijd zeer kenmerkende symthomen wanneer hij verwart raakte en begon zich steeds meer af te zonderen. Drake veranderde zich terug en sprong de boom in waar hij bij had staan wachten. Opde onderste boomtak ging Drake met zijn rug tegen de stam zitten en trok zijn knieén op waar hij zijn armen om heen sloeg en zijn kin op zijn armen legde. Dat hij gedood moest worden had hij wel verwacht en dat was bij Alucard ook het geval die moest ook gedood worden door de demonen maar die kregen hem niet te pakken, maar anders om wel. Drake sloot even zijn ogen en zocht naar een uit weg. Hij zou zich niet zo gemakkelijk laten doden dat stond vast, maar hij wilde niet tegen zijn broer vechten hoe veel hij ook van dit gerotzooi hielt! Drake zuchten diep en gromde even kort toen Cervius het over hun ouders had. Drake herinnerde zich niks van hen dus help het hem ook niet door erover te praten. Het kon hem niet schelen wat hun gedrag vroeger was geweest of hoe ze met hen om gingen. Drake was door Cervius opgevoed en die had voor menselijke maatstaven een mishandelende methode gehad, maar bij demonen kwam je geen gezin tegen die hun kinderen anders opvoeden dan op die manier. Drake was met harde hand opgevoed en hij kende ook geen andere manier. Zijn gedachten schoten naar Alina die bang en met paniek thusi had moeten blijven van hem. Drake wilde haar niet in gevaar brengen door zijn ruzie tussen hem, zijn broer, de duivel en de demonen! Haar herinnering vervaagde zijn verwarrig en Drake glimlachte zacht en juist aan de kant waar Cervius het niet zou kunnen zien tenzij hij om de boom heen zou lopen. 'Mensen zijn lang zo saai niet als jij denkt. Ze leven anders dan wij ewent zijn en daarom denken jij en e andere dat dat juist saai is. Hun opvoeding is voor ons veel te soft, maar... Ik weet niet hoe je het moet noemen maar het is gewoon anders en met veel meer liefde dan gechagerij en kwaadheid erin.' zei Drake en hij wist niet eens waarom hij er over begon, maar het kwam er nu eenmaal uit. 'De aarde mag dan kouder zijn, maar het stikt hier van het leven en dat mogen wij niet storen. Hij heeft al vaak genoeg schade hier aangericht op welke manier dan ook, maar dit is echt het top punt van wat hij ooit gedaan heeft.' Drake hielt zijn stem toonloos wat hij altijd had wanneer hij verwart was, maar Drake wilde nog niet laten merken dat zijn besluit vast stond. Hij mocht zich niet weer door atan laten strikken hoe erg de straf ook ijn zou op de dood na dan, maar als hij terug zou gaan zou hij Alina op een plek laten die ze niet kende nog zou haar verlatingsangst alleen maar groeien. Drake sloot zijn ogen even en grimmaste. Nee daar mocht hij niet aan denken! Alina was veilig zolang ze daar bleef en niet zo eigenwijs zou zijn om hem achterna te gaan zoals ze bij hun ontmoeting in de stad had gedaan? Drake schudden zijn hoofd even en keek weer naar Cervius. 'Ik snap niet dat jij gewoon nog naar hem luisterd, het is zijn fout dat ze gestorven, weet je dat. iedereen die hij hier heen heeft gestuurt begaat zelfmoord!' zei Drake en hij wist dat Cervius niet graag over haar sprak, maar dat kon hem voor nu even niet schelen.