The meeting of Neku, Jack and Yue

Neku liep rustig door het bos. Het was een mooie dag en hij moest gewoon naar buiten, een vos hoort niet opgesloten te zitten op een dag als deze. Hij liep nu door et wat vrolijk uitziende deel van het bos in plaats van de donkere delen met wat nare herinneringen. Het meer ontweek hij ook liever nog een tijdje. Toch kon hij er niks aan doen dat hij de neiging had om richting een rivier te wandelen. Rustig liep hij door toen hij plots een zacht geluid van ergs langs zijn zijkant hoorde komen. Stilletjes liep hij naar het geluid toe toen hij daar een meisje zag slapen.

Yue was hier op een open plek geland op wat eten te zoeken. Ze had zeer veel honger dus zou ze tevreden zijn met alles wat ze kon vinden. Geluidloos liep ze over de open plek het bos in opzoek naar iets te eten. Met vluchtige stappen liep ze tussen de takjes en blaadjes door op een snel tempo. Ze volgde de vertrouwde geur van stromend water en niet vlug daarna was we aangekomen bij een kleine rivier. Met haar lange poten ging ze ging ze in het koude water staan en hield haar snavel een paar centimeter er boven. De eerste paar vissen liet ze voorbij zwemen toen ze zag dat er niet zo veel eetbaars aan zat. Na nog wat vissen te hebben laten zwemmen schoot haar snavel met een ongelofelijke snelheid in het water en haalde ze er een vette vis uit die ze meteen opat. Er volgde nog een paar vissen na die tot ze genoeg had. Yue geeuwde, wat er raar uitzag voor een vogel, en legde zich neer bij de stam van een boom. Nadat ze even had rondgekeken voor bloodhunters veranderde ze zich weer in een meisje, legde haar vishengel, die verscheen als mens en verdween als vogel, langs zich, en viel vlug inslaap.

Neku wist gewoon dat dit meisje een shapeshifter was. Het kwam door de geur van reiger die rond haar hing. Of wel was ze echt een shapeshifter of er was plots een reiger rond haar komen wandel en op haar komen zitten. Optie 2 leek erg onrealistisch dus ging hij voor de eerste. En dan was er nog het feit dat de bossen tegenwoordig vol zitten met shapeshifter wat dus als gevolg geeft dat het er ook vol zit met bloodhunters. Stilletjes sloop Neku naar het meisje toe. Nu rook hij niet alleen reiger en mens maar ook vis. Hij veronderstelde dat ze dus vis had gegeten. Zelf had Neku nog nooit een vis kunnen vast krijgen, die glibberige dingen ontglipte hem altijd. Hij was nog maar een paar meter van haar verwijdert toen ze plotseling begon te bewegen. Er klonk een lange geeuw en het meisje zette zich recht. Ze geeuwde nog eens en zag toen pas de vos naast haar. Yue kon deels mens ruiken dus dacht ze dat hij een shapeshifter was. ‘‘Umm, hallo.’’ zei ze tegen de vos. De vos staarde haar aan en knikte, vervolgens keek hij even in het rond, spitste zijn oren en veranderde toen in een jongen van ongeveer haar leeftijd dacht ze. ‘‘Hallo goede middag.’’ zei hij. Yue keek hem verbaasd aan en vroeg ‘‘Ben je er zeker van dat het middag is?’’ De jongen knikte en ging langs haar zitten. ‘‘Hoezo? Heb je je soms verslapen vandaag of zo?’’ ‘‘Uhm nee maar ik had gedacht dat ik wat vroeger wakker geworden zou zijn.’’ zei ze en lachte. De jongen lachte ook en zei ‘‘Ik ben Neku en wat is jouw naam?’’ ‘‘Mijne is Yue’’ antwoorde ze. ‘‘mooie naam. Deed je hier nog iets anders behalve slapen?’’ ‘‘Ja ik had wat gevist hiervoor.’’ Zei ze en zag dat Neku haar hongerig aanstaarde. ‘‘moet ik je soms wat vangen?’’ vroeg ze. ‘‘Als het niet te veel moeite is heb ik er geen probleem mee’’ zei Neku. Yue pakte haar vishengel en liep naar de rivier gevold door Neku. Ze vroeg of hij haar kon helpen met het vinden van aas en niet veer later kwam hij terug met een hand vol wormen. Neku legde ze neer langs Yue en Yue hing er een aan de haak en gooide die vervolgens in de rivier. Het duurde niet lang of ze had beet en ze haalde de vis binnen. Ze gaf die een Neku, die de omgeving gecheckt te hebben tijdens het vissen, veranderde in een vos en de vis op schrokte. Vervolgens keek hij haar hongerig een en ze gooide haar hengel met nieuw aas weer het water in. Deze keer duurde het wat langer en Neku legde zich tegen haar neer. Yue aaide hem voorzichtig. ‘‘Neku je hebt echt een zachte vacht als je een vos bent’’ zei ze giechelend. Neku giechelde ook wat meer op een raar soort gegrom en geblaf leek dan op lachen. Yue begon nu wat harder te lachen en vergat bijna dat er een vis aan de hengel zat. Ook deze gaf ze aan Neku en die veranderde daarna, na opnieuw wat rond gekeken te hebben weer in een mens. ‘‘Bedankt Yue dat waren twee lekkere vissen.’’ Zei hij grijzend maar toen hoorde hij vaag iets in de verte en zonder te aarzelen trok hij Yue mee een boom in. Yue wou juist vragen waarom hij dat deed toen er twee bloodhunters onder hen doorliepen. Yue wist niet dat het dat waren maar ze voelde Neku langs haar verstijven en hoorde hem zachtjes grommen. Ze nam aan dat hij niet zo een leuke dingen met die mensen had meegemaakt als hij zo naar ze gromde. Toen ze weg waren sprong Neku weer uit de boom en zei dat Yue er ook uit kon komen ‘‘Wie waren dat?’’ vroeg ze direct. ‘’Dat waren Bloodhunters.’’ Zei hij vol verafschuwing. Yue keek hem niet begrijpend aan. ‘‘Weet je niet wat Bloodhunters zijn?’’ vroeg hij. Yue schudde nee. ‘‘Oké dan zou ik het wel even uitleggen. Bloodhunters zijn mensen die meestal op shapeshifters, mensen zoals ons dus, jagen voor het geld of voor de lol. Sommige willen ook dat je speciale dingen voor hen doe,’’ hij gromde even ‘‘Maar je hebt ook zeldzame gevallen die shapeshifters geen kwaad willen doen en alleen de echt slechte onder ons vangen en opsluiten. Voor mij maakt het niet veel uit. Zodra een bloodhunter een shapeshifter heeft gevangen hoeven ze niet meer in mijn buurt te komen.’’ Dat was eigenlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Het bos stikt van shapeshifters met als resultaat dat er ook veel bloodhunters zijn en als vos valt het verdedigen niet echt mee. Soms als hij geluk had kon hij zien dat bloodhunters er aan komen en vanaf nu negeerde hij het ook niet meer zoals hij eens had gedaan in het verleden. ‘‘Ow,’’ begon Yue, ‘‘dat wist ik eigenlijk niet. Ik kan me bijna niks meer herinneren wat er is gebeurt of hoe ik hier ben terecht gekomen. Ben mijn geheugen namelijk verloren.’’ Neku keek haar medelevend aan en zei toen ‘‘Kom laten we hier weg gaan, dit is niet echt een plaats waar een 12 jarige en 16 jarige moeten rondhangen. Lijkt erg verdacht als bloodhunters ons zien.’’ Hij liep verder en verwachte dat Yue hem zou volgen maar hij hoorde dat dat niet zo was. Hij draaide zich om en vroeg wat er was. ‘‘Je kunt het misschien niet echt zien maar ik ben ook 16 en geen 12, dankje voor het op te merken.’’ zei ze geïrriteerd. ‘‘Sorry.’’ Zei hij en hij zag dat Yue richting het pad wandelde. Hij wist hoe het was om jonger geschat te worden dan je was dankzij je lengte, zelf was Neku ook maar klein voor een 16 jarige jongen. Het duurde niet lang of ze waren bij een wandelpad uitgekomen.

Jack was juist terug naar huis aan het gaan na een dag van dingen te leveren. Hij begon steeds meer een hekel aan bloodhunters te krijgen. Een gedeelte ervan was natuurlijk, iets wat zeer veel shapeshifters hebben en het ander deel begon aan te dikken door het arrogante gedrag dat veel van de bloodhunters hebben. Ze gedragen zich meer als een koning dan als een gewoon iemand en dan moet hij nog maar zwijgen over het pronk gedrag dat ze vertonen als ze een shapeshifter hadden gevangen. Gewoon een shapeshifter met de shift muis en kracht racer was al genoeg om een week lang aanbeden te worden. Dus omdat ze denken dat ze zoveel waar zijn verwachten ze ook dat Jack hen een korting geeft voor horloges. Dat weigert hij nog steeds, iedereen is gelijk en bloodhunters moeten vaak wat meer betalen dan normaal. Uiteindelijk betalen ze het wel altijd, grotendeels van de bloodhunters is ook stinkend rijk. Ze verdienen nu eenmaal veel met een shapeshifter te vangen. Hij was niet de enigste die op pad was vandaag, het was een mooie dag en veel mensen maakte een uitje in het bos. Vele waren gewone mensen die niet van de dreiging af wisten die zich hier in het bos verschool. Een shapeshifter heeft er minder last van dankzij het feit dat je hun dierlijke kant kan ruiken dus worden ze ook minder vaak lastig gevallen. Jack zelf had zijn dierlijke zintuigen nog altijd als hij in zijn mensen vorm rondliep. Hij was niet de enigste, er waren er meer maar hij wist niet als het bij alle zo was. Hij liep verder over het pad en knikte begroetend naar de verschillende mensen die hij tegen kwam. Het waren allemaal gewone mensen, geen shapeshifters of bloodhunters maar toen hij verder liep drongen twee geuren door in zijn neus. Het waren de geur van vos en reiger vermengd met mens. Zonder dat hij het doorhad volgde hij de geur tot hij twee kinderen voor hem zag lopen. Ze zagen er niet zo oud uit maar lengte kan bedriegen. Hij liep naar hen toe en zei ‘‘Goede middag, prachtige dag niet?’’ Neku en Yue stopte even, beide roken ze de katachtige geur die rond hem hing. De geur was vers dus namen ze alle twee aan dat het een shapeshifter was. ‘‘Ook een goed dag meneer, en ja het is een mooie dag vandaag .’’ Zei Yue terug en Neku knikte alleen bevestigend. ‘‘En waar gaan jullie naartoe op een dag als deze?’’ vroeg Jack vriendelijk. Yue en Neku keken elkaar even aan en Neku zei twijfelend ‘‘Uhm, gewoon wat wandelen, weg van het gevaar van de ossen als je begrijpt wat we bedoelen.’’ Jack grijnsde even ‘‘ Ja het bos heeft meer gevaren dan alleen shapeshifters. Wat zouden jullie er van vinden om met mij mee te komen dan kunnen we bij mijn thuis wat praten.’’ ‘‘Dat lijkt me wel een leuk idee.’’ zei Yue en Neku ging er ook mee akkoord. ‘‘En voor ik het vergeet mijn naam is Jack, zou ik jullie naam ook mogen weten?’’ Neku nam nu het woord ‘‘Die van mij Is Neku en haar naam is Yue.’’ Yue knikte bevestigend. Vervolgens volgde ze Jack verder naar zijn huis.

Ze waren aangekomen in de stad en Yue verstijfde een beetje. Ze vond het hier niet leuk, de verschillende geuren, de mensen die hun aanstaarde. Ze ging dicht tegen Neku aan lopen die zelf toen een beetje verstijfde, hij is niet zo een sociaal type. Maar uit zijn laatste paar ervaringen bleek dat hij een stuk beter met shapeshifters kon omgaan. Hij pakte Yue haar hand vast en fluisterde dat er niks aan de hand was, hij begreep niet echt waarom ze zo deed. Yue zelf wist precies waarom ze zo deed, tussen de muren van de stad voelde ze zich zo opgesloten. De vogel in haar wilde hier weg maar omdat Neku en Jack bij haar waren en ze verwachte dat ze niet zou weggaan. Jack voelde de spanning bij het meisje stijgen naar maten ze verder de stad in gingen. Hij was blij dat zijn huis om de hoek lag. Na een paar minuten waren ze aan gekomen en toen wachtte Yue en Neku even tot dat Jack de deur had open gedaan. Neku kon zien dat er een kattenluik in de deur zat en hij vroeg zich af waarom maar die vraag werd vlug beantwoord toen ze binnen kamen. Er klonk een luide miauw gevolgd door het geluid van een spinnende kat. ‘‘Niet nu, we hebben gasten zei Jack tegen de bron van het geluid en toen Neku en Yue binnen kwamen zagen ze een oude vrouwelijke serval aan Jack zijn benen. De serval begon nog meer te miauwen en Jack zei tegen haar ‘‘Ja, ja, ik zou meer thuis blijven ik weet dat ik dat had gezegd maar je weet toch dat ik geen geld kan verdienen als ik het huis niet uit kan? O ja sorry dit is mijn moeder Selena en mam dit zijn Yue en Neku.’’ Yue en Neku begroete haar maar Selena leek bevroren. Ze miauwde nog wat tegen Jack en hij zei dat hij er zeker van was dat dat hun namen waren. Vervolgens zei hij tegen Yue en Neku dat ze maar beter even shifte als ze zijn moeder zo niet konden verstaan want ze wou met hun praten. Neku en Yue knikte. Neku veranderde meteen zonder probleem maar Yue leek wat te twijfelen. Neku ging langs haar liggen en porde haar met zijn snuit om te zeggen van ‘‘Schiet nu toch op!’’ Uiteindelijk veranderde ze in haar reiger form en nestelde zich naast Neku. ‘‘Bedankt dat jullie wouden shiften,’’ begon de serval, ‘‘in de eerste plaat zou ik willen zeggen goed om jullie nog eens te zien.’’ Yue en Neku keken haar niet begrijpend aan. ‘‘Sorry als jullie me niet begrijpen ik zou het even uitleggen. Ik ken jullie ouders al een hele tijd en heb jullie allemaal al als baby’s gezien. Neku, jou heb ik alleen één keer in heel mijn leven gezien, je was toen nog heel klein. Je hebt het haar van je moeder maar de shift van je groot ouders. Yue jou heb ik vaker gezien, ik vindt het raar dat je me niet kent.’’ Beide keken haar geschokt aan inclusief Jack. ‘‘I-ik kan me niks herinneren van wat er allemaal is gebeurt misschien daarom.’’ Zei Yue zacht. ‘‘Dat maakt niet zo veel uit nu. Ik zou maar zeggen wat ik eigenlijk van plan was te zeggen. Het is de wens van jullie ouders dat ik dit ooit zou zeggen als ik jullie allemaal eens bij elkaar krijg. Jullie hebben allemaal dezelfde vader dus jullie zijn allemaal familie zou ik kunnen zeggen. Ja jij ook Jack, je bent hun half broer.’’ Het was een lange tijd stil. Alle drie de shapeshifters keken haar verbaasd aan. Ze konden niet geloven wat er juist was gezegd, dat ze allemaal familie waren. Neku wat eerste die de stilte doorbrak. ‘‘Maar hoe kan dat? We zijn allemaal zo verschillen! Ik, Yue en Jack lijken niks op elkaar, behalve dan het haar van hun maar ik lijk niks op hen.’’ ‘‘Ik weet dat het moeilijk is maar ik zou het even verder uitleggen. Jullie hebben dus allemaal dezelfde vader, ik ga niet in detail gaan over zijn liefdes leven. Zijn shift was een Serval net zoals die van Jack. Jullie moeder, Neku en Yue, had de shift van een reiger. En Neku de ouders van je vader waren een serval en een vos. Neku je bent de oudste van jullie twee maar je hebt het al door dat Jack de oudste van jullie drie is. Ik kan het begrijpen als jullie mij niet geloven. Jullie beslissen zelf maar of je me kunt geloven.’’ ze zuchtte even. ‘‘Dit was alles wat ik te vertellen ad nu ga ik maar eens slapen.’’ Ze stond op en liep naar een andere kamer waar ze vervolgens in haar mand ging liggen en in slaap viel. Vervolgens bleef het even stil in de kamer tot Jack zei ‘‘Wow, dat had ik niet verwacht.’’ ‘‘Ik ook niet,’’ zei Neku, ‘‘dat ik effectief een familie heb die hetzelfde bloed als mij heeft. Dat heb ik nog nooit van durven dromen.’’ ‘‘Hoe bedoel je Neku?’’ vroeg Yue en terwijl ze even wat veren glad streek. ‘‘Ik ben al heel mijn leven een wees, ik ben pas sinds kort geadopteerd.’’ Zei hij toen en shifte terug, mocht toevallig iemand hen zo zien. Yue shifte ook daarna en keek even naar buiten, het was al donker aan het worden. ‘‘Ik moet gaan,’’ zei Yue met een zucht, ‘‘Een stad is niet echt een plaats waar ik me thuis voel. Ik zou nog wel van jullie horen ik bedoel aar nu blijkt dat we familie zijn enz.’’ Ze liep naar de deur. ‘‘Nog een goede avond allemaal.’’ zei ze en liep de deur uit. Neku bleef nog even bij Jack en keek naar hoe hij zijn horloges zat te laken, hij had toch niets beters te doen. Hij vond het idee van een oudere broer wel leuk maar het zou tijd vragen om aan te passen. Na ongeveer een uur nadat Yue was vertrokken besloot Neku om ook naar huis te gaan. Hij wou juist zeggen dat hij doorging toen hij plots het bos zag in plaats van Jack zijn huis. En niet alleen een bos, eerst rook hij haar en toen zag hij Yue staan maar dat was niet het enige. Voor haar stonden twee bloodhunters.

Yue maakte dat ze zo vlug mogelijk de stad uit was, weg van alle mensen die haar maar bleven aanstaren. Het duurde niet lang of ze had de stad al achter zich gelaten en ging richting het bos. Achter de bomen kon ze de lucht zien verkleuren door de ondergaande zon. Hoe dichter ze bij het bos kwam hoe donkerder de lucht werd maar het was nog altijd licht genoeg om te kunnen zien. Yue geeuwde en besloot zodra ze in het bos was ze een plek ging zoeken om te kunnen slapen. Ze zou een plek zoeken waar geen andere mensen zitten en daar shifte en een plek zoeken om te slapen. Een verenkleed was veel warmer dan wat ze nu aanhad en ze lag dan ook beter. Het zou ook minder verdacht lijken dan een meisje dat in het bos zit te slapen. Ze geeuwde nog eens toen ze het bos in wandelde. Ze vertraagde haar pas en keek even rond. Er waren geen mensen te zien, te reuken of te horen dus liep ze van het pad af, het bos in. Ze ademde de bos lucht nog eens hoed in, veel beter `dan de stad. Het komt misschien wel door de vogel in haar maar ze zou toch niet zo graag terug keren naar de stad. De geur van bange en woedende shapeshifters verstikte haar daar bijna. Ze kon het niet zo goed geloven dat Neku en Jack daar leefde. Ze wandelde verder het bos in en kwam op een open plek uit. Ze keek naar de lucht en zag dat die fel oranje aan het kleuren was. Ze wou juist verder lopen toen ze een vaag bekende geur rook. Het was een geur die ze al eerder had geroken vandaag en uit de richting van de geur klonk ‘‘Zo, zo. Daar ben je dan toch eindelijk.’’ Geschrokken draaide ze zich om en zag daar twee bloodhunters staan. Een had een boog vast en richtte op haar terwijl de andere alleen maar een handvat van iets vast hield. Verbaasd maar vooral geschrokken keek ze naar de twee bloodhunters die voor haar stonden. De gene met het handvat sprak alweer ‘‘Het was echt een pijn je te vinden als je zo vaak weg vliegt en zo maar nu hebben we je eindelijk gevonden.’’ Nu grijnsde hij naar haar en het handvat kreeg er een elektrische zweep aan. ‘‘Wees nu een braaf meisje en kom gewoon met ons mee.’’

Snel rende Neku en Jack het huis uit nadat Neku het even had uitgelegd. Jack vertrouwde Neku goed genoeg om er zeker van te zijn dat wat hij zei waar was en Neku wou zijn pas gevonden zus niet verliezen aan een paar bloodhunters, niet dat hij zelf echt iets zou kunnen doen maar hij zou zijn best doen. De mensen die nu nog op de straat waren keken het twee tal raar aan toen ze voorbij rende. Ze negeerde dit echter want ze hadden nu iets veel belangrijkers aan hun hoofd. Jack had ook al bedacht dat als iemand zou vragen waarom ze zo plots voorbij rende dat hij zou zeggen dat hun zus nog altijd niet uit het bos was terug gekeerd. Het duurde niet lang of het bos doemde al voor hen op en een paar minuten later stormde ze er door. Jack liet het zoek werk over aan Neku die als vos een betere neus had dan hemzelf. Het duurde niet lang of Neku had het spoor van Yue al te pakken en ze rende bij de naar de plek toe. Toen ze er bijna waren hield Jack hem echter tegen. Neku wou juist vragen waarom toen Jack fluisterde ‘‘Ik denk dat jij beter hier kan wachten, niet dat je niet kan helpen of zo, maar ik denk dat ik dit beter alleen kan doe.’’ Hoe vervelend Neku het ook vond ,Jack had een punt. Hij had gezien dat zijn gave telekenetic was toen hij zijn horloges maakte en dat kon nu handiger zijn dat futer view. Rustig stapte jack nu verder en kwam de open plek op terwijl hij zei ‘‘Goeden avond heren, waarom vallen jullie dit meisje lastig als ik vragen mag?’’ De twee bloodhunters keken verbaasd naar Jack maar de gene met de boog richtte weer zijn aandacht op Yue. De andere zei ‘‘Bemoei je hier niet mee, we hebben een opdracht om deze shapeshifter af te leveren bij onze baas voor een hoge prijs.’’ Yue keek nu wat wanhopig naar Jack en hij knikte bijna onzichtbaar naar Yue van dat het goed ging komen. ‘‘Waarom denken jullie dat ze een shapeshifter is?’’ vroeg jack toen. ‘We denken dat niet we weten het zeker. Arg ik verlies mijn geduld, ons geld is zo dichtbij. Doe nu maar je ding.’’ Zei de gene met de zweep en hij knikte naar zijn kompaan. Die spande zijn boog en er verscheen een pijl toen op de plaats waar die horen te liggen, daarna schoot hij die weg en die lande in Yue haar rechter arm. Daarna schoot hij er nog een af en die belande in haar rechter schouder. Jack zag de bloodhunters grijnzen en Yue horen schreeuwen van de pijn. Toen knakte er iets in hem. Het leek juist of er iets dat diep en lang in hem verborgen zat naar boven was gekomen. Hij verloor even zijn evenwicht maar herstelde zich weer vlug, maar de Jack die er toen stond was niet dezelfde als ervoor. ‘‘Yue ga weg ik handel dit wel af.’’ Zei hij terwijl hij waarna Yue weg ging. De boogschutter liet vlug nog afschieten maar Jack stopte die. Zijn ogen lichte op en liet de pijl door de knie van de boogschutter gaan. Deze beet de pijn weg en maakte zich klaar om op hem te schieten maar de boogschutter keek geschokt toen zijn boog uit zijn handen vloog en voor zijn ogen brak. Vervolgens draaide Jack deze om zijn nek waarmee hij hem liet stikken. Dood viel hij op de grond neer en de andere bloodhunter keek Jack geschrokken aan. Maar die bloodhunter herstelde al vlug en kwam op Jack afgerend met zijn zweep achter zich. Jack keek niet eens naar hem maar de man stopte plots. Zijn zweep viel met een doffe plof op de grond en deactiveerde toen. De man keek geschrokken naar Jack, dit had hij niet verwacht van hem, hij zag er zo ongevaarlijk uit. Vervolgens hapte de jager naar adem terwijl zijn borstkas leek uit te zetten. Toen uit het niks brak zijn borst open en viel zijn hart voor hem neer waarna hij er zelf op viel. Jack zelf knipperde even met zijn ogen en keek geschokt naar wat er voor hem lag, wat had hij gedaan? Dit was hij zelf niet geweest, dit was iets anders geweest en niet hij, hij kan zich dit nauwelijks herinneren maar hij hoorde Yue en Neku in de bosjes en besloot dit verder nog te negeren. Hij zette zijn normale gezicht weer op en liep naar de andere toe.

Het drie tal sprak nauwelijks nog over het incident en het werd voor Yue nu nog belangrijker dat ze haar verleden leerde herinneren. Haar wonde zijn nog niet genezen maar dat zouden ze wel vlug doen. Neku bracht zijn tijd verder door bij zijn thuis maar bezocht ook af en toe Yue en Jack nog altijd en Jack, die probeerde zijn andere kant, die stilletjes aan wakker werd, te beheersen.

- Neku en Yue zijn broer en zus
- Jack is de half broer van Neku en Yue
- Jack heeft een gespleten persoonlijkheid: Vriendelijke jack en moordlustige Jack