memorys

Ze keek hem recht aan met samen gekenepen oogjes maar een glimlach kon ze niet langer onderdrukken. Jij bent echt ongeloofelijk! Zo'n koppig en irritant wezen heb ik nog nooit van mijn hele leven ontmoet. Zei ze terwijl ze van hem af kroop. En ik ben niet schattig!Mompelde ze. Hij glimlachte naar haar en kee ktoe hoe ze rond zijn been kronkelde en legde haar hoofd in zijn nek, Hij was al jaren neit bang meer voor slangen, Hij kriebelde onder haar nek. 'Met je slang ben je ook heel lief.' Zei hi jzachtjes.

Hij kriebelde onder haar nek. 'Met je slang ben je ook heel lief.' Zei hi jzachtjes. Ze keek hem stomverbaasd aan en ze werd weer mens maar ze bleef hem vasthouden ze stond voor hem en ze keek in zijn ogen. Meen je dat nu echt? Vind je mijn slang dan niet afschuwelijk zoals ieder ander? Ze was verrast maar eigenlijk ook wel blij als hij de waarheid sprak ze bloosde even en richtte toen haar blik van hem af.

Ze keek hem stomverbaasd aan en ze werd weer mens maar ze bleef hem vasthouden ze stond voor hem en ze keek in zijn ogen. Meen je dat nu echt? Vind je mijn slang dan niet afschuwelijk zoals ieder ander? Hij grinnikte en schudde zijn hoofd '' tuurlijk vind ik je neit eng, vroeger tot ik jou ontmoeten vond ik ze niet prettig maar nadat ik jou had ontmoet vind ik ze wel schattig. '' Hij glimlachte en zag haar blozen, ze was toch zo lief als ze dat deed en Hope heeft het van haar geerfd.

Hij grinnikte en schudde zijn hoofd '' tuurlijk vind ik je neit eng, vroeger tot ik jou ontmoeten vond ik ze niet prettig maar nadat ik jou had ontmoet vind ik ze wel schattig. '' Hij glimlachte. Ze keek hem nog steeds stomverbaasd aan en ze zag dat hij naar haar blozende wangen keek. Niet kijken het is super vernederend! Zei ze terwijl ze nog harder begon te blozen en haar gezicht probeerde te verbergen en ze vod er geen betere manier voor dan haar gezicht tegen zijn borst te drukken en het zo af te schermen. Zijn borst was warm en het voelde erg vertrouwt. Ze kreunde even van gennot ze herinnerde zich iets maar het was zo vaak ze wist weer dat ze hier vaker tegenaan had gelegen. Was dat echt zo? En had hij al vaker met haar rode wangen gelachen? Of was het verbeelding?

Niet kijken het is super vernederend! Zei ze terwijl ze nog harder begon te blozen en haar gezicht probeerde te verbergen en ze vod er geen betere manier voor dan haar gezicht tegen zijn borst te drukken, Hij vond het grappig hoe ze haar gezicht afschermde zodat hij haar rode wangen neit zag, toen ze kreunde van genot streelde hij haar haar. 'war denk je aan.' vroeg hij zachtjes toen het stil was, hij hoopte dat ze snel iets zou kunnen herinneren.

toen ze kreunde van genot streelde hij haar haar. 'war denk je aan.' vroeg hij zachtjes toen het stil was. Ze wachtte even en antwoorde toen zachtjes. Aan jouw denk ik...ik weet het niet maar dit voelt zo vertrouwt.... Zei ze met een verwarde stem ze sloeg haar armen om zijn middel ze wist niet waarom ze deed het gewoon. Waarom hou je van me? Vroeg ze zacht. Ze wilde het weten want ze snapte niet wat hij in haar zag!

Ze wachtte even en antwoorde toen zachtjes. Aan jouw denk ik...ik weet het niet maar dit voelt zo vertrouwt.... Zei ze met een verwarde stem ze sloeg haar armen om zijn middel ze wist niet waarom ze deed het gewoon. Waarom hou je van me? Vroeg ze zacht. Robin keek haar in de ogen 'Omdat jij bijzonder bent, jou karakter is zo mooi en zo pittig waar ik echt van hou, omdat jij de mooiste vrouw bent op de wereld die ik ben tegen gekomen.' Fluisterde hij haar in de oor.

Robin keek haar in de ogen 'Omdat jij bijzonder bent, jou karakter is zo mooi en zo pittig waar ik echt van hou, omdat jij de mooiste vrouw bent op de wereld die ik ben tegen gekomen.' Fluisterde hij haar in de oor. Ze moest glimlachen bij die woorden. Ze was blij met wat hij gezegd had ze meende zich ook iets te herinneren en ze floepte het eruit. Ik hou ook van jouw lieve Robin... Fluisterde ze ze liet haar hoofd op zijn borst rusten ze had even vrede gevonden maar ze wist niet voor hoe lang....

Ik hou ook van jouw lieve Robin... Fluisterde ze ze liet haar hoofd op zijn borst rusten, Hij glimlachte en hield haar stevig vast, ze was zo mooi, zo lief en en..tja hij had er geen woorden voor. Nu moest hij vooral rustig aan doen zodat ze zijn vertrouwen wint 'Kom, we gaan ontbijten.' Zei hij zachtjes, misschien zou het even voor haar goed doen om te eten in een groep, want zij was de onderleider en kende iedereen bij gezicht.

'Kom, we gaan ontbijten.' Zei hij zachtjes. Ze knikte en ze hield twijfelend zijn hand vast. Ze liepen naar beneden ze keek rond in de gangen die ook vertrouwd voelde maar ze kon zich it herineren van waar. Toen kwamen ze in een eetzaal aan Widow verstijfde en ze hield zijn hand stevig vast haar hart begon sneller te kloppen en haar ogen werden dreigender. Al die mannen al die bloodhunters....allemaal weerloze prooien. Ze krulde haar rug en haar irissen werden die van een slang.

ze hield zijn hand stevig vast haar hart begon sneller te kloppen en haar ogen werden dreigender. Al die mannen al die bloodhunters....allemaal weerloze prooien. Ze krulde haar rug en haar irissen werden die van een slang. Robin pakte sne lhaar schouders vast en begon ontspannen te masseren, Widow, vergeet niet dat jij de onderleider bent van dit groep, dus eigenlijk is dit ook jou groep.' Zei hij zacht in haar oor en begroete met een knik de mannen die aan tafel zaten, een zwarte monnik kwam de eetkamer binnen en knikte, Tuck zo hete hij een hele goede scherpschutter.

Robin pakte sne lhaar schouders vast en begon ontspannen te masseren, Widow, vergeet niet dat jij de onderleider bent van dit groep, dus eigenlijk is dit ook jou groep.' Zei hij zacht in haar oor en begroete met een knik de mannen die aan tafel zaten. Ze ontspande door zijn handen op haar schouders. Eentje meer of minder dat valt toch niemand op? Zei ze maar haar grijns verklapte dat ze een grapje maakte. Ze zag een pater voorbij komen en een naam spookte door haar hoofd ze keek naar Robin. Heet hij toevallig Tuck? Vroeg ze terwijl ze naar de pater wees. Ineens kwam er een man naar haar toe hij knuffelde haar vriendschappelijk en ze verkrampte even maar ze bleef wel rustig. Toen de man haar los liet en weer verder ging keek ze hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Jullie mensen zijn echt rare wezens. Mompelde ze.

. Eentje meer of minder dat valt toch niemand op? Zei ze maar haar grijns verklapte dat ze een grapje maakte. Ze zag een pater voorbij komen en een naam spookte door haar hoofd ze keek naar Robin. Heet hij toevallig Tuck? Vroeg ze terwijl ze naar de pater wees. Hij knikte 'ja toevalig wel.' Zei hij met ee ngrijns.Ineens kwam er een man naar haar toe hij knuffelde haar vriendschappelijk en ze verkrampte even maar ze bleef wel rustig. Toen de man haar los liet en weer verder ging keek ze hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Jullie mensen zijn echt rare wezens. Mompelde ze. Robin glimlachte 'I kweet het, we zijn een raadsel voor jou maar geloof me, als je goed kijkt zijn er niet veel verschillen tussen onze rassen.' Zei hij en net op dat momment kwam ee ngroep je jongens binnen die shape shifters waren.

Hij knikte 'ja toevalig wel.' Zei hij met ee ngrijns. ze glimlachte ze was vreemd genoeg blij dat ze het goed had. Robin glimlachte 'I kweet het, we zijn een raadsel voor jou maar geloof me, als je goed kijkt zijn er niet veel verschillen tussen onze rassen.' Zei hij en net op dat momment kwam ee ngroep je jongens binnen die shape shifters waren. Ze keek naar de jongens een verwarde uitdrukking was te zien op haar gezicht. Ze keek voor Robin naar steun en toen was ze gefixeerd op zijn baard ze streelde er even door en ze grinnikte. Nu maar hopen voor Hope dat dat feetje niet langskomt Zei ze voor ze even bij hem vandaan liep veel mensen begroette haar en ze kende hun namen soms zag ze flarden van haar herinneringen en ze ging aan een tafel bij het raam zitten precies op de stoel waar ze altijd zat. Ze voelde wat om haar nek en nu pas merkte ze de ketting op ze deed hem af en ze zag dat hij open kon ze klikte aan het slotje en ze zag er een foto van Robin in zitten ze schoof haar bord weer aan de kant en ze bleef er ongelovig naar staren. Waarom? Was het waar? Was het mogelijk?

ze streelde er even door en ze grinnikte. Nu maar hopen voor Hope dat dat feetje niet langskomt Zei ze voor ze even bij hem vandaan liep veel mensen begroette haar, Hij grinnikte toen hij terug dacht aan het sprookje dat hij hope had verteld tone ze nog maar 5 jaar was, hope hield toen van zijn baard en van haar mocht hij het niet afscheren dus had hij zo een fee bedacht. Toen hij Widow op haar plek zag zitte nverbaasde hem het, hij had gedacht dat ze niet wist waar ze zaten. Hij ging naast haar zitten, toen ze naar het foto keek in de hangertje, Hij glimlachte en boog zich nar haar toe 'de foto is al heel oud, toen was ik misschien 22.' Hij grijnsde.

Hij ging naast haar zitten, toen ze naar het foto keek in de hangertje, Hij glimlachte en boog zich nar haar toe 'de foto is al heel oud, toen was ik misschien 22.' Hij grijnsde. Ze keek hem even aan en toen streelde ze de hanger. Ik weet het niet....ik weet het niet meer... Zei ze radeloos terwijl ze over haar hoofd wreef waar ze de buil nog steeds kon voelen. Ze keek hem in zijn ogen T is waar hè? Alles wat je me zei het is allemaal echt onze dochter is echt....de dochter die ik niet meer ken... Zei ze weer op die radeloos verloren toon.

Ze keek hem even aan en toen streelde ze de hanger. Ik weet het niet....ik weet het niet meer... Zei ze radeloos terwijl ze over haar hoofd wreef waar ze de buil nog steeds kon voelen. Ze keek hem in zijn ogen T is waar hè? Alles wat je me zei het is allemaal echt onze dochter is echt....de dochter die ik niet meer ken... Zei ze weer op die radeloos verloren toon. Hij keek haar aan en knikte toen 'Widow, je weet dat ik niet gauw ga liegen en ik heb je de waarheid verteld, en maak je maar geen zorgen, zo als ik je nu zie krijg jij je herinneringen weer terug.' Zei hij met een zachte stem en knikte naar de mensen die nog bij kwamen.

Hij keek haar aan en knikte toen 'Widow, je weet dat ik niet gauw ga liegen en ik heb je de waarheid verteld, en maak je maar geen zorgen, zo als ik je nu zie krijg jij je herinneringen weer terug.' Zei hij met een zachte stem en knikte naar de mensen die nog bij kwamen. Ze keek hem in zijn ogen de ogen die ze zo goed kende de ogen die haar hart iedere keer weer raakte. Ik heb echt van je gehouden hè? Vroeg ze twijfelend ze vond het allemaal zo verwarrend ze kreeg er zo'n hoofdpijn van ze legde haar hofd tegen zijn schouder er rolde een traan uit haar oog. Ze wilde haar leven herinneren ze wilde haar liefde herinneren ze wilde haar dochter herinneren.....

Ik heb echt van je gehouden hè? Vroeg ze twijfelend ze vond het allemaal zo verwarrend ze kreeg er zo'n hoofdpijn van ze legde haar hofd tegen zijn schouder er rolde een traan uit haar oog. Hij streelde haar haar.'Ik denk het wel maar geen zorgen het komt wel goed Lieverd, dat weet ik heel zeker en Hope zal binnenkort weer hier heen komen met haar vriendje.' Zei hij zachtjes, misschien als ze Hope weer zou zien dat ze zich alles zou herinneren?

Hij streelde haar haar.'Ik denk het wel maar geen zorgen het komt wel goed Lieverd, dat weet ik heel zeker en Hope zal binnenkort weer hier heen komen met haar vriendje.' Zei hij zachtjes. Ze keek hem even verward aan. Dus hun dochter had ook een vriendje? Widow stond op en ze liep de zaal uit naar de tuin waar ze in een boom kroop. Ze had een stomzinnig plan bedacht als één klap haar geheugen afnam mischien gaf een tweede klap het wel terug. Ze klom in een boom en ze ging op de hoogste tak staan klaar om te springen...

Widow stond plotseling op en liep uit de keuken, iedereen keek haar na en keken toen vragend naar hem hij haalde zijn schouders op en liep achter har aan naar de tuin, hij zag haar in de boom klimmen en op de hoogste tak staan, hij keek bang naar boven 'Widow, en als jou plan nou neit lukt, wat dan? Je zal helemaal je geheugen verliezen.' Zei hij bezorgd en keek naar boven tussen de takken door.

Ineens stond Robin in de tuin. hij keek bang naar boven 'Widow, en als jou plan nou neit lukt, wat dan? Je zal helemaal je geheugen verliezen.' Zei hij bezorgd en keek naar boven tussen de takken door. Ze keek naar beneden en ze knikte. Oké oké ik kom al naar beneden.... Zei ze maar bij die woorden zette ze een foute stap en ze viel uit de boom recht op haar hoofd. Het was een harde snok en haar lijf kwam met een angstaanjagend kraakgeluid op de grond. Widow kon niet bewegen alles deed pijn maar haar hoofd tintelde wel?

Ze keek naar beneden en ze knikte. Oké oké ik kom al naar beneden.... Zei ze maar bij die woorden zette ze een foute stap en ze viel uit de boom recht op haar hoofd. Het was een harde snok en haar lijf kwam met een angstaanjagend kraakgeluid op de grond. Hij schrok zich rot en ging naast haar bezorgd zitten, ze meost nu snel goed worden gelegd, Slangen genazen heel snel, met een paar mannen droeg hij haar naar binnen met een brandcar en samen legde ze haar goed op de bed. Hij bleef de hele tijd naast haar zitten wachtend op een beweging.

Ze was even bewusteloos geweest en toen ze wakker werd lag ze in een bed met een Bezorgde robin er langs. Ze ging even rechter zitten en ze kraakte haar botten die niet aanwezig waren in haar slangen vorm. Haar hoofd bonsde maar ze glimlachtte flauwtjes heel veel wazigheid was weg uit haar hoofd en ze keek Robin aan. Mag ik nog eens uit een boom springen? Vroeg ze met een flauwe lach ze had best wel pijn maar toch kroop ze wat meer naar hem toe en drukte ze haar lippen op zijn kaak.



-moet even een 30 minutjes weg-

Ze ging even rechter zitten en ze kraakte haar botten die niet aanwezig waren in haar slangen vorm. Haar hoofd bonsde maar ze glimlachtte flauwtjes heel veel wazigheid was weg uit haar hoofd en ze keek Robin aan. Mag ik nog eens uit een boom springen? Vroeg ze met een flauwe lach ze had best wel pijn maar toch kroop ze wat meer naar hem toe en drukte ze haar lippen op zijn kaak. hij grijnsde 'Nee ik laat je dat nooit meer doen.' Zei hij zachtjes en hij nam haar in zijn armen, hij zoende haar op haar neus.