what is this?(Syrax)

“Waar heb je die gezien dan?“ vroeg hij ongewilt, eigenlijk wou zij het net vragen maar dat maakte niet uit. 'Hij woont op een bewoond eiland, niet ver hier vandaan.' Zei Grump nadat hij op har schouder ging zitten en ze keek met grote ogen naar hem 'En je kon het niet eerder zeggen?' Zei ze boos en keek naar haar schouder waar ie zat, Grump haalde alleen maar zijn schouders op.

Syrax luisterde en dacht na. “We kunnen er heen gaan als je wilt, maar ik neem aan dat ik je dat niet hoef te vragen?“ vroeg Syrax en shifte alvast voor hij op zijn hurken zakte om Eda op zijn rug te laten klimmen.

“We kunnen er heen gaan als je wilt, maar ik neem aan dat ik je dat niet hoef te vragen?“ vroeg Syrax en shifte alvast voor hij op zijn hurken zakte om Eda op zijn rug te laten klimmen. Eda knitke en blij dat Sy haar begreep, ze miste haar broers en nu ze de kans had om een broer te zien was dat al heel wat. Gauw klom ze op zijn rug en ging gemakkelijk zitten 'i kwaarschuw je alleen dat hij niet al te vriendelijk is voorbuitenstaanders.' Zei ze voor grump op Syrax neus ging zitten om de weg te wijzen, ze kon gewoon niet geloven!

Eda waarschuwde hem, maar Syrax maakte dat niet uit en zetten zich af toen iedereen klaar was en voelde de barriere even maar zetten door en vloog door tot het eiland waar Grumpy hen heen stuurde. Sy voelde een andere aanwezigheid en dacht eerst dat het satan was, maar die voelde anders aan. Syrax anden op het strand bij de boomgrens in de buurt voor iemand hen wilde aanvallen. Syrax was hem alleen sneller af en planten zijn vleugelpoot vol op de rug van de hellhound die groter dan Edana was, maar hij bleef druk op hem houden met een dreignde grom die zowel Sy als de hellhound uiten. Syrax liet hem los, maar bleef op zijn hoede terwijl hij Eda van zijn rug liet glijden en shifte terug. Grump was al tussen hem en de broer van Eda gaan hangen.

Ze hoefde niet zo lang te vliegen en ze schrok zich kapot toen Sy een hellhound tegen de grond drukte, ze hoorde hun grommen en de andere grom herkende ze. Ze glee van Sy's rug en shifte in haar hellhound, ze was ee nstuk kleiner dan hij maar toen Ed haar zag kwispelde hij een klein beetje omdat hij zag dat de jongen geen gevaar vormde en liep naar haar toe, ze begonne naan elkaar te snuffelen als begroetign en Eda kreeg tranen in haar ogen. Het was haar oudste broer. Ze veranderde terug en zag dat hij het zelfde deed, hij was een stuk langer dan Sy, had kort wart haar en was goed getraind maar je merkte aan zijn lichaam dat hij vele gevechten heeft meegedaan en hij straalde dreiging uit. Ze vloog o mzijn nek 'O Ed en i kdacht jou nooit meer te zien.' Zei ze half ssnikken en voelde zijn vertrouwde armen om haar heen die haar half plette 'eedje toch, je bent geen haar veranderd.' Zei hij lachend toen hij haar los liet maar keek gauw dreigend naar Sy 'Wie is die gast! Heeft hij je pijn gedaan?' Zijn woorden waren grommend en hij hield Sy strak in de gaten.

Hun band was sterk dat kon Sy wel merken. Misschien dat hij die ooit ook met zijn zusjes ook hebben zou dat Wist Sy nog niet. Tijdens hun hereneging hielt Syrax zich er buiten dat waren hun zaken, maar hielt haar broer in de gaten vanuit een breed zicht punt terwi hij naar het eiland keek. Het bood een goede beschutting, maar werd vaak verkocht als vakantie oord dan dat men er echt op wonen ging, dat had hij uit de raporten gelezen toen Syrax nog in het kasteel woonde, masr toen diens ogen op hem vielen en zijn woorden tot Sy richten kon hij nog net een dreigende grom blokkeren voor er echt geluid bij kwam kijken dus gromde hij geluidloos. “Geen denken aan, waarom zou ik!“ goed Syrax was normaal een stuk rustiger, maar als ze zo bits tegen hem deden konden ze het terug verwachten! Syrax draaide wat bij die gast mocht dan groter en meer littekens hebben, maar voor hem onder doen? Echt niet!! “Je mag blij wezedat ze hier voor je staat, anders had ze als bedmaatje voor de paleiswachters gedient.“ het kwam er droogjes uit vast omdat Syrax al vaker verteld had, maar hij bedoelde het niet onverschillig, want zijn haat jegens zijn vader kwam weer op borrelen en werd weerspiegelt in zijn ogen.

“Geen denken aan, waarom zou ik!“ goed Syrax was normaal een stuk rustiger, en ze zag dat haar broer zich klaar maakte om he maan te vallen maar ze hield hem tegen. “Je mag blij wezedat ze hier voor je staat, anders had ze als bedmaatje voor de paleiswachters gedient.“ het kwam er droogjes uit. nu was het de druppel en Ed veranderde al half maar zij was eerder en drutke hem tegen de grond in ahar hellhound vorm en ontblote haar tanden maar veranderde al gauw in haar vorm maar drukte hem nog tegen de grond 'lusiter goed, je bent dan wel groter, en sterker raak jij deze jongen niet aan, hij is van mij en als je waagd met 1 van je klauwen hem aan te raken scheur ik je nek open en doneer ik het bloed aan satan.' Haar worden waren grommend en haar hoofd hing dicht bij die van hem 'Heb.Je.Mij.Begrepen?' Zei ze kort en toen ze zag dat Eda knikte ging ze van he maf en glimlachte 'Ed, das Syrax Moonus, mijn redder en mijn vriendje.' Zei ze glimlachend maar keek hem streng aan.

Syrax zag wat er gebeurde, maar bleef onbewogen er onder alleen toen Eda haar broer tegen de grond werkte keek hij met lichte verbazing toe. Ze had gelijk hij was van haar, maar zij ook van hem in een liefde volle manier dan wel, maar Syrax claimde haar niet als eigendom zoals zijn vader deed! Echter toen ze hem voorstelde grimaste hij even en keerde hen de rug toe. Zijn naam was eerst nokit bekent geweest onder de inwoners van Doolle tot hij met zijn stomme kop zo nodig bij zijn vader in trekken ging. Toen was zijn naam als prins van Doole snel bekent geworden. Man wat haten hij zijn status! Syrax mopperde in stilte. Eerst had hij zo gereageert omdat hij geen prins mer door zijn moeder genoemt wilde worden, maar nu was dat omdat het hem aan zijn fouten herinnerde en ook gelijk aan zijn vadr. “Zullen we het daar niet meer over hebben? Ik haat het als je zo begint Eda... Echt niet om uit te staan, wanneer ik Charles in mijn handen heb zal hij er van lusten met zijn vals sprekerijen!“ Syrax zei het niet boos nog in een van die toon aarden, maar eerder geirriteert om hem feit wat het was.

Ze zag dat hij zijn rug naar hu ntoe keerde en Ed lachte alleen zacht maar nadat ze haar elleboog in zijn zij poorde was hij meteen stil. “Zullen we het daar niet meer over hebben? Ik haat het als je zo begint Eda... Echt niet om uit te staan, wanneer ik Charles in mijn handen heb zal hij er van lusten met zijn vals sprekerijen!“ Syrax zei het niet boos nog in een van die toon aarden, maar eerder geirriteert om hem feit wat het was. Eda zuchten en liep naar hem toe en sloot haar amrne om zijn middel 'lieverd, toen ik je naam zei bedoelde ik niet de prins maar de echte jou, jij bent Syrax Moonus en niemand anders, geen Syrax de jonge prins.' Zei ze liefdevol.

Ze wist hem ook altijd te raken, maar gaf geen aandcht aan het gelach van haar broer, dat intereseerde hem niet. “Ik weet dat je het zo niet meent, maar het blijft irritant...“ ‘Vooral omdat je eerder niks anders gewent bent!‘ viel Bane Syrax in de rede, maar projecteerde zijn woorden op iedereen zodat zijn sarcasme ook door de andere te horen was. “Hoe jij je waffel eens Bane niemand heeft jouw mening gevraagd!“ snauwde Syrax opeens volslagen woest. Bane had hem al jaren lang geteroriseert en die korte pauze was voor hem te kort geweest. “Het is balen dat je demonische bent, anders had jij je weg niet terug kunnen vinden...“ ‘Jij wet niet om te gaan met je gave nog met hoe jij je lijf gebruiken kan als draak!‘ gromde Bane terug, maar voelde zijn mentale ketens strakker komen door Syrax zijn woede. “Dat denk jij kreng! Wie hoed nu wie in bedwang?!“ mopperde Syrax. Nee het was nooit fijn om met hem te communiseren er kwam altijd geruzie van. Al liet Syrax Eda haar armen om zich heen. Wat iemand die zo woest als hij nu was juist nooit toe lieten. Bane hielt zich na die wooorden stil en Syrax zuchten even geergert. “Fijn nu hebben we dat ook weer gehad krijg je hen ook nog!“ zijn ogen bleven op de zee gericht waar een zwarte vlek zichtbaar werd. De flag voorspelde zo wie zo al niks goeds en kondigte aan dat de hunters in aantocht waren en niet zomaar hunters, maar de elite groep die gespecialiseert waren in moeilijke gevallen!!!

“Ik weet dat je het zo niet meent, maar het blijft irritant...“ ‘Vooral omdat je eerder niks anders gewent bent!‘ viel Bane Syrax in de rede, Eda gromde maar bleef hem vast houden, ze hate die draak die nu in hem woonde! “Hoe jij je waffel eens Bane niemand heeft jouw mening gevraagd!“ snauwde Syrax opeens volslagen woest. Ze wist dat ze hem nu niet moest sissen of zo iets dergelijks, Ed was nieuwsgierig aan het kijken wat er gebeurd. “Het is balen dat je demonische bent, anders had jij je weg niet terug kunnen vinden...“ ‘Jij wet niet om te gaan met je gave nog met hoe jij je lijf gebruiken kan als draak!‘ gromde Bane terug, Eda sloot haar ogen terwijl ze naar het gespreke luisterde. “Dat denk jij kreng! Wie hoed nu wie in bedwang?!“ mopperde Syrax. En nu deed Eda haar ogen wel ope nen volgde zijn blik en gromde nog luider, Ze voelde Eds hand op haar schouder en ze keek omhoog 'Dit doen we samen zusje.' Flusiterde hij in haar oor en Eda knikte en nam haar vorm aan en Ed volgde haar voorbeeld. Hun haren stodnen omhoog waardoor ze nog groter leken te zijn.

Syrax was ergens wel blij met deze afleiding en nam zijn half shift aan. Dit keer zou hij gewoon vechten en niet met zuur gaan spuwen dan waren ze te snel dood nu kon Sy ze laten leiden! Zijn vleugels dreigend geopent kwamen de eerste hunters het strand al op gerent. Syrax gromde dreigend en teleporteerde zichzelf tussen hen in. Zijn vleugelklauwen waren scherp en konden lelijke wonden trekken of kelen door halen net als zijn lange scherpe klauwen. Zijn staart had net zijn draak opzetbare stekels dus sloeg hij ze daar ook lange gemene wonden mee! De hunters waren licht verrast door zijn actie, maar lieten zich niet zo gemakkelijk van de wijs brengen en probeerde zijn bewegings vrijheid te beperken, wat ze echter niet lukte!!!

Ze zag dat Sy zijn half shift nam en Zij met haar broer bleven even kijken tot hij knitke en ze samen werkte, ze waren allebei roedel dieren dus werkte ze ook samen. Hun lange scherpe nagels raakte de blood hunter en de andere schrokken van die gebeuren ne begonnen met hun te werken, elke keer als ze wouden uithalen ontweek Eda ze en Ed viel hun aan, zo werkte ze als 1 wolf. Hoewel ze soms hun wapens tegen haar lijf voelde deed het niet echt pijn. Toen schoot er een idee binnen en in korte tijd was voor hun een enorme stel hellhounden die de blood hutners om cirkelde, ze waren te snel om hun te raken en de mensen werden redelijk bang, ze hadden nooit verwacht dat er een grote groep zou zijn die net uit de bos kwam rennen.

Eda en haar broer Ed vochten als een geolide machiene, maar Syrax had zijn aandacht al snel op zijn eigen gevecht nodig. De hunters waren met vele en twee van hen hadden een spuit met enkel verdovende middelen erin. Gecombineert met het verdovende middel waar zijn gaven en shift mee onderdrukt werden. Sy flitsten zich tussen de hunters door uit de buurt van de hell hounds zodat ze niet in elkaars gevechten betrokken werden. Syrax werd van achteren besprongen voelde gelijk de naald al in zijn nek waar de inhoud in een rap tempo in zijn lijf werd gespoten. Syrax wikkelde zijn sekeling staart om de keel van de hunter en verscheurde die door hem lomp van zich af te trekken. Syrax voelde zich ongewilt opnieuw shiften, maar niet langer naar zijn menselijke kant, maar naar zijn draak?! Satan had zijn ware ik omgewisselt en nu bleek zijn draak zijn ware vorm te zijn... Niet dat hij daar mee zat oh nee. Maar de huntees begrepen er niks van en de tweede spuit volgde de eerste op al ging deze met meer moeite tussen zijn schubben van zijn achterpoot. Syrax voelde zich lichtin zijn hoofd worden door die spuiten, maar vond dat het wel welletjes was en hapte verschillende hunters dood of spuwde zuur over hen heen. Dankzij Eda en haar gaven dreef ze de rest weg van het eiland. “We kunnen hier niet blijven!“ zei Syra en zakte op zijn hurken zodat ze beide op zijn rug konden klimmen. Maar dat kon nog wel eens gevaarlijk worden!?!?

Eda was heelmaal in het gevecht maar had haar krcht ook nodig bij haar illisions. Ze had neit gezien dat Sy een spuit in kreeg mar toen hij zijn draken vorm aannam trok dat wel haar aandacht, ze keek naar hem en zag ee n2e spuit in hem gaan maar er gebeurde niks, Voor haar zag ze dat Ed naar ene hunter sprong die op haar afkwam, maar die hunter leefde niet lang. Door de extra paar wolven werde nde hunters terug gedreven. “We kunnen hier niet blijven!“ zei Syra en zakte op zijn hurken zodat ze beide op zijn rug konden klimmen. Eda sprong behendig en na een korte aarzeling sprong Ed er ook op en ze voelde grump op haar schouder. 'als jij hem vertrouwd vertrouw ik hem ook.' Gromde haar broer en ze ging liggen zodat ze er neit af viel, je wist het maar nooit.

Syrax voelde hen op zijn rug of eigenlijk Ed. Hij zetten zich af en klapwiekte met zijn vleugels. Het effect van de verdoving probeerde Syrax lam te leggen, maar hij vocht tegen het middel en knipperde verwoed met zijn ogen. De hunters dachten dat ze de rest in de steek lieten, maar kwamen er achter dat ze er in gestonken waren, maar zagen de prins naar het Eiland van Razor vliegen. De ucht duurde niet lang net als heen vliegen nieet trouwens, maar de verzwakte barrieere deelde voor Syrax de genade slag uit. De klap kwam best hard aan, maar toch hielt hij zich groot en landen nog al wankel. Zijn ogen draaide weg, waardoor Zijn zicht verslechterde en zijn oogleden zakte ook dicht, maar hij wilde niet in geven. Verwoed schudden Syrax zijn kop, maar dat bracht zijn toch al wankele evenwicht uit balans en hij viel op zijn zij. Het zand alle kanten opstuivend. De verdoving zetten door en overwelmde Syrax waardoor hij weg zakte en een paniekerige stem van ver hoorde komen...

Het ging duidelijk niet goed met Sy, ze merkte het aa nzijn vliegkunst. Eda was bang, bang dat hij neer zou storten in het water en dan zou ze hem niet kunnen redden! Ed merkte haar angst en likte haar oor zachtjes. TOen ze bij razors eiland aankwmen voelde ze weer het branden maar het ging al gauw over omdat ze neerstorten in het zand, Eda veranderde terug en sprong van zijn rug voor hij neervie; 'Syrax!' gilde ze bang en ging voor zijn kop zitten maar werd al gauw weg geduwd door haar broer omdat hij zag dat ze niet in staat was om hem te helpen, hij deed zijn ooglid open en bekeek hoe het er uit zag en keek naar haar weer 'Het is niks ernstigs, hij is verdoofd.' Zei ij kalm en Edana knikte voor ze terug naar keek waar ze de hunters hadden achter gelaten 'we moetne hem naar het middel brengen.' Zei ze nog met een piepde stem. Ed knitke en samen troken ze uit al hun kracht Sy mee naar het midden, natuurlijk zou het voor een mens onmogelijk zijn maar zij waren demonisch en hadden een stuk meer kracht in zich.

De stemmen klonken nog steeds van ver net als zijn reuk kon hij niet direct voelen wat er om hem heen gebeurde. Er lag natuurlijk een groot sleep spoor doordat Syrax zich nog niet naar zijn menselijke kant kon shiften door de ihoud van de spuiten. Toch wilde hij hier weg, maar de drug verdoofte hem waardoor Syrax geen controlle over zijn lichaam had net als Bane die verwoed een paar pogingen deed, maar even zonder succes. Satan daarin tegen zou er geen enkele moeie mee hebben, maar die was nu te druk om zich met zijn nieuwe speeltje bezig te houden! Het duurde aardig een tijdje voor Syrax ubberhaupt wakker werd. Het was al avond voor hij de eerste bewegingen begon te maken. Geheel onschuldig leek het doodat de stekels gingen staan of liggen voor Syrax zijn ogen probeerde te openen. Hij kreunde lichtjes terwijl Sy zijn kp bewoog en op tilde. Zijn gaven en shift bleven nog net buiten zijn bereik...

Toen ze hem naar het dorp brachten hadden ze hem daar laten liggen omdat geen beest gek is om een draa kan te vallen. Daarna waren ze samen het pad normaal gaan maken zodat niemand hen kon volgen, het durde heel lang voor ze klaar waren en vermoeid gingen ze in hun waren vorm tegen elkaar liggen met gesloten ogen, alles deed pijn bij haar en haar nergie was er uit gezogen door de hellhounden die ze moest maken. Ook al ging ze al een stuk beter door dat ze met de band had geofend. Maar toen Syrax kreunde schoot ze overeind waardoor Ed geërgerd gromde en zich omdraaide. Eda ging naast hem zitten en piepte zachtjes terwijl ze zijn snuit likte.

Wie lekte hem? Oh ja Eda wie ander! Syrax hoorde haar piepen en zag nog wazig, maar ging verliggen, want door het gesleep lag Sy niet echt lekker en drukte zijn snuit even tegen de hare aan maar lichtjes zodat hij haar niet omduwen zou. Zijn lichaam voelde nog als lood, maar hij wene zich weer mens te kunnen maken. Even trilde zijn beeldtenis, maar Syrax hielt er al snel mee op toen een donderende hoofd pijn daardor door zijn kop rolde. “Hoe vergaat het jullie?“ vroeg Syrax en legde zijn kop weer neer terwijl hij even van Eda naar Ed keek en wer terug.

Toen ze merkte dat hij bewoog begon ze te kwispelen. Toen voelde ze zij nsnuit tegen die van haar. Ze bleef bij hem zitten terwijl ze zag dat hij terug probeerde te veranderen. Maar hij hield al gauw op en Eda ging naast zitten in haar mensen vorm terwijl ze hem gerustellend streelde, zijn kop dan. “Hoe vergaat het jullie?“ vroeg Syrax en legde zijn kop weer neer terwijl hij even van Eda naar Ed keek en wer terug. Eda halde haar schouders op 'die slaap kop slaapt en met mij gaat het wel.' Zei ze glimlachend en keek naar haar jurk die gescheurd was, ze was veel te moe geweest om haar wonden schoon te likken maar blijkbaar had ed het voor haar gedaan toen ze in slaap was gevallen. 'hoe is het met jou? Je bent niet terug veranderd in je mensne vorm.' Zei ze bezorgd en keek hem aan.

Eda streelde zijn kop en dat voelde zo heerlijk dat zijn hoofdpijn langzaam oploste. Haar woorden maakte Syrax ongerust, maar hij liet het direct merken“Ik denk dat Satan daar wat mee te maken heeft, ik de cel vond ik het al zo vreemd dat ik in mijn draak was verandert ondanks de verdovende drug?“ twijfel lag in zijn stem, maar zeker weten deed hij het niet.

“Ik denk dat Satan daar wat mee te maken heeft, ik de cel vond ik het al zo vreemd dat ik in mijn draak was verandert ondanks de verdovende drug?“ twijfel lag in zijn stem, maar zeker weten deed hij het niet. Eda zuchten en voelde tranen over haar wang heen gaan 'het is zo erg, hij maakt langzaam aan jou tot zijn speeltje.' Zei Eda met een trillende stem. GRump maakte zich los van haar huid en begon haar te troosten.

Syrax zag Eda huilen en hoorde wat ze zei, maar echt begrijpen deed Syrax het nog niet. Hij legde zijn snuit tegen haar wang aan en likte haar tranen troostend weg. Syrax wilde haar niet verdrietig zien en probeerde opnieuw in zijn menselijke vorm te komen. Hoewel Sy een knaallende koppijn had lukte het hem dit keer e pakte Eda stevig vast...

Eda voelde zijn snuit tegen haar wang en al gauw lag ze in zijn armen. Ze snikte en hoorde ook dat Ed dreigend naar hun toe kwam en naast haar ging zitten. 'Hij maakt er echt een van ons Ed, ik ben bang.' Zei ze eerder etgen haar broer dan tegen Syrax. Ed veranderde terug 'hij is jou getekend en je weet dat hij dan dichter bij Satan is, zeker in jou geval.' Zei Ed en legde geruststellend zijn arm om haar heen.