My heart is broken (Cody)

Lira was gebroken, helemaal op ze voelde zich verdoofd. Hoe kon dit gebeurd zijn? Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Waarom had ze gedacht dat ze van Cody kon houden en dat hij ook wat in haar zag? Waarom was ze zo optimistisch geweest? Waarom had ze zoveel vertrouwen gehad in een goede afloop? Het was idioot geweest van haar ronduit stom. Nu zat ze hier een hoopje ellende in het verdorde herfstgras. Haar ogen rood van de tranen die maar niet wilde stoppen met komen. Haar ooit zo mooie glanzende witte vleugels waren dof en grijs geworden, de kleur van een bewolkte herfstdag, een symbool voor treurigheid. Lira wist niet meer wat te doen. Hoe ze moest overleven. Ze was beschermengel van de pasgeborenen, beschermer tegen kinderziektes en angsten. Daardoor wist ze van het bestaan, van het bestaan van Cody’s liefde voor Yoko. En het kind dat daar uit voort gevloeid was. Tenminste zo zag zij het zo beoordeelde Lira het, zo voelde ze zich verraden. Het ergste vond ze nog wel dat hij het haar niet verteld had, dat hij haar niet verteld had dat hij van een ander hield en een kind met haar hart. Vanbinnen werd Lira verscheurd. Ze wist wat pijn was, ze wist wat lijden was maar zoiets als dit nee dat had ze nog niet meegemaakt. De pijn was ondragelijk, verschrikkelijk niet uit te hoduen het leek alsof haar hart versplinsterd en gebroken in haar borst zat. Dat alle scherpe kantjes zich in haar lijf en organen boorden. Ze wilde die pijn niet voelen, ze wilde geen slapeloze nachten meer. Ze krulde zich op haar felle oranje haren in een fel contrast met het verdorde bruine gras, alleen verdord waar zij lag. Dat gebeurde er engelen hadden invloed op hun omgeving, beïnvloedde alles altijd en wanneer zij pijn, verdriet of woede hadden had dat een effect op hun omgeving. Nu was Lira inwendig aan het sterven, aan het smachten naar bevrijding die niet kwam. En dat weerspiegelde de natuur nu, de natuur rondom haar stierf langzaam af. Een grijs hoopje veren was te zien vanuit de lucht, een hoopje veren waaronder een rosse pluk haar een blote voet en een stuk witte zijde van haar gewaad te zien was. Lira had in dagen niet meer gegeten, had er de kracht noch zin voor. Maar wat maakte het ook uit? Haar geliefde hield van een ander en was een gezin aan het uitbouwen, hij had haar niet nodig, niemand had haar nodig. Het was dat het bijna onmogelijk was voor engelen om dood te gaan anders had ze heus al zelfmoord gepleegd.

Het week was net voorbij en met Yoko ging het al beter dus kon ze best alleen aan, hij zou natuurlijk elke keer komen en als Crase groot genoeg zou zijn, zou hij haar in een paar keer bij zich nemen en de andere keren zou ze bij haar meode rlogeren, zo hadden ze afgesproken maar nu moest het kind dicht bij haar moeder blijven. Cody's vleugels sloegen rustig terwijl hij onzichtbar door het bos vloog, maar toen voelde hij vreelijk pijn, pijn die hij maar al te goed kende en hij kreudne, hij had gehoopt nooit meer zo een pijn te voelen. Cody wist heel zeker van wie die pijn kwam en vlogo guaw naar lira toe, Lira was zijn geliefde ook al had hij nog niet officee lgevraagd maar hij voelde zich tot haar aan getrokken en voelde haar pijn. Hij vloog zo snel hij kon en had haar al snel gevonden, alles om haar heen was bedorven en haar prachtige witte vleugels war hi jzo van hield waren grijs, het deed hem zo pijn om te zien en lande naast haar neer en viel op zijn knieën en keek haar met pijnlijke ogen aan 'Lira...Mijn engel?' vroeg hij hopend dat ze zou reageren.

Lira hoorde het wieken van vleugels, grote sterke vleugels, een geluid dat ze uit duizende herkende. het was Cody. Wat deed hij hier? Waarom kwam hij naar haar toe? lande naast haar neer en viel op zijn knieën en keek haar met pijnlijke ogen aan 'Lira...Mijn engel?' vroeg hij. Mijn engel? Wat bedoelde hij daarmee? Waarom noemde hij haar zo? Hij hield van Yoko dat was wel duidelijk nu hij een kind had. Langzaam hef ze met een moeizame beweging haar ene vleugel wat op zodat haar trieste, vermoeide, kwetsbare gezicht - het gezicht waar de kenmerken van schoonheid nog steeds in te herkennen waren- zichtbaar werd. Haar blik was gepijnigd en verward. Ze had niet de kracht om recht te gaan zitten, haar ledematen voelde niet goed ze wilde niet in beweging. "Wa.....waarom noem je me zo?" Vroeg ze met een zachte stem terwijl zachte warme tranen van verdriet nog over haar wangen rolde. Wat hij hier deed snapte ze echt niet, het sloeg werkelijk op niets. Hij moest toch bij Yoko zijn? Bij zijn kind? "Waarom ben je hier? Moet je niet bij je....je....vrouw en kind zijn?" Vroeg ze voor ze haar vleugel met een zachte beweging weer over zich heen boog als een sluier die haar bedekte en verborg.

Lira zag er vreselijk uit en hij wilde niet eens weten hoe hij er uit zag toen hij er achter was gekome nvan Alina, hij wou die tijd achter zich laten en overnieuw beginnen. "Wa.....waarom noem je me zo?" Vroeg ze met een zachte stem terwijl zachte warme tranen van verdriet nog over haar wangen rolde. Cody glimlachte voorzichtig en veegde haar tranen weg 'omdat jij mijn engel bent.' Zei hij zachtjes, dat was zijn koosnaampje voor haar. "Waarom ben je hier? Moet je niet bij je....je....vrouw en kind zijn?" Vroeg ze voor ze haar vleugel met een zachte beweging weer over zich heen boog als een sluier die haar bedekte en verborg. Cody keek haar even verward aan maar al gauw viel het goude muntje op zijn plek 'Je denkt dat Yoko..Mijn vrouw is?' Hij hield het net in om niet te lachen, Cody ging dichter tegen over haar zitten en zijn witte vleugels sloegen beschermend over haar heen. 'Lira, mijn lieve engel, ik hou niet van Yoko, ze is een vriendin en ik kende haar veel erder dan jou, ze heeft een tijdje bij mij gewoond omdat ze geen huis had, we hadden niks met elkaar, ja ze was verliefd op me maar i kwas kapot van het verdriet o mdaar aandacht te schenken, op een avodn had ik het haa r verteld over Alina, ze wou me helpen van het verdriet en ik wou eerst niet op haar manier maar toen voelde ik een zekerheid over mij heen, dezelfde zekerheid als god dicht bij jou was, ik vergat alles en zo kwam Crase, ze was een klein ongeluk kun je beter zeggen?' Zei hij rustig en geduldig.

Cody glimlachte voorzichtig en veegde haar tranen weg. Zijn aanraking voelde nog steeds prettig en warm. Vertrouwt en tegelijkertijd zo vreemd dat ze verlangde naar meer, meer van zijn aanrakingen. 'omdat jij mijn engel bent.' Zei hij zachtjes. Ze snapte het niet hoe kon ze zijn engel zijn? Hij hield van een ander. Waarom kwelde hij haar dan met zijn vriendelijkheid? Zijn ogen die haar met een vreemd soort verlangen aanstaarde. Ze kon hem zien, ze kon hem zien door haar pezige vleugels. Ze zag zijn contouren en zijn gezichtsuitdrukkingen. Hij zat dichtbij, te dichtbij, ze kon zijn energie voelen zag hoe zijn aura met het hare versmolt. Nee ze mochten niet versmelten dat was fout, dat gaf haar hoop, valse hoop die alleen maar tot meer pijn zou lijden. Cody keek haar even verward aan maar al gauw viel het goude muntje op zijn plek 'Je denkt dat Yoko..Mijn vrouw is?' Dat antwoord bracht haar wel in verwarring. Wat bedoelde hij? Had ze het dan mis? Nee dat kon niet hij had verdorie een kind met haar, dan moest ze wel zijn vrouw zijn. kennelijk vond hij het nog al grappig, en als ze zich niet zo ellendig had gevoeld had ze hem daar waarschijnlijk een weerwoord voor gegeven met haar scherpe tong. Cody ging dichter tegen over haar zitten en zijn witte vleugels sloegen beschermend over haar heen. Ze kromp lichtjes ineen. Waarom? Waarom kwam hij toch zo dicht? Vond hij het zo grappig dat ze het over Yoko had. 'Lira, mijn lieve engel, ik hou niet van Yoko, ze is een vriendin en ik kende haar veel erder dan jou, ze heeft een tijdje bij mij gewoond omdat ze geen huis had, we hadden niks met elkaar, ja ze was verliefd op me maar i kwas kapot van het verdriet o mdaar aandacht te schenken, op een avodn had ik het haa r verteld over Alina, ze wou me helpen van het verdriet en ik wou eerst niet op haar manier maar toen voelde ik een zekerheid over mij heen, dezelfde zekerheid als god dicht bij jou was, ik vergat alles en zo kwam Crase, ze was een klein ongeluk kun je beter zeggen?' Zei hij rustig en geduldig. Lira's ogen werden groot en ahar vleugels trokken zich terug zodat ze hem beter kon zien. ze gaapte hem werkelijk aan. Wát?! Was dat het? Was Crase een ongeluk van een tijd voor zij hem had leren kennen? Een foutje uit het verleden? Lira voelde een diep opluchting en blijdschap die haar vervulde. Haar vleugels kleurden al meer wit maar toch was er ergens een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht. Als hij niet van Yoko hield, en hij haar steeds maar zijn engel bleef noemen en het feit dat hij echt wel heel dichtbij lag wilde dat alles zeggen dat hij van haar hield? Ze wist het niet zeker maar het feit dat hij niet van Yoko hield stelde haar al gerust liet het drukkende gevoel op haar zere hart minderen. Langzaam kroop ze nog dichter naar hem toe legde ze haar hoofd tegen zijn borst, sloot ze haar ogen terwijl ze naar zijn hartslag luisterde. Ze voelde zich nog steeds neit op en top en lichamelijk was ze nogal mager en breekbaar geworden maar dat kon haar niet schelen Cody was hier, bij haar, beschermde haar met zijn zachte, tegelijkertijd zo sterke vleugels. "Hou je van me?" Vroeg ze uiterst zachtjes.

Natuurlijk was het een raar erhaal maar hij was blij toen hij opluchtig in haar breekbaar gezichtje zag, maar hij liet het haar rustig verwerken, het was veel maar hij was blij toen het wit in haar vleugels terug keerde en hij haar gezicht op zijn borstkast voelde. hij legde voorzichtig zijn hand op har hoofd en streelde haar haar. "Hou je van me?" Vroeg ze uiterst zachtjes. cody glimlachte 'Natuurlijk hou ik van je gekkie, nog meer dna van mijn vleugels of van het vliegen. Jij bent de helft van mijn ziel.' Zei hij zacht in haar oor zodat ze zijn liefde in zijn stem kon horen.

Het was veel, heel veel om allemaal ineens te bevatten. hij legde voorzichtig zijn hand op har hoofd en streelde haar haar. Dat deed haa rgoed, het kalmeerde haar aanzienelijk. Ze voelde de vlammen in haar bineste iedere keer wanneer zijn huid in contact kwam met de hare. cody glimlachte 'Natuurlijk hou ik van je gekkie, nog meer dna van mijn vleugels of van het vliegen. Jij bent de helft van mijn ziel.' Zei hij zacht in haar oor zodat ze zijn liefde in zijn stem kon horen. Ze werd helemaal verwarmd door zijn liefde zijn liefde deed haar zelfs zo goed dat haar veren afvielen en er stralende witte veren tevoorschijn kwamen. Haar vleugels hadden een zwartachtige glans over zich, een bijeffect van haar oude demonische aard. Ook haar fel oranje haar werd minder dof, werd weer glad en glansde als dansend vuur. Haar wangen kregen weer kleur en meteen zag Lira er minder breekbaar uit. Een zwakke glimlach sierde haar lippen terwijl ze naar hem omhoog keek. Ze kon het nog steeds niet bevatten dat hij werkelijk van aha rhield, ze had altijd gedacht dat het haar niet gegund was om met zo'n lieve engel als hem samen te zijn. "Ik...ik snap het niet, jij kan iedereen krijgen....en toch verkies je mij boven al die andere, ik....degen die zoveel zonden en fouten eheft begaan. " Zei ze met een stem die afstierf en een blik die ze afwende.

Cody zag dat haar doffe grijze veren afvielen en nieuwe witte bijkwamen, haar prachtige oranje haar was weer levend en leek wel een vlam. En haar wangen kregen dat schattige lira kleur waar hi jvan hield. Hij zag dat ze glimlachend omhoog keek en hij glimlachte terug. "Ik...ik snap het niet, jij kan iedereen krijgen....en toch verkies je mij boven al die andere, ik....degen die zoveel zonden en fouten eheft begaan. " Zei ze met een stem die afstierf en een blik die ze afwende. Cody pakte haar kin en hief omhoog zodat ze hem recht aan keek 'Lira, iedereen verdiend een kans, zolang je die kans nuttig gebruikt en jij bent niet zomaar iets, je bent een engel, een prachtige engel, eigenlijk moet ik afvragen wat jij in mij vind, ik ben en dief.' Zei Cody en kuste haar neus.

Cody pakte haar kin en hief omhoog zodat ze hem recht aan keek. Lira's licht blauwe ogen keken naar de zijne. Wat zou hij nu zeggen? Dat ze gelijk had? Zou hij zich nu realiseren dat hij haar toch niet wilde en zou hij dan weggaan? 'Lira, iedereen verdiend een kans, zolang je die kans nuttig gebruikt en jij bent niet zomaar iets, je bent een engel, een prachtige engel, eigenlijk moet ik afvragen wat jij in mij vind, ik ben en dief.' Zei Cody en kuste haar neus. Lira bloosde lichtjes en grinnikte toen. "Je bent inderdaad een dief ja, want je stal mijn hart met die schattige puppy oogjes, je gouden lokken je grote sterke lijf, maar dat was niet eens waarmee je mijn hart hebt gestolen, nee het was je prachtige persoonlijkheid, je aura dat zo vertrouwt voelt, je aanraking die elektrische vonkjes lijkt af te geven." Zei ze zacht voor ze langzaam op haar tenen ging staan en haar lippen tegen dezijne drukte. Ze had al zo lang gedacht over deze actie maar nog nooit had ze het gedurfd en zelfs nu was er de twijfel of ze dit wel mocht,, of ze het wel verdiende.

Lira bloosde lichtjes en grinnikte toen. "Je bent inderdaad een dief ja, want je stal mijn hart met die schattige puppy oogjes, je gouden lokken je grote sterke lijf, maar dat was niet eens waarmee je mijn hart hebt gestolen, nee het was je prachtige persoonlijkheid, je aura dat zo vertrouwt voelt, je aanraking die elektrische vonkjes lijkt af te geven." Zei ze zacht voor ze langzaam op haar tenen ging staan en haar lippen tegen dezijne drukte. Cody was verbaasd maar dat was kort en hij legde zijn handen om haar middel en trok haar dichterbij terwijl hij haar terug zoende, ze had gelijk, elke aanraking bezorgde hem ene heerlijk gevoel in zijn lijf waar hij van genoot.

Ze merkte dat hij eerst geschokt reageerde, en bijna had ze zelfs losgelaten, vrezend dat ze te ver was gegaan. Maar toen voelde ze zijn handen om haar middel, werd ze nog dichter tegen hem aangetrokken en kreeg ze van hem de heerlijkste zoen die ze al ooit gehad had. Ze voelde de vlammen door haar lichaam gaan en ze merkte hoe haar aura schitterend zilver met rode tinten opvlamde. Uit exthase sloot ze haar ogen haar armen vonden zich een weg naar zijn brede nek. Ze had hier zo lang naar verlangt, ze had zo lang naar hem verlangt. Maar ergens bleef er iets aan haar knagen, iets waarvan ze niet wilde dat het zo knaagde. Langzaam en met enig sinds spijt loste ze de kus en deed ze een stap naar achteren. Haar blik was droevig. "...Het kind..." Zei ze zacht haar blik naar hem gericht. Wat ging hij nu doen met zijn kind? Als engel was het lastig om zoiets te bevatten. Wat ging hij nu doen? Hij kon toch moeilijk zijn identiteit voor zijn kind verborgen houden zoals zijn vader jaren terug met zijn dochter had gedaan? Nee dat kon zich niet herhalen, dat mocht zich neit herhalen er zou alleen maar ellende van komen. Lira wandde haar blik af, ze dacht na, dacht na wat ze nu meost doen. Ze wilde zoi graag bij hemz ijn zich tegen hem aandrukken, luisteren naar zijn hart, zijn zoete adem voelen, maar...Mocht dat wel?

Het voelde zo goed om haar zo dicht bij zich te hebben, haar te kussen wat hij al heel lang wou maar niet durfde, bang dat ze terug zou deinzen maar dat deed ze niet, ze kuste hem terug en al gauw voelde hij haar armne om zijn nek maar toen ze zich terug trok, haar blik was droevig en hij vroeg zich af wat hij fout had gedaan. "...Het kind..." Zei ze zacht haar blik naar hem gericht. Cody keek har lang aan en haalde zijn schoduers op 'we hebbe nmet Yoko beslote ndat we gewoon ons gangetje gaan, we vertellen het kind dat het niet tussen ons kwam maar ze komt wel bij mij een tijdje wonen en dan weer bij Yoko, zodat ze toch beide ouders heeft, i kwil neit net als mijn vader zijn.' Zei hij rustig en legde zijn voorhofod tegen die van haar en keek in har blauwe kijkers.

Cody keek har lang aan en haalde zijn schoduers op 'we hebbe nmet Yoko beslote ndat we gewoon ons gangetje gaan, we vertellen het kind dat het niet tussen ons kwam maar ze komt wel bij mij een tijdje wonen en dan weer bij Yoko, zodat ze toch beide ouders heeft, i kwil neit net als mijn vader zijn.' Zei hij rustig en legde zijn voorhofod tegen die van haar en keek in har blauwe kijkers. Lira dacht erover na hmmm dus hij ging het kindje niet in de steek laten, en het ging af en toe bij hem zijn. Maar wat moest zij dan? Als zij nu bij hem samen was en het kind zou in zijn huis rondlopen, zouden ze dan nooit samen gaan wonen? Lira vond eht verwarrend, maar dat kwam vooral door haar uitputting. Verdriet deed iets met een mens het maakte je helemaal op. Ze hield zich aan hem vast. "Wa....wat gaat er dan met ons gebeuren? Ka...kan ik iets doen om je te helpen? Weet je eigenlijk wel hoe je voor een kind zorgt?" Vroeg ze met een vragende blik. dat wist ze eigenlijk echt niet.

"Wa....wat gaat er dan met ons gebeuren? Ka...kan ik iets doen om je te helpen? Weet je eigenlijk wel hoe je voor een kind zorgt?" Vroeg ze met een vragende blik. dat wist ze eigenlijk echt niet. Cody keek haar glimlachend aan 'je bedoelt of wij ooit samen gaan wonen? Natuurlijk zal het voor haar raar zijn maar ik vind dat ze gewoon er aan moet wennen, en trouwens, ik wil juist dat jij met mij woont.' Hij voelde zijn wangen rood worden en keek naar zijn handen, het was voor het eerst dat hij het hard op zei. 'Ik bedoel...Als jij dat wilt natuurlijk...' hij beet op zijn onderlip terwijl hij haar nog steeds niet aankeek.

Cody keek haar glimlachend aan 'je bedoelt of wij ooit samen gaan wonen? Natuurlijk zal het voor haar raar zijn maar ik vind dat ze gewoon er aan moet wennen, en trouwens, ik wil juist dat jij met mij woont.' Lira's wangen werden vuurrood, haar ogen groot van verbazing en een kleine twijfelende zoete glimlach verscheen op haar gelaat. hij wilde dat ze bij hem kwam wonen? Ook zijn wangen kleurden rood, en dat vond ze toch zo ongeloofelijk schattig. Ze had veel zin om in zijn schattige rode wangetjes te knijpen maar ze hield zich in dat zou ongepast zijn. keek naar zijn handen, het was voor het eerst dat hij het hard op zei. Dat wist ze gewoon. 'Ik bedoel...Als jij dat wilt natuurlijk...' hij beet op zijn onderlip terwijl hij haar nog steeds niet aankeek. Ze grinnikte en liep naar hem toe tikte tegen zijn kin zodat hij haar moest aankijken. "Met een engel in één huis wonen? Ik zou gek zijn om dat aanbod af te slaan." Zei ze met een speelse grijns voor ze hem een zoen op zijn neus gaf.

Ze grinnikte en liep naar hem toe tikte tegen zijn kin zodat hij haar moest aankijken. "Met een engel in één huis wonen? Ik zou gek zijn om dat aanbod af te slaan." Zei ze met een speelse grijns voor ze hem een zoen op zijn neus gaf. Cody grinnikte en nam haar in zijn armen 'Vergeet neit dat ik dan ook met een engel in huis woon.' fluisterde hij in haar oor voor hij haar nek kuste, dit wou hij al zo lang maar durfde gewoon toen niet maar nu, nu ze met hem wou wonen voelde hij zijn hart een sprong maken, hij durfde veel meer dan hij ooit had gehoopt.

Cody grinnikte en nam haar in zijn armen 'Vergeet neit dat ik dan ook met een engel in huis woon.' fluisterde hij in haar oor voor hij haar nek kuste. Heerlijke warme schokjes gingen door haar heen. Ze wilde het heerlijke gevoel van zijn lippen op haar huid niet meer kwijt, ze wilde het voor altijd voelen ze klemde zich aan hem vast bracht haar lippen naar zijn huid, naar zijn warrige blonde haar haar armen waren om zijn middel geslagen ahar hoofd rustend tegen zijn borst. "Ik wil je nooit meer loslaten" Fluisterde ze zacht. Nee ze wilde echt nooit meer bewegen nu ze hem tegen zich aan had haar ogen gesloten luisterend en voelend naar hem.

Cody voeled haar vole heerlijke lippen op zijn huid en glimlachte, hij hield zoveel van Lira, hij kon gewoon niet zonder haar meer. HAar armen waren om zijn middel en haar hoofd tegen zijn borst. Cody sloeg zijn handen om haar heen en kuste haar kruin. "Ik wil je nooit meer loslaten" Fluisterde ze zacht. Cody knikte 'ja ik jou ook niet.' Zei hij zacht en bleef zo staan. Zijn witte vleugels sloegen beschermend om haar heen zodat zijn punten elkaar raakte en zij in een soort cocon kwam.

Kennelijk vond hij haar kusjes wel fijn, tenmiste dat maakte ze op uit de glimlach die op zijn gelaat verscheen terwijl ze haar zachte lippen over hem heen liet gaan. Cody sloeg zijn handen om haar heen en kuste haar kruin. Heerlijk vond ze het. Cody knikte 'ja ik jou ook niet.' Zei hij zacht en bleef zo staan. Zijn witte vleugels sloegen beschermend om haar heen zodat zijn punten elkaar raakte en zij in een soort cocon kwam. Lira keek naar al het witte dons dat haar omhulde. Stak haar hand er naar uit en streelde het begin van zijn vleugels, waar ze uit zijn schouderbladen kwamen. Zijn vleugels waren perfect in evenwicht, licht zacht en prachtig maar tegelijkertijd ook zwaar en bestand tegen de ergste vormen van storm en regen. Lira leunde tegen hem aan en voelde hoe de kracht uit haar spieren verdween misschien had haar uiterlijk zich hersteld maar haar innerlijk ha dmeer tijd nodig, meer rust en geduld. En dat was haar lichaam nu aan eht voorbereiden, door Lira het bewustzijn te laten verliezen, en laat dat nu net hetgene zijn dat er gebeurde. Haar ogen draaide weg en vielden dicht haar rossige haar viel tegen hem aan terwijl haar armen langs zijn lichaam afgleden en slap gingen hangen.

Cody voelde Lira's tengere vingers die zijn vleugels streelde, het voelde zo heerlijk aan, als of een donsveer je lichaam streelde, hij genoot er van terwijl hij zo blef staan en er van genoot, maar hij hield haar aura wel in de gaten, Lira had erg geleden dus was haar aura ook niet fit, en hoewel haar uiterlijk al mooi hersteld was, was haar aura nog steeds gebroken. Cody wist van zijn moeder dat een engel herstelde door middel van slaap, heel veel slaap, je lichaam was zic hdan in alle rust aan het herstellen. EN Hoewel hij eerst in paniek raakte toen lira haar bewustzijn verloor herselde hij zich gauw en tilde haar op, Cody droeg haar in zijn armen terwijl hij terug vloog naar ijn huis waar hij haar op zijn bed neerlegde en zelf op zijn zij ging liggen en haar gelaat bekeek.

Lira opende langzaam haar ogen, knipperde met haa rlange wimpers. Waar was ze? Wat was er gebeurd? Lira voelde zich al stukke beter dat zag ze ook aan haar eigen aura de barsten die er in zaten waren al veel minder diep. Ook kreeg ze Cody in het oog, hij lag langs haar, keek naar haar. En toen pas kreeg ze door dat ze in zijn bed lagen. Een lichte blos groeide op haar gezicht voor ze een grijnsje kreeg. "Heb jij mij nu liggen begluren terwijl ik sliep?" Vroeg ze plagend terwijl z emet haar hand naa rhem toe kroop, haar vingers met dezijne verstrengelde.

Na een lange tijd werd Lira wakker en hij keek toe hoe ze haar ogen open deed en een paar keer knipperde, haar wimpers waren mooi lang en hij bewonderde haar stilletje. Aan haar aura kon Cody zien dat ze eerst neit wist waar ze was tot ze hem zag liggen. een schattig zacht blosje kwam op haar wangen waar hij om moest glimlachen. "Heb jij mij nu liggen begluren terwijl ik sliep?" Vroeg ze plagend terwijl z emet haar hand naa rhem toe kroop, haar vingers met dezijne verstrengelde. Cody grinnikte ne streelde met zijn andere hand haar haar uit haar prachtige gezicht 'Ik zou het eerder bewonderen noemen, ik wist dat engelen schone wezens waren maar jij overtreft alles en iedereen.' Zei hij zacht en liefdevol.

Cody grinnikte ne streelde met zijn andere hand haar haar uit haar prachtige gezicht 'Ik zou het eerder bewonderen noemen, ik wist dat engelen schone wezens waren maar jij overtreft alles en iedereen.' Zei hij zacht en liefdevol. Lira werd nog roder en kroop dichter naar hem toe. haar hoofd legde ze op zijn borst waardoor ze dwars op bed lag. Ze drukte een zoen in zijn nek en glimlachte naar hem. "Hmmm ik zie hier althans een wezen dat ik in geen miljoenen jaren kan overtreffen." zei ze met een licht grijnsje voor ze zichzelf in eht deken wikkelde en zich voor hem verborg.

Kijk daar waren haaar rode wangen! Hij moest glimlachen toen hij dat zag. Hi jzag hoe ze dichter naar hem toe kroop en haar hoofd op zijn borst legde. Ze drukte een zoen in zijn nek en glimlachte naar hem. "Hmmm ik zie hier althans een wezen dat ik in geen miljoenen jaren kan overtreffen." zei ze met een licht grijnsje voor ze zichzelf in eht deken wikkelde en zich voor hem verborg. Cody grinnikte en tilde een stukje van het deken op om haar gezicht aan te kijken 'wou deze engel zich soms verstoppen voor mij?' vroeg hij plagend voor hij zelf onder de dekens kroop en zijn voorhoofd op die vn haar legde, hun lichamen waren erg dichtbij.

Cody grinnikte en tilde een stukje van het deken op om haar gezicht aan te kijken 'wou deze engel zich soms verstoppen voor mij?' vroeg hij plagend voor hij zelf onder de dekens kroop en zijn voorhoofd op die vn haar legde, hun lichamen waren erg dichtbij, Lira vodn eht zalig. "Wie ik? Ik zou me nooit verstoppen voor jou" Zei ze op een onschuldige toon. Ze kroop nog dichter tegen hem aan begon hem zachtjes te zoenen. Voorzichtig, bang om iets fouts te doen. Ze voelde hoe ze helemaal verhit werd hoe ze zo dicht bij hem wilde zijn als maar kon. Ze wilde iedere vierkante centimeter van hem hebben allemaal voelen. Overal waar hij haar niet aanraakte voelde het alsof ze in brand stond, een vuur dat alleen door hem gedooft kon worden.