that was not your best idea

Hij zag dat het meisje twijfelde en wachte geduldig tot ze zich zou omdraaien, en toen ze omdraaide was hij lichtverbaasd, hij had wel verwacht dat ze zou ontsnappen maar niet zo snel. ."ik zei toch dat ik eruit zou geraken,lieve koning" Hij grijnsde "opnieuw heb je me onderschat" Hij knikte 'Ja inderdaad ik had het niet zo snel verwacht.' Zei hij kalm en knipte met zijn vingers, er kwamen een stel wachters naar binnen gerend en pakte het meisje vast. 'Breng haar naar kamer 3.' Zei hij kalm, kamer 3 was extra bewaakt voor zulke types als het meisje, je zou er niet zo makkelijk er uit komen.

Tamina keek hem glimlachend aan, iets uitdagens zat tussen die gewone glimlach. Haar licht blonde haren lagen sierlijk rond haar gezicht terwijl ze hem strak aankeek. Hij grijnsde 'Ja inderdaad ik had het niet zo snel verwacht.' Zei hij kalm Tamina zette juist een stap om er vandoor te gaan toen hij inneens in zijn vingers knipte en wachter haar vast grepen."He" Sprak ze lichtjes geschrokken...oke dit had ze niet zien aankomen, dus hij moest gewoon in zijn vingers knippen en die zielig hoopje wachters kwamen al naar hem toe. Best handig, maar dat is natuurlijk nu wel een nadeel."Oke...dat hoorde niet bij het plan" Verzuchtte ze."In jou kamer terecht komen was wel het laatste wat ik had hopen tegenkomen" ging ze verder. ja eigenlijk had ze verwacht de uitgang tegen te komen. Misschien moet ze de volgende keer gewoon de weg vragen plaats van in alle deure kijken of ze de uitgang had gevonden of niet. 'Breng haar naar kamer 3.' Zei hij kalm. Tamina keek de koning rechtaan."Nu een kamer? beter dan de cel, maar dan nog. " Sprak ze wat kribbig en probeerde zich los te wringen terwijl ze naar de kamer werd gebracht en vervolgens weer zat opgesloten."Perfect." Sprak ze woedend. Ze had echt zin om nu met iets te smijten. Met een kwade gezicht ging ze op de grond gaan zitten tegen een van de muren en staarde pissig voorzich uit.

Dit had ze dus zeker niet verwacht van hem en hij grijnsde bij haar woorden. Oke...dat hoorde niet bij het plan" Verzuchtte ze."In jou kamer terecht komen was wel het laatste wat ik had hopen tegenkomen" ging ze verder. Hij haalde zijn schouders op, 'ja das dom om metee nde mooiste deur te kiezen want achter zulke deuren kun je altijd een slang verwachten.' Zei hij kalm en keek toe hoe ze weg werd gebracht en keek nog is naar zijn horloge, haar drug zou bijna uitgewerkt zijn en dat was maar goed dat ze in ee ngoede kamer zat "Nu een kamer? beter dan de cel, maar dan nog. " hij bleef maar glimlachen en liep toen naar haar kamer, kamer 3 was erg streng bewaakt en over al zat stroom dus als je bijvoorbeeld een faas wou pakken zou ze onder stroom te komen staan, ze kon alleen veilig op haar bed liggen en haar tafel aanraken.

Tamina zuchtte gefrustreerd. Ze had beter moeten weten. En door de woorden van de koning dat het niet slim was om naar de mooiste deur te gaan maakte haar nog kwader omdat hij nog gelijk had ook. En dat wist Tamina maar al te goed. de kamer viel nog mee maar woedend sloeg ze haar vuist tegen iets dat ze maar amper had gekregen en voelde meteen stroom door haar hele lijf razen."godver..." Schreeuwde ze. Meer van de schrik dan van de pijn. Vermoeid stapte Tamina naar het bed. Raakte het even vluchtig aan om te zien of het niet ook zonder stroom zat en ging er toen op gaan liggen. Ze was kapot. Te ontsnappen uit dat gevang had heel veel energie gekost en pas nu voelde ze hoe zwaar de vermoeidheid op haar schouders lag. Met slome bewegingen deed ze haar schoenen uit en legde zich gemakkelijk op het bed. Ze zal wel weer wakker komen door het lawaai. Doodmoe sloot ze haar ogen legde haar ene hand onder haar kussen en het andere vlak naast haar gezicht. En viel zo in een diepe slaap, te moe om weer snel wakker te willen komen. Haar lippen gingen iets uiteen om via haar mond te kunnen ademen.

Toen hi jzag dat ze ging slapen vertrok hi jzelf naar zijn eige kamer en ging zelf op bed liggen slapen, vandaag sliep allee neen vrouw bij hem, hij had niet zo veel in andere zin in iets actiefs, de dromen bleven hem kwalle nen toen hij 's ochtends wakker was ging hij eerst bij zijn gevangen langs kijke hoe het met hu ngign en stopte bij kamer 3 en keek naar het meisje, heo voelde ze zich?

Het voelde goed om weer wat rust te hebben. Het was zo rust geven. het kon haar zelfs helemaal niet schelen dat het eigenlijk een soort gevang was, nee nu op het moment zag ze het als een gewone kamer aan. Waar ze gewoon in kon gaan slapen. genieten van de rust dat er nu heerste. Een sierlijke glimlach kwamen op haar lippen terecht haar gezicht stond rustig en de glimlach meende ze. Ze had nu helemaal rust. Even geeuwde ze opende toen langzaam haar smargard groene ogen en keek voorzicht uit waardoor ze de koning zag. De glimlach verdween niet van haar lippen. De slaap had haar goed gedaan, had haar weer helemaal opgepept, ze had weer al haar energie."Is er iets" Sprak ze weer. met haar normale rustige melodieuze stem en keek de koning rustig en afwachtend aan.

Hij zag dat ze er vredig uitzag en hij grinnikte, niet lang meer, ze was een kat en een grote ook dus zou ze wel pittig zijn, hij vroeg zich af hoe ze in bed was en glimlachte toe nze hem met een glimlach aankeek. ."Is er iets" Sprak ze weer. met haar normale rustige melodieuze stem en keek de koning rustig en afwachtend aan. HIj glimlachte en haalde zijn schouders op 'niet echt, alleen dat je je ontbijt krijgt, ik hoop dat je wat kon slapen?' vroeg hij rustig terwijl een bediende het blad op het tafel legde en weer snel verdween, het waren schijtlaarzen die bediendes!

eindelijk was ze weer genoeg uitgerust het had echt deugd gedaan. maar ze moest oppasen ze moest alert blijven. hij vroeg of ze had kunnen slapen,waarop ze beleefd knikte. daarna werd er eten gebracht. meteen was ze alert keek eerst argwanend naar het eten en vervolgens naar de koning"ik heb al gezegt dat ik geen eten aanvaard van vreemden,ookal ben je de koning" hield ze vol"ik heb trouwens toch geen honger"eigenlijk wel want gisteren had ze ook al niet gegeten,maar dat moet hij niet weten natuurlijk

"ik heb al gezegt dat ik geen eten aanvaard van vreemden,ookal ben je de koning" hield ze vol"ik heb trouwens toch geen honger" Hij haalde zijn schouders op 'Als je niet wil eten hoeft dat niet.' Zei hij en knitke met zijn vingers en weer kwamen er 2 bewakers binnen met 2 spuiten, ze grepen haar vast en soten o mde beurt het spuit i nhaar leeg en vluchten toen weer weg, hij keek naar zijn zakhorlogen en zuchten, 'Wat heb jij geluk, ik moet nu al aan het werk. 'Zei hij klagend en liep naar de deur, over paar uur zou ze weer afkick verschijnselen verschijnen maar hij zou er optijd zijn om mee te genieten hoe ze lijd.

Tamina keek hem weer koeltjes aan, ze was weer helemaal wakker. De slaap was er niet meer dus dat was goed, was ze weer alerter dan wanneer ze nog maar juist uit haar slaap was gekomen. 'Als je niet wil eten hoeft dat niet.' Zei hij knipte vervolgens met zijn vingers. En het eten werd weer weg gehaald. best wel jammer ze had toch honger gehad maar ze was koppig om het eten te aanvaarden. Misschien de volgende keer, ze zal wel zien. Twee wachters kwamen op haar af, meteen wist ze wat die twee in handen hadden. Tamina wou zich nog terug trekken maar ze zat anders tegen de muur en ze wou niet weer onder stroom liggen. Daardoor werd ze meteen vastgegrepen en voelde daarna meteen ook de twee naalden in haar. Beide wachters waren al weer meteen uit de kamer gerend als bange kippen. 'Wat heb jij geluk, ik moet nu al aan het werk. 'Zei hij klagend. Tamina draaide even met haar ogen en ging weer gaan liggen terwijl ze naar het plafond staarde. "zeg dat wel" zei ze weer met haar normale sarcasme.Op een of andere manier zal ze hier ook wel uit geraken. Alleen moet ze maar weten hoe.

Hij verveelde zich dood tijdens het vergadering e nspeelde wat met zijn zilver briefen opener terwijl hij luisterde naar het super saai gesprek die he mecht mateloos begon te irriteren, toen hij van tamina weg ging lag ze heerlijk op het bed en dat kon hij nooit doen tegenwoordig sinds ze de shape shifters uitroeide, en toen het eidnelij kvoorbij was liep hij kalm door de gang langs de belangerijke kamers waar shifters i nzaten, hij stopte bij kamer 3 en liep anar binnen 'goede middag.' Zei hij grijnzend en kee knaar zijn horloge, is zien, de drug moest zometeen uitgewerkt zijn.

Tamina wist niet hoe laat het was. Af en toe telde ze zelfs tot zestig omdat ze dan ook helemaal niks te doen had. Maar die drugs kennede gaat dat dus echt niet meer lang duren. Gelukkig zal ze er deze keer op voorbereid zijn en het nu beter aankunnen dan eens. Ze voelde hoe het beest in haar daar volkomen mee eens was. Afwachtend op wat dan ook staarde ze verveeld naar het plafond. Al snel hoorde ze de voetstappen die ze nu maar goed genoeg kende, en ja hoor de koning kwam de kamer binnen. 'goede middag.' hoorde ze hem zeggen. Ze ging recht gaan zitten zag hem naar zijn horloge kijken."Is het al zo ver." Sprak ze kribbig. "Kun je niet iemand anders zien pijn lijden. Je hebt hier toch genoeg gevangen." Sprak ze geirriteerd. Stond vliegensvlug recht en stapte op de koning af, gewoon om hem te slaan want daar had ze zin in. Maar ze was nog maar half weg toen ze meteen even kort door haar benen zakte. Ze voelde al snel weer die brandende gevoel weer door heel haar lijf razen. Even beet ze op haar onderlip, voegde zich samen met de sabeltand tijger en kon weer makkelijker weer rechtstaan en keek de koning geamuseerd aan. Nu zette ze een pas, en weer een. Het ging langzaam maar ze kwam iedere keer dichter bij de koning.

"Is het al zo ver." Sprak ze kribbig. "Kun je niet iemand anders zien pijn lijden. Je hebt hier toch genoeg gevangen." Sprak ze geirriteerd. Stond vliegensvlug recht en stapte op de koning af, hIj keek haar kalm aan en glimlachte toen ze halverwege door haar benen zakte . Even beet ze op haar onderlip, voegde zich samen met de sabeltand tijger en kon weer makkelijker weer rechtstaan en keek de koning geamuseerd aan. Nu zette ze een pas, en weer een. Het ging langzaam maar ze kwam iedere keer dichter bij de koning. Hij wachte nnog steeds geduldig tot Ze bij hem was en grijnsde toe nze naast hem zat, hij pakte haar schouders beet en drukte zijn lippen op haar mond.

het was lastiger dan ze had gedacht, en het leek vooral makkelijker. De weg naar hem toe stappen duurde ook zo lang volgens haar, natuurlijk was ze maar nog enkele seconde bezig ofzo maar voor haar duurde het toch wel langer. De pijn maakte het erger. Haar hoofd leek weer op openbarsting te staan. Het deed vreselijk veel zeer maar niet zoveel als de eerste keer. Tamina was er bijna. Ze zal er nog wel geraken. Misschien pas vanavond maar goed. Nee dat waren maar grappige gedachten probeerde zo de pijn te negeren. Eindelijk was ze er stond vlak naast hem, nouja het was meer zitten want de weg naar de koning was lastiger geweest dan ze had gehoopt. Onverwacht greep hij oppeens haar schouders vast. En voor ze het maar al te goed besefte voelde ze zin lippen om die van haar. Tamina sperde haar ogen wijdopen. Meteen zou ze hem hebben geslaan, maar het enige wat ze nog kon doen met de restende energie was een vuist ballen."Ben...je gek." Sprak ze woedend ook al was dat niet zo simpel meer. Dit kan ze weer volhouden net als de vorige keer."Waarvoor...was dat goed voor" Ging ze vervolgens verder. Maar als hij haar nu zou loslaten zou ze waarschijnlijk weer op de grond vallen. Niet dat het zo erg zou zijn.

"Ben...je gek." Sprak ze woedend ook al was dat niet zo simpel meer. Dit kan ze weer volhouden net als de vorige keer."Waarvoor...was dat goed voor" Ging ze vervolgens verder. Hij grijnsde en haadle zijn schouders op 'nou ik had er gewoon zin in, in zo ee ntenger meisje zit zoveel pit in.' Zei hij lachend, tilde haar een beetje op en bracht haar naar haar bed en legde haar neer, want hij had wel gemerkt dat ze zich neit lekker voelde, hij ging op het rand van het bed zitten en keek naar haar.

hij had nogal lef. even beet tamina weer op haar tanden ze verloor de concentratie doordat hij haar op hief en haar droeg tot aan het bed.ze negeerde zijn woorde en draaide met haar ogen in plaats van erop te reageren. tamina wist dat doordat ze nu anders op de drugs reageerde,maar dat was goed betekende dat er in haar lichaam een antistof werd aan gemaakt. tamina begon zich lichtjes ongemakkelijk te voelen doordat hij zo naar haar keek."waarom kijk je zo" sprak ze kribbig en keek hem kwaad aan.

Hij bleef haar een lange tijd aankijken ,z ewas prachtig en de shifter die i nhaar zat was sterk, hij kon haar zo voor zijn leger gebruiken maar wou hij dat wel? Nu Sue ziek was had hij iemand anders nodig en deze dame had pit wat hij wel leuk vond. "waarom kijk je zo" sprak ze kribbig en keek hem kwaad aan. Hij haalde zijn schouders op 'ik vrag me gewon af hoe het komt dat er in zo een klein lichaam zo ee ngrandieuze dier schuilt' Zei hij terwijl hij naar haar keek.

tamina hield hem strak aan het beviel haar niet dat hij naar haar bleef kijken. ze hield hem strak in de gaten. toen hij vertelde waarom hij zo keek en ergens overdacht verstijfde ze meteen hij mocht het niet weten,ook al wist ze niet waarom hij het niet mocht weten. "geen idee" antwoorde ze wat te snel. aan de buitekant kon je merken dat ze beter werd wat betekend dat ze de strijd in haar tegen de drugs aan het winnen is"je hebt je antwoord ,nog iets anders." vroeg ze op de zelfde kribbige toon. "Nee? dan mag je van mij part weer vertrekken." Vervolgde ze. Ze kreeg gewoon de rillingen van die blik, ze kende zo'n blikken maar goed. Wist het niet zo zeker van hem maar als de geruchten waar waren, dan wou ze liever dat hij uit haar buurt bleef.

"geen idee" antwoorde ze wat te snel. aan de buitekant kon je merken dat ze beter werd wat betekend dat ze de strijd in haar tegen de drugs aan het winnen is"je hebt je antwoord ,nog iets anders." vroeg ze op de zelfde kribbige toon. Hij haalde zijn schouders op 'Je antwoorde nou net iets te snel voor mij gevoel.' Zei Charles heel kalm en bleef haar nog steeds aankijken terwijl hij op haar antwoord wachten.

Tamina keek hem koeltjes aan. Zou hij snel weg gaan? Ah ze zal het wel zien of ze het nu wou dat het snel ging of niet. de tijd bleef maar traag voorbij tikken. 'Je antwoorde nou net iets te snel voor mij gevoel.' zei charles kalm en bleef haar aankijken. Even trok ze een wenkbrauw op."Oja?" Sprak ze sceptich en sloeg haar armen over elkaar."Wilt de koning dan geen snel antwoord?" Tamina sloeg haar ogen niet van hem af, nee dan zou het lijken dat ze iets verbergerde, wat ze ook wel degenlijk deed. Maar voor nu had ze het genoeg opgelost dat het niet meer zo verdacht was.

Even trok ze een wenkbrauw op."Oja?" Sprak ze sceptich en sloeg haar armen over elkaar."Wilt de koning dan geen snel antwoord?" Tamina sloeg haar ogen niet van hem af, Hij keek haar lang aan 'Ik wi ldat je de waarheid zegt en niks voor mij verbergt.' Zei hij kalm en keek haar doordringend aan, het lee kals of zijn ogen in haar ziel boorde.

Geen moment sloeg ze haar ogen van hem weg. Weerstond de blik zonder maar enige te krimpen of iets anders dergelijks dat haar zou verraden. Hij keek haar lang aan 'Ik wi ldat je de waarheid zegt en niks voor mij verbergt.' Zei hij kalm en keek haar doordringend aan. Hij leek haar ziel te doorboren. Maar toch."Waarom zou ik iets niet mogen verbergen voor jou. en moet ik hier oppeens de waarheid zeggen" Sprak ze kalm."jij bent houd ook weet ik wat allemaal geheim voor mij en voor vele anderen." Ja dat was toch ook zo, iedereen hield wel iets verborgen."En wat maakt jou dat eigenlijk uit" Sprak ze koppig. Normaal gezien zou ze zich meer naar achteren hebben verschoven, maar dan zat ze tegen de muur en kreeg ze waarschijnlijk weer stroom, dus moest ze maar blijven zitten waar ze zat.

. Maar toch."Waarom zou ik iets niet mogen verbergen voor jou. en moet ik hier oppeens de waarheid zeggen" Sprak ze kalm."jij bent houd ook weet ik wat allemaal geheim voor mij en voor vele anderen." Ja dat was toch ook zo, iedereen hield wel iets verborgen."En wat maakt jou dat eigenlijk uit" Sprak ze koppig. hij bleef haar kalm aan kijken maar van binnen voelde hij zich woedend woorden 'Ik wil graag alles over mijn bevolking weten, en sommige dingen mogen andere van elkaar neit weten, ik wil alleen weten wie jij bent en wat jij bent.' Zei hij zo kalm mogelijk.

Tamina wist dat het niet een slim idee was om koppig voort te blijven doen. maar haar adoptie ouders waren beide hunters de farron's waren dan ook goed bevriend met de ouders van Robin. En haar echte ouders. Wel...daar weet ze nu ook alles over, maar jammer genoeg waren die ook goed bekend. 'Ik wil graag alles over mijn bevolking weten, en sommige dingen mogen andere van elkaar neit weten, ik wil alleen weten wie jij bent en wat jij bent.' Zei hij zo kalm mogelijk. Tamina snoof verontwaardigd en boog zich dichter naar hem toe."Je ziet de shifters niet eens als jou bevolking aan." Siste ze woedend. Anders zou hij zich niet zo bedreigd voelen en zoveel mogenlijk shifters vangen. "Laten we zeggen dat ik oud bloed heb." Misschien had ze al teveel gezegt. Ze had geen idee. Maar de dragomir's die haar echte familie waren. Er was altijd iemand die de sabeltandtijger als shift had, en die moest dat de oudebloedlijn voortzetten. Het was een last die zij eigenlijk niet had gewild, maar er toch trots op was."Nu happy" Siste ze en trok ze kwaad van hem weg.

Tamina snoof verontwaardigd en boog zich dichter naar hem toe."Je ziet de shifters niet eens als jou bevolking aan." Siste ze woedend. Hij haalde zijn schouders op 'TJa jammer genoeg moet i keht wel zien als een deel van mijn bevolking.' Zei hij. "Laten we zeggen dat ik oud bloed heb." Hij dacht even diep na, misschien was dat net genoeg informatie die hij kon gebruiken maar goed hij deed als of het hem niks zei. "Nu happy" Siste ze en trok ze kwaad van hem weg. hij haalde zijn schouders op 'Ik ben er niet wijzer opgeworden maar het is een hele grote stap voor de sabeltand meisje.' Zei hij en stond op en liep nar de deur, een bediende kwam net met eten aan gelopen en 2 wachters met hun spuiten, hij knikte naar hun en liep richting het eetzaal.