I'm sorry about before, but I've been following your advice.

DRake slenterde tussen de bomen door hij was net van de berg af gekomen en had wat wilde honden verlonden voor hij zijn pad vervolgde en hij hoopte dat Alina hem vergaf dat hij haar zomaar in de steek had gelaten. Het speet hem en dat wilde hij haar vertellen, maar waar haar woning was en of haar moeder thuis was, was een andere vraag nog wist hij waar ze woonde. Drake gebruikte zijn neus en volgde een oud spoor die duidelijk van Alina was. Door haar kattengeur was ze moeilijker te vinden, maar Drake bleef vol houden en vond uit eindelijk een sterkere geur die overduidelijk van Alina was! Drake voelde een zekere opluchting door hem heen trekken, maar zins hij dat medalion om had, had hij geen last van hoofdpijnen meer nog andere pijnen die Satan door hem heen liet golven om zijn gehoorzaamheid voor zich te werven. Drake voelde zich velemalen lichter al had hij het vaak nog koud omdat hij het hier nog niet zo gewent wa omdat het op aarde vele graden kouder was dan in de hell! Drake was onderweg nog twee engelen tegen gekomen, maar die zagen het medalion glinsteren en vlogen verder. Drake was blij dat hij dat ding om had nu was hij toch iets of wat beschermt... Zijn voetstappen klonken dof op de bosgrond terwijl hij dichterbij kwam zag Drake een eenzaam huisje tussen de struiken en boomtakken door staan. Hij glimlachte toen hij die zag en liep er met wat snellere passen naar toe. Drake rook nog een geur, maar die was al ouder dan die van Alina die was duidelijk aanwezig en mischien wel in het huisje of ze was net buiten dat kon Drake niet zeggen. Hij liep naar de deur en klopte er zachtjes op. Hopelijk zou ze hem niet gaan staan uit schreeuwen, maar zou ze zijn excuuses aanvaren?

( Alina )

Haar moeder sliep boven. ze had sterke drank zitten drinken dus ze zou nog wel een tijdje door slapen. Alina vond het goed haar moeder was de laatste dagen nog pissiger dan anders. Ze was de scherven aan het opruimen toen ze ineens geklop op de deur hoorde. Alina's wang zag blauw net als haar armen die onder de blauwe plekken zaten. Behoedzaam deed ze de deur open en ze schrok toen ze Drake zag staan. Hoe had hij hun huis gevonden? Ze slikte even haar stem niet luider dan een fluistering. Wat doe jij hier? vroeg ze. Haar stem klonk niet kwaad nee eerder verbaasd en angstig. Soms schoten haar ogen zenuwachtig naar boven bang dat haar moeder zou wakker worden. Alina hield de deur maar half open en schuifelde ongemakkelijk met haar voet. Wat deed Drake hier? Hij wilde haar hulp toch niet? Dus welke reden had hij om hier te komen?

Het geluid van scherven die op de grond lagen was duidelijk te horen en Drake wachte geduldig tot de deur half open ging. Haar gezicht zag aan de ene kant blauw en hij vroeg zich af wie dat gedaan kon hebben. Haar stem was zacht en fluisterend alsof ze bang was. “Ik wilde je even zeggen dat het me speet van laatst. Het was allemaal zo verwarrent allemaal toen die engel zijn schoten loste, maar daar hoeft ik niet meer bang voor te zijn.“ fluisterde Drake terug en trok het medalion onder zijn shirt uit. Het had ze vorm van een engelenvleugel en het ding glom in et zonlicht die erop weer kaatste. Drake wachte gespannen af wat ze zou zeggen of doen?

Ze stond er wel van te kijken dat hij zijn excuses kwam aanbieden. ja ze was echt verbaasd ze had nooit van hem verwacht. Maar ze was er om één of andere reden wel blij om. het gaf haar een goed gevoel. Ze bleef een tijdje naar hem kijken en ze zag het medaillon. Kennelijk was hij toch de moed gehad om bij Satan weg te gaan. Ja het verheugde haar eigenlijk best wel hard. Nu wist ze in ieder geval dat hij niet meer bang hoefde te zijn of dingen doen die hij niet wilde. Ze zag dat hij nogal gespannen was en nu pas realiseerde ze zich dat ze nog niets had terug gezegd. "Je hoefde geen sorry te zeggen hoor..." Begon ze zachtjes terwijl ze zelf buiten kwam staan en de deur achter zich dicht deed haar moeder zou nog wel een paar uur slapen zeker met die alcohol in haar aderen. "Ik ben blij voor je Drake dat je nu niet bang meer moet zijn." Zei ze met een glimlach waardoor er een kuiltje in haar wang verscheen.

Toen ze zei dat hij zich niet hoefte verontschuldigen voelde Drake zich lichter worden. Het vreemde was juist dat hij altijd van alles wat er gezegd werd of als er iets gebeurde in zijn nabijheid dat Drake er over ging peinzen. Ze kwam naar buiten en Drake zag de blauwe plekken op haar lichaam. “Ik hoef misschien niet meer bang t zijn, maar jij ziet er echt niet uit!“ zei Drake zacht, het was eruit voor Drake er erg in had en wees naar de blauwe plekken. ““Heeft je moeder dit gedaan?“ vroeg hij en wachten op Alina‘s antwoord.

Ze wendde ongemakkelijk haar blik af toen hij over de blauwe plekken begon. Ze knikte zachtjes toen hij vroeg of haar moeder dat had gedaan. "De dag dat ik jouw ontmoette was ze eerder thuis dan ik...ze was niet blij." Zei ze terwijl ze haar tranen terug dwong. Soms ging haar hoofd nog zenuwachtig naar het huis. "Ze slaapt nu, ze heeft net haar driftbui en een fles whisky achter de rug." Zei ze met een lichte grijns een poging om de sfeer wat ontspanender te maken. En jij hoe zit het met je broer? Vroeg ze twijfelend terwijl ze hem aankeek met haar donkere kijkers. ze zag dat zijn ogen soms naar zilver flitste. Ze vond het mooi als ze dat deden ergens was het schattig.

Alina knikte en keek soms wat zeenuwachtig naar het huis. Ze zei dat haar moeder net een driftbui en een fles drank had gehad en dat Alina later dan haar thuis gekomen was. “Ow dat is niet leuk.“ zei Drake terwijl hij even langs haar heen keek naar het huis, maar richten zijn blik weer op Alina toen ze vroeg naar zijn broer. “Die heeft het vast al gehoort, maar ik ben blij hem nog niet tegen gekomen ben.“ mompelde hij en wreef even achter zijn hoofd. De gedachten alleen al bezorgde hem de kriebbls!

Alina haalde haar schouders op. "Ik ben het gewoon ze is nooit echt het liefhebbende moedertype geweest." Zei ze doodkalm. Ja ze was klappen al zo lang gewoon, maar eigenlijk wist ze niet beter. Ze had nooit echt iemand gehad die het wat kon schelen dus waarom zou zij zich er druk over maken? Ze knikte. "ik hoop dat hij je niet vind drake" Zei ze met een meelevende glimlach. Ze dacht even na en keek hem toen weer recht aan. "Maarre...waar woon je eigenlijk nu je niet meer naar je soortgenoten kan?" Vroeg ze voorzichtig.

Ze zei dan wel dat ze het gewent was om geslagen te worden net als Drake het gewent was om pijngolven door zich heen te voelen rollen, toch was het iets wat Drake altijd zorgen baarde. Drake knikte alleen in stilte en deed gloofwaardig net alsof hij schrok toen hij geritsel hoorde en keek zelfs om ,om het nog geloofwaardiger te maken. “Dat hoop ik ook, hij is niet voor niets een van de Generalen van Satan. Dat komt door zijn agressie. Hij geeft niks om andere die geen demon zijn of de boel verraden zoals ik nu ook gedaan heb. Cervius zou mij nu ook vermoorden als ie me ziet!“ zei Drake en zuchten opgelucht. Drake had het helemaal niet alleen voor zichzelf gedaan, maar het was een idee van Satan geweest. Nu zouden ze hem vertrouwen en misschien dingen vertellen die voor de duivel zeer handig warwn. Drake voelde zich wel beter met het medalion om en voelde de aanwezigheid van Satan niet langer en daarmee had Drake een grote vrijheid gekregen. Drake moest alleen de info door geven. Toen zAlina vroeg waar hij nu woonde schrok hij op uit zijn gedachten. “Dat zou ik niet weten. Ik ben nog niet zolang vrij van alle invloeden, maar ik wilde een kamer huren in het dorp hier vlakbij. Of als je moeder het niet erg vind hier vlakbij een hutje maken zodat ik jouw wat vaker kan zien of als e moeder het goed vind op je letten als een waakhond?“ het laatste was meer een grapje en Drake moest er zelf om grinniken.

Alina werd wel een beetje bang toen hij over zijn broer vertelde ze wilde niet dat Drake gevaar liep. Ze wist niet waarom maar ze wilde het gewoon niet. nee Drake moest gelukkig en veilig zijn. Ja dat moest gewoon. Alina glimlachte toen hij zei dat hij hier vlakbij een hutje wilde maken. Vreemd genoeg werd ze daar heel blij van. Ze moest zich inhouden om niet te gaan spinnen. Ze keek beschaamd naar de grond. "Euhm...Mischien kan je gewoon bij ons komen wonen...Ik bedoel ons huis is groot genoeg en...en dan moet mijn moder niet meer op me letten dat ik wel in huis blijf." Zei ze met een zachte stem terwijl ze ongemakkelijk met haar voet draaide. Ze keek hem weer aan. "Het hoeft natuurlijk niet als je niet wilt." Zei ze met een zenuwachtige stem.

Alina werd een beetje bang toen hij over zijn broer vertelde, maar Drake was het gewent dat hij zo geweldadig was. Haar reactie verraste Drake echter en hij keek haar vragend aan. Ze sprak zo zacht alsof ze zich schaamde iets wat Drake niet kende, nee hij kende geen schaamte nog niet tenminste. Toen ze zelfs zeenuwachtig haar laatste woorden sprak kon hij zich niet meer bedwingen en sloeg ijn handen voor zijn mond om zijn lachen te dempen. 'Sorry... pfff je... je doet zo raar? Ha ha ha!' Drake probeerde het zachtjes te doen, maar hij kon zich echt niet langer meer in houden en lachte luid ook al hadden ze zo zacht gepraat om de moeder van Alina niet te wekken. Zijn vrolijke lach galmde tussen de bomen door en zou iedereen opmerkzaam maken die in de buurt rond hing. Toen Drake stopte met lachen en hij zich weer rechten omdat hij zich dubbel voorover geslagen had om zijn evenwicht te bewaren keek hij Alina weer aan met een vrolijke twinkeling in zijn ogen. 'Als je moeder het goed vind zou ik graag bij jullie blijven, maar het is haar beslissing natuurlijk als ze het niet wilt zoek ik wel wat hout bij elkaar om er een hutje van te maken en ga daar dan wonen, maar weetje voor een kleine serieuze meid kun je best grappig overkomen.' zei Drake die niet door had dat ze zo vremd reageerde om hem omdat ze bezorgd om Drake was en hij had het niet eens door! Maar of er nog iemand was waar hij totaal geen rekening mee had gehouden was zeker en fiet, want hoe goed iemand ook sliep zijn gelach wekte de doden nog als het nodig was zo luid en helder was het.

Ze schrok best wel toen hij begon te lachen. Deed ze vreemd? Ze was gewoon zenuwachtig. Dat was best normaal in een situatie als deze. Maar misschien kende hij dat niet? Ze wist het niet. Maar zijn gelach was zo luid, maar ook zo aanstekelijk. Alina begon bijna zelf te lachen maar haar angst hield haar tegen. Ik ben gewoon zenuwachtig...zo vreemd is dat niet Zei ze met een kleine stem. Ze liet een gil horen toen Drake ineens aan de kant geslagen werd. "Moeder!" Riep Alina verschrikt maar ze durfde niet te bexegen.

Miley

Miley lag vredig te slapen toen ze ineens een bulderende lach hoorde, een lach verdacht dicht bij haar huis! Miley vloog uit het raam en zag Alina met een andere jongen. Nee het was geen jongen, het was een demoon! Mile voelde het! Dit was niet goed! Ze dook naar beneden en sloeg drake aan de kant met haar vleugel. Ze stond recht haar practisch witte ogen wantrouwend en kwaad. Ja hij mocht gaan uitleggen wat hij hier deed voor ze hem terug mepte naar waar hij vandaan kwam!

Zeenuwachtig, maar waarom, waarom zou ze zeenuwachtig moeten zijn? Maar voor Drake dat vragen konvoelde Drake iets groots en hards tegen zich aan komen! Drake vloog verschllende meters naar achteren voor hij hard over de grond rolde voor Drake tot stilstand kwam en hij op keek. Was dit haar moeder, maar ze had zo aardig geleken eerder? Het medalion bengelde duidelijk zichtbaar robd zijn hals toen Drake zich op duwde en weer recht ging staan. “Wat heb jij ineens? Gisteren wilde je me doden tot je er achter kwam dat Satan me ook uit de weg wilde ruimen?“ zei Drake luid grnoeg voor hij zijn hoofd evven schudden, maar bleef staan waar hij. Drake had geen zin om nog een haal te krijgen, maar hij wist niet dat dit niet Melody was, maar haar tweeling zus Mily!

Alina was naar binnen gerend nadat haar moeder haar dat bevolen had. Ja het was niet slim om Miley tegen te spreken dat kon tot vele klappen leiden. Miley bleef drake stevig in de gaten houden en keek hem aan met een verwarde blik toen hij begon te spreken. Gisteren? Medaillon? Satan? Waar had die jongen het over? En toen kreeg ze het ineens door hij had het natuurlijk over Melody. ze keek nog even naar het huis. Alina kon hen nu niet horen. Ze wandelde naar Drake toe en keek hem strak aan. "Ik ben niet de engel die jij gisteren hebt ontmoet. Zei ze op een kille toon. Dat was mijn zus. Verduidelijkte ze even. Haar zwarte vleugels vouwde zich op. Wat moet jij hier? Vroeg ze nu strenger. ja miley was misschien gemeen en sloeg Alina maar ze had wel een beschermingsdrang.

Toen drake beter keek zag hij dat ze geen witte vleugels had maar zwarte. Even keek Drake verwart en schudden zijn hoofd even. Die twee leken sprekend op elkaar! 'Oh dat verklaart een hoop...' mompelde Drake die zag dat Alina het huis in rende en haar moeder naar haar toe kwam. Die vroeg wat hij hier kwam doen. Tja wat moet hij nu antwoorden? 'Sorry dat ik je gewekt het dat was geheel niet de bedoeling geweest, Alina liet me ook zo lachen dat ik het niet langer meer binnen kon houden, maar ik wilde eigenlijk maijn verontschuldiging bij haar maken van een dag of twee geleden. Het was niet nettjes om haar alleen te laten, maar ik had mijn hoofd vol zorgen en haar gepraat maakte het er niet gemakkelijker op om na te denken.' zei Drake die eerst glimlachte, maar bij het ergstige gezicht van Alina's moeder werd hij wat serieuzer en vertelde waarom hij hier was.

Mile draaide met haar ogen. "We lijken qua uiterlijk op elkaar maar als je naar onze karakters kijkt zou je echt niet denken dat we familie zijn" Zei ze droogjes haar armen gekruist en haar vingers tikte ongeduldig op haar arm. Ze listerde naar zijn verklaring. "Dus jij bent degene die Alina heeft gezien toen ze weer eens van huis was weggelopen." zei ze nu nog wat geïrriteerder. ze liet haar vleugels verdwijnen en bleef hem strak aankijken. "Moet jij niet bij je roedel blijven? Is dat niet zo iets typisch helwolferig?" Vroeg ze kalm en ineens schoot haar wat te binnen. " En sinds wanneer bied een duivels wezen zijn excuses aan aan een dom klein wicht?" Vroeg ze wantrouwend. Ze vond het allemaal maar vreemd. Hoe deze jongen zich gedroeg het was uitermate ongebruikelijk.

Ja ze leken veel op elkaar, maar ze had gelijk hun gedrag was heel anders. Drake zag hoe haar vleugels verdwenen en daar was hij toch wel benieuwd naar hoe ze dat deden?, maar bij de woorden van Alina's moeder keek hij weer naar haar en hoorde haar woorden. 'De rest kan me gestolen worden altijd hetzelfde doden en angst aan jagen niks voor mij!' verdedigde Drake zich en zag hoe ze reageerde op dat hij zijn excuses aan iemand wilde maken? 'Dom wicht? Ze is wel slimmer dan je denkt hoor. Ik ben vanaf dat ik kan lopen al anders dan de rest. Ik geeft niks om dat wat een demon hoort te doen, ik hou niet van andere te laten kronkelen van pijn en laten smeken om het te laten ophouden. Ik maak veel liever plezier met andere te plagen of in moeilijke situaties te laten terecht komen, maar nooit zo ver dat ze dood gaan!' Drake kon het niet hebben als iemand hem berispte om zijn afkomst of hoe hij hoorde te doen en draaide zich half van Alina's moeder af. Hij kon er behoorlijk kwaad om worden en zijn ogen glimmen verontwaardigt zilver op. 'Dat is ook de rede dat ik daar ben weggegaan. Ik wil mijn eigenleven leiden en niet steeds hem in mijn hoofd horen zeuren als het weer eens niet goed gegaan is!' mopperde Drake en keek de moeder van Alina weer even aan. 'Ik heb dat al een hele lange tijd al willen doen, maar door Alina heb ik die stap juist gezet. Ze is misschien jong, maar heel erg pienter en die zal ze vast van een van haar ouders geerft hebben.' Drake sprak exspres over beide ouders en niet over eentje zodat ze hopelijk het niet verkeert zou opvatten?

Miley stond er van te kijken. Die jongen had een eigenwil, ja hij was anders dan de andere hij kon voor zichzelf denken hij deed niet klakeloos alles wat hem gevraagd werd. Mooi zo. Dat vond Miley een goede eigenschap aangezien zij precies hetzelfde had gedaan. Ze had de duivel nooit echt gediend nee Miley oppereerde vanuit zichzelf ze deed alles wat haar goed uitkwam3. ja Miley had geen problemen met verraad. ze vond het wel welletjes om een soort banneling te zijn een middelpunt dat af en toe wat leed bezorgde. "Aha dus je bent een halve banneling..." zei ze rustig met een peinzend gezicht. Ze trok haar wenkbrauw op toen hij over Alina sprak. Dus zij had hem geholpen? Ja ze wist wel dat het kind slim was maar dat ze raad kon geven? Nee dat had Miley nooit geweten. Haar kaak verstrakte bij het einde van zijn zin. "Alina heeft geen ouders ze heeft alleen mij. Over haar vader word niet eens gesproken!" zei ze met samengeknepen ogen. Miley zuchtte even en kneep peinzend haar neusbeentje dicht. "En waar woon je dan nu? Ik neem aan dat je soortgenoetn wel op wraak zullen uitzijn?" Zei ze kalm. Ja het kon gevaarlijk zijn om verraad te plegen.

Ze liet het misschien niet merken, maar de moeder van Alina was verrast over wat hij zei, maar toen hij over beide ouders sprak keek met samen geknepen ogen en zei dat ze alleen haar had. “Dat heeft ze verteld.“ was ales wat Drake daar over zei en hoorde haar vraag. Drake voelde zich ineens slecht op zijn gemak en misschien geheel onterecht? “Op het moment nog nergens, maar ik wilde ergens een hutje maken, maar Alina vroeg zich af of... of je het goed zou vinden als ik bij jullie kwam wonen. Het moet natuurlijk ook in jouw interessen zijn zoals ik al tegen haar zei. Maar mocht je ermee in stemmen kan ik haar in de gaten houden zodat ze niet weer wegloopt?“ zei Drake en wist niet hoe haar moeder hier op zou rageren, maar Drake zou niet gaan zeuren als ze nee zou zeggen en gelijk zou ze hebben, want zij kende Drake niet n hij haar niet...

Miley trok een wenkbrauw op. Dus alina had hem verteld dat ze haar vader niet kende? "Mijn dochter verteld jouw kennelijk veel." Zei ze sceptisch. vreemd alina was niet echt een spraakwaterval. Ze zag dat hij zich ongemakkelijk begon te voelen door haar vraag. Dat liet har lichtelijk grijnzen. Ze vond eht heerlijk als mensen zich slecht voelde door haar. Ja daar kickte ze echt op en het was zo simpel mensen waren geen uitdaging. Ze stond te kijken van wat hij haar vertelde. Op haar voorhoofd vormde zich een bedachtzame frons. Hmmm een oppas die ze niet hoefde te betalen. ja en hij was sluw genoeg om alina in te kunnen houden. Ja dat idee beviel haar wel. "als je voor je eigen eten zorgt zit ik er niets mee in." Zei ze rustig haar armen gekruist. "Sterker nog je kan meteen beginnen ik moet nog in de stad zijn." Zei ze kalm ze keek hem nog even aan voor haar vleugels zich ontvouwde en ze weg vloog.

Alina zat binnen in haar kleine zolderkamer. Ze zat in een hoekje langs haar bad met het deken over zich heen. Bang dat haar moeder ieder moment kon binnenstormen en haar weer enge dingen liet zien met haar gaven. ja dat was één van mileys lievelingsmanieren om Alina te straffen. Haar nachtmerriebeelden tot leven wekken. Ze was ook bang v-dat haar moeder Drake wat zou aan doen. ze zou het goed durven zo was ze nu eenmaal iedereen die haar tegenwerkte voelde het.

De moeder van Alina begon te grijnzen bij zijn ongemakkelijke gevoel, maar ze stemde er gek enoeg mee in? “ Ik jaag zelf dus daar hoef jij je geen zorgen om te maken!“ riep Drake haar nog na en een brede grijns speelde op zijn gezicht. Goed de huisbaas mocht dan knorrig zijn, maar hij had in iedergeval een dak boven zijn hoofd! Drake liep naar de voordeur die nog op een kier stond en grijnsde nog steeds. Eerst bekeek hij het huis van top tot teen en zag dat het best een sombere woning was, maar goed het was ook niet zijn smaak kwa inrichting en daar moest Drake zich gewoon buiten houden. Toen hij de trap op liep rook hij de angstgeur van Alina. “Zijn we weer stout geweest?“ vroeg Drake met krakende stem en stak zijn hoofd om haar slaapkamer deur van de zolder en grijnsde breed. “Ik heb toestemming!“ riep hij vrolijk en kwam nu helemaal haar kamertje binnen en zetten zich voor haar neer op de vloer.

Alina schrok best van de krakerige stem en ze hoorde de voetstappen over de houten vloer. Ze hield haar adem in terwijl ze de planken hoorde kraken omdat iemand ging zitten. maar bij de 2 de zin kwam ze onder het laken vandaan. met twinkelende oogjes zonder er bij na te denken vloog ze in zijn armen. Ze knuffelde hem met een glimlach op haar gezicht. "dat is geweldig! Ik dacht echt dat ze je pijn ging doen." Zei zzze voor ze door kreeg hoe vreemd dit was. beschaamd liet ze hem los en ging ze voor hem zitten. haar wangen rood gekleurd. ze schaamde zich. "euh...sorry voor dat." zei ze met een rode kop.

Alina kwam onder het laken vandaan bij zijn laatste oorden en vloog hem in zijn armen. Drake was overdondert door haar reactie en keek haar verbaasd aan. Het... het voelde vreemd, maar toch ook weer fijn? Ze was blij en had gedacht dat haar moeder hem pijn had willen doen. “Ach ik ben pijn gewent, maar je doet weer vreemd?“ zei Drake en keek haar nog lichtjes verwart aan. Alina kreeg een kop als vuur en Drake moest er zo hard om lachen dat hij achterover viel en rolde over de grond van het lachen. “Sorry hoor, maa nu lijk je op ebol die heeft een dikke kop en altijd een rooie bek met ogen die twee kanten op staan!“ gierde Drake en kreeg pijn in zijn buik van het lachen. Hij had lange tijd al niet zo hard meer gelachen. Toen hij weer rustiger werd krabbelde Dake overeind en gniffelde soms nog. “Maakt niet uit joh, ik moet nog veel leren over de aarde en in Doole in mijn begin.“ grinsde Drake en keek Alina aan.

Ze keek hem aan met een kliene glimlach. "Mischien ben je het gewend maar fijn zal je het nooit vinden" Merkte ze op. ja Alina wist wat pijn was. Maar dat was dan ook wel zelfsprekend met Miley als moeder. Hij vond dat ze vreemd deed en ergens had hij ook wel gelijk. en waarschijnlijk wist hij nog niet genoeg van mensen om genegenheid en vriendschap te kennen. Hij begon te lachen, ja hij vond haar rode hoofd dus hel grappig. door zijn gelach werd ze alleen nog roder. "niet lachen! Dat maakt het erger!" zei ze nu zelf ook lachend terwijl ze een kussen tegen haar kop drukte. Toen hij weer rustiger werd krabbelde Dake overeind en gniffelde soms nog. Ze hoorde zijn woorden en langzaam duwde ze het kussen omlaag. "Ik kan je wel helpen met de dingen te begrijpen ik ben hier ten slotte geboren." Zei ze met een vriendelijke glimlach