Rot toch op!

(Will)
Sasha herhaalde haar woorden en Will knikte begrijpend. Hij zou thuis al geen rommel maken, maar bij een ander al helemaal niet dat zou gewoon onbeschoft zijn! Will rook ook de muizen, maar je zou het eigenlijk niet van hem zeggen en vooral door zijn shape vorm al helemaal niet, maar Will at geen vlees en pakte een appel uit de mand die hij op at en de kroes later in de afval bak mikte. Hij had er lang op kunnen oefenen dus landen de kroes mooi in de afvalbak. Daarna leunde hij met zijn armen op tafel. "Sue mag je wel, daarvan ben ik overtuigt." zei Will en onderdruke een geeuw. Hij legde zijn kin op zijn armen met een bezorgde blik in zijn ogen, maar dacht nergens bijzonder aan en zijn oogleden zakte hoe verder hoe dieper. Soms schoten ze weer open, maar uiteindelijk viel Will toch in slaap. Hij droomde nergens over en voelde zich lekker warm worden, maar Will werd niet wakker en bleef half op de stoel zittend en op de tafel liggend slapen.

Sasha bleef aan haar appel knagen met haar ogen dicht, eigenlijk zat ze een beetje te slapen maar dat zou je niet zeggen, ze zat heel rustig als of ze wakker was, haar zintuigen stonden ook scherp. Toen ze hoorde dat de kroes in de afvalbak kwam deed ze haar ogen open en keek naar Will. "Sue mag je wel, daarvan ben ik overtuigt." zei Will en onderdruke een geeuw. Hij legde zijn kin op zijn armen met een bezorgde blik in zijn ogen, Ze ging er niet verder in en zag toen dat hij in slaap was gevallen, zachtjes stond ze op en pakte een deken en legde die op zijn rug, zelf veranderde ze zich in een caracal en nestelde zich op de bank, ze sloot haar ogen en viel diep in slaap.

(Will)
Dromen kwamen en gingen weer, maar hij kon ze niets herinneren toen het geluid van vogels hem wekte. Langzaam opende Will zijn ogen en voelde iets van zich afglijden toen hij zich stijfjes bewoog. Puur uit reactie greep Will ernaar en verrekte daarbij een spier in zijn verstijfde arm. De deken waarna hij gegrepen had hing in zijn trillende vingers, maar dat verdween nadat Will de deken op tafel legde. Sasha lag op de bank in haar shape vorm en hij zag dat ze een Caracal was. Will glimlachte en liep de trap op naar de kamer waar Sue in bed lag te slapen. Hij ging naast haar zitten en aaide haar haren. Sue kreunde en draaide zich naar hem om. "Goede morgen slaap kop." zei Will vriendelijk en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Daarna stond hij op en liep de trap weer af om Sue wat privecy te geven en slenterde de trap af, ging weer aan tafel zitten en wachten tot zijn dochter weer beneden was.
(Hester Sue)
Sue lag lekker te slapen toen ze gewekt werd door een aai over haar hoofd, ze kreunde en draaide zich om. Haar ogen gingen open en ze zag haar vader die wat zei waardoor er een glimlach verscheen. Daarna ging hij weg en Sue kroop uit bed, kleden zich aan en slenterde trap af. Sue voelde zich veel beter dan gisteren en ze zag haar vader aan tafel zitten en Sasha lag op de bank nog te slapen. Sue gaf haar vader een kus op zijn wang en nam net plaatst toen ze zacht gekreun hoorde...

Sasha lag diep in slaap en merkte neit dat Wil wakker was geworden, mar toen ze de trap hoorde kraken kreunde ze lichtjes en opende ze haar ogen, Sue was naar beneden gekomen en Will was wakker, Sasha rekte zich uit en veranderde zich terug in haar mensen vorm, ze zat heerlijk op de bank en glimlachte naar hun 'Ik hoop dat je wat kon uittrusten Sue.' Zei ze glimlachend en bond haar haar in een hogestaart en keek naar Sue.

(Hester Sue)
Sasha werd wakker en vroeg of ze wat had kunnen rusten. Sue knikte en glimlachte vriendelijk naar Sasha. "Ik heb heerlijk geslapen, maar dat zou vast ook komen dat je mijn vader gevonden had." zei ze en legde haar hand even op die van haar vader die zacht glimlachte en ze keek weer naar Sasha.
(Will)
Sasha werd wakker en vroeg zijn dochter of ze goed geslapen had. Sue reageerde vrolijk en dat deed hem goed en voelde even haar hand op de zijne. "We zullen zo dadelijk wel weg moeten of je opa zal een groep erop uit sturen om ons te gaan zoeken." zei Will die zich uit rekte en alvast opstond. Hij wilde niet onbeleeft lijken dus bleef hij nog even staan. "Nog bedankt dat je zo goed voor mijn dochter bent geweest Sasha. Robin en Widow mogen zich gelukkig prijzen met jou erbij!" bedankte hij haar en keek even naar Sue.