Just sitting...

Eva trok hem met een ruk uit het gat waar hij in dreigte te vallen en landen op zijn voeten. Geen enkele demon kwam nog in de buurt door wat Eva gedaan had en hij luisterde naar wat de duivels dochter zijn dochter uitdaagde. Hij had nu geen grijns op zijn gezicht zoals anders als iemand uit gedaagd werd, maar hij had last van adem te kort. In de maag van de demon was namelijk geen zuurstof geweest en Razor zetten zijn handen hoestend op zijn knie'en. Toen hij weer lucht binnen kreeg heeg Razor nog zwaarder. Hij was niet boos op Lira, maar door wat Cgarlie met haar gedaan had verafschuwde hij ten zeerste. "Hier heb je een lijk!" gromde Razor even uitdagend al Eva gesproken had en stuurde een van de ghouls naar Lira en Charlie toe waar het ineens inelkaar zakte diordat Razor hem vrijwillig afgegeven had. Hij rechten zijn rug en voelde zich slapjes worden. Het bloed dat hij eerder nog gedronken had was eigenlijk te weinig geweest en door het vechten was het versnelt door zijn lichaam op genomen. Het duizelde hem vreselijk en zijn tanden begonnen opnieuw langer te worden. "Je moeder nog jouw zou ik kwaad doen Lira, als ik dat had gewillen had ik die kogel niet voor je opgevangen!" zijn stem werd zachter toen hij dat zei, maar Lira geloofde hem toch niet dus kon het hem ook niet schelen. Zijn ademhaling begon rustiger te worden en als het Lira lukte zou ze de waarheid en zijn verleden weten, maar hij wilde zijn dochter graag mee terug nemen zonder dat satan haar nog langer onder haar hoede zou hebben. Als Charlie zijn zegje ha gedaa kon Razor meteen Melody roepen om Lira van die duivelse banden te verlossen!

Eva zei dat ze niets met de komst van haar vader te maken had maar ze geloofde haar niet. ooh nee ze geloofde er geen snars van Eva loog net als iedereen altijd tegen haar deed. Toen Lira wilde weggaan mmaar ineens zat er een cirkel om haar heen waar zij nog charlie uitkonden. Lira keek Eva met grote boze ogen aan. Ze was niet zwak ze was moe dat was iets anders Charlie bleef zelfverzekerd. Ze wilde haar uitdagen haar vader deed gewoon leuk mee. Lira werd alleen maar kwader en ze hoorde Charlie in haar hoofd een manier van praten die ze samen toepastte zodat Razor nog Eva het konden horen. "Lira je weet dat ik nooit tegen je zou liegen lieverd het is tijd...." Zei hij in haar hoofd Lira knikte en ze ging in lotushouding zitten. Ze maakte een cirkel omzichzelf heen om iedereen buiten te houden ze gebruikte haar gaven om kruiden en potten en kaarsen naar zichzelf toe te laten zweven ze zei spreuken op liet de kaarsen branden en ook het lijk liet ze naar zich toegaan. Lira was Charlie weer tot leven aan het wekken maar deze spreuk was anders dan die van eva toen zij razor eeen lichaam gaf. Charlie ging in het lichaam en het lichaam werd charlies uiterlijk toen ze haar handen op hem legde. Hij opende zijn ogen en grijnsde hij was weer onder de levenden dat was de reden geweest waarom hij op Lira had ingespeelt dit was zijn doel en dat had hij nu bereikt nu had hij haar niet meer nodig. "Lira ik ben je heel dankbaar...." Begon hij liefelijk. "Ik ben je heel dankbaar voor je domheid en naïfiteit." Zei hij terwijl hij haar een klap verkocht. "Dom kind je had naar je vader moeten luisteren je had naar eva moeten luisteren maar je was veel te dom net zoals je vader vroeger voor ik hem doodde!" Lachtte hij Lira keek hem met grote ogen aan. Ze kon het niet geloven. Charlie tilde haar op en slingerde haar naar Razor toe ze viel vlak voor haar vader op de grond. Charlie was sterker dan voorheen moeilijker te doden net als Razor imuum voor gewone wapens. Lira schaamde zich diep ze kwam niet meer recht hoe had ze zo dom kunnen zijn?

Razor gaf Lira een lijk maar Eva keek onderzoekend naar Lira, ze gebruikte een spreuk en toen ze doorkreeg welke spreuk ze gebruikte was het al te laat, de dodelijk was al bewoond 'Ver....LIRA!' riep ze kwaad en vloog zo snel mogelijk naar toe, "Lira ik ben je heel dankbaar...." Begon hij liefelijk. "Ik ben je heel dankbaar voor je domheid en naïfiteit." Zei hij terwijl hij haar een klap verkocht. "Dom kind je had naar je vader moeten luisteren je had naar eva moeten luisteren maar je was veel te dom net zoals je vader vroeger voor ik hem doodde!" Lachtte hij Lira keek hem met grote ogen aan. Eva gromde boos, nu was ze pissig Charlie tilde haar op en slingerde haar naar Razor toe ze viel vlak voor haar vader op de grond. Ze stond recht voor charlie's neus en haar rode ogen gloeide 'Jij!' Zei ze kwaad Ager ging achter staan, ze hoorde charlie lachen maar Eva was kwaad, hij verstoorde de evenwicht.

Razor keek vol afschuw toe en zag Eva richting Charlie rennen toen hij Lira weg slingerde. Razor's eerste zorg was zijn dochter en hij hurkte zich bij haar ner. "Gaat het Lira?" vroeg hij zacht voor hij haar op tilde. Eva was nu even bezig met Charlie, maar die zou zich zo snel niet door haar laten klein krijgen! "Melody!" riep Razor luid meer voor zijn dochter dan voor haar wapen waarmee ze Charlie van de weeld kon vegen het sterrenschot! Razor zetten Lira bij een boom neer maar hielt Charlie scherp in de gaten zijn toch al rode ogen waren nu furieus en gaven een beetje licht. Als het er op aan moest komen zou Razor gewon tegen Charlie vechten het geen was alleen dat ze elkaars aanvallen van binnen en buiten kende. "Ik wil dat je hier blijft Lira, ik ben niet bos p jouw je kon het niet helpen." zei Razor streng maar niet onvrienelijk en richten zich op om een mogelijke aanval af te slaan, maar aan zijn gun had hij nu weinig met de tien resterende kogels zou hij zijn exmentor niet kunnen doden!

Lira hapte naar adem ze kon het niet geloven ze was al die jaren voorgelogen door de enige persoon van wie ze dacht hem te kunnen vertrouwen. Lira had pijn veel pijn haar broze lijfje zat onder de bloeduitstortingen en vele van haar ribben waren gekneust of gebroken. Lira was nu echt aan het einde van haar krachten. Haar vader tilde haar op en legde haar tegen een boom ze had een hoop verwacht woede, teleurstelling, afschuw maar het enige wat ze zag was bezorgdheid. Charlie had al die tijd gelogen al die keren dat haar vader lief was haar dingen wilde uitleggen het was geen leugen geweest hij was echt goed. Ze hief haar hand zwakjes op ze keek hem aan met diepe spijt in haar rode ogen. He...het.spijt me.. Zei ze zachtjes. Ze voelde zich zo vreselijk schuldig dat ze hem zo gehaat had. Eva stond tegenover Charlie die alleen maar kon lachen hij ging nu niet met hen strijden nee hij wilde weg en zo naar Will hood (als die nog leeft teminste?) en zijn troepen gaan.

Razor hoorde zijn dochter zich bij hem verontschuldigen en hij keek haar even aan. Zijn blik was teder zoals zo vaak wanneer Razor naar Lira keek al ging zijn blik snel weer naar Charlie! "Je zult niet lang van je nieuwe lichaam kunnen genieten Charlie, daar zal ikzelf voor zorgen!" gromde Razor dreigend en stuurde alle ghouls en zijn helle wolf op Charlie af. Nu drong hem ineens iets door Charlie wist de weg van zowel de WOF als van de BFP! Ze moesten koste wat het koste hem tegen zien te houden anders liepen beide groepen groot gevaar!

Melody voelde het iemand riep haar om hulp in een verzameling van licht stond ze voor Razors neus. Ze hapte even naar adem ze werd hier gewoon omringd door duivelse energie. het was verschrikkelijk! Het verzwakte Melody maar ze moest zich concentreren ze negeerde de dochter van de duivel en de man die niet op deze aarde hoorde. Nee ze richtte haar aandacht op het kleine gewonde meisje en op Razor Melody hurkte neer ze glimlachtte liefelijk naar Lira om haar gerust te stellen. Ze stuurde rustgevende energie naar het meisje waardoor Lira al snel haar bewustzijn verloor. Melody keek naar azor ze wist niet dat Lily zwanger was geraakt en dat ze een dochter hadden gekregen maar ze zag wel duidelijk nu dat het meisje onlosmekelijk familie van Razor was. Ze leek als 2 druppels water op hem. Je had me moeten vertellen dat Lily zwanger was! Zei ze streng met orgen in haar stem het meisje zat vol met duivelse energie en Melody wist niet of ze die energie er ooit uit kreeg. Je dochter zit helemaal vol van de duivelse energie! Van het moment dat ze uit Lily was, het moment dat ze niet meer onder de bescherming van haar moeder zat was ze zeg maar als een gloeilampje voor insecten. Ze trok de duivelse energie als het waare aan. Zei ze terwijl ze Lira begon te helen zweetpareltjes glitterde op Melody's voorhoofd al deze duivelse straling was niet goed het verzwakte haar maar haar aanwezigheid verzwakte eva ook dat wist ze maar al te goed.

Gelukkig kwam Melody en verblinden hem even met haar strak'lende licht. Met grote zorgen luisterde hij naar wat ze zei en Razor had graag geholpen, maar hij wist niet hoe? "Sorry dat we je niet ingelicht hebben de volgende keer zullen we dat wel doen." antwoorde hij maar zijn blik bleef op Charlie gericht die nu in een gevecht gewikkelt was met zijn aanvallen. De ghouls waren het gemakkelijkste te verslaan, maar zijn wolf daar in tegen niet. "Zou ik een sterrenschot van je kunnen lenen? Dan kan ik dat stuk ongeluk daar vernietigen!" vroeg Razor en bedoelde daarmee dat hij Charlie tot stof wilde laten vergaan!
(Sorry geen tijd genoeg)

Melody keek hem even aan maar richtte zich al snel weer op Lira. het meisje was er echt slecht aan toe zo slecht zelfs dat haar ziel zich al wilde losmaken en haar lichaam verlaten. Melody keek Razor strak aan toen hij om een sterrenschot vroeg. Ik kan geen sterrenschot maken én je dochter redden. Je zult moeten kiezen. Zei ze met een vragende blik hij kon het pad van wraak volgen en zijn vijand doden maar dan het risico lopen zijn dochter te verliezen of hij kon voor het pad van liefde kiezen en zijn dochter redden. De keuze was aan hem Melody kon alleen wonderen verichten as er specifiek naar gevraagd werd zo werkte het nu eenmaal engel en demoonmagie was een gecompliceerd iets.

Eva hield zich bezig met Charlie, ne ze zou hem neit laten ontsnapen, ze was hem als geest al spuug zat, Haar vleugels opende zich en Ager gebruikte zijn demonen vorm, Ze vielen aan als team maar ze wist dat zonder een sterrenschot ze hem niet zouden kunnen doden, toen voelde ze haar energie weg zakken en ze wist dat Melody er was, ze had Razor horen roepen. 'geneog gerend.' Zei ze een riep een spreuk op zodat Charlie bevroor, Melody was bij haar nooit een probleem geweest maar ze wist natuurlijk niet dat Melody een engel is geworden, Eva voelde haar energie wegzakken maar ze liep naar charlie toe en raakte hem aan, haar hand verdween in zijn lichaam terwijl ze de geest probeerde te pakken te krijgen.

Razor kon een geererde grom niet onderdrukken. Hij had niet beseft hoe ver heen zijn dochter was! 'Doe wat je kunt bij Lira! Ik ga even bij Eva kijken. zei Razor grommend en liep weg. Hij wilde niets liever dan helpen, maar zijn oplaaiende woede zou het alleen maar erger maken en dat kon Melody niet gebruiken. Razor liep naar Eva toe en keek hoe ze Charlie's geeest probeerde te pakken. Zijn woede was groot zo groot zelfs dat hij niets wist of Razor ooit eerder zo kwaad was geweest? 'Lukt het Eva?' vroeg Razor hij kon het niet helpen dat ie kwaad was en dat kon je ook horen. Charlie was voor nu even versteent, maar hoe lang zou dat duren en kon Eva hem wel te pakken krijgen?

Flut!

Ze gromde, die stomme geest ontglipte haar steeds net voor dat ze hem te pakken had gekregen, en ze gromde boos toen Razor naar haar toe kwam. 'Lukt het Eva?' vroeg Razor hij kon het niet helpen dat ie kwaad was en dat kon je ook horen. 'lijkt het als of het mij lukt?! door die stomme engel vloeit mijn kracht weg.' Zei ze boos en Ager begon onrustig te worden.

Melody knikte en ze zag hoe kwaad Razor was ze concentreerde zich op Lira ze moest het kind helpen maar ze kon die duivelse invloeden niet wegbannen nog niet allesinds. Ze kon alleen een zegel aanbrengen om het tegen te gaan. Melody hief Lira's jurk wat op zodat ze haar buik kan zien ze legde haar koele lichtgevende vingers erop en ze prevelde latijnse spreuken Lira gloeide en worstelde tegen het meisje schreeuwde flikkerde rood maar Melody was sterker blauwe tekens verschenen op Lira's buik het was een zegel dat zichtbaar werd als de duivelse energie heviger werd. Lira werd beter maar die demonen moesten weg en nog belangrijker Lira moest uit Charlies buurt blijven. melody negeerde Eva die haar stom noemde door frustratie. Laat die zieke geest gaan, voor nu! Riep Melody terwijl ze Lira in haar armen nam en dichterbij vloog haar licht straalde feller, een soort verdedeging. Eva jij weet net zo goed als ik dat we hem nu niet aankunnen! laat hem gaan pak hem later! Schreeuwde ze met de koortsachtige Lira in haar handen Melody keek ongerust naar het kind ze kon niet veel helpen omdat Lira een demoon was haar krachten werkten niet volledig op haar. Mischien kon Eva wat doen?

Eva was net zo gefrustreert als Melody die Lira in haar armen hielt terwijl ze over vloog. Hij wilde Charlie het liefste meteen doden, maar hij moest ook aan zijn dochter denken. Woede borrelde nog steeds in zijn aderen en hij was gedwongen om dit voor nu te later rusten. "Voor deze keer heb je geluk kwal! Maar de vopgende keer laat ik je niet zo gemakkelijk gaan!" gromde Razor nijdig en draaide zich van Charlie af die vast zich een built zou lachen. Ja Razor was verandert, maar hij was ook nog steeds een gewetenloze moordenaar als het erop aan kwam. Razor volgde Melody ookal kon hij niet vliegen zijn spullen nam Razor onder weg mee die hij eerder had moeten achter laten bij de gevechten toen hij naar hier kwam. Ze konden terug gaan naar de WOF en daar verder voor Lira zorgen, maar Charlie kende de weg en dus moesten Dregoe en Mistake ook in gelicht worden. Razor voelde dat Charlie niet achter hen aan kwam en dat deed hem zowel goed als pijn. Pijn die, die kloot zijn dochter had aan gedaan. "We gaan naar mijn huis daar kun je in alle rust werken terwijl ik me bezig houd met Dregoe en Mistake. Ze moeten het weten plus dat Robin en Widow ook in gevaar zijn!" Razor had het tegen allebij zowel de demon als tegen de engel. Ze mochten elkaars tegen polen zijn, maar beide konden ze Lira helpen... Razor rende vooruit zodat Melody hem en Eva alleen hoefte te volgen tot ze in Old Home aan kwamen. Razor negeerde de blikken en ging meteen met Dregoe en Mistake praten. Eva zou Melody de weg wel naar zijn huis wijzen? Eenmaal bij de voordeur nam hij de moeite niet om te kloppen en opende deur. Gelukkig zaten ze alleen te zoenen op de bank. Razor legde na een donderende preek uit waarom hij hier binnen kwam en legde alles uit. Dregoe gromde waarschuwend, maar daar bleef het ook bij. Ze zouden vaker langs de grenzen posten zodat ze hopelijk een aanval konden vermijden. Razor knikte en liep eerst terug naar zijn huis waar Lily aardig in paniek bij de twe andere vrouwen stond te wezeߔ

Melody was blij dat Razor haar raad opvolgde en ze keek waarschuwend naar Eva. Charlie stond te lachen en ging daarna wag nog steeds nagenietend van zijn overwinning. Melody negeerde het Lira was haar eerste zorg. Melody volgde Razor naar WOF ze liep naar zijn huis ze volgde gewoon de geuren Lily was helemaal aan het flippen maar Melody stelde haar gerust dat het ergste al voorbij was. Ze legde Lira in haar kamer en Melody deed wat ze kon de koorts zakte en Lira werd geleidelijk aan weer wakker. melody glimlachtte naar haar en stelde haar gerust voor ze nog naar Eva keek en oploste in een lichtflits dit was heel erg foute boel ze moest meer onderzoek doen om Lira echt te kunnen bevrijden.

-Lily-

Lily schrok zich haast dood toen melody en Eva naar haar huis kwamen met de trillede Lira in Melody's armen. Lily kon niet echt iets doen dit was buiten haar machten ze was opgelucht toen Melody zei dat Lira er weer bovenop ging komen. Lily keek ook naar Eva die kennelijk ook hielp? Melody verdween al snel en Lira werd wakker. Lira schaamde zich zo erg dat ze Eva en Lily uit haar kamer liet zweven en onder haar laken verscholen zat. lily wist niet wat ze moest doen. Razor kwam al gauw terug en ze keek hem aan. Lily wist nog niets van de ontsnapte Charlie nee ze maakte zich nu vooral zorgen om Lira. Razor wil jij met haar gaan praten? Ze heeeft zichzelf opgesloten in haar kamer... Zei Lily zacht haar tranen wegslikkend.

-Lira-
Lira was bijgekomen Melody had niet veel gezegd maar Lira was wel rustiger. Ook keek ze naar Eva. Maar toen Melody verdwenen was vroeg ze haar moeder en Eva ook om haar alleen te laten. ze voelde zich dom en vreselijkschuldig over wat ze gedaan had. Ze had iedereen teleurgesteld en ze wist niet hoe ze het ooit moest goedmaken met haar vader Lira huilde zonder geluid ze had zichzelf verstopt onder haar deken haar knieën opgetrokken.

Ze werd zo ziek van die geest die steeds haar vingers ontglipte. . Laat die zieke geest gaan, voor nu! Riep Melody terwijl ze Lira in haar armen nam en dichterbij vloog haar licht straalde feller, een soort verdedeging. Eva jij weet net zo goed als ik dat we hem nu niet aankunnen! laat hem gaan pak hem later! Schreeuwde ze Eva legde een zegel op de standbeeld zodat ze hem altijd terug kon vinden. En vloog achter Melody aan richting het huis van Lily, toen ze binenn kwamen zag ze dat Lily zich niet goed voelde en ze liep achter Melody aan in de kamer waar ze haar genas en Eva kwam naar haar toe 'Melody, Lira is een demon, een hele sterke demon.' Zei ze zachtjes zodat allee nzei kon horen voordat ze weg ging, Toen Lira vroeg of ze weg ging knikte Eva en ging naar de gasten kamer en wachte tot Ager binnen kwam met een mond vol boeken, ze glimlachte en pakte die aan, ze begon meteen er door heen te bladeren op zoek naar een beschermende spreuk voor demonen, er moest er gewoon een zijn want haar huis was ook er voor beschermd dat haar vader er niet meer bahalfe de spiegel in kon gaan.

Eva zat met haar neus in de boeken en Lily vroeg hem even naar Lira te gaan en dat zij zich opgesloten had. Razor knikte en liep na Lily een gerustellende zoen op haar voorhoofd te hebben gegeven naar de slaapkamer van Lira. Gelukkig had ze de deur niet op slot zitten. "Lira?" vroeg hij zacht terwijl hij de deur langzaam open deed. Buiten zichzelf om wist hij precies wat ze nu door maakte alleen was zijn dochter nog in leven! Razor zag dat Lira zich onder de dekens had verscholen en hij vloekte even binnensmonds voor Razor naar het raam toe liep. Hij was altijd zeer slecht met uitleg, maar toch probeerde hij het steeds opnieuw. "Ik weet wat je nu door maakt lievert, je voelt je verraden, leeg en schuldig." begon Razor voor hij even stopte om haar reactie te krijgen wat helaas uit bleef. Razor draaide zijn gezicht naar haar bed, maar zijn woede bleef hoewel de werking minder en minder werd waardoor hij zich weer slapjes begon te voelen hij ging daarom maar snel in de stoel zitten en bleef naar het hoopje elende op bed kijken. "Ik had het moeten zien aankomen! Terug getrokken niemand die zich met je wilde bemoeien eenzaam en alleen behalve die... die klere...!" Razor kreeg het woord er niet uit eigenlijk paste elk woord dat niet voor herhaling vatbaar was er wel bij. Razor planten zijn ellebogen op zijn knie'en en legde zijn hoofd in zijn handen. Dit was afschuwelijk hoe kon hij haar uitleg geven als hij er zelf er nog steeds niet klaar mee was? Razor gromde geererd en beukte met zijn vuist op de stoelleuning. Hij had Lira moeten beschermen die demonen die Razor in die vijf jaar gedood had waren vast een soort afleiding geweest om Lira's geest te verduisteren. "Ik kan die kerel niet uit staan! Die vuile rat met zijn gladde praatjes, die vriendelijke bedoelingen arh!" gromde Razor woest, maar het zou Lira niet verder helpen als hij zo verder ging. Razor sloot zijn ogen even en probeerde kalm te worden wat zeer slecht lukte op het moment en Razor keek weer naarde dekensߐ

Lira hoorde de deur opengaan met een kraakgeluid. Ze hoorde haar vaders stem die haar naam fluisterde maar een reactie van haar kant bleef uit. Ze luisterde naar zijn voetstappen en haar ademhaling stokte een paar keer. Ze hief langzaam het deken van haar hoofd om hem aan te kunnen kijken met haar rood betraande ogen. Ze kroop wankel uit bed het deken stevig om zichzelf heen geslagen. Ze strompelde twijfelend en angsig naar haar vader toe haar blik gericht op zijn voeten. Toen ze vlak voor hem stond sloeg ze haar kleine armpjes om hem heen verschool ze haar hoofd tegen zijn buik tranen rolde nog over haar wangen ze klemde zich stevig tegen hem aan, voor het eerst in haar leven ging ze naar hem toe om omhlesd te worden om zijn liefe toe te laten. Papa het spijt me zo... Fluisterde ze nog steeds snikkend. Ze wist niet wat allemaal echt en wat allemaal gelogen was ze was in de war en ze wist niet wie ze nog kon vertrouwen.

Lira kwam naar hem toe en Razor trok haar op schoot nadat hij een stoel had gevonden en drukte haar tegen zich aan. "Sttt, stil maar jij wist niet beter net als ik vroeger." zei hij sussend en hielt haar in een stevige omhelsing vast, maar niet al te strak zodat ze zich nog van hem af kon duwen als ze wilde. "Ik praat er niet graap over, maar door wat je nu meegemaakt heb kan ik het niet langer uitstellen!" fluisterde Razor bijna, maar elk woord wat hij hierna zou gaan zeggen stak hem vreselijk! "Toen ik geboren werd in de arena ben ik als baby bij mijn ouders weg gehaalt ik heb ze nooit leren kennen en Charlie... Charlie voeden me op. Ik wist niet beter of hij was mijn voogd en vriend, ik heb in die tijd vele dingen gedaan die ik nu niet meer doe buiten die doden die het verdienen. Toen ik 17 werd vonden de raad van ouderlingen van de hunters dat ik te gevaarlijk voor ze werd en zeiden tegen Charlie dat hij me moest doden. Het leek alsof hij er erg mee zat, maar nu herinner ik me zijn grijns toen hij me doden. 65 jaar inmiddels geleden. Als geest heb ik jaren daar nog rond gezworven voor de WOF de arena binnen wilde vallen om iemand te bevrijden. Zo kwam ik Will tegen die het niet gehaalt zou hebben als ik hem toen niet mijn hulp aangeboden had. Met der tijd dacht Will na en doordat ik hem steeds geholpen had wilde hij wat terug doen en kwamen we bij Eva uit die voor mij een lichaam maakte en zo een tweedekans om weer onder de levende te zijn. Toen heb ik ook je moeder leren kennen, maar ik merkte dat er iets mis was en vroeg aan Eva nadat ik je moeder op de ergste manier gekwetst had wat er met me aan de hand was. Toen vertelde ze me dat ik 3kwart demon was omdat een demon voor mij een lichaam had gemaakt en niet een engel. Ik dacht het juiste te doen en om je moeder veilig te houden me in dienst van satan te stellen. Nog een grote fout, maar nadat ik het weer goed met je moeder had gemaakt kwam ze er achter en wilde me vrij pleiten bij satan.
(Deel 1)

Hij beduvelde je moeder en toen ze mij dat kwam vertellen schreef ik een uitdaging op een vel papier met mijn eigen bloed zo kan Satan niet onder de belofte uit komennen nam mijn uitdaging aan die ik won, maar tegen een prijs. Satan vermaakte mij tot wat ik nu ben ennontnam mijn shift die ik nog steeds kan oproepen wanneer ik hem nodig heb. Nadat god me gratie had verleent via Melody onder de voorwaarde dat ik alleen het goede zou dienen en het slechte uit zou roeien! Satan was niet blij met die beslissing en stuurde meer en meer demonen naar Doole om zijn werk snel afte handelen, maar ik dood ze steeds en heb al een van zijn rekruten uit zijn klauwen gehouden. Ik heb vele slecht dingen gedaan in mijn eerste leven, maar nu heb ik ook grote fouten gemaakt. Eerst je moeder zwaar gekwetst door haar van me af te stoten door haar eigenlijk te beschermen van een bepaalt probleem waar ik toen mee zat, maar dat is vervangen door de bloeddorst. Ik heb het weer goed met haar gemaakt al was het niet gemakkelijk geweest. Maar de fout die ik bij jouw geboorte heb gemaakt kwelt me nu het diepste. Als ik je meteen had laten zegenen door Melody was deze hele gerotzooi bespaart gebleven!" vertelde Razor en keek toe wat Lira mogelijk zou zeggen of doen. "Ik heb je verwaarloost lieveling, ik wilde je nietzo opvoeden als die Charlie mij gegeven had, maar ik had je moeten beschermen! De voortekenen waren zo duidelijk!" tanden knarsend deed Razor er het zwijgen om en keerde zijn blik van Lira af. Huilen deed Razor nooit buiten die keer dat hij Lily bijna verloren was door zijn eigen stomme fout, maar ook nu prikte tranen in zijn ogen en gleed er een stel tranen uit zijn ooghoeken over zijn wang naar zijn kaak.

"Het spijt me Lira." zei Razor zacht en keerde zijn blik weer naar haar om en drukte een troostende kus op het voorhoofd van zijn lieve dochter. Hij wilde haar het leed besparen dat ze nu geleden had, maar er waren nog veel meer smarten waar Lira ooit mee te kampen zou krijgen waaronder liefdesverdriet of het verlies van haar ouders? "Je andere opa en oma zitten gevangen in het leger van de slechte koning. Daarom kunnen we niet naar ze toe of kunnen zij naar hier komen. Het legel houd een zeer scherp gehoor en weten ze altijd wie er weg is. We schrijven ze zo nu en dan een brief een tijdje krijgen wij een brief van hen terug. Ze weten dat je geboren bent en willen je dolgraag eens zien, maar dat zal lastig worden vooral nu Charlie terug is!" vertelde Razor over Opa Kiba en Oma Lilianne en hoe het in elkaar stak dat ze nooit naar hen toe konden. Razor drukte zachtjes zijn voorhoofd tegen die van Lira en wachten af op wat zij zou doen of zeggen, want hij voelde hoe vreselijk Lira zich voelde jegens hem, maar ook jegens haar moeder ookal was die niet zo groot als de zijne.

Lira keek op toen haar vader ook zijn excuses aanbood ze snapte niet waarom hij dat deed? hij was niet degene die zo dom was geweest om charlie te vertrouwen. Ze voelde de kus van zijn zachte lippen op haar voorhoofd en ze voelde zich alleen maar schuldiger. Hij was al die jaren echt lief en goed geweest en zij...zij had hem steeds weggeduwd. Lira keek naar hem op toen hij over haar grootouders begon ze wist niets over hen en ze was blij dat hij vertelde waarom ze hen nog nooit had gezien. Ze keek recht in zijn ogen toen hij zijn voorhoofd tegen het harre duwde. Tranen kwamen nog steeds uit haar ogen. Ze legde haar handjes op zijn koele wangen. Ze wist niet hoe ze het ooit goed kon maken maar ze had een vraag. Een vraag waar ze een antwoord op wilde. Pap? Charlie.... Ze slikte even en ze liet hem los ze draaide een beetje bij hem weg. Charlie zei dat....dat jij met oom will een lichaam heb gedeeld....Dat Tante Hope daarom altijd zo knorrig tegen jouw is....Was dat ook gelogen? Vroeg ze met een klein stemmetje. Ze was bang dat hij nu boos zou worden maar ze kon het niet laten ze wilde van die verwarring af.

Lira vroeg of hij ooit het lichaam met Will had gedeelt en toen hij daar aan terug dacht kon Razor het niet helpen te grijnzen. Ja in die tijd had hij Hope vaak lastig gevallen, maar toen had hij ook veel geleert vooral hoe het was om buiten de muren van de arena te zijn. "Nee Lira dat is niet gelogen daarom heeft Will me ook een eigen lichaam voorgestelt." zei Razor geamuseert. "Je tante was vaak kwaad omdat ik toen pas uit de arena was en heb ook veel van haar geleert." zei hij nu wat serieuser en aaide Lira over haar hoofd. Dan had Charlie toch een beetje de waarheid gesproken ook al was het maar een klein deel geweest. "Luister goed lievert, wat er ook is je kunt altijd naar mij of naar je moeder komen als je met vragen zit plus dat ik nog jouw nog je moeder pijn wil doen. Nu we weten dat je een geboren demon bent houden we echt niet minder van je." zijn stem klonk teder en zacht, maar hij bleef Lira's hoofdje aaien omdat hij even niet goed wist wat hij anders moest doen. Razor vond zichzelf een vreselijke vader en hij wilde dat ie de tijd terug kon draaien, maar helaas kon hij dat niet!

Haar vader was niet boos om haar vraag nee hij grijnsde en hij gaf uitleg. Ze knikte het was dus echt waar ze vond het ergens wel vreemd maar ook wel heel speciaal, haar vader was speciaal. Ze kromp even ineen toen hij haar hoofd begon te aaien omdat Charlie dat altijd deed en die herinnering gaf haar de kriebels. Lira keek verbaasd toen haar vader zei dat hij evenveel van haar bleef houden ook nu hij wist dat ze een demoon was. "Maar pap jij...jij dood demonen toch?" Zei ze met een bang stemmetje. Ze keek hem aan en ze omhelsde hem weer ze wilde zo dicht mogelijk bij hem blijven als maar kon ze wilde het goed maken ze wilde alles rechtzetten maar ze wist niet hoe. "Maar het was gelogen dat jij zo van vechten hield vroeger hè? Dat is niet waar hè papa?" Vroeg ze zachtjes haar hoofd verborgen tegen zijn lijf.

Lira kromp wat in een toen hij haar aaide dus hielt Razor daarmee op om haar zich nietongemakkelijk te laten voelen en luisterde naar wat ze zei. "Ik dood alleen de slechte demonen, Eva is de dochter van Satan en haar dood ik toch ook niet? Zij is anders net als jij anders bent lievert." zei Razor en voelde haar omhelsing en genoot er van, maar toen ze vroeg of hij nog net zo van vechten hielt als vroeger zuchten hij diep. "Helaas wel, maar ik vecht voor het goede nu dat is iets anders dan toen." zuchten Razor en zijn duizeligheid begon weer op te spelen. Razor kneep zijn ogen even dicht en grimaste even waardoor zijn toch al lange tanden even onder zijn lippen uit kwamen.