I'm getting crazy over here.../sue, charles/

De konign luisterde aandachtig en toen haar duizeligheid verdwenen was glimlahte hij vriendelijk na zijn woorden of ze te voet was gegaan of door de lucht. 'Voor ik er achter kwam dat ik een shifter was vond ik vliegen al heerlijk, maar uit voorzorg vloog ik er altijd heen.' zei Sue en bleef de koning aan kijken. Ze wist niet waarom hij er naar vroeg, maar ze vond het niet erg om er over te praten. Dat kwam doordat ze ook niet echt meer wist wat ze deed.

'Voor ik er achter kwam dat ik een shifter was vond ik vliegen al heerlijk, maar uit voorzorg vloog ik er altijd heen.' zei Sue en bleef de koning aan kijken. hij knikte terwijl hij diep nadacht, dus ze kende het pad neit echt 'en je hebt dan nooit met je opa gelopen of gereden toen hij je terugbracht naar WOF?' vroeg hij rustig en bleef haar aankijken, als ze het pad zou vertellen zou hij eindelijk is kunnen aanvallen, dan hadden ze eidnelijk 1 groep uitgeschakeld en zou WOF niet meer zo goed gewaarschuwd zijn.

De koning vroeg of ze haar opa nooit geholpn had en of ze ooit mee gereden was. 'rijden kan ik wel, maar als ik mee ging vroeg mijn opa altijd of ik zou willen uit kijken naar gevaren en die zie je vanaf de lucht eerder dan op de grond, dus helaas niet. Mijn vader of Razor kennen de weg echter wel en beter zelfs.' zei Sue en hoorde haastige voetstappen dichterbij komen. Wat was er nu weer loos?

( Mag jezelf bedenken... ^,^)

'rijden kan ik wel, maar als ik mee ging vroeg mijn opa altijd of ik zou willen uit kijken naar gevaren en die zie je vanaf de lucht eerder dan op de grond, dus helaas niet. Mijn vader of Razor kennen de weg echter wel en beter zelfs.' zei Sue en hoorde haastige voetstappen dichterbij komen. Wat was er nu weer loos? Hij keek op toen hij 1 van zijn raadgevers binnen zag stormen, hij stond meteen op 'het spijt mij Sue, ik kom straks terug.' Zei hij kalm en liep achter zijn raadgever aan en toen hij hoorde wat die vertelde sprong hij bijna een gat in de lucht, ze hadden het pad ontdekt hoe ze naar de BFP konden komen, hij liep meteen naar de vergaderzaal om daar plannen te gaan maken.

Er kwam een van die zuurpruimen binnen en de koning sprong meteen op om met de raadsheer mee te gaan. Sue vond het niet erg, want ze was moe en wilde net gaan liggen toen een dienblad met voedsel binnen werd gebracht. Sue nam eerst de drug en at daarna haar voedsel voor ze op bed ging liggen in haar nachtjapon. Ze was moe van die duizel aanval en voelde nog eens aan haar buik. Die was zeer gespannen en tot haar schrik voelde ze dat die gegroeit was! Sue vroeg aan haar draak wat er met haar loos was w haar draak gromde boos. Zijn pupillen waren zo groot dat de ires binna niet meer te zien was zo zwaar zat hij onder de drugs en deed een stap opzij. Sue bekeek het hoopje eens goed, maar kon er nog geen vorm uit herkennen tot het bewoog. Sue snakte naar adem, dit kon niet kloppen... dit kon niet waar zijn? Sue keek haar draak vragend aan en deze knikte. Sue voelde zich opslag misselijk worden. Alle waarschuwingen van haar vrienden en fammilie schoten door haar gedachten. ‘Vrijen moet je mee uit kijken! Met zulke dingen ontstaan baby‘s.‘ Sue wilde weg rennen, maar dat kon ze niet. Het zat in haar buik net als haar draak in haar zat. Sue zag hoe haar draak het kindje afschermde met zijn mentale lichaam en alle drugs in zich opnam. Haar draak beschermde haar baby tegen de duivelse invloeden van de drug.. Sue keerde terug naar zichzelf en liet haar draak tegen de drug vechten. Ogen vol ongeloof keken naar het niets toen Mella binnen kwam. Sue kon de oude vrouw vertrouwen ze had nog nooit verteld waar Sue bang voor was, maar als de koning de oude vouw zou dwingen wist ze nog niet of Mellisa niet zou sprwken. Sue ging weer recht zitten en keek Melisa wezeloos aan. De vrouw liep naar haar toe en vroeg wat er scheelde. “Ik... ik ben zwanger?“ zsi Sue half vragend alsof ze permissie aan Mellisa vroeg of ze wel zwanger mocht zijn?‘Dat is toch juist leuk?‘ vroeg Mellisa aan Sue die hevig haar hoofd schudden. “De andere vinden me al een verrader, wat zullen ze zeggen als ik hem een kind schenk?“ Sue was radeloos en ze pakte Mellisa‘s handen. Ze vroeg of Mellisa het voor zich wilde houden en of Mellia tegen de koning wilde zeggen dat Sue ziek was. Dat ze moest rusten en op haar kamer blijven? Mellisa had het met Sue t doen en beloofde plechtig niks door te vertellen!!

Hij zat lang met zijn raadgevers te discusieren over hoe je het beste BFP zou kunnen aanvallen, ze waren niet zo zeker va ndat die wachttijden wel klopte maar Charles vertrouwde er helemal in, pas laat in de avond waren ze er over eens geworden hoe ze zouden aanvallen en Charles voelde zich best wel stuk hij at zijn avondeten snel op en liep met de bediende mee richting Sue's kamer maar voor hij er i nliep stond Melissa plotseling voor hem, hij keek verbaast toen ze zei dat Sue ziek was en dat het aanstekelijk was. Hij keek even bezorgd maar knikte toen, hi jahd niet zovee lzin o mziek te worden dus liep hij naar zijn eige kamer en zocht ene leuke bedmaatje voorvanavond uit.

Sue sliep die nacht zeer slecht. Ze droomde over dat de koning er achter kwam op de een of andere manier en haar de armband af deed wat ze wel een zeer fijn idee vond, maar toen zetten hij haar in haar kleding buiten het paleis en liet Sue vertrekken. Sue vond dat ook niet zo erg, maar wat ze wel egr vond was dat ze geen drugs meer binnen kreeg. Hevige pijnen kwelde haar lichaam en lieten Sue het kindje verliezen. De manier waarop dat gebeurde was onbechrijvelijk en zeer eng. Sue schrok met een gekwelde kreet wakker en ging overeind zitten. Het was al ochtend en Melisa kwam haar kamertje uit en snelde zich naar Sue toe die angstig haar armen om haar opzwellende buik vast hielt. De zachte handen van Melisa waren troostend en ze fluisterde dat het maar een nacht merrie was die ze had gehad. Sue sloot haar armen om de oude vrouw heen en voelde zich getrootst door haar aanwezigheid. De koning mocht ht niet te weten komen en haar famillie ook niet dat wilde ze niet Sue was te bang voor de gevolgen die het met zich mee konden brengen! Voetstappen kwamen snel hun kant op en Sue ging weer liggen met de dekens zo over zich heen gelegd dat haar buik niet opviel en ze met haar rug voor alle zekerheid naar de deur toe lag zodat als de koning bij haar op de rand van het bed ging zitten hij haar buik niet zou kunnen voelen.

Hij werd echt gek van de nachtmerrie's sinds Sue neit meer naast hem sliep werden de nachtmerrie's erger, hij irriteerde zich er aan en hij was erg vroeg wakker en bleef een lange tijd in zijn bed liggen en nadenken, wat vond hij erger, zie kworden of door blijven met die nachtmerrie's? Van nachtmerrie's kon je vluchten, gewoon niet zo veel slapen maar als je ziek was kon dat een lange tijd duren voor hij zich weer hersteld had, hij zou temperatuur krijgen en een vervelende hoest. Hij zuchten e nstond uit eindelijk op en klede zich heel rustig aan, zette zijn kroon op en liep door de gang, hij had wat gegeten en uiteindelijk zonder dat hi jhet merkte liep hij richting Sue, hij klopte op har deur en wachten tot hij naar binnen mocht.

Sue hoorde Melisa naar de deur toe lopen en die op een klier te open. ‘Ze is nog net zo slecht als gisteren hoovheid.‘ zei de oude vrouw en keek haar vorst dringend aan. Sue deed net alsof ze hoesten en het klonk geloofwaardig. Ze wist niet waar ze anders heen kon in het paleis zonder de koning tegen te komen? Deze muren waren het veiligste van het kasteel. Tenminste zolang Melisa de koning kon tegen houden. Sue wilde het zo lang mogelijk verbergen, maar dat ging nu al niet. Haar opgezwolle buik was zelfs in haar nachtjapon goed te zien!

Hij zag Melissa bij de deur . ‘Ze is nog net zo slecht als gisteren hoovheid.‘ zei de oude vrouw en keek haar vorst dringend aan. Hij keek even naar Melissa en hoorde gehoest, hij slikte en zuchten toen 'Wens haar sterkte.' Zei hij alleenmaar en draaide zich toen om en liep door de gang niet precies wetend waar hij heen ging, misschien naar de bieb weer verdiepen in de boeken.

Sue was blij te horen dat hij weg ging, maar Melisa voelde zich er slecht bij. Ze had nog nooit tegenn de koning gelogen en dat wilde ze ook eigenlijk helemaal niet, maar ze had medelijden met Sue en ze zei dat z wat te eten gin halen. Sue mompelde dat het goed was en legde haar hoofd goed neer zodat ze nog wat kon gaan slapen. D drugs en haar zwangerschap putten haar uit en Sue had geen besef van tijd meer tot ze iemand haar kamer op hoorde komen...

Hij had ee ntijdje gewacht voor Melissa weg was en liep toen rustig door de gang terwijl hij een beetje om zich heen keek, bij de deur van Sue halde hij diep adem en deed de deur open, hi jzag dat Sue sliep en hij glimlachte, ze lag er zo vredig bij, hij ging op een stoel zitten en keek haar lang aan, ze sliep zo vredig.

Opnieuw duistere dromen deze keer waren ze erger dan die hie voor. Sue probeerde een uit weg uit deze nachtmerrie te vinden, maar er leek geen einde aan te komen. Sue mompelde zachte bijna onverstaanbare woorden die vooral betrekking tot haar omgeving hadden. Sue probeerde weg te rennen in haar droom, maar ze voelde hoe een soort van tentakel zich rond haar middel sloot en Sue terug trok e in een kooi werd geplaatst met een persoon met een kap op die met een vlijmscherpte dolk haar dikke buik dreigde open te snjden. In de kamer begon het aardig koud te worden, want in vergelijking met draken die vuur spuwde hun lichaam‘s temeratuur omhoog konden zetten kon Sue dat dus ijzig koud maken. Sue was bang heel erg bang voor wat haar baby aangedaan kon worden en daardoor daalde haar temeratuur heel erg snel, maar de baby had er geen last van en kon ongestoort verder groeien. Sue schrok opnieuw wakker toen ze dreigde gevaar te lopen. Ze schoot half overeind en legde haar handen op haar hoofd. Wanneer hielt deze mega grote nachtmerrie eens eindelijk op? Nu pas rook ze de geur van de koning, maar haa koorstachtige huid zou vast en zeker hem ervan overtuigen dat ze ziek was, een ziekte die na negen maanden pas weer over zu zijn en die negende maand zou binnen kort zijn! Sue hoeste nu echt omdat ze een droge keel had voor ze de koning aan keek eerst met angst, maar die verdween snel en ze trok haar blik ziekelijk. “Waarom bent u hier, Melisa heeft u toch al gezegd dat ik ziek was?“ vroeg Sue en hoeste nep, maar dat was niette vergelijken met haar echte hoest. Voor alle zekerheid bleef ze zo zitten dat haar gezwolle buik niet te zien was.

Hij zag dat ze onrustig sliep en wat dinge nmoppelde, hij bestede er geen aandacht aan maar bleef met zijn oge ngesloten zitten, zijn hart bonkte rustig verder terwijl hij zich ontspande, al die dagen heeft hij weinig slaap gekregen door eht werken en door de nachtmerrie's. Hij opende zijn ogen toen ze hoesten en kek haar onderzoekend aan. ze trok haar blik ziekelijk. “Waarom bent u hier, Melisa heeft u toch al gezegd dat ik ziek was?“ vroeg Sue en hoeste nep, het was ee nander soort gehoest maar hij bestede er geen aandacht aan 'Ik vond het geen prettig idee om je zomaar hier te laten zonder je te bezoeken, ik dacht dat je het wel leuk zou vinden.' Zei hij rustig en keek bezorgd naar haar.

De koning zei dat hij het niet leuk vond haar hier zo te laten en dat hij dacht dat ze zijn bezoek wel leuk zou vinden? Sue keek even voor zich uit en voelde haar zweet langs haar slaap glijden. Als ze echt ziek was geweest wel, maar door haar zwangerschap was er een hoop hlder in haar hoofd geworden. “Bezoek is nooit weg, maar kom niet te dicht bij... ik wil je niet aansteken.“ zei Sue en voelde haar stem schor worden van alle leugens die ze nu vertelde om hem bij haar dikke buik weg te houden. Se zou niet weten wat de koning zou doen als hij erachter zou komen?

“Bezoek is nooit weg, maar kom niet te dicht bij... ik wil je niet aansteken.“ zei Sue en voelde haar stem schor worden, Charles zuchten en stond op, hij keek haar even met pijn in zijn ogen en schudde toen zijn hoofd 'Ik ga al, beterschap Sue.' Zei hij alleenmaar en liep richting het deur, Melissa kwam net binnen en keek geschrokken, hij keek haar vernietigend aan en liep dor, hi jhad helemaal geen zin in haar preek, hij liep naar de werkkamer toen hij de Charlie zag rennen naar hem toe, hij lusiterde aandachtig en knitke toen het verhaal klaar was 'Je kan zelf best denken, val ze nu aan, ze verwachten pas dat het veel alter komt.' Zei hij kwaad en Charlie knitke en verdween.