Stehlen ist ein kinderspiel fur mich!

Yoko glimlachte en hoorde Crase roepen “Het is beter dat je nu gaat, morgen wil ik ook weer fit zijn.“ zei Yok met een kleine k ipoog voor ze Cody eruit liet xidat ze daarna naar Crase kon gasn kijken. Cody liep naar buite nen strekte zijn sterke vleugels en vloog omhoog, naturlijk zag je hem niet want hi jpaste de kleuren steeds beter aan, maar hij bleef wel naar beneden kijken op zoek naar iets verdachts ofzo.

Mama was al lang weg en ze begon weer honger te krijgen. Echt huilen deed ze nket, maar blij toen haar moedr weer naar boven kwam was Crase zeker. Yoko vond het best wel leum, maar dit was nog maar het begin van het ouderschap. Buiten ging alles goed en rustig voorbij net als de jaren trouwens. De winter werd lente en die veranderde weer in de zomer maar daarna weer naar de herfst en uit eindelijk weer winter. Dat ging zo maar door en Crase groeide op in de wetenschap dat haar ouders wel van haar hielden, maar dat haar vader van een andere vrouw hielt en zij tussen haar vader en moeder i gekomen was. Het hoe en waarom bleef nog achter wegen omdat ze daar nog te jong voor was. Crase kreeg vat op hasr gave en speelde vaak met de kleuren om haar heen of hielt haar vader of onwetende voorbij gangers voor de gek door wat straat steentjes goudkleurig te maken met haar gaven. Wanneer haar moeder druk bezig was met de klanten letten ze vaak op of lag dubbel van het lachen op de bank bij het raam. Ja zad tot nu toe nog een geweldige jeugd al leefden haar ouders gescheiden van elkaar en logeerde ze vaak bij haar vader vooral wanneer hij niet aan ht stelen ging een kleine fasinatie die haar aandacht ook wel trok, maar haar moeder verbood het haar ten strengste. Daarom plaagde ze de bevolking met haar zo genoemde gouden lach. Zij dachten dan goud te vinden en zij lachte met een aanstekelijke engelen lach. “Crase blijf in de buurt he we gaan zo open!“ hoorde Rase haar moeder zeggen, mar ze kende ook de gevaren die de hunters met zich mee brachten ook natuurlijk door haar ouders geleert. Crase riep dat ze in de straat bleef en fladderde het dak van Agic hands op om de voorbij gangens te spotten.

Het was misschien raar maar hij had het voorelkaar om die rijke lui te beroven. Maar goed, er was 6 jaar voorbij sinds Crase geboren en soms werd hij echt gek van haar maar het was ook wel leuk om met haar te dollen. Dit keer was hij iets te laat, ja misschien hadden ze het net iets te laat gemaakt met Lira. Maar goed dat Crase niet bij hun nu logeerde. COdy liep heel kalm door de straten toen hij een kleine engel fladderde boven Magic hands. Hij grinnikte en zwaaide naar haar 'vergeet je niet te camoufleren.' Zei hij tegen haar toen hij voor de deur stond en liep toen naar binnen 'goede morgen Yoko. ' Zei hij grijnzend.

Hij grinnikte en zwaaide naar haar 'vergeet je niet te camoufleren.' Zei hij tegen haar toen hij voor de deur stond en liep toen naar binnen 'goede morgen Yoko. ' Zei hij grijnzend. Crase mocht dat nogwel eens vergeten vooral omdat ze haar gaven daar vaak niet voor gebruikte. Crase grijnsde naar haar vader en dook naar beneden. Ze hielt van beide ouders, maar naar haar vader trok ze toch veel omdat hij misschien ook een engel was? Ze vloog haar vader om de hals en sloot haar vleugels voor zijn ogen. 'Hebbes!' kierde ze vrolijk en liet haar vleugels daarna weer verdwijnen en liet ook haar vader los oor ze weg stoof naar haar moeder die net de keuken uit kwam. Yoko zag het gebeuren en grijnsde breed. Ja ze was blij dat die twee het zo goed met elkaar op konden schieten ookal kon Crase net zo'n kleine dief zijn als haar vader. 'Jij ook een goede morgen Cody.' begroeten Yoko hen en aaide Crase over haar bol oor ze naar een van de klanten liep om met de masase te beginnen.

Cody voelde plotseling hoe iemand om zij nnek vloog en hij hield zich net overeind om neit om te vallen want hij zag bijna niks door een paar vleugels voor zijn ogen. 'Hebbes!' kierde ze vrolijk en liet haar vleugels daarna weer verdwijnen en liet ook haar vader los oor ze weg stoof naar haar moeder die net de keuken uit kwam. Cody lachte en liep naar Yoko toe die bij de deuropening stond en haalde zijn hand door Crase haar 'kleine ondeugd.' Zei hij lachend. Jij ook een goede morgen Cody.' begroeten Yoko hen en aaide Crase over haar bol oor ze naar een van de klanten liep om met de masase te beginnen. Cody liep eerst naar de keuke no mzijn handen te wassen voor hij achter Yoko aanliep, Cody was steen rijk maar zag er hee lgewoontjes uit, sommige mensne dachten dat hij nog wel is arm was maar dat was ie zeker niet!

Cody voelde plotseling hoe iemand om zij nnek vloog en hij hield zich net overeind om neit om te vallen want hij zag bijna niks door een paar vleugels voor zijn ogen. 'Hebbes!' kierde ze vrolijk en liet haar vleugels daarna weer verdwijnen en liet ook haar vader los oor ze weg stoof naar haar moeder die net de keuken uit kwam. Cody lachte en liep naar Yoko toe die bij de deuropening stond en haalde zijn hand door Crase haar 'kleine ondeugd.' Zei hij lachend. Jij ook een goede morgen Cody.' begroeten Yoko hen en aaide Crase over haar bol oor ze naar een van de klanten liep om met de masase te beginnen. Cody liep eerst naar de keuke no mzijn handen te wassen voor hij achter Yoko aanliep, Cody was steen rijk maar zag er hee lgewoontjes uit, sommige mensne dachten dat hij nog wel is arm was maar dat was ie zeker niet!
Crase voelde zijn hand door haar haren en voelde later ook die van haar moeder. Hm, waarom deden ze dat toch steeds? Crase zag hoe haar vader en moeder aan het werk gingen en ze liep naar haar moeder toe en keek toe hoe ze bezig was met haar werk. Soms mocht ze ook een helpen, maar het werkte niet altijd als zij het deed en oor nu liep ze weer naar buiten en ging spelen met de sneeuw.

Cody zag dat de kleine griet naar haar moeder liep om te kijken hoe ze het deed maar toe nging ze weer naar buiten om met sneeuw te spelen, hij grinnikte toen hij dat zag maar concentreerde zich al gauw op zijn klant. HIj deed dit al jarne en zijn handen waren nog sneller geworden dan ze al waren en het hielp bij het stelen, hoewel Yoko Crase het streng verbood merkte hij toch dat ze zijn gene had.

Yoko grijnsde toen ze zag dat hun dochter naar buiten ging. Zonder toezicht mocht ze van haar de straat niet uit, maa wel tot het einde gaan. Zolang ze zichzelf nog niet ontzichtbaar maken kon bleef Crase dan ook dicht in haar buurt zo wilde Yoko het, maar Crase was toch net zo koppig als haar ouders en ging soms stiekem de hoek om omdat haar moeder geen aura‘s velen kon dus gemakkelijk te misleiden al kreeg ze op haar kop als haar moeder er achter kwam!!! Voor nu bleef ze in de straat en speelde met Tjerk een buur jongentje die van zijn ouders wel de straat uit mocht, maar omdat hij medelijden met Crase kreeg bleef hij liever. Yoko genoot van de klandicie. Ze verxiende genoeg om de stichting op gang te houden en de armen van Doole te helpen. Crase was bekent met haar werk en ook de kleine spruit leerde Kong Fu van har moeder je wist maar nooit of ze het gebruiken kon...

Misschien kon Yoko geen aura's lezen en ze voelen maar Cody wel en hij wist dat Crase niet buiten de straat mocht maar als ze dat deed dan had hij dat meteen door, maar nu voelde hij alleen de andere aura in de buurt, zeker van de buur jongen Tjerk. Het was een lieve jongen e nhad een goede aura. 'Fijn dat ze hier vrienden heeft.' Zei Cody toen zijn klant weg was en hij op de tafel ging zitten. 'Het is een lieve jongen maar ik hoop dat hij later kan kiezen met welke mensen hij vrienden zou worden.' Zei hij rustig, ja hij voelde aan de aura dat hij nog niet zo goed, slechte en goede mensen kon herkennen.

Tjerk had haar weer wat te vertellen, maar Crase luisterde met interessen. Er was dus kkennelijk weer iemand bestolen die kennelijk heel erg rijk was geweest. Crase wilde graag meer weten, maar meer wist Tjerk niet te vertellen. Ze wilde graag de srraat uit, maar ze mocht niet en Crase zuchten even. Cody zei wat en Yoko knikte op zijn woorden.

Toen een man binnen kwam sprong COdy van de tafel en begroete hem vriendelijk, pakte een flesje met olie en maakte zijn handen nat. Die man ging liggen en COdy ging verder met zijn werk. Hij wist neit wat die kinderen buiten bespraken maar Crase was blijkbaar erg nieuwsgierig. Nadat hij klaar was met de man,kreeg hij een briefje in zijn hand geduwd en na een korte knik ging die man weg nadat ie betaald wer, Cody stopte het brief i nzijn zak en keek naar buiten.

Binnen ging alles zo zijn gangetje zoals iedere dag zo lang Crase zich kon herinneren, maar luisterde meestal wel. Het was al bijna middag en Yoko liep naar de deur toe om hun laatste zaterdag klant nar buiten te laten gaan en hun dochter naar binnen te roepen. Crase hoorde haar moeder en nam afscheid van Tjerk voor ze naar huis rende.

Het was al bijna middag en Yoko liep naar de deur toe om hun laatste zaterdag klant nar buiten te laten gaan en hun dochter naar binnen te roepen. Crase hoorde haar moeder en nam afscheid van Tjerk voor ze naar huis rende. Cody grinnikte toen hij de kleine spruit zag rennen naar hun toe en hij ging op de stoel zitten 'Zo kleine spruit, nog wat leuks gehoord?' Vroeg hij met een glimlach tone ze binnen was.

Yoko was naar de keuken gegaan om boterhammen te gaan halen toen Crase binnen kwam en Cody haar wat vroeg. “Alleen at er weer iemand bestolen is, maar ik heb wel een ideetje wie dat geweest zijn kan! Pap mag ik straks met Tjerk naar het plein toe?“ vroeg ze op het laatste met smekende ogen, maar of e gaan mocht???

“Alleen at er weer iemand bestolen is, maar ik heb wel een ideetje wie dat geweest zijn kan! Pap mag ik straks met Tjerk naar het plein toe?“ vroeg ze op het laatste met smekende ogen, Cody keek naar Crase ne dacht na, de plein was een redelijk goed plaats om zakken te rollen en plus dan kon hij toezichthouden op Crase. 'Van mij mag je gaan maar je moet ook nog toestemming van je moeder hebben!' Zei hij en keek naar Yoko wat zij er van vond.

Crase kwam graag op het plein om mensen te beduvelen met haar gaven, maar dat wist Yoko ook wel, maar ze had vandaag geen tijd om met haar daar heen te gaan. Yoko had het druk met haar stichtig en ze hoorde wat Cody zei. “Goed kleine donder steen zolang jij maar bij je vader blijft mag je naar het plein. Ik moet nog met Roy naar de winkels om voedsel voor de armen af te halen.“ zei Yoko en waarschuwde hun dochtertje. Crase was weer helemaal blij en kon haar vreugde niet verbergen en danste zittend op haar stoel waarna ze snel wat boterhammen naar binnen wrkte.

“Goed kleine donder steen zolang jij maar bij je vader blijft mag je naar het plein. Ik moet nog met Roy naar de winkels om voedsel voor de armen af te halen.“ zei Yoko en waarschuwde hun dochtertje. Crase was weer helemaal blij en kon haar vreugde niet verbergen en danste zittend op haar stoel waarna ze snel wat boterhammen naar binnen wrkte. Cody grinnikte toen hij dat zag en werkte die van hem naar binnen. 'Je weet het hé meid, niet te veel mensen belazeren.' Zei hij rgijnzend toen hij een broodje naar binnen had gewerkt.

‘Mag jij zeggen!‘ zei Yoko even scherp, maar glimlachte er wel bij. Toen ze uit gegeten waren kwam Roy net binnen en aaide Crase over haar bol. Deze schudden haar hoofd. Ze vond het niet fijn op dat wangen geknijp na viel dit nog wel mee. Crase zetten hun bordenin de vaatbak en probeerde te vergeefs de etenswaren in de kasten te krijgen. Gelukkig hielp haar moeder en kuste Crase op haar kruin voor ze vertrok nadat de vaat ook gedaan was. Crase greep haar vader vast en keek hem breed grijnzend aan.

‘Mag jij zeggen!‘ zei Yoko even scherp, maar glimlachte er wel bij. Toen ze uit gegeten waren kwam Roy net binnen en aaide Crase over haar bol. Deze schudden haar hoofd. Cody grinnikte en knikte naar Roy alleen maar. Toen hij zag dat crase haar moeder hielp glimlachte hij alleen maar.Toen de oudere weg waren zag hij en voelde hij hoe Crase hem vast greep 'Mag ik tenminste even eten?' vroeg hij lachend en stopte zijn laatste stukken in zijn mond. en zette het bord in de vaatbak.

“Ja hoor, maar je bent zo lekker om mee te knuffelen!“ lachte Crase en liet haar vader weer los voor ze naar buiten rende en Tjerk al buiten op haar stond te wachten. “Ik mag alleen gaat mijn vader wel mee, maar hij is leuk en kan ons kleine dingen leren.“ zei ze opgewonden en wachten gedud
ldig, nou ja geduldig???

“Ja hoor, maar je bent zo lekker om mee te knuffelen!“ lachte Crase en liet haar vader weer los voor ze naar buiten rende en Tjerk al buiten op haar stond te wachten. “Ik mag alleen gaat mijn vader wel mee, maar hij is leuk en kan ons kleine dingen leren.“ zei ze opgewonden, Cody grinnikte en liep zelf naar buiten, het licht viel op zijn haar maar hij keek strak naar boven en het licht was gauw ergens anders op gericht. HIj liep heel kalm naar de kinderen en knikte naar Tjerk 'kom mee kleine etterbakjes.' Zei hij grijnzend en begon te lopen.

“Pap!“ zei ze lichtjes verontwaardigt en stoten hem even aan, maar liep wel met hem mee net als Tjerk. Het was niet ver tot het plein, maar onder weg kleurde ze sommige straat steentjes al goudkleurig en giechelde toen de voorbij gangers ze wilde oprapen. Op dat moment werden de steentjes weer gewoon van kleur en mopperde de mnsen zachtjes.

“Pap!“ zei ze lichtjes verontwaardigt en stoten hem even aan, maar liep wel met hem mee net als Tjerk. Cody grinnikte en liep heel rustig, neit te snel zodat de kindere hem bij konde nhouden en hield de voorbijgangers i nde gaten zodat hij geen blood hunters tegen kwam, ook merkte hij aan de mensen dat Crase weer bezig was met haar kattenkwaad en hij schudde zijn hoofd, maar er was wel een glimlach op zijn gelaat. Toen ze op het plein aankwamen, nam hij een steen in bezit waar hij op ging zitten. HIj was eignelijk meer een jongere dan een vader heowel hij wel vader gevoelens had! 'vermaken jullie maar jongens, maar let er op dat ik jullie meot kunnen zien!' Zei Cody, hij was natuurlijk minder streng dan Yoko.

Papa liep gelukkig niet snel en daar was Crase wel blij om, maar toen ze bij het plein waen mochten zij zich vermaken maar ze moesten wel in zijn blikveld blijven. Zowel Crase als Tjerk knikte en rende nar een kraampje waar dure spullen op uit gestalt lagen. Tjerk grijnsde bij het zien van die mooie dingen. Het was en marskramer van buiten Doole die stad en land af reiste om zijn waren te verkopen. Ook lag er een zilveren roos met kleine edelsteentjes als dauwdruppels op de blaadjes. Crase wilde die graag voor haar moeder meenemen dus verkleurde ze hem alsof ie oud en vuil was. Een vrouwtje zag de roos ook, maar vroeg of de man hem schoon maken kon. De marskramer knikte en begon het ding te poetsen, maar als het een ander metaal dan zilver was kon je poetsen wat je wilde, maar Crase hielt de kleur vast en de vrouw zei na een katier dat ze nog nooit zo beledigt was geweest en liep boos weg. De marskramer vloekte zachtjes boos en gooide het doekwerk boos op de grond, maar keek vragend naar de roos die nog steeds er vies en vuil uit zag. “Ik wil hem wel hebben als u dat goed vind?“ zei ze met een lief stemmetje en keek de marskramer net zo aan. De man keek haar even aan, maar zei dat ze het prul hebben mocht. Crase pakte de roos aan en liep te vreden terug naar haar vader en liet de kleur weer vervallen waardoor de zilveren roos weer op zijn mooiste was. “Mooi he, voor mama?“ zei ze vrollijk en liet haar vader haar buit zien. Tjerk grijnsde enkel bij alles wat ze gedaan had en zakte op de grond neer terwijl hij op de eeactie van Crase haar vader wachten.

Cody maakte zich gemakkelijker en keek toe hoe Crase en tjerk naar een buitenlands kraampje lipen, hij zag niet goed wat ze daar aan het doen waren maar na een kwartier liep een vrouw boos weg daar ne al gauw zag hij dat zijn engeltje naar hem toe rende met haar buit, eerst leek het vies en oud was maar Cody rook zilver. Zijn ogen kregen een lichte gloed toen hij het roos zag in het zulver en schudde toen zijn hoofd, hij meost zich inhouden. “Mooi he, voor mama?“ zei ze vrollijk en liet haar vader haar buit zien. Cody pakte het roos aan en bekeek hem van alle kanten 'Hmm, mooi oud en ik denk dat deze uit italie komt, echt iets voor hun om zo iets te maken uit zilver.' Zei hij meer tegen zich zelf dan tegen de kinderen. Hij woog het en knitke tevreden 'mooi buit meisje.' Zei hij glimlachend en gaf het roos terug en haalde zijn hand door zijn haar.