1.2.3.4.5.6.7.8.9.10 wie neit weg is, is gezien!

Okee dit had ze niet verwacht maar ze vodn het wel grappig toen haar vader haar bij haar hals pakte en har tegen zich aan drukte. Even ging haar hart op hol toen ze zo was, het was geen fijn gevoel en ze kreeg een beeld van Charlie weer voor haar zicht. . 'Oud he? Zal ik je eens laten zien hoe fit ik nog ben? Mijn overgroot vader was op zijn leeftijd nog super lenig terwijl hij een tijd lang in de arena gezeten heeft tot de groep een goed plan had om hem te bevrijden en die heeft op de harde vloer toen moeten slapen.' zijn stem klonk zowel serieus als plagend, Ardella grinnikte en keek haar vader net zo uitdagend aan. 'Das is erg inspirerend maar ik wil niet dat mijn vader iets overkomt. Ik probeer alleen maar aardig te zijn.' Zei ze grijnzend voor ze met een snelle beweging los kwam van hem.

Syrax liet haar gaan en gromde nep streng. 'Zo snel heb ik heus geen stijve spieren hoor, onderdeurtje!' zei hij en liep de veranda op. Nee ze moest niet gaan denken dat hij een watje was. 'Ik wadeer je aanbod, maar jij bent nog in de groei.' voegde hij er achteraan en keek haar even aan over zijn schouder voor hij verder liep.

Ardella hoorde zijn nep strenge grom en moest daar om glimlachen 'Zo snel heb ik heus geen stijve spieren hoor, onderdeurtje!' Ardella grijnsde en liep gauw achter hem aan 'Ik zou het niet onderschatten hoor!' Zei ze grijnsend en liep de vertrouwe veranda op. 'Ik wadeer je aanbod, maar jij bent nog in de groei.' voegde haar vader er aan toe en Ardella haalde haar schouders op 'Ik weet het niet, ik groei al een jaar niet meer, misschien ben ik wel gestopt?' vroeg ze rustig voor ze de deur open deed en naar binnen wandelde. 'maar als nog, vergeet mijn aanbod niet!' Zei ze voor ze naar haar kamer liep, ze meost echt andere kleren vinden, deze waren veelste groot voor haar!

Syrsx hoorde haar lachen, maar maakte zich niet druk. Het hoorde er allemaal bij dus vond hij het na zijn gesprek met Eda niet zo moeilijk meer. Wel zou hij willen proberen een van de kleinere kristallen in huis te halen zodat hij soms met Eda zou kunnen praten. Maar of dat lukken ging was een tweede???? Sy grijnsde bij haar laatste opmerking en verkoos de badkamer om even een doushe te nemen. Het hete water deed hem goed toen Sy eenmaal onder de waterstralen stond. Hij bleef zo na zichzelf bloed en zweetvrij te hebben gemaakt nog even staan. Na de kraan dicht gedraait te hebben kwam hij achter het deurtje vandaan, maar hij was niet alleen en de handdoek lag net te ver weg....

Ardella hoorde hoe het water begn te stromen in de badkamer en zocht gauw wat kleren aan, een paar oude jurken hingen aan de kapstokken en ze keek er met afschuw naar, misschien tot haar 12 vond ze het leuk om jurken te dragen maar toen haar lichaam begon te veranderen waren die dingen gauw weg. Ze pakte een shirt en een broek. Deze waren op haar maat gemaakt zodat ze er niet zo slobberig er uit zag. toen ze in haar kamer op zoek ging naar een borstel en er geen vond gromde ze geérgerd en probeerde te herineren waar ze die ook al weer had laten liggen. De laatste plek was de badkamer maar haar vader was er in...Hoewel het water nog stroomde...Misschien kon ze snel naar binnen om die te pakken en daarna gauw er uit? Goed, ze moest het gewoon wagen. Hee lvoorzichtig opende ze de deur en hoorde hier het water beter stromen. Ze zag haar borstel maar dan moest ze er in, Ardella haalde diep adem en stapte naar binnen, ze deed de deur dicht en wou net een paar stappen zetten toen het water uitging en haar vader er uit kwam. Meteen draaide ze zich om en schermde haar ogen af, oh god, hoezo kon ze gewoon niet wachten 'eeh, het spijt me..Ik dacht dat je er nog onder zat en ik wou mijn borstel pakken.' Haar stem bibberde en ze voelde hoe haar nek rood werd.

Hij zag dat Ardella zich snel omdraaide en een zinnetje bibberend begon te mompelen. Hij deed zijn best om niet te gaan lachen dus hielt hij zijn mond en pakte gauw de handdoek die hij om zijn heup sloeg. Nu hij zich beter kon beheersen keerde hij zich weer naar zijn dochter om. 'Niet erg lievert, je kon het niet weten, maar de badkamer is nu voor jouw.' zei Syrax rustig en liep langs haar heen zonder haar aan te raken. Ze was al over haar toeren genoeg.

Dit was echt veel te erg! Zij had het natuurlijk weer! 'Niet erg lievert, je kon het niet weten, maar de badkamer is nu voor jouw.' zei haar vader rustig en ze zag hem langs haar heen gaan. Een zucht ontsnapte uit haar mond toen hij er uit was en ze ontspande zich weer, fijn wat ging er nu gebeuren? Jongens die de huis in storten? Naakt? Waarom gebeurde haar dit weer? Snel pakte ze haar borstel en liep gauw naar haar kamer, ze schaamde zich echt vreselijk! Ardella ging op haar krukje voor haar spiegel zitten en begon haar haar te borstelen...Ze wist niet eens wat ze vandaag zou moeten doen! Ze had nog een halve dag te gaan.

Eenmaal op zijn slaapkamer kon hij zich niet meer inhouden. Het was zo hilarys geweest! Zachtjes grinnikte hij zodat Ardella het hopelijk niet hoorde? Rustig begon hij zich af te drogen en kleden zich aan. Vandaag zou hij zijn dochter rust gunnen zodat ze eerst een beetje bij zou kunnen komen. Na zich aangekleed te hebben maakte Sy voor zo ver alles in orde zodat Evy zijn slaapkamer tijdelijk in gebruik kon nemen. Voor zichzelf pakte hij een dun matras voor op de bank wanneer hij slapen zou.

Terwijl ze haar haren kamde neuriede ze zachtjes een liedje. Met ogen gesloten haalde ze haar borstel door haar lange zwarte haar die langzaam aan zacht begon te worden. Toen die zeker heel zacht was geworden opende Ardella haar ogen en legde haar borstel neer. Ara stond op en liep rustig naar de woonkamer waar ze haar vader zag. Eerlijk is eerlijk, ze wist gewoon niet wat ze kon doen, hoewel een meisje eigenlijk zat dingen kon doen zo als: Naaien, borduren, schilderen, breien....Maar ze had het nooit geleerd en ze kon het ook gewoon niet. 'Is er niks te doen? Kunnen we niet kaarten of iets?' vroeg ze hopend en keek hem net zo aan.

Ardella kwam binnen en vroeg of er niks te doen was. Syrax keek haar aan. 'Weet je zeker dat je niet wil rusten? Je hebt namelijk niet iets meegemaakt dat je elke dag zou willen.' zei hij en keek haar vragend aan. Sy wilde best met haarkaarten of misschien kon ze een van de ouderen helpen?

'Weet je zeker dat je niet wil rusten? Je hebt namelijk niet iets meegemaakt dat je elke dag zou willen.' zei hij en keek haar vragend aan. Ardella keek hem indringend aan 'Als ik niks ga doen, dan moet ik er juist aan denken.' Zei ze geërgerd en liep naar hem toe en pakte wat dekens en die begon op nieuw in elkaar te vouwen. Ze wou gewoon iets te doen hebben...Zitten en niks doen, dat zou juist haar laten dneken aan wat er was gebeurd.

Ardella keek hem indringend aan 'Als ik niks ga doen, dan moet ik er juist aan denken.' Zei ze geërgerd en liep naar hem toe en pakte wat dekens en die begon op nieuw in elkaar te vouwen. Ze wou gewoon iets te doen hebben...Zitten en niks doen, dat zou juist haar laten dneken aan wat er was gebeurd. Syrax glimlachte vriendlijk op haar woorden en knikte. 'Je zou ook en van de leden kunnen helpen? Ik red me wel hier.' zei Syrax en legde nog wat andere dingen op tafel die voor vanavond lekker konden zijn.

'Je zou ook en van de leden kunnen helpen? Ik red me wel hier.' zei Syrax en legde nog wat andere dingen op tafel, Ardella zuchten voor ze knikte en legde de deken neer voor ze naar buiten liep, serieuze? Iemand helpen? Wie zou ze kunnen helpen? de meeste mogen haar niet eens...Maar goed, proberen kon niet erg zijn en plus dan kon ze zeggen dat ze het geprobeerd had! De beste keus was Mathilda, die mocht haar vader niet echt en zou vast haar ook niet mogen, hoewel ze haar wel had geholpen toen ze ziek was. Ara liep de veranda op en klopte op de deur. Toe nde deur open ging keek ze naar de vrouw 'Ik vroeg me af of je hulp nodig had met iets?' Een vriendelijk glimlach verscheen op de gelaat van Ardella.

Syrax hoorde haar zuchten en hij keek haar even aan. Medelijden welde op, maar bereikte zijn ogen niet omdat Eda had gezegt sterkte te tonen. Toen ze naar buiten ging bleef Sy haar nog even garde slaan, maar uit eindelijk wende hij zich weer aan de voorbereidingen. Het gevoel hebbende dat hij het goed deed.
Mathilda was druk met een geneeskrachtige drank aan het brouwen toen er op de deur werd geklopt. Gelukkig had ze op dat moment niks in haar handen, want ze had niemand verwacht. Rustig schuifelde de oude heelster richting de voor deur en opende deze. Daar stond het kind van Syrax! Haar vraag of ze helpen kon tot zich door te laten dringen. 'Ik kan wel wat hulp gebruiken met het op lezen van de ingredienten. Ik mag dan heler zijn, maar mijn ogen gaan van ouderdom achteruit.' zei ze vriendelijk. Hoewel ze Sue's zoon maar voor de helft niet, maar dat kwam door Bane. De oude vrouw stapte opzij om Ara binnen te laten voor ze de deur weer dicht en schuifelde weerrichting de ketel.

'Ik kan wel wat hulp gebruiken met het op lezen van de ingredienten. Ik mag dan heler zijn, maar mijn ogen gaan van ouderdom achteruit.' zei ze vriendelijk....Fijn, dus ze kon hier helpen, joehoe! Goed, nu zat ze er mee opgeschept en ze mocht niet zomaar terug deinzen. Ara liep met een glimlach naar binnen werd meteen door kruiden overspoeld, sommige kende ze van geur en de andere niet. Sommige gebruikte ze zelf om verdoving te maken of gif. Ardella liep naar de boek toe die open was en keek naar de bladzijde die open was en keek er naar, de meeste ingredienten kende ze nog niet. Bij sommige namen vroeg ze zich echt af hoe je die ooit moest uitspreken. Ardella keek naar Mathilda of ze mocht beginnen.

Ardella kwam met een glimlach naar binnen en liep naar het boek toe. Mathilda zag haar omkijken en ze knikte zachtjes instemmend met haar hoofd. De meeste kruiden stonden in het latijns geschreven, maar als je goed keek stond het ook in hun taal net eronder tussen twee haakjes. Mathilda wachten af op de woorden van Ara.

Ardella zag hoe Mathilda knikte en Ardella keek nar de woorden en sprak ze uit, gelukkig had ze gezien dat het ook in normaal taal was geschreven. Tenminste niet zo lastig als de standaart taal. haar tong begon te wennen aan de woorden en ze begon het steeds soepeler uit te spreken. Toen de laatste dingen gezegd waren keek ze afwachtend naar Mathilda. Het was best wel vermakend om dit te doen!

Ardella bleek een goede hulp te zijn en hoewel ze eerst happerde ging het haar toch steeds beter af. Mathilda zag haar kijken en ze glimlachte vriendelijk. 'Dat heb je mooi gedaan lieverd. Als je alvast de flesjes die ik schoon gemaakt heb even uit de keuken zou willen halen? Kijk wel uit het zijn er nogal veel!' zei Mathilda vriendelijk en roerde rustig in de ketel. Het goedje zou nog een klein uurtje moeten pruttelend, want dan hadden de kruiden hun heilzame werking aan het drankje afgegeven.

Dat heb je mooi gedaan lieverd. Als je alvast de flesjes die ik schoon gemaakt heb even uit de keuken zou willen halen? Kijk wel uit het zijn er nogal veel!' zei Mathilda vriendelijk en roerde rustig in de ketel. Ardella knikte en liep naar de keuken waar ze al snel heleboel flesjes vond. Ara pakte de schoongemaakte flesjes en merkte niet hoe ze perongeluk er eentje afstoten, die vloog naar beneden en toen Ara dat zag waren haar eractie's al voor haar, met haar voet ving ze het op en pakte het gauw weer vast met haar handen en zette terug..het was misschien beter als ze niet bij glazen of flesjes in de buurt zou zijn, daar was ze altid al slecht in geweest, als ze iets pakte van glas zou het bijna altijd stuk gaan....Ara liep gauw terug 'Gevonden!' Zei ze met een glimlach en zette het op de tafel waar de kruiden stonden.

Ardella knikte en liep weg. Mathilda bleef roeren terwijl ze bezigheden in haar keuken hoorde. Het was altijd fijn om iemand om zich heen te hebben, vooral nu ze ouder werd en haar ogen achteruit gingen. De drank begon te pruttelen en Mathilda stopte met roeren. Nu kon het even sudderen en dan moest ze de boel zeven zodat ze de vloeistof in de flesjes gieten die Ardella was gaan halen. Mathilda glimlachte vriendelijk toen ze terug kwam. 'Mooi nu nog de metale kom en een zeef.' zei Mathilda en zetten de flesjes netjes op een rijtje en legde de kruiden weer op hun plek in een grote kast met lades.

Mathilda glimlachte vriendelijk toen ze terug kwam. 'Mooi nu nog de metale kom en een zeef.' zei Mathilda en zetten de flesjes netjes op een rijtje en legde de kruiden weer op hun plek in een grote kast met lades. Ara knikte en pakte alles wat ze vroeg, zo ging het een beetje haar dag, hee nen weer lopen, dingen brengen of voorlezen. Toen de avond weer viel voelde Ardella zich vermoeid, ze voelde zich moe en zeker na wat er gebeurd was voelde ze haar spieren bij haar benen pas echt. Ara bewoog wat met haar schouders en keek nar MAthilda, wachtend tot er meer zou komen.

Ardella was een geweldig hulpje. Ze deed alles zonder tegenspreken. Wel had ze zo nu en dan vragen, maar daat antwoorden Mathilda gewoon op. De dag leek voorbij te vliegen en soms hadden ze wat lol. Na de laatste flesjes gevult te hebben bemerkte ze dat Ardella ergens last van had. Ze zetten de krat met benaming van de drankjes in een van de onderste lades en zocht in een andere. Het was een zeldzaam kruidendrakje. 'Ardella? Zou je nog een klein flesje uit die kast willen pakken?' vroeg Mathilda haar en wees naar een flesjeskast die te hoog voor Mathilda aan de muur hing. Zewachten tot ze het flesje kreeg en trok de dop eraf voor het vrouwtje het zeldzame goedje erin goot tot hij vol was. Het bevallen maar 20 ml dus veel was dat niet vanuit een 500 ml flesje waar Mathilda al haar drankjes in bewaarde. 'Hier, drink dit voor je het bed instapt dan ben je morgen weer fit. Je kunt nu gaan lieverd.' zei Mathilda en gaf het flesje aan Ara voor ze haar vriendelijk weg stuurde.

Ara bleef rustig staan en probeerde haar spieren iets te ontspannen. Ara zag hoe Mathilda laatste dingen deed en wachte af wat de volgende opdracht zijn? 'Ardella? Zou je nog een klein flesje uit die kast willen pakken?' vroeg Mathilda haar en wees naar een flesjeskast die te hoog voor Mathilda aan de muur hing. Ara knikte en liep naar de kast en nam ahar schaduwen aan, ze vloog wat omhoog en nam het flesje en kwam terug p de grond, weer in haar vaste vorm. Ardella gaf het flesje aan Mathilda en zag hoe ze er wat indeed en dat in haar handen werd gedrukt. 'Hier, drink dit voor je het bed instapt dan ben je morgen weer fit. Je kunt nu gaan lieverd.' zei Mathilda en gaf het flesje aan Ara voor ze haar vriendelijk weg stuurde. Ardella glimlachte vriendelijk terug 'Bedankt en tot gauw.' Zei ze rustig voor ze de deur uitging en richting haar vaders huis liep. Daar liep ze stilletjes naar binnen, het was laat geworden en ze hoopte dat haar vader al sliep...Ara liep gauw naar haar kamer waar ze het flesje zette en gauw de badkamer indook en snel haar tanden poetste en zich omkleden. Ara liep weer terug naar haar kamer waar het goedje pakte en op haar bed ging zitten, ze wou het net innemen toen...

Mathilda keek haar vriendelijk glimlachend na. Het was een lief kind, maar ze ging naar haar eigen bed en viel rustig in slaap.

Syrax was nog druk geweest en had daarna rustig op de bank gezeten. Blijkbaar was zijn dochter druk, maar ze had afleiding en dat was goed. Syrax liep naar buiten om te kijken of hij zo'n kristal uit de grot kon krijgen. Nadat hij naar het eiland gevlogen was en in het meertje gedoken was en zo in de grot gekomen voelde hij de kristallen al. Syrax zocht naar een mooi kristal zonder barsten en scheuren en vond deze. Zachtjes sprak hij tot de kristallen of hij eentje meenemen maar hun geheim bewaren zou. Bij deze woorden hoorde hij zacht gefluister dat het voor deze keer mocht. Sy pakte het kristal vast en voelde dat het mee gaf. Zelfs wat rots bleef eraan vast zitten. Syrax stopte het kristal in een zijde zak die hij mee genomen had en borg die op tussen zijn witte buis en zijn blote huid. Daarna vertrok Syrax weer. Vanuit het eiland vloog hij direct naar huis toe. Hij landen en shifte terug voor Sy naar binnen liep zag hij dat Ardella net uit de badkamer kwam gelopen. Wat leek ze toch veel op haar moeder! Syrax liep rustig naar zijn slaapkamer waar hij het kristal op bed legde en naar de slaapkamer van Ara liep. 'En hoe was je dag?' vroeg hij nieuwschierig.

Haar vader kwam binnen en snel nam ze het drankje, ze voelde zich vermoeid maar als ze Mathilda kon helpen net, kan ze ook best met haar vader praten. 'En hoe was je dag?' vroeg hij nieuwschierig. Ara zette het lege flesje neer op tafel en haalde haar schouders op 'Vermoeiend.' Zei ze half lachend en ging liggen terwijl ze haar bovenbenen masseerde 'Man! Ik heb nog nooit zo een last gehad van mijn benen.' Zei ze kreunend en keek naar haar vader 'En hoe was jou dag?' vroeg ze rustig en keek haar vader vragend aan, egenlijk wou ze vragen wanneer haar oppaser morgen zou komen zodat ze voor dat gebeuren weg kon zijn mar dat leek haar een beetje erg, tenminste nu nog niet, straks misschien als ze niet in slaap zou vallen.