I'm getting crazy over here.../sue, charles/

Lira durfde niet van het eten te eten en tot haar grote geluk waren die vunzige wachters nog bij haar uit de buurt gebleven omdat ze bang waren van het deeltje vampier dat in haar zat. Lira had gezworen dat ze Sue al een paar keer had horen roepen. Maar in deze cel wist ze eigenlijk niets meer zeker ze moest hier weg ze moest Sue vinden en Eva helpen. Mannen hadden haar meegenomen ze wist niet goed waarom of wat ze met eva van plan waren. Maar Lira wist wel dat ze snel eten en een beetje bloed moest vinden voor ze helemaal wegkwijnde. Er zat maar één wachter en haar laatste spuit was al even geleden haar gaven kon ze dus nog gebruiken. Lira liet de man in slaap vallen en ze nam voorzichtig de sleutels van zijn gesp. Ze opende haar cel en ze liep eerst wat wankel ze sloop door de hallen ze moest Sue zien te vinden en snel! Ze had geluk het was middag pauze dus veel wachters waren niet op hun post. Lira moest op haar neus vertrouwen de geur van haar adoptie-nicht was zwak maar ze vond het wel de deur zat op slot maar de sleutel zat nog aan de buitenkant. Lira opende de deur en ze ging snel naar binnen deze kamer was veel lichter en het zonlicht brandde lichtjes Lira knipperde met haar ogen tot ze haar nicht zag zitten. Sue.. Zei ze met een schorre stem. Haar keel was droog en haar buik deed pijn van de honger maar ze had dat liever dna hier eten van diz vuile wachters krijgen. Ze vertrouwde het niet en ze wist ook niet wat die mannen deden als ze een vrouw mee namen die daarna hijgend en bezweet terug kwam...

Sue had toe gegeven aan de drug om van die verschrikkelijke pijn af te zijn. Ze had net haar middag etteen zonder de toe gevoegde drug omdat die nu met de spuit in gebracht werd. Toen ze het slot open hoorde gaan dacht Sue eerst dat het de koning was die haar als zo vaak kwam bezoeken, maar toen zij zich omdraaide zag ze Lira in de deuropening staan. Sue was dol blij haar te zien ookal zag ze e niet uit. “Lira, wat ben ik blij jouw te zien!“ zei Sue bijna huilent van blijdschap en omhhelste haar nichtje die enaar honger rook. “Kom ik heb nog wel wat voor je.“ stelde Sue voor en wilde Lira naar de tafel met haar lopen om nog een vers broodje te geven, maar ze leek hem niet te willen?

Sue was blij om haar te zien heel blij zelfs ze werd meteen geknffeld en Lira sloeg even kort haar armen om haar nicht heen. Ze was nooit echt een knuffelaar geweest. 'Ben ook blij dat ik jouw eindelijk gevonden heb Sue' Zei ze zachtjes met een zwakke glimlach. Sue wilde Lira wat eten geven maar ze schudde heftig haar hoofd. "Ik eet niets van hier het zit niet pluis sue mensen doen vreemd als ze ervan eten." Zei ze kalm. Ze hield Sues hand vast. "We moeten hier weg en snel!" Zei ze terwijl ze haar nichtje al meetrok naar de deur die nu open was. Lira opende de deur met een zwaai en ze wilde al naarr buiten rennen maar ze botste tegen iets nee liever iemand op. Lira viel op de grond en haar grote rode ogen keken naar de koning die blijkbaar net wilde binnenkomen....

Lira wilde het broodje niet en zei dat de shifters vreemd gingen doen na het eten van het voedsel van hier. Sue begreep maar al te goed wat ze bedoelde, maar wilde dol graag mee maar ... dan zou ze die verslavende drug ook niet meer krrijgen en zou Sue weer helse pijnen leiden. Maar nu was haar vader of Razor bij de WOF die haar tijdens het afkicken konden ondersteunen met hun gaven te kunnen helen. Het zou zowiezo nogeen paar uur duren voor ze nieuwe drufs nodig jad en Sue wilde Lira volgen. Ze had omde koning te plezieren een kniehogte jurk aan gedaan hoewel ze die dingen verafschuwde droeg zij ze toch. Alleen maar om hem in een goede stemming te houden. Lira wilde door de opendeur gaan toen ze ttegen de koning opbotste. Sue voelde de bui al hangen, maar deed geen poging om Lira op te helpen nog de koning recht aan tee kijken.

Charles kwam terug van zijn middag eten e nliep meteen richting Sue, nog een beetje en dan zou hij Sue richting huis sturen en dan zijn hunters er achteraan sturen, maar eerst moest hij even geduld voor hebben. De deur bij Sue werd niet meer bewaakt behalve 's nachts. Hij wou net de deur openen toen er iemand tegen hem opbotste, hij keek naar beneden en zag Lira Moonus, wat deed ZIJ hier? Ze zou in haar cel zitten De bewakers waren nu bezig met Eva om haar zover te krijgen dat ze voor hun te werk zou gaan maar dat ging ook niet goed, Toen keek hij naar Sue die een prachtig jurk tot kniehoog aanhad maar hem neit aankeek 'WAT IS HIER AAN DE HAND?!" Riep hij kwaad en greep Lira vast bij haar nek. 'Sue zou je dit willen uitleggen.' Hij keek vragend naar het meisje.

Sue had hem al een paar keer kwaad meegemaakt en dat was geen pretje geweest! Toen hij aan haar vroeg of ze het kon uit leggen vreef ze met haar linkerhand over haar rechter arm en waagde een blik in zijn ogen. “Ik weet niet hoe Lira hier komt... ik ik zat net te eten toen ze binnen kwam. Sue was bang, maar dat straalde ze niet uit enkel haar stem trilde lichtjes. Lira zou vast denken dat ze niet wilde vechten. Dat wilde heel graag zelfs, maar als ze dat zou doen zou z zeker twee of meerdere dagen pijn moeten leiden doordat ze de drug dan niet kreeg. Sue was in twee strijd! Ze wilde haar nichtje graag helpen, maar ze wilde ook niet terug keren naar die hel door jet afkicken. Het vrat al haar energie op en Sue kon dan niet helder nadenken. Ze had net het geluk dat ze het tot de avond vol zou kunnen houden, maaar misschien nu hij Lira hier op haar kamer betrapt had zou ze vannacht misschien niet kunnen slapen doordat de koning zou munnen besluiten haar de drug voor vannacht te ontzien.

Lira keek met grote ogen naar de koning en ze piepte even toen hij haar bij haar nekvel beetgreep. Man dat deed zo'n pijn. nee ze zou zich niet laten doen dat wilde ze niet! Ze keek even naar Sue die in 2 strijd leek te zijn Lira nam haar niets kwalijk. Lira moest iets bedenken ze wilde niet dat hij haar zo vasthield. Maar waty kon een verzwakt tenger meisje van 15 beginnen? Ze zag in haar ooghoek charles andere hand en ze kreeg een plan snel greep ze de hand beet en zette ze haar tanden erin. hij zou geen vampier worden ofzo maar hij zou het wel flink gaan voelen daar was ze zeker van. Ze kneep haar ogen stijf dicht ze dwong zichzelf niet van zijn bloed te drinken ze vertrouwde het niet ookal hunkerde ze zo naar de brandstof die haar lichaam nodig had. Nee ze voedde zich niet met hem dit was gewoon om hem pijn te laten lijden.

Sue wachten nog op wat de koning ging zeggen, maar ze zag al snel wat haar nichtje deed. Als Lira hem nog kwaaier ging maken kreeg zij zeker straf! “Lira!“ riep Sue geschrokken en deed iets wat ze normaal nooit zou hebben gedaan voor ze aan die drugs verslaaft ws geraakt. Sue sprong naar voren en sloeg Lira met de vlakke hand in haar gezicht. Sue voelde zich meteen schuldig, maar liet het niet merken. “Wat bezielt jouw, als je honger hebt moet je eten!“ zei ze maar de ondertoon ws onvast. Sue deed nu wel meer dingen om de drug te krijgen, maar daar had Lira natuurlijk geen weet van. Toch zou ze vast kwaad zijn dat Sue haar geslagen had???

Lira schrok echt wel toen ze een klap kreeg. Ze had een klap verwacht maar niet van Sue door de schok liet ze los en keek ze haar nicht met een verward gezicht aan. Wat deed Sue nu?! Hoe kon ze die man verdedigen?! Dat ze zelf niets durfde te doen begreep Lira nog maar dat ze de man holp?! Nee dat ging haar petje te boven. Haar wang zag rood en dat viel extra op bij Lira's bleke huid. De verwarring ging uit haar gezicht en maakte plaats voor woede nu niet meer alleen jegens de koning nee nu ook jegens Sue. Haar ogen gloeide rood op haar sterkere demoon kant wilde weer naar boven komen maar het werd verzegeld door het engelenzegel op haar buik het flikkerde feller op dan tervoren. Lira kromp ziendelijk ineen het deed zo'n pijn wanneer dat gebeurde. Ja Lira had ook honger en toen het zegel haar demoonzijn weer had ingetoomd bleef het toch zachtjes schijnen. "Ik deed he tniet voor de honger..." zei ze met een schorre kwade stem.

“Ik weet niet hoe Lira hier komt... ik ik zat net te eten toen ze binnen kwam. HIj knikte e nzag dat Sue in 2 strijd was, Hij keek naar Lira 'wat heb je met de bewakers gedaan?' Zei hij met een strenge toon maar na een paar minuten greep het meisje zijn hand en beet er in, hij schreeuwde uit van pijn en probeerde zijn hand los te krijgen, bewakers haaste zich naar hun toe, maar Sue was hun eerder en gaf Lira een klap, ze schrok er van en liet meteen los. “Wat bezielt jouw, als je honger hebt moet je eten!“ zei ze maar de ondertoon ws onvast. Charles gromde boos "Ik deed he tniet voor de honger..." zei Lira met een schorre kwade stem. Charles keek boos naar Lira 'je kan eten nu wel vergeten en is zien hoe sterk je bent.' Zei hij kwaad En de bewakers pakte Lira vast, hij keek naar Sue 'En jij! verdwijn uit mijn ogen.' Riep hij kwaad En keek nog is naar het kleine meid, pakte haar kin vast en bekeek haar gezicht is. 'met jou gaan we is aan het werk, je word veel te onbeschoft.' Zei hij Boos.

Hij keek naar Lira 'wat heb je met de bewakers gedaan?' Zei hij met een strenge toon . Lira grijnsde alleen maar. Toen ze haar tanden in hem zette schreeuwde hij het uit waardoor bewakers geallarmeerd werden. Charles keek boos naar Lira 'je kan eten nu wel vergeten en is zien hoe sterk je bent.' Zei hij kwaad En de bewakers pakte Lira vast. Lira snoof alleen maaar. "Ik hoef uw eten neit" Zei ze nog steeds met een zwakke stem ookal begon haar keel echt te branden van de ood aan bloed. Eten kon ze lang weerstaan maar bloed daar zat echt een limiet op. ij keek naar Sue 'En jij! verdwijn uit mijn ogen.' Riep hij kwaad En keek nog is naar het kleine meid, pakte haar kin vast en bekeek haar gezicht is. 'met jou gaan we is aan het werk, je word veel te onbeschoft.' Zei hij Boos. Ze blies naar hem en et teken op haar buik gloeide nog harder weer kromp ze ineen. Ze was bang maar ze liet het niet merken dat gunde ze hem niet. Ze wist niet wat ze met haar van plan waren maar ze zou zich niet zo makkelijk over geven!

Bewakers grepen Lira vast die haar beschuldigend aan keek. Sue wist niet wat ze moets doen en stond opnieuw te wijfelen tot de koning tegen haar sprak en ze even verschrikt op keek. Maar ze gaf geen weer woord en liep haar kamer weer op. De deur werd door een van de hunters hard achter haar dicht gesmeten. Sue kromp i een door de knal, maar reageerde niet en zakte op bed ner. Ze had Lira eigenlijk moeten helpen, maar haar lichaam had de koning beschermt. Het was eigelijk zijn schuld dat ze zo aafhanlelijk van de drugs was!Sue hoorde zijn boze woorden en hoopte dat hij zijn woede niet op haar zou bekoelen?

De wachter deed de deur achter sue met een knal dicht en Charles keek boos naar de wachter 'Wil je ons doof maken?!" Riep hij kwaad en de wachters brachten Lira weg, ze hadden haar een spuit gegeven met een sterk dosis van de drugs maar het was niet vee ldus vanavond zou ze zonder moeten slapen en hij wist vast en zeker dat er neit veel van het slapen zou komen, Hij zou Lira eerst iss laten lijden maar hij zou wel snel een nieuwe dosis toe dienen zodat haar shifter niet te sterk werd. Charles liep naar zijn werkkamer en begon daar gefrustreerd te ijsberen.

Ze sloegen de deur hard dicht en dat deed echt vreselijk pijn aan haar goede gehoor. Ze kreeg een spuit ingespoten die haar heel kalm maakte. Ze brachten har weg en ze lag op haar bed een paar uur naar het plafond te staren tot ze pijn voelde veel pijn ze zette het op een schreeuwen het waren ijsinwekkende gillen en het teken op haar buik flikkerde als een gek. haar vleugels ontvouwen en ze bonkte tegen iedere muur van haar cel ze had het gevoel dat ze gek werd van de pijn en na een tijdje zat ze opgekrult in een bolletje in een hoekje van haar cel ze had pijn en zo'n nood aan voedsel ze trilde helemaal en eigenlijk zag het tengere bleke meisje er nu heel zielig uit.

Sue hoorde de koning boos tegen de wachter schreeuwen. Ze keek nog even naar de deur en voelde zich overspoelt worden. Voetstappen in verschillende richtingen stierven weg en Mellisa kwam weer binnen. Tranen biggelde over haar wangen. Lira zou haar vast haten nu Sue voor de koning in gesprongen was, maar dat zou ze pas begrijpen als Lira er net zo aan toe zou zijn als Sue... Ze had zonder het te weten een verslavend middel binnen gekregen. Sue voelde troostende handen op haar schoudersgelegd werden Ze wilde het eigenlijk noet, maar de oudere vrouw liet zich niet weg jagen en probeeerde haar zelfs te omarmen. ‘Rustig maar schat, hij zal niet eeuwig boos blijven en je steunde hem dat telt ook mee.‘ zei messilla en drukte een kleine troostende kus op Sue haar voorhoofd. Sue bleef nog even griennen, maar noeuwe voetstappen wekte hun aandacht en Sue zag een van de bediendes binnen komen. Sue moest naar de koning komen. Z schrok wel en hoopte dat Mellisa gelijk had en dat hij hopelijk niet langer meer boos zou zijn. Tenminste noeet boos op haar? Het was Lira haar eigen schuld dat de konong zo boos tegen haar jad gedaan! Sue volgde de andere bediende en ze volgde hem zonder vragen te stellen. Eenmaal bijde deur klopte de bediende aan en liet Sue later binnen. Ze hoopte echt vurig dat de koning nu weer wat gekalmeert was? “Je hebt me laten halen?“ zei Sue en vreef opnieuw met haar linkethand over haar rechterarm terwijl Sue voor hem bleef stilstaan.

Charles was boos naar zijn kamer gegaan en ijsbeerde daar heen en weer tot er een idee in zijn hoofd kwam, Hij riep een bediende bij zich 'Breng mij het rode doosje eens.' Zei hij streng e nals snel hadhij het doos, daar in zat een rode armband, zo een armband die Shifters kregen als ze van een hunter waren. Hij liet een ander bediende Sue roepen en al snel hoorde hij voetstappen, iemand klopte aan en daarna zag hij Sue naar binnen komen. “Je hebt me laten halen?“ zei Sue en vreef opnieuw met haar linkethand over haar rechterarm terwijl Sue voor hem bleef stilstaan. Charles keek haar lang aan e nglimlachte toen een klein beetje 'Ja schat, ik heb iets voor je.' Zei hij rustig en pakte het armband van het tafel en liep naar haar toe 'Ik vidn dat je het verdiend na wat je vandaag hebt gedaan.' Zei hij 'Je krijgt dit armband en verder mag je zelf weten waar je heen gaat maar als je je dosis binnen moet krijgen voel je het ding trillen en als ik je wil trilt het ook en dan moet je gewoon komen.' Legde hij glimlachend uit 'Ohja en iemand met het kracht Rising sun kan jou niet helpen.' zei hij zachtjes en deed het armband om, daarna sloeg hij zijn armen rond haar middel en kuste haar nek zachtjes.

De koning keek haar lang aan en zei dat ze iets verdient had. Sue keek hem even vragend aan tot ze de rode armband zag die hij om haar pols deed en uitleg gaf. Sue voelde het koude metaal sluiten en dacht even aan de verhalen van haar moeder over deze dingen. Ze voelde ook een blijdschap in zich op komen. Nu hoefte ze niet hele dagen in haar kamer te blijven en kon ze gewoon door en rond het kasteel lopen wanneer zij dat wilde! Sue voelde zijnarmen rond haar middel en zijn warme zachte lippen in har hals. De armband begin zachtjes te trillen en Sue sloot haar arem om zijn middel.“Dank je, maar Lira had zo zo niet moeten Reageren...“ zei Sue zacht en genoot van zijn aanraking. “Zou je een ding willen beloven? Zodra je weg gaat uit het kasteel voor iets maakt niet uit wat... dat je mij dan meeneemt?“ vroeg ze voorzichtig. Sue wilde de sfeer niet verpesten, maar ze wilde ook niet sterven doordat hij door shifters aangevallen zou worden.

Lira schreeuwde het uit van de pijn maar de ergste pijn kwam niet van de drug nee het was het zegel op haar buik dat als een gek brandde haar demoon kant verzette zich tegen de drug verbrandde hem maar die demoonkant werd steeds terug gedrongen door het zegel. Lira kronkelde op de vloer haar vleugels trokken zich steeds in en dan weer uit waardoor de huid bij haar schouderbladen bloedde. Ze bleef krijsen en tegen de muren beuken ze wist niet wat hij haar gegeven had maar het was niet goed en het zegel dat ze als kind had gekregen die haar grootste krachten verzegelde omdat ze anders te gevaarlijk was sloopte haar helemaal. Ineens lag ze doodstil het teken stopte met gloeien en ze stond op ze stond stokstijf in het midden van haar cel. Een paar wachters kwamen kijken omdat het geschreeuw opgehouden was. Lira opende haar ogen die nu zwart zagen omdat ze te weinig bloed had binnen gekregen. Ze bleef een tijd zo roerloos staan ze ademde niet. Een wachter kwam in haar cel hij wilde wel eens wat plezier nu het meisje normaal versuft moest zijn door de drugs. Lira deed niets ze bleef rustig afwachten de man kwam dichter en dichter tot hij dicht genoeg was voor ahar en ze haar tanden in zijn nek zette en hem helemaal leeg zoog tot hij dood op de grond neerviel. De wachters sloegen alarm en eentje liep zelfs weg. Lira ging vredig op het strooie bed zitten haar ogen gesloten en het lijk nog steeds op de vloer. Lira had pijn en alles draaide om haar heen maar dit lijkw as een boodschap voor de koning een boodschap dat zij zich niet zou laten doen zoals Sue had gedaan. Haar haat jegens hem en haar nichtje waren sterker dan de drug en gaven haar kracht maar het zegel en de drug begonnen nu hun tol te ijsen het bloed was goed voor haar sterkte haar een beetje aan maar het was lang niet voldoende.

Sue sloot haar arem om zijn middel.“Dank je, maar Lira had zo zo niet moeten Reageren...“ zei Sue zacht en genoot van zijn aanraking. “Zou je een ding willen beloven? Zodra je weg gaat uit het kasteel voor iets maakt niet uit wat... dat je mij dan meeneemt?“ vroeg ze voorzichtig. Charles keek Sue recht aan en dacht na over haar voorstel, eigenlijk wou hij gewoo ndat ze hier bleef 'ik denk niet dat het slim is,' Zei hij zachtjes en toe nschoot er een idee in zijn hoofd 'weet je wat, omdat je je zo hebt bewezen be nje vandaag vrij, je mag gaan waar je wilt.' Zei hij en keek op toen een bediende binnen kwam en wat in zijn oor flusiterde, hij knitke en keek naar Sue 'Ik meot weer gaan en mijn zaken regelen, maak plezier schat. ' Zei hij voor hij weg ging, er was net een ebwaker leeg gezogen en Charles liep stevig door, 'geef haar wat grotere dosis van het spul en zorg er voor dat ze eerst ietsi nhaar mond krijgt, een bal ofzo zodat ze het er niet uitspuugt.' Zei Charles streng en liep naar de Cellen Bij de tralie bleef hij staan en keek toe hoe de wachters een prop in haar mond stopte en haar handen vastmaakte aan het bed, een paar werden verwond maar uiteindelijk kreeg ze toch het goedje.

Al gauw kwamen er wachters aan en zelfs de koning kwam. Lira verdedigde zich toen ze haar vastgrepen ze schopte ze sloeg ze krabte en alles tegelijk maar ze waren te sterk voor haar. haar handen werden vastgebonden en ze propte wat in haar mond. Ze kreeg een goedje binnen waar ze hlemaal suf van werd. De wachters gingen weer uit haar cel maar hielden haar nog steeds vastgebonden. Lira had ondertussen de prop wel uit haar mond gewerkt gekregen. ja ze was echt wreed pissig nu ze probeerde zich rechter te zetten maar dat was nu niet echt bepaald simpel. Lira keek de koning recht in zijn ogen. Ik krijg u nog wel Siste ze voor ze weer gilde door de pijn van het zegel dat op haar buik brande haar rug kromde zich. Demonen hadden zo'n teken normaal niet en eigenlijk wisten alleen haar ouders eva en Melody over het zegel. Omdat mensen er anders misbruik van zouden kunnen maken. het was normaal niet te zien maar door de drugs die zich in haar lijf begeefde schijnde het zo fel dat het gewoon door haa rkleren scheen.

De koning vond het geen goed idee en Sue knikte bij zijn woorden. Toen nog voor de bediende kwam zei hij d ze vandaag vrij was om te gaan en staan waar ze maar wilde en vertrok toen met de woorden dat hij weer naar zijn werk terug moest. Sue glimlachte zacht en was blij zo blij dat zevrij was en niet langer meet hoefte te hokkn op die kamer was ze Lira helemaal vergeten. Sue liep de kamer van de koning uit en slenterde door de gangen. Onderweg bekeek ze zo nu en dan de armband die voorzien was met het koninklukkezegel. Soms werd ze staande gehouden, maar toen ze de armband zagen lieten de hunters Sue met rust. Vooral vor bij de poort deed een van de wachters even moeijk. Toen ze buiten op straat in de zon was snoof Sue de heerlijke buitenlucht op en keek rond. De stad lag vlakbij en hier was ze nog nooit geweest. Sue slenterde door de straten en keek rustig rond.

Lira had de prop uit haar mond gekregen en zag dat ze recht probeerde te zitten. Ik krijg u nog wel Siste ze voor ze weer gilde Charles wou weer weggaan toen hij iets merkte, hij zag iets schijnen door haar kleren. Hij trok zijn wenkbrauwen op 'wat is dat.'vroeg hij aa nde wachter die zijn schouders ophaalde 'Ga is kijken.' Snauwde CHarles en de wachter haaste zich naar binnen en keek grijzend naar het meisje, 'is zien wat jij daar verstopt.' Zei hij en trok haar shirt omhoog, Charles trok zijn wenkbrauwen op toen hij ee nteken zag op het buik 'Wat is dat.' vroeg hij nieuwsgierig.

Hij wilde kennelijk weggaan tot het stomme teken op haar buik zijn aandacht trok. Dit was zo'n foute boel! Ze zag hem zijn wenkbrauwen 'wat is dat.'vroeg hij aa nde wachter die zijn schouders ophaalde 'Ga is kijken.' Snauwde CHarles en de wachter haaste zich naar binnen en keek grijzend naar haar, Lira keek naar hem met grote ogen. 'is zien wat jij daar verstopt.' Zei hij en trok haar shirt omhoog Lira kneep haar ogen stijf dicht.

(zo ziet het eruit maar dan lichtblauw)
'Wat is dat.' vroeg hij nieuwsgierig. Lira deed haar ogen weer open en ze keek hem kwaad aan. Dat is een engelen zegel. Zei ze kribbig alsof ze een simpel sommetje aan een kleuter uitlegde. Ze praatte er niet graag over en ze probeerde nog rechter te gaan zitten zodat haar bloes weer naar beneden zou vallen. Ze werd weer kwader en door de drugs werd ahar demoon alleen maar wilder het begon weer te gloeien en Lira kromp ineen ze keek hem vuil aan. Door u toedoen martelt het zegel me.. Zei ze met een schorre stem.

Lira deed haar ogen weer open en ze keek hem kwaad aan. Dat is een engelen zegel. Zei ze kribbig Charles negeerde haar toon en krabte aan zijn hoofd terwijl hij nadacht, die zegel konden ze voor hun eige dingen gebruiken. Lira kromp ineen ze keek hem vuil aan. Door u toedoen martelt het zegel me.. Zei ze met een schorre stem. Hij haalde zijn schouders op 'Dna moet jij eens leren om je normaal te gedragen.' Zei hij en liep weg richting het deur terwijl hij diep in gedachten was, Hij kon die teken op een of ander manier gebruiken maar hoe wist hij nog neit helemaal.

Hij haalde zijn schouders op 'Dna moet jij eens leren om je normaal te gedragen.' Zei hij en liep weg richting het deur terwijl hij diep in gedachten was. De bewaker was uit haar cel gegaan maar had haar polsen niet losgeknoopt de pijn was niet te harden ze moest er iets op vinden. "Alstublieft! Wacht!" Riep ze naar de koning met een schorre stem. Mischien was het beter om zijn vertrouwen te winnen en zo meer vrijhid te krijgen zodat ze haar ouders kon waarschuwen. De woorden die ze nu ging zeggen branden echt in haar keel. "Het spijt me....Ik ben gewoon bang en dan wordt ik kwaad om mezelf te verdedigen. " Ze wendde haar blik af ze zag er zo zielig en kwetsbaar uit net een geslagen puppy...