Rot toch op!

Sasha kwam en zei dat ze het goed gedaan had plus dat ze zei dat er wolven aan kwamen en Sue rook het ook. Ze werd weer mens en keek de wolven na die hun prooi verslonden en hoorde wat Sasha zei. 'Ja best wel, maar ze leven ook in ons terretorium naast de kevers en andere insecten die daar leven.' zei Sue en nam een stuk van het ehrt en at dat op. Ze had echt honger en had na eent tijdje al een heel stuk op. 'Welke wezens leven er nog meer kwa wilde dieren in het BFP gebied, ik kom er weleens, maar jaag er vrij wel nooit.' zei Sue vragend en keek Sahsa ook zo aan.

'Ja best wel, maar ze leven ook in ons terretorium naast de kevers en andere insecten die daar leven.' zei Sue en nam een stuk van het ehrt en at dat op. Ze had echt honger en had na eent tijdje al een heel stuk op. 'Welke wezens leven er nog meer kwa wilde dieren in het BFP gebied, ik kom er weleens, maar jaag er vrij wel nooit.' zei Sue vragend en keek Sahsa ook zo aan. Sasha dacht even na 'Verschillend, ligt bij welke gebied je bent, herten, zwijnen, konijn enzo leven bijna overal in het bos, dan heb je nog wolven die naast jullie leven, katten vind je dicht bij huizen maar ook soms in het bos en verder heb je andere wilde dieren op het eiland waaronder geloof ik ook paarden.' Ze keek naar Sue 'je hebt ook nog een heleboel honden die naast de BFP wonen.' Zei ze daarna.

Sue luisterde aandachtig naar wat Sasha zei en ze grijnsde bij het horen van de paarden die er ook schenen te leven, maar ze bedoelde er niks mee en slikte haar laatste stuk vlees op voor ze een flesje water uit haar heuptas nam en het gebruikte om zich een beetje schoon te wassen. 'Tegenover dat bij jullie meer dieren wonen hebben wij de fruitbomen die voor de vegetariers voor voedsel zorgen. Het zijn er echt veel een heel groot stuk zelfs. We leveren er zeker de helft aan de boerderijen verdeelt natuurlijk anders valt het te veel op.' zei Sue geamuseert en ze had het best naar haar zin tot ze een bepaalde geur rook. Die geur was te bekent en te dichtbij. Sue sprong op en probeerde de geur te lokaliseren, maar hij leek overal te zijn! 'Hij is hier we moeten meteen weg of hij zal ons vinden!' piepte Sue angstig ze was echt bang voor die man die haar op haar zesde misbruikt had en ze probeerde Sasha aan te sporen door aan haar arm te trekken, maar het was al te laat Will Hood stapte tussen de struiken uit en grijnsde breed toen hij haar herkende. Nog twee hunters verschenen aan weerzijde van Will H en Sue probeerde gewoon lucht te halen, maar ze ademde zwaar en gejaagd. 'Wel, wel, Ontmoeten we elkaar weer klein nichtje van me!' zijn stem was ijs koud en zijn glimlach was vriendelijk, maar daar meende hij echt niks van. Sue probeerde Sasha nog steeds mee te trekken, maar deze leek zich niet te willen verroeren???

Had wat spanning nodig. ^^

'Tegenover dat bij jullie meer dieren wonen hebben wij de fruitbomen die voor de vegetariers voor voedsel zorgen. Het zijn er echt veel een heel groot stuk zelfs. We leveren er zeker de helft aan de boerderijen verdeelt natuurlijk anders valt het te veel op.' zei Sue geamuseert en ze had het best naar haar zin tot ze een bepaalde geur rook. Sasha knikte 'Ja dat is wel handig alleen sommige shape shifters zijn niet zo op mensen eten.' Zei ze grijnzend, Ze keek op toen Sue op sprong en Sasha rook een geur, er waren Blood hunters in de buurt, Ze stond op 'Hij is hier we moeten meteen weg of hij zal ons vinden!' piepte Sue angstig Sasha keek nog is goed naar de kant war een blood hunter vandaan kwam, hij leek op Robin maar hij droeg een ander geur bij zich, Ze zag nog 2 mannen uit de bosjes komen. 'Wel, wel, Ontmoeten we elkaar weer klein nichtje van me!' zijn stem was ijs koud en zijn glimlach was vriendelijk, Sasha bleef hem strak aan kijken en verroerde zich niet. 'JIj bent zeker Will Hood?' Vroeg ze om hem van Sue af te leiden.

Sasha vroeg of hij Will Hood was die grijnsde breed uit. 'Ja dat ben ik en jullie zijn shifters die snel genoeg onze gevangen zullen zijn!' zei Will H met een triomfantelijke grijns op zijn lippen. Sue wilde hier weg ze wilde niet langer op deze plek blijven. Ze moesten naar het WOF terretorium of naar die van de BFP gaanom veilig voor deze man te zijn! Will H pakte zijn electrik Wih en haalde uit richting Sasha en Sue. Sue liet haar los en deinste achteruit om buiten het bereik van de zweep te zijn. Ze wilde Sasha niet alleen laten en ook niet door hem gevangen te laten worden. Door haar extreme vorm van angst verschenen er schubben op haar huid en glinsterde ijsblauw op wanneer de zonne stralen erop schenen. 'Grijp ze!'ommandeerde Will H en stormde zelf naar voren hij wilde Sue voor zichzelf hebben zodat hij haar weer als bedgenoot kon gebruiken! Sue sprong weg voo zijn aanvallen en wierp een ilusie op die haar voor zijn zicht liet verdwijnen, maar toch wist hij Sue te raken vol over haar rug. Ze schreeuwde het uit van de pijn omdat ze nog niet in aanraking was geweest met dit wapen. De stroom schoot door haar heen en verbrak de ilusie. Sue deed nog een paar wankele stappen op ij voor de door haar linkerbeen zakte en haar oom pis nijdig aan keek. Hij kwam dihterbij en Sue gromde dreigend voor ze shiften in haar draak. Sue's vleugels spreiden zich en sloeg haar oom weg met een krachtige slag van haar staart. Sue brulde kwaad en richten zich tot haar oom. Haar angst was compleet verdwenen.

. 'Ja dat ben ik en jullie zijn shifters die snel genoeg onze gevangen zullen zijn!' zei Will H met een triomfantelijke grijns op zijn lippen. Sasha grijnsde uitdagend 'Tot nu toe is het niemand gelukt om alle shape shifter te vangen.' Sasha zag de zweep op haar afkomen en ontweek hm lenig, ze voelde adrenaliene door haar bloed stromen. Ze keek naar Sue, ze had schubbe gekregen. . 'Grijp ze!' Riep Will H en stormde op Sue, de ander mannen storte zich op haar af en ze ontweek hun wapens maar soms voelde ze hun wapens haar huid raken, uiteindelijk vernaderde ze in een kat en vielde eerste man af en beet i nde nek, ze voelde het bloed en haar ogen vernauwde zich en ze keek naar de andere, die merkte het neit dat Sasha tot een monster werd, Ze sprong op hem af en beet in de huid, gif spoot ze er in en de man zakte door zijn benen en ze liep naar de ander man En boog zich naar zijn nek en zag hoe Sue werd verwond, ze gromde, ze hate die man. Sue veranderde in har draak en sloeg hem weg. sasha rende naar haar toe 'Sue, wil je hem zelf afmaken of zal ik hem late nlijden?' vroeg ze toe nze naast haar kwam.

Sasha had geen enkele moeite met de mannen die haar belaagde, maar goed zij had dan ook meer ervaring en Sue was bang zij niet. Ze had haar angst in woede om gezet en brulde uit dagend naar Will H die op stond toen Sasha naar haar toe kwam en haar wat vroeg. Sue gromde dreigend en sprong op haar oom af die ze tegen de grond werkte. Zijn dolk stak hij in haar zij en Sue brulde van de pijn, maar richten daarna haar kop naar hem toe en spuwde een dikke straal stiktof over hem heen. Will Hood wilde nog opspringen, maar in ijn beweging bevroor hij totaal. Sue was zo razend dat ze zijn ijzige beeld met haar staart aan gruzzelenmeten sloeg. Pijn gierde door haar heen en ze verandere terug in haar menselijke vorm nog steeds met de dolk in haar zij. Sue probeerde het eruit te trekken, maar het lukte haar niet en dus probeerde ze op te staan wat half lukte. Sue strompelde een paar passen naar Sasha voor ze door haar benen zakte en pijnlijk ten val kwam. Ze viel languit op haar goede zij en een straaltje bloed sijpelde uit haar mondhoek. 'Sas... Sasha...?' verder kwam Sue niet voor ze haar bewustzijn verloor...

Sue gromde dreigend en sprong op haar oom af die ze tegen de grond werkte. Zijn dolk stak hij in haar zij en Sue brulde van de pijn, maar richten daarna haar kop naar hem toe en spuwde een dikke straal stiktof over hem heen. Will Hood wilde nog opspringen, maar in ijn beweging bevroor hij totaal. Sue was zo razend dat ze zijn ijzige beeld met haar staart aan gruzzelenmeten sloeg. Sasha zag haa rterug veranderen en de dolk er uit probeerde te halen, Sasha veranderde ook terug en rende naar haar toe, Toen het er half er uit was keek Sasha naar Sue 'Sue ik trek het er zo uit.' Ze zag Sue naar haar toe loopen en toen neerviel op haar goede zij. Uit haar mondhoek kwam ee nstraaltje bloed. 'Sas... Sasha...?' Sasha bukte naar haar en haalde in 1 ruk het dolk er uit en gooide die weg, scheurde een stuk van ahar jurk en bond het er om heen. Ze pakte haar op en rende nar haar oude huis, die was niet zover hier vandaan. Toen ze in har huis was legde ze Sue voorzichtig op haar keukentafel. en begon haar wonden te verzorgen, het duurde lang maar uiteindelijk was ze klaar en legde ze op haar oude bed neer en ging zelf dood moe op de stoel naast het bed.

Sue merkte niet dat Sasha de dolk eruit trok en haar mee nam, De woorden kwamen vaag tot haar door, maar ze kon niet reageren. Ze sliep een tijdje tot ze wakker werd en voorzichtig rond keek en zag Sasha naast zich zitten. 'Sasha?' het kwam er moeizaam uit en Sue probeerde recht te gaan zitten, maar de tekende pijn in haar zij dwong Sue te blijven liggen.

'Sasha?' het kwam er moeizaam uit en Sue probeerde recht te gaan zitten, Sasha was metee nklaar wakker en hield Sue tegen om recht te gaan zitten 'Je bent erg gewond, blijf maar liggen.' Zei Sasha zachtjes 'Wat wil je ontbijtne.' Vroeg ze vragend ne keek ook zo.

Sasha duwde haar terug en Sue voelde zich misselijk worden. Nee ze had nu even geen honger niet voor dat misselijke gevoel weg ou zijn en ze schudden haar hoofd. Sue legde haar hoofd weer neer en keek rustig rond voor zo ver ze dat liggend kon. 'Waar zijn we?' vroeg ze met zwakke stem. De stekende pijn in haar zij was vreelijk, maar het voelde toch ook weer goed ze had haar oom vermoord die haar misbruikt had nu konden ze in het kasteel van de Hood's weer een nieuw leider zoeken, maar die zou dan naar de dichtsbij zijnde familie lid gaan. Robin was volgens hun een verrader dus gingen ze het hem ook echt niet vragen dus verschoof die verplichting naar Amy die nicht was van de Hood's. Sue voelde zich lichtjes ook duizelig en kreeg braak neigingen. Dit was echt afschuwelijk. Ze moest zich snel omdraaien of ze zou het bed onder spugen. Pijn scheuten trokken door haar heen en gal kwam naar boven. Sue hing net naast het bed toen er een smalle straal uit haar keel spoot. 'Sorry d... sorry.' heeg Sue zwaar en ze voelde zich echt niet lekker!

Sue wou niks eten en Sasha knikte, ze kon het begrijpen zelf had ze ook nooit honger als ze gewond was. 'Waar zijn we?' vroeg ze met zwakke stem.Sasha keek even rond en glimlachte 'Dit was mijn oude huis, geen blood hunter kon dit huisje ooit vinden en nu ik er uit ben is dit een soort van huis voor shape shifters die vluchten maar mijn kamer is altijd vrij.' Ze bleef glimlachen toen ze er terug aan dacht, ze was er zo aan gewend dat er altijd wel wat shifters rond liepen, soms waren ze nog aardig oom ontbijt te maken. Sasha merkte plotseling dat het met Sue slecht ging en wou overgeven en Sue hing net naast het bed toen er een smalle straal uit haar keel spoot. 'Sorry d... sorry.' heeg Sue zwaar, Sasha schudde haar hoofd 'het maakt niet uit lieverd.' Zei ze snel en pakte een emmer en hield het op de plek waar sue net had overgegeven. 'Kom, als jij nu wat uitrust zal ik dan je vader halen.' Zei ze rustig.

Sasha zei dat dit haar oude huis was en een toevluchtsoord voor vluchtende shifters was. Ze bracht zelfs een emmer en zei dat het niks uit maakte dat ze gespuwd had en Sue keek haar dankbaar aan toen ze ook zei dat ze haar vader zou gaan halen. 'Bedankt Sasha... Pa zal... vast op zijn... weg terug zijn.' zei Sue zacht en met zwakke stem zodat ze bijna fluisterde. Haar zij deed echt pijn en ze voelde zich nog steeds misselijk en boog naar de emmer en braakte opnieuw. Sasha zou hem vast wel vinden daar was ze zeker van en legde zich rustig neer op het hoofd kussen en probeerde wat te gaan slapen, maar kon die niet vatten, maar ze hielt haar ogen wel gesloten om toch wat te rusten.

Will kwam net van de vergadering op een van de boerderijen en hij voelde zich moe en geradbraakt. Pa had er op getsaan om hem mee te nemen en wilde ook dat Will snel weer terug zou komen, maar hij wilde rustig naar huis toe komen zodat hij de info wat kon laten zakken. voor hij zich weer op zijn familie kon storten. Hij had Sue en Hope de laatste tijd wat verwaarloost en wilde dat goed maken, maar hij wist dat Hope voor een week op missie was gestuurt en Sue alleen met hem thuis was, nu zou ze vast bij zijn moeder zijn en Will grijnsde bij de gedachten aan zijn moeder die haar vast zou verwennen! Opeens rook hij bloed en niet zo maar het was het bloed van Sue wat hij rook die vermengt was met de geur van zijn meest gehate bloodhunter! Will raakte zich bijna kwijt door de woede die in hem op borrelde. Sue ging vaak alleen opstap, maar dat vond hij niet erg ze kon prima oor zichzelf op komen, maar wat betreft Will Hood was Sue even bang voor hem als Hope was en gromde dreigend voor hij naar de plek rende waar de geur het sterkste was, maar Sue was nergens te bekennen en de geur van BFP kwam hem ook bekent voor, maar hij zag alleen een lijk nog in ijs verpakt aan diggelen liggen en twee hunters waarvan er eentje al dood was en de ander half nog leefde. Will greep hem bij zijn kraag en tilde hem op. 'Waar is Sue waarom is ze gewond en hoe erg!' gromde Will dreigend tegen de hunter die hem half vragend aan keek. De hunter zei dat Will Hood haar verwond had en dat Sue op haar beurt hem tot ijsbeeld gemaakt had voor ze hem stuk sloeg. Will voelde een zekere trots in hem op borrelen, maar zijn woede was te groot en zijn beschermende gevoelens waren versterkt doordat Will H zijn dochter verkracht had! Ook vertelde de hunter dat een andere vrouw haar mee genomen had voor de man stierf. Will liet hem los en gromde geréerd Sue was gewond en hij wist niet waar ze heen was met die mystrieuze vrouw. Will stapte bij de lijken weg en hij was nog geen honderd meter bij hen weg toen hij opnieuw de geur van een BFP lid rook. Hij was er de laatste tijd weinig geweest en als hij kwam kreeg Will die blikken die hij haten! 'Wie je ook bent ik ben niet in de stemming voor spelletjes!' snauwde Will kwaad, want hij was boos dat hij Sue niet kon vinden, maar een figuur kwam de struiken uit en Will zag dat het een vrouw was die naar Sue rook. Will gromde even dreigend, maar hielt zich in. Mocht zij zijn dochter wat aan gedaan hebben dan was ze nog niet jarig!

'Bedankt Sasha... Pa zal... vast op zijn... weg terug zijn.' zei Sue zacht en met zwakke stem zodat ze bijna fluisterde. Sasha bleef nog even zitten en toen Sue haar ogen sloot stond ze op en veranderde in haar caracal vorm en rende naar buiten, Ze ging eerst richting WOF maar toen ze daar aankwam zeiden ze dat ze Will Moonus een geur volgde, ze knikte dankbaar en rende terug naar haar huis maar toen ze langs de slagveld kwam rook ze een geur, meteen remde ze af en spitste haar oren, ja ze hoorde een stem van een blood hunter, blijkbaar was hij nog niet dood. Ze veranderde terug en liep terug naar het plek waar ze hadden gevochten, e rook de geur van WOF, maar ze rook ook dat hij een wolf was en gromde diep, 'Wie je ook bent ik ben niet in de stemming voor spelletjes!' snauwde die jongen kwaad, ze kwam rustig uit de bosje en keek hem recht aan 'ben jij de vader van Hester Sue, zo ja kom dan mee.' Zei ze alleen maar en draaide zich om en liep terug naar haar huisje.

(Will)
Will hoorde de vrouw vragen of hij de vader van Hester Sue was en zo ja dat hij haar moest volgen. Will bedaarde niet, maar volgde haar wel. Zijn voetval klonk vlak achter de hare en hij volgde haar zwijgzaam. Sue was zijn eerste preoriteit verder telde voor even niks. Een huisje kwam in zicht en hij zag de vrouw erin verdwijnen. Will huiverde even voor de mogelijkheid wat hij daar aan zou treffen, maar schudden die gedachten van zich af en rende naar binnen. Zij aan zij beklom hij met haar soms vanuit zijn ooghoek naar haar kijkend. Will kwam de laatste tijd niet zo vaak meer bij BFP om die vreselijke blikken te ontwijken, zelfs na jaren leken de meeste hem nog steeds niet te vertrouwen nadat zijn dochter was misbruikt door de man die ze zelf nu gedood had. De geur van Sue maakte hem alleen maar bezorgder en hij ging de vrouw voorbij en liep de kamer op waar zijn dochter lag te slapen. "Sue!" mompelde Will overbezorgd en liep naar het hoofd einde en streek over haar donkere haren heen. Sue bleef slapen van uitputting en Will keek richting de persoon die zijn dochter naar hier had gebracht. "Wat is er gebeurd?" vroeg Will wat minder agresief en voelde de pijn die zijn dochter had. Hij legde een hand op het voorhoofd van Sue en begon haar te helen. Zijn warrige haar danste zachtjes heen en weer zoals vanaf zijn kindertijd al gebeurde als hij zijn gave gebruikte. Dan leek het net alsof de wind door zijn haar speelde ook op plekken waar de wind niet kon komen.

Gelukkig volgde die jongen haar zonder dingen te vragen, ze voelde de spannig en ook proefde ze het bloed van de dode hunter in haar mond, mensen bloed maakte haar altijd vreselijk honger, dus moest ze zometeen wel weer op jacht maar of ze zelf daartoe in staat was? ze voeldedat een wond bij haar rug ontstoken is, zelf was у ook dood moe want van de tijd dat ze Sue had verzorgd en haar op bed had gelegd, al snel was ze daarna wakker dus veel slaap had ze niet gehad. Toe nze binnen was liep Will meteen naar haar kamer en zag zijn dochter daar liggen. Sue!" mompelde Will overbezorgd en liep naar het hoofd einde en streek over haar donkere haren heen. Sue bleef slapen van uitputting en Will keek richting de persoon die zijn dochter naar hier had gebracht. "Wat is er gebeurd?" vroeg Will wat minder agresief en voelde de pijn die zijn dochter had. Hij legde een hand op het voorhoofd. Sasha zuchte en glimlachte toen ze de haren heen en weer zag bewegen als of er wind in de kamer stond, Ze kon niet geloven dat deze jongen Robert had verwond maar op de andere manier wel, want hij was een wolf en verdedigde zijn familie 'Ik was gewond geraakt en Sue vond mij, daarna hadden we gepraat en toen kwam Will Hood opdagen, ze heft eel moedig gevochten met hem ontdanks haar angsten, maar ze was erntig gewond geraakt en ik heb haar hier heen gebracht, haar wonden zo goed mogelijk verzorgd,, maar het ging niet goed met har dus zocht ik naar U.' Zei ze rustig en wachte op zijn reactie, ze voelde zich verantwoordelijk voor haar wonden, ze moest haar gewoon beter beschermen.

De vrouw begon te vertellen en Will voelde een trots in zich groeien dat Sue zo dapper was geweet. Er hing meer pijn in deze kamer dan alleen die van Sue en hij had het door zijn woede eerst niet opgemerkt dat zij ook gewond was. 'Bedankt voor het vertellen als je gaat zitten zal ik je wonden dadelijk ook even verzorgen. Het spijt me van mijn boosheid van net, maar na wat hij met mijn dochter gedaan had is er iets gebroken dat ik niet verklaren kan. Ze is mijn eerste kind en het zal daar wel verband mee hebben denk ik. Zelfs verschillende leden van de BFP vertrouwen me na die nacht dat Sue terug keerde naar Robin en Widow net echt meer. Ik kan me er niks van herinneren, maar Hope heeft me alles verteld.' zei Will een stuk rustiger, maar voelde zich nog steeds opgejaagd omdat Sue weer eens iets was overkomen. Hoe zou zijn vader zich gevoelt hebben toen hij dacht dat Will gedood was toen hij in de arena gevangen had gezeten toen Charlie Hood nog leefde. Will schudden zijn hoofd om helder te worden. Dat soort gedachten maakte hem alleen maar woedend en zouden Will's geest vertroebelen. Sue draaide zich om in haar slaap en dat liet Will merken dat ze geheelt was. Zachtjes gaf hij haar nog een kus op haar wang voor Will zich naar de vrouw toe draaide. 'Je zult vast welw eten dat ik Will ben, maar wat is jouw naam?' vroeg Will voor hij zijn handen op beide shouders van haar legde en ook haar verwondingen begon te helen. Ze had er meer dan Sue, maar dat maakte Will niks uit. Hij was niet voor niks de heler van de WOF, zodat hij meerdere personen kon helen zonder daar zelf onder te leiden. Sue's verwondingen waren erg geweest in tegen stelling tot die van deze vrouw, maar toch kon Will nog prima iemand nog helen die licht gewond zou zijn voor hij echt vermoeidheid zou vertonen.

'Bedankt voor het vertellen als je gaat zitten zal ik je wonden dadelijk ook even verzorgen. Het spijt me van mijn boosheid van net, maar na wat hij met mijn dochter gedaan had is er iets gebroken dat ik niet verklaren kan. Ze is mijn eerste kind en het zal daar wel verband mee hebben denk ik. Zelfs verschillende leden van de BFP vertrouwen me na die nacht dat Sue terug keerde naar Robin en Widow net echt meer. Ik kan me er niks van herinneren, maar Hope heeft me alles verteld.' zei Will een stuk rustiger, Ze haalde har schouders op en ging rustig zitten, fijn nog meer littekens op haar lijf, ze hate haar leven, dag in en dag uit moest ze vechten en daardoor hield ze lelijke littekens over. 'Hoor is, je bent een hond en je familie beschermen is voor een hond heel belangerijk, ik begrijp best dat je toen beschermend was en daar kon je niks aan doen, Het ligt in jou aard.' Zei Sasha met en glimlach. 'Je zult vast welw eten dat ik Will ben, maar wat is jouw naam?' vroeg Will voor hij zijn handen op beide shouders van haar legde en ook haar verwondingen begon te helen. Sasha bleef glimlachen 'Ik ben Alexandra Beewood maar noem mij maar Sasha.' Het voelde goed om te voelen hoe de ontsteking weg ging.

(Will)
Hond! Dacht ze dat hij een hond was? "Ik ben geen hond, maar van shape vorm een werewolf. Honden kunnen lang zo erg niet zulke verwondingen maken als een weerwolf. Maar ik snap je standpunt wel. Mijn vader is nog een graad erger volgens Hope, maar buiten om die avond ben ik namelijk niet zo." zei Will en hij ging bij Sue aan het voeteneind zitten. Ze heten Alexandra Beewood, maar wilde graag Sasha genoemt worden. Will knikte en richten zijn blik weer even op Sue. Ze sliep nog steeds kennelijk was ze echt moe van haar gevecht tegen Will H, maar ze mocht van hem nog wel even blijven slapen dat vond Will helemaal niet erg. Ze zaten toch op een plek waar ze voorlopig veilig waren. "Het zal nog moeilijk voor haar worden, zins die dag haat ze elke man of jongen. Alleen bij vrouwen voelt zij zich nog het veiligste niet gek ook, maar ik vind het erg voor haar. Alleen de mannen die ze kent uit beide groepen vertrouwd ze verder niemand. Jij bent nieuw neem ik aan, was er nog iemand bij je of zit je alleen bij de BFP?" begon Will die bij zijn vraag weer naar Sasha keek.

"Ik ben geen hond, maar van shape vorm een werewolf. Honden kunnen lang zo erg niet zulke verwondingen maken als een weerwolf. Maar ik snap je standpunt wel. Mijn vader is nog een graad erger volgens Hope, maar buiten om die avond ben ik namelijk niet zo." zei Will en hij ging bij Sue aan het voeteneind zitten. Sasha grinnikte even en zuchte toen 'I kzie geen verschil tussen hond of weerwolf, allebei even irritant.' Zei ze grijnzend en keek naar Sue ze lag nu zo vredig te slapen en daar was Sasha eigenlijk heel erg blij om. "Het zal nog moeilijk voor haar worden, zins die dag haat ze elke man of jongen. Alleen bij vrouwen voelt zij zich nog het veiligste niet gek ook, maar ik vind het erg voor haar. Alleen de mannen die ze kent uit beide groepen vertrouwd ze verder niemand. Jij bent nieuw neem ik aan, was er nog iemand bij je of zit je alleen bij de BFP?" Sasha keek lang in Wills ogen en begon te spreken 'Ik begrijp haar angst maar uiteindelijk zal ze iemand vinden, die bij haar past, hij zal haar kunne nbegrijpen en met haar alles opbouwen.' Zei ze rustig, moest je har zien, ze kon vroeger blood hunters niet uitstaan en nu was ze er met 1 getrouwd. 'Als het mij aanging bleef ik altijd solitair maar ik kreeg moeilijkheden met mijn vriend en er zat niks anders op dan bij ee ngroep voegen die mij kan beschermen volgens hem.' Ze grinnikte 'Soms vergeet hij wel eens dat ik op mezelf kan letten.' Zei ze zachtjes tegen zich zelf en rekte zich uit, nu ze geen pijnlijke wonden meer had kon ze eindelijk zonder pijn bewegen.

(Will)
Will knikte op wat Sasha zei, ja ooit maar waneer was juist de vraag? Will grijnsde bij haar reactie op het verschil niet kunnen zien tussen een hond en een weerwolf, maar hij ging er vanuit dat ze een katachtige was. Will zweeg een tijdje en bleef naar zijn dochter kijken die even in haar slaap woelde, maar verder geen aandacht gaf om wat er in de kamer gebeurde. Zijn aandacht ging naar de ketting die ze normaal droeg. Het amulet van de Moonusen een wolvenkop die aan een zilveren of goude ketting hing was bij Sue verdwenen. Dat was ze vast tijdens het gevecht verloren? Will maakte zich geen zorgen om de ketting, maar het viel hem gewoon op en streelde Sue weer even over haar hareb. "Misschien kunnen we beter even naar beneden gaan?" stelde Will voor en keek Sasha weer aan.

Sasha genoot van de heerlijke stilte, Ze hield van stiltes en bleef naar Sue kijken, ze lag zo vredig. "Misschien kunnen we beter even naar beneden gaan?" stelde Will voor en keek Sasha weer aan. Ze knikte 'Laten we haar met rust laten.' Zei ze rustig en stond op, Zonder enige geluid te maken liep ze naar beneden. wat appels lagen in de mand en Sasha pakte er 1. 'voel je je maar als of je thuis bent.' Zei ze grijnzend

(Will)
Sasha stemde In met zijn voorstel en hij volgde haar de slaapkamer uit. In de deur opening bleef Will nog even naar zijn dochter staan kijken en glimlachte flauwtjes voor hij door liep over de overloop. Zijn gedachten bleven door zijn hoofd spoken en mengde zich met wat er op de vergadering was gezegt en wat er nu met Sue gebeurd was. Bij de tafel aan gekomen werd hij uit zijn gedachten getrokken doordat Sasha wat zei. Will keek haar vragend aan voor hij op een stoel ging zitten. "Sorry wat zei je net?" vroeg hij en wreef even met de muis van zijn hand in zijn ogen. Hij was niet moe van het helen, maar van de sleep van de vergadering in een schemerige kamer. Zijn blik bleef op Sasha gericht terwijl hij afwachten.
(Hester Sue)
Sue merkte niet dat haar vader was aan gekomen met Sasha, maar ze voelde zich wel minder misselijk en de pijn was verdwenen. Haar dromen waren eerst eng geweest, maar toen haar vader haar genas, verdwenen ook de enge dromen. Wat ze nu droomde was leuk en vriendelijk. Hier hoefte ze niet bang te zijn en rolde om in haar slaap. Sue bleef nog lekker liggen en genoot van haar droom.

Blijkbaar was razor neit echt bij en hij zag er best moe uit, Sasha was zelf dood op en wou het liefste ergens een warme plekje opzoeken om te gaan slapen maar ze hield zich in. "Sorry wat zei je net?" vroeg hij en wreef even met de muis van zijn hand in zijn ogen. Ze keek hem even aan 'Ik zei, voel je je maar thuis, dit huis is voor elke shifter, zolang je maar geen rommel maakt.' Ze grijnsde en keek even rond, ze rook muizen, tja katten instinkt maar muizen hadden te weinig bloed voor haar, dus jaagde ze ze alleen voor de lol.