Silent beauty

Lira grinnikte bij zijn compliment. "Nou bedankt voor het compliment" Zei ze met een vriendelijke glimlach. Lira was gefascineerd door deze man. Hij had veel vechtlust en vuur in zijn ogen. ze legde haar hand op zijn schouder. "Onrecht is al zo oud als het helal zelf, maar met engelen en mensen zoals jij is er een kans dat we het ooit kunnen verdrijven" Sprak ze met de wijsheid van vele. Zware voetstappen klonken achter hen toen Lira net gevraagd had waar Storm momenteel verbleef. Lira draaide zich om en merkte de potige kerels op. En al snel zag ze de kleine jongne ook, tss hij was dus gaan huilen bij zijn ouders. Fijn nu mochten ze nog gaan knokken. Rhine knikte bij storms woorden hij was dus nog dakloos. Hmmm haar oom zou het vast niet erg vinden als ze hem mee naar Wof nam. Het begon met gebekvecht, spierballen gerol maar al snel escaleerde dat tot een vuistgevecht. Lira zag hoe Storm vocht met een wapen dat ze nog nooit had gezien. Lira sloeg de mannen een aantal keer weg met haar vleugels. Maar het was lastig voor een engel om te vechten in zo'n dicht bos. Lira was meer in haar element in een open veld. Ook de wolf kwam vechten. Het leek erop dat Storm zou winnen maar Lira wilde de mannen graag weg hebben uit dit bos. Ja hij sloeg ze hard maar Lira wist dat ze zouden terug komen dus had ze een plan. "Wacht even" Zei ze toen storm verkondigde dat ze beter konden gaan. " Sluit je ogen" beval ze voor ze voor hem ging staan. haar vleugels ontpopte zich en spande zich op terwijl Lira een hels licht begon af te geven en wind vlagen met haar vleugels veroorzaakte. Ze blies de mannen weg liet de stammen schudden en gaf zo'n verblindend licht af dat ze dagen niet zouden kunnen zien. "doe maar weer open" Zei ze voor ze zich naar hem omdraaide. "Ik neem je wel mee naar een plek waar je een tijdje veilig bent. Zei ze. Ze keek naar Rhine die net was wakker geworden en slaperig in haar ogen wreef. "Wat was dat geluid?" Vroeg de kleine zwartharige slaperig. Lira richtte haar aandacht op storm. "Kan zij weer op die wolf? Dan neem ik jouw wel mee" Zei lira terwijl ze haar hand naar hem uitstak.

Lira beval hem zijn ogen te sluiten en Storm deed wat ze zei, maar zetten zich schrap op het geluid van de loeiende wind, maar voelde niks vreemd genoeg. Toch moest Storm zijn ogen nog beter geschermen door zijn armen voor zijn gezicht te slaan omdat wat Lira ook deed veel meer licht gaf dan dat Storm gewent was. Toen ze klaar was en zei dat hij zijn ogen weer open mocht doen deed Storm dat met nog even in zijn ogen te wrijven. 'Dat licht kwam dat van jouw af?' vroeg Storm nog voor Rhine wakker werd en vroeg wat voor geluid het was. Hij grijnsde ze had door een gevecht heen geslapen! 'Klei... op staan slaapluts we gaan.' Storm wilde kleine slaapluts zeggen, maar verbeterde zich al snel omdat hij geen zin had om Rhine weer op zijn rug te krijgen... Lira zei dat ze hem naar een oorlopige veilige plek zou brengen en knikte bij haar woorde over Star die vrolijk kwispelde. 'Tuurlijk kan Rhine op Star die vind haar wel schattig, maar waar is die plek dan?' vroeg storm op het laatste en tilde Rhine snel op star zodat ze weer rustig was en hem niet kon schoppen of zo voor storm de uitnodigende hand van Lira aan pakte. Het was vreemd, maar het voelde zo vertrouwd alsof ze elkaar al jaren kende?

Toen storm vroeg of dat licht van haar kwam knikte ze. "Engelen zijn wezens van licht, een mens kan onze ware vorm niet aan dan verbrand hij levend, en wat je net zag was nog maar een heel klein deel van mijn innerlijke licht" Zei ze met een knipoog. oen Rhine wakker werd en Storm haar klein wilde noemen verbeterde hij zich net optijd. Ze wist hoe furieus die kleine medi kon zijn. Rhine stak haar tong naar storm uit toen hij haar slaapmuts noemde. Rhine was blij toen ze op Stars rug mocht. En het dier leek er ook erg blij mee te zijn. "We gaan naar het WOF gebied. WOF is de verzetsgroep van mijn oom. " Zei ze. Zijn hand was groot en warm ze keek er even naar voor ze dichter naar hem toeging. "Dit gaat een beetje vreemd zijn maar je moet me vertrouwen" zei ze voor ze zijn armen om haa rmiddel legde en zij bij hem hetzelfde deed. Haar vleugels spende zich, ze boog zachtjes door haa rknieën en tilde hen van de grond. pfoe het was toch een stuk lastiger om hoogte te winnen met een passagier. maar haar vleugels konden het aan. Ze vloog niet al te hoog en keek zwijgend naar de wolf op de grond. Ze zou er wel geraken als Lira maar dicht genoeg bij hen bleef. En Rhine wist de weg, ja Lira kon versnellen Rhine zou wel zorgen dat ze de geheime doorgangen vonden. Lira vloog een heem eind haar vleugels wiekte haast constant tot ze in old home landde. Ze maakte zich langzaam van storm los en kwam even op adem haar vleugels verdwenen weer in haar huid. "We zijn er" Zei ze licht hijgend.

Lira zei dat het even vreemd ging worden waarna ze zijn armen om haar middel legde en sloeg haar eigen armen om zijn middel. Storm zei er niks over en liet zich mee voeren door Lira. Rhine reed op Star die hen gemakkelijk volgen kon tot Lira zou gaan versnellen? Maar dat deed ze niet al verdwenen ze even tussen de kale donkere takken van een duisterbos. Geen wonder dat hier weinig personen kwamen! Storm keek zo goed als het ging meer naar de omgeving dan het uitzicht waar Lira hem mee van dienst was tot ze landen, maar Storm probeerde daar niet naar te kijken en was blij toen ze eenmaal geland waren en hij haar los mocht laten. Het was een vrij groot dorp en de bewoners kwamen allemaal rustig kijken al bleven ze op afstand. Storm zag ook iemand naar hen toe komen. Zijn houding was duidelijk die van een leider en zijn lange rode haren zaten in een staart, zijn tatoo's waren meer als die van de tribalt's. 'Lira mag ik vragen wie je meegenomen heb?' vroeg de man dieoor hem en Lira bleef stil staan. Storm hielt zich rustig omdat het hier net een mierennest leek met al die shifters1 Man wat waren dat er veel die zich tegen de koning en al die andere bullebakken verzetten. Een kreet van verbazing klonk achter Storm en Lira op toen Star tussen de struiken uit sprong en naarhen toe rende. Rhine had kennelijk de grootste lol op Star's rug. Zo'n grote wolf hadden ze vast niet gezien hier. Star stopte naast Storm die haar een kriebbel onder haar kin gaf. Star kwispelde vrolijk en drukte haar snuit even tegen zijn wang aan. waarna hij even van Lira naar de leider van de WOF keek. 'Ik ben Storm Slayer een nazaad van Razor, maar dat weet hij nog niet.' zei Storm en legde zijn hand op de schouder van Star wat hij altijd deed als hij rustig naast de wolvin stond. Ze werd zins zijn reis al vaak voor een shifter aangezien, wat niet zo was. Storm wachten af op wat er komen ging, want dit was de eerste keer dat hij met een verzet's groep te maken had!!!

Oke mensen meenemen was iets makkelijker voor mannelijke engelen, ten eerste omdat zij een grotere spiermassa hadden en ten tweede omdat zij geen rondingen hadden die nogal geplet konden zitten. Lira zei niets ze vloog ze snel ze kon. Ze vloog boven de wolken zodat ze niet nat zouden worden door regen. boven de wolken was het vredig heel vredig zelfs. Het was een vrij groot dorp en de bewoners kwamen allemaal rustig kijken al bleven ze op afstand. Haar oom kwam al snel aangerend Lira begroette hem door hem te omhelzen. Daarna liet ze hem los en stelde ze hem vooor. "Oom Will dit is Storm, een halfblood die ik ontmoet heb. Storm dit is mijn oom Will, en de grote baas hier." Zei ze met een grijnsje. De mensen schrokken toen rhine met een hoop kabaal op de rug van de wolf arriveerde. Lira draaide met haar ogen dat kind was echt ongeloofelijk. . Star stopte naast Storm die haar een kriebbel onder haar kin gaf. Star kwispelde vrolijk en drukte haar snuit even tegen zijn wang aan. waarna hij even van Lira naar de leider van de WOF keek. Rhine werd door een oudere vrouw van de rug van de wolf gehaald, ach ja het was bad dag. vandaar dat Rhine dus was weggelopen. Die meid haatte baddagen. 'Ik ben Storm Slayer een nazaad van Razor, maar dat weet hij nog niet.' zei Storm en legde zijn hand op de schouder van Star Lira grinnikte. "Dat gaat geen aangename verassing worden vrees ik" Zei lira terwijl ze stilletjes naar haar huis beende. Ze had de deur niet dicht gedaan het maakte haar neit uit wie haar zou volgen Lira liet haar vleugels ontvouwen die slapjes hingen van vermoeidheid. Ooh god stijve vleugels, wat een hel was het toch. Lira zat op een laag poefje met haar rug naar de deur toe.

Will keek van Lira naar de jongen die ze Storm noemde die zich later weer voorstelde als Storm Slayer en een nazaad van Razor. Hm, dat zou best nog eens kunnen omdat Razor vroeger zo'n rokken jager was door Charlie. Will knikte en hoorde wat Lira zei en grijnsde even vriendelijk. 'Maak je geen zorgen Lira, Ons verleden haalt ons altijd weer in dat zie je nu wel. Razor zal het vast en zeker wel kunnen verkroppen anders zal ik een hatrig woordje met hem spreken. Zolang het nodig is kun je hier onderdak krijgen Storm dat doen we vaker vooral voor gevluchte shifters of half bloeden zoals jij. Amilya en van onze oudste zal no wel een plekje voor je vrij hebben tenzij iemand anders je onderdak wil verlenen?' zei Will rustig en zag Rhine mee genomen worden. Die kleine wilde altijd eronderuit komen als ze gewassen moest worden en grinnikte even tot een jonge dame van ongeveer Storm zijn leeftijd naar voren kwam. Samira en oosters meisje wilde Storm wel onderdak verlenen en Storm knikte dankbaar. Star keek Lira even na en Storm zag haar naar haar woning toe gaan. Will beval de andere om door te gaan met hun bezigheden en iedereen vertrok terwijl Samira Storm naar haar woning bracht die op twee huizen na bij die van Lira tond. Alle huisjes zagen er hetzelfde uit, maar van binnen waren ze toch allemaal anders. Storm zag dat er twee kamers waren waarvan hij er voorlopig ook eentje kreeg tot Storm zelf een woonplek had gevonden of dat hij met Razor had kunnen spreken. Samira zei dat ze langs de grenzen van het terretorium moest gaan en verliet haar woning. Storm knikte en wilde toch nog even langs bij Lira en liep samen met Star naar haar toe. De deur stond open, maar Storm vond het niet gepast om zomaar naar binnen te lopen en klopte even op de deur. 'Lira?' vroeg Storm zachtjes, maar Star liep door en drukte haar snuit tegen de wang van Lira aan en keek haar rustig aan.

Lira hoorde hoe haar naam werd gezegd en draaide haar hoofd in de richting van de deur. "Ow Storm, kom er maar in hoor." Zei ze met een vriendelijke glimlach. Lira's huis was een beetje vreemd het was een cacafonie van kleuren en vormen, ze had 2 zetels een rode en een fel groene. Ja alles in haar huis was vreemd en zelf-dzaam, net zoals Lira zelf was. Haar vleugels trilde lichtjes. Ze keek Storm aan met een schaapachtige grijns. "Ik ben het niet echt gewend om passagiers mee te nemen tijdens een vlucht." Ja die vlucht was vermoeiend geweest voor haar vleugels. Ze deden pijn en voelde vermoeid maar Lira klaagde niet. Met enige moeite trok ze ze weer in en kreunde lichtjes. Zodat er meet plaats was. "Neem maar een stoel." Zei ze voor ze p stond en terug kwam met een paar bekers groene thee. "En, hoe vind hje het hier tot nu toe?" Vroeg ze met een vermoeid gezicht.

Ach zo slecht zag deze woning er nog niet uit. Storm liep naar binnen en zag hoe haar vleugels lichtjes trilde en hij glimlachte vriendelijk. ‘Ik had ook kunnen rennen, maar buiten om dat ken ik de weg hier nog niet dus was het wel fijn dat jij die wel kende.‘ zei Storm en liep naar de rode stoel toe. Het huisje van zijn moeder had hij vol hangen met zijn jachttrofe‘en waar andere weer vreemd van op keken, maar ieder zo zijn smaak zei zijn moeder dan ook altijd. Ze had no gelijk ook. ‘Het gaat goed voorlopig, maar ik zal wel iets moeten vinden om me er mee bezig te houden anders kan ik erg chagie worden. Vooral jagen vind ik erg leuk, maar dat hier wel niet hoeven neem ik aan... Dus zal ik hier vlakbij een slagerij moeten vinden die een leveransier nodig heeft. zei Storm rustig en nam de beker thee aan, koffie smaakte voor geen meter en dat dronk hij dan ook niet. Star ging naast hem liggen en doemmelde wat weg.

Lira keek hem aan met een klein grijnsje. "Maar als ik je had laten lopen zou je de gehieme wegen weten, dat kan vgevaarlijk zijn. Voor het geval je een spion blijkt te zijn" Zei ze met een knipoog en een geamuseerd grijnsje. Aha hij hield dus van jagen, brrrr. Lira hield neit van de jacht daarom ook dat ze vegetariër was van het moment dat haar demoon uit haar weg was gedreven. Ze wilde geen dieren doden om als voedsel te gebruiken. "Je houd dus van jagen hmmm....Ach ja iedereen zijn eigen hobby's zeker?" Zei ze met een glimlach terwijl ze een slok van haar thee nam. zelf ploftte ze ook neer en ging zo zitten dat haar voeten over de rugleuning bungelde en haar hoofd ondersteboven hing. Ze keek hem met een onderzoekende blik aan. "Waar is je familie eigenlijk?" vroeg ze op een lichtelijk nieuwsgierige toon.

Storm knikte begrijpend, Okay een spion was hij zeker niet al kon hij wel zo lopen of sluipen dat zelfs de shifters en dieren hem niet horen zouden! ‘Daar heb je een goed punt, maar ik kan als de beste een geheim bewaren. Mijn familie woont ver buiten Doole. Het heeft me bijna twee jaar gekost om hier te voet te komen. Ma schrijf ik zo om de maand een brief om haar op de hoogte te houden. Ze zag het niet echt zitten dat ik het verleden van mijn vader ging onderzoeken. Al zal ze nu beter rond komen met het geld. Niet dat we veel nodig hadden, maar in ons dorp woont een beul van een vent als het om belastingen gaat! Ik kan die vent niet uit staan, maar goed dat zijn onze problemen niet die van jullie.‘ zei Storm en vronste even zij wenkbrauwen toen hij het over Marthijn had. Zelf een shifter, maar hij trok iedereen gelijk op een kant. Zeker als er nit betaald kon worden!!! Storm keek even in de verte. Met die brieven stuurde hij ook altijd wat geld mee goed verborgn zodat je het niet voelen kon. Storm zuchten even voor hij nog een slok nam en naar Star keek die lag te dromen. Storm zetten de beker voor de zekerheid neer en leunde net tegen de rugleuning toen ze haar borsteligestaart tegen zijn borst sloeg. Storm had het niet meteen zien aankomen, maar kon hem net vastpakken en legde haar staart neer en zetten zijn voet erop zodat die nniet weer rond zou zwaaien, maar hielt de druk net aan zodat ze er geen last van had. ‘Met wat je me verteld hebt over Doole snap ik best dat jullie huiverig zijn voor spionen. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden dat is zeker. Maar je hoeft niet bang daar voor te zijn niemand an de WOF ik bijt nog liever mijn tong eraf dan zoiets te vertellen. Maar mocht je het toch willen controleren mag je gerust mijn verleden na trekken hoor. Ik heb geen geheimen voor niemand al zou ik je willen vragen de geheimen die er zitten voor je te houden. Voor die personen zou het nogal genant zijn mocht het uit komen?‘ zei Storm en vroeg haar later de geheimen voor zich te bewaren. Storm was geen kei in het verbergen kwa mentaal om geheimn te bewaren, maar aan zijn gezicht zou je nooit wat kunnen aflezen op zulke momenten.