Angel‘s!?

De gooide een geldbuidel toe die hij handig op ving en wilde net vragen waarvoor het was, maar ze was hem voor en Drake knikte dankbaar voor hij het zakje in zijn jack stopte die die voor ze vertrokken vast had gepakt. 'Dat zal best, voor ik hier kwam hem ik dat beest als een flink te grazen genomen met een flauwe grap, maar die kent geen enkele humeur en in moest het voorduren met zijn tand afdrukken in mijn hals.' zei Drake wat serieuzer en zag haar schaapachtige grijns. 'Jullie ook geluk met het verdrijven met de demonen die wel zo veel schade aan richten.' zei Drake en liep het bergpad af. Hij voelde aan dat de jongen zich niet op zijn gemak voelde, maar Drake vond het spijtig om ze voor te liegen. Satan had hem ingefluiterd dat hij dit moest doen omdat hij dan binnen de dorpen en steden achter de bewaking's tijden kon komen en als hij het vertrouwen van een redelijk hoog aangezien persoon kon krijgen hun plannen door brieven. Drake liep eerst een heel eind en hij kon best snel lopen, maar voor zijn eigen plezier vond hij het leuker om van rots naar rots te springen en verdween achter de bergrug voor hij zich in zijn ware vorm terug veranderde. Het medaloin bengelde om zijn hals en zou de meeste demonen laten denken dat hij over gelopen was, maar Satan zou zo wel Lira als Cervius en de andere generalen die zijn plan te weten zouden komen. Drake zou de ketting alleen af hoeven doen om de info door te hoeven geven. Drake vond het niet leuk, maar Satan had hem gezegd dat hij op deze manier geen moorden hoefte te plegen en daar was hij zelf heel blij mee. Drake stoof weg over het bergpad en rende tot hij bij de boomgrens aan kwam en snoof de lucht van prooi op die hij opzocht en ving. Het waren wilde honden die door toe doen van de demonen door hun bazen hun woningen stuk te maken dat ze verwildert waren. Drake verslont er een stuk of drie voor hij op stond en zijn bek waste voor hij zijn weg vervolgde. De engel wist hier niks van nog haar leerling die al iets vermoed had, maar Drake was blij dat ze hem niet meer zouden neer knallen met hun sterrenschoten en dat dankzij dat medalion!

In zijn gedachten hoorde hij "maak je geen zorgen soms moet je naar je hart luisteren niet naar aura's" Zei ze kalm. Cody knikte nog steeds neit overtuigd, hij las de aura's sinds zijn kindheid en was daar op vertrouwd. Zijn meoder had een hele gesprek met die demon en hij lette neit meer op maar hi jhad wel meegekregen dat die demon op zijn eigenhoutje zich zelf wou bevrijden, nouja hij had zelf er voor gekoze ndus ko neht Cody weinig schelen maar die gerommel uit de buik deed hem opkijken en hij grinnikte, hij zag hoe ze hem een kleine buidel met geld gaf en zei dat ie dan geeen eten hoefde te stelen en Cody glimlachte terwijl hij terug dacht aan het etentje met Alina. Cody keek even verward toen zijn moeder tegen hem zei dat ze beter konden gaan, Cody knikte en liep naar zijn moeder, hij keek toe hoe die demon verdween en tone hij uit zicht was keek hij bezorgd 'Ik vidn het maar niks dat je die medaillon gaf, ik vertrouw hem neit en zijn aura al zeker.' Zei hij schuddend, Cody hield zich vaak stil als er nog iemand in de buurt was maar als hij met zijn moeder alleen was werd hij spraakzamer en vaak als Cody iets vermoede klopte dat ook.