I'm sorry about before, but I've been following your advice.

Alina bleef slikken tot ze ineens dingen hoorde. ze hield haar adem in. Wat was dat? Ze bleef een tijdje luisteren eerst had ze gedacht dat het toch niets was maar na een tijdje hoorde ze weer geluiden. Ja er was iets beneden. langzaam kreeg ze zichzelf zover dat ze onder het bed vandaan kwam. haar golvende donkere lokken op haar kleine rug. Haar donkere ogen vochtig en groot van de tranen. Ze droog nog steeds het babyroze mouwloze nachtjamponnetje dat tot nauwelijks aan de helft van haar bovenbenen rijkte. Met kleine onzekere zachtte passen liep ze van de houte trap af. Ze zag een figuur door het raam buiten iets begraven. Alina ging naar buiten en bleef wezeloos staan staren toen ze zag dat het Drake was. Hij was terug gekomen. Hij had haar dus niet verlaten, hij had haar niet in de steek gelaten zoals ze had gedacht haar ogen vulde zich weer met tranen, tranen van opluchting. ze rende naar hem toe en vloog hem in zijn armen haar hoofd verscholen tegen zijn borst. ze was zo bang geweest dat hij voor altijd weg was gegaan. Ze begon te schok schouderen haar hoofd nog steeds verscholen. ze kreeg geen woord over haar lippen ze kon gewoon even niet praten.

Drake zag Alina op hem afrennen en in zijn armen vliegen. Drake wist niet hoe hij het had, wat had die griet toch? Ze huilde? Maar waarom? 'Oh hey? Wat is er met je?' vroeg Drake en hij tilde Alina's gezichtje op door haar kin vast te pakken en haar vragend aan te kijken. 'Weet je je lekt...' probeerde hij Alina op te vrolijken en bleef haar vragend aan kijken. 'Kom naar binnen jij, het is hier veel te koud.' zonder dat hij op haar antwoord wachten tilde Drake haar op en liep met Alina het huis binnen en zetten haar in de gang neer voor hij de deur sloot en weer naar Alina keek.

XD

Ze keek hem aan toen hij haar gezicht optilde door zijn vingers onder haar kin te plaatsen. Ze bleef huilen maar nu zonder geluid. Ze was zo blij dat hij niet weg was. Ze kon niet lachen om zijn grapje haar gezicht was nog aan het bekomen van de schok. het idee dat hij weg zou gaan stak recht in haar ziel. Ze werd opgetild en ze hield hem stevig vast ze probeerde zichzelf te kalmeren. haar hart bleef razen en ook haar ademhaling was te snel. Hij zette haar neer in de gang ze bleef roerloos staan volgde hem met haar ogen. Haar ogen nog steeds groter dan normaal van de angst die ze gevoeld had. ze wist niet waarom maar die angst voelde ze altijd als iemand weg ging. Zelfs als haar moeder weg ging had ze de angst dat ze nooit meer zou terugkomen. Hij kwam terug en keek naar haar. ze voelde haar wangen rood kleuren en ze wendde beschaamd haar blik af. Ze voelde zich ineens ook heel bloot. Ze kruistte haar armen voor haar dunne lijfje en staarde naar de grond. Haar ademhaling was weer rustiger en haar hart was ook al wat trager gaan bonken. Ook haa rogen waren gestopt met lekken, zoals hij dat zo mooi had gezegd. "Ik....Ik dacht dat je weg was...Net als papa..." zei ze met een stem net iets luider dan een fluistering. Ja alina was echt doodsbang geweest dat drake haa rin de sgteek had gelaten.

Toen Alina weer een kleur kreeg begon Drake zacht te glimlachen. Gelukkig stopte ze mt huilen, maar toen ze zei waarom ze gehuilt had schudden Drake glimlachend zijn hoofd. “Ik had je gister toch al gezegd dat ik wilde gaan jagen?“ zei Drake half vragend en legde zijn handen op haar schouders. I“Ik heb trouwens even dw keuken geuikt om wa vlees schoon te maken.“ vervolgde Drake en liep langs haar heen naar de keuken en trok de stop eruit om het bloederige water weg te laten spoelen. “Verser is er niet!“ zei Drake en keek Alina even aan met een brede grijns en met half dich eknepen ogen van plezier terwijl hij een grote lap omhoog hielt. “Als ik straks alles weg gelegd heb maak ik de keuken wel shoon. Er liggen hooguit wat bloedstolsels hier en daar, maar op de terug weg is het dier leeg gebloed zodat je hier niet hoefte te glibberen.“ zijn woorden klonken serieus, maar zijn ogen twinkelde van vreugde. Hij vond het altijd fijn wanneer Drake zijn eigen voedsel ving. “Er is genoeg dus als jullie ook hertenvlees willen hebben ga gerust je gang.“ Drake spoelde de lappen vlees schoon voor hij ze op een grote doek legde waar z wat konden drogen, voor Drake ze verder zou verpakken en ik e ijskast of koeling legde.

Ze zag hem glimlachen om haar rode kop. Zo oneerlijk dat hij nooit rood werd. Er was niets dat echt opviel dat zijn gevoelens verraade. Zijn veranderende ogen vielen niet zo hard op en het gebeurde ook niet vaak. maar toen ze zei waarom ze gehuilt had schudden Drake glimlachend zijn hoofd. Ze knikte nog steeds beschaamd. "Ik...ik had er niet aan gedacht dat je zo vroeg al zou gaan jagen zonder wat te zeggen..." Zei ze met een zachte stem en wangen die vuurrood zagen, maar ergens was dat best wel schattig. Ze vond het fijn zijn handen op haar schouders, maar ze wist niet hoe het kwam. Ze werd er rustig van en een kleine glimlach kwam op haar gezicht. Ze keek verrast. Hij wist dus hoe hij vlees moest schoon maken? Dat was uitzonderlijk de meeste mannen konden alleen jagen en hooguit wat braden. Ze keek uit het raam hij had zelfs de huiden te drogen gelegd. Ze glimlachtte bij zijn uitleg. Er was niet echt iets vuil en zijn manier van vlees opbergen was ook al heel goed. ze glimlachtte en haar ogen twinkelde van plezier. Ze was een kop kleiner dan hij maar het lukte haar wel om in zijn ogen te kunnen kijken en te zien at hij ook pretlichtjes in zijn ogen had. Ze hielp hem met het vlees wat te drogen en het te verpakken. Ze keek hem aan. "geef maar aan mij de kelder is veel te koud voor jouw" Plaagde ze hem voor ze het naar de kelder bracht. Daar was het altijd maar 10 graden. Al gauw kwam ze terug en had ze een flesje achter haar rug. Ze keek hem grijnzend aan voor ze het bierflesje toonde "Hier voor jouw" Zei ze met een engelenstem terwijl ze het bier in zijn hand stak en zichzelf op een kruk hees.

Alina hielp hem met het vlee te drogen en te verpakken. Haar plagende toon over de kelder beviel hem wel en Drake grijnsde er alleen maar om. Drake maakte de keuken schoon toen ze het vlees weg bracht en iets op haar rug hielt toen ze terug kwam legde Drake net de vaatdoek weg die weer schoon was net als de keuken zelf. Drake keek haar vragend aan tot hij het bierflesje in zijn handen kreeg wa Drake blij om dicht bij de tafel te staan en zetten het snel neer, waarna hij met zijn hand wapperde. 'Waar heb je die vandaan? Dat ding is ijskoud!' zei hij en keek an het bierflesje naar Alina die nu vast in een deuk zou liggen om zijn reactie? Ht bier dat ze in de taverne schonken was altijd lauw of net de kou eraf, maar dit ding was echt koud!

Ze was blij dat hij niet boos was geworden door haar plagerij over zijn kouwe - dingen - vrees. Toenz e weer boven kwam was de keuken weer proper en ze lachte zich haast dood toen hij als een vogel met zijn handen begon te flapperen. Ze vond het echt hilarisch. Hij was zo stoer maar alles dat ook mar een tikkeltje te koud was bezorgde hem de kriebels. Ze bleef nog een tijd giechelen. "Uit de kelder, dat is een ruimte onder de grond en nja het is daar altijd koud." Zei ze met een grijjns. Ze kwam wat dichter naar hem toe en nam het flesje ze hield het een tijd vast zodat het glas warmer werd door haar handen. "Hier nu is het warmer." Zei ze met een glimlach. in een weerspiegeling op het raam zag ze zichzelf en herinnerde ze zich dat ze nog in haar pyjama zat. haar wangen kleurde rood. "Ik...euh...ga even wat kleren aantrekken." Zei ze voor ze de kamer uitrende naar haar eigen kamer.Daar trok ze een makkelijk zittend lichtblauw jurkje aan en vlocht ze haar haar. Met een glimlach liep ze weer naar de keuken en ging ze voor hem zitten. Ze keek hem met twinkelende ogen aan.

Ach ja die reactie kon hij verwachten, maar dat vond Drake niet zo erg en glimlachte zacht toen ze het flesje wat armer maakte. 'Bedankt, maar...' begon Razor, maar Alina stoof na wat gezegt te hebben de keuken uit en Drake ging zitten met het flesje in zijn hand. Het voelde nog koel aan, maar het was beter dan in het begin. Drake dronk ervan en proefte dat het bier nu anders van smaak was door dat het bier koeler was? Misschien hoort bier koud te zijn inplaatst van warm? Dacht Drake en hij zag Alina weer binnen komen. 'Waar denk je aan?' vroeg Drake aan haar en keek Alina vragend aan.

Ze had niet door gehad dat hij nog had willen zeggen. Misschien was het niet zo belangrijk geweest? Ach ja. Toen ze weer voor hem kwam zitten was ze verbaasd over zijn vraag. Waar dacht ze aan? Ze bloosde weer lichtjes. "Ik euh...zat aan jouw te denken..." Zei ze met een verlegen glimlach. "Over hoe het voor jouw moet voelen om hier te zijn met zo'n...nja zo iemand als ik..." Zei ze met een trieste glimlach. Alina keek hem in zijn ogen. "En jij? Waar denk jij aan?" Vroeg ze nieuwsgierig.

Weer zulk vreemd gedrag? Alina leek niet uit haar woorden te kunnen komen, maar ze zei dat ze dacht aan hoe het voor hem moest voelen om hier met iemand te zijn zoals zij. Drake wist niet wat hij daar op zeggen moest en begon vrolijk te lachen. Het was gewoon grappig al die emotie‘s en dat di dan in een persoon zaten. “Jij bent echt een rare weet je dat? Voor mij maakt het niet uit, maar zoals jij doet heb ik nog nooit iemand mee gemaakt. Het is gewoon hilaries!“ lachte Drake en zetten het lege flesje neer op tafel. “Begrijp me niet verkeert Alina, maar jij bent gewoon leuk om mee om te gaan, voor al zoals jij soms uit de hoek kan komen!“ grinnikte hij voor Drake met zijn vingers door zijn warrige haar streek en Alina aan bleef kijken.

Hij vond het kennelijk grappig, alweer. Blijkbaar was ze dus nogal komisch voor hem. Ze moest ook glimlachen. ze vond het leuk om met hem op te trekken hij was gewoon grappig. Ze wreef met een schaapagtige grijns over haar achterhoofd. "ja ik weet het ik ben soms gewoon nogal over emotioneel" Bekende ze. ja ze had zich nogal raar gedragen de laatste tijd. maar dat kwam om één of andere reden door hem. "Maar weet je...Normaal ben ik niet zo...euh...raar...het is iets aan jouw dat me zo laat doen." Bekende ze. Ja hij was zejker de rede van het vreemde gedrag. Maar hoe het kwam wist ze niet. "Hoe komt het eigenlijk dat je altijd die make-up draagt?'' Vroeg ze met een grijns terwijl ze op haar knieën zat op de kruk, haar ellebogen op tagel en haar hoofd dat op haar vuisten rustte.

Dat noemde ze dus emotioneel zijn? Hm, Drake dacht erover na, maar kon het niet terug vinden bij een van de demonen buiten zichzelf. Ze vonden dat hij te veel emoties toonde als het om moorden ging! Drake hoorde haar ook zeggen dat ze zo deed door hem. “Door mij? Ik doe niks en jij staat hier vreemd te doen, hoe kan ik daar de oorzaak dan van zijn?“ vroeg Drake eerst half lachen, maar hij klonk al snel serieus. Toen ze naar die Make up vroeg die hij altijd droeg had ze hem. Drake wist het niet dat was al zolang hij zich kon erinneren. Drake dacht na, maar hij wist het echt niet. “Die drag ik al zolang ik me kan herinneren, al vanaf dat k in mijn menselijke gedaante kon shiften. De mensen noemen het Gothic geloof ik of ik moet het verkeert uit spreken? Maar anders zou ik het echt niet weten. Toch vind ik het wel leuk staan.“ bekende Drake en haalde even zijn schouders op. “En jij,, draag jij nooit Make up, want ik hoef het niet steeds op te doen en ls het uitloopt verander in even in mijn ware vorm voor ik weer in mijn shift terug ga en dan zit het weer goed.“ grinnikte Drake op het einde en bleef naar haar kijken. Er was ietts aan haar wat Drake wel aantrok net zo als bij Angel. een andere bellewolf waar hij een oogje op had, maar zij had hem nooit zien staan dus liet hij haar maar los en had veel te veel plezier met ongein trappen!

alina haalde haar schouders op. "Ik weet het niet...het ligt niet echt aan wat je doet maar gewoon aan wie je bent denk ik." Zei ze bedachtzaam. Ja wat er aan de hand was wist ze niet. Aah dus die make-up zat eigenlijk een soort van op zijn gezicht vast? Alina werd nieuwsgierig en kroop op tafel ze ging recht voor hem zitten de toppen van haar tenen raakte zijn bovenbenen. Ze keek hem recht aan en ging met haar vinger onder zijn oog ze nam zijn gezicht voorzichtig in haar kleine handen haar duimen wreven over de make-up. Het voelde als normale huid ze keek er met een dromerige blik naar en toen hij haar een vraag stelde liet ze haar handen zakken en keek ze hem in zijn ogen. "Waarom zou ik make-up dragen? Mensen mogen niet weten van mijn bestaan weet je nog wel..." Zei ze met een triestheid in haar stem. ze bleef hem aankijken, ze nam zijn gezicht in haar op.

Alina kroop op tafel en ging voor hem zitten wardoor haar tenen zijn bovenbenen aanraakte. Drake wist niet wat ze van plan was tot ze zijn hoofd vast pakte en over de pleken met haar duimen wreef waar de zwarte Make up zat. Drake sloot zijn ogen toen ze dat deed. Eigenlijk voelde het best nog fijn. Toen ze triest begon te spreken opende Drake zijn ogen weer. Hm, Waarom mocht niemand het weten? “Heeft je moeder het je nooit verteld waarm niet?“ vroeg Drake zachtjes en hij legde even een hand op haar boven been als troostend gebaar.

Ze zag dat hij zijn ogen sloot toen ze met haar vingers over zijn gezicht wreef. Zou hij het fijn vinden? Ze wist het niet. Ze keek hem nog steeds aan. Hij was kalmerend om naar te kijken. Ze voelde zijn hand op haar bovenbeen en haar blik dwaalde er even naartoe. "Ik weet het niet....Het heeft iets met mijn vader te maken." Zei ze met een zachte stem de twinkeling was uit haar grote donkere ogen verdwenen. Alina wist het echt niet. maar ze wist wel dat het iets aan haar moest zijn omdat ze niet op haar moeder leek ou ze waarschijnlijk veel van haar vader weghebben. Haar hand kroop naar zijn hand toe die op haa rboven been rustte ze nam zijn hand voorzichtig vast met haar 2 kleine handen. Ze volgde de lijnen in zijn hand met haar ene vinger. ze hield haa rblik op zijn hand waardoor er een losse haarlok voor haar gezicht kwam te hangen.

Alina wist het niet net als Drake niet wist van de Make up. Ze nam zijn hand en volgde de lijnen van zijn hand met een vinger. Dat kietelde! Drake begon te grinniken en trok zijn hand terug en wreef even met zijn andere hnd er over heen. “Dat kietelde, gekke meid die je bent!“ lachte Drake zachtjes en streek haar haarlokken uit haar gezicht. “Je moeder zal zo haar reden wel hebben, maar dat neemt niet weg dat jij je niet buiten in de tuin mag rond hangen?“ zei Drake en keek Alina aan. Het was meer een vraag dan een bevesteging, maar hij kende de moeder van Alina dan ook helemaal niet, iet zoals hij Alina kende.

Ze schrok eerst even toen hij zijn hand wegtrok maar al snel kwam er een kleine glimlach op haar gezicht. "Het spijt me." zei ze met een glimlach. Ze volgde zijn hand met haar ogen. Hij kwam dichterbij en streek de haarlokken uit haar gezicht. Ze bleef hem glimlachend aankijken. Toen hij vroeg of ze in de tuin mocht knikte ze en sprong ze van tafel. Ze liep naar de deur en keek hem grijnzend aan van over haar schouder. Ze wenkte hem met haar vingers. Toen ze de deur opende scheen de zon fel ze liep op blote voeten door het lichtgroene gras recht naar een wilgenboom in de schaduw van zijn takken ging ze zitten. Ze keek naar de deur met pretlichtjes in haar ogen.

Het speet haar... Nou goed, maar Drake reageerde er verder niet op dan te blijven grijnzen. Ze knikte op zijn vraag en liep naar de deur waarna ze hem even aan keek. Drake liep achter haar aa en in de gang veranderde hij zich van vorm en sprong naar buiten. Zo voelde hij zich het prettigste in zijn ware vorm zat tenminste zijn lichaam niet zo opgevouwen! Drake liep rustig op Alina af en ging naast haar liggen. Zijn roodachtige roest kleurrige schudden glommen in de zon. Deze schubben waren als ze zo plat lagen niet scherp konden regen, pijlen, dolken en zwaarden goed afweren, maar zodra hij zijn schubben op zetten konden ze hem gemakkelijk verwonden en zag je de kartels op de randen erg goed, waar een ieder zich aan kon verwonden! “Raak ze gerust maar aan hoor je zulk merken dat ze niet heet zijn. Ze houden mijn lichaam‘s temperatuur juist op peil en de warmte blijft binnen tenzij ik dt doe.“ zei Drake en hij zetten zijn schubben open waardoor een kleine bundel aan rookslierten tussen de schubben uit kwamen voor Drake ze weer sloot.

Alina zag hem in zijn echte vorm naar buiten komen. Alina keek hem vol bewondering aan en glimlachte naar hem toen hij langs haar kwam liggen. Toen hij zei dat ze hem wel mocht aanraken begonnen haar ogen te glunderen. Ze ging op haar knieën zitten en heel voorzichtig raakte ze zijn huid aan het voelde glad en warm maar niet onaangenaam. het was prettig. De glimlach groeide. "Je bent zacht." Zei ze met een glimlach. Ze keek verrast op toen hij zijn schubben even opende ze keek naar de rookpluimen en ze begon spontaan te lachen. Wat een grappig gezicht. Toen hij zijn schubben weer sloot Ze omarmde hem en ze begroef haar gezicht tegen zijn schouderblad. er was nog steeds een glimlach op haar gezicht. "Te amo amigo...." Zei ze met een glimlach. Ja Drake was haar vriend dat wist ze nu al.

Zacht waren zijn schubben kwa gevoel, maar die dinven waren ijzerhard op het afweren van de meeste aanvallen. Drake knikte hij haar woorden en ze vond het grappig toen ze die roopluimen zag. Toen Alina hem omarmde en haar gezicht in zijn schouder begroef davht Drake eerst dat ze weer ging huilen, mar haar stem was niet triest en ze zei zelfs iets in een andere taal. “Euh wat zei je?“ vroeg Drake en keek haar niet begrijpend aan wat je nauwelijks aan zijn zilveren ogen kon aflezen.

Alina grinnikte en duwde zichzelf van hem weg. Een ondeugende grijns was op haar gezicht te zien. "Hmmmm dat is een geheimpje." Zei ze met een grijns. ja Alina kon een handje vol spaans. Ze had veel gelezen aangezien ze nooit echt van huis mocht gaan. Ze stond recht het gras kietelde om haar voeten. Ze bleef grijnzen en keek hem uitdagend aan. "Wat heb je er voor over?" Vroeg ze nog steeds grinnikend voor ze in de boom klom en op een dikke tak ging liggen. Ze liet blaadjes op zijn hoofd dwarrelen.

Haar geheimpje? Ja vast! Alina keek hem zowel grijnzend als uitdagend aan toen ze vroeg wat hij er voor over had om erachter te komen wat ze gezegd had. “Alsof ik daar iets tegen over wil stellen voor een paar loze woorden?“ zei Drake vragend, maar zijn ogen randen van nieuwschierigheid. De blaadjes die ze liet vallen kriebbelde aan zijn oren en Drake stond op om zich uit te schudden. Daarna liep hij onder de boom vandaan en keek Alina nu uitdagend aan door ook zijn houding speels en uitdagend te maken. “Wat doe je als je mij straks niet meer zult zien?“ vroeg Drake uitdagend voor hij een dikke rookwolk maakte die hem aan het zicht onttrok.

Hij deed onverschillig maar ze zag de nieuwsgierigheid in zijn ogen. Het plezier in haar ogen glunderde nog harder. Ze zag dat hij opstond en ze schrok wel even van zijn woorden. En toen hij ineens verdween in de rook sprong ze uit de boom. haar ogen werden groter en ze werd nu zelf ook omringd door de rook. Ze draaide een paar rondjes in een poging om hem te zien. "Drake?" Vroeg ze. "Drake kom tevoorschijn...Dit is niet grappig!" Zei ze nu wat ongeruster ze voelde dat haar ademhaling gejaagder werd en haar hart tellen oversloeg. "Drake!" riep ze nu. Nee ze vond het echt niet grappig ze werd er bang van en voor ze het wist zat ze opgekruld in een bolletje op de grond haar armen voor haar hoofd gekruist. Ja ze had echt verlatingsangst.

Het was als een grapje begonnen, maar al snel za hij dat ze bang werd. Drake legde zijn oren in zijn nek voor hij naar Alina toe liep en zijn snuit tegen haar wang drukte. Het duurde even voor Drake zijn vertand zo ver was dat ze verlatings angst had. Hoe kon hij dan Satan helpen bij diens oorlog om Doole over te nemen? Drake duwde zijn snuit steviger tegen Alina een en duwde zelfs zolang tot haar lichaam op zijn schouders lag en Drake de rook uit liep die nu langzaam aan verdween. 'Sorry ik wilde je niet bang maken!' zei Drake terwijl hij haar weer richting het huis bracht. 'Heb je zulke aanvallen wel vaker?' vroeg Drake voor hij stopte en naar Alina probeerde te kijken.

Toen ze hem voelde en ze langzaam op zijn schouders gehesen werd klapmpte ze zich stevig aan hem vast haar vingers krampachtig tot halve vuisten gevormd. Ze trilde en haar ademhaling was nog steeds gejaagd. Ze antwoorde niet haar ogen bleven wijd opengesperd. Toen hij haar neerzette bij het huis en haar probeerde aan te kijken keek ze hem ook in zijn ogen. Haar ogen waren vochtig maar nog net niet nat genoeg om te zeggen dat ze huilde. Toen hij vroeg of ze van die aanvallen wel vaker kreeg knikte ze langzaam. Ik heb ze mijn hele leven al. Mijn moeder zegt dat het door mijn vader komt. Hij was er toen ik geboren werd...Ik heb zijn stem gehoord zijn geur geroken maar daarna was hij weg... Zei ze zachtjes. Ja dat was de rede van alina's verlatingsangst ze had het onbewust als kind ontwikkeld. Ze keek hem aan haar handen lagen op zijn wangen. Te amo amigo....no me dejes Fluisterde ze in zijn oor. haar blik nog steeds angstig.