Peaceful fishing? Open!

Het was hem eindelijk gelukt na maanden in de Arena vast gezeten te hebben en samen met Tristan en Frank uitgebroken te zijn hoewel ze elkaar uit het oog verloren tijdens de vlucht naar veiligheid had Bill het geluk gehad om als eerste zich bij Dregoe aan te melden. Bill had wat visgaren gevonden en een krome nald die hij nog even bewerkt had zodat het een prima vishaak zou zijn vast gemaakt aan een dikke tak en was nu op weg naar het meer. In The River of Dead kon je wel vissen vangen, maar die waren niet te vreten. Bill zag het meer al opdoemen en zocht naar een mooi plekje waar je lekker kon vissen zonder dat je vast kwam te zitten tussen de waterplanten of de boom wortels. Bill vond een plek waar je vrijspel had en maakte een worm vast aan de haak en gooide die het water in. Bill had ook een soort net bij zich die hij van kanten gordijnen had gemaakt zodat hij de vissen nog even in het water kon laten zwemmen zo dat ze nog langer vers bleven. Het weer zat ook lekker mee en het rook er naar voorjaars bloemen. Deze geuren had hij lang moeten missen, maar nu werd Bulldozer getroost door deze warme omhelsing. Mistake was ook geen echte vrouw die bang in een hoekje zou gaan zitten, nee Dregoe had een goede keuze gemaakt door haar als zijn partner te kiezen en zij hem. Een rolijke glimlach sierde zijn lippen en de ene vis ving Bill na de andere en stopte ze in het witte linnen net dat hij vast had gemaakt aan een dikke tak die Bill stevig in de grond gezet had. Zachte voetstappen klonken op en Bill keek even op van zijn wachten en ontdekte een beweging tussen de erse groene bladeren. 'Wie verstoort de rust van een visser?' roeg Bill luid genoeg om de aandacht van de sluipende persoon op te wekken. Bill keek dreigend voor zich uit en zocht naar aanwijzingen voor en mogelijke aanval!

Een reusachtig beest sprong over verschillende omgevallen bomen die ze tegen kwam. Het was een goed gevoel om in haar transformatie gedaante zijn, de sabeltandtijger. Het was vooral een vrij gevoel als ze met topsnelheid tussen de bomen rende. Als mens kon ze dus niet zo snel rennen, wat eigenlijk best jammer is maar ja ok. Dat wist ze. Terwijl haar oren in haar nek waren gedrukt en haar mond half open stond door licht gehuig eruit te halen omdat ze bijna al de hele dag aan het rond rennen was. Het is niet omdat ze nu een groot dier was ze haar conditie moest verminderen, nee. Iedere dag zou ze wel even een grote weg kiezen om te gaan rennen. Haar gespienen gespannen zorgde ervoor dat ze haar tempo nog een versnelling hoger liet gaan. Nadat ze wat getraind had was ze van plan om van het meer te gaan drinken, het was lekker fris, wel nog in haar dierlijke gedaante natuurlijk niet dat ze echt de neiging had om van het meer te drinken als ze mens had. Dat stond haar niet echt aan want daar zwemmen al die beesten in en laten dus ook hun uitwerpselen achter, bah wat een viese gedachten had ze op dit moment toch, al rennend schudde ze even met haar hoofd. Veranderde haar koers zodat ze de geur van het meer beter rook wat dus aanduide dat ze in de goede richting liep, maar met deze ruikvermogen kon het niet anders dan in de juiste te lopen als ze de geur volgde. Een andere geur kwamen haar neusgaten binnen. Een andere shape shifter dus. Intersant. Nu had ze niet echt zin om als een beest te gaan drinken dus toen ze er bijna was transformeerde ze terug naar haar mensen gedaante en stapte al huigend zo stil mogenlijk naar het meer. Ze moet dus echt op adem komen. 'Wie verstoort de rust van een visser?' Hoorde ze hem luid genoeg zeggen om hem te horen. Dat op adem komen was dus toch te laat. Nog steeds zonder geluid te maken stapte ze tussen de bladeren vandaan en liep recht op hem af."Het was niet de bedoeling om, je...visgedoe te verstoren." Antwoorde ze rustig terwijl ze enkele plukjes bruin haar terug onder haar fluwelen kap legde.

-hopenlijk vind je het goed dat ik binnenspring ^^-

( Je mag komen hoor ^.^ )

Een schone vrouw kwam lichtjes hijgend de struiken uit gelopen en zei dat ze hem niet had willen storen. Bill rook dat ze ook een Shape shifter was en nog wel de geur van zijn broer droeg. 'Dan is het goed. Gelukkig dat de Vissen geen oren hebben.' zei Bill met en rustigere klank in zijn stem en klopte op de aarde naast hem dat ze kon gaan zitten als ze wilde. Bill ontdekte geen banden bij haar dus was ze een vrije shifter en hij grijnsde vriendelijk naar haar. 'Zin is vis straks?' vrog Bill aan haar en hij voelde een kort rukje aan de haak, maar het was no lang niet hard genoeg om de vis binnen te halen.

Terwijl ze naar hem toe stapte liet ze even haar zilverkleurige ogen naar het meer glijden. Het was nog een mooi uitzicht ook. En waarschijnlijk zou het nog mooier zijn bij zonsondergang. Even schudde ze haar hoofd en duwde de gedachten van haar af en keek toen weer naar de man voor haar. 'Dan is het goed. Gelukkig dat de Vissen geen oren hebben.' hoordd ze hem zeggen waardoor Tamina even lichtjes lachte en met een glimlach naar hem toe stapte toen hij op de grond klopte naast hem."Wat een geluk" sprak ze met een grijns en ging ze met een zucht naast hem zitten, gelukkig zat ze al niet meer zo te huigen als een uitgeput beest. Even grijnsde hij.'Zin is vis straks?' vroeg hij toen. Even keek ze naar het water en volgde de rilling die zijn vishaak veroorzaakte. Even glimlachte ze naar hem."Klinkt lekker" Antwoorde Tamina terwijl ze zich even naar hem toe draaide."Ik ben Tamina" stelde ze zich rustig zelf voor. Wachte toen even tot hij zich voorstelde verplaatste zich wat en ging toen gaan liggen terwijl ze naar de lucht staarde en de wolken telde die langzaam op hun gemakjes voorbij zweefden. De lucht was nog helder omdat het nog redelijk mooi weer was.

Het meisje vond het een geluk dat de vissen geen oren hadden en toen ze naast hem zat en hij haar vroeg of ze dadelijk wat vis mee wilde eten. Ze stelde zichzelf voor als Tamani en Bill knikte vriendelijk. 'Aangenaam Tamani ik ben Bill.' zei Bill en stelde zichzelf voor. Het haakje floepte in de vissenmond en het diertje schoot weg. Bill voelde het en trok aan de hengel. Het was best nog een grote vis ook, maar het was een regenboog forel en hij pakte de vis vast en haalde het haakje uit de mond van de vis en hij stopte hem in het witte net en deed opnieuw een worm aan de haak en gooide die weer in het meer. 'Hoe ben jij bij de groep geraakt?' vroeg Bill nieuwschierig en wachten op haar reactie.

Uiteindelijk ging ze weer recht zitten en keek weer naar het meer. Af en toe zag ze daar een vis zwemmen, maar al snel verdwenen die al weer. Het was hier erg rustig, dus had Tamina wel zo het gevoel dat ze hier wel vaker naar toe zou komen om even te relaxen. 'Aangenaam Tamani ik ben Bill.' stelde de jonge man, die dus Bill heette, zich voor. Even knikte ze met een grijns en keek rustig toe hoe ze zag dat er waarschijnlijk een vis aan de haak was, omdat er even een snak door het draad kwam. Bill nam de vis deed de haak toen uit zijn mond en legde het toen in het witte net en smeet daarna weer de lijn in het water. 'Hoe ben jij bij de groep geraakt?' Hoorde Tamina hem vragen waardoor ze even naar het meer staarde en op haar onderlip beet. Even zuchtte ze weer bij de herinnering en keek toen langzaam naar Bill." Ik werd als vondeling gevonden in een woud" Begon ze rustig" Mijn ouders, hebben mij dus gevonden. Jaren lang heb ik kunnen verbergen dat ik een Shape Shifter was, totdat we ruzie kregen en ik me beheersing verloor en voor hun ogen transformeerde" Ging ze verder terwijl ze weer naar het meer keek en haar ogen sloot."Mijn ouders waren strenge Blood hunters dus toen ze wisten wat ik was vielen ze me zonder aarzelen aan. Ik rende weg, maar werd achtervolgdt. gelukkig kwam Dregoe en Mistaken optijd want ik kon niet meer vluchten. Ze joegen men ouders en hun vrienden weer weg. Ik wil niet dat er nog ooit een kind word aangevallen door zijn eigen ouders gewoon door wat hij is" De laatste woorden kwamen er met haat uit."Dus ik sloot me bij de groep aan. Ik hoor hier thuis" Eindigde ze het en opende haar ogen die vol woede stonden.