Escape the madness!

Hij was er dus ook nieuwsgierig naar. Hij geeuwde en wilde graag gaan slapen ze knikte zij was ook best moe. Ze zag dat hij weer even pijn had en ze dacht na ze wist wel een manier om het sneller te laten genezen maar het was geen prettige manier dat wist ze uit ervaring. Ze keek hem in zijn ogen en begon te praten. "Dregoe... Ik kan ervoor zorgen dat je ribben sneller genezen maar het is geen prettige manier..." Ze draaide haar hoofd even weg. "In de arena heb ik geleerd hoe je botten moet kraken het is verschrikkelijk pijnlijk op het moment zelf maar de dag erna heb je bijna geen last meer van je pijnlijke botten..." Ze wist niet echt wat hij zou antwoorden en ze wilde hem geen pijn doen. Mistake stond recht en liep weer terug naar binnen. Ze legde Will in zijn bedje en deed haar kleren uit. Ze sliep het liefdte gewoon in haar ondergoed. Ze krooop al in bed en legde het deken schuin over haar. Ze was nog wakker en staarde naar de muur nadenkend of het wel slim was geweest om hem botten kraken voor te stellen. Ze wist hoe pijnlijk het was op het moment zelf maar ze wist ook hoe het heelings proces een snelheidsboost kreeg....

Mistake stelde iets voor waar hij nog nooit van gehoord had en keek haar vragend aan. Bottenkraken misschien was dat wel wat hij nodig had en kon Dregoe de volgende dag misschien weer wat gaan trainen? Dregoe volgde Mistake hun huisje in. Mistake legde hun zoontje in zijn wiegje en ging na zich uit gekleed te hebben in bed liggen. 'Hoe gaat dat in zijn werk?' vroeg Dregoe en kroop bij haar onder de dekens en keek Mistake vragend aan. 'Als het echt zo gaat als je zegt moet het dan beter gaan... Probeer het maar iets anders heb ik toch niet om naar uit te kijken wat de heling betreft.' zei Dregoe na een kleine stil valling, maar zijn besluit stond vast. Dregoe wist ook wel dat Mistake hem geen pijn wilde doen, maar als het hielp? dan wilde hij daar zelfs de koning voor doden!

'Hoe gaat dat in zijn werk?' vroeg Dregoe en kroop bij haar onder de dekens en keek Mistake vragend aan. 'Als het echt zo gaat als je zegt moet het dan beter gaan... Probeer het maar iets anders heb ik toch niet om naar uit te kijken wat de heling betreft.' zei Dregoe na een kleine stil valling. Mistake keek hem aan en zuchtte. "Het is eigenlijk heel simpel ik draai je rug op bepaalde plaatsen waardoor je botten even van houding veranderen dan draai ik het terug en de volgende dag is je pijn bijna weg." Ze ging wat rechter zitten en trok hem ook recht ze kon het beter nu meteen doen als hij sliep had hij minder last. Ze legde zijn benen over de rand van het bed. Hij zat nu helemaal en ze ging op zijn schoot zitten. Ze gaf hem een lange passionele kus en ging terwijl met haar handen naar zijn schouder bladen. Ze bleef hem zoenen en ondertussen met een overweldigende snelheid bewoog ze zijn rug het kraakte verschrikkelijk en ze voelde hoe hij zijn spieren opspnde. Het kraken duurde met haar snelheid 5 minuten. Ze had de kus niet gelost en duwde hem nu plat zodat hij lag. Ze kroop van hem af en keek naar zijn bezwete lijf van de pijn. Ze voelde zich vreselijk dat ze hem zoveel pijn had moeten doen. Ze kon hem niet aankijken het was te vreselijk....

Mistake zei nog wat en ze ging recht zitten en zetten Dregoe zo neer dat ze het gemakkelijkste kon werken, maar toen begon ze hem te zoenen. Dregoe begreep eerst niet waarom, maar dat kreeg hij al snel genoeg door. Het was om hem af te leiden, maar wanneer ze zijn botten verdraaide kreunde hij van de pijn die het deed. Soms leek het wel alsof ze hem uit elkaar zou trekken, maar op het moment dat het zou kunnen losbreken duwde ze het weer op zijn plek. Met de snelheid waar Mistake mee werkte duurde het gelukkig niet lang, maar tijdens dat ze bezig was brak het zweet hem uit. Toen ze klaar was loste ze de kus en legde hem voorzichtig neer. Ze kroop van hem af en Dregoe drufde zich eerst niet te bewegen bang dat hij zich nog zou verrekken bij een poging er toe, maar toen hij vanuit zijn ooghoek zag dat ze zich schaamde voor wat ze net gedaan had bewoog Dregoe voorzichtig en merkte dat de meeste pijn al weg was gezakt. Alleen zijn ribben bleven nog even steken, maar over het algemeen was hij bijna ervan verlost. Dregoe kroop naar Mistake toe en sloeg zijn armen om haar heen. 'Je hoeft je niet te schamen lieverd, ik vroeg er zelf om.' zei Dregoe zachtjes en wreef met zijn sterke kaken over haar hoofd heen. Het was iets dat een moeder hond normaal bij haar pup deed als het even ontroostbaar was. Dregoe trok haar dicht tegen zich aan en draaide Mistake voorzichtig om en keek haar in der ogen. 'Morgen zal ik me vast beter voelen dankzij jouw. Weet je, jij bent de enige die mij mag mishandelen dus wees blij met die eer.' grapte Dregoe en hij kuste haar voorzichtig om haar te troosten.

Nadat hij genoeg gedronken had bij zijn moeder legde ze hem weer in zijn wiegje en liep bij hem weg. Zijn gehoor begon toe te nemen en hij hoorde zachte stemmen klinken, maar daarna het gekreun van zijn vader die door zijn moeder even van alle kanten gebroken en uit gerekt werd, maar daar had de kleine Will geen weet van. Toen het krakende geluid weg was gestorven bleef het even doodstil, maar toen begon zijn vader weer te spreken en Will begon zachtjes te murmelen, maar het waren nog geen echte woordjes. Ook begon hij zijn oogjes te openen en de ruimte waar hij nu nog lag was donker omdat het waarschijnlijk nacht was. Will kreeg weer slaap en het wat toch stil dus kon hij net zo goed gaan slapen. Na een kleine geeuw draaide Will zich om en viel in slaap.

Hij kwam wat dichter naar haar toe en gaf haar een zoen. Ze hoopte dat haar afleiding hem wat pijn bespaard had. Ze legde haar hoofd op zijn borst en genoot van zijn ademhaling ze gaf hem kusjes op zijn buik om de pijn nog wat te verlichten ze hield zoveel van hem hij was haar alles. Ze luisterde naar zijn woorden en keek hem even aan met een pruillipje. "Maar ik wil je helemaal niet martelen...." Widow daarentegen dat was iets anders als ze aan de mogelijkheden dacht verscheen er een duivelse grijns op haar gezicht. Ze gaff hem nog een kus op zijn mond en keek hem toen even streng aan. "Maar nu rusten jij anders kan ik morgen nog niks leuk met je doen" Zei ze met een speelse lach. Toen nestelde ze zich langs hem en probeerde in slaap te vallen nog steeds met haar arm om hem bang dat hij weg zou gaan...

Mistake zei met een pruillipje dat ze hem helemaal niet wilde martelen. Een schater lach ontsnapte hem, maar hij was kort genoeg en hij keek Mistake grijnzend aan toen ze wat streng zei dat hij rusten moest. Dregoe kneep even zachtjes in haar arm die ze om hem heen geslagen had. Ja Mistake was echt de vrouw voor hem en mischien zou hij haar ooit ten huwelijk vragen als alles een beetje bekoelt was. Dregoe voelde haar ademhaling rustiger gaan tot ze sliep. Dregoe keek rustig naar het plafon van de slaapkamer en hij sloot zijn ogen. Morgen zou hij eerst naar Robin toe gaan en een paar cragen stellen en daarna zou hij samen met Mistake ergens heen gaan om lekker rustig samen met kleine Will te genieten van de natuur.

Mistake werd later wakker dan normaal en zag dat Dregoe er niet was. Ze keek even rond nee hij was er echt niet. Ze nam Will in haar armen en gaf hem eten. Ook verschoonde ze zijn luier hij had er een grote boodschap in gedaan. Ze deed hem een t-shirt en een broek aan hij was zo schattig. Ze nam hem mee naar buiten en at een appel op de veranda. Ze had wat stof en breinaalden bovengehaald. Ze had haar moeder dat ooit zien doen en moeilijk zag het er niet uit. Mistake was een pop voor hem aan het maken zodat hij daar mee kon spelen. Ze hield hem nouwlettend in de gaten maar had ook haar aandacht op the old home gevestigd zodat ze kon zien wanneer hij zou terug komen ze hoopte wel dat hij een goede uitleg had voor zomaar wegsluipen zonder haar iets te zeggen. Ze maakte zich eigenlijk best zorgen.

Dregoe had net zijn gesprek met Robin gevoerd en reed nu naar Fruit garden om wat fruit voor Mistake te gaan plukken. Dregoe ou later nog even bij de oudtse langs gaan om ht voorstel van Robin en hemzelf bij hen voor te leggen. De zadeltas was snel gevuld doordat Dregoe het teleporteerde. Daarna reed hij terug naar Old Home. Zijn lichaam had echt een boot gekregen door wat Mistake met hem gedaan had, ookal hadden twee van zijn ribben hem even getreiterd door over elkaar te schuiven, maar daar had hij bijna Robin's hulp aangenomen door die zaadjes aan te nemen, maar uit gewoonte had Dregoe dat niet gedaan. Ze waren tot een compromie gekomen, maar die moet hij eerst de oudte voorleggen. De huisjes van Old Home kwamen in zicht en Dregoe reed eerst naar zijn huisje en zag Mistake op de veranda zitten samen met Will. 'Hoi!' zei Dregoe vrolijk en tapte bij de veranda af en liep naar Mitake toe nadat hij de tas van het zadel had gehaalt en kuste haar op der voorhoofd. Will keek hen aan met zijn ogen en ze waren oranje/ geel van kleur. 'En hoe is het mt mijn kleine manneke!' zei Dregoe en zetten de tas neer om Will op te pakken en tilde hun zoontje op. Will gierde van het lachen en Dregoe grijnsde breed uit. Daarna zetten hij will weer neer zodat hij verder kon gaan pelen met waar hij mee bezig was. Dregoe draaide zich naar Mistake om en zag haar strenge blik. Helaas zouden ze het leukste uit moeten stellen tot Dregoe bij de oudste was geweest. 'Mistake ik weet dat we iets leukst gingen doen, maar ik heb nog iets met de oudste te bespreken dat heeft voorrang.' zei Dregoe en hij wilde net weg lopen toen ze hem tegen hielt.

Ze zag hem terug komen hij was vrolijk, te vrolijk naar haar mening. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en nam Will even vast. Toen hij hem weer neer had gezet wilde hij weer weggaan. Dat liet ze niet gebeuren ze racete en ging voor hem staan ze keek hem aan met gekruistte armen. "Ten eerste waar ben je geweest? En waarom heb niets laten weten? Een briefje ofzo?! En ten tweede waarom moet je zo dringend naar de ouderen? Het is al dagen rustig." Haar stem was nogal kil en haar houding stijfjes ze vond het niet leuk als hij dingen voor haar verborgen hield.

Mistake stond ineens voor hem en begon vragen te stellen. 'Ik weet dat het rustig is, maar de rest van de uit leg moet even wachten ik wil weten wat de oudtse er van vinden. Echt Mistake ik ind het ook niet leuk om tegen je te liegen, maar ik had een briefje op tafel neer gelegd.' zei Dregoe nel en hij zag wel haar strenge blik, maar hij moet het eerst de oudste voorleggen. Dregoe verdween voordat Mistake hem vat kon pakken in een licht flits en liep het huisje van de oudste binnen na op de deur geklopt te hebben. De vijf oudste van het dorp zaten lekker ezelli rond de tafel toen ze Dregoe binnen zagen komen. Uit respect voor hun ouderdom boog hij voor hen. De vijf vroegen waar ze de eer aan te danken hadden en hoe het met Mistake en Will ging. 'Met hun gaat het goed, maar ik wil jullie iets oorleggen van wat ik net met iemand anders van buiten af mee gesproken heb.' zei Dregoe op serieuse toon en planten zijn handen op tafel. daarna begon hij uit te leggen hoe het kwam dat hij Robin ontmoet had. De vijf witen dat zijn nieuwshierigheid nooit vrede had als er dingen onbeantwoord bleven. Ze luisterde aanachtig toen ze op het punt aankwamen dat Dregoe uit de boom was gevallen en Robin hem toch nadat Dregoe hem had gezegd dat hij hem niet vertouwde wilde helpen. Dregoe voelde zijn verwarrin en twijfel weer op spelen, maar hij bleef bij zijn verhaal en vertelde door tot ze bij de compromis aan kwamen en de deal van het duiven verzenden als ze iets van elkaar wilde weten of dat er een otnmoeting zou aankomen tusen hem en Robin. Toen Dregoe klaar was met vertellen keken de oudste even naar elkaar n toen weer naar Dregoe zelf. 'Wet Mistake hier wat vanaf?' vroeg Brana de oudste van de vijf. Dregoe schudden zijn hoofd en voelde zich even al een klein kind dat mischien zodadelijk op zijn kop zou krijgen. 'Nog niet, want ik wilde het eerst aan jullie voorstellen.' zei Dregoe n hij keek alle vijf een voor een aan. het bleef even stil tot Brana weer wat ging zeggen. 'Als je even buiten wilt wachten dan kunnen we overleggen of het wel zo'n goed idee is?' zei Brana en Dregoe vertrok zonder een woord te zeggen. Het liefste was hij natuurlijk gebleven, maar eenmaal buiten begon hij te ijberen. Wachten was niet zijn sterkste punt dus bleef hij rond lopen tot dat een van de oudste hem weer naar binnen zou roepen.

Mama nam Will mee naar buitn toen ze hem verschoont en gevoed had. Ze begon met lange pinnen en iet dat op stof leek te rommelen tot het een figuurtje kreeg, maar wat het oor moeststellen begreep Will nog niet. Toen zijn vader aan kwam gereden stapte hij van het zwarte dier af en liep naar hen toe. Daarna pakte hij Will op en vroeg hoe het met hem was. Will brabbelde maar wat en genoot van zijn vaders aanraking, maar toen hij hem weer neer zetten zei hij wat tegen zijn mama en wilde weggaan, maar iets liet mama sneller gaan en ze stopte voor papa. Will had niet door waar ze het over hadden en bleef lekker zitten waar hij zat en keek tussen de speilen door naar zijn ouders. Ineens was papa verdwenen en Will keek verschrikt op. Hoe kon dat? Waar was papa gebleven? 'Ma-ma!' zijn eerste woordje was zachtjes, maar zijn moeder zou het vast gehoord kunnen hebben?

Dregoe zei nog even wat en teleporteede toen. Ze gromde wat haatte ze dat als hij dat deed zonder dat ze dat wilde. Ze liep weer naar Will toe en schrok toen ze zijn stem hoode. Ze nam hem vast en gaf hem een knuffel ze lachtte gelukkig en was even haar woede tegenover zijn vader vergeten. "Jij kleine boef! Wat ben jij een slimme jongen." Ze gaf hem een zoen op zijn voorhoofd en ging met hem op het gras zitten. Ze pakte de pop die ze zonet nog gemaakt had en gaf hem aan Will. Het was niet de mmoiste pop ooit maar hij ging ermee door. Ze lachtte met hem en speelde wat met hem. Maar haar gedachten zaten bij Dregoe. Het werd al mddag en het was tijd voor Wills middag dutje. Ze nam hem mee naar binnen en na wat tegenstribbelen ging hij toch slapen. Mistake ging weer op de veranda zitten wachten op Dregoe hij mocht wel een héle goede reden hebben voor die stunt van vandaag.

Eindelijk werd hij weer naar binnen geroepen en Dregoe liep meteen naar binnen. De vijf oudste zaten no even wat te bespreken en toen Dregoe binnen kwam stopte ze met praten. Het werd stil en Dregoe wachten tot en van hen wat zou gaan zeggen. 'Het is een goed op gezetten compromis, maar hoe zullen de andere leden reageren?' zei Amely en ze keek Dregoe vragend aan. 'Dat weet ik niet, maar er zullen we zeker een paar zijn die het mischien niks vinden, maar het zou best nog eens kunnen gaan lukken. Dan zouden er meerdere Shape shifters hier heen kunnen komen zodat ze zich veiliger voelen. Robin weet ook dat als de Bloodhunter zich in ons terretorium komen we ze zulen doden en daar staan Robin, Widow en Klein hope buiten.' zei Dregoe en herhaalde nog even van wat hij eerder vertelt had. Hij wilde zelf ook graag zijn familie en gein heel houden en als dit zo goed ging zou dat alleen maar beter zijn! De vijf oudtse keken elkaar weer aan en Brana stond wankel op. 'Wie is voor het compromis?' roeg Brana toen en ze stak zelf haar hand op. Dregoe wachten geduldig en zag dat Amely en Brandon ook hun hand op staken amen met Erick en Liano. Dregoe slaakte een klein zucht van verlichting toen hij dat zag en de oudste knikte vriendelijk naar Dregoe. Nu was het een kwestie van het de leden te vertellen, maar hoe zou Mistake daarop reageren, zij moet het, het eerste weten voor de rest. Want hij had het voor haar te lang verbrogen gehouden. Dregoe boog diep uit dankbaarheid en hij voelde zich gesterkt nu de oudste van het dorp het met hem eens waren. Hij vertrok en liep terug naar hun huisje en zag Mistake op de veranda zitten zonder Will die dus lekker weer lag te slapen in zijn bedje. Dreoe bleef even stil staan en herpakte zijn moed bijeen. Toen hij voet op de veranda zetten kwam ze meteen op Dregoe af nog voor hij wat gezegt had!

Na een uurtjef 2 kwam hij eindelijk aangewandeld. Hij zette een stap op hun verana trap en ze stond meteen voor hem. Ze keek hem aan met vuurspuwende ogen. "Je mag echt met een hele goede reden aankomen zetten voor het verzwijgen en het missen van je zoons eerste woordje." Zei ze met gekruiste armen en een razend gezicht. Ze hield van hem maar ze kon er nooit tegen als er tegen haar gelogen of iets verzwegen werd. Dat moest hij echt niet vaak proberen met haar. "Wel?! Krijg ik nog een antwoord of wil je liever buiten slapen vannacht?" Zei ze met een kille stem. Het was geen leuk gevoel om kwaad op hem te zijn maar ze was nu gewoon zo kwaad zo teleurgesteld....

Dregoe begreep dat Mitake kwaad was en hij voelde een steek toen ze zei dat Will zijn eerste woordje geproken had. Even krabte hij zich aan zijn hoofd en oelde zich meteen schuldig, maar het was zeer zeker belangrijk geweest wat hij besproken had met de oudste. 'Laten we eerst gaan zitten dan kan ik het je uit leggen.' zei Dregoe rustig en hij had wel gelijk doordat hij op zijn kop van Mistake kreeg voelde hij zich voor even helemaal geen leider meer en ging op een van de stoelen zitten. 'Wel het zit zo, Je kent mijn nieuwschierigheid. Ik wilde eerst met Robin praten, maar we kwamen er al snel uit op een compromis uit.' zei Dregoe en hij vertelde haar hetzelfde als wat hij de oudtse had vertelt. Dregoe merkte dat Mistake zowel kwaad was als teleurgesteld, maar ze bleef naar hem luisteren tot hij klaar was. 'De oudste vinden het een goed idee, maar nu moeten de andere het nog te weten komen. En met die Compromis taan vast dat we Robin, Widow en kleine Hope met rust laten. Dus geen geknok meer zoals je laatst deed en mij en Will vier uur alleen hebt gelaten.' zij stem had rustig geklonken, maar toen hij de laatste zin sprak werd die lichterlijk streng. Zodat Mistake er weer even aan herinnert werd aan wat er die dag ervoor gebeurd was. Dregoe bleef haar aankijken en hoopte dat ze het zou begrijpen. Dreoe wilde nog steeds tegen de Bloodhunters vechten en zeker als die hen kwaad wilde doen. 'Met deze compromis kunnen we ons gein en de leden veilig houden ooral als het hem lukt die Bloodhunters hier weg te houden, tenzij zijn vader langs komt, maar dat zien we dan wel weer. Als dat gebeurd stuurt Robin een duif om ons er alert op te maken.' voegde Dregoe eraan toe en wachten geduldig af op wat zijn verloofde zou gaan zeggen. Hij had het niet leuk gevonden om niks tegen haar te zeggen, maar het was oor een goed doel zowel voor hun als voor Will!

Mistake luisterde naar zijn verhaal het hele verhaal had ze emotieloos gekeken en geluisterd. Maar toen hij klaar was gaf ze hem een klap op zijn kaak met haar platte hand. "Ik ga niet samen werken met dat mens en zijn addergebroed! Over mijn lijk dat ik hem zomaar dit land laat betreden!" Riep ze kwaad terwijl ze haar rug naar hem toe draaide en een eind verder ging zitten. Ze wilde het niet horen en ze begreep hem niet . Ze hadden de bloodhunters prima kunnen afslaan tot nu toe en nu ging hij ineens de hulp inroepen van een bloodhunter?! Ze gromde nog steeds. "Ik snap je echt niet Dregoe ik dacht dat jij bloodhunters ook wilde doden en er niet mee gaan samen werken!'' Beet ze hem toe. Zijn kaak zou waarschijnlijk rood zien ze had hem echt had geslagen iets waar ze later spijt van zou hebben maar nu nu was ze daar te kwaad voor....

Mistake vatten het helemaal verkeert op, want Robin, Widow en Hope zouden nooit naar hun terretorium komen dat hadden ze afgesproken bij het Meer. Haar uithaal was wel terecht voor dat hij haar er niet eerder bij betrokken had gehad en Dregoe voelde zich beschaamend. 'Zij komen niet bij ons Mistake en wij komen niet bij hen. Dat is de bedoeling van deze compromis. Natuurlijk wil ik de Bloodhunter dood hebben, maar ik begin ook in te zien wat Widow in hem ziet. hij is... Is anders. Ik kan het niet goed uitleggen. Ik vertrouw Robin nog niet, maar we hebben meer bondgenoten nodig dan de leden die we nu hebben! Er zijn nog steeds meer van hen dan wij van ons soort hier in Old Home hebben. Hulp kan oms uit onverwachte hoeken komen.' zei Dregoe en hij voelde zich bij elk woord gesterkt worden. Hij wilde niets liever dan alle menen dood hebben, maar er was iets aan die Robin dat zelfs hem vertelt liet staan. 'Als ik de groep zou kunnen redden dan doe ik dat ook, Zelfs als dat betekent dat ik me voor de groep op moet offeren en terug moet gaan naar de Arena!!' die laatste zin kwam er hard uit en Dregoe begon lichterlijk boos te worden. Hij snapte er zelf ook no winig van, maar al het zo ging kon het alleen maar beter worden. Hij kon niet langer meer til zitten en stond op. Hij moest even afkoelen anders zou hij haar mischien nog gaan slaan en dat wilde Dregoe helemaal niet. Zijn woede nam toe en Dregoe liep weg de straat uit in de richting van Fruit garden.

Ooh nee nu ging hij ook al zitten zaniken dat die bloodhunter anders was. Ze kon het gewoon niet vatten ze haatte bloodhunters te hardnekkig Bloodhunters hadden haar hele lven bepaald en geruwinneerd en om nu met hen gaan samen te werken kon bij haar gewoon niet door de beugel. Ze zei niets en bleef voor zich uitstaren. Ze hoorde hem opstaan en weglopen. Ze stond recht en ging aan de deur staan ze begon naar hem te schreeuwen. "Ja loop maar weg! Ga maar naar je nieuwe vriendje en je vriendinnetje!" Riep ze kwaad ze liep naar binnen en ging in hun bed liggen ze snikte een beetje ze voelde zich veraden de enige persoon waarvan ze zeker had geweten dat hij nooit een bloodhunter zou sparen aanvaarde nu zijn hulp. Mistake begreep het niet. Ze kon het niet begrijpen ze wilde het niet begrijpen....

Na een lekker rustig geslapen te hebben werd kleine Will gewekt door ruziende stemmen. Will draaide zih om en kroop op handen en voeten door de wieg naar de speilen die hem nog tegen hielden. Zijn vader en Moeder waren boos op elkaar en dat vond Will helemaal niet leuk om te horen. Hij voelde zichzelf verdrietig worden en begon luid te huilen iets dat zijn vader niet langer meer hoorde, omdat hij de straat uit was gelopen en in de richting van Fruit garden liep. Een plek waar Willl laten ook heen zou gaan, maar voor nu wilde hij gestoost worden en huilde zo hard tot zijn moeder hem kwam ophalen en troostende woordjes tegen hem fluisterde. Will werd langzaam aan weer rustig en hij hoopte dat papa en Mama het snel weer goed ouden maken??

Mistake schrok even toen ze Will hoorde huilen. Ze nam hem op en trooste hem wat zelf was ze ook een beetje aan het huilen. "Rustig maar Will het komt wel weer goed." Fluisterde ze. Ze hoopte teminste dat het goed kwam ze had hem niet mogen slaan nu was hij weg en wie weet wat hem allemaal kon overkomen. Ze wiegde Will heen en weer. "Je vader komt wel weer terug...hoop ik." Zei ze zachtjes. Dit was hun eerste echte ruzie en ze hoopte dat het de laatste zou zijn maar ze snapte het gewoon niet hoe kon hij nu hulp aanvaarden van een Blood hunter? En waarom wilde hij helpen? Ze had nog maar net zijn huis gesloopt en zijn vriendin verwond. Mischien had Dregoe toch gelijk mischien was hij inderdaad anders. Mistake legde Will langs haar en keek hem in zijn oogjes. "Wat moet ik doen mijn kleine lieverd? Zou ik op Dregoes oordeel vertrouwen en de hulp aannemen van een bloodhunter?" Vroeg ze eigenlijk meer aan zichzelf dan aan hem.

Dregoe slenterde tussen de fruitbomen van Fruit garden door. Verwarde twijfels speelde in hem op. Zijn zicht was vertroebelt van de tranen die probeerde te bedwingen. Eenzaamheid golfde door hem heen en zijn maag begon misselijke rondjes in zijn binneste te draaien verslagen zakte hij tegen een van de boomstammen. Dregoe wilde het beste voor iedereen, maar dat Mistake zo stuurs deed, deed hem nog het meeste pijn. Hij wist wel dat ze tegen zou stribbelen maar dat ze zo zou doen had Dregoe niet verwacht. Opnieuw gooide Dregoe al zijn verwarring, zijn twijfels, zijn verontwaardiging en boosheid naar buiten in een brul die tot in Old Home te horen moest zijn! Verwond in zijn eigen gedachten pakte Dregoe zijn benen met zijn armen vast en hij legde zijn gezicht erin zodat hij zich even afsloot voor de wereld om zich heen. Dregoe had de steun van de oudste al weten te winnen, maar de steun van Mistake zou hem hebben opgebeurd en geholpen om het de rest ook uit te leggen als dat hij eerder bij hen ook had gedaan, toch? Zijn tranen kon hij niet langer meer bedwingen, want hij voelde zich nu net zo hulpeloos als op de dag dat hij zijn ouders en zijn broers verloor. Waarvan twee het hadden weten te maken tot aan het dorpje en dat Dregoe hen had kunnen ontvangen! Dat wilde hij weer doen over en over steeds weer nieuwe Shape shifters te kunnen verwelkomen op een plek waar ze vrij en vrolijk konden zijn? Alles wat hij op het moment zag was het stukje gras tussen zijn voeten. Misschien was het te veel gevraagd of Robin samen met Dregoe een compromis konden sluiten? Misschien moest hij hem maar een duif sturen dat het niet doorging... Dregoe hoorde van alles en wilde het liefste dat de hele wereld zich voorlopig stil zou houden, maar daar luisterdew moedernatuur toch niet gaan. Dregoe hoorde in de verte voetstappen aan komen. Zo snel ales hij kon veegde Dregoe zijn ogen droog. Hij had niet met Mistake moeten ruzie'en. Hij hielt van haar en Will was het bewijs van hun liefde. Dregoe legde zijn kin op de armen terwijl hij wachten wat er zou gaan gebeuren. Zijn lichaam deed zeer. HOE LANG ZAT HIJ HIER EIGENLIJK AL? Dregoe wist het niet en hij keek ook niet in de richting tot hij haar stem hoorde en het gebrabbel van Will. Dregoe keek haar aan ook zij hadden moeten huilen. Ogen van verdriet keken haar aane en Dregoe pakte Mistake rond haar middel vast met zijn gezicht lang haar heen. Dregoe zat nog met zijn knieen op de grond. Hij had er zo'n spijt van tegen haar geschreeuwd te hebben. Dregoe vertrouwde zijn stem nu nog niet en hij begon weer te huilen, maar nu met haar erbij. Wat ze zeggen wou wist Dregoe niet hij wist alleen dat hij er ziek van was zo tegen haar gedaan te hebben en Dregoe wist zich echt even geen raad meer. Wat als hij haar door deze stomme compromis zou verliezen daar wilde hij niet eens aandenken!

Gelukkig kwam mama snel naar hem toe en pakte Will op en begon troostende woordjes die Will nog niet begreep. Waar was papa, maar toen vroeg mama aan Will of ze wel op Dregoe's oordeel zou kunnen vertrouwen? Will keek haar niet begrijpend aan, maar schrok hevig door het gebrulbdat zo hart verscheurwend klonk dat zijn oranjee ogen groot werden en hij draaide zich naar het geluid toe. 'pa-pa!' zijn stemmetje was nog zacht. Will wilde weg kruipen naar hrlet deel waar zijn vader normaal lag, maar die plek war nu leeg.

Mistake had Will weer opgepakt en trooste hem maar ook zichzelf. Ze had nooit tegen dregoe mogen schreeuwen en hem zeker niet mogen slaan! Ze hoorde een brul ze kende die brul het was zeker weten Dregoe. Ze nam Will en een deken mee Dregoe was al een paar uur weg en het was best fris geworden. Ze volgde zijn geur en rende snel. Toen ze aan de fruit garden uitkwam wandelde ze op een normaal tempo. Ze zag een klein hoopje zitten: Dregoe! Ze aarzelde een beetje en ging dichterbij ze hurkte zich een beetje en zei zacht zijn naam. Toen ze zijn rode ogen zag begon ze zelf ook weer wat te huilen. Ze had hem echt diep gekwetst. Hij pakte haar bij haar middel met zijn gezicht langs haar heen. Ze legde haar vrije arm op zijn nek en begon door zijn haar te strelen. Ze voelde hoe hij begon te huilen. Mistake probeerde zich sterk te houden en met een haperende stem begon ze te praten. "Het spijt me zo Dregoe ik had niet mogen schreeuwen ik had je niet mogen slaan. " Ze slikte. "Ik had je moeten vertrouwen als jij vind dat een compromis het beste is had ik je moeten steunen het spijt me zo verschrikkelijk..." Nu huilde ze echt en ze legde haar hoofd op zijn schouder Will had ze in haar andere hand. Ze voelde hoe koud Dregoe had en ze loste hem even om het deken over hem te slaaan. "Alsjeblieft kom terug naar huis ik...ik zal je nooit meer tegenspreken dat beloof ik maar alsjeblieft blijf bij mij!!" Riep ze met een wanhopige stem tussen het huilen door...

Mistake legde haar nog vrije arm rond zijn hals en Dregoe voelde vrijwel meteen dat ze niet boos meer was en ook zij begon weer te huilen en praten er tussen door. Ze had net als hij pijt van hun ruzie en daar was hij de goden dankbaar voor. Hij hoorde wat ze zei en Dregoe schudden hevig zijn hoofd. 'Nee ik had je er meteen bij moeten betrekken Mistake. Ik ben een dwaas die denkt het beter te kunnen weten om alles voor iedereen te regelen!' antwoorde Dregoe op haar eerste paar woorden toen ze bij hem kwam en hij voelde hoe koud het was geworden. Het mocht dan wel lente zijn, maar de nachten konden best nog koud zijn. Ik wist dat je eerst moeilijk zou gaan doen, maar ik weet dat je net als ik een bloed hekel aan die lui hebt, maar ook jij kent de Arena... Je had ze moeten horen en hun gezichten moeten zien. Alle Shape shifter die daar gevangen zaten. Ze hadden al hun vertrouwen op gebouwt op de geruchten die zich over onze groep de ronden deden.' voegde Dregoe er aan toe, maar hij was nog niet klaar. Mistake zei dat ze hem had moeten vertrouwen en moeten steunen toen hij het haar verteld had, maar hij was toch blij dat ze bij gedraaid was. 'We hoeven niet met Robin samen te werken hij geeft alleen door wanneer zijn vader met een grote groep Bloodhunters in de buurt komen, daar ging het het meeste over. Maar als dat gebeurd dan hoeven Robin en Widow daar niet voor aan te kijken.' zei Dregoe snel op haar tweede zin. 'Mistake ze waren teleurgestelt in me toen ze zagen dat ik door de Bloodhunters gevangen was genomen. Ik deed alsof ik me er niks van aan trok, maar ik heb die week door hun fluisterdende woorden niet tot nauwelijks geslapen, maar mijn gedachten aan jouw hielpn me er door heen. Ik wil hen helpen hoe dan ook en dat kunnen we als we een gerucht de wereld in helpen dat er bronnen zijn die nog veel groter zijn dan de bron die wij voorstellen, vandaar dat we meer bondgenoten moeten vinden en meer leden!' zijn stem werd minder en minder onvast en onsamenhangend en steeds sterker terwijl hij tegen haar sprak. 'Ik doe het in ieders belang en niet alleen voor mijn plezier. Ik heb hem verteld dat ik Robin niet vertrouwde, maar dankzij jouw kraak behandeling heb ik me vrij goed kunnen bewegen, maar ik zat kennelijk wat te diep voorover gebogen en twee van mijn ribben schoven pijnlijk over elkaar. Dat was ook de reden dat ik toen uit de boom viel en toch wilde hij me helpen! Ik weet niet hoe het in die kop van hem steekt, maar hij is anders daar kan ik je geen verdere uitleg over uit geven.' Dregoe kuste hun zoontje even die hen beide even vreemd aankeek, maar deed verder niks dan hun aankijken. 'Ik zei het je toch al ik laat je nooit moedwillig in de steek. Ik.. ik moet gewoon alles even laten bezinken!' zei Dregoe wat streng, maar hij oelde zich goed omdat ze het weer goed hadden gemaakt en Dregoe knuffelde zowel Mistake als Will die blij begon te brabbelen. Een korte vrolijke lach die, maar al te graag welkom was. Dregoe kuste Mistake op haar mond en voelde zich getroost door haar aanwezigheid en dat ze hem toch wilde steunen ondanks dat ze eerst nog zo bot had gedaan. Dregoe stond samen met haar op en voelde hoe zijn spieren zich pijnlijk bekent maakte. Hij had hier vast uren gezeten en daar had hij nu last van, maar hij had verder niemand geschaad dan zichzelf en Mistake die beide voor het eerst een knallende Ruzie hadden gehad. ['Ik beloof je voortaan meteen bij een van mijn ideeén te betrekken, Mistake nooit meer wil in zo iets nog meemaken!' Dregoe keek haar aan terwijl ze rustig begonnen terug te lopen naar Old Home en naar hun eigen huis.

Jippie!!!! Inpiratie!