1.2.3.4.5.6.7.8.9.10 wie neit weg is, is gezien!

Ardella sprong naar beneden naar de hunters en keek of haar pijlen waren afgebroken en of ze ze kon herbruiken, 2 van die wel maar de andere waren onbruikbaar geworden. Met een zucht liep ze eerst angs een boom waar ze een paar takken van af brak en ging toen pas terug naar hun huisje, ze zag haar vader daar zitten mediteren maar liet langs hem nar het huisje waar ze verbleef. Daar klede ze zich eerst om en liep toen naar buiten met nodige gereedschap en ging zitten in de schaduw en begon de takken te bewerken tot pijlen, het liet haar altijd goed nadenken. Terwijl ze dat deed voelde ze hoe Dark naast haar kwam zitten en ook een tak pakte en die goed begon te bewerken maar praten tegen Bane 'Het is mislukt, ze is een jager en dit was voor haar net jagen en zo als ze eerder zei ze schakelt haar hersens uit als ze jaagt en doet alles automatisch.' Zei hij boos in zijn hoofd.

Bane gromde naar de vuur demon. 'Wat wil je nou? Haar in de arena stoppen zodat ze zich bevrijd?' mopperde Bane nijdig, maar Syrax buiten sluitend. Dit waren demon zaken en omdat Sy enkel een demonen shifter had maakte hem dat nog geen demon. Bane was furieus. Het liefste had hij Syrax lichaam over genomen en de jonge demon even een pak rammel verkocht!!! Syrax opende zijn ogen en keek naar Ardella. Ze was druk, maar Bane raakte in gesprek met hem. Misschien dat er nog 1 manier was? Maar hij wachten geduldig tot ze klaar waren met de pijlen te maken. 'Ardella ik moet je hier iets laten zien. Als je daar mediteert zal het je vast helpen.' zei Syrax rustig en keek niet langer belangstellend naar haar. Ze was Eda immers niet en dat had hij nu wel gezien. Syrax liep richting het meertje dat niet ver hier vandaan lag.

Ara verdiepte zich helemaal in haar werk dat ze neit eens merkte hoe Dark met Bane communiceerde. 'Wat wil je nou? Haar in de arena stoppen zodat ze zich bevrijd?' mopperde Bane nijdig, Dark gromde terwijl hij naar Bane keek 'Misschien is dat wel handig, nog 1 dag en dan zal ze een schim worden en weetje wat met schimmen gebeurt! Ze worden verbrand door de Duivel, omdat ze mislukkelingen zijn!' Zei hij woedend en zijn vlammen vlamde op. Toen alle takken mooi recht waren met scherpe punten telde Ardella haar veren die ze nog over had en zuchten, het waren er te weinig wat betekende dat ze nieuwe moest halen. Maar blijkbaar had haar vader andere plannen. 'Ardella ik moet je hier iets laten zien. Als je daar mediteert zal het je vast helpen.' zei Syrax rustig, Ara knikte en stond op, ze volgde haar vader naar het meer en keek hem vragend aan.

Ara volgde hem en keek Syrax vragend aan. 'Je ben toch niet bang om nat te worden?' vroeg Sy glimlachend en dook het water in er enige waarschuwing het ijskoude water in. Hij wachten nog even, maar dook dieper en dieper tot de grotopen en zwom daar naar binnen. Zodra Sy boven was klom hij op de oever en wachten tot ze boven kwam.

'Je ben toch niet bang om nat te worden?' vroeg Sy glimlachend en dook het water in. Ardella bleef staan en sloot haar ogen voor ze er in sprong, ze gleed soepel het water in en het kou begon haar te bijten. Ara zwom omhoog en begon te bibberen, wat hate ze water! Toen haar vader naar beneden dook volgde ze zijn voorbeeld en zwom achter hem aan. Langzaam aan begon haar verzameling van Zuurstof op te raken maar gelukkig zag ze een opening van de grot waardoor ze naar binnen zwommen en daarna omhoog kwamen. Ara hapte naar adem en kroop het water uit.

De grot was niet veel verandert dan op wat kleine kristallen na die erbij gegroeit waren. Syrax liep rustig het pad af richting de grote mans hoge kristallen. Het bleef stil nu, maar hier kon je contact maken met hemel of hel. Sy draaide zich om en keek Ardella rustig aan. Daarna ging hij in kleermakerszit zitten en sloot zijn ogen. De kristallen begonnen zacht te zoemen, maar het zou je innerlijke beter sterken plus de nodige energie geven om je innerlijke furie te doorstaan! Syrax kreeg hierbij meer contact met Bane en leerde hem op een snellere manier beter begrijpen, voor Ara konden het andere dingen zijn die haar sterken zouden zoals haar innerlijke vuur???

Ardella keek de grot rond, het was hier prachtig, echt heel mooi en ze kon haar ogen gewoon niet afwenden. Ze keek bewonderend de kristallen langs. Ze liep achter haar vader aan en zag nog een grote kristal staan waar haar vader ging zitten. Ardella volgde zijn voorbeeld en ging zitten, ze sloot haar ogen en liet haar energie vrij gaan. Ze voelde de warmte om zich heen die haar streelde. Toen voelde ze iets, een aanwezigheid die naar hun keek, Ara opende haar ogen en kneep haar ogen wat om de gestalte beter te zien...Eerst dacht ze dat ze zichzelf zag, zelfde vormen, even klein. Dezelfde zwart haar maar toen ze beter keek zag ze donkere ogen in plaats van haar blauwe, wie was deze vrouw. Ardella bleef de vrouw bekijken, ze had erg weinig kleren naar haar zin aan. De vrouw keek eerst haar aan met een warme glimlach die haar vuur liet spelen in zich en keek toen naar haar vader waar ze naar toe liep en naast hem knielde. 'Syrax.' Zei ze zachtjes met een melodieuze stem en raakte met haar geesten vingers zijn kaak aan, hopend dat hij zijn ogen zou open doen. Hij zou alleen maar een lichte warmte voelen als of ene klein vuurtje hem aanraakte.

Die stem! Die aanraking! Het kon niet anders dan Eda zijn. Zijn hart maakte een sprongetje van vreugde. Sy opende zijn ogen en vond het zeer spijtig haar niet te kunnen aanraken. Zijn ademhaling ging wat zwaarder , maar verder was alles goed met hem. 'Eda...' meer kon hij op het moment niet uit brengen.

Edana zag hoe Syrax zijn ogen opende en glimlachte, wat had ze hem gemist. 'Eda...' hoorde ze en knikte 'Ik moest wel erg lang wachten zeg.' Zei ze zachtjes en plagend. Ardella was verward, maar toen ze het naam hoorde viel de kwartje bij haar, dit was haar moeder, haar moeder die haar leven had gegeven voor haar. Ara kreeg al gauw door dat ze hier eigenlijk niet hoorde, om hun hun privecy te geven. Ardella stond op en zonder iets te zeggen liep ze terug en dook het water soepel in. Ze moest gewoon weg, het voelde niet goed om daar te zijn.

Eda had lang moeten wachten dat was waar. Syrax bemerkte niet dat Ara weg ging en hij voelde zich schuldig Eda zolang had laten wachten. 'Het spijt me je zo lang hebben te laten wachten. Maar Razor houd het eiland het liefste voor zichzelf.' zei Sy en keek Eda verontschuldigend aan en wenste vurig dat hij haar voor even in zijn armen nemen kon, maar hij zou dwars door haar heen gaan. 'Ik heb je ook vreselijk gemist lieverd.' zei hij met een brok in zijn keel en keek naar haar mooie bruine kijkers.

Eda bemerkte hoe Ara weg ging maar schonk er geen aandacht aan, ze wou alleen met Syrax zijn. 'Het spijt me je zo lang hebben te laten wachten. Maar Razor houd het eiland het liefste voor zichzelf.' zei Sy en keek Eda verontschuldigend aan, Eda grinnikte 'Die ouwe Razor.' Zei ze zachtjes terwijl ze aan de tijd terug dacht. 'Ik heb je ook vreselijk gemist lieverd.' zei hij met een brok in zijn keel en keek naar haar mooie bruine kijkers. Eda glimlachte verdrietig en bleef zijn gezicht lichtjes strelen. 'Kom, niet verdrietig zijn Syrax. Ik wil dit moment niet met tranen herinneren.' Zei ze grinnikend.
Ardella kwam omhoog en haalde diep adem terwijl ze omhoog kwam liep ze terug. Ze moest even lopen om haar gedachten vrij te krijgen. Ze liep door en merkte niet dat ze in een val trapte, een net viel naar beneden waar ze in verstrinkte. Ara probeerde er uit te komen en voelde hoe iets in haar arm prikte. Alles werd wazig maar ze kon net nog de man herkennen die ze eerder had gezien toen ze nog op de vaste land zaten. Ara hoorde niet meer wat er gezegd werd maar ze voelde hoe ze op iets hards kwam te liggen.

Eda vroeg hem niet te huilen, maar zijn tranen bleven prikken. Hij was geen demon die gemakkelijk hun gevoelens konden verbergen, maar een mens die zijn emotie's toonde of die het nu wilde of niet! Eda bleef hem strelen, wat heel fijn aanvoelde. 'Ik kan het niet helpen. Je weet niet hoe moeilijk het is om Ardella op te voeden zonder er goed met iemand over te kunnen praten. Ed vind het allemaal niet zo erg en zegt vaak dat het erbij hoort... Vooral mis ik je wanneer de nacht gevallen is. Vaak kan ik gewoon niet slapen en dan zit ik buiten naar de sterren te kijken. Ze lijkt zo sprekent op jouw lievert.' zei hij en probeerde haar toch aan te raken, maar zoals verwacht kon hij haar niet aanraken. Het stak hem vreselijk zo erg zelfs dat Eda er geen weet van had hoe groot die omvang was!!!
Charlie had Syrax een heel eind gevolgt ter paard en gezien dat hij koers had gezet naar de eilanden. Hij had ook gehoort dat er een groepje van vijf hunters per veer naar Razor's eiland was gegaan, maar niet meer terug gekomen. Nu was hij per veer met nog twee hunters naar hetzelfde eiland gegaan met een net om daar hopelijk Syrax eigenlijk te vangen, maar inplaatst daarvan vingen ze het meisje dat ze door Sy mis gelopen waren? Ze leek verdomt veel op Eda en hij dacht ook dat ze haar gevangen hadden... Snel verdoofte ze haar en namen het meisje mee terug naar zijn kasteel, waar ze Ardella in zijn kamer vast bonden aan de muur!

'Ik kan het niet helpen. Je weet niet hoe moeilijk het is om Ardella op te voeden zonder er goed met iemand over te kunnen praten. Ed vind het allemaal niet zo erg en zegt vaak dat het erbij hoort... Vooral mis ik je wanneer de nacht gevallen is. Vaak kan ik gewoon niet slapen en dan zit ik buiten naar de sterren te kijken. Ze lijkt zo sprekent op jouw lievert.' zei hij en probeerde haar toch aan te raken, maar zoals verwacht kon hij haar niet aanraken. Edana suste hem zachtjes terwijl ze naast hem kwam zitten en haar knieën optrok 'Ed heeft gelijk, het hoort erbij, het hoort er bij dat je je kind zelf opvoed, de kind ziet dan hoe sterk haar vader of haar verzorger zich houd en word net zo sterk.' Zei ze zachtjes e nkeek even weg. 'Ik zag haar, en geloof me, ik be nveel knapper maar het zou wel handig zijn om een vrouw in huis te nemen. Heb je die kleren gezien! Afschuwelijk, ik vraag me echt af of ze mijn kind is. ' Zei ze grinniken.
Waarom leek het als of ze watten in haar mond had? Waarom leek ze net verlamd? Met moeite opende Ardella haar ogen en keek met haar blauwe kijkers die sprekend op haar vader leken naar de omgeving waar ze zat. Ze zat niet bepaald comfort en probeerde op te staan maar iets hield haar tegen. Ardella keek naar beneden en een grom rolde over haar lippen, hoezo zat ze hier vast? Maar goed geen probleem, ze hoefde alleen maar in haar shift te veranderen en ze zou er uit zijn....Ze hoefde alleen in haar shift veranderen.....Hoezo wou het haar niet lukken. Uit alle moeite probeerde Ara te veranderen maar het leek als of iets haar shift blokkeerde. Goed als dat niet lukte zou ze er wel anders uitkomen. Ardella rukte aan de kettingen waar ze aan vast zat. 4 boeien, 2 om haar armen en 2 om haar benen en ze zaten ook nog is vreselijk strak!

Syrax voelde zich enigzins gesust door haar aanwezigheid, maar hij wilde haar graag ook kunnen aanraken? Haar woorden nam hij goed in zich op, maar hij wist niet of ze ooit van pas zouden komen. 'Ik heb geprobeert een ander dan jouw te vinden, maar ik krijg het niet voor elkaar om van een ander te houden dan van jouw...' zei hij en keek weg van Eda, nee hij was niet zo als zijn vader die het geen bal uitmaakte zolang hij zijn plezier maar had? Dat was door Edana wel verandert toen.
Charlie handelde eerst nog wat zaken af die zo vervelend waren! Daarna ging hij terug naar zijn vertrek en zag dat ze wakker was. Een brede glimlach verscheen op zijn lippen, maar had ook voorzien dat ze onder verdoving bleef. 'Zo Edana hebben we je toch nog gevangen kunnen nemen. Ik weet zeker dat Syrax zich dit keer niet zo gemakkelijk eronder uit kan dan zich bij ons te melden!' zei Charlie rustig, maar zowel zijn toon als zijn blik waren ijzig koud. Charlie liep ondertussen naar haar toe en streelde haar mooie gezicht. Maar er klopte iets niet met haar ogen, die waren toch bruin geweest en niet ijs blauw?

'Ik heb geprobeert een ander dan jouw te vinden, maar ik krijg het niet voor elkaar om van een ander te houden dan van jouw...' zei Syrax en Eda knitke terwijl ze nadacht en op har onderlip beet terwijl ze iets probeerde te bedenken. 'Anders zoek je toch gewoon een vrouw die haar wat dingen kan bijleren, je hoeft niet persee iets met haar te hebben, maar het zou handig zijn als ze wel wat manieren leerde. Satan wil haar binnen kort zien als haar vuur oplaait.' Zei ze rustig en keek naar Syrax 'En dan moet ze weten hoe ze zich moet gedragen.' Zei ze kalm.
Ardella probeerde nog steeds los te komen, waarom waren deze kettingen zo vreselijk zwaar? En waarom moesten ze persee in haar huid snijden. Ara bleef er aan trekken mar hier meteen op toen ze voetstappen keek. Ze zag die man binnen komen die al eerder had gezien. Wat was zijn naam ookal weer? Charles? nee dat was het niet ook al leek het er vreselijk op. 'Zo Edana hebben we je toch nog gevangen kunnen nemen. Ik weet zeker dat Syrax zich dit keer niet zo gemakkelijk eronder uit kan dan zich bij ons te melden!' zei die man en ze hield haar hoofd iets schuin terwijl ze nadacht over zijn woorden...Edana? Ze wou net haar mond open doen en zeggen dat dat haar moeder was maar in plaats daarvan kwamen er andere woorden voor 'Edana? U bedoelt die vrouw die bij de Fallen hoorde?' Zei ze heel onschuldig en zag hoe die man naar haar toe kwam. als ze verder naar achter kon, zou e het gedaan hebben maar haar rug was tegen de muur gedrukt en toen die man zijn gore vingers over haar gezicht bewoog in een soort van Streling kromp ze iets in een, ze wou niet dat mannen haar aanraakte, en zeker niet deze man!

Wat Eda voorstelde klonk goed en Sy knikte instemmend. 'Ik zal mijn best doen iemand te vinden die haar sturen kan wat manieren betreft.' zei Syrax zacht en keek Eda weer aan. Waarom moest het nu zo gaan? Hij had met haar nog zovele plannen gehad...

Charlie keek haar gewoon aan, maar was licht verrast te horen dat ze Eda helemaal niet was. 'Kennelijk hebben we een dubbelgangster gevangen? Hm, niet erg. Dan kunnen ik en mijn mannen je als speeltje gebruiken!' zei Charlie op onheilspellende toon en streelde haar kaaklijnen nog eens. Vreemd ze leek zo sterk op die demon, maar toch had zo ook iets statigs? Het maakte Charlie niks uit wie ze was nog van wiens vader ze toe behoorde. Hij streelde haar verdere lichaam en glimlachte even vals. 'Je hebt een mooi lijntje. Niet te dik nog te dun, maar mooi.' fluisterde hij in haar oor en kuste Ardella daarna in haar hals. Ze mocht Eda dan niet zijn? Maar vanacht was ze van hem!

Eda zag hoe Syrax instemmend knikte 'Ik zal mijn best doen iemand te vinden die haar sturen kan wat manieren betreft.' zei Syrax zacht en keek Eda weer aan. Edana glimlachte en boog zich naar hem toe, hij zou warmte voelen en ze drukte een kus op zijn wang 'wees sterk Syrax, laat je niet lijden door je verdriet, laat mij trots zijn.' Fluisterde ze zachtjes in zijn oor voor ze verdween, haar tijd was om.

Ardella keek met grote blauwe ogen naar de man. 'Kennelijk hebben we een dubbelgangster gevangen? Hm, niet erg. Dan kunnen ik en mijn mannen je als speeltje gebruiken!' zei de man weer maar zijn toon beviel haar niet en zijn aanrakingen waren niet uit te staan. En die woorden...Mannen? Speeltje? Nee dat klonk zeker niet goed! Haar stem beefde lichtjes 'het zou voor mij als een fan van Fallen een eer zijn om op haar te lijken, maar ik zou nooit zo knap zijn als zij.' Ze had ooit een paar keer wat dingen opgevangen over het groep maar ook niet echt veel en hoewel ze wel de dochter was van de drummer was ze er ook nooit heen geweest, misschien wel en slim idee? Ardella werd uit haar gedachten gerukt doro dat die vingers over haar lichaam gingen. Ze keek naar hem met grote bange ijs blauwe ogen en zag zijn valse grijns. 'Je hebt een mooi lijntje. Niet te dik nog te dun, maar mooi.' fluisterde hij in haar oor, rilligen liepen over haar rug en toen voelde ze lippen in haar hals. Ze slikte en probeerde iets te bedenken 'Maar...Je gaat het toch heir niet doen? Ik heb toch wel een beetje luxe verdient? Misschien wat kleren die mij beter staan ofzo?' Haar stem klonk beverig maar goed, ze zag er nu niet echt goed uit, ze had mannen kleren aan die ze ooit had gekregen, het waren haar eerste broek en hemd zodat ze op het eiland kon werken en trainen, Ze was ook nog is nog een beetje nat van het water en van het zweet en haar haar zat warrig en onder zand...En misschien als ze werd losgelaten kon ze wel terug veranderen? Hopend dat de boeien alleen haar verandering tegen hielden? En als nog zou ze vast wel kunnen ontsnappen?

Eda zei dat hij sterk moest blijven en niet met het verdriet moest blijven zitten. Het sterkte hem een beetje, maar hij zou haar toch gaan missen. In feiten was hij bang geweest dat ze toch niet komen zou? Maar Syrax was blij dat alles verder goed met haar ging. Haar warme laatste aanraking vervulde hem en Sy keek toe hoe ze verdween. Opnieuw hem alleen latend met hun dochter, maar nu pas bemerkte hij dat ze weg was? Vast terug gegaan naar het dorpje? Syrax stond op om ook terug naar het doroje te gaan in de hoop Ara daar aan te treffen?
Charlie vond het nogal amusant van wat dit meissie allemaal zei. Hij kon het niet laten haar hard uit te lachen. 'Dat had ons shiftertje gedacht. Jullie zijn niet meer dan vee voor de mensen. Mislukkingen van de natuur die een eigen wil hebben gekregen. Nee meissie voor jouw en je soort genoten geen luxe, maar gewoon de stal of een kooi!' grinnikte hij en pakte zijn jacht mes om Ardella van haar kleding te ontdoen. Hij was nooit zachtzinnig geweest, maar bijna alle moonus vrouwen had hij gehad al had de koning Sue voor zichzelf gehouden, maar ooit zou hij haar krijgen! Charlie zag haar mooie lichaam en zijn ding werd meteen al stijf bij dit te mogen aanschouwen. Koud was het hier immers niet dus ziek zou ze van de kou niet worden. Charlie ontkleden zichzelf ook en wachten niet op haar toestemming, maar misbruikte haar net als alle andere shifter vrouwen. Niet teder en liefde vol, maar hard en bruut!!!

Hoezo was ze gewoon niet in de grot gebleven, ook al zou ze dan het hele gesprek van haar moeder e nvader horen..Het zou vast beter zijn geweest dan hier vast te zitten. Toen Die man haar woorden hoorden begon ie te lachen en het laatste hoop vloeide uit haar. 'Dat had ons shiftertje gedacht. Jullie zijn niet meer dan vee voor de mensen. Mislukkingen van de natuur die een eigen wil hebben gekregen. Nee meissie voor jouw en je soort genoten geen luxe, maar gewoon de stal of een kooi!' grinnikte hij en ze zag hoe hij zijn mes pakte en haar kleren los sneed...Fijn...Daar gingen haar kleren! Maar nog meer ergerde ze zich er aan dat haar lichaam ontbloot werd aan iemand anders die ze niet kende, nog erger aan een man! Tot nu toe had niemadn haar lichaam gezien behalve mathilda en Blood Bane toen ze klein was. Ardella probeerde weg te kruipen probeerde haar lichaam te beschermen door in een klein bolletje te rollen maar de kettingen zaten te strak en waren te klein om dat te doen. Bang keek ze toe hoe hij zich omklede en ze slikte toen ze zijn ding zag...Hoezo moest het haar over komen? Dit wou ze niet! Ze wou niet door deze man worden aangeraakt. Haar nachtmerrie kwam naar boven en ze zag hoe die man naar haar toe kwam en....Ardella schreeuwde uit van pijn, Het leek als of een mes in haar organen stak in het begin. MIsschien was dat het juist dat iets in haar liet opbranden maar haar vuur werd wakker en haar lichaam begon steeds heter te worden...Nog heter en nog heter, het verbrande de meeste deel van het gif maar als nog was het niet genoeg, niet genoeg om haar te laten veranderen. Ara jammerde zachtjes en rode tranen kwamen uit haar ogen gestroomd, het deed pijn en ze zat ook nog is niet comfortabel...Waarom was ze gewoon niet naar het dorp gegaan om daar verder met haar pijlen te gaan? Waarom wou ze persee gaan wandelen?

Toen Syrax terug kwam bemerkte hij dat Ara er niet was. Voor de zekerheid liet hij Bane het eiland afspeuren, maar ze was niet aanwezig!? Waar kon ze zijn?
Charlie voeldehoe ze heter begon te worden en hoorde haar schreeuwen. Iets wat wel meer vrouwen gedaan hadden, maar de hitte begon ondragelijk te worden. Hij stapte bij haar weg en glimlachte vals. 'Tot de volgende keer pop.' Zei Charlie en bedekte haar met een lange deken zodat ze niet meteen naakt voor de andere hunters stond. Daarna ging hij naar de kamer ernaast om te gaan slapen.

Plotseling stopte het pijn en Ara opende haar ogen en zag hoe de man opstond....Charlie...ze wist zijn naam weer. Ze had vaker dingen over hem gehoord maar had nooit gedacht dat ze he mzelf eens tegen zou komen of zijn slachtoffer zou worden. 'Tot de volgende keer pop.' Zei Charlie en bedekte haar met een lange deken zodat ze niet meteen naakt voor de andere hunters stond. Charlie liep weg en Ardella begon te beweven, haar leden maten deden pijn terwijl ze iets probeerde te bedenken...Wat kon ze doen? haar vader was nog minstens paar dagen zonder kracht en ze was al een grote meid en moest toch echt zelf iets kunnen verzinnen....Eerst moest ze op kracht komen en dan iets bedenken. Vermoeid deed ze haar ogen dicht en probeerde wat comfortabeler te gaan zitten, ze viel al gauw in een vreselijke nachtmerrie.

Sy kon zelf de jongen niet vinden die bij Ardella was geweest!? Toch rende hij naar het strand bang dat ze niet alle hunters hadden uitgeschakelt? De geur van Charlie drong zijn neusgaten binnen. Hij moest Ara hebben! Dat kon niet anders! Syrax werd kwaad en probeerde te shiften, maar het lukte niet, zijn moeder was het ook gelukt dus waarom hem niet? Sy werd kwaad niet alleen op Charlie maar ook op zichzelf. Hij probeerde over en over maar faalde steeds weer. Woest werd hij ervan en ook Bane probeerde de muur van glas te bedwingen. Na nog een uur of twee lukte het hen, maar nog in half shift. Syrax vond het wel genoeg ookal kon hij zijn gaven nog niet gebruiken! Syrax steeg op en vloog regelrecht naar het Hood kasteel. Zonder erbij na te denken dat wel, maar hij moest haar weg bij Charlie hebben die man was nog gevaarlijker dan zijn vader... Als die vieze oude vet kik ook maar aan haar gezeten had dan zou hij hem toch proberen te vermoorden!!!!

Ardella werd wakker toen ze haar hoofd wou optillen deed alles pijn. Haar hele lichaam rilde omdat haar vuur plotseling was gezakt naar een normale stand. Ardella probeerde wat te bewegen maar zo zodat de deken van haar af kwam. Vooral haar benen deden pijn en ook de plekken waar de boeien zaten. Ardella sloot weer haar ogen en zocht naar haar shift. Hij moest ergens zijn, ergens diep in haar in een donker hoekje. Daar was haar shift aan het slapen...Tijd om wakker te worden! Ze zag hoe het schaduw ding opstond en naar haar toe zweefde. Hij wou haar lichaam net overnemen toen er iets voor sprong, iets met een duidelijker lichaam. Het sprong in haar en toen ze haar ogen opedne voelde ze heo haar lichaam aanpaste en de boeien knapte. Ardella stond op en alles duizelde om haar heen maar herstelde zich gauw en keek haar lichaam aan, Het leek op een wolf maar had ook weer iets van ee nvos en een kat weg. Ze was zwart, zo zwart als de nacht. Maar op bepaalde plekken zaten gele cirkels. Ook al had ze nu een meer vastere vorm dan er voor, maar er droop iets zwarts van haar vacht en ze schudde zich uit zodat de druppels overal heen vlogen. Daarna begon ze te lopen, Ardella moest nog wennen aan haar uiterlijk maar goed, deze kwam misschien beter van pas. Die sukkel had de deur niet dichtgemaakt, Met gemak opende de deur, die Charlie dacht vast dat de gif nog een paar dagen zou werken. Ze opende de deur en kwam zo in de gang, het was rustig en Ardella sloot haar ogen terwijl ze naar de geluiden luisterde. Niemand.... Ardella liep achter de geur aan va nCharlie en kwam zo de kamer naast in. Ardella duwde de deur met stevig kracht de deur in en liep heel kalm naar binnen.

Het landschap schoot onder hem door. Syrax liet Bane alles afspeuren op Ardella's aanwezigheid. Hun koers naar het Hood kasteel was niet ongegrond, want daar voelde Bane haar aanwezigheid het sterkste. Syrax probeerde verder te shiften, maar dat lukte maar half. Nu leek hij op een compleet andere shift. Niet langer was hij meer half wolf, half draak, maar een draak die veel weg had van een mens kwa lichaam! Nu leek hij meer op een dranogiont. De muur die om het kasteel lag schoof onder hem door. Opnieuw waren Sy en Bane 1 ziel geworden. De hunters die wakker waren schrokken van zijn plotselinge veeschijning en werden getracteert op een vliegles van Syrax zijn staart! De poortwachters hoorde het kabaal en sloegen alarm. Omdat Sy nu twee koppen groter dan een mens was had hij het voordeel zich soepeler te kunnen bewegen dan in zijn draak! Hunters kwamen naar buiten gestroomt, maar Sy gaf er niks om hij was hier voor zijn dochter en die zou hij vinden en mee krijgen hoe gehavert hij er ook uit zou zien!!! Zijn zuur kon hij nog niet gebruiken, maar daarom gebruikte hij zijn Iron claw's om de hunters te doden of te verwonden, maar sloeg ze ook weg met zijn staart of vleugels. Langzaam aan dreef hij de stroom terug het vuur van de hel voeden hem gaf hem meer kracht en energie dan dat hij ooit gehad had! De hunters werden bang en probeerde vallen op te stellen met netten, maar met zijn wapens sneed Syrax dwars er door heen. Een snerpende brul galmde uitdagend door de gangen. Syrax was woest en zou alles in het werk stellen om Ara vrij te krijgen!
Charlie lag lekker nog te slapen toen het alarm afging. Hij letten niet op zijn gevangenen maar kleden zich snel aan en rende de gang op. Vele hunters waren gesneuvelt of kwamen verwond zijn kant op. Welke shifter had dit op zijn geweten, maar al snel kwam hij bij zijn onderofficier die hem vertelde een soort van Drakenshifter er de oorzaak van was!!!!

Ardella bewoog wat met haar spieren en was klaar om te springen maar toen hoorde ze gebrul, gebrul die ze kende en zou herkennen uit duizenden! Haar vader was hier! Snel nam ze haar andere vorm, namelijk haar schaduw achtig beest(zie profielplaatje) Ze kronkelde langs de schaduwen, op weg naar haar vader die buiten was. Ardella bewoog rustig langs de schaduwen ook al wil ze nog zo snel mogelijk naar buiten stromen. Haar vuur bewoog onrustig in haar. Ze kwam langs een raa me nzag daar een soort van achtig draak mens shift... En hij was duidelijk in oorlogspad. Snel dook ze in een kamer waar ze eerst haar mensen vorm aannam en kleren pakte en die aandeed, het waren kleren die los om haar heen zaten maar het maakte niet uit, ze had tenminste wat aan. Ze nam weer haar 2e shift aan en vloog naar buiten. Haar vader was in de buurt dus kon ze ook een vor maan nemen. Ze leek bijna een kopie van wat haar vader nu was alleen dan vrouwelijker. Ze vloog naar buiten en bleef abdrupt staan, Haar vader was goed bezig alleen hij zag het enorme hellhound niet dat hem van achter besloop. Zonder er bij na te denken nam ze haar menselijke vorm weer aan en riep 'PAPA! Achter je!' Riep ze geschrokken.