Jack! I need you're help!

~ Jack ~

Al vroeg werd Lis wakker, haar vader was de vorige avond niet thuis gekomen maar ze had de beste verjaardag ooit gehad. Neku was erg aardig tegen haar geweest. Ze stond op en kleedde zich aan, het regende buiten aardig hard. Ze trok een la van haar kast open en zag daar de grote stoffen jas van Jack liggen, ze aaide er even over en trok hem vervolgens aan. Ze liep naar beneden, hara avder was nog steeds niet thuis, dat was te zien. En trok haar rode mantel dus maar over de jas heen aan. Ze hield van de mantel, maar hij beschermde haar niet tegen de regen, en dat deed de stugge jas van Jack wel. Ze wist niet goed waarom ze die jas toch zo koesterde ondanks dat hij van een Shapeshifter was, maar het was de enige goede waterdichte jas die in huis te vinden was dus erg veel keuze had ze niet. Met de rode kap over haar hoofd getrokken stapte ze de regen in en holde nara het kleine dorpskerkje. Ze ging naar binnen en kroop in het hoekje waar ze altijd zat, de cape legte ze naast zich neer. Het was er nog erg rustig. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het tikken van de regen op het oude dak van de kerk toen de deur plotseling open ging en er iemand binnen kwam klossen, het was een Bloodhunter, Lis herkende hem en dook weg. Hij was de engste van de jagers waar haar vader soms mee om moest gaan, ze rilde, maar hij liep haar rustig voorbij. Toen hij op een van de kerkbanken was gaan zitten probeerde Lis de rust terug te vinden maar het lukte haar niet. Ze deed haar ogen open en keek naar haar hand, waar was die? Ze huiverde en sprong op. Alles wat ze gezien had was een rood vossen pootje. Ze rilde en trok snel de jas en haar cape daar over heen weer aan. Ze keek vluchtig naar de Bloodhunter en zag dat die verdomd dichtbij stond. Hij pakte haar bovenarm vast maar snel trok ze zich los en rende naar buiten, weg van hem, weg van alles.

Zo'n halfuur rende Lis non stop tot dat ze struikelde en viel. Ze viel pijnlijk met haar gezicht in de modder maar krabbelde overeind. Het kon neit waar zijn, het mocht neit waar zijn, het was afschruwelijk. Ze huiverde opnieuw en de rode cape hing nat om haar schouders, maar Jack's jas hield haar warm. Jack! dacht ze en sloot hara ogen, hij moest haar helpen, hij zou haar toch wel willen helpen? Ze was niet erg aardig geweest tegen hem 'Jack!' riep ze, maar hoe groot was de kans dat hij haar zou horen? Erg klein. Ze zette nog enkele stappen maar hara cape bleef hangen en het kortje waarmee hij vastgebonden was brak en ze viel, hulpeloos lag ze opnieuw in de modder.

Jack was weer eens gaan jagen. Hij was er vroeg op uit gegaan toen het nog warm en helder was, maar dat veranderde naarmate de dag verstreek. Hij had juist een konijn gespot toen er een druppel op zijn neus viel. Hij hield zich stil maar dat maakte niks uit, het konijn ging opzoek naar beschutting. Geërgerd gromde Jack wat en de serval ging opzoek naar een nieuwe prooi. Jammer genoeg vond Jack niks meer want de regen had alle geuren weg gewassen. Ondertussen begon zijn vacht ook al doorweekt te raken. Hij wilde juist naar huis terug keren toen hij iets in de verte hoorde. Als hij geen serval was had hij het niet kunnen horen maar dat deed er nu niet toe, het was de stem en de toon waarop iemand iets riep. Het was Lis en die toon maakte het er niet echt beter op. Lis was misschien wel niet zo aardig geweest toen ze elkaar hadden ontmoet maar ze was een shapeshifter, ook al wist ze dat niet. Misschien was ze er eindelijk achter gekomen en had ze hulp nodig, of het was een val maar daar zou Jack zich wel kunnen uitmaken. Snel rende hij in de richting van het geluid en vond daarna Lis in de modder. Hij shifte en rende naar haar toe en hielp haar overeind “Gaat het, wat is er gebeurd?” Zijn haar was doorweekt maar hij had wel een andere jas aan. Hij zag ook dat Lis zijn andere jas bij had, die had tenminste wat droog gehouden.

Ze krabbelde overeind en zag Jack verschijnen “Gaat het, wat is er gebeurd?” vroeg hij en ze slaakte een zucht van opluchting terwijl ze zich tegen hem aandrukte 'Je moet me helpen!' snikte ze 'Ik... Ik...' ze snikte en hapte naar adem 'Ik kan het niet beheersen! En de stemmen in mijn hoofd! ze worden erger.' ze trilde op haar benenen, alles werd haar teveel, maar hij zou haar toch wel willen en kunnen helpen? Dat hoopte ze tenmisnte.

Lis slaakte en opgeluchte zucht toen Jack tevoorschijn kwam. Lis krabbelde overeind en drukte zich tegen hem aan terwijl ze snikkend zei "Je moet me helpen! Ik... Ik..." Ze hapte even naar adem voor ze verder sprak. "Ik kan het niet beheersen! En de stemmen in mijn hoofd! ze worden erger." Jack voelde Lis op haar benen trillen en hoopte dat ze niet zo omvallen. "Maak je geen zorgen, ik zo je wel helpen." zei Jack rustig. Zijn gewone kleren begonnen ondertussen ook al doorweekt te raken dus zei hij "Ik denk dat het niet zo een slacht idee is als we onderdak zoeken. Zo je het erg vinden om naar mijn huis te gaan?" Het was niet echt een vraag want hij was toch van plan haar mee naar daar te nemen.

"Maak je geen zorgen, ik zo je wel helpen." zei Jack rustig en Lis zuchtte opgelucht, hem kon ze evrtrouwen. "Ik denk dat het niet zo een slacht idee is als we onderdak zoeken. Zo je het erg vinden om naar mijn huis te gaan?" zei hij en Lis knikte 'Dat is goed.' ze hapte even naar adem 'Ik kan niet meer terug naar huis.' zei ze verdrietig 'Een van de mannen waarmee mijn vader soms werkt heeft me gezien.' hij zou haar toch wel begrijpen? 'Mijn vader...' ze aarzelde even 'Hij is een jager.'

Lis leek opgelucht met het feit dat Jack haar wou helpen. Lis knikte ook en zei dat het goed was en vervolgde verdrietig dat met “Ik kan niet meer terug naar huis. Een van de mannen waarmee mijn vader soms werkt heeft me gezien.” Ze stopte even en Jack wachtte tot ze weer verder ging gaan “Mijn vader...” Lis leek wat te aarzelen voor ze verder ging, “Hij is een jager.” Jack keek haar medelevend aan en zei toen “Dat maakt nu niet zo veel uit, je bent nat ondertussen en bloodhunters vertrouwen mensen in het bos niet echt, kom maar gewoon mee.” Hij begon zijn weg naar zijn huis maar wandelde traag zodat Lis hem kon bijhouden.

“Dat maakt nu niet zo veel uit, je bent nat ondertussen en bloodhunters vertrouwen mensen in het bos niet echt, kom maar gewoon mee.” zei Jack, en Lis begreep zijn woorden niet helemaal maar ging snel achter hem aan. Gelukkig liep de jongeman niet snel zodat ze hem makkelijk bij kon houden.

Jack zag dat Lis achter hem aan kwam en dus liepen ze naar de uitgang van het bos. Het regenen begon ondertussen ook wat te minderen maar voor Jack was het ondertussen te laat want het leek nu eerder of hij in het meer gevallen was dan tot hij was gaan jagen. Zonder al te veel dingen tegen te komen bereikte ze het eind van het bos en de stad doemde voor hen op. ER stonden nog een paar kraampjes langs de weg maar die waren bijna allemaal verlaten. Veel mensen waren naar huis gegaan toen het begon te regen en dat was niet zo gek. Het duurde niet meer lang of Jack zag zijn huis al en hij nam de sluiten en ging naar innen. Wat een beetje opviel wat het kattenluik in de deur en daarvoor kreeg je een verklaring toen je binnen kwam. Een andere serval kwam luid miauwend naar Jack toe maar die zei even dat ze moest wacht. “Je kan je daar wel neer zetten.” Zei Jack vriendelijk en gebaarde naar de zetel.

Rustig liepen ze het bos uit en al snel kwamen ze bij de stad. Onrustig begon Lis dichterbij Jack te lopen ondanks dat het rustig was doordat het nog een beetje regende. Al snel kwamen ze bij een mooi huis met een luikje in de voordeur. Jack pakte de sleutel en maakte de deur open waarna ze naar binnen gingen. Er kwam een kat binnenlopen, Lis dacht dat het een serval was, en het dier miauwde tegen Jack, maar die zei dat ze even moest wachten. 'Ben jij ook een serval?' vroeg lis zacht terwijl ze haar vlidnerklip uit haar haar haalde en die aan een droge plek van haar rok droogmaakte.

Jack hoorde Lis vragen of hij ook een serval was. Glimlachend wei hij “Ja, ik ben ook een serval. Het zit in de familie.” Jack had ondertussen zijn kletsnatte jas al ergens anders gelegd om te drogen. Hij pakte even een stoel en ging zitten. De andere serval sprong niet vlug daarna op zijn schot en viel daar inslaap. “Kun je me zeggen wat er gebeurd is Lis?” vroeg Jack daarna rustig. Hij had nog steeds daar een echt antwoord op gekregen.

Jack ging zitten en Lis deed dat ook. “Kun je me zeggen wat er gebeurd is Lis?” vroeg Jack daarna rustig en Lis huiverde even 'Ik...' zei ze 'Ik weet het niet...' Ze wist het niet, ze was verward en de stemmen in haar hoofd waren luider geworden, ze maakten haar gek, alle gedachten die in haar hoofd ronddolen maar niet de hare waren. Ze wist niet wat te doen, ze was uitgepud en had het koud. Het trillende handen streek ze over de blauwe klip die ze van haar vader had gekregen, het leek zo verweg teriwjl het de vorige ochtend was geweest.

Lis was ook gaan zitten en ze huiverde even voor ze antwoord gaf. "Ik..." begon ze, "Ik weet het niet..." Trillend gingen haar handen naar een blauwe klip die ze in haar haar had zitten. Jack dacht dat Lis waarschijnlijk wel niet echt veel meer ging zeggen deze dag en echt rustig zag ze er ook niet uit. Hij kon haar verwarring makkelijk zien en ruiken. Hij wist niet zeker wat haar gave was maar hij had al eerder gedacht dat ze misschien wel gedachten kon horen doordat ze zo vlug doorhad dat hij een shapeshifter was. "Wil je soms iets drinken?" vroeg Jack toen vriendelijk.

"Wil je soms iets drinken?" vroeg Jack na een korte stilte en Lis knikte 'Ja,' zei ze zacht 'graag. Heb je thee?' ze hield van thee, haar vader ook, maar hij wou altijd een schepje bruin poeder erin wat ze koffie noemden, haar vader was een rare kerel. Lis zelf had hetlieftse een schepje honing in haar thee want daar werd het lekker zoet van.

-Inspiloos... O_o

Lis knikte en zei zachtjes "Ja, graag. Heb je thee?" "Ja ik heb thee, ik ben zo terug."zei Jack en hij stond op. Geschrokken sprong de serval van hem af en nestelde zich langs Lis. Vervolgens Liep Jack naar de keuken en hij liet daar wat water koken. Toen het water kookte maakte hij er thee van. Hij pakte de tas mee en nog wat suiker en honing, hij dacht dat ze dat wel lekker zou vinden. Vervolgens ging hij even terug en haalde en glas water voor zichzelf. Daarna ging hij weer zitten en dronk af en toe van wat van het water.

"Ja ik heb thee, ik ben zo terug."zei Jack en hij stond op en liep weg. De serval was geschrokken van zijn schoot gesprongen en klom nu op Lis' schoot. Ze glimlachte en aaide het slanke dier. Het dier spinde tevreden en Lis kon zijn tevreden stem in haar hoofd horen. Even schrok ze, maar daarna liet ze het begaan. Jack kwam weer terug met een glas water voor zichzelf en een glas thee voor haar. Gretig pakte ze het aan en nam er een slokje van. 'Ze zeggen dat Shapeshifetrs gaven hebben.' zei ze vervolgens twijfelend tegen Jack.

Jack zag dat Lis vlug het glas thee nam en er aan dronk. De andere serval was ondertussen al aan het spinnen. Twijfelend hoorde Jack Lis zeggen "Ze zeggen dat shapeshifters gaven hebben." Jack knikte en zei toen "Dat is waar, ik kan bijvoorbeeld dingen laten zweven zonder ze aan te raken." Als voorbeeld liet hij nu even zijn glas water zweven. Zijn ogen lichte even op toen dat gebeurde. "Maar hoe zwaarder het ding is dat ik wil opheffen hoe moeilijker. Ik heb ook als shapeshifters ontmoet die gif kunnen inspuiten en een andere die de toekomst kan zien." Nu zweeg Jack even om de reactie van Lis te zien.

Jack knikte en zei toen "Dat is waar, ik kan bijvoorbeeld dingen laten zweven zonder ze aan te raken." zijn ogen gloeide even en verbaasd keek Lis naar het zwevende glas water, zoiets had ze nog nooit gezien! "Maar hoe zwaarder het ding is dat ik wil opheffen hoe moeilijker. Ik heb ook als shapeshifters ontmoet die gif kunnen inspuiten en een andere die de toekomst kan zien." vertelde hij daarna en Lis kon zijn nieuwsgierigheid voelen 'Ik weet wat je denkt.' zei Lis simpelweg, met de simpelheid van een verward kind.

Jack moest even grinniken toen hij zag dat Lis verbaasd was door het feit dat hij het glas liet zweven. Simpel weg hoorde hij Lis zeggen "Ik weet wat je denkt." Jack knikte en zei daarop "Ik had al zo een vermoede." Hij zweeg even en dronk nog wat voor hij verder ging, "Ik dacht het toen je door had dat ik een shapeshifter was, ik niet echt iets gezegd toen wat me verraden zou hebben toen." Hij dronk weer even wat en vroeg daarna "Wat is je shift eigenlijk?" Hij had al zo een vermoede maar hij wou het zeker weten, het zou maar erg zijn als zijn neus het fout had.

"Ik had al zo een vermoede." zei Jack en Lis keek naar hem "Ik dacht het toen je door had dat ik een shapeshifter was, ik niet echt iets gezegd toen wat me verraden zou hebben toen." Het klopte, het waren niet zijn woorden die hem verraden hadden, maar een vreemd gevoel en een vage stem in haar hoofd. "Wat is je shift eigenlijk?" vroeg hij daarna en Lis staarde naar haaar thee en dacht terug aan haar verjaardag, de vos in de spiegel, en aan die zelfde ochtend, de vossen poot en vacht. 'Een...' zei ze even twijfelend 'Een vos denk ik.'

Lis keek even naar haar thee voor ze antwoord gaf. “Een…” zei ze een beetje twijfelend voor ze verder sprak, “Een vos denk ik.” Jack knikte. “Een vos kan wel handig zijn, ze hebben een zeer goede neus en een zeer goed gehoor.” Wat hij er niet bij zei is dat vossen niet echt goede vechters zijn aangezien zei meestal veel kleiner zijn dan alle andere shifters of bloodhunters maar hij kon het natuurlijk ook fout hebben aangezien hij geen vos was. “En wat ben je van plan nu te gaan doen?” vroeg hij daarna.

“Een vos kan wel handig zijn, ze hebben een zeer goede neus en een zeer goed gehoor.” zei Jack maar Lis hoorde ook dat ze niet goed konden vechten, maar dat maakte haar niet uit, ze was toch niet van plan ooit in een gevecht verwikkel te raken. “En wat ben je van plan nu te gaan doen?” vroeg hij toen en Lis keek hem aan 'Ik...' antwoorde ze 'Ik weet het niet. Ik kan niet terug naar huis maar weet ook niet waar ik anders naartoe zou moeten gaan.' ze snikte zachtjes en aaide de serval op haar schoot.

Jack was blij dat de andere serval er zo rustig bijlag maar dat was hij wel gewoon van haar. Uiteindelijk keek lis hem aan en ze antwoordde op de vraag "Ik..." ze wachtte even voor ze verder sprak "Ik weet het niet. Ik kan niet terug naar huis maar weet ook niet waar ik anders naartoe zou moeten gaan." Lis snikte zachtjes daarna terwijl ze de serval aaide. Jack snapte wel dat ze niet echt ergens naartoe kon, er waren maar zeer weinig mensen die echt geen schrik hadden voor shapeshifter of die hen gewoon accepteerde. "Als je wilt kan je wel hier blijven." Zei Jack toen "Ik heb hier nog een slaapkamer."

"Als je wilt kan je wel hier blijven." Zei Jack toen "Ik heb hier nog een slaapkamer." en Lis' ogen lichtte meteen op 'Echt?' vroeg ze ongelovig 'Zou dat kunnen?' ze glimlachte en keek naar de jongeman. Dat zou geweldig zijn, ze zou een huis hebben, een plek om zoch beilig te voelen zonder dat ze thuis hoefte te verbergen dat ze shapeshifter is.

De ogen van Lis lichte direct op. Ongelovig vroeg ze "Echt? Zou dat kunnen?" Jack zag dat ze glimlachte naar hem en hij glimlachte terug. "Natuurlijk zou dat kunnen anders vroeg ik het je niet." Zei Jack. "Ik heb gehoord dat het niet zo makkelijk is om verborgen te blijven als iemand weet dat je een shifter bent en veel bloodhunters gaan er van uit dat er in de stad niet zo veel shapeshifters zitten." Jack had nog wel een andere reden om hier te blijven maar die hield hij uit zijn hoofd, sommige dingen wilde je liever dat andere mensen of shifters niet wisten.

"Natuurlijk zou dat kunnen anders vroeg ik het je niet." Zei Jack. "Ik heb gehoord dat het niet zo makkelijk is om verborgen te blijven als iemand weet dat je een shifter bent en veel bloodhunters gaan er van uit dat er in de stad niet zo veel shapeshifters zitten." lis glimlachte 'Dat begrijp ik.' zei ze emt een glimlach terwijl ze met haar hand door de haren van de serval bij haar ioopschroot woelde en een slok van haar thee nam.

-Ik ga ook thee maken