I'm getting crazy over here.../sue, charles/

Een stel ambtenaren kwamen boos naar hun toe lopen en hij kon al raden waarom ze hier heen kwamen. ‘Schandalog!‘ Hij grijnsde en bleef luisteren naar de 2e ‘U zou haar moeten verbieden oor de gangen te vliegen. Ze lijkt wel een speer die door de blijden is afgeschoten!‘ mopperde een andere HIj grlimlachte en legde zijn hand om Sue's middel 'Hoezo? Ze heeft toch niemand geraakt en niemand is gewond, ik zie geen noodzaak om haar dat te verbieden tot er een slachtoffer valt.' Zei Charles kalm en keek hun beide streng aan, de mannen begonnen te moppelen en liepen weer verder naar hun oude plek om verder te gaan waar ze mee bezig waren.

Ze had beide even zuur zien kijken, maar ze genoot an zijn aanraking door zijn arm om haar middel voelde zij zijn warmte. “Soms lijken ze net pruimen. Die kunnen ook soms erg zuur zijn.“ zei Sue geamuseert en keek de koning aan. Eigenlijk hoopte ze dat hij eens buiten wat zou moeten doen, dan ging ze mee. Meer om hem te beschermen dan voozichzelf. Sue merkte dat niemand in hun buurt was voor zijn zich op haar tenen zetten en de koning begon te zoenen, dit keer zonder haar tong te gebruiken. Al had ze daar best zin in.

“Soms lijken ze net pruimen. Die kunnen ook soms erg zuur zijn.“ zei Sue geamuseert en keek de koning aan. Hij grinnikte en gaf haar een zoen op haar neus 'ik hoop dat je die zurepruimen niet in mijn kasteel hebt geproeft?' Zei hij lachend en merkte dat ze op haar tenen ging staan en hem begon te zoenen, hij tilde haar een beetje op en beantwoorde haar zoen, maar snel al loste hij het zoenen op en keek naar Sue 'kom, kom een beetje gedult jonge dame.'Zei hij met een scheve grijns.

Sue voelde dat ze op getilt werd en hij haar zoen beantwoorden, voor hij hem loste en zei dat ze moest wachten. “Wat is een zoen vergeleken met waar jij heen wil. Gelijk doordenken he?“ zei ze geamuseert en keek hem glimlachend aan, maar haar draak rolde met zijn ogen. Sue vond het geweldig dat hij bij haar was ook al wist haar draak dat de koning het niet zo terug voelde als Sue wel ded. Toen hij haar weer iet zakken trok ze haar jurk wat rechter doordat hij haar op getilt had was die swat omhoog gekropen. “Weer hetzelfde werk altijd of ga je vandaag nog weg?“ haar vraag was meer nieuwschierig te noeme n dan saai. Sue bleef hem aan kijken terwijl ze wachten.

“Wat is een zoen vergeleken met waar jij heen wil. Gelijk doordenken he?“ zei ze geamuseert en keek hem glimlachend aan, Hij glimlachte en haalde zijn schouders op 'hé als vrouwen zo beginnen te zoenen kan ik er ook niks aan doen.' Zei hij lachend, Sue was zo makkelijk te beïnvloeden, ze geloofde hem op word en hij wist dat Sue neit van hem af kon blijven. “Weer hetzelfde werk altijd of ga je vandaag nog weg?“ haar vraag was meer nieuwschierig te noeme n dan saai. Hij dacht even na en keek toen naar buiten 'Misschien even wandelen verder niet echt iets bijzonders?' Zei hij simpel en keek naar Sue.

Hij zou alleen kunnen gaan wandelen. Alles beter dan dat hij allen maar binnen zat met dat gezeur van de mensen! Niet dat ze hem dat zou laten merken. 'Wandelen kan ook leuk zijn.' zei ze en hoorde hakken tikken. Ze keek even om, maar zag de wachters een andere gang in slaan. 'De zon zal je beter doen dat al dat papier waar je net mee bezig was.' zei ze glimlachend en haar draak wist hoe snel Sue beinloedbaar was, maar ze moest het zelfs ook maar weten toch wachte haar draak af op een moment van zwakte die hij gebruiken kon om zich en Sue vrij te vechten! 'Of we doen het anders?' het schoot haar te binnen en grijnsde uitdagend voor ze in haar draak veranderde. Ze had nog nooit iemand buiten haar vader gedragen in haar klauwen of achter haar vleugelgewrichten, maar daar zou nog wel eens verandering in kunnen komen als de koning het zelf tenminste wilde? Sue ging op haar hurkn zitten niet dat het voor haar nodig was want de gangen waren hoog genoeg zodat ze op haar poten kon lopen zelfs nog met iemand op haar rug zou het plafon nog te ver weg zijn om die te kunnen aanraken. Sue keek naar de koning en wahten af op wat hij ging doen of hij die stap waagde of toch liever zou willen lopen?

'Wandelen kan ook leuk zijn.' zei ze En Charles knikte, ja soms kon hij even het buiten lucht goed gebruiken. 'De zon zal je beter doen dat al dat papier waar je net mee bezig was.' zei ze glimlachend, hij haalde zijn schouders op 'Misschien wel misschien niet.' Zei hij rustig. 'Of we doen het anders?' Hij keek haar niet begrijpend aan en zag haar in een draak veranderen en op har hurken gaan zitten, dacht ze soms dat hij op haar rug zou vliegen? Het klonk verleidelijk en hij kon Sue toch vertrouwen? Met zijn enige twijfels stapte hij op haar rug.

Ze zag hem toch wel wat twijfelen toen hij achter haar vleugelgewrichten ging zitten. vreemd genoeg was hij lichter dan haar vader? Sue wachten tot hij goed zat voor ze omhoog kwam en naar buiten liep. onderweg keken de ambtenaren even vreemd op en kleine ijs wolkjes kringelde uit haar neusgaten, meer om de mannen te pesten dan ze echt te raken voor ze door liep tot z op het pleiintje aankwamen. Sue spreiden haar vleugels en zakte opnieuw wat door haar poten voor zij zich afzetten en haar vleugelnaar beneden duwde. Sue klapwiekte met kracht en won steeds meer hoogte. De wachters hadden vreemd op gekeken toen ze hun vorst op Sue zagen zitten die voor het luchtruim kood. Sue hielt ze truc‘s achterwegen zodat hij zijn kroon niet zou verliezzen. Het landschap rond het paleis was prachtig van boven en Sue was benieuwt naar wat de koning er van zou vinden. Sue steeg nog meer door via een warme lucht stroom te pakken. Draken hadden achter hun vleugelgewrichten een soort kuil zitten waar je prima iemand op de meestevreemde truc‘s kon vervoeren. Sue keek even achterom om zijn steming te peilen, maar zoals zo vaak kon ze zijn gezicht niet lezen. Sue zetten een lichte daling in, in een grote cirkel voor haar poten de grond weer raakten en Sue haar vlleigels dicht vouwede. Ze ging weer op haar hurken zitten om de koning weer van zich af te laten stappen.

mensen keken hun raar aan en hij trok niks aan van die blikken zo als gewoon lijk, hij voelde zich ongerust toen ze begon te klapwiekn , misschien was dit toch een slecht idee geweest. Hij voelde dat ze in een warme luchtstroom kwamen, hij hield zijn kroon vast, Charles keek naar beneden en voelde hoe adrenaliene door zijn aderen stroomde, dit voelde goed maar toen hi jbeter keek, zo kon je veel beter het bos bekijke nwant je zag meteen grote dingen, dit bracht hem op een idee, hij sloot zijn gezicht af terwijl hij diep nadacht, hi jmerkte niet eens dat ze lande, pas toe nde vleugels zich dichtvouwde kwam hij weer terug i nde echte wereld en stapte er va naf 'Dat was geweldig.' Zei hij rustig en grijnsde breed.

Toen de koning afstapte zei hij dat het geweldig was geweest. Sue veranderde zich terug en glimlachte vrolijk. Vliegen kon haar atijd opvrolijken en stemde Sue altijd aar een goed hemeur. Ze verwachten meer van de koning te horen en terwijl ze wachten begonn haar armband te trillen. Ze had een nieuwe lading drug nodig. “Ik hoor later wel wat je nog meer kwijt wilt, ik moet gan.“ zei Sue en rende het gebouw in. Ze kwamm net in haar kamer aan toen de bedienden naar buiten kwam. Sue beoeten hem vriendelijk en ging aan tafel zitten. Eers spoot ze de drugs in haar arm voor Sue begon te eten.

Ze verwachte blijkbaar meer dan wat hij zei en hij keek haar alleen maar glimlachend aan, nee hij had verder niks tegen haar te zeggen, hij moest eerst eens over zijn plan nadenken, hij wist wel dat ze straks een nieuwe lading drugs zou krijgen, en ja hoor “Ik hoor later wel wat je nog meer kwijt wilt, ik moet gan.“ zei Sue en rende het gebouw in. HIj keek haar na en liep zelf kalm naar binnen, als het van boven zo goed zichtbaar was waar ieder groep zoch verborg hoezo konde nze dat dan neit tegen hun gebruiken? Het lag zo voor de hand, misschien omdat ze vroeger geen vliegdieren ter beschikking hadden, maar nu wel....

Sue had lekker gegeten en merkte dat ze nog iets wilde doen. Ze had haar moeder al een tijdje niet meer gezie. dus wilde ze even naar haar toe gaan, maar ze wist niet of zij haar wel wilde zien. De kamer van haar moeder lag naast die van haar, maar ze wilde niet naar binnen maar enkel jken. Sue had geen zin in nog meer ruzie met haar. Sue liep voorbij en keek door het raampje. Haar moeder zag er erg slecht uit en met een diep verdriet slenterde Sue terug naar haar kamer ging op bed liggen met haar rug naa de deur terwijl tranen zonder geluid uit haar ooghoeken rolde!

Hij at langzaam zijn eten op terwijl hij diep in edachten zat, als je wat langere toch zou kunnen maken door het lucht zou je vast en zeker een open plek vinden waar mensen zaten, want dan konden ze makkelijk de groepen vinden en dan... Ja dan zouden ze eindelijk de groepen verslaan en was het einde voor hun, het leifst wou hij dus de leiders hebben maar dat zou zeker neit makkelijk worden maar hij wou die 2 hebben. na het eten zat hij nog een tijdje na te denken en besloot toch om langs Sue te gaan, hij liep kalm door het doolhof en klopte aan de deur en wachten tot hij naar binnen mocht gaan.

Sue was ondertussen in slaap gevallen, maar werd wakker toen er op de deur werd geklopt. Sue kek slaperig, maar wreef toen in haar ogen alleen de koning zou aan haar deur kloppen dus zou hij er toch weer zijn... Sue trok haar shirt recht en haar broek goed voor ze aan tafel ging zitten en zei dat hij binnen mocht komen. Haar haar zat net goed toen de koning binnen kwam en ze hem een glimlach schonk.

Het duurde neit lang en eidnelijk mocht hij naar binnen, hij keek naar haar kleren, hi jhad het niet zo er op dat Sue broeken droeg maar goed als hij haar tevreden stelde was hij blij, kon hij tenminste soms met een ander vrouw liggen rollen, Sue was wel goed maar soms had hij gewoon zin in iets anders hoewel ze wel op zijn favoriete stand. Hij glimlachte maar die glilach verdween snel toen hij haar rode ogen zag 'wat is er gebeurd, waarom heb je gehuild.' vroeg hij bezorgd.

Hij glimlachte, maar die verdween toen hij haar rode ogen zag. en zijn vraag liet haar doordringen dat ze gehuilt had. 'Dat... Ik heb gister ruzie met mijn moeder gehad meer niet.' zei Sue en liep naar het raam, ze vond het vreelijk dat ze ruzie met haar moeder had, maar dat kon hij natuurlijk niet weten, maar goed of het hem intereseerde. 'Ze... ze is soms zo eigenwijs!' mopperde ze en sloeg met haar vuist op de vensterbank. Ze kon het niet uitstaan dat haar moeder niet gewoon was weg gegaan toen ze het haar gevraagd had dan had Sue haar ook niet aangevallen om de koning te beschermen, maar toen wist ze nog niet dat ze hem alleen bang had willen maken! Sue voelde zich niet lekker worden door dit gebeuren, maar ze wilde zich groot houden en niet voor zijn ogen in tranen uitbarsten!

'Dat... Ik heb gister ruzie met mijn moeder gehad meer niet.' zei Sue en liep naar het raam, Hij liep rustig naar haar toe en sloeg troostend een arm om haar heen. 'Ze... ze is soms zo eigenwijs!' mopperde ze en sloeg met haar vuist op de vensterbank. hij knikte 'Ze heeft het bloed van een shifter en een vreselijke hunter in zich die niet zomaar commando's opvolgt.' Zei hij kalm en zag dat zer zich niet meer in hield en in tranen uitbarst, Hij liet haar op zijn borst uithuilen 'Stil maar meisje van mij, alles komt goed.' Zei hij zachtjes terwijl hij haar hoofd aaide.

Zijn arm om haar heen en zijn nabijheid en bezorgdheid lieten haar niet toe om haar tranen nog langer binnen te houden. Sue draaide zich naar de koning om en sloeg haar armen om hem heen. Integenstelling tot de meeste die huilde schokte Sue niet nog kwam er enig snikkende geluiden kwamen uit har keel. Sue had lang geleden al leren huilen in stilte. Het leek steeds alsof hij haar goed gezint was, ja zo lang ze maar deed wat hij wilde. Sue veegde haar ogen droog en probeerde wat vrolijker te zijn, maar het ging met moeite. “Laten we het alsjeblieft over iets anders hebben?“ vroeg ze en keek hem aan. Sue wilde niet aan haar moeder herinnert worden ze wilde niet steeds die ruzie in zich laten af draaien dat zou te erg worden!

Hij merkte dat ze niet schokte terwijl ze huilde en er alleen geluid uit haar keel kwam, hij suste haar zachtjes en fluisterde lieve woordjes in haar oor. Na ee ntijdje veegde Sue haar tranen weg en probeerde wat vrolijker et lijken mar het lukte niet echt, Charles glimlachte “Laten we het alsjeblieft over iets anders hebben?“ vroeg ze en keek hem aan. Hij knikte 'ik begrijp het Sue, kom wil je mij iets over je verleden vertellen? Ik heb het we lsamengevat gelezen maar uit eige mond is het vaak leuker te horen.' probeerde Charles haar af te leiden.

Zijn stem, die lieve woordjes die hij haar toe fluisterde deden haar goed. Maar zijn vraag naar haar verleden? Daar wilde ze niet aan denken, vooral dat gedeelte van haar verkrachtig niet. Sue wilde net met haar hoofd schudden, maar bedacht zich en keek alleen weg. Hoe moest ze haar verleden formuleren? “Kunnen we het niet over iets anders hebben? Sommige gedeeltes zijn nogal pijnlijk..“ begon Sue, maar ze keek de koning niet aan. ja de hunters hielden de dingen graag bij als het even kon. Sue zou hem vast nog dingen kunnen vertellen die ze nog niet wisten?

HIj zag dat ze het onderwerp niet leuk vond en hij kon het best wel begrijpen. “Kunnen we het niet over iets anders hebben? Sommige gedeeltes zijn nogal pijnlijk..“ begon Sue, maar ze keek de koning niet aan. j Hij zuchten even 'Je hoeft die pijnlijke dingen niet te vertellen, verte liets leuks wat je hebt meegemaakt ofzo.' Zei hij zachtjes 'Bijvoorbeeld hoe je altijd naar de BFP ging ofzo.' Zei hij zachtjes.

De koning zuchten en zei dat ze die pijnlijle gedeeltes niet hoefte te vertellen, maar de leuke dingen zoals ze altijd naar de BFP was gegaan of zo. Sue dacht evenna en keek de koning daarnaweer aan. “Mam bracht mij en mijn vader altijd via de lucht naar de BFP , maar sommige weven ken ik rond het huis, maar niet welke je moet nemen om er binnen of buiten te komen.“ zei ze en groefnog eens in haar herinneringen, maa die waren vervaagt door de drugs net als sommige herinneringen aan de WOF!

Hij zag har diep nadenken “Mam bracht mij en mijn vader altijd via de lucht naar de BFP , maar sommige weven ken ik rond het huis, maar niet welke je moet nemen om er binnen of buiten te komen.“ zei ze en hij knikte toen en kuste haar hoofd 'het is niet erg.' Zei hij zachtjes 'vertel maar wat je nog weet.' Zei hij alleen maar en ging op bed zitten en klopte naast zich.

Hij zei dat het niet erg was en dat ze gewoon kon vertellen wat ze wel wist. De koning ging op bed zitten en klopte naast zich. Sue ging naast de koning zitten en keek hem aan. Haar draak sprong er meteen tussen en riep dat ze niks moest vertellen. Sue drukte zijn opdringerigheid van zich af en ging haar geheugen na. “Het huis is best groot, maar nog lein vergeleken met hier....“ begon ze. Sue vertelde veel, veel te veel zelfs. Sue vetelde waar de vertrekken van haar opa en oma lag, waar de ziekenboeg en vooral belangrijk waar de wapens werden opgeslagen. Sue vertelde ook dat de shifters die zich bij de BFP ophielden kleinere huisjes rond het grote gebouw hadden gemaakt zodat ze wat meer op zichzelf konden zijn dan in het gebuw. Ze wist hem ook de tijden van de wachtposten te noemen. Haar hoofd duizelde een beetje toen haar draak weer wat controlle over haar kon krijgen. Sue greep snel met een hand naar de rand van het bed en met de andere naar haar hoofd. Het was gelukkig weer snel voorbij zodat ze haar handden weer naast zichneer zetten. Sue keek weer naar de koning en wachten af op wat hij er van vond. Zonder dat Sue het door had wat met de medewerking van de drugs en haar verwarring omdat hij zo aardig tegen Sue deed vertelde ze hem waar en wanneer hij de BFP zou gkunnen laten aanvallen, alleen kende de koning het pad nog niet!

Ze ging naast hem zitten en Hij luisterde andachtig naar awt ze hem vertelde, en hij was hee lblij met wat ze hem meedeelde “Het huis is best groot, maar nog lein vergeleken met hier....“ begon ze. Hij glimlachte, ja zijn paleis was veel groter. Sue vertelde he mwaar Widow en Robin sliepen en daarna over het ziekenboeg en natuurlijk waar de wapes opgeborgen lagen en ze vertelde dat de shifters zich in kleine huisjes rond het grote huis leefden. Het mooiste van alles was ze vertelde hem de tijden van de wachtpost, Zijn hele hoofd zat met vershillende ideeën maar hij miste allee nnpg het pad hoe je het terrritoria binnen kon komen, hij merkte pas later toen het al te laat was dat ze naar haar hoofd greep het was heel snel afgelopen, toen hij zag adt ze naar hem keek glimlachte hij vriendelijk 'wat leuk om te weten, maar toen je ouder was, vloog je toen ook altijd? Of ging je dan met de voet?' vroeg hij nieuwsgierig.