Cassel lachte wreed en voelde dat er iets achter hem zweefde. Verdorie hij had het door. 'dan ken je mijn familie's zaak heel slecht want als wij eenmaal betaald zijn maken we ons werk af, je moet meer vertrouwen hebben in je vader!' Zei Cassel scherp en glimlachte haar duivels aan. Alina draaide met haar ogen en liet een sceptische lach horen. "het is nogal lastig om een bedrieger te vertrouwen weet je." Zei ze op een spottende toon. 'ik zou het mes maar laten zaken meiske, maak me niet boos.' Dit keer zei hij het zacht maar wel zo dat ze hem zou kunnen horen. Alina liet het mes zakken maar niet omdat ze bang voor hem was, nee ze was alles behalve bang voor deze man. Met een kleine polsbeweging liet ze het medaillon naar hem toe zweven, liet ze het om zijn nek glijden. "Stel me niet nog eens teleur vader" Sprak ze met een kille stem haar kattenogen gloeide terwijl ze naar haar kattenvorm shiftte.
