what is this?(Syrax)

Eda voelde pijn in haar buik mar ze hield alles en iedereen in de gaten, ze zag dat Sy zijn handschoenen gebruikten maar Charlie was vreselijk slim en gebruikte haar tegen hem. 'Leg je wapen neer Syrax of we zullen Eda van deze werled af helpen!' riep Charlie luid en ze zag hoe ene hellhound naar haar toe ging en wou haar keel pakken maar voor hi jdat deed beet ze hem flink in zijn neus zodat hij piepend erug deinsde maar al gauw pakte een andere hellhound zijn taak over en ze voelde net niet zijn vlijmscherpe tanden in haar keel. 'Nee Sy, niet doen.' Zei ze in haar gedachtne en keek hem strak aan zonder angst. Ze vond het niet erg om te sterven, maar die stomme jongen gaf zich over waardoor hij tegen de grond werd gedrukt. Zelf werd ze in een stevige kooi geduwd en langzaam aan begon ze haar krachten te verliezen en haar shift maar die stomme mensen waren vergeten dat haar shift haar mensen vorm was! Haar poten werden vastgemaakt en ze gromde en probeerde te bijten tot ze de stem van haar geliefde hoorde. 'Waarom was je niet weg gegaan zoals ik je gevraagd had Eda? Ik zei het je niet voor niks het waren er te veel met de minutie die ze bij zich hadden...' zei Sy, Eda gromde en dit keer was het bedoelt voor Sy 'Je bent gek als je denkt dat ik ga toekijken hoe ze jou gevangen nemen, hoe ze jou weg voeren, mijn leven is niet kostbaar.' Zei ze in haar gedachten boos 'Je meost gewoon door gaan met vechten en niet op mij letten toen die tanden in mijn keel zaten.' Zei ze daarna zacht in haar gedachten en hield haar oren plat.

Eda gromde en dit keer was het bedoelt voor Sy 'Je bent gek als je denkt dat ik ga toekijken hoe ze jou gevangen nemen, hoe ze jou weg voeren, mijn leven is niet kostbaar.' Zei ze in haar gedachten boos 'Je meost gewoon door gaan met vechten en niet op mij letten toen die tanden in mijn keel zaten.' Zei ze daarna zacht in haar gedachten en hield haar oren plat.'Noem het maar menselijk maar voor mij betekent het veel!' snauwde Syrax even. Hij had nog nooit tegen haar gesnauwd, maar zijn woed op de hunters maakte het hem onmogelijk normaal te reageren op haar boze woorden. y kek Eda even fel aan voor hij zijn blik afwenden en door de speeltjes naar buiten keek. De bomen die voorbij kwamen herkende Syrax nog als kind en wist dat ze net op weg waren. Syrax wilde haar niet hoeven misen ookal zou Eda terug keren naar de hel zou hij hier achter blijven en dat zou hij niet kunnen verdragen. 'Sorry zo had ik niet moeten reageren, maar zonder jouw zou Bane weer vrij komen en dat is nu net wat ik wil voorkomen. Je weet niet hoe hij is wanneer hij de controlle over neemt eda. Bane slacht alles af niet alleen de hunters, maar ook de shifters die op zijn pad komen. Ik zal de man niet gehoorzamen die zich mijn vader noemt en dat zal ik nooit meer doen zelfs niet wanneer hij jouw pijn doet!' zei Sy nu rustiger via hun gedachten en keek Eda even met andere ogen aan. Deze keer stonden er beginnende tranen in omdat hij haar niet kwijt wilde, maar verder kwamen ze niet dan de glans die zijn teleurstelling voor verdriet verborg. Charlie kwam oorbij gereden en Syrax gromde nijdig naar hem, maar Charlie lachte enkel en reed door.

'Noem het maar menselijk maar voor mij betekent het veel!' snauwde Syrax even. Ze gromde boos maar legde haar kop neer op haar poten en sloot haar ogen, Ze hoorde over al geluid vandaankomen die haar oren berijkten. 'Sorry zo had ik niet moeten reageren, maar zonder jouw zou Bane weer vrij komen en dat is nu net wat ik wil voorkomen. Je weet niet hoe hij is wanneer hij de controlle over neemt eda. Bane slacht alles af niet alleen de hunters, maar ook de shifters die op zijn pad komen. Ik zal de man niet gehoorzamen die zich mijn vader noemt en dat zal ik nooit meer doen zelfs niet wanneer hij jouw pijn doet!' zei Sy nu rustiger via hun gedachten en keek Eda even met andere ogen aan. Ze zag tranen in zijn ogen en jankte zachtjes 'Het makt niet uit Sy, Ik hou van je en je moet vooral niet stoppen ook al zal je vader of charlie mijn leven bedreigen.' Zei rustig in haar gedachten en likte haar poten 'Ik hou van je.' Zei zachtjes en horode Charlie lachen, wat zou toch graag zijn nek doorbijten.

Ze zag tranen in zijn ogen en jankte zachtjes 'Het makt niet uit Sy, Ik hou van je en je moet vooral niet stoppen ook al zal je vader of charlie mijn leven bedreigen.' Zei rustig in haar gedachten en likte haar poten 'Ik hou van je.' Zei zachtjes en horode Charlie lachen, wat zou toch graag zijn nek doorbijten.
Syrax keek haar eerst geschokt aan, maar begreep wat ze hiermee wilde bereiken en knikte daarna maar met protest. y zou zijn menselijke kant dan weg moeten duwen om zijn vader niet te gehoorzamen. 'Zoals je wilt Eda, maar weet dat ik dat niet graag doe... ik... ik wil je graag dichtbij me houden...' zei Sy met een slag in zijn mentale stem. Maar die verdween toen ze dichterbij het kasteel kwamen en de wachters hoorde roepen zoals ze altijd deden wanneer er nieuwe vracht binnen werd gebracht. Sy keerde zijn hoofd zo goed en kwaad als het ging om naar het plein waar ze nu op reden. Syrax wist dat zijn ader daar staan zou daar was hij super zeker van!

Ze zga zijn geschokte blik maar toen hi jeht doorhad knikte hij 'Zoals je wilt Eda, maar weet dat ik dat niet graag doe... ik... ik wil je graag dichtbij me houden...' zei Sy met een slag in zijn mentale stem. Eda glimlachte zo goed mogelijk en hoorde in de verte stemmen die steeds dichterbij kwamen wat betekend dat ze op het plein waren, ze maakte zich klaar om die mensen aan te vallen als ze zometeen haar deur opende, omdat ze neit verwachten dat ze nog in haar hellhound vorm zal zijn, maar ht is haar echte vorm e ndoor die spuit te geven is ze haar menselijke vorm voor een tijdje kwijt.

Eda glimlachte zo goed mogelijk en hoorde in de verte stemmen die steeds dichterbij kwamen wat betekend dat ze op het plein waren, ze maakte zich klaar om die mensen aan te vallen als ze zometeen haar deur opende, omdat ze neit verwachten dat ze nog in haar hellhound vorm zal zijn, maar ht is haar echte vorm e ndoor die spuit te geven is ze haar menselijke vorm voor een tijdje kwijt. Sy zag Eda zich klaar maken en zelf deed hij niet anders, maar zoals onverwacht gebruikte zijn ader natuurlijk een shifter om de gevangen als eerste te contronteren. Dit keer had hij een Mind reader die de wagen instapte en zou niet alleen hun gedachten kunnen oppikken, maar er ook erkrde gedachten erin brengen of zo'n druk in hun scheel kunnen uit oefenen dat je bijna niks meer kon... Sy voelde de druk groeien en wist hoe het in zijn werk ging dat hadden de leden hem al eens voor gedaan. Syrax sloot zich af en trapte naar de shifter die in zijn buurt kwam. De shifter had zijn tegenwerking niet erwacht op dit nivaeu en wankelde achteruit toen Syrax zijn oet ol tegen zijn borstkast sloeg. Hij wankelde zo erg dat hij de wagen uit viel. Dit gaf de hunters die hier op getraint was de mogelijkheid hem en Eda naar buiten te brengen. Niet een maar twee Body chip's werden op zijn lijf geprikt, maar hier had Sy geen ervaring mee en werd gedwonegn zich koest te houden! Sy wrkte vreselijk tegen en toen de druk te groot werd hadden e hem net los gemaakt. De chip's branden door doordat zijn wil groter was dan van menige shifter en hij trok ze van zijn borstkast af eer hij de blood hunters de wagen uit werkte en Eda snel los maakte voor andere hunters hem over vielen en probeerde te over poweren...

Er was iets anders, de koning deed iets anders, er kwam een shifter naar binne nen Eda probeerde hem te bijten maar ze zat goed vast en toen voelde ze druk, niet zo een erge druk als die van de duivel maar het was vervelend en nu wou ze alleen maar meer zijn nek doorbijten. Aan e andere kant hoorde ze verbaasde kreten en al gauw zag ze Sy bij haar die haar losmaakte, voor Sy naar binne nkwam had een hunter iets in haar lichaam gespoten wat niet fijn was. Gauw likte ze Sy's handen voor ze naar buiten sprong op de eerste beste hunter waar ze zijn nek doorbeet. maar al gauw voelde ze haar wond in haar buik en merkte ze dat ze duizeliger werd, Eda had veel bloed verloren en dat vroeg nu om tol, alles om haar heen draaide en ze voelde benen onder haar verdwijnen voor alles donker werd.

Eda sprong naar buiten en hij werd razend. Duisternis begon zich van Bane‘s kooi tussen de trailis door te glippen waardoor Syrax sterker werd. Satan hielp hem om sterk te blijven zodat hij op ieder gewenst moment hem betreden kon! De hunters kreggen geen vat op Syrax en de een na de andere rolde over het plein heen. De ogen van Syrax waren niet langer meer ijsblauw, maar paars van kleur en werden steeds roder tot ze rood bleven. Sy sprong ook de kooi uit en zag Eda net neer gaan. Meteen rende hij naar haar toe, maar haar alleen behoedend dat niemand haar verder nog aanraken zou!!! Syrax vocht om Eda heen en verwonden menige blood hunter door ze enkel verwondingen op hun lijven kregen doordat Syrax zijn klauwen gebreukte. Maar eigenlijk had Syrax allang uit geput moeten wezen, maar zijn kracht kwam van satan gelijk af en die was gewoon onoverwinnelink! Alleen de netten van de bloedtouwen konden Sy bij Eda weg trekken daardoor ze haar door wat Hel hound‘s mee naar de cel sleepte. Syrax vond zo goed en kwaad als het ging, maar raakte enkel meer verstrikt in het antidemonen net! Een diepe stem maar al te hekent bereikte zijn oren en dwongen hem even stil te staan, maar deze zou moeten voor zijn daden, Alleen raakte Syrax zijn bewustzijn kwijt wardoor Satan zijn intreden Deed. “Kennelijk ga je nog steeds op dezelfde toer dood?“ klonk de dubbele stem van Syrax en Satan samen en waardoor nu een lichte zwarte mist rond Syrax kwam te hangen.

Eda was half bewust wat er om ahar heen gebeurde maar ze kreeg geen scherp beeld en hoorde alleen geschreeuw van blood hunters die geraakt werden maar veel te snel werd het stil, ze hoorde alleen maar bevellen en voelde toe nhoe tanden in haar nek kwamen en haar wegsleepten. Ze voelde de aanwezigheid van Satan in haar buurt die haar hoofd in haar metale vorm aaide 'Eda, Eda, Eda wat is er toch met jou gebeurt, vroeger was je en stuk sterker.' Ze jankte zachtjes maar zei er niks op, ze bleef zo liggen terwijl hij haar bleef aaien en ze voelde hoe kracht door haar heen spoelde. Laat in de avond kwam Eda bij bewustzijn, ze knipperde met haar ogen terwijl ze scherp beeld kreeg, ze lag in een stinkend cel.

Charles had deze ommekeer duidelijk niet verwacht ondanks dat hij er wel vanuit was gegaan dat Syrax zich verzetten zou, maar niet als een gastheer voor de duivel. Echter liet hij het aan zijn blik en gezicht niet merken. Syrax raakte buiten bewustzijn door de inmense druk die de duivel op hem uit oefende! Satan maakte een enkel hand gebaar hoe ht ok waardoor het net zich van Syrax ontdeed en nutteloos op de grond viel. Charles liet zich niet kennen en beval een stuk of 5 hellhounds buiten Cervius die hij met de rest op missie gestuurt had om Syrax aan te vallen. “Charles, Charles! Ze kunnen mij niet aavallen kijk en leer.“ lachte Satan met Syrax zijn dubbele stem hoewel de demonen gedwongen werden door de armbandn maakte Satan een vinger beweging en de duivel zegels op de hounds begonnen te branden, maar daar bleef het niet bij, wat het vuur verspreiden zich en liet de aanstormende demonen in rook op gaan. De armbanden kletterde tegen de grond. Satan lachte en keek Charles weer a. “Wees lief en zorg goed voor ze, ik weet alles en zie alles!“ Waarschuwde Satan nog voor hij zich uit Syrax terug trok die nog altijd buiten bewustzijn was en tegen de grond sloeg. ‘Breng hem naar een cel!‘ commandeerde Charles en vertro om met zijn radgevers te gaan praten. Ze sleepte Sy naar een cel naast die van Eda en smeten hem naar binnen!

Eda vond het maar niks om hier in de cel et liggen, ook al was har wond al hersteld wou ze niet opstaan, ze had er gewoon gee nzin in, zo als je soms geen zin hebt om te gaan eten of iets anders te doen door luiheid. MAar toen ze Syrax zag sprong ze met een ruk op en voelde een steek i nhaar buik maar die negeerde ze, ze bego nte blaffen en gromde woedend toen ze he mzomaar i nde cel naast haar smeten, SMETEN! Dat was toch niet te geloven! Eda gromde en haalde naar hun uit toen de jongens plagerig haar uitdaagde maar dat moesten ze niet doen want de stok waar ze haar mee plaagde was in een hap weg, woetsie! Toen de jongens zich haastig weg maakte grodme ze woedend maar begon toen te ijsberen langs de tralies, het was een Cel waar je elkaar goed kon zien en ze maakte zich vreselijk zorgen om Sy.

Duisternis overal in hem en rond hem! Syrax ontwaakte in zijn metale staat en zag duistere wolken rond om hem heen cirkelen. Sy begreep het niet tot de stem van Bane hem erop attent maakte... Syrax voelde de warmte van die duistere wolken af omen, maar raakte ze niet aan. Er was iets niet goed hier aan, maar nog voor Syrax een repliek op Bane‘s woorden rihten kon verschoven de duistere wolken en niet weg van Sy? Ze werden groter en heter tot het oondragelijk werd, maar Syrax kon er niks tegen doen. Opeens verdwenen ze in hem en Syrax voelde hoe die dingen hem vervulfe met energie!!! De kooi van Bane lag aan stukken en de draak wa weer vrij zoals eerder en boog zijn kop naar Syrax toe. ‘Het is je bestemming!‘ rommelde zijn stem diep en teder, maar Syrax snapte niet wat de demonische draak bedoelde tot Deze zijn snuitt tegen zijn voorhoofd drukte. Pijn heel veel pijn gierde door zijn lichaam heen en Syrax begon schokkende bewegingen te maken om weg te komen van de pijn die zijn lichaam teisterde, maar er was geen ontkomen aan! Sy had zijn mentale blik afgesloten tijdens deze voltering, maar toen hij de opende was de demonische draak verdwenen?! Maar toen hij beter keek zag Sy dat hijzelf de draak in zijn mentale staat was geworden en Bane zijn menselijkheid over genomen had. Syrax vroeg naar hoe dit kon, maat Satan antwoorden dat dit zijn werk was... Zijn lichaam begon te shiften en te groeien tot hij in zijn draken vorm was. Syrax opende traag zijn ogen en wilde zijn kop schudden, maar dat lukte niet omdat de cel veel te klein was. Zijn stekels staken doo het trailie werk heen en met een enkele beweging braken die dingen alsof ze van hout waren. Syrax werkte zich de gang op en zag Eda die in een nog half verbogen kooi gevangen zat. Syrax druppelde zuur op de trailies voor hij met zijn muil de stangen verboog...

er ging iets duidelijk mis en Eda begon nog harder te janken, wat was er mis met Sy dat hij zo sepastisch heen en weer bewoog op de grond? Ze vodn het echt niks om niet dicht bij hem te kunnen zijn, maar toen kwam hij bij maar niet zomaar bij, hij shifte in zijn draken vorm, zijn grote draken vorm die ze al eerder had gezien, die ze altijd al krachtig vond. Toen de kooi brak sprong ze naar achter maar zij zat nog steeds ast in dit ding maar al gauw werd die van haar ook los door Sy en ze haaste zich naar hem toe maar toen ze dicht bij genoeg was deinsde ze achter uit, dit was Sy niet.

Het voelde nog zo ongewoon om in zijn drakenvorm te zijn zonder zijn gave te kunnen gebruiken... Eda snelde zich naar hem toe en hiwilde haar net een soort van omhelsing geven door zijn kop lichtjes over der rug te leggen, maar ze trok zich terug en dat stak hem in zekere zin! Hij wist ook niet hoe het kon, maar ze moesten weg hier en wel zo snel mogelijk!!! Syrax schudden zijn kop en had geen tijd voor uitleg. Met voor hem normale stappen begon Syrax zich door de gangen te bewegen en spuwde zuur naar de hunters die zo onvoortuinlijk waren om hen te ontmoeten weg gevreten werden. Bijna buiten zakte door zijn poten zodat ze op zijn rug klimmen kon...

Misschien had ze het toch fout? Hoe kon hij zijn draken vorm gebruiken? Er moest toch iets zijn geweest? Ze wist het niet maar toch op een of ander manier vertrouwde ze zijn ogen, ze waren zo vertrouwd en toen ze zag dat Sy weg baande en zuur spuwde volgde ze hem toch, misschien moest ze dit keer niet logisch nadenken mar haar hart volgen. Genadeloos beet Eda mensen dood die in de buurt kwamen, ze beschermde zijn achterkant kon je wel zeggen en toen ze bijna buiten waren zag ze hem bukken en begreep wat hij wou, Met een elegantie sprong ze op zijn rug ook al gebruikte ze de stekels en likte zijn nek voor ze bleef staan en naar iedereen van boven keek.

Syrax was blij dat ze hem volgde en sprong meteen op zijn rug. Met een grote sprong zetten hij zich af en klapwiekte met zijn vleugels. Jammer genoeg was Sy eigenlijk te groot waardoor hij zijn achterpoten moest gebruiken om over de kasteelmuur te komen. Het gesteente kraakte door zijn gewicht en kreunde luid toen hij zjn klauwen diep erin drukte om zich opnieuw af te zetten. Dit keer ging het beter al volgde ze hen te paard. Zijn vader kwam enkel ijken en vloekte luid waarna hij bevelen uiten naar de wachters, maar Syrax was niet gek en zetten koers naar het eiland van Razor waarvvan hij zeker wist dat ze niet gevolgd werden door de angst die het eiland hen inboezemde! Syrax voelde zich gesterkt door de duisternis die hem bleef voeden met energie. Zijn aura begon langzaam aan een doffe duistere gloed uit te stalen die enkel door andere demonen of engelen waar genomen kon worden. Toen het eiland in zicht kwam nam hij minder hoogte.

Okeej, het was dood eng toen hij probeerde te vliegen, ze had noiot echt gevlogen en ging gauw liggen en bleef naar beneden kijken, toen ze vlogen ontspande ze zich maar voelde wel dat er iets gebeurde in Sy, er gebeurde iets wat ze niet prettig vond, onder hun zag ze water en ze keek er naar, nog nooit had ze zo dicht bij water gezien! Al gauw zag ze een eiland in de buurt en merkte dat ze minder hoog vlogen. Ne Na een paar minuten begon ze terug te veranderen, haar kleren waren gescheurd, zeker haar stuk stof bij haar buik was weg en het was hier ijskoud maar ze wist nu dat alles weer normaal was, dat haar kracht terug kwam.

Syrax voelde Eda nauwelijks op zijn rug en voelde niet eens dat ze terug verandere naar haar shift. Hij daalde meer en meer tot ze bijna bij het strand waren, maar hij vergat dat Razor hier nog wat veren ter bescherming voor demonen en wezens die met de duivel in contact stonden het eiland niet betreden konden. Net toen Sy bijna kon landen botsten hij tegen een soort van ontzichtbar wand aan die hem flink onder stroom zetten, maar toen viel hij in het ondiepe water. Gelukkig verdronk je hier niet gelijk in. Sy schudden zijn kop en snapte het niet hoe hij er niet door heen kon komen?

Ze vloge nsteeds dichter bijer maar toen Sy wou landen botste ze tegen een onzichtbare muur wat haar helemaal niet beviel, ze sprong van zijn rug en liep naar de muur toe, veel voorzichtig raakte ze die aan en trok meteen haar hand terug, 'het brand.' Zei ze geërgerd en zocht met haar blik het eiland af en vond al snel de oorzaak, een witte engelen veer 'Ik kan er niet heen, maar jij vst wel.' Zei Eda en keek Sy in zijn drake nvorm aan.

Syrax keek toe en bad dat Eda niks overkomen zou, maar haar geergerde stem zei anders en Sy veranderde zich in zijn mens. “Dat betwijfel ik, Razor had die toen neer gelegd tijdens de oorlog tussen de bewoners van Doole en de demonen. Hoe kon ik dat nu vergeten!“ gromde Sy op het einde en Shifte weer naar zijn draak vor Syrax zuur vaan de veren spuwde. Gelukkig verteerde de veren Waar hij wel blij om was. “Zo nu kunnen we er wel op.“ en met die woorden stapte Syrax naar voren en voelde de barriere nog wel, maar zwakjes Zijn staart hing nog in het watter. “Pak mijn staart maar vast!“ zei hij en Wacgten geduldig.

Eda zocht met haar blik naar een uitweg, ergens moest toch een ingang zijn!? Ze zag Sy tergu veranderen. “Dat betwijfel ik, Razor had die toen neer gelegd tijdens de oorlog tussen de bewoners van Doole en de demonen. Hoe kon ik dat nu vergeten!“ gromde Sy op het einde en Shifte weer naar zijn draak vor Syrax zuur vaan de veren spuwde. Ze zag de veren verteren maar nog steeds werkte de schild. “Zo nu kunnen we er wel op.“ en met die woorden stapte Syrax naar voren en voelde de barriere nog wel, maar zwakjes Zijn staart hing nog in het watter. “Pak mijn staart maar vast!“ zei hij en Wacgten geduldig. Twijvelend liep ze naar hem toe en pakte zijn staart en voelde hoe hij haar naar binnen trok, haar ledenmaten stodnen in het begin in brand maar al gauw werd alles weer normaal en ze opedne haar ogen 'poeh, en ik dacht dat ik in brand zou vliegen.' Zei ze bevend maar lachend.

Geen wonder dat ze twijfelde, maar zodra ze hem vast had trok Syrax haar naar binnen en hoorde wat ze zei. “Ik voelde het ook, maar minder dan jij welicht.“ zei Sy en shicte naar zijn mens en keek even naar de zee. De hunters zouden hen hier echt niet volgen en hij pakte Eda om haar middel vast met zijn arm. “Kom dan gaan we weg van het strand. Ik ken het hi op mijn duimpje.“ zei Syrax glimlachend en leiden Eda naar de struiken die net als de bomen een mestryeuze uit staling hadden.

“Ik voelde het ook, maar minder dan jij welicht.“ zei Sy en shicte naar zijn mens en keek even naar de zee. Eda keek ook naar de zee, ze had wel is van dit eiland gehoord maar nooit gezien, eigenlijk had ze heel weinig gezien van de wereld, het was best raar maar ze zag voor het eerst de zee zo dicht bij. “Kom dan gaan we weg van het strand. Ik ken het hi op mijn duimpje.“ zei Syrax glimlachend en leiden Eda naar de struiken die net als de bomen een mestryeuze uit staling hadden. Eda grinnikte en sloeg ook haar arm om hem heen en liep met hem mee 'wat heb ji toch een geluk, je bent pas 18 en je hebt al best wel veel gezien terwijl ik met mijn 900 de zee nu pas van dicht bij zie.' Zei ze zuchtend, ja haar leven was altijd standaart geweest ook al had ze wel de beste training gehad was dit toch anders.

Eda grinnikte en sloeg ook haar arm om hem heen en liep met hem mee 'wat heb ji toch een geluk, je bent pas 18 en je hebt al best wel veel gezien terwijl ik met mijn 900 de zee nu pas van dicht bij zie.' Zei ze zuchtend, ja haar leven was altijd standaart geweest ook al had ze wel de beste training gehad was dit toch anders. 'Wat je geluk nomen kunt, Jij kent de wereld van de hell en ik ken het hier voor n groot deel, maar de wreld is nog veel groter dan Doole alleen.' zei Syrax en keek Eda even aan oor hij haar los liet en voor ging, want hier konden ze beter niet naast elkaar lopen.

'Wat je geluk nomen kunt, Jij kent de wereld van de hell en ik ken het hier voor n groot deel, maar de wreld is nog veel groter dan Doole alleen.' zei Syrax en keek Eda even aan oor hij haar los liet en voor ging, want hier konden ze beter niet naast elkaar lopen. Eda grinnikte 'de hell is neit bijzonder, het enige wat leuk daar is is de lave waterval war je zo leuk van af kunt surfen maar dat is ook alles, verder is daar het zelfde, lege landschappen en vuur, overal vuur.' Zei ze zuchtend en keek rond, ze was op haar hoede 'EN hier kun je zoveel zien, je hebt de zee, de tropen en dit enge eiland, ik weet zeker dat alles groot is.' Zei Eda verlangend en er schoot iets in haar hoofd, een groot idee, ze pakte Syrax pols en draaide zijn lichaam om zodat ze hem recht aan keek, haar ogen twinkelde van plezier 'Zullen wij, samen de wereld verkennen? Samen gaan reizen?' Stelde ze verlangend voor.