Relaxing

Ze had een erg kort shortje aan en een zwart topje. Het was een warme dag voor de tijd van het jaar. Onder haar kleding droeg ze een soort van bikini. Vandaag had ze toch niets te doen dus besloot ze maar om naar het strand te gaan. Alleen jammer dat Xanto er niet was, hij moest wat taakjes doen. Het zand kriebelde tussen haar tenen en het voelde goed aan. De zon scheen op haar bleke huid. Een tijdje lang bleef ze stil staan met gesloten ogen om te genieten van de warmte. Ze vond het raar dat er bijna niemand op het strand was. Ach, des te beter. Ze zocht een plekje in het zand uit en legde er een grote rode handdoek neer. Voor ze ging liggen, trok ze haar kleren uit zodat ze in haar bikini lag. De demonen zaten al vooruit in de tijd tegenover de mensen van Doole en hadden al heel wat nieuwere kleding en spullen. Ze ging liggen op de handdoek en genoot van de zon die haar huid verwarmde. In de hel en in de schuiplaats van de demonen, had ze al lang geen zon meer gezien.

-OPEN-

Laurel had haar mantel een tijdje uit gedaan en was bezig met trainen. Ze had verschillende dikke stokken in de grond geplant waar ze met haar dolk naar gooide. Daarna begon ook met haar pijl en boog op dezelfde doelen te schieten en alles liep gesmeerd. Soms dook Feder, haar zwaluw naar omlaag en moest ze hem ontwijken en een andere keek gromde Astra, haar lynx dan weer eens luid en moest ze zich kostte wat kost proberen te concentreren. Ze kreeg er steeds meer en meer vertrouwen in toen ze plots een dolk met enorm veel kracht weggooide en hij zijn doel mistte. Hij vloog een heel stuk verder en Laurel was hem uit het oog verloren. Ze verwachtte niet echt iemand anders op het strand dus liet ze haar mantel even liggen en ging op pad in de richting waar haar dolk heen was gevlogen. Plots zag ze hem vlakbij een meisje liggen met erg vreemde kleren aan. Ze haastte zich er naartoe en stak haar hand uit om hem van de grond te grissen.

Opeens hoorde ze een vreemd geluid, dat zich telkens herhaalde, het klonk als een mes dat in hout terecht kwam. Na een tijdje hield het op en nieuwsgierig keek ze rond. Ze zag een meisje haar richting uit wandelen, daarna dwaalde haar ogen af naar de dolk die niet zo ver van haar af lag. Maar ook niet dichtbij genoeg om te zeggen dat het op haar gemikt was. Falvie stond recht en wandelde naar haar toe met een kwade blik. Toen ze bij het meisje was, keek ze haar minachtend aan. "Ik hoop voor je dat het niet op mij gemikt was, mevrouwtje." Het was best duidelijk dat dat niet zo was, maar ze had wel zin in een potje knokken, het was lang geleden dat dat nog eens gebeurd was.

Laurel stak haar dolk snel weer weg en draaide zich net om om verder te gaan oefenen toen ze plots de stem van het meisje achter zich hoorde. Ze zag hoe ze een minachtende blik op haar richtte en keek zelf nogal geërgerd terug. "Natuurlijk was die niet op jou gemikt, als dat wel zo was zou hij waarschijnlijk recht door je hart zijn gevlogen" zei ze op een kalme toon. Laurel hield niet van onnodige gevechten, maar soms moesten mensen gewoon eens op hun plaats worden gezet, dus zag ze een gevecht nu wel zitten. Met een beetje geluk was dit meisje zelfs geen normaal mens en sloeg ze dus twee vliegen in een klap. Ze zou ook niet zomaar plots aanvallen. Ze wachtte geduldig af en zou proberen het meisje zoveel mogelijk uit haar tent te lokken, dat zou het gevecht tussen hen enkel maar leuker maken.

"Natuurlijk was die niet op jou gemikt, als dat wel zo was zou hij waarschijnlijk recht door je hart zijn gevlogen" Ze snoof. "Dat hoop ik voor jou ja." Ze draaide zich om en ging weer naar haar spullen, ze deed weer haar normale kleren aan en ging daarna weer in het zand liggen. Het geruis van het water, kalmeerde haar. Maar niet veel later hoorde ze weer het geluid van messen die in hout geworpen werden. Het geluid stopte maar niet en begon haar te irriteren. Niet veel later stond ze geïrriteerd recht en wandelde weer naar het meisje toe. "Sommige mensen willen van de zon en de rust genieten, maar dat gaat niet als iemand hier doodleuk zit te trainen en verschrikkelijk veel kabaal maakt. Dus ik vraag het je, op een vriendelijke manier, wil je ergens anders gaan trainen? Je werkt me op mijn zenuwen." Ze keek het meisje met een kwade blik aan.

Laurel wou gewoon rustig trainen en zat dus niet te wachten op de commentaar van een of ander meisje en zou dus ook niet zomaar vertrekken. "Wel waarom ga jij niet ergens anders liggen als ik je toch zo irriteer" zei ze op een kalme toon zonder het meisje ook maar een blik waardig te keuren. "Ik bedoel maar als ik naar ergens toe moet moet ik al mijn doelen meezeulen en jij kunt gewoon rustig wegwandelen, dan is het toch makkelijker dat jij je gewoon ergens anders legt niet" ging ze verder terwijl ze nog een dolk op een van de doelen wierp om nog maar eens in te wrijven dat Laurel niet zomaar zou vertrekken.

"Wel waarom ga jij niet ergens anders liggen als ik je toch zo irriteer" Ze snoof, wat een achterbakse trees. "Ik bedoel maar als ik naar ergens toe moet moet ik al mijn doelen meezeulen en jij kunt gewoon rustig wegwandelen, dan is het toch makkelijker dat jij je gewoon ergens anders legt niet" Ze gromde. "Het strand is niet echt een plek om te trainen, het is om te ontspannen. Jij bent aan het trainen en verstoord mijn rust dus jij mag lekker weg gaan en als je die doelen moet meezeulen is dat toch beter voor jou? Dan kweek je misschien eens wat spieren, iets wat je dringend nodig hebt." Een schijnheilige grijns verscheen op haar gezicht.