Don't (cassel)

Hij haalde zijn schouders op 'het enige wat ik nu ga doen is naar huis toe gaan voor het begint te regenen en een glas melk nemen.' Zei Cassel en liep langs Melody naar binnen. melody bleef staan en liet zich uiteindelijk op de grond zakken ze krulde zich op en ging in het natte gras liggen. Ze sloot haar ogen en sloot zich af van de wereld door te gaan slapen. Engelen moesten normaal gezien niet slapen, ze hadden het niet nodig maar op momenten zoals deze wanneer alles verwarrend en onverklaarbaar was dan deed slaap goed. Dan moest ze niets meer voelen Melody merkte de koude regen niet die op haar neerdaalde die haar witte jurk half transparant maakte en tegen haar ranke lijf liet kleven.

Toen hij zijn glas leeg had liep hij naar buiten en zag daa Melody liggen, maar hij zag oo kdat het regende, het liefst wou hij naar haar toe om haar naar binnen te halen en haalde snel een lange cape en deed die om voor hij naar buiten ging en Melody naar binne nhaalde en haar op een lege bed legde zodat ze kon slapen, dan werd ze tenminste niet nat en daarna veranderde hij van vorm en krulde zelf op de bank liggen.

Melody voelde de verandering van positie wel ze werd daarom ook al gauw wakker. Ze merkte dat ze in hun oude bed lag en zag Cassel in zijn kattenvorm op de bank liggen. Ze trok haar boven jurk uit omdat die helemaal nat was. Ze kroop uit bed en ging naar hem toe ze nam hem voorzichtig vast en nam hem mee naar bed. Ze ging leggen met hem tegen zich aan. Ze lag eigenlijk om hem heen gebogen. ze sliep nog half, ze was neit helemaal bij deze wereld en reageerde maar half op dingen haar blik was ook nogal vreemd niet zo helder als anders maar ze drukte hem wel tegen zich aan ze vond zijn warmte niet meer eng ze wilde hem.

Hij lag heerlijk te slapen toen hi jvoelde hoe iemand hem vast pakte en hem verplaatste. HIj opende zijn ogen en zag Melody die hem vasthield, haar ogen waren niet scherp en hij wist dat ze hier niet helemaal bij was maar liet haar begaan, het voelde zo fijn om haar zo dicht bij zich te hebben en likte haar vingers voor hij weer i nslaap viel.

Melody sliep lang heel lang. Toen ze wakker werd knipperde ze met haar ogen en zag ze Cassel langs zich liggen. ze ging recht zitten en wreef over haar slapen. Wat was ze aan het doen? Waarom lag ze weer bij hem? ze was toch bij hem weggegaan? Dit klopte allemaal niet. Haar gevoelens speelde met haar. Ze voelde zich hopeloos verloren ze ging zitten haar rug gebogen en haar gezicht verscholen in har handen terwijl de tranen begonnen te stromen.

Melody sliep heel lang en Cassel lag gewoon bij haar en bekeek haar, haar lieve goddelijke gezicht. Toen ze wakker werd keke hij naar haar, ze zag er zo verslagen uit. Ze voelde zich hopeloos verloren ze ging zitten haar rug gebogen en haar gezicht verscholen in har handen terwijl de tranen begonnen te stromen. HIj miauwde zachtjes en veranderde terug 'het is nog al verwarrend, dat begrijp ik.' Zei Cassel zachtjes en stond zelf op en lie pnaar zijn kast en deed een ander ander blouse aan, deze was tenminste schoon en zat niet onder bloedvlekke ndie hij had ontdekt. 'Het is aan jou.' Zei hij zachtjes.

Hij keek haar aan hij keek naar haar met zijn kattenogen, zijn ogen, de ogen waar ze nog steeds in kon verdrinken. HIj miauwde zachtjes en veranderde terug 'het is nog al verwarrend, dat begrijp ik.' Zei Cassel zachtjes en stond zelf op en lie pnaar zijn kast en deed een ander ander blouse aan, deze was tenminste schoon en zat niet onder bloedvlekke ndie hij had ontdekt. 'Het is aan jou.' Zei hij zachtjes. Melody richtte haar blik op en keek hem aan haar ogen rood en vochtig. Ze kroop wankel uit bed en ging voor hem staan. "Ik kan het niet alleen...." Zei ze zacht. "Is er nog wel een toekomst voor ons? Nu nu ik je ziek heb gemaakt?" ze kon hem niet meer aankijken ze draaide zich met haar rug naar hem toe. "Engelen zijn niet gemaakt om van mensen te houden, de enige liefde die wij zouden mogen kennen is de liefde voor de gehele mensheid, voor de schepping van god..." Mijmerde ze.

e kroop wankel uit bed en ging voor hem staan. "Ik kan het niet alleen...." Zei ze zacht. "Is er nog wel een toekomst voor ons? Nu nu ik je ziek heb gemaakt?" ze kon hem niet meer aankijken ze draaide zich met haar rug naar hem toe. "Engelen zijn niet gemaakt om van mensen te houden, de enige liefde die wij zouden mogen kennen is de liefde voor de gehele mensheid, voor de schepping van god..." Mijmerde ze. Hij sloot zijn armen om haar middel 'als dat zo was zou de god ons liefde jaren geleden niet toegestaan, las dat zo was zou COdy nooit op Alina of Lira verliefd worden?' Vroeg hij zacht flusiterend in haar oor voor hij haar geur opsnoof, het vertrouwde geur.

Ze voelde al gauw zijn armen om haar middel, dit keer voelde ze geen angst ze voelde zich weer veilig. 'als dat zo was zou de god ons liefde jaren geleden niet toegestaan, las dat zo was zou COdy nooit op Alina of Lira verliefd worden?' Vroeg hij zacht flusiterend in haar oor. Ze dacht na over zijn woorden daar zat inderdaad wel wat in ja. Ze draaide zich langzaam naar hem toe en drukte zichzelf tegen hem aan ze hield haar tranen in omdat ze wist dat hij niet van water hield. "het spijt me zo cassel ik...ik had je nooit mogen verlaten..." Zei ze. "Kun je me vergeven?" vroeg ze met een stem die haast onhoorbaar was.

Dit keer was ze niet bang meer voor hem wat hij raar voelde voor hem. En na dat ze had nagedacht draaide ze zich om en drukte zich tegen hem aan. "het spijt me zo cassel ik...ik had je nooit mogen verlaten..." Zei ze. "Kun je me vergeven?" vroeg ze met een stem die haast onhoorbaar was. HIj hief haar gezicht zodat hij haar recht aan kon kijken 'Als jij mij kunt vergeven.' Zei hij zachtjes en keek haar diep in haar prachtige kijkers aan.

HIj hief haar gezicht zodat hij haar recht aan kon kijken 'Als jij mij kunt vergeven.' Zei hij zachtjes en keek haar diep in haar prachtige kijkers aan. Melody knikte en nam zijn gezicht in haar handen. "Ik heb je al lang vergeven" Zei ze zachtjes voor ze haar lippen op dezijne drukte.

Melody knikte en nam zijn gezicht in haar handen. "Ik heb je al lang vergeven" Zei ze zachtjes voor ze haar lippen op dezijne drukte. Cassel nam haar gezicht in zijn handen en zoende haar terug. het was zo fijn dat ze hem vergeven had voor zijn grote fout. Toen trok hij zich terug 'zou het gee ntijd zijn om met iedereen goed te maken?' vroeg hij zachtjes en doelde op Cody, het was dan wel zijn schuld dus vodn hij dat Melody gewoon naar hun zoon kon gaan.

Cassel nam haar gezicht in zijn handen en zoende haar terug. het voelde goed, het voelde natuurlijk om bij hem te zijn ja het was beter zo. Toen trok hij zich terug 'zou het gee ntijd zijn om met iedereen goed te maken?' vroeg hij zachtjes. Ze knikte en wist dat hij op Cody doelde. "Ja inderdaad, maar je moet ook naar Alina gaan Cassel zij voelt zich ook gekwetst." Zei melody. Het smaakte vreemd in haar mond om over cassels dochter te praten maar het had nu een minder nare nasmaak. "Cody vergeeft je wel daar ben ik zeker van" zei ze met een bemoedigende glimlach

Ze knikte en wist dat hij op Cody doelde. "Ja inderdaad, maar je moet ook naar Alina gaan Cassel zij voelt zich ook gekwetst." Zei melody. Cassel keek haar een lange tijd aan en knikte toen 'ja dat moet ik inderdaad doen.' Zei hij zacht "Cody vergeeft je wel daar ben ik zeker van" zei ze met een bemoedigende glimlach, en Cassel zuchten, 'ga jij eerst naar Cody dan zoek ik Alina wel op, hoewel ik denk dat ze nog steeds misschien bij Cody woont.' Zei Cassel nadenken terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde en keek Melody smekend aan.

Cassel keek haar een lange tijd aan en knikte toen 'ja dat moet ik inderdaad doen.' Zei hij zacht. melody wreef over zijn gestoppelde wang. "Je kan het wel schat" Cassel zuchten, 'ga jij eerst naar Cody dan zoek ik Alina wel op, hoewel ik denk dat ze nog steeds misschien bij Cody woont.' Zei Cassel nadenken terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde en keek Melody smekend aan. Melody toonde hem een glimlach. "Ik ga eerst wel naar Cody, en ik heb gehoord dat Alina ook vaak naar de waterval gaat...daar hebben ze haar kind begraven." Zei ze met een zachte stem. Melody had Cassel nog niet eerder verteld over Alina's kind en ze betwijfelde of hij het eigenlijk wel wist.

Melody toonde hem een glimlach. "Ik ga eerst wel naar Cody, en ik heb gehoord dat Alina ook vaak naar de waterval gaat...daar hebben ze haar kind begraven." Zei ze met een zachte stem. Cassel knikte rustig 'dan zal ik haar daar opzoeken.' Zei hij zachtjes en nam haar hand en liep met haar naar buiten 'ik zie je dan 's middags bij onze restaurantje.' Zei Cassel zacht. Ja Melody wist over welke restaurant hij het had.

Cassel knikte rustig 'dan zal ik haar daar opzoeken.' Zei hij zachtjes en nam haar hand en liep met haar naar buiten 'ik zie je dan 's middags bij onze restaurantje.' Zei Cassel zacht. Melody knikte en drukte nog een zoen op zijn wang. "Ja ik zie je daar leiverd" Zei ze voor ze haar vleugels ontvouwde en de lucht in vloog op weg naar Cody...

Melody knikte en drukte nog een zoen op zijn wang. "Ja ik zie je daar leiverd" Zei ze voor ze haar vleugels ontvouwde en de lucht in vloog op weg naar Cody... Cassel keek haar na en veranderde toen in een kat en rende richtign de waterval, brr, fijn water dat van bove nviel, kon het nog erger?

Cody voelde zich al iets beter dan van te voren en lag heerlijk languit op zijn bank terwijl hij heel rustig schetste, hij probeerde te bedenken hoe hij aan Lira ging vertellen dat ze de enige voor he mwas en van wie hij hield met zijn heel hart? Hij wist het niet maar had er wel vertrouwen in dat alles goed kwam, ook waren zijn vleugels nog witter geworden en groter wat hem goed deed, god was hem toch niet vergeten. Hij Lag op de bank met een ontblote borst en je zag een kruis bij zijn hart heel duidelijk.

Melody kwam geruisloos aangevlogen en landde voor Cody's huis door het raam alleen al kon ze hem zien, hij droeg geen shirt - daar moest ze zo maar eens wat van gaan zeggen, het was verdorie winter!- Zometeen zou hij nog ziek worden. Ja dat was haar moeder instinct dat sprak. zijn aura had een rozeige kleur, geweldig! Het ging veel beter met hem zijn innerlijke licht leek nog meer te stralen. Hij lag heerlijk languit op zijn bank terwijl hij heel rustig schetste. Melody grinnikte en kloptre op zijn voordeur wachtend met een mand vol muffins.


Alina

Alina voelde zich niet goed, helemaal niet goed Drake was ziek, beïnvloed door duivelse krachten, ze voelde zich nog altijd vreselijk om wat er met haar kind was gebeurd. Iedere dag kwam ze hier opnieuw naar het graf van haar kindje waar ze iedere dag een rode roos op legde. Het graf was langs de wand van de waterval op een kleine grasheuvel Alina zat in haar zachtroze jurk op haar knieën bij het graf haar ogen vochtig van de stille tranen die nog steeds over haar wangen rolde. Ze was alleen, alleen met haar verdriet.

Cody:
Cody werd afgeleid van zijn schets toen hij een aura bij voelde komen, en niet zomaar een aura maar die van zijn moeder. Hij schoot snel overeind en hoorde hoe er op de deur werd geklopt. Cody stond zuchtend op en liep naar de deur die hij opende en zijn moeder zag, hij wou glimlachen maar bleef kalm staan en keek haar recht aan. Hij rook de muffins van af hier en hield zich in om het mand niet vast te pakken en alles heerlijk op te eten. 'Hallo mama.' Zei hij rustig.

Cassel:
Cassel bleef een tijdje rennen, tja hij had geen vleugels om zich sneller te kunnen bewegen dus moest hi jwel via voet doen of beter gezegd via poten. En na een lange tocht die hij had gemaakt hoorde hij de water naar beneden vallen en voelde rillingen over zich heen gaan, brr water. Maar toen het in zicht kwam zag hij ook Alina staan, ze zag er zo verdrietig uit en hij voelde ook haar emoties door zich heen gaan.

Langzaam werd de deur opengedaan en stond Cody in het deurgat. Melody keek haar zoon glimlachend aan. 'Hallo mama.' Zei hij rustig. "Dag Cody" Zei ze vriendelijk terwijl ze de mand muffins na hem een knuffel te geven aan haar zoon gaf. ze wist hoe dol hij was op muffins. "Hoe gaat het met je, schat?" Vroeg ze liefdevol. ze was nog niet binnengekomen omdat hij haar daar nog geen toestemming voor gegeven had. En ze wilde zijn privecy niet schenden.


Alina

Alina droogde haar tranen en langzaam stond ze op de bloem achterlatend op het graf van de dode baby. Toen ze zich omdraaide schrok ze bij het zien van de witte kat, de kat die ze maar al te goed kende. Cassel, haar vader. Meteen spande haar spieren zich op en nam ze een defensieve houding aan. nee ze was zeker niet blij om hem te zien, niet nadat hij zo lang had verzwegen dat hij haar vader was. Dat vergaf ze hem niet. En nu nu had hij haar gezien op haar zwakste moment. "Wa...wat doe jij hier?!" Zei ze fel.

Cody:
Hij bleef stijf toen Zijn moeder hem een knuffel gaf "Dag Cody" Zei ze vriendelijk, Maar daarna kreg hij een mand vol met muffins in zijn handne geduwd wat hem liet doorbreken toen hun geur zijn neusgaten bereikten. "Hoe gaat het met je, schat?" Vroeg ze liefdevol. Cody haalde zijn schouders op en knikte nar zijn moeder dat ze naar binnen mocht gaan terwijl hij het mand vol met overheerlijke muffins in zijn kleine keuken zette en terug keerde naar de woonkamer 'wat kom je hier doen.' Vroeg hij toonloos en keek haar strak aan met zijn blauwe ogen.

Cassel:
Cassel bleef stilletjes zitten kijken hoe Alina rauwde om haar gestorven kind. Maar toen ze zich omdraaide zag Cassel dat ze schrok en hij bleef haar recht aankijken zonder enige gevaar voor haar te zijn. "Wa...wat doe jij hier?!" Zei ze fel. En Cassel nam zijn mensen vorm aan en bleef op de steen zitten 'Rustig maar, ik ben hier niet om je uitte lachen of met je te vechten.' Zei hij rustig en keek met zijn donkere ogen in die van haar.

Melody

Cody was veranderd, erg veranderd hij was killer afstandelijker geworden. Ook was hij volwassener geworden, hij liet haar niet meer toe om hem te beschermen en voor hem te zorgen, hij was onder haar vleugels uit gegaan. Ergens gaf het pijn in haa rmoeder hart maar ze wist dat deze dag ooit eens zou aanbreken, ze had alleen niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Cody haalde zijn schouders op en knikte nar zijn moeder dat ze naar binnen mocht gaan terwijl hij het mand vol met overheerlijke muffins in zijn kleine keuken zette en terug keerde naar de woonkamer 'wat kom je hier doen.' Vroeg hij toonloos en keek haar strak aan met zijn blauwe ogen. Melody draaide zich naar hem toe op haar gezicht was nog steeds een glimlach gevuld met moederlijke leifde te zien. "Ik wou je gewoon nog eens zien, kijken hoe het met je gaat en...ik wil met je over je vader praten" Zei ze zacht.

Alina

Cassel nam zijn mensen vorm aan en bleef op de steen zitten 'Rustig maar, ik ben hier niet om je uitte lachen of met je te vechten.' Zei hij rustig en keek met zijn donkere ogen in die van haar. Alina wilde het niet horen ze had deze man niets te zeggen. Hij was nooit mans genoeg geweest om te zeggen dat hij haar vader was. Hij had laten doorschijnen dat ze hem kon vertrouwen maar dat was nooit het geval geweest. alina blies naar hem terwijl ze zich steeds kwader begon te maken. "Wat kom je hier dan wel doen?! Waarom kom je nu naar mij?! Hier?!" Ze begon zich op te jagen en dat was niet goed voor haar nog steeds zwakke mentale en emotionele staat. ja Alina stond aan de rand van een zenuwinzinking.

Cody:
Ja hij was erg veranderd en hij had gemerkt dat zijn moeder dat ook had gemerkt, Hij kon best opzichzelf passen en hoefde niemands bescherming meer. ja hij was altijd dol op zijn moeder geweest die met hem voor het eerst had gevlogen, hem had opgevoed en hem altijd heerlijke muffins gaf. Melody draaide zich naar hem toe op haar gezicht was nog steeds een glimlach gevuld met moederlijke leifde te zien. "Ik wou je gewoon nog eens zien, kijken hoe het met je gaat en...ik wil met je over je vader praten" Zei ze zacht. Toen hij het worod vader spande hij zijn spieren aan en zijn kaken verstrakten, hij had het niet zo op die man, hij had hem jaren verzwijgen dat hij een zus had. 'Nou je hebt me gezien en over Cassel wil ik niks horen.' Zei hij kil, hij stond nog steeds gespannen en hij probeerde zich in te houden om zijn vleugels niet tevoorschijn laten komen.

Cassel:
Natuurlijk had hij geen warme ontvangst gehad en hij blef gewoon rustig zitten maar kon haar woede voelen prikken en hij voelde ook dat het niet lang meer duurde of ze zou een wrak zijn. "Wat kom je hier dan wel doen?! Waarom kom je nu naar mij?! Hier?!" HIj keek haar kalm aan 'Alina eerst zal ik rustig doen als ik jou was, je bent niet in de beste vorm om jezelf op te winden.' Zei hij kalm en zuchten toen 'en als 2e kwam ik zeggen: Gecondoleerd met je verlies' Zei hij zachtjes.

Toen het woord vader over haar tong was gerold zag ze hoe zijn kaken verstrakte zijn spieren zich spande. Ook zijn aura werd donkerder. Melody slikte. Zo kende ze haar zoon niet normaal was hij niet zo kil, wat ze nu zag was een evenbeeld van Cassel in zijn meest donkere dagen. 'Nou je hebt me gezien en over Cassel wil ik niks horen.' Zei hij kil, hij stond nog steeds gespannen. ze zag dat zijn rugwervels zich wilde uitstrekken en zijn vleugels bevrijden. Melody ging dichter naar hem toe en legde haar hand op zijn schouder en wang. "Cody..." Zei ze met een gesmoorde stem haar blik was triest. "Ik weet dat je boos bent op je vader, maar probeer het te begrijpen hij wilde ons alleen maar beschermen. Jouw leven zou zoveel moeilijker zijn geweest als je het van kinds af aan al had geweten....Je vader heeft spijt lieverd hij wilt weer normaal met je kunnen omgaan, hij mist je" Zei ze op een moederlijke haast smekende toon. Voor een engel was het vreselijk om 2 geliefden zo verscheurd te zien.

alina

HIj keek haar kalm aan 'Alina eerst zal ik rustig doen als ik jou was, je bent niet in de beste vorm om jezelf op te winden.' Zei hij kalm en zuchten toen. Alina keek ehm gepikeerd aan. "Er is geen enkele reden waarom ik naar jou, uitgerekend jou zou moeten luisteren" Zei ze kwaad. Ja alina had een zeer vurig temperament dat had ze van haar beide ouders geërft 'en als 2e kwam ik zeggen: Gecondoleerd met je verlies' Zei hij zachtjes. Die woorden lieten Alina even verstijven voor ze haar hoofd schudde en zich alleen nog maar harder begon op te winden. "Dat is niet waar! Het kan je niets schelen! Je liegt! Dat heb je altijd gedaan! Je hebt altijd tegen me gelogen! Me altijd links laten liggen!" Schreeuwde ze naar hem terwijl haa rogen zich met tranen vulde. Haar woede kwam voort uit verdriet, en verwarring. Al van het moment dat alina erachter was gekomen wie haar vader was had ze zich afgevraagd wat ze verkeerd had gedaan, waarom hij nooit eerlijk tegen haar was geweest...Waarom zij verstoten was...