Cold Winter Days

De wachters hadden zo hun bevelen gekregen om de Hellwolven te gaan halen wiens namen ze kende en het ging best lekker. 'Jullie gaan samen met jullie leider naar het dorp bij Umes waar de shifters die jullie niet geholpen hebben worden gedood. Daarna komen jullie terug en brengen raport uit. Die gedood worden zullen jullie mogen eten de rest van de dorpelingen laten jullie met rust!' zei Charles en hij keek de wolven even aan voor hij een beweging maakte dat ze Cervius moesten gaan halen.

(Sorry nog al kort)

(Niet erg, hoop dat je hier wat mee kan. :p )

Na nog een poosje door de sneeuw geploeterd te hebben kwam Cervius bij de poort van het Paleis. Hij had geen andere optie kunnen verzinnen om binnen te komen, dus liep simpelweg op de wachters af die even hun wapens steviger omklemden bij zijn aanzicht. Toen ze zijn paarse armband met het koninklijke logo zagen ontspande hun houding wat, maar bleven op hun hoede, want niets weerhield Cervius ervan hen wel te doden. 'Waar kom jij vandaan?' vroeg een van hen met een angstige ondertoon. Cervius zijn mondhoeken krulden op, en in zijn ogen verscheen een uitdagende glans. 'Simpel, ik ben ontsnapt om mijn eigen eten te vangen om niet meer van dat spul binnen te krijgen wat je rustig houd. Het heeft me bijna vergiftigd, en vertel maar aan Charles wat je wilt, maar ik neem die rotzooi niet meer.' zei Cervius, en de wachters fronsten. Ze wisten er niets tegenin te brengen, maar lieten hem uiteindelijk schouderophalend door. De tuinen, die vol stonden met kleurige bloemen die alleen in de wintermaanden groeiden, sierden de tuin en de grint paden waren sneeuwvrij gemaakt. Het werd, zeker na die verrassende aanval, streng bewaakt. Toch passeerde Cervius de angstige wachters op zijn dooie gemak, die zich duidelijk ongemakkelijk voelden bij zijn aanwezigheid. Het nieuws over het bloedbad was als een lopend vuurtje rond gegaan, en Cervius vond het fijn dat ze wisten met wie ze te maken hadden en ze geen doodgewone overmaatse waakhonden waren. De Drug begon zijn na effecten te vertonen door hem hoofdpijn te geven, en toen Cervius bij de zijn kamer kwam keken de wachters verbaasd op. 'Hoe kom jij hier?!' zei een van hen verrast. 'Dat ga ik jou niet aan je neus hangen, worm. En nu aan de kant voor ik jullie in stukjes scheur' grauwde Cervius geërgerd, en hoefde het geen tweede keer te zeggen toen hij een van hen wild opzij mepte die tegen hem in ging. Eenmaal binnen Shifte hij terug in zijn menselijke gedaante en trok zijn jack weer uit. De openhaard stak hij weer aan en ging er in een kleermakers houding bij zitten. Niet veel later waren er stemmen op de gang te horen. De tweeling uit de groep Hellewolven kwamen bij zijn kamer om de orders door te geven, wiens Shift lichamen een stuk slanker waren dan die van Cervius. Nadat ze waren binnengelaten Shiften ze in hun menselijke gedaantes, twee beeldschone vrouwen, wat je niet verwachtte van Demonen. Ze waren identiek, al had de een lange bruine krullen en de ander wilder bruin haar tot iets voorbij haar schouders. Toen Cervius voetstappen opmerkte keek hij om over zijn schouder, en grijnsde bij de aanblik van de twee. 'Zafina en Avelin, goed jullie te zien..' zei hij na hen gebaard te hebben bij hem te komen zitten. 'Ook goed jou weer te zien.' zeiden ze tegelijk. 'We zijn hier om door te geven dat die koning ons een dorp bij Umes aan wil laten vallen. De Shifters die ons niet geholpen hebben moeten dood, en daarna wil hij verslag.' zei Avelin 'Maar je ziet wel wat bleek, en hoe komt dat alles hier verwoest is?' vroeg Zafina er gelijk achteraan. 'Hoho.. Wacht even..' mompelde Cervius. 'Wat mij betreft kan die koning de bevelen in zijn achterste steken, want hij heeft me proberen te beïnvloeden door een of ander spul in het eten te stoppen. Ik werd er dood ziek van, en het is niet helemaal weg. Voor het uitgewerkt is ga ik niets doen.' zei Cervius ferm. 'Maar hoe gaat het met jullie en de rest van de groep?' vervolgde hij vragend, waarna de twee om ste beurten een deel vertelden over hun verblijf en hoe ze gedwongen werden hun namen te onthullen. Cervius vloekte, maar was al lang blij dat ze allemaal in orde waren.

(King Charles II)
Charles stuurde de tweeling naar Cervius omdat ze hem niet eruit wilde laten. Charles begon zijn woede steeds meer te tonen met zulke incopenente dienaren. Eerst die dienstmaagd die bijna zijn gehele plan ten gronde zou richten en nu weer angsthazen die bang waren te sterven als ze de leider eruit lieten! Charles bedacht net iets en riep zijn raads heren bijeen. Het was lang onderhandelen, maar als het werkte was dat mooi meegenomen!

Toen de tweeling waren uitgesproken wreef Cervius nadenkend over zijn kin. Het was geen goed nieuws, en zeker door die armbanden waren ze gedwongen de koning de dienen. Hij haatte de gedachte, want de enige die hij wou dienen was Satan! 'Het lijkt er toch op dat we eerst geen andere keuze hebben.' mompelde Cervius somber. 'Geen zorgen, we worden goed behandeld voor zover.. Bovendien kon de situatie erger zijn..' zei Avelin in een poging hem op te beuren. 'Erger? Ze benemen ons de vrijheid en stoppen troep in het eten om ons te onderdrukken.' snauwde Cervius, die op stond en Shifte terwijl hij naar de deur liep. Toch begon hij steeds meer drang naar de Drugs te krijgen, maar zijn ijzeren wil dwong hem er af te blijven. Het was moeilijk, omdat de Drug hem ontspannen en op zijn gemak liet voelen wanneer het begon te werken. Als hij het een tijdje lang niet nam kreeg hij de na-effecten, die er voor zorgden dat hij ontzettende hoofdpijn kreeg en misselijk werd. Toch negeerde hij het, en was blij er op tijd achter te zijn gekomen voor het hem compleet in bedwang hield. 'Doe die deur open!' brulde Cervius, waarna de deur werd geopend en de tweeling volgden die ook weer terug waren geshift. Zijn grote gestalte paste maar net door sommige gangen, en toen hij uiteindelijk uit het doolhof kwam liep hij het plein op. De Hellewolven waarvan de namen bekend waren zaten al te wachten. Een officier met meerdere medailles, goud gekleurde epauletten en met een strenge uitdrukking op zijn gezicht kwam naar hem toe. Op de bevende handen na toonde de man geen angst, en keek even de kring rond. 'Zoals jullie weten hebben jullie opdracht gekregen de Shifters, op hen die jullie geholpen hebben na, te doden. Het dorp ligt ongeveer vijftien kilometer ten Noord-westen van de stad, en word bewoond door twaalfhonderd inwoners waarvan ongeveer honderdvijftig kunnen shiften. Dood de Shifters alleen, maar laat de andere inwoners met rust. Nog vragen?' zei de man, en Cervius gromde zacht. 'Ja.. Hoe denk je achter de namen van de Hellewolven die niet kunnen praten te komen?' vroeg hij, waarop de man een ongemakkelijke houding kreeg. 'Ehh.. tja..' stamelde hij. 'Als je mij de kans geeft wil ik ze wel geven door het aan hen te vragen, want hier schieten we ook niks mee op. Hoe meer er mee kunnen hoe beter.' zei Cervius, en de man knikte even opgelucht waarna hij richting het cellenblok liep. Met een kort knikje richting de groep liep hij de man achterna, die de zware deur opende. De Hellewolven waren in extra grote cellen geplaatst, maar het was behoorlijk donker. Bij elke cel vroeg Cervius in hun eigen taal of de anderen hun namen wouden geven, en uiteindelijk stemden ze allemaal in. 'Goed.. Van links voor naar achter zijn Akkasha, Oromis, Sharzan..-' zei Cervius, en noemde alle namen op terwijl de officier die noteerde. Alleen Angel kon zelf praten, maar had geweigerd haar naam te vertellen. Ze was bevriend met Drake geweest en sindsdien zijn verraad kon niks haar nog schelen. Maar toen Cervius alles uitlegde stemde ze in. Eenmaal buiten verzamelden ze zich weer, en gingen op weg..