Writing a song [OPEN]

Hij wandelde door het bos, in zijn lievelingsoutfit*. In zijn ene hand droeg hij een soort van gitaar, het instrument bestond nog niet lang en werd zelden gebruikt. Xanto hield van dat instrument en schreef regelmatig nummers. Zijn lievelingsplek waar hij voldoende rust had om te schrijven en te oefenen was bij de waterval. Xanto hield niet enkel van gitaar spelen, maar ook van zingen. Het was een zalige dag, niet te warm, niet te koud, perfect. Het gespetter van de waterval vulde zijn oren en liet hem sneller lopen. Toen hij bij de waterval aankwam, ging hij op zijn favoriete plekje zitten, het was een grote rots die leek op een brug die nooit afgewerkt was, alsof men net in de helft was gestopt met hem verder te bouwen. Lenig als een kat klom hij op de rots en ging hij zitten. Er was een stuk in de rots dat zo gevormt was dat het wel een rugsteunte leek om niet in het water te vallen. Hij nam zijn gitaar en begon te spelen ( https://www.youtube.com/watch?v=7gbLmmcU89E ) Hij zong mee met een zuivere stem (in tegenstelling tot het orginelen, de gitaar is ook acoustisch in Xanto's geval). hij was zo geconcentreert bezig dat hij niets door had van de persoon die naderde.

*zie spoiler in onderschrift

Gelukkig had Syrax zijn lichaam weer terug kunnen winnen buiten het berijk van Lira toen Bloodbane even niet door had dat hij te veel gegeten had en Syrax weer op krachten was gekomen om de draak naar binnen te drijven! Syrax liep in zijn menselijke vorm ovee het pad naar de waterval om daar even uit te blazen en bij te komen. In de verte hoorde Sy iemand spelen en zingen... Nieuwscherig liep hij er heen en voelde Bloodane zich even roeren, maar verder hielt deeraak zich koest. Syrax ging zitten in het gras en keek toe hoe deze jongen speelde. Hij ging er o in op dat die knaap Syrax niet opgemerkt had? Toen het liedje afgelopen was schraampte Syrax zijn keel en stond op. “Jij kan goed zingen en spelen.“ complimenteerde Sy hem en keek even toe Deze jongen was een jaar jonger dan hem, maar dat nam niet weg dat het een goede muziekant was. Syrax kon niet spelen nog zuiver zingen.

Hij hoorde iemand zijn keel schrapen. “Jij kan goed zingen en spelen.“ Xanto vloog meteen recht en keek de kerel met een boze blik aan. "Bedankt, jij bent wel niet echt beleefd." Hij snoof. "Zomaar anderen besluipen en bespieden, ben je een spion ofzo? Ik vertrouw je niet, kereltje." Een zacht grom geluidje kwam uit zijn keel. De laatste tijd verbitterde zijn hart alleen maar, hij wist niet meer wat goed was en wat slecht was. Zelfs zijn ogen waren rood geworden. Maar zelf had hij het niet door, wist hij niets af van dit alles. Hij fronste zijn wenkbrauwen en nam iedere beweging die de jongen maakte in zich op. Xanto wist niet waarom, maar de jongen zag er als een bedreiging uit, als ongedierte dat snel uit de weg geruimd moest worden.

De knaap was kennelijk niet zo in zijn hum vandaag, want hij sprong meteen op en keek Syrax met een boze blik aan. 'Oh hey rustig ik liep alleen maar voorbij en hoorde je spelen dus ben ikgewoon even hier gaan zitten om te luisteren meer niet.' zei Syrax en keek de jongen normaal aan met zijn blauwe oog, maar Bloodbane raakte geintereseert in de boosheid van deze jongen! Syrax bemerkte het en schakelde even over naar zijn draak. [i]'Vergeet het Bloodbane er word geen geouwe hoer hier en nu!' waarschuwde Syrax Bloodbane die hem even kwaad in zijn mentale gezicht blies,maar verder niks zei. Syrax kwam weer terug en voelde Bloodbane even draaien, maar hij hielt zijn blik op de jongen gericht. Syrax zuchten even geergert, maar zacht zodat niemand het horen zou. 'Ben jij trouwens altijd zo opvliegend?' wilde Syrax weten en hij keek de jongen rustig aan.

'Oh hey rustig ik liep alleen maar voorbij en hoorde je spelen dus ben ikgewoon even hier gaan zitten om te luisteren meer niet.' Sprak de jongen. Nog steeds vertrouwde hij hem niet. 'Ben jij trouwens altijd zo opvliegend?' Hij snoof. "Ik ben niet opvliegend, ik wil gewoon het zekere weten. Want als je een spion zou zijn, zou ik je meteen moeten vermorden." Hij kwam enkele stappen dichterbij. "Nu, zeg op, wie ben je en wat ben je?" Hij keek de jongen met een doordringende blik aan. Als de jongen af wist van de geheime schuilplaats, zou hij meteen moeten ingrijpen.

Zeker weten, javast! Syrax merkte dat Bloodbane zich ermee wilde bemoeien die steeds meer macht begon te krijgen ondanks dat Syrax goed at of door de trainingen van Razor! “Ik ben Syrax Moonus zoon van Hester Sue Moonus, mijn vader is onbekent. En wie ben jij?“ vroeg Syrax want hij was ook wel benieuwt naar zijn naam. ‘Vergeet je niet iets?‘ vroeg Bloodbane met zijn mentale stem die verder reikte dan de gedachten van Syrax alleen. Toen Sy zag dat die knaap het ook merkte gromde Syrax boos. “Ik wou dat jij je kop eens hielt Bane!“ mopperde Syrax. Die draak moest er ook altijd tussen komen! ‘Hij vroeg toch ook wat je was, nou je bent soms echt een kleine klier!‘ gromde Bloodbane en het rode oog van Syrax rolde even maar het blauwe oog straalde een stille woede uit. Syrax lag heel vaak met zijn draak over hoop vooral als ze nieuwe mensen tegen kwamen. “Best jij je zin snert draak!“ gromde Syrax nog steeds boos en keek de jongen weer aan.