Hunting fore fun!

Deze dag was perfect als het om het jagen van Shape shifters ging. Ze had er al twee gvangen waarvan een keer een mannelijke. Gelukkig was het een lelijkert dus vond ze er niks aan. Ze waren al op weg gestuurt naar de Arena en Amy liep net in haar gevecht tenu over de Little Market. Ze zocht naar aanwijzigen en had erg veel zin om er weer eentje te betrappen. De geruchten over de WOF liepen als een lopend vuurtje door de straten heen. Ze zocht nog tot de middag. Haar maag knorde luid en ze voelde zich wat flauwtjes worden. Ze had geen ontbijt genuttig dus was het niet meer dan normaal dat ze honger had! Amy liep tussen de kraampjes door en zocht naar de bakker en vond die in het midden van de market. Ze kocht wat broodjes die met kwark erdoor heen gement waren voor ze de oven in gegaan waren. Die waren lekker en bevatten enoeg vocht zodat je niet meteen water of iets anders te drinken moet hebben om het weg te spoelen zoals bij gewoon brood. Amy liep met de zak broodjes naar het fontijntje en ging daar zitten. Ze droeg niet zoals de meeste Bloodhunters een wit pak met wapens, maar Amy droeg een blauw vecht tenu die met goud draad af gewerkt was. Ze was de beste van hun jaar geweest en dacht soms nog terug aan de dag dat Razor gedood was door zijn mentor die daar toe gedwongen was geweest door zijn ouders en de ouderlingen die de Bloodhunters leiden. De koning bemoeide zich maar zelden met wat er in zijn rijk gebeurde, maar Amy had toch een brief van hem gehad toen ze af studeerden. Ze was blij geweest met die brief, want hij feliciteerde haar met de goede cijfers zoals haar ouders dat normaal gedaan zouden hebben. Wat hadden haar ouders toch met de Koning... daar was ze nooit achter gekomen en dat zou ze ook nooit kunnen ook! Amy´s aandacht werd getrokken door de bewegingen van een jonge Shape shifter en ze bekeek die bewegingen en zocht naar bepaalde dingen terwijl ze haar broodje op at. Amy bleef rustig zitten en keek toe.

(Open)

Tristan was uit Old Home vertrokken, hij had wat verandering van omgeving nodig, gewoon een tijdje weg. Zijn wolven poten raakten rytmisch de grond terwijl de zachte bosgrond soms onder hem wegzakte. Hij liep niet over de paden, maar door de wildernis, oplettend en waakzaam. Hij naderde een dorpje en glimlachte, zijn wolven vacht verdween en hij liep opnieuw op twee benen. Het was niet ver uit het woud naar het dorp toe en rustig liep de jongeman. Veel had Tristan niet bijzich, slechts zijn buiden met enkele munten en een extra set kleren. Het was raar om weer in een gewoon dorp te zijn, waar kinderen over straat renden en je moest uitkijkijken voor Bloodhunters. Het was vandaag marktdag ondekte Tristan en hij glimlachte, hij hield van de markt. Tristan liep naar een klein bakkerskraampje toe en kocht er een broodje met kaas. Vervolgens draaide hij zich om en liep naar een bankje waar ook al iemand op zat, waarschijnlijk een BLoodhunter aan de kledij te zien, ze keek naar een jong kind, waarschijnlijk een Shapeshifter als Tristan's neus hem neit bedroog. Rustig ging hij naast de vrouw op het bankje zitten en zei vrolijk 'Goedemiddag.'

Ze werd uit haar gedachten gehalt door een vriendelijke mannen stem die haar begroeten. Amy keek naar hem op en knikte vriendelijk terug. 'U ook een goedemiddag.' zei Amy en was haar prooi kwijt door deze verscheining naast zich. Ja hoor het was weer eens zo ver, knappe kerels kon ze niet weer staan! Amy keek even naar het kind datze gezien had, maar die was al weg gelopen en Amy had niet gezien waarheen... Amy vloekte van binnen. waarom had ze nu toch zo'n zwak voor knappe kerels als dit exemplaar naast zich? Ze bekeek hem nog eens en herkende hem vaag ergens van, maar waar van kwam nu even niet in haar op. Amy at het laatste broodje opvoor ze de zak fijn vermroemelde en hem in de afvalbak naast hen erin gooide. 'Jij bent zekerniet vanuit dit dorp hier he?' vroeg ze op vriendelijke toon. Nu hij toch naast haar zat en ze haar prooi even kwijt was kon ze beter even een gesprek aan knopenmet de leuke jongen naast zich.

'U ook een goedemiddag.' groette het meisje hem terug en Tristan glimlachte terwijl hij het kind naar binnen zag verdwijnen,hij gaf veel om zijn soortgenoten en hij was blij dat het joch nu veilig was. 'Jij bent zekerniet vanuit dit dorp hier he?' vroeg het meisje toen ploteling en Tristan draaide zich naar haar toe en glimlachte vriendelijk. 'Nee,' zei hij 'inderdaad niet. Ik woon een paar dorpen verderop.' Het was mischien niet de hele waarheid maar Bloodhunters mocht je niet al te erg vertrouwen. 'Ik ben slechts op doorreis.' voegde hij eraan toe, dit wel naar waarheid.

De jongen kwam dus niet van hier dat verklaarde de versleten kleding die hij droeg. Amy was er nog niet echt gerust op, want er hing iets om hem heen waar ze maar niet achter leek te komen? Hij zei dat hij ook op doorreis was en Amy voelde aan haar heuptas waar ze verschillende electic trap's in had zitten. Die dingen konden sosm zwaar wegen, maar ze hadden het beste effect wanneer ze een Shape shifter ving! Ze plukt wat bladeren er tussen uit en begon ze door te kijken. Amy had van verschillende Shape Shifters gezocht poosters op zak zodat ze naar hun menselijke en hun dierlijke kanten kon herkennen. Maar voor Tristan's geluk zat zijn poster er nog niet tusen, maar ze wist heel zeker hem ook ooit gezien te hebben? Een kind kwam tussen de kraampjes uit met een briefje in haar handen. Ze zocht even naar de gezichten die op de markt aanwezig waren en vond wie ze zocht. Het kind droeg een armband die alleen door Bloodhunters bij Shifters om gedaan konden worden. Ze bleef even met wrok in haar ogen voor Amy stil staan, maar zodra Amy op keek veranderde die blik in een emotieloze uitdrukking. Amy keek haar even aan, maar nam toen de brief van haar over, stopte de posters weer in haar heuptas en opende de brief. Het was een opdracht en ze moest er meteen naar toe. 'Je kunt gaan.' zei ze kort af tegen het kind en keek haar niet meer aan en herlas de brief even om het aders te onthouden en gooide hem daarna in de afvalbak. 'Het spijt me, maar ik moet nu gaan.' zei Amy tegen de jongen naast haar en zag dat het kind er nog stond. 'Moet ik je een klap geven voor je vertrekt!' klonk het dreigend en het kind stoof weg. Amy gromde nog wat verwensingen voor de zelf weer over de markt heen liep. Het was niet ver dus kon ze dat lopend gemakkelijk berijken, maar ze had niet door dat ze gevolgd werd, niet gek er waren zo veel mensen en verborgen Shifters dat ze het niet echt hoefte op te merken. Amy zag een man voor de deur opening staan wachten en ze herkende hem als een van Charlie's mannen. Ze had gehoort dat Charlie gedood was door een Shape shifter samen nog 14 andere mannen. 'U had me ontboden?' vroeg Amy en ze wachten af op wat de man zou zeggen. 'Ik wil dat jij met nog wat andere opzoek gaan naar de shape shifter die Charlie gedood heeft. Hij was alleen met zwarte haren en met een rode bloedlustige ogen!' zei de man en Amy leek even te verstijven. Nee dat kon niet... Razor was gedood door Charlie zelf dus kon hij het niet overleeft hebben? Het klonk als zijn werk, maar Amy wist dat het gewoon niet waar kon zijn! 'Die zullen we vinden, daar kan je van op aan!' zei Amy vast beraden, maar zo voelde het niet! Amy floot en een grote zwarte robuste hengt kwam aan galoperen en stopte vlak voor Amy. Ze steeg op en wilde weg rijen toen ze de jongen van net ontdekte die naar haar en haar opdrachtgever leek te taan te kijken?

Het meisje antwoorde niet op zijn woorden en ze zaten even in stilte toen een kind emt een brief op het meisje afkwam, bij eht zien van de armband laaide er diep in Tristan een woede op, maar hij hield zich rustig. 'Je kunt gaan.' zei ze tegen het kind waarna ze zich tot Tristan wendde 'Het spijt me, maar ik moet nu gaan.' Tristan knikte aanvarend. Op jacht zeker... dacht hij nog altijd kwaad maar hij liet het verder rusten, het was niet slim om zich kwaad te maken, hij was niet ene persoon dioe graag vecht. 'Moet ik je een klap geven voor je vertrekt!' klonk de stem van het meisje plotseling weer, fel, en Tristan keek naar haar en merkte het kind op dat er nog stond. Hij spande zijn spieren maar het kind ging al weg en hij ontspande zich een beetje. Het meisje liep weg en toen ze in de mensenmassa was verdwenen stond Tristan op en nam haar geur goed in zich op. Vervolgens liep hij even over de markt en kocht een mooie vosmerrie bij een handelaar voordat hij haar geur weer zocht en hem volgde. In de schaduw bleef hij staan toen hij haar voor een his zag prasten met een van Charlie's mannen, zacht, onhoorbaar gromde hij terwijl hij luisterde. 'Ik wil dat jij met nog wat andere opzoek gaan naar de shape shifter die Charlie gedood heeft. Hij was alleen met zwarte haren en met een rode bloedlustige ogen!' zei de man en het meisje antwoorde vastberaden 'Die zullen we vinden, daar kan je van op aan!' Tristan schrok en deed een stap achteruit, de merrie hinnikte beledigd toen hij tegen haar aanstootte. Rustig stapte Tristan uit de schaduwen liep het plein op terwijl het meisje opsteeg. Ze keek om en zag hem, binnensmonds vloekte Tristan maar hij glimlachte charmant en zei 'Ik weet je naam niet! En Misschien kunnen we een stuk samen reizen.'

De jongen kwam de schaduw uit gestapt met een vos merrie en hij zei dat hij haar naam nog niet wist en of ze samen een stuk konden reizen. Amy had dol graag ja willen zeggen, maar Mark stond naar haar te kijken en ze wilde zich nog even inhouden. 'Het spijt me maar ik heb belangrijkere zaken eerst af te handelen.' zei ze en reed weg. Ze moest te weten komen wie haar Oom had gedood en waar die Shap shifter nu heen was gegaan. Mark draaide zich om en liep weg. Amy reed tussen de mensen door naar een Bloodhunters cafe en zetten daar haar paard even voor de deur.Ze liep naar binnen en haalde vier andere personen die met haar mee zouden reizen om die shifter te vangen of te doden! Nog voor ze weer naar buiten liepen raakte een van de dronken mannen haar verkeert aan en amy greep zijn hand meteen vast en slingerde hem naar buiten. De deur verbrijselde door zijn gewicht en hij rolde vol splinters nog even door over de grond. Dronken kwam de man half omhoog en zag Amy aan komen lopen. 'Zeg sloerie waar haal je het lef vandaan om me zo naar buiten te gooien!'riep de dronkaard boos. Amy ag dat hij wankel op stond en wachten niet tot hij klaar was en sloeg hem vol achterover. 'Als jij die vieze poten bij je had gehouden dan zat je nu nog binnen te zuipen!' riep ze fel en keek toe hoe de man weer op zijn benen probeerde te gaan staan, maar hij was zo zat dat, dat niet meer lukte. Te vreden draaide Amy zich om en steeg weer op haar paard en leiden de mannen het dorp uit richting de bossen om op zoek te gaan naar dez gevaarlijke shape shifter, maar weer had nog Amy en dit keer ook de andere bloodhunters niet door dat ze gevolg werden.

'Het spijt me maar ik heb belangrijkere zaken eerst af te handelen.' zei het meisje en begrijpend haalde Tristan zijn schouders op en knikte. Ze verdween naar binnen en kwam weer naarbuiten achter een man aan, die duidelijk gegooid was, met vier andere Bloodhunters. Tristan bespeurde gevaar. Maar hij steeg op de merrie en reed het plein af, de andere kant op dan zij gingen terwijl hij zijn hand nog naar het meisje opstak ter afscheid. Hij reed het dorp uit en ging vervolgens gelijk het bos in. Onder de hoeven van zijn merrie kanten takjes en geergerd steeg hij af en bond haar stevig aan een boom vast bij een klein grasveldje in het bos, hij fluisterde een paar woorden in haar oor en liep een eind bij haar weg zodat hij uit haar zicht was toen hij in een wolf veranderde. De kastanje bruine wolf schudde zijn vacht uit en kwam in beweging, eerst langzaam, maar steeds sneller. Vlug raakten zijn poten achter elkaar de grond terwijl hij het andere pad naderde: het pad waar de Bloodhunters naar toe gingen en waar hij vandaan was gekomen, het pad waarvandaan een zijtak naar Old Home liep. Een vuur brandde diep in zijn hart toen hij de gore geur van de Bloodhunters rook en hij schudde zijn kop. De vijf paarden met hun berijders waren zo'n honderd meter voor hem en hij zwenkte naar links, het bos in. Tussen de bomen door rende hij geruisloos met de paarden en ruiters mee, hij glimlachte stil om hun domheid. Alleen voor het meisje zou hij op moeten passen, ze was slim en oplettend en had een brandende haat tegenover Shapeshifters en Tristan moest toegeven dat ze ook nog eens mooi was. Achter een boom stond Tristan even stil en veranderde naar zijn menselijke vorm, hij pakte een gladde kei op en gooide die aan de overkant van de weg in de bosjes. Een nog vrij jonge Bloodhunter, van een jaar of 15, schrok en gaf zijn paard een trap in zijn dij, het paard stijgerde en het joch had moeite om te blijven zitten. Tristan glimlachte triomfantelijk terwijl hij een tweede kei oppakte en die gooide, hij raakte het paard van hetzelfde joch in de vlank en het steigerde opnieuw, het joch viel. Vlug veranderde Tristan weer naar zijn wolven vorm en rende stil een stuk vooruit, maar wel zo dat hij zijn prooi nog kon zien.

Haar blik gleed tussen de boomstammen door opzoek naar verdachte bewegingen, maar die waren er eerst niet. de vogelsvloten nog totdat iets rechts van hen de struiken raakte. Meteen keek Amy omen zag Eloyt van zijn paard vallen. Het geluid van takken en sbladeren kon alleen maareen afleiding zijn! Zachte stappen waren nauwelijks te horen, maar Amy begreep heel goed dat dit het werk van een shifter was. 'Hou je ogen goed open er zit er eentje tussende struiken! Laat je niet af lijden Eloyt!' comandeerde Amy en ze trok haar hengst weer recht. stapte af en liet het dier nast zich lopen met opgeknoopte teugels zodat hij er niet in kon stappen!

Zoals Tristan al verwachtte had het meisje hem bijna gelijk door en een valse glimlach sierde Tristan's lippen, hij zou haar terug het dorp in jagen. Hij hurkte neer in zijn menselijke vorm en raapte een steen op. De Bloodhunters naderden en hij wierp. Een man van rond de 30 viel met een kreun neer en Tristan wierp opnieuw, deze keer mis. Tristan vormde met zijn handen een soort kommetje rond zijn mond en blies zachtjes. Er klonk een vogelroep, een soort uil maar dan iets feller en hij glimlachte terwijl hij een steen neergooide aan de andere kant van de weg. De takken kraakte daar en vervolgens gooide hij een steen naar voren, ook aan zijn kant van de weg kraakte er nu takken. Hij kon het winnen, maar hij moest listig zijn. Hij gooide een dennenappel voor de poten van de bruine hengst van een van de anderen, het dier keek er eerst verschikt naar maar liep toen, na aansporing van zijn ruiter, rustig door. Tristan gromde in zichzelf en maakte opnieuw zijn volgegeluid terwijl hij een steen naar de overkant van de weg gooide.

Amy zocht en zag steeds iets weg schieten tussen de struiken. Ze kreeg er genoeg van en opende haar heuptasje en trok er twee bollen uit die electiese netten bevatten. Ze wachten even af en zag waar die dingen vandaan kwamen. Terwijl de andere Bloodhunters druk bezig waren met het ontwijken van de projectielen. Snel stapte ze allemaal af en zochten ook tussen de bomen door waar het vandaan kwam of waar het heen ging. Het roepen van een uil deed niks nieuws in de schaal want hier vond je wel vaker uilen. Volgens sommige mensen waren uilen verbonden met het kwade, maar Amy wist dat het dood gewone vogels waren die op dit uut meestal een uiltje knapte. Dus dat klonk erg verdacht! Amy liep naar voren en ontweek een van de keien die naar haar en de rest gegooit werd. Snel stormde ze naar voren en kreeg er eentje tegen haar schouder, maar verbeet de pijn en wierp een van de bollen na de knop in gedrukt te hebben. Het net had een soort van tijdklokje erin verwerkt zitten en klapte na een paar seconden open. De net maakte schokken over de draden van het net en ze hoorde een kreet. Had ze haar derde Shifter voor vandaag gevangen?

De Bloodhunters waren nu werkelijk opjacht en zochten wat rond in de bosjes. Snel en behendig klom Tristan in zijn mensen vorm een dikke boom in en verschol zich tussen de bladeren. Een tak viel uit de boom en de bladeren op de grond kraakte. Het meisje had het gehoord, overduidelijk en ze pakte twee bollen uit haar heup tas. Twee ongelukkig en nare dingen. Tristan lachte vals toen de bollen op de grond naast zijn boom uitklapte. Hij veranderde naar zijn wolvenvorm en keek vanuit de boom neer terwijl bijna alle Bloodhunters de bosjes in verdwenen waren maar het meisje niet. Met een woeste grom sprong Tristan uit de boom en leit zich op zijn poten ongeveer twee meter voor haar landen. Hij gromde uitdagend en deed even een uithaal maar trok zich vervolgens snel weer terug, na een blik op de schede van haar zwaard.

De andere verdwenen tussen de struiken en het gekrijs kwam van en wild zwijn. Jammer, maar dan hadden ze dadelijk nog wat te eten! Een wolf sprong de boom uit en deed een uithaal naar haar anderhalve hand die ze altijd bij zich had, meestal gebruikte ze dat ding niet eens! Ze bekeek de schade even en zag meteen dat het ding voorlopig niet meer eruit gehaalt kon worden. Amy was niet bang uitgevallen op zo'n snelle reactie en balde haar vuisten wat meteen de Assasssin blade's naar buiten lieten schieten. Amy viel aan en danste bijna om hem heen zodat hij niet meteen wist waar ze zou aanvallen! Deze stijl had ze te danken aan een Shape shifte waar ze ooit verliefd op was geweest, maar doordat hij haar bedroog vergat ze hem liever snel weer. Amy haalde uit naar de wolf en voelde eveneen tegenwerking, maar daarna voelde hem weg zinken. De wolf wilde haar grijpen en Amy draaide weg, maar raakte een van de keien die hij gegooit had en verloor bijna haar evenwicht! Ze herstelde, maar niet snel genoeg en voelde zijn tandenin haar arm zinken. Amy liet een kreet van pijn over haar lippen komen, maar ze zetten de pijn ook meteen weer van zich af en raakte met de blade's de shouder van de wolf zodat hij haar los zoulaten. Amy sprong bij hem weg en liet haar gewonde arm even hangen. ze zou het hem betaalt zetten!

Hij heelde opnieuw uit en de smaak van bloed vulde zijn bek, hij kreeg bijna braak neigingen maar piepte van de pijn toen een mes of zoiets net iets onder zijn schouderblad in zijn vlees zonk. Het meisje sprong bij hem weg, ze was nogal geschrokken maar ook woedend. Tristan gromde 'Keer terug naar je huis, hoerendochter.' gromde hij 'Hier vind je niets dan je eigen dood.'

weinig inspi...
en Tristan's stem klinkt als wolf veel lager dan als hij mens is.

Dit was duidelijk een SHape shifter want een normale wolf konniet spreken. Amy gromde kort van boosheid en rechten haar rug voor even. De andere Bloodhunters hadden hun gehoord en kwamen weer terug.Het was eigenlijkniet eerlijk Vijf tegen een, maar een shifter was nog altijd sterker en sneller daneen mens! Amy trok haar gewonde arm weer mee en storm op de Wolf af, niemand noemde haar zo! Ze danste langs hem heen zodat zijn volgende uithaal miste en ze stak toe naar zijn heup, maar hij ontweekdie en amy haalde daarom maar uit naar zijnhals en voelde haar Blade's in zijn vlees zinken. Ze trok weg nog voor hij haar weer kon bijten en sprong tot ver genoeg uit zijn buurt. Een van de andere had een electise zweep en haalde daar meer uit naar de wolf. Elyot nam zijn vuurzwaard en stormde op de Shifter af, maar het ongelukkige toeval wilde dus dat hij stierf. Amy voelde haar arm kloppen en was blij dat ze nog geen shifter gevonden haden die gifttanden had die schadelijk voor hun konden zijn!

Tristan woorden hadden haar woedend gemaakt en triomfantelijk grijnsde hij, ondanks dat je dat niet zo goed op zijn wolven snuit kon zien. Ze stormde op hem af en dansde om hem heen terwijl Tristan rustig cirkels om haar heen liep. Ze haalde uit, maar hij sprong weg, ze haalde opnieuw uit, maar ditmaal naar zijn nek. Opnieuw sprong hij opzij en haar mes zonk weg in het vlees van de jonge die van zijn paard af was gevallen, zonde, dacht Tristan bij zichzelf, hij zou een goede knul geweest kunnen zijn als hij geen Bloodhunter was geweest. Ze trok zich terug en haalde een ander wapen uit haar tas, Tristan keek eerst maar deinsde terug bij het zien van de zweep, maar het was geen leren, het was een andere, een elektrice. Tristan piepte bij de herrinering aan de Arena, hij had tegen een Bloodhunter moeten vechten met zo'n ding en het deed verschrikkelijke pijn. Hij deinsde nog iets verder achteruit en voelde een boom die tegen zijn staart aankwam. 'En waar vecht je voor?' vroeg hij, honend, 'Doden of vangen?'

Toen een van de andere een zweep vast had herkende de shifter die kennelijk, want hij dook naar achteren tot hij met zijn staart tegen en boom aan kwam. Zijn stem klonk honend, maar geen van de Bloodhunters reageerde daar echt op. 'Normaal vangen, maar als jij je zo blijft verzetten is dood ook goed genoeg!' zei Amy en zag hoe de andere Bloodhunter in de richting van de Shifter sloeg, maar deze had er al vaker mee iin aanraking gekomen dus wist hij dat ding te ontwijken. Een luide oproep golvde tussen de bomen door en Amy herkende die niet, waar kwam dat vandaan?

'Normaal vangen, maar als jij je zo blijft verzetten is dood ook goed genoeg!' zei de Bloodhuntress en Tristan knike 'En als ik me nu zou overgeven dan?' vroeg hij, nogal overbodig, want hij zou het toch niet doen, waarschijnlijk. Hij danste weg voor de zweep en zorgde dat hij niet geraakt werd. Plotseling stoof hij vooruit en gaf haar een zet en liep nog zo'n drie meter verder, nu had hij meer bewegings ruimte en stond hij niet met zijn rug tegen een boom aan. Het was geen eerlijk gevecht en de overgebleven Bloodhunters waren ook nog eens ervaren waardoor het nog lastiger werd.

Zijn vraag was dan wel overbodig, maar ze moest er wel om grijnsen, maar voor ze kon antwoorden kreeg ze een onverwachte zet en stoof hij aan haar voorbij. Die krengen waarom moetsen ze toch steeds zo snel wezen!. Amy greep een net en drukte het knopje en en gooide die naar de wolf In de hoop dat ze hem natuurlijk zou vangen? Ze viel op haar qachterwerk watbest pijnlijk was, maar ze draaide z\ich meteen om en keek of ze de shifter gevangen had?

De Bloodhuntress viel, op haar achterwerk en voor Tristan was dat toch best een leuk gezicht, maar het moest zeker vernederend voor haar zijn. Maar te laat zag hij de aankomende bol de uiteensprong in een net. De paniek was in Tristan ogen te zien maar toen hij ze sloot zag hij zichzelf met zo'n verschikkelijk hals/armband. Hij gromde woest en probeerde nog bij het net vandaan te komen, maar het lukte niet en het net viel over hem heen. 'Waarom jaag je?' vroeg hij met zijn diepe wolven stem 'Wat hebben we je misdaan?' Hij bleef staan ondanks het gewicht van het net dat aan hem trok, en hij zou nooit zijn mensen gedaante tonen, nooit.

Het net iel over de shifter heen en hij gromde waarom ze op Shifters joeg. Amy stond op en klopte het zand van haar kleding. Zo nu had ze tenminste respijt van hun gevecht. Amy voelde haar arm en die was best pijnlijk, maar gelukkig had hij niet meteen door gebeten. Ze draaide zich naar de wolf om en grijnsde even vals. 'Dat komt door jouw soort zelve. Als ze mijn ouders niet vermoord hadden hoefte ik niet te jagen op het uitschot dat jullie zijn!' zei Amy fel en hoorde de paarden hinniken. Ze keek even om en zag dat de andere hun spullen opborgen. Amy liep naar haar paard toe en zocht even tussen de spullen en vond een armband die ze even bekeek. Het ding was jammergenoeg verroest en zou nooit goed meer kunnen werken en ze legde hem in de tas waar ze de spullen van rommel in stopte. Amy zocht verder en vond een splinter nieuwe. Het ding zat nog in de doos en haalde hem eruit. Ze knipte in haar vingers en twee van de Bloodhunters kwamen naar haar toe en hielpen met de wolf vast te houden. Ze duwde hem tegen de grond toen het net uit was, maar door het gewicht bleef hij toch wel op zijn plaatst staan... Amy trok zijn poot weg van zijn bek en klikte de armband om. Daarna stond ze op en trok samen met de andere twee het net van de wolf af.

'Dat komt door jouw soort zelve. Als ze mijn ouders niet vermoord hadden hoefte ik niet te jagen op het uitschot dat jullie zijn!' antwoorde het meisje en Tristan neeg zijn kop. 'En jullie soort heeft de mijne vermoord.' zei hij terwijl zij in haar tas rommeld, opzoek naar zo'n armband. Tristan huilde smartelijk, hij vertelde zijn broers dat ze hem kwijt waren, maar niet voor lang, hoopte hij. Ze knipte in haar vingers en twee van de shapeshifters kwamen op hem af en drukte hem tegen de grond. Tristan liet het gebaan, de Bloodhuntress trok aan zijn poot en klikte de armband vast. Het net werd weggehaald en Tristan sprintte naar voren en beet zijn nieuwe 'meesteres' in haar been. 'Het is een eeuwige strijd.' fluisterde hij 'Maar jullie doden onschuldige mensen. Was ik het soms die je ouders vermoord heeft?' Hij gromde en ontspande zich toen, voorlopig kon hij toch niks doen.

Natuurlijk had haar soort Shifter gedood, maar dat hadden ze uit wraak voor hun veloren koning gedaan dus daar reageerde Amy niet op. De wolf sprong op haar af en beet amy in haar been. Het deed pijn, maar ze sloeg naar hem om hem meteen te straffen. 'Het zal een eeuwige strijd blijven! Ik verbied het jouw om buiten de muren van het kasteel te komen van de Hood's!' gromde Amy en ze voelde het bloed op wellen en langs haar been naar beneden sijpelen. e kon het niet uitstaan als een Shifter haar wat wilde aandoen, maar door die armband moest hij gehoorzamen. Ze zou het hem erg moeilijk gaan maken en zelfs nu kon hij haar niet ongehoorzaam zijn nog kon hij haar anders aanvallen dan verwonden, maar Amy zou nu veel strenger op haar tellen passen met hem in de buurt. Ze liep naar Remi en steeg op. 'Erik, Namu neem dat zwijn mee dat nog in de netten zit! En jij volgt mij nettjes naar mijn paard!' commandeerde Amy de andere twee en richtign de laatste woorden op de wolf die ze net gevangen had. Remi snoof verontwaardigt, maar hij deed niks tegen de Shifter en stapte in de richting van het kasteel, maar ze was nog lang niet klaar met hem!

'Het zal een eeuwige strijd blijven! Ik verbied het jouw om buiten de muren van het kasteel te komen van de Hood's!' zei het meisje en Tristan gromde opstandig maar hield zich verder koest. De Bloodhuntress befeeld eerst iets tegen de andere Bloodhunters en wendde zich daarna naar hem. Opstandig en met het eeuwige vuur in zijn ogen nog altijd brandend gehoorzaamde hij haar, de was voorlopig de enige optie die hij had. Hij dacht over haar eerdere woorden terwijl hij naast hara paard meedraafde, was zij ene van de Hoods? Hij kende er neit veel, maar Hope Hood was een Shifter en haar vader, Robin Hood was ook wel oke. Een nieuwe vlam van hoop ontbrandde in zijn hart terwijl hij naast het paard meedraafde.

Terwijl de wolf met haar mee draafde langs haarpaard reed Amy terug naar het kasteel. Het was best een lange weg, maar ze moesten nog door het stuk bos waar ze niet mochten jagen, dat was velemalen richtiger dan er omheen te moeten rijden. Amy was nooit slecht voor de shifters die ze ving alleen als ze boos tegen haar deden deed ze oom boos terug! Daarkon Mani over mee praten. De poorten kwamen in zicht en Amy liet Remi langzamer gaan. Ze wilde niet dat haar pas gevangen shifter zich meteen kapot zou rennen. Toen ze door de poorten heen kwamen begroeten ze de wachters met een vriendelijke knik en reed door tot de stallen. Daar werd Remi aangepakt door een jonge shifter die het dier op stal zetten en verzorgden. Amy liep naar binnen en bleef even stilstaan om te zien of de wolf met haar mee kwam?