1.2.3.4.5.6.7.8.9.10 wie neit weg is, is gezien!

Ardella was anders. Niet zoals Eda die altijd met haar mooie vormen liep te pronken? Syrax vond het niet erg, maar betrapte zichzelf erop hoe hij naar haar keek en wende zijn blik af, stond op en liep naar de andere kant van de veranda om zichzelf even te herpakken. 'Ardella ik wil dat je wat weet over mij... De eerste zes jaar ben ik het niet geweest die jouw verzorgt heeft.' zei Syrax en keerde zich weer naar haar toe. 'Iedere draken shifter heeft een gespleten persoonlijkheid. Onze shift heeft een eigen mening en is bovendien erg dominant. Ik mijn jeugd heeft mijn draak ook wel Blood bane genaamt het me nooit gemakkelijk gemaakt. Maar door hem heb jij het overleeft omdat we nu allebij bijna op een en dezelfde lijn zitten. Toen je moeder stierf ben ik in een soort trance geraakt waar maar twee personen door heen konden komen. Je moeder en jij, maar je was te jong om me uit die isolatie te halen. Vaag kan ik me dingen herinneren, maar Bane heeft voor je gezorgd wat me nog steeds verbaasd overigens, hij wil vaak enkeldingen slopen of de mensheid compleet uitroeien. Ik weet dat Bane niets van echte liefde af weet nog die ooit gevoelt heeft, maar ik geloof dat hij zich toch verantwoording voor jouw voelde. Bane laat zijn emoties nooit zien nog uit hij ze dan die geen zwakte tonen. Zoals verliefdheid, verdriet en pijn. Maar ik ben eigenlijk je vader niet Bane al houd hij zich erg stil de laatste tijd, maar dat kan ook zijn dat hij het onbelangrijk vind zich ermee te bemoeien.' legde Syrax uit en probeerde alles goed te verwoorden.

Ardella zag hoe haar vader wat verder weg liep van haar maar zij bleef gewoon zitten. Ardella ik wil dat je wat weet over mij... De eerste zes jaar ben ik het niet geweest die jouw verzorgt heeft.' zei Syrax en keerde zich weer naar haar toe. 'Iedere draken shifter heeft een gespleten persoonlijkheid. Onze shift heeft een eigen mening en is bovendien erg dominant. Ik mijn jeugd heeft mijn draak ook wel Blood bane genaamt het me nooit gemakkelijk gemaakt. Maar door hem heb jij het overleeft omdat we nu allebij bijna op een en dezelfde lijn zitten. Toen je moeder stierf ben ik in een soort trance geraakt waar maar twee personen door heen konden komen. Je moeder en jij, maar je was te jong om me uit die isolatie te halen. Vaag kan ik me dingen herinneren, maar Bane heeft voor je gezorgd wat me nog steeds verbaasd overigens, hij wil vaak enkeldingen slopen of de mensheid compleet uitroeien. Ik weet dat Bane niets van echte liefde af weet nog die ooit gevoelt heeft, maar ik geloof dat hij zich toch verantwoording voor jouw voelde. Bane laat zijn emoties nooit zien nog uit hij ze dan die geen zwakte tonen. Zoals verliefdheid, verdriet en pijn. Maar ik ben eigenlijk je vader niet Bane al houd hij zich erg stil de laatste tijd, maar dat kan ook zijn dat hij het onbelangrijk vind zich ermee te bemoeien.' legde haar vader uit en Ara had haar ogen gesloten toen ze luisterde. Ze bleef zo zitten terwijl ze het door liet komen tot haar...Dus de 1ste levens jaren was haar vader niet haar vader? Ara slikte uiteindelijk en stond op, ze keek haar vader even aan en keek toen naar de deur en toen weer naar haar vader 'Ik ga dan maar weer slapen pap.' Zei ze zachtjes en liep naar binnen. Ara voelde zich verward en moe, het was gewoon raar om zo iets te horen. Ara liet haar deur op een kier staan en kroop zelf in haar bed. Met haar gezicht naar de muur en haar ogen gesloten probeerde ze te bedenken welke vaderse kant ze leuker vond, die van tegenwoordig is aardig, heel aardig maar zijn blik wanneer hij naar haar kijkt...Soms lijkt het als of hij zich moet inhouden om iets niet te doen. Maar haar vroeger vader of Blood bane ook wel genoemd, die had bijna nooit liefde laten zien, maar wat wel zo was, ze mocht hem toen, ook al snauwde hij elke keer naar haar maar ze voelde zich altijd trots als ze een compliment kreeg. Ardella voelde warmte naast zich en draaide zich om, daar zag ze haar beste vriend op haar bed zitten en hij keek bezorgd, Hij groeide met haar mee, toen ze klein was was het ene kleine vuur demon maar nu is ie uitgegroeid en kan die de lichaamsvorm aannemen van een mens. Ara schoof op in haar bed zodat de demon naast haar kon liggen onder de denkens, zij zag hem in zijn echte vorm, ee nvuur demon maar haar vader zou hem zien als een jongen maar Bane zou ook de echte vorm zien. Ardella begroef haar gezicht in zijn borst terwijl ze voelde hoe een hand haar haar streelde, warme hand, Ara voelde warmte zelf door zich heen gaan 'Niet verdrietig zijn Ardella' Fluisterde Dark zachtjes en bleef haar strelen.

Het was te verwachten dat Ara zich verward zou voelen. Syrax zag haar weg gaan, maar bleef in stilte achter. Hij wilde zich niet aan haar opdringen. Bane roerde zich in hem en begon te vragen waarom hij dit gedaan had? 'Ze moest het weten Bane, het is beter dat Ardella weet dat mijn shift haar ook kan toe spreken als hij dat wil of mijn lichaam zo nodig overnemen.' zei Sy zacht en liep weer naar binnen. Bane zweeg, maar bemerkte wel dat ze een gast hadden. 'Ara had ik je niet verboden met hem om te gaan?' zijn aandacht enkel op Ardella gericht. Sy ging naar bed en probeerde de slaap te vatten terwijl Bane nog bezig was met Ara!

Ara genot van de warmte die naar binnen stroomde, ze voelde zich dan altijd zo veilig, zo zorgeloos als Dark in de buurt was, hij was altijd haar vriend geweest en heeft ook veel dingen verteld. Ook danks zij hem leert ze de demonen taal spreken. He ze moet toch iets weten van haar huis waar ze hoort. 'Ara had ik je niet verboden met hem om te gaan?' Hoorde Ardella in haar gedachten en haalde diep adem. Dark keek haar even vragend aan of hij wel door moest gaan en Ara knikte alleen maar lichtjes 'Je had me verboden om buiten met hem te spelen toen ik klein was.' Zei ze in haar hoofd streng, Ara vond het gewoon achterlijk, dus hij had haar laten stikken met Syrax en nu bemoeide hij zich plotseling mee? Nou dat kon ie mooi op zijn buik schrijven.

(heb je nog iemand die een beetje jong is, dan kunnen we doen als of Syrax jaloers is xD)

Bane voelde zich ondermijn! Hij kon nu zins Syrax van Eda was gaan houden niet zomaar het lichaam meer overnemen. Hij werd boos en gromde dreigend. Syrax was ondertussen in slaapgevallen, maar Bane maakte hem de volgende ochtend al vroeg wakker. Syrax vroeg zich af wat er loos was tot hij van Bane hoorde dat een jonge demon bij Ardella in bed lag. Eerst snapte hij niet waarom Bane zich zo druk maakte, maar al snel trad zijn jaloezie op. Een geobesdeertheid die hij had zins Syrax uit zijn trance gekomen was! Boos stond hij op en het merkwaardige was dat zowel Syrax als Bane nu echt op 1 lijn zaten en hun zielen met elkaar versmolten. Ongewilt shifte hij naar zijn dragonfulp en opende de slaapkamerdeur van Ardella's kamer nog al ruw. Hun staart was lang genoeg om de slapende jongen bij zijn dochter weg te halen door hun staart rond de middel te wikkelen en op te tillen. Samen trokken ze de jonge demon bij Ara uit bed en gooide hem naar buiten. Bane deed dit puur om Syrax dochter te beschermen meer niet, maar Sy was zeer jaloers al was enkel een boze beschermende blik in zijn ogen te zien. 'Verdwijn en laat Ardella met rust!' hun stemmen klonken samen streng en boos. Hun ziel bleef verenigt, maar Bane bleef de jonge vuurdemon scherp in de gaten houden.
(Zoiets?) XD

Ara viel in slaap onder zijn streling en Dark viel ook in slaap, niemand vermoede wat er gebeurde en ze had een heerlijk droom door de warmte die hun omringde. Maar toen de ochtend aanbrak werd Dark plotseling ruw weggerukt. Ara schrok op en stond meteen recht terwijl ze naar haar vader keek die in zijn 1e vorm was. waarom deed ie zo? 'Verdwijn en laat Ardella met rust!' hun stemmen klonken samen streng en boos. Dark sprong op en siste terwijl hij vragend naar Ara keek. Ardella keek woedend naar haar vader. 'HIj heeft mij niet eens lastig gevallen, en hij heeft mij ook niet achter gelaten! En ik eg dat ie moet blijven!' Zei ze woedend terwijl haar ogen oplichte van woeden, hij dacht toch niet dat ie zomaar haar kamer kon binnen komen en haar dignen verbieden.

Via Bane trok hij zijn lip op. Sy wilde niet dat zijn dochter ongevraagd iemand in huis haalde. Zijn staart waarvan de punt heen en weer wipte als van een kat die zich niet op zijn gemak voelde bewoog met kleine rukjes. Het liefste had hij hem hoog in de luct gesmeten! ‘En jij jonge dame hoort te vrgen of iemand logeren mag!‘ snauwde ze samen. Dit waren Bane‘s woorden, masr Syrax was het er roeren mee eens. Zijn ijs blauwe ogen glommen dreigend zoals enkel de ogen van Bane konden doen. Syrax wilde niet dat andere mannen zo dicht bij Ardella in de buurt kwamen, maar okit zou hij een van haar vriendjes goed moeten keuren. Mathilda vond het masr niks dat ze e aanwazigheid van Bane en een onbekende demon voelde, maar ze bleef op afstand. De andere leden keken vanuit hun woning naar het tafereel, maar waren wel zo slim om zich er niet mee te bemoeien.

Ardella zag hoe de staart van ahar vader heen en weer met kleine zwiepjes ging. ‘En jij jonge dame hoort te vrgen of iemand logeren mag!‘ snauwde ze samen. Ara trok haar liep omhoog zodat haar tanden te zien waren, hoe waagde hij het zo tegen haar te praten! 'Nooit heeft het je kunnen schelen hoe ik me voelde, hoe ik mij voelde tussen de leden hier, hoe ik mij voelde tussen de jongens met wie ik trainde. Je hebt me nooit begrepen later! Je dacht alleen maar aan mijn moeder die allang dood is!' Snauwde ze tegen hem, iets wat ze van af haar jongst af aan van Bane had geleerd. Haar handen begonnen te gloeien en ze keek naar Dark en die knikte en verdween. Ara nam het kracht van haar vader over en keek hem strak aan voor ze zich weg teleporteerde, ze had het haar vader nooit verteld dat ze er in was gaan oefenen maar dat had ze wel gedaan. Ara kwam terecht in een bos, in een donker bos waar ze omgeven werd door natuur. Vermoeid plofte ze op de grond en begon te huilen, zachtjes zo als altijd, in zich zelf. Ze had het niet door maar ze werd zachtjes omringd door bloed hunters. Ara liet hun gang gaan, veel kon het haar gewoon niet schelen, haar leven liep in soep.

(wil jij misschien de hunters spelen >.< Ben er echt slecht in en jij kunt het leuk doen xD)

Okay dat stak vreselijk! Syrax maakte zich meteen los van Bane, maar voor hij wat tegen haar kon zeggen waren ze verdwenen! Syrax wist niet waar ze heen was en dat vond hij vreselijk. Ze moesten haar vinden en snel, maar hij wist dat Bane het daar mee eens zijn zou. Ze liepen de straat op en hij steeg op. Ze zochten naar Ardella die zich vast ergens in het bos buiten het WOF verstopt zou hebben. Syrax zocht en Bane speurde haar aanwezigheid op. Al snel vonden ze haar omringt door blood hunters die Ara omringde.

De hunters hoorde iemand huilen en niemand minder dan Charlie was bij het groepje aanwezig. Ze waren op zoek naar nieuwe shifter vrouwen zodat ze die als bedmaatjes konden gebruiken. Charlie wist niet dat ons konings zoontje een dochter had dus wisten ze ook niet dat Ardella Syrax dochter was. Ze wilde haar net grijpen toen Syrax zich tussen hen in teleporteerde en weg mepte met zijn staart. Woede heerste in Syrax. Niemand kwam aan zijn kind en die van Edana! De hunters schrokken, maar Charlie reageerde meteen met ordes te schreeuwen. Sy liet zich niet wijs maken door hun aantal en shifte door waardoor hij als draak meer mensen weg kon meppen. Hij gromde nijdig en spuwde zuur over sommige hunters waardoor ze stierven. Daarna greep hij Ardella voorzichtig vast en zetten zich af om ergens anders weer te landen, maar hij had niet genoeg ruimte om hier op te stijgen dus sprong hij nog een paar keer over de bomen heen zodat op een open plek kwam en daar op steeg. Ze moesten hier weg en dat was zeer belangrijk!

Ardella zag hoe Blood hunters haar omringde en ze liet hun hun gang gaan, wat kon het schelen. Het liefst wou ze hier weg, weg van deze wereld en de mensen. Dark fluisterde bemoedingende woordjes naar haar toe in haar geest maar plotseling kwam er een wende in het plaatje. Een draak kwam tussen hun in die de hunters doden met zuur, ze wist precies welke draak het was maar reageerde er verder niet op. Ze werd meegenomen en via bomen zochten ze eerst een goede plek om te stijgen. Ara bleef onbewegelijk terwijl hun vader hun wegleiden. Een boze stem van Dark galmde in Bane's hoofd 'Zie je wat je hebt aangedaan! Haar innerlijke vuur meot wakker worden en als jij haar steeds weghaalt bi jgewechten zal het uitdoven en blijft ze voor altijd zo!'Natuurlijk wou Dark niet dat haar iets gebeurde, maar het was een bevel en die kon hij niet negeren.

‘Ze mag besthaar innerlijke vuur los laten tegen de bloodhunters, maar niet waar Charlie bij is!‘ gromde Bane tegen de vuurdemon. Ze vlogen snel en hoog zodat de wapens van de hunters geen effect hadden. Wel had hij wat pijlen in zijn voorpoot en ahterpoot zittenn waarvan twee met het gif van een shifter. Syrax en Bane vochten om behoud van hun lichaam, maar ze zouden ooit verliezen plus dat hun gaven voor een week verdween! Syrax zag geen andere oplossing. Hij moest teleporteren of ze ouden midden op zee neer storten!!! De tunnel van licht was bijna niet te zien zo ver had het gif hun al onder de duim. Sy zag het strand en was blij er te wezen. Landen ging niet meer waardoor de meeste pijlen afbraken, maar hij beschermde in de val Ardella zodat ze niet gewond raken zou. Toen ze stil lagen liet hij haar los, stond op en ging een eindje van haar af zitten. De pijn even verwerken...

‘Ze mag besthaar innerlijke vuur los laten tegen de bloodhunters, maar niet waar Charlie bij is!‘ gromde Bane tegen de vuurdemon. dark trok zich terug, gewoon woedend omdat Syrax en Bane hun dochter lieten vergaan. Ara bemerkte dat er iets niet oed was. Ara keek naar haar vader en zag hoe hij hun wegteleporteerde, maar er klopte iets niet het leek niet zo als gewoonlijk en even werd ze bang. Ook toen ze lande, vielen ze eigenlijk eerder en haar vader brak hun val af. Ze sprong van hem af en keek hem bezorgd aan. Ze moest de pijlen snel uithalen. Ara lie op hem af en begon snel en handig de pijlen er uit te halen, het zou vast pijnlijk zijn maar die ijlen moesten gewoon er uit voor de wonden dicht gingen groeien. Dark bleef aan haar zijde terwijl hij haar verwarmde en tips gaf hoe ze het beste moest er uit halen. Toen alle er uit waren ging Ara wat verder weg in de zand zitten, weer rolde er tranen over haar gezicht, ze voelde zich schuldig. Heel schuldig.

Syrax voelde steken van pijn door zich heen gaan, maar hij verbeet het en grimaste enkel bij elke steek. Sommige zaten dieper dan die waar ze niet op terecht gekomen waren. Toen Alles eruit was hoorde hij Ardella huilen. Het ging moeizaam, maar Syrax stond op en liep naar haar toe. ‘Kom het gaat zo regenen, we moeten hier weg.‘ zei hij rustig en wachten tot ze zou gaan staan. Sy keek naar het eiland en zag nog voor zich hoe ze haar laatste dagen hier hadden door gebracht. Een rilling bekroop hem en die schudden Syrax van zich af. Rustig liep hij over de paden op zoek naar de huisjes die ze verlaten hadden om terug te keren. Gelukkig had de lava ze niet verwoest. ‘Het... het is beter als je er eentje voor jezelf uitkiest de komende week.‘ een lichte trilling klonk door in zijn stem, maar het huisje waar Eda Ardella gebaart had koos Sy niet. Het was te pijnlijk om die te betreden!!!

Ara hoorde hoe iemand naar haar toe kwam en ze wist wie het precies was en stond op. ‘Kom het gaat zo regenen, we moeten hier weg.‘ zei hij rustig, Ara liep met haar hoofd gebogen achter haar vader aan, ze kende deze eiland goed, omdat ze hier vaak kwam om te jagen. Toen ze bij de huisjes aankwamen bleef ze staan en keek er naar. ‘Het... het is beter als je er eentje voor jezelf uitkiest de komende week.‘ een lichte trilling klonk door in zijn stem, Ardella knikte en liep direct naar het huisje waar ze haar jacht spullen had liggen, naturlijk kon ze niet weten dat haar moeder hier gedood was, maar ze werd aangetroken door het energie die er heerste, als of iemand zijn levne had gegeven voor iemand anders. Warme tranen liepen over haar wang naar beneden terwijl ze ging zitten op het bed. Dark verscheen naast haar en sloeg zijn armen beschermend om haar heen terwijl hij troostende woorden tegen haar zei. Maar in zijn hoofd zei hij tegen Bane 'Je dochter word over een paar dagen net haar shift, ze word een schaduw zonder emotie's als dit zo doorgaat.'

Syrax liep een van de andere huisjes binnen en zag niet dat Ara het huis in ging waar ze geboren was. Hij was bek af en dat alleen de dag nog moest beginnen! Languit liet hij zich op bed vallen en sloot zijn ogen. De wonden vormde korsten zodat het helings proses zijn gang kon gaan. Bane gromde kort, maar was vast besloten. 'Wees gerust we zullen zorgen dat hier wat blood hunters naar toe komen zodat ze haar innerlijke vuur kan ontwikkelen. Charlie is net als Charles een grote bedreiging voor de shifters dat moet zelfs een jongeling als jij weten!!!' bromde Bane dreigend, maar liet Syrax slapen. Hij had dit lichaam hard nodig!

. 'Wees gerust we zullen zorgen dat hier wat blood hunters naar toe komen zodat ze haar innerlijke vuur kan ontwikkelen. Charlie is net als Charles een grote bedreiging voor de shifters dat moet zelfs een jongeling als jij weten!!!' bromde Bane dreigend, Dark gromde maar trok zich terug. Hij wist best dat Charlie gevaarlijk was maar hij wou niet dat Ara helemaal verdronk in de schaduwen die om haar heen vormde. Dark trok zich terug e nbemerkte dat Ardella bijna in slaap viel, hij liet haar liggen en ging naast haar liggen, het kon hem niks schelen dat Syrax hem niet mocht net als Bane maar hij hield wel haar vuur een beetje levend.

Uren gingen voorbij en hoewel zijn verwondingen schrijnde maakte Bane Syrax toch wakker. Ze moesten zorgen dat hier bloodhunters naar toe kwamen! Sy kreunde en voelde zijn arm en been kloppen van de pijn. Hij stond op en liep een beetje mank het huisje uit. Hier konden ze helaas niet teleporteren dat was jammer. Syrax liep door tot het strand en zocht naar de veerpont die langs de eilanden vaarde. Hij riep de man en vertelde hem dat ie hunters nodig had. De man begreep niet waarom, maar na twee uur wachten zag Sy hem terug komen en gelukkig was Charlie niet onder hen aanwezig! De hunters gingen aan wal en hoopte Syrax natuurlijk te kunnen over meesteren, maar dat ging ze mooi niet lukken. Sy wachten tot ze veerpont weg was en de hunters halver wegen waren. Daarna trok hij zich terug naar het overwoekkerende van het eiland. De hunters volgde, maar met voorzicht. Ondertussen was Syrax al weer bij de huisjes en klopte op de deur waar hij en Eda de laatste dagen hadden door gebracht en wachten terwijl die herinneringen door zijn hoofd gingen.

Ardella ontspande zich terwijl ze bleef slapen en eht vuur in zich nam. Maar haar heerlijke rust werd verstoord door dat iemand op har deur klopte. Half slapen liep ze naar de deur die ze opende en haar vader zag staan, beelden schoten door haar heen. Ze keek hem kalm aan en voelde hoe de wind draaide, ze rook hunters en haar ogen gingen wijd open staan, sinds wanneer waren hier hunters? Een hele serie gevloek kwam uit haar mond en ze trok zich terug terwijl ze snel haar kleren bij elkaar zocht en haar boog controleerde. De hunters kende haar natuurlijk niet en misschien had ze geluk. Ze had haar jacht kleren aan en haar pijlen over haar schouders gehangen. Haar Coyote vel hing over haar schouders. Haar ogen glinsterde en Dark kwam naast haar staan met zijn gevecht kleren aan. HIj keek haar aan terwijl ze via het raam naar buiten ging en zich optrok in een boom, daar klom ze verder zodat ze neit gezien werd, wat schaduw trok ze over haar heen zodat je haar niet makkelijk zag.

Ardella deed open en keek hem kalm aan. Syrax zei niks, maar glimlachte flauwtjes toen ze zich terug trok en hij haar hoorde vloeken. Sy zou haar in de gaten houden, maar bleef uit de buurt zodat ze haar gang kon gaan. Natuurlijk vond hij het wat minder dat zijn lichaam onder de rotzooi zat dat nog 6 dagen actief bleef! Sy volgde Ara op afstand en klom zelf ook in een boom om haar gadete slaan. Mocht ze het niet gaan redden dan zou Syrax ingrijpen met zijn Iron claw's. Het wapen dat hij uitgevonden had. Het waren dure prototype's, want het slijpsysteem bestond uit diamant. Toen kon hij het zich veroorloven, maar nu niet en als deze steentjes op waren zou Sy op slijpsteentjes moeten over gaan. De hunters boekte weinig vooruit gang, maar dat was ook zo vreemd niet met alle verhalen die over dit eiland de ronde deden!

Ardella sloot haar ogen terwijl ze probeerde te bedenken wat de beste tactiek kon zijn. Ze had voordeel dat ze snel en lenig was en de schaduwen kon beheersen. Ardella stond op en sprong van tak naar tak richting De hunters, ze bleef bij hun in de buurt. Ze trok wat Schaduwen over zich heen en liet haar pijl in haar boog leggen en trok het naar achter. Ze liet haar eerste pijl los en de eerste hunter viel dood neer. Ze bleef recht staan in de boom terwijl ze schaduwen haar verborgen.

De bloodhunters liepen schichtig voort. Syrax bleef stilletjes toe kijken tot er een pijl een van de hunters doorboorde. De mannen bleven stil staan en drie van hen bleven op de uitkijk terwijl twee andere zich over de gedode hunter bogen. Ze beraadslaagde snel, maar besloten om verder te gaan en deze hier te laten liggen. Ardella kon goed mikken daar was Sy reuze trots op, maar hij begon steeds meer in te zien dat ze anders was dan Edana! Zijn obsessieve gedoe, want meer was het niet verdween langzaam aan. Hoe langer hij toe keek des te meer hij haar als hun dochter ging zien.

Ardella zag hoe 3 hunters op uitkijk bleven en de andere overlegde wat ze konden doen. Toen ze hadden besloten om door te gaan. Ara ademde rustig terwijl ze de geluiden in zich liet gaan. Warmte versterkte haar geest en ze sprong verder. Ze nam toen even haar 2e shift aan en schaduwde naar beneden, als of ze een deel uit van de schaduwen om hun heen. Ze nam weer haar mensen vorm in de dichte struik en legde nog 1 pijl in haar boog. Ze trok het naar achter en ademde uit terwijl ze het afschoot, weer raak! Snel werd ze weer 1 met de schaduw en met behulp van haar shift kroop ze omhoog tussen de schaduwen. En daar was ze weer, bovne in de boom terwijl ze nog 1 pijl legde en die afschoot.

De hunters bemerkte dat er weer stierf door een pijl. Syrax volgde van tak naar tak en glimlachte te vrede. Ardella war echt goed. Dit had hij eerder moeten toestaan. Dan was ze vastniet zo tegen strijdig? Nou ja, dat kwam ook meer door hemzelf. De hunters probeerde hun tegenstander te lokaliseren, maar konden niemand vinden!

Toen de hunters naar haar zochten en haar niet konden vinden kwam er een lichte glimlach over haar lippen te voorschijn. Toen de wind zich weer draaide rook ze een roofdier in de buurt, ze wist precies welke en sprong er die richting op. Daar zag ze een grote, uiterst gevaarlijke beer naar eten zoeken. Ara spande haar boog weer en schoot een pijl richting die beer, ze richte het in zijn schouder, op een pijnlijk punt. Het beest Barste los in brullen en storte zich op de eerste beste mens die hij tegen kwam. Zij zat veilig in een boom toekijken hoe de beer de hunters afslachten. Dit was voor haar puur jagen, niks waar ze zich van opvond. Misschien was haar vuur ietsjes gan flakkeren maar als er uiteindelijk de laatste hunter dood valt zal die weer in zijn oude stand komen. Dit was iets wat voor haar standaart was, dankzij dit eiland en de dieren die er op leefden. Toen de laatste hunter dood neer viel. Pakte Ardella haar laatste pijl en schoot het beest dood, bevrijd uit zijn lijden.

Een beer stormde op hen af, maar hoe goed ze ook hun best deden toch lukte het hen niet de beer te doden en stierven een voor een. Syrax wist niet of dit Ara's plannetje was geweest, maar ze had uitstekend werk geleverd. Toen de laatste dood was en de beer uit zijn leiden verlost werd sprong Sy weg van boomtak naar boomtak zodat hij bij de huisjes weer terecht kwam. Sy wist niet hoe ze anders tegen de hunters vechten moest, maar mediteren hielp vaak ook? Syrax liep naar het huisje van hem om een ander shirt aan te trekken. Daarna ging hij weer naar buiten en zakte in kleermakers zit om te mediteren. Iets anders kon Sy toch niet doen, of wel? Syrax zocht naar het vuur dat hem verwarmde dat rechtstreeks uit de hel kwam. Hij opende het deurtje en voelde de hitte door zijn aderen stromen al het gif voor een drie kwart verteren. Nu hoefte Syrax enkel nog twee dagen te wachten en hij kon zijn gaven en shift weer gebruiken.