Why you little...!

Rhine zat nog niet lang in de appelboomgaard toen ze voetstappen hoorde. Fijn waarschijnlijk was het weer haar moeder die haar al preekend naar huis sleepte. Dat was altijd wel het geval. Als haar ouders naar haar toekwamen was het 90% kans dat het was om te preken of haar te straffen. Maar toen Rhine de stem hoorde schrok ze best wel, het was ahar vader. Ze draaide haar hoofd naar hem toe. 'Waar zit je toch zo mee lieverd?' zei hij toen hij, de Voodoo pop ophoudend en bij haar ging zitten op een brede kei. Rhine blies haar wangen lichtjes op en nam de pop van hem af. Ze aaide het ding over zijn hoofd en wendde haar blik af. "Moet jij Aurnia niet gaan ophemelen ofzo, zíj is jullie lievelingskind" Mopperde ze nog steeds zijn blik ontwijkend. Rhine vond het maar vreemd, ze had niet erg vaak gesprekken met haar vader. Hij had het druk en natuurlijk was het ook een beetje haar schuld, ze kreeg zo vaak straf dat er natuurlijk niet veel tijd was om leuke dingen te gaan doen. Rhine keek naar haar niet-werkende-Aurnia-voodoo poppetje en draaide zijn arm op zijn rug. Ze hooptde dat dat ding snel zou werken dan kon ze haar zus pijn doen zonder dat iemand haar straf kon geven, want dan zouden ze geen bewijs hebben, ja dat was gewoon het perfecte plan! Ha, en sommige mensen maar beweren dat zij dom was, tsss de idioten. "Je komt me hier zeker wegsleuren en een nieuwe straf opleggen?" Vroeg ze terwijl ze haar hoofd naar hem oprichtte en hem recht aankeek.

Het Voodoo poppetje werd uit zijn handen gegrist, en bij Rhine haar woorden trok Etricus een wenkbrauw op. 'Ah, zit dat je dwars.. Nee, straf heb je niet verdient ondanks je niet op je kamer bleef.. Ik weet dat Aurnia soms wat tuttig is, maar probeer je daar gewoon niets van aan te trekken zo lang ze je niet lastig valt. Als je het irritant vind ga je gewoon weg. Zoek anders iets wat je leuk vind.. Misschien kan ik je leren jagen, of misschien werpmessen of zwaarden te hanteren wat ik ook bij een zoon zou hebben gedaan.. Maar Jurkjes kopen en bloemetjes plukken laat ik maar aan de echte dames over' zei hij, en grinnikte waarbij hij op stond. 'Waar slaat dat trouwens op?' vroeg hij, naar de Voodoo pop wijzend die vol zat met gaten van naalden en messen waarna hij twee appels plukte en één aan Rhine gaf. Ondanks dat ze brutaal kon zijn en tegendraads was hield hij net zo veel van haar als Aurnia en Sue. Ook wou hij wat meer tijd vrij maken om leuke dingen met zijn dochters te doen, al kon een aanval op het wapendepot niet te lang worden uitgesteld. Des te langer de vijand wapens had, des te meer doden of gewonde vielen en Shifters gevangen werden genomen! Nog niet eerder was hij bij een Arena geweest, maar had de gruwelverhalen gehoord en zou er ook alles aan doen zijn geliefden bij de Hunters weg te houden en wou dat Rhine zich kon verdedigen, die voor zover hij wist nog niet kon Shiften. Ondanks dat kon je met gewone wapens ook heel wat schade aanrichten en Hunters mee bestrijden, waar hij zelf het levende bewijs van was die al heel wat tuig van de staat had geruimd.

Ze zag zijn opgetrokken wenkbrauw en hoe zijn lippen van elkaar gingen. Het ging gebeuren, ja ze zette zich al schrap voor de preek, maar tot haar grote verbazing was hij helemaal niet boos. Was hij zelfs niet naar hier gekomen om haar straf te geven. Toen hij voorstelde om haar te leren jagen en met zwaarden en werpmessen om te gaan draaide ze haar hoofd oogenblikkelijk naar haar vader toe. Haar blik glunderde en haar mond was van verbazing een beetje open gezakt. ""Echt waar? Vroeg ze hoopvol. Ja rhine was heel blij met dat voorstel ze vond werpmessen heel leuk en dan kon ze eindelijk op jacht gaan zonder dat haar moeder of Sy gingen zeuren dat het te gevaarlijk was. Zestond net als haar vader op. Toen hij naar de voodoo pop vroeg kwam er een lichte blos op haar wangen. "Dit is mijn Aurnia popje" Zei ze met een grijnsje dat haar groene ogen bijna bereikte. "Maar maak je geen zorgen het werkt niet....jammer genoeg" Mopperde ze er nog achteraan. Ze ging langs hem staan en keek grijnzend naar hem. "Wanneer gaan we met messen oefenen? En hebben we dan een schietschijf nodig? Mag ik Aurnia dan gebruiken om op te oefenen?" Vroeg ze met smekende puppy oogjes.

Rhine was duidelijk verbaasd dat Etricus niet boos op haar werd, waarbij hij glimlachte. Hij was dan ook niet zo streng als Sue, maar bij Rhine haar woorden fronste hij zijn wenkbrauwen en verdween zijn glimlach. 'Dat is niet aardig van je Rhine.. Dit soort dingen wil ik niet vaker horen.' sprak hij haar streng toe. Zijn handen stopte hij weg in de zakken van zijn jack en liep terug richting huis. 'We gaan wel even vertellen waar je uithing, anders word je moeder weer ongerust.' zei hij met een glimlachje. Sue was altijd bezorgd om te twee, maar dat was alleen maar positief. Hij kon vroeger doen en laten wat hij wou wanneer zijn vader een paar dagen op reis was, die juist strenger was dan zijn moeder. Het kwam dan ook wel voor dat hij dronken thuis kwam, maar op gegeven moment kwam zijn vader eerder thuis en had hem flink op zijn lazer gegeven. Gelukkig sprak hij Etricus niet aan op zijn opvoedingswijze, maar soms moest hij wel wat strenger tegen Rhine zijn.

Syrax ging uiteindelijk naar huis en Sue begon met het middag eten klaar te maken. Ze wilde de tweeling verrassen door pannenkoeken te maken. Natuurlijk was Rhine echt een brutaaltje, maar zo was ze zelf vroeger ook geweest nadat ze erachter was gekomen een shifter te zijn. Het begon al lekker te ruiken nadat ze het beslag gemaakt had en de eerste twee pannekoeken op een warm bord had gelegt. Het zou nog wel even duren voor Sue klaar zou zijn, want met zijn vieren had je meer nodig dan met zijn tweeén of drieén. (^^) Het beslag maakte ze niet te dik of te dun in de pan en had de kleinste uit gekozen zodat ze er meerdere kreeg dan van die grote flappen die net over het bord hing of net op de rand bleef liggen. Nadat Sue een mooi torentje op het bord had liggen verdeelde ze de stapel over vier boren en zetten nog even vier pannen met water op het vuur waar de borden dan weer op stonden met een deksel erop zodat de stapel pannenkoeken weer warm werden. Sue begon hierna de tafel te dekken en zetten net het zoet op tafel voor ze naar de kamers van de kids toe liep. 'Aurnia, Rhine we gaan eten. Eerst je handen wassen hoor!' riep Sue en maakte de deuren op een kier los waardoor ze niet naar binnen keek. Anders had ze wel gezien dat Rhine weg was? Daarna liep ze terug naar de keuken en pakte een schone theedoek en haalde de deksels eraf en zetten de borden op tafel. Sue was toch wel verbaasd over Rhine samen met Etricus binnen te zien komen door de voordeur... 'Mag ik hier een verklaring voor?' vroeg ze wat streng en keek Etricus vragend aan.

Naarmate ze dichterbij hun huis kwamen werd de geur van gebakken pannenkoeken sterker. Een glimlach speelde op Etricus zijn lippen, en opende de deur waar Sue hen door binnen zag komen. Even krabde Etricus op zijn achterhoofd toen ze vroeg wat de verklaring was en hem vragend aankeek. 'Toen ik bij Rhine ging kijken zat ze niet op haar kamer, dus ben de voetsporen gaan volgen en vond haar bij de appelbomen.' zei hij schouderophalend. 'Ik wil haar graag wat les geven met wapens zodat ze zich kan verdedigen.' vervolgde hij, en keek langs Sue heen naar de eettafel met pannenkoeken. Aurnia kwam zich uitrekkend haar slaapkamer uit toen ze de stem van haar moeder hoorde en pannenkoeken rook en ging aan tafel zitten na haar handen te hebben gewassen en wachtte netjes tot de andere aan waren geschoven. Ze zag dat Rhine zich weer in de nesten had gewerkt, en hoopte stiekem dat ze eens flink op haar donder kreeg?

Har vader was minder snel boos dan haar moeder dat was gewoon een feit. Daarom ook dat Rhine sneller dingen toegaf aan haar vader dan aan haar moeder. Zo zat Rhine nu eenmaal in elkaar. Hoe meer je haar probeerde de les te lezen en te controleren hoe harder ze zich verzette. Hij glimlachte even maar die glimlach verdween gauw toen Rhine begon te spreken, natuurlijk verdween zijn glimlach dat had ze wel verwacht. Rhine liet mensen niet glimlachen dat was iets wat Aurnia deed, Rhine liet mensen alleen maar boos of verdrietig worden. Of ze dat nu wilde of niet. Rhine strompelde achter haar vader aan en haalde haar schouders op. “Ze is vast niet ongerust, eerder blij omdat ik er niet ben” Mopperde Rhine chagrijnig. Ja haar humeur was weer helemaal naar de vaantjes. Rhine vroeg zich eigenlijk wel af waar haar opa en oma van haar vaders kant uithingen. Ze had ze nog nooit gezien en eigenlijk ook nog niets van gehoord. Over het algemeen was haar vader gewoon nogal raadselachtig en dat vond ze best cool. Ja stiekem keek ze naar haar vader op maar nooit zou ze dat luidop zeggen. Toen ze het huis binnenkwamen werd rhine overdwelmd door de geur van pannenkoeken. Door de kou van buiten was ze de honger vergeten maar door de geur van het heerlijke eten werd al haar aandacht naar haar knorrende maag getrokken. Haar moeders verbaasde blik zorgde ervoor dat Rhine zich achter haar vader verstopte. Hij mocht het uitleggen hij kon geen straf krijgen. Terwijl haar vader zijn uitleg deed sloop Rhine naar tafel en gritste 2 pannenkoeken van tafel voor ze naar haar kamer rende en ze daar met haar handen in haar mond propte. Weg van haar ouders en van Aurnia. Als ze uit de buurt van haar moeder bleef kon ze in iedergeval even de straf die zeker zou volgen uitstellen

Tja Etricus was niet zo van het straffen, maar dat vergaf ze hem ook wel, maar Rhine gritste wat pannenkoeken van tafel en verdween haar kamer in. Sue zuchten en zag Aurine nettjes aan tafel zitten. Goed bij Rhine werkte de strenge methode niet, maar toch liep ze achter haar dochter aan en zag dat ze net een volle mond had. Sue sloeg haar kinderen nooit, maar gaf ze vaak wel strenge straffen, maar nu had ze een ander ideetje. Kennelijk luisterde ze beter naar Etricus dan naar haar. Sue sloot haar armen om Rhine heen en hielt haar zo losjes vast terwijl ze haar hoofd langs die van Rhine hielt, maar maakte geen knuffel omdat Rhine dat niet wilde. 'Rhine. Ik weet dat je vaak tegendraads bent, maar ik heb een voorstel voor je en ik wil dat je eerst luisterd naar wat ik te zeggen heb Okay?' Eerst klonk ze nog streng, maar haar toon werd na de naam van hun dochter genoemt te hebben milder. 'Ik wet dat je nog niet kunt shiften, maar dat maakt je nog geen buitenstaander lievert. Ik vind het goed dat je vader je wilt trainen, maar! Maar ik wil dat je goed naar je vader luisterd okay?' zei ze terwijl ze Rhine rustig omdraaide en op haar hurken voor haar dochter ging zitten. Ze wist hoe het was om op deze leeftijd er nog niet zeker van te zijn of je nu wel of niet een shifter was, maar zij was er op een vreselijke manier achter gekomen dat ze wel degelijk een shifter was en dat wilde ze hun dochters besparen zeker de koning zou ze niet in handen mogen krijgen! Haar ijsblauwe ogen keken rustig in die van Rhine en je kon geen tsrenge blik er meer in herkennen, alleen rust en kalmte.

Gelukkig werd Sue niet boos op Rhine, al had deze soms wel een strengere aanpak nodig. Ondanks dat Etricus zelf niet bepaald met de zachte hand was opgevoed was hij gewoon gek op kinderen en vond het dan ook moeilijk Rhine op haar donder te geven. Toch was Sue een goede moeder, en haar straffen waren dan meestal ook terecht. Toen Etricus net was uitgesproken griste Rhine wat pannenkoeken mee naar haar kamer terwijl Aurnia een op haar bord legde besmeerde met wat stroop. Terwijl Sue achter Rhine aan liep ging Etricus tegenover Aurnia zitten. 'Pap.. Boer Harrie heeft een lieve pony die ik kan verzorgen. Mag dat?' vroeg ze, hem aankijkend met haar grote bruine ogen. 'Dat kan ik niet alleen bepalen, daar zal ik het nog met je moeder over moeten hebben.' zei Etricus, die een pannenkoek pakte waar hij wat poedersuiker overheen strooide en op rolde. Ze bleven echter wel wachten tot Sue en misschien Rhine terug kwamen voor ze gingen eten. Aurnia keek hongerig naar de pannenkoek, waarbij haar maag luid knorde, iets wat veel in de Moonus familie voor kwam van wat ze had gehoord. Ze giechelde, en sneed haar pannenkoek alvast in stukjes.

natuurlijk duurde het alleen zijn niet lang want al gauw betreede haar moeder het heiligdom dat Rhine tot haar kamer had gedoopt. fijn wat voor preek zou ze nu meer krijgen? met enige moeite slikte ze haar pannenkoek door. Rhine trok een vies gezicht toen haar moeder haar lichtelijk omhelsde. Waar zat het addertje? Er klopte gewoon iets niet. Ze had straf verwacht maar in plaats daarvan werd ze omhelst? Rhine keek haar aan en wurmdelde zich uit de omhelzing. Ze wilde weten wat haar meoder te zeggen had, welk voorstel ze wilde opbrengen. Ze kruiste haar armen over elkaar en wachtta af met een sceptische blik op haar gelaat. Ja, ja zij kon makkelijk praten over geen buitenstaander zijn. Zij wist niet hoe het was om een tweelingzus te hebben die in alles uitblonk en al kon shiften. Haar moeder zou het nooit kunnen begrijpen, niemand zou het ooit kunnen begrijpen dus deed rhine ook niet de moeite om het uit te leggen. Het zou toch alleen maar zinloos zijn. Rhine knikte alleen maar maar sprak geen woord. Haar ijsblauwe ogen keken rustig in die van Rhine en je kon geen tsrenge blik er meer in herkennen, alleen rust en kalmte. Rhine klom zwijzaam uit bed en liep weer naar de woonkamer toe waar ze nog net een deel van Aurnia's gesprek met hun vader hoorde. "Bwergh! Pony's zijn stom, en ze stinken." Zei Rhine terwijl ze voorbij slenterde met een minachtende blik op Aurnia gericht voor ze op de bank ging zitten en in een horrorboek begon te lezen.

Goed ze zei dan wel niks en wurmde zich uit haar lichte omhelsing, maar Sue was niet altijd zo streng. Daar kon hun grote broer over mee praten. Sue liep achter Rhine aan en klakte even afkeurend met haar tong voor ze zelf aan tafel ging zitten. ‘Kom Rhine dan kunnen we eten dat boek loopt heus niet weg.‘ ei Sue rustig en keek Aurnia even aan. ‘Zolang je maar voorzichtig bent.‘ zei Sue en knipoogde even naar Etricus. Ze wist ook wel dat Rhine verzot was op de reuze wolf van Storm en zat er aan te denken haar geen wolvenpup te geven, maar daarover moest ze het eerst met Etricus hebben.

Toen Rhine de pony's bespotte trok Aurnia een zuur gezicht, maar negeerde haar zus voor de rest. Ze kon ook niet tegen Rhine in gaan, dat zou toch niets helpen, want dan kreeg ze weer de volle wind van voren. Hun ouders leken het ook niet veel aan te trekken. Wat was er toch met hun? Aurnia was in ieder geval blij dat ze iets had gevonden om niet altijd thuis bij haar zus te hoeven zijn naast dat ze oefende met vliegen. Misschien dat ze Syrax wel kon vragen om bij sommige dingetjes te helpen? Hij was tenslotte ook een Draak, een van de weinige die er nog wel was naast hun moeder. Ze begon van de pannekoek te eten, maar at het nu zonder smaak. Bah, waarom moest Rhine haar humeur altijd verpesten? Maar haar moeder stemde gelukkig wel in met haar vader, die het gelukkig ook goed vond dat ze de pony mocht verzorgen. Etricus at net zijn laatste hap van de pannenkoek voor hij nog een pakte. 'Ik kan hen zo nu en dan wel mee nemen. Als ze willen kan ik hen morgen het vervallen kasteel laten zien. Als het goed is zitten er geen Demonen meer..' zei hij tussen twee happen door, en grinnikte toen hij Aurnia haar ogen groot zag worden.

Sue richten haar aandacht weer op het eten en hoorde wat Etricus zei en knikte instemmend. “Etri, ik wil je dadelijk nog even spreken.“ zei Sue met zachte stem en keek hem even veel belovend aan voor ze door at.
(Kort ik weet het, maar ik moet zo gaan eten. XD)