Escape the madness!

Mama pakte Will weer op en trooten hem als ook haar zelf. Toen zij ook de brul van Papa hoorde greep ze nel een deken mee en ze renden bet snel zo snel dat zijn oogjes er van traande. Will zag dat Mama naar een fruitbomen tuin in gingen. Daar zat Papa als een berje elende, maar waarom hij zo zat begreep Will nog niet, net als van het gehele gesprek die ze voerden. Will brabbelde ondertussen maar wat en zag Papa hem een kus wilde geven. Dat vond hij het enigste wat leuk was. ze shonken hem weer even de aandacht dan aan hun zelf. Toen Papa op wilde gaan staan voelde hij zich kennelijk niet zo lekker, want hij liep wat stijfjes mee naar huis. Toen ze daar eenmaal aankwamen kreeg Will eerst nog even te eten en werd hij weer in zijn bedje gelegd in de wieg. Daarna keek hij nog even naar zijn ouders. Ma-ma... Pa-pa!' riep Will zo hard als hij kon en zag ze beide even kijken. Een glimlach sierde zijn gezichtje. Ze hadden het weer goed gemaakt na die boe woorden die ze eerder nog gesproken hadden. Will ging liggen hij was moe van alle opschudding die er dag geheerst had. Will sliep rustig in en hij voelde zich heerlijk rustig.

Ze luisterde naar wat hij zei en ze kreeg ook een kus op haar mond ze lachtte een beetje naar hem. Ze was blij dat deze vreselijke ruzie voorbij was. Ze keek hem aan toen ze recht stonden hij had even pijn dat kon ze zien en de reis weer terug naar hun huis verliep traag Will leek blij te zijn dat ze geen ruzie meer hadden en ze gaf hem een kus op zijn hoofdje. Ze keek weer naar Dregoe en hield zijn hand vast. "Ik wil nooit meer ruzie met je hebben Dregoe." Dat meende ze oprecht ze had zich nog nooit zo rot gevoeld. Eindelijk waren ze bij hun huisje. Ze gaf hun kleine Will nog even eten en legde hem toen in zijn bedje. Zelf ging ze ook in haar eigen bed zitten ze keek Dregoe aan haar ogen waren nog steeds rood van het verdriet dat ze geleden had. Hij kwam langs haar zitten en ze legde haar hoofd op zijn schoot en keek hem aan met haar hand streelde ze zijn kaak ze keek hem aan en fluisterde steeds opnieuw. "Nooit meer echt nooit meer wil ik jouw nog zo'n pijn doen ik steun je vanaf nu. Ik had gewoon nooit mogen twijfelen aan je oordeel maar ik had het gewoon niet gedacht dat een bloodhunter zo..zo anders kon zijn." Zei ze terwijl ze hem bleef aankijken ze hield van deze man hij was haar alles hij was de enige waar ze ooit zoveel van kon houden. Ze ging rechter zitten en begon hem te zoenen lang en hartstochtelijk ze wilde hem! Na al dat geruzie wilde ze bewijzen dat ze nog steeds evenveel van hem hield of mischien nog wel meer!

Mistake zei dat ze ook nooit meer ruzie met hem wilde hebben en daar kon hij alleen maar op antwoorden met een krachtige grom en een begrijpende knik. Hij wilde deze dag het liefste zo snel mogelijk vergeten, maar morgen zou er ook nog een uitputtende dag komen om de rest van de leden er van te overtuigen dat dit een goede manier was om hun vijanden dan beter onder controlle zouden kunnen krijgen! Dregoe ging op bed zitten en zag hoe ze hun zoontje weer te eten gaf. Dregoe wilde haar laten zien dat ze niks van zijn liefde had afgedaan door die vreselijke ruzie en toen ze aan de andere kant van het bed ging zitten verplaatste Dregoe zich en ging strak naast haar zitten. Ze legde haar hoofd bij hem op schoot en Dregoe streelde haar haren troostend. Ze wilde nooit maar dan ook nooit meer dat ze hem zo'n pijn zou bezorgen als dat ze vandaag had gedaan. 'Dat zal ook niet meer gebeuren, vanaf vandaag doen we alles samen als het om keuze's over de groep gaat Maar ook voor de keuze's van ons gezinnetje!' zei Dregoe en zijn stem klonk troostend en de tedere klank zat er ook weer in. Hij wilde haar niet kwijt, maar Mistake zou hem ook niet kwijt willen daar was hij zeker van. Toen ze zich weer recht zetten en begon hem te zoenen lang en hartstochtelijk Dregoe zoende met haar mee en pakte haar stevig vast alsof hij bang was haar ooit weer los te moeten laten en Mistake dan als nog te verliezen! Na al dat geruzie wilde Mistake zich aan Dregoe bewijzen dat ze nog steeds evenveel van hem hield of mischien nog wel meer! Dregoe wilde haar dezelfde eer bewijzen en teleporterde Will voor even met wieg en al naar de huiskamer. Zodat hij geen last van zijn ouders zou hebben en lekker door kon slapen. Dregoe begon haar bloesje los te maken als zij het ook wilde zou ze hem ook gaan uitkleden...

Mistake knikte op wat hij zei zo wou zij het ook doen geen geheimen meer alles samen besluiten. Zo zouden er gewoon geen ruzies meer ontstaan dat kon gewoon niet met zo'n lieve man als Dregoe! Mistake gennoot van hun kus zeker na al dat geruzie ze was blij dat hij nog steeds van haar hield ze zag Will verdwijnen met een flits maar ze hechtte er niet veel belang aan ze vertrouwde Dregoe dat hij wist wat hij deed en zeker als het om hun zoontje ging. Dregoe begon haar bloesje los te maken Mistake keek hem even aan en gaf hem toen een zoen als goedkeuring ze begon zijn bloes ook los te knopen sneller dan een normaal mens. Als hij haar zo had opgewonden had ze altijd de nijging om haar bewegingen sneller te doen dan een normaal mens vaak was het onbewust. Ze keek Dregoe aan met glunderende oogjes. Ze ging wat platter liggen zodat ze het hem niet te moeilijk maakte ze wilde niet dat hij zijn ribben pijn zou doen.....

Mistake knikte ter goed keuring en ook zij begon zijn bloes los te maken. Hoewel dat bij haar wat sneller ging, maar dat was Dregoe wel van haar gewent. Haar glunderende ogen deden hem meer dan genoeg en ze ging platter liggen, misschien om zijn ribben te ontzien vanwege dat die nog net niet helemaal geheeld waren? Nadat ze beide weer bloot op bed lagen streelde en kuste hij haar op vele plekken voor hij met haar ging vrijen. Het was een hartstochtelijke vrijpartij die anders aanvoelde dan toen hij met Mistake een kind wilde. Het voelde aan alsof hun band versterkt werd, sterker dan eerst! Dregoe voelde haar naast zich toen ze beide hijgend naast elkaar lagen. Hij trok Mistake strak tegen zich aan zodat hij haar borsten tegen zijn borst voelde. Zijn ribben schreide wel, maar echt pijn deden ze niet meer. Dregoe voelde zich intens gelukkig zeker na die ruzie die ze hadden gehad voelde dit heel erg goed aan. Toen hij Will weer terug teleporteerde draaide hij ventje zich net nog eens lekker om. Hij had gelukkig niks meegekregen van hun vrijpartij. Dregoe kuste Mistake tussen het hijgen door, maar bleef over het algemeen lekker tegen haar aan liggen. Mistake zou nooit door iemand anders vervangen kunnen worden en hij zou gek worden als hij haar zou verliezen! 'Morgen hebben we nog veel te doen.' zei hij nadat zijn ademhaling wat rustiger geworden was en Dregoe keek naar zijn lieveling.

Hij streelde en kuste haar overal wat was dat toch een zalig gevoel. Hij was zo lief en teder zo'n engel ze kon niet znder hem. Deze keer was het nog beter met nog meer vuur hun lichamen pastte perfect in elkaar en voelde elkaar perfect aan ze gennoot zo van dit moment en ze was blij dat Will zich stil hield. Na een lange vrijpartij was ze langs hem gaan liggen nog steeds nahijgend hij drukte haar tegen zich aan waardoor haar orsten op zijn gespierde borstkas lagen ze lachte naar hem ze was zo gelukkig. Ze moest nog op adem komen maar gaf hem wel een kus en ei met een honing zoete stem. "Je was echt geweldig Dregoe...." Ze hield zoveel van deze man hij mocht alles aan haar vragen en alles met haar doen. Ze bleef op hem liggen en legde haar hoofd op zjn borst. Ze luisterde naar zijn hart en voelde hoe hij haar rug streelde zo viel ze vredig in slaap....

Mistake zei nog wat voor ze in slaap viel en hij voelde haar rustige ademhaling hem steeds rustiger maken en na een tijdje sliep ook hij in. Die nacht sliepen ze te vrede de nacht door zelfs Will werd niet wakker voor zijn nachtelijke snack.

De volgende ochtend werd Dregoe vroeger wakker dan normaal en merkte dat Mistake half van hem afgegleden was. Wat was ze toch een super lieve schat. Dregoe streelde haar lange blonde haren en keek nog even naar het plafon. Vandaag zou hij vast nog meer tegen sprekingen krijgen! Daar was hij zeker van, maar na wat er gisteren gebeurd was voelde hij zich gesterkt door de steun van de oudste en die van Mistake die laatste steun was zeer belangrijk voor hem! Want hij had zich zo vreemd gevoelt toen ze zo bot had gedaan en dat ze dacht dat hij echt al vertrouwen in die Bloodhunter had, maar dat was nog niet zo. Dregoe voelde wel iets wat vertrouwd met het geen wat hij wilde bereiken met de dingen die nog komen gingen, want als alles goed ging zouden alle leden daar profteit er van hebben! Dregoe kuste Mistake op haar hoofd en probeerde haar te wekken door zachtjes met zijn schouder te bewegen waar ze nog op lag.

Lekker warm onder de dekens lag een zwaar gebouwde jongen man, maar die dag zou hij iets te horen krijgen wat Bill niet zo leuk zou vinden, maar hij wist dat wat Dregoe ook deed het in het belang van iedereen hier was. Zijn ogen bewogen onder zijn oogleden die nu nog gesloten waren. Hij had Tristan terug gebracht naar Old Home en ze waren allemaal blij geweest om het te zien ook al kende Tristan de meeste niet. Misschien had hij net als Bill Mistake zien vechten in de Arena? Een haan kraaide en Bill draaide zich boos kreunend op zijn zij en wreef in zijn ogen. Weer een dag die hopelijk rustig voorbij zou gaan... Bill ging recht zitten en had nog geen behoefte aan een vrouw. Bill had het voorlopig goed in dit huis. Het was groot genoeg voor hem en Tristan die in een andere slaapkamer lag te slapen. Bill hoopte dat hij wat tot rust was gekomen? Nog even uitrekken en een luide geeuw en Bill stond op en bonsde op de slaapkamer deur van Tristan. 'Wakker worden slaapkop!' riep Bill met een bromstem en liep naar buiten. het had die nacht lichtjes gevroren, maar er lag geen rijp op de planten die tussen de huisjes groeide. Bill hoorde Tristan de slaapkamer uit komen en liep weer terug naar binnen. 'Hier daar zul je van aansterken.' zei Bill en trok een stuk vlees uit de koelkast en sneed het in tweeën zodat ze allebei even even veel hadden en hij begon te eten toen Tristan zijn ontbijt had aangenomen.

Will lag nog lekker rustig in zijn wiegje tot zijn maagje weer kuren kreeg en begon te rommelen. Will opende zijn oogjes en zag dat Papa en Mama nog op bed lagen? Dat was gek, meestal waren ze al op... Will hoorde de vogeltjes buiten fluiten en begon vrolijk te giechelen.
Zijn stemmetje moest het of gewekt hebben of een van de twee was al wakker geweest, want hij zag zijn vader zijn hoofd op tillen en vriendelijk naar hem glimlachen. Will strekte zijn handjes naar Dregoe uit, maar het was Mama die hem als eerste vast had. Zijn grote oranje ogen keken haar gretig aan en hij kreeg de borst weer en Will zoog zich vol. Het was een heerlijk gevoel zo dicht tegen haar aan te liggen en Papa die dan steeds weer jaloers naar de kleine Will keek deed hem genoegen. Will begon al steeds meer te begrijpen van wat ze zeiden en hij voelde hun liefde die ze aan hem gaven. Toen Papa naar Mama toe kwam kuste hij haar eerst en later Will die nog lekker zat te moemmelen. Papa kleden zich alvast aan en trok een simpele vallende broek en een schoon hemt die hij uit de kast trok waar het deurtje nog van scheef hing. Will loste zijn moeders tepel en wilde nu vast gehouden worden door zijn vader en hij riep vrolijk en wat beter verstaanbaar. 'Papa!' Zijn vader grijnsde en hij voelde zich nog steeds schuldig omdat hij zijn eerste woordje niet had gehoord, jammer maar zodra Will eenmaal wilde gaan lopen zou hij dat niet willen missen. Dregoe pakte hun kleine ventje van haar over zodat zijn moeder zich ook kon aankleden.

Laatste paar dagen waren niet de beste uit haar hele leven want steeds kwam ze in de zelfde droom die eindigde door dat ze wakker schrok. Haar temeratuur daalde al een beetje. En ze hoopte dat dit alles van zelf zou aflopen en ze niemand iets hoefde te vertellen over die vloek...Plotseling voelde ze de kou bijten en deed haar ogen open, daar zat Ager(die zeker gegroeid was!) Op de grond met in zijn mond haar deken. De laatst e tijd kon Eva gewoon neit zelf wakker worden en dus kreeg ze hulp van haar lieve(auhm) hond. 'Jaja ik sta al op.' Zei ze met vee ltegen zin en stond met veel meoite op. Meteen voelde ze haar schouder branden en ze greep er naar. Wat deed zo een ding toch vreselijk pijn, Eva keek om zich heen en zag meteen de geest die buiten stond te vachten, ze stak haar tong naar buiten, lekker puh tegen voordig konden ze haar huis niet binnen sinds ze haar prachtige zwarte boek had waar heel vee lhandige dingen in stonden. Zo als gewoonlijk klede Ze zich in makkelijke kleren en deed haar hanger om met een blauwe steen. Deze steen hield zovel moeglijk geestgen uit haar buurt wat wel handig was want elke keer als er een geest in de buurt was voelde ze haar litteken steken. Ze pakte één appel en gaf snel een stukje vlees uit de koelkast aan Ager die zonder moeite op ving en naar binnen slokte. Zelf had ze genoeg aan een appel, ze stapte naar buiten en de zon scheen recht in haar ogen, maar het was we lredelijk koud wat eigenlijk rar was... Ze hield haar hand voor haar ogen terwijl ze naar de plein liep om te kijke nwat ze kon doen.

Er werd ruw op zijn deur gebonst en 'Wakker worden slaapkop!' riep Bill brommirig door de deur heen. Tristan gromde, het leek weer net als vroeger, en kwam uit zijn bed. Vlug gooide hij een plensje water in zijn gezicht en trok hij een broek aan en een overhemd. Onderweg naar de keuken knoopte hij de knoopjes van zijn overhemd dicht. Bill stond in de keuken en sneed een stuk vlees door midden. 'Hier daar zul je van aansterken.' zei hij terwijl hij de helft aan Tristan aan reikte en hij nam het aan. Even twijfelde hij voordta hij het opat, dingen waren veranderd sinds hij uit de arena is. Tristan at langzaam het vlees op en liep vervolgens naar buiten. Het was redelijk koud in vergelijking met andere dagen, het werd steeds kouder, wat eigenlijk best raar was voor deze tijd van het jaar. Tristan rilde even en draaide zich vervolgens om 'Kom je nog?' riep hij plagend naar zijn broer.

Mistake lag zalig te slapen en werd gewekt door een zoen op haar hoofd en een lichtte shudding oder haar. Ze deed haar ogen traag open en zag haar lieve Dregoe liggen ze lachtte gelukig en gaf hem een kus op zijn mond. "Goeie morgen liefste" Zei ze met haar meest stralende glimlach. Ze hoorde Will lachen en zijn buikje wild tekeer gaan. Ze kroop rustig van Dregoe af en ging naar haar kleine gibberaartje. Ze lachte naar hem en nam hem op. Het was al later dan anders maar het maakte haar niet zoveel uit ze had net één van de leukste avonden van haar leven beleefd. Ze ging op bed zitten en gaf haar gulzige zoontje te eten. Ze zag Dregoes jalourse blik en Will die het heel grappig leek te vinden. Mistake keek hem even troostend aan. "Niet zo'n gezicht jij jij hebt me al de hele nacht in beslag mogen nemen" Zei ze met een lachje naar Dregoe. Dregoe kleedde zich alvast aan en trok een simpele vallende broek en een schoon hemt die hij uit de kast trok waar het deurtje nog van scheef hing. Dat deurtje zou ze later wel eens repareren Mistake was best handig geworden in het repareren vzan dingen. Will loste haar tepel en wilde nu vast gehouden worden door zijn vader en hij riep vrolijk en wat beter verstaanbaar. 'Papa!' Dregoe grijnsde. Dregoe pakte hun kleine ventje van haar over zodat zij zich ook kon aankleden. Mistake dankte hem daarvoor en rommelde even in de kast helemaal achterin waar ze haar jurkjes had gelegd over het algemeen droeg ze niet echt graag jurkjes maar ze wist hoe graag Dregoe haar er in zag en na gisteren wilde ze hem extra verwenen. Ze trok een oceaan blauw jurkje aan zonder mouwen. Schoenen deed ze ook niet aan ze liep weer naar haar twee mannen en keek liefdevol naar het tweetal. "En wanneer gaan we het aan de rest vertellen?" Vroeg ze wat onzeker.

Dregoe nam Will over na een jaloerse blik op de kleine geworpen te hebben en grijnsde vrolijk toen ze hem zei dat hij haar al de hele nacht voor zichzelf had gehad. Ja dat had hij en Will had er geen moeite mee gehad, maar toch vond hij het ook leuk om met Mistake's tepels te spelen zo nu en dan. Toen hij kleine Will over genomen had trok Mistake een oceaan blauw jurkje aan, het stond haar nu eenmaal beter dan hem en daar grijnsde hij weer bij en knikte op Mistake's woorden. 'Meteen als het je schikt, want ik ga het niet langer uitstellen, we weten wat daar van komt.' zei Dregoe serieus en hij wilde dat ze daar geen ruzie eerder nog om gemaakt hadden, maar hij zou het dit keer wat anders formuleren. Dregoe liep met Will en Mistake naar buiten en ze zagen al een paar leden die over straat liepen. Hij gaf Will weet terug en liep het pleintje op samen met zijn twee geliefde. Dregoe huilde kort, maar krachtig als hij altijd deed wanneer hij zijn leden bij een wilde krijgen. Het was routine geworden. Dregoe wachten tot iedereen present was en begon even rustig adem te halen. 'Ik heb jullie hier bij een geroepen om iets met jullie te bespreken! De Oudste en Mistake hebben er al mee ingestemd, maar toch wil ik jullie mening er over horen!' Begon Dregoe en hij zocht voor heel even naar de juiste woorden. 'Er is een compromis op gang met ene Bloodhunter die ook wel bekent staat als Robin Hood! Zijn leven wilde hij niet wijden aan het Bloodhunter wezen, maar hij werd er toe gedwongen door zijn familie. Ik neem aan dat sommige van Jullie hem wel eens of gezien hebben of met Robin gesproken hebben. Twee dagen terug heb ik hem zelf uitgenodigd bij het meer. Mijn nieuwigheid was gewekt en ik ben voorzichtig genoeg geweest om geen aanvallen uit gelokt te hebben hoe graag ik hem ook naar zijn strot wilde vliegen!' ging Dregoe door, maar de laatste woorden zei hij met iets meer spot erin dan dat hij dat tegen de oudtse en Mistake had gedaan, maar het scheen in goede aarde te vallen. 'Widow is zijn metgezel en zoals jullie weten heeft ze mij destijds uit de Arena helpen ontsnappen. We zijn beide ouders geworden en we wilde alle twee de veiligheid van onze familie's waarborgen. Zo is het zoals ik jullie allemaal zie niet alleen als Leden van de W.O.F. maar ook familie!' dat was waar wat Dregoe zei, maar dat had hij nu pas voor het eerst toe gegeven. Zijn blik gleed over de leden en hier en daar zag hij wat ontevreden gezichten, maar hij was nog niet klaar en schraapte zijn keel voor hij verder ging. 'De Compromis luid als volgt! Hij zorgt ervoor dat de meeste Bloodhunters bij ons uit de buurt blijven, mocht er toch een paar tussen door komen dan nemen wij die voor onze rekening. Dan hebben we nog een klein detail wij laten hun gezin met rust en Robin laat ons met rust! Ook geeft hij info door mocht er zich een grote troep Bloodhunters onze kant op komen dan zijn we daar op voor bereid, maar mocht het zo zijn dat een van ons met vragen aan de ander zit gaat dat Via mij of Mistake per duif naar Robin toe en hij antwoord op dezelfde manier. Zijn familie komt niet en ik herhaal niet in ons gebied!' voegde Dregoe er aan toe en keek erg streng bij de laatste zin voor hij afwachten wat de leden zouden gaan reageren. Dregoe hoopte dat hij het goed had uit gelegd en of ze het wel begrepen?

Tristan kwam zijn slaapkamer uit en nam het stuk vlees aan dat Bill hem gegeven had, maar als die aarzelend op. Kennelijk was Tristan nog niet volledig herstelt, maar dat kwam nog wel en Bill at zijn eigen stuk vlees op en ruimde net alles aan de kant toen zijn broertje naar buiten liep en plagend `Kom je nog!` riep. Bill liet de borden op het aanrecht liggen en liep naar buiten waar hij Tristan om zijn hals pakte door een arm om hem heen te leggen en met de andere vrije hand met de knokkels over het hoofd van Tristan te halen. Het was een plagend gebaar, maar hij wist dat zijn broers er een hekel aan hadden als hij dat deed. Nog voor Bill Tristan los liet hoorde hij de oproep van Dregoe, kennelijk had hij wat waar ze allemaal bij moesten zijn! Bill liet Tristan los en stoten hem zachtjes aan. ´Kom Dregoe roept ons!´ zei hij half grommend, maar het was niet meer dan plagend en niet gemeend. Toen ze allemaal op het pleintje stonden begon Dregoe te spreken. Hij had het over een compromis met ene Robin Hood die Bloodhunter bleek te zijn. Was hij nu helemaal van lotje getikt! Maar de verdere uitleg kwam nog en Bill begon de handigheid er van in te zien. Toen Dregoe klaar was wachten hij geduldig en Bill begon zachtjes te grommen, maar niet dreigend. ´Je bedoelt dat we dan meer controle over die Bloodhunters hebben wanneer hij een duif naar ons stuurt, maar heeft hij ons dan niet ook een soort controle over ons...´ vroeg Bill en hij wilde eens zien hoe Dregoe daar op zou reageren. Zijn stem klonk niet beschuldigend zoals die bij Mistake had gedaan, maar hij kon wel zien dat Dregoe die vraag al eens eerder getsed had gekregen en hij schudden van nee.

Bill kwam ook naar buiten stormen en had zijn broertje snel te apkken en haalde zijn knokkels over het hoofd van Tristan. Tristan zuchtte zogenaamd geirriteerd en zei 'He! Dat is neit eerlijk!' maar Bill liet hem al snel weer los. ´Kom Dregoe roept ons!´ zei hijt erwijl hij Tristan aanstootte en Tristan liep achter Bill aan naar het pleintje. Dregoe vertrelde over een compromis tussen een BloodHunter en WOF. Tristan merkte dat bill het er niet helemaal mee eens was en zijn grote broer uitte aan het einde dan zijn mening ook. ´Je bedoelt dat we dan meer controle over die Bloodhunters hebben wanneer hij een duif naar ons stuurt, maar heeft hij ons dan niet ook een soort controle over ons...´ was het commentaar van Bill en Tristan zweeg bedenkelijk. Het leek hem een goed idee, zelfs BloodHunters hadden het ercht om rustig te leven met hun kind en vrouw. Ze moesten alleen niet blindelings op hem gaan vertrouwen want dat zou hun makkelijk de kop kunnen kosten. Ze moestevn, volgens Tristan gewoon alle partrouiles blijven aanhouden.

Bill was de eerste die wat zei en Dregoe schudden nee als antwoord op de vraag die zijn oudste broer gesteld had. 'Daar ben ik zeker van dat dat niet het geval is, Bill!' zijn stem klonk streng, maar zijn blik was verzacht doordat hij alle leden nog even aankeek. Tristan leek het een goed idee te vinden, maar zei niks. Het was als of Dregoe zijn gedachten voor een moment kon lezen, maar hij wilde zelf ook dat de patrouilles door bleven gaan met het bewaken van de grens zodat ze niet verrast zouden worden dor de Bloodhunters! 'Wij blijven door gaan met wat we nu ook doen, maar we laten alleen Robin, Widow en hun dochtertje met rust!' voegde Dregoe eer aan toe en hij hoopte dat er nu niemand meer was die zijn oordeel in twijfel zou trekken?

Mistake wachtte geduldig ze hoorde Bill even grommen zo'n reactie had ze wel verwacht van hem. Mistake zei niets ze luisterde alleen maar ze was blij dat hij niet al te kwaad waren. Mistake keek haar verloofde bemoedigend aan. Ze had vertrouwde hem. Na het rumoer keek ze Dregoe glimlachend aan en toen keek ze naar de leden. "Maak jullie geen zorgen het idee moet even wennen geloof me ik kan het weten." Ze lachtte naar Dregoe met een knipoog. Ze keek toen weer naar de leden. "Maar jullie moeten Dregoe vertrouwen. Hij is degene die juillie onderdak geeft en jullie beschermt hem wat vertrouwen schenken is wel het minste wat jullie kunnen doen." Zei ze nu wat strenger

Bill luisterde naar wat Dregoe vertelde en knikte begrijpend, maar richten zijn blik op Mistake die Dregoe meteen haar steun betuigde. Het was een ijzersterk duo daar was Bill zeker van, maar hij vertrouwde Dregoe, omdat hij niet alleen zijn leider was, maar ook zijn broer. 'Dan heb ik er verder niks op in te brengen!' zei Bill en maakte een gebaar die hij altijd gebruikte om zijn trouw te laten zien. Dregoe knikte naar Bill en hij zag dat de andere ook wat wilde gaan zeggen.

Flut!

Dregoe had een sterk argument op Bill's opmerking en Mistake stond hun broer meteen bij. Tristan glimlachte, hij was thuis. Maar er was nog veel te doen. Hij rekte zich uit en knikte goedkeurend richting Dregoe, als teken dat hij het er ook mee eens was waarna hij zacht tegen Bill fluisterde 'Ik ben trainen.' en vervolgens wegglipte. Het werd rustiger en stiller hoe verder hij van het plein vandaan kwam. Hij besloot naar de abby's te gaan.

Blijkbaar wou Dregoe iets aan hun vertellen en hij huilde lang. Met een zucht liep Eva richting de andere mensen en luisterde aandachtig terwijl Dregoe vertelde over een of ander compromis. Hmmm die nam kwam haar bekend voor, Robin hood, waar had ze die al eens eerder gehoord? vroeg ze zich stil af en keek naar de hond die naat haar zat en zijn hoofd schuin hield om beter te luisteren. Toen hij alles had verteld knitke ze dat ze er mee eens was een hoorde Bill meteen er commentaar op geven, maar daar op wist Dregoe oo kee nantwoord en Mistake verdedigde hem meteen, Mistake was haar mentor mar sinds ze een kind had gekregen hadden ze nauwelijks geoefend met haar krachten maar zelf oefende ze ook al heel veel. Toen dat gebeurd was zag ze Tristan uit het groep weg gaan om iets te doen, ze wist niet wat maar zelf glipte ze er ook uit en ging richtign de stal om paarden te verzorgen.

Bill scheen zijn jongere broer alleen maar te testen en Dregoe meerkte dat de rest van de leden er ook mee instemden.k Daar kon hij alleen maar gelukkig om zijn en knikte te vrede. 'Dat was het. Laten we verder gaan waar we eerder mee bezig waren.' zei Dregoe en wuifde met zijn hand dat ze konden gaan. Dregoe had juist meer tegen spraak verwacht, maar was heel blij met de uitkomst er van! Dregoe liep samen met Mistake en Will in de richting van hun huis, zodat hij een briefje naar Robin kon sturen en daarna nog wat leuks kon gaan doen met zijn verloofde en kind.