Just relaxing

Aria keek wat verveeld rond terwijl ze haar helder kristal blauwe ogen strak naar de grond gericht hield. Ze had niet echt veel zin gehad om naar hier te komen, maar haar ouders waren koppig, waar ze natuurlijk ook had. Niet dat ze dat zelf toegaf maar ze hoorde het van vele mensen dus hoe vaker je het hoorde hoe meer je het geloofde, wat eigenlijk best wel logisch was vond Aria. Haar zwaard zat veilig vast in haar schede en kletste af en toe tegen haar benen doordat ze flink stapte. Nu haar ouders plotseling waren verdwenen had de familie van haar besloten haar naar hier te brengen zoals haar ouders dat hadden gewilt. Bah ze moest hier niks hebben. Hier was er alleen maar gevechten tussen de blood hunter en de Shape Shifters. Het was ongeloofelijk wat mensen je aanzien door wat je bent. Je kunt er toch niks aan doen dat je en jongen of meisje bent, net zoals je er niks aan kunt doen dat je een hunter of een shifter bent. Even voelde Aria vlug in haar zakken en voelde daar haar huissleutels. Desnoods moet Aria er voor zorgen dat ze hier weg zou geraken. Niet dat ze het hier haatte, maar een soort gevoel zorgde daar nu eenmaal voor, en ze had geleerd op haar instict te vertrouwen toen het haar een keer had gered. Sindsdien luisterde ze er altijd naar. Wat verderop zag ze haar huis, ze had expres ervoor gezorgt dat ze een huis had gekocht uit de stad, weg van de drukte. En doordat ze veel te veel geld had, heeft ze nu expres een nog groot huis gekocht gewoon om iets met het geld te doen. Behendig stak Aria de sleutels door de sleutel gat, draaide het open, sloot doen te deur achter haar dicht en stapte meteen richting de woonkamer en smeet haar sleutels op de tafel.

De Bloodhunters kwamen steeds dichterbij The Abbys te wonen. Niet dat het echt zo erg was, maar de WOF hielden van hun afstand tussen de Shifters en de Bloodhunters. Bill was er uit gestuurt om de Boel een beetje te opserveren. In zijn shape vorm slenterde de grote weerwolf tussen de bomen door en zocht naar de huizen die hier endaar gebouw waren. Bill bleef tussen de struiken verborgen zodat hij geen aandacht zou trekken. Hij was twee koppen groter dan Dregoe de leider van de WOF, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij een watje was! Bill was gewoon voorzichtig zodat hij niet weer in de Arena zou belanden, want van Frank hadden ze nog steeds niks gehoord of gezien! Bill zag net een vrouwelijke Bloodhunter in haar woning verdwijnen en hij vroeg zich af wie ze was, want de meeste kende hij wel bij naam die hier in de buurt woonden. Bill sloop dichterbij en hoorde hoe een stel sleutels opeen tafel gegooit werden. Bill verandere terug en gluurde even door het raam heen. Ze zag er uit als een 17 misschien 18 jarige en dan al op zichzelf? Bill schudden zijn hoofd en liep verder. Bijna elke Bloodhunter kende hem wel, maar er zaten er ook nog een paar tussen die hem niet kende.

Aria keek verveel naar de Tv, maar omdat er helemaal niets te zien was deed ze die weer uit terwijl ze even vlug naar boven haar kamer rende om haar IPod te pakken, daardoor keek ze gewoon wat onbewust door het raam en zag jonge man van haar huis wegstappen? Wat deed die wel. Ze twijfelde maar liet het gewoon gaan. Toen ze haar IPod had ging ze meteen naar de koelkast maar zag meteen al de fout, het was volkomen leeg. Met een grote zware zucht gritste ze de sleutels van de tafel liep naar buiten, deed natuurlijk de deur veilig weer opslot want ze haatte inbrekers en liep toen tussen de straten door. Met sierlijke lenige bewegingen ging ze soepel langs de mensen heen waardoor haar blonde haren lichtjes wapperden. Toch kraakte ze ondertussen haar hoofd wat die jonge man bij haar huis deed? Het kon zeker geen inbreker zijn want het huis was nog half leeg, de meeste spullen moesten nog worden gebracht. Verward schudde ze haar hoofd, daar moest ze maar later zorgen over maken want ze merkte al snel dat ze bij een kraam stond. Rustig keek ze naar wat er tekoop was, zonder eigenlijk echt naar te kijken, begon ze al snel willekeurige van alles te pakken wat haar vluchtig gezien wel aanstond. Daardoor had ze al snel haar handen vol ermee, ze rekende vriendelijk af. Stak toen de rest van het geld veilig opgeborgen en ging weer verder. Toch zorgde haar instict ervoor dat ze de omgeving strak in de gaten hield.

Bill was net weer tussen de struiken verdwenen toen de vrouw naar buiten kwam en richting het dorp liep. Zijn nieuwschierigheid was gewekt en Bill liep met de mantel ver over zijn ogen tgetrokken achter haar aan en bleef op gepaste afstand haar volgen. Toen ze bij een van de kraampjes stond ging Bill in de schaduwen staan en zag wat ze aan het kopen was. Toen ze zwaar bepakt weer naar huit terug wilde lopen zag Bill een paar snotapen die dachten haar geld te kunnen stelen. Een van de twee rende haar voorbij en ondertussen stoten hij haar aan zodat ze zou schrikken? De tweede greep de geldbuidel en ze kwamen de kant van Bill op. Hij onthielt in welke hand hij de buit vast hielt en greep de jongen bij zijn pols. Het waren mensen kinderen, maar toch bleven het straatschoffie's. Zijn rode ogen bleven de jongen aan kijken die hem boos een repliek wilde dienen, maar toen hij zijn blik zag werd de jongen bang. 'Als je geld wilt hebben moet je een baantje zoeken!' zijn zware bas stem klonk niet alleen vastberaden, maar zeer zeker erg streng. De jongen knikte en liet de geldbuidel los die Bill over pakte en de jongen los liet. Hij keek ze nog even na voor hij de vrouw hoorde die net bestolen was geweest. Bill draaide zich naar haar toe. 'Beter opletten waar je je geldbuidel voortaan houd. Die straatschoffie's hebben zo door of ze je kunnen bestelen.' zei Bill een stuk vriendelijke dan dat hij tegen de jongen gesproken had, maar Bloodhunters vond hij nog steeds niet te vertrouwen ook al waren ze een beetje bevriend met Robin. Maar dat wist verder niemand.

Aria keek even rond maar stapte wel flink door, op dit moment had ze eigenlijk maar zin in rust, ze was alleen maar gedwongen om achter eten te gaan of ze zou de hele dag een knorrende maag hebben die haar rust zou verstoren. En op dit moment had ze daar dus echt helemaal geen zin in. De stilte die in haar half lege huis staat zou ze nu nog helemaal moeten ervan genieten want als al haar spullen worden gebracht is de rust voorbij en gaat ze waarschijnlijk wel de mannen moeten helpen. Toch durfde er erop te wedden dat die mensen vreemd zouden staan kijken als een meisje simpel weg mee de zware spullen zou helpen dragen. Maar dat kwam ook doordat ze getraint was, niet voor dignen te dragen natuurlijk... Nog voor ze verder kon denken voelde ze vingers in haar zakken, verdorrie ze waren weg met haar geld. Even ademde ze diep in, maar liet toch gefrsutreerd haar zakken vallen en keek de jongens woedend na. Daar zouden ze spijt van krijgen, Aria was zo bezig geweest met haar eigen zakken dat ze het niet door had gehad. En dat irriteerde haar."Verdorrie" Momperde Aria met een diepe zucht maar werd toch wat minder toen ze zag dat een man de jongens had onderschept en het geld streng terug vroeg. Ze mocht dan in een stad hebben gewoond waar er veel van die soort jongens waren, maar ze had er nooit problemen mee gehad, vooral doordat ze wisten wie ze was en vooral welke ouders Aria had. Tegenwoordig kun je veel mensen bang maken door gewoon wat je bent of van wie je bent. 'Beter opletten waar je je geldbuidel voortaan houd. Die straatschoffie's hebben zo door of ze je kunnen bestelen.' zei Bill een stuk vriendelijke dan dat hij tegen de jongen gesproken had."Bedankt" Sprak ze lichtjes gespannen en keek hem met samen geknepen ogen aan." Was jij niet die gast die aan mijn raam stond te gluren" sprak ze lichtjes beschuldigend. Ok ze had hem niet zien gluren maar hij was wel bij haar huis geweest, dus het was wel logisch dat hij had staan gluren.

Toen ze hem bedankte knikte Bill alleen maar en wilde net weglopen toen ze vroegof hij niet bij haar huis was geweest. Bill draaide zijn hoofd naar haar toe en keek haar vriendelijk glimlachend aan. ' Ik woon hier in de buurt en wilde weten of het huis al bewoond was. Toen ik jouw zag wist ik het en wilde weer terug naar hier heen gaan. Nieuwe mensen komen hier zelden voor.' zei Bill over het algemeen had hij niet echt gelogen dus kon ze hem daar ook niet op betrappen. Hij woonde ook hier in de buurt, maar zei niet waar. Bill stak zijn hand op als groet en vertrok. Hij merkte wel dat ze te nieuwschierig was om op te geven, maar Bill was niet van plan haar hem te laten volgen tot aan Old Home!

Afwachtend keek ze hem aan terwijl ze haar geld in haar zak stak en er nog vlug voor zorgde dat het niet meer zo simpel te bereiken was. Ik woon hier in de buurt en wilde weten of het huis al bewoond was. Toen ik jouw zag wist ik het en wilde weer terug naar hier heen gaan. Nieuwe mensen komen hier zelden voor.' zei de jonge man. Het klonk logisch maar toch...het is logisch maar ze had zo'n raar gevoel, nu negeerde ze het maar wist dat ze er later toch over zou gaan nadenken, dat doet Aria altijd."Nou, zelden is niet nooit" Sprak ze rustig en keek hem na toen hij zijn hand opstak als groet en vertrok. Lily was van plan om het te laten gaan, maar toen nam haar instinct van haar over, vlug keek ze rond zag een redelijk oud vrouw vroeg er toen aan of ze voor Aria haar spullen wou zorgen gaf toen gewoon wat geld en volgde de man. De uitleg dat hij haar had gegeven was simpel, misschien zelf wat te simpel. Daardoor had haar instinct het over genomen, Dat Aria af en toe wel eens problemen had gebracht. Jaren training zorgde ervoor dat ze gewoon door de menigte stapte. Vroeger was dat altijd voor haar moeilijk geweest, doordat de adrenaline door haar raasde, maar dat was verleden tijd nu was ze niet meer op te merken tussen de menigte waar ze zich had verborgen. Doordat ze nog simpel gekleed was ging het nog beter. Aria sloeg een lege straat in sprong met een behendige sprong op een balkon en klom toen zo op het dak, het was een veel beter uitzicht en zag daar de man al gaan. In een gehurkte houding en verstopt in de schaduw keek ze zwijgzaam toe.

Al snel verloor hij het gevoel dat hij gevolgd werd, maar zijn instenkt bleef hem waarschuwen. Zij mocht hem misschien niet kennen, maar de andere uit dit dorp vooral de Bloodhunter kenden hem wel van de posters die bij de borden hingen. Bill gromde kort toen hij bij een van die posters voorbij kwam, maar schonk er verder geen aandacht aan en stapte rustig door. Toen de laatste huizen aanhem voorbij waren gegaan slenterde Bill gewoon door tot hij de veiligheid van de bomen had berijkt. Jammer genoeg bleef zijn gevoel hem zeggen dat hij moest ooppassen. Bull sprong op en trok zich aan een boomtak omhoog en zetten zich daar neer tot iemand voorbij liep en vreemd rond keek.

Ze volgde zwijgend zijn bewegingen nam alles goed in haar op, ieder kleine detail ontging Aria gewoon weg niet. Toen ze hem even zag stilstaan bij een poster keek ze er nu ook deze keer aandachtig na. De man stapte toen toch weer verder, maar Aria haar nieuwsgierigheid was gewekt. Met een soepele beweging sprong ze van het gebouw en belande veilig op de grond want het was nog niet zo hoog dat ze iets zou gebroken hebben. Met behoedzame stappen recht op de poster af en keek er even strak na. Even zuchtte ze maar dacht er nu voor het moment er niet over na, ze moest weten waar hij nu was want ze had hem nu nog uit het oog verloren. Ze wist dat hij richting het bos was gestapte waardoor ze automatich zich omdraaide weg van de poster en recht op het bos stapte. Al snel was ze bij de rand. Aria keek nog even vluchtig naar het dorp haalde toen nonchalant haar schouders op en stapte verder. Voor hij in het bos was gegaan had ze nog een glimp van hem opgevangen waardoor ze sneller was gaan stappen, maar nu ze in het bos was zag ze hem nergens meer. Even keek ze vreemd rond. Aria had hem echt gezien. Hoe kon die nu oppeens als rook verdwenen zijn, dat kan gewoon niet. Ah het was haar eigen fout, ze had hem niet uit het oog mogen verliezen. Dus vluchtig keek ze nog even rond en stapte toen het bos verder in, nog enkele korte minuten naar hem zoeken en daarna gewoon wat trainen nu ze hier toch was.

De vrouw keek nog even vluchtig rond en liep daarna verder. Ze had em dus werkelijk gevolgt! Bill keek naar haar en vond het best grappig. Ze zocht nog even en begon daarna te trainen. Bill keek geamuseert naar hoe ze dat deed. Bill had geen zwaard of ander wapen nodig, enkel en alleen zijn vuisten waren goed genoeg om een mur te doorboren of als hij zijn armen rond een boom legde ontwortelde hij zich binnen een paar minuten! Hij kon wel eeuwig blijvenkijken, maar ze moest weten dat hij niet van achtervolgers hielt. de vrouw stond net met haar rug naar hem toe toen Bill zich van de tak liet glijden en landenzachtjes op de bosvloer. daarna leunde hij tegen de boom aan en bleef naar haar staan kijken tot ze hem opmerkte?

Ze was rustig ontspannen controleerde iedere beweging van haar. Ze was op dit moment niet haar technieken aan het doen, dat was gewoon weg de informatie aan anderen in het openbaar bekend maken, je weet maar nooit wie hier allemaal op dit moment rondsloop op zoek naar slachtoffers, niet dat zij daar een van zou zijn. Maar oke, je weet maar nooit. Op dit moment deed ze het rustig gewoon om ervoor te zorgen dat ze fit bleef en niet dik ofzo werd en alleen maar aan de tv zou hangen. Toch zat het haar in dat ze die jonge man niet uit het oog had moeten laten gaan, dat was een fout geweest en dat zat haar dwars. Zo hadden haar ouders haar niet opgevoed, nouja dat kon haar neits schelen want die waren toch zonder waarschuwing verdwenen, ze hield van haar ouders maar haatte hen ook. Dus is Aria nog steeds aan het uitvinden welke van de twee gevoelens het nu het sterks was. Een lichte beweging vanachter haar uit bij haar ooghoeken zorgde ervoor dat ze zonder enige waarschuwing en met een snele versnelling zich omdraaide en het punt van haar zwaard recht op de richting van de hals van de tegenstander hield. "Daar ben je dus" Sprak ze nonchalant met haar melodieuze stem terwijl haar kristal helder blauwe ogen hem strak aankeken.

Bill reageerde niet op de dreigin van haar wapen. Die kon hij gemakkelijk stuk breken als het moest. Toen ze wat zei grijnsde hij enkel, maar het had geen betekenis. 'Hoezo was je me aan het zoeken dan?' vroeg Bill op rustige toon en bleef haar ook rustig aan kijken. Ze mocht dan een Bloodhunter zijn, maar toch zag ze er knap uit voor een mens? Bill rekte zich uit en liep een stukje bij haar vandaan en trok zich niks van haar zwaard aan. 'Je kunt gerust dat wapen weg steken. Niemand in de buurt die je wat aan wilt doen.' voegde Bil er aan toe en draaide zich weer naar haar toe.

Het is niet door de poster dat ze nog steeds haar zwaard opgeheven viel, vanaf de eerste keer dat ze hem had gezien wist ze dat dit niet iemand was die met zich liet sollen, maar hij moet nu ook niet verwachten dat ze zwak was omdat ze een meisje is. Dan heeft hij het helemaal mis. . 'Hoezo was je me aan het zoeken dan?' vroeg hij op rustige toon en bleef haar ook rustig aan kijken"Nee ik was gewoon weg een wandeling aan het doen terwijl ik bij iedere boom rond keek" Sprak ze sarcastich. De jonge man rekte zich uit en liep iets van haar weg, voorzichtig keek Aria aandachtig toe, nam iedere kleine beweging van hem op. " je kunt gerust dat wapen weg steken. Niemand in de buurt die je wat aan wilt doen.' voegde Bil er aan toe en draaide zich weer naar haar toe. Lichtjes snoof Aria." Zegt degene die overal op posters stat" Maar ze verborg wel weer haar zwaard in haar schede "trouwens je weet maar nooit, ik ga liever nog gezond en wel terug naar huis" Vervolgde ze weer met haar melodieuze stem en keek hem rustig aan terwijl ze behendig enkele plukjes haar van voor haar ogen wegveegde."en hoe wist je dat ik je voelde" Sprak ze nu ook helemaal rustig maar onvoorzicht was ze nog niet.

Ze zei dat ze gewoon aan het wandelen was geweest, ja vast daar had het anders niet op geleken. Toen ze over de posters begon kon hij een boze grom niet onderdrukken, maar hij reageerde verder niet. 'Mensen! Die weten niet beter dan wat ze horen van andere!' antwoorde Bill op de woorden die ze over de posters had gezegt. Bill schudden zijn hoofd en wist dat ze daar vast op door zou vragen. Toen ze zei dat ze liever gezond en wel naar huis terug zou willen keren grijnsde Bill vrolijk, maar deed er geen woorden bij die ze vast zou zien als een bedreiging. 'Dat hoor je niet vaak, maar als iemand mij met rust laat, laat ik die gene ook met rust.!' zei Bill voor hij iets achter zich hoorde, maar toen hij beter luisterde bleek het een eekhoorn te zijn die de boom inschoot. 'Je dacht toch niet dat mensen op zulke posters komen te staan dacht je ook niet!' deze keer reageerde hij strenger dan eerst. Als ze echt zo sprak was ze misschien nog nooit met shifters in aanraking geweest? zowel dan zou ze zich wel heel van de domme houden. Bill voelde zich niet op zijn gemak, maar liet dat niet aan haar merken, hij was immer hier in zijn element en een shifter was toch sneller dan een mens.

Ze keek hem ontspannen aan, ookal was ze dat helemaal niet. Aria wist dat ze moest oppassen, maar ze was nu gewoon het type dat altijd wel meteen een weerwoord klaar had liggen op haar tong. Zo was ze nu eenmaal, wat haar natuurlijk vaak in problemen had gebracht. Meteen hoorde Aria hem grommen, maar ze hield zich koeltjes. 'Mensen! Die weten niet beter dan wat ze horen van andere!' antwoorde de jonge man. Ze schudde even kort met haar hoofd. Normaal zou ze meteen een opmerking naar zijn hoofd hebben gesmeten maar ze hield zich in, dat was het beste. 'Dat hoor je niet vaak, maar als iemand mij met rust laat, laat ik die gene ook met rust.!' Aria had zin om te zuchten maar hij leek niet meer zo ontspannen te zijn dus ze was zo slim om weeral haar mond te houden ookal zou ze dolgraag beschuldigende dingen naar zijn hoofd werpen. 'Je dacht toch niet dat mensen op zulke posters komen te staan dacht je ook niet!' deze keer reageerde hij strenger dan eerst."Ik beschuldig je toch nergens van" reageerde ze meteen. "trouwens, ik weet nog niet hoe het hier allemaal werkt ben hier nog maar juist geariveerd" Mopperde ze verdedigend, niet dat ze met plezier naar hier was gekomen maar oké. Vaak had Aria de neiging om haar hand veilig op het handvat van haar zwaard te leggen maar dan zou ze gewoon een gevecht uitlokken, en van deze gast winnen gaat veel moeilijker zijn dan dat ze gewoon was, dat kon ze nu al vertellen dus ze liet haar handen ontspannen langs haar zij hangen. Met een zucht ging ze gaan zitten. "Echt ik beschuldig je nergens van" Sprak ze wat afwijkend, zich veronschuldigen was niet echt iets wat Aria vaak deed of graag deed.

Ze zei dan wel dat ze hem niet beschuldigde, maar er waren er zat die dat wel deden. 'Ik heb ook niet gezegd dat me beschudligde. Het is nu eenmaal wanneer een leugen de wereld in is geholpen je dat verrekte rot ding zo lastig terug kan draaien!' zei Bill half grommend op het einde, maar die was niet voor haar bedoelt en hij begon rustig aan te ijberen. Iet s wat hij wel vaker deed, maar niet voor iets in het bijzonders. Haar woorden drongen wel tot hem door, maar Bill reageerde er even niet op. Mensen hij kon ze soms niet uitstaan met die herhalingen die ze dan naar je hoofd gooide! Ze was gaan zitten, maar dat zei niks over de situatie. Ze wist dat hij een shifter was en dat ergerde hem meer dan dat ze hem gewoon had aangesproken. Bill kon horen dat ze het niet graag deed wat ze zei, maar Bill keek haar even aan. Zijn rode ogen stonden streng, maar niet onvriendelijk. Ze was dan wel zolang nog niet hier, maar het kon hem niet schelen een Bloodhunter was en Bleef een Bloodhunter. 'Of mij dat wat help dat jij hier pas bent of niet.' zei Bill met een lichte grinnik er door heen en bleef even stil staan en keek haar rustig aan.

Even keek ze naar de lucht. Nouja het zou nog een tijdje duren maar ze had dus echt geen zin om in het pikkedonker naar huis te moeten. Want ze mocht dan goed zijn in sluipen en weet ze wat van alles maar kunnen zien in het donker was er dus geen van. Aria kon niks zien en ruiken al helemaal neit zoals de shape shifters hier wel kunnen. 'Ik heb ook niet gezegd dat me beschudligde. Het is nu eenmaal wanneer een leugen de wereld in is geholpen je dat verrekte rot ding zo lastig terug kan draaien!' zei Bill half grommend op het einde. Ze keek hem onderzoekend aan maar zweeg terwijl ze even met haar vingers door haar blonde haren streek om zo het toch wat netjes te krijgen, niet dat het zoveel zin had maar ja ok. 'Of mij dat wat help dat jij hier pas bent of niet.' zei Bill met een lichte grinnik er door heen en bleef even stil staan en keek haar rustig aan. Aria liet de woorden rustig tot haar doordringen."wat bedoel je daar nu mee " Sprak ze koppig en verontwaardigd, ze meende het want ze begreep het niet helemaal.

Bill kon horen dat ze het nit begreep en daar moest hij om lachen. Soms konden mensen best grappig zijn, maar over het grote deel ervan moet je voor ze uitkijken. 'Niks bijzonders.' ei Bill en draaide zich van haar af en liep weer een stuk bij haar vandaan, maar hij behielt haar in de gaten met zijn gehoor. Mensen konden dan niet goed zien en horen in het donker, maar toch hadden ze wapens of andere dingen die Shifters niet nodig hadden. 'Ik heb je trouwens zien lopen en het leek niet of je gewoon aan het wandelen was in mijn ogen.' zei Bill en hij grijnsde weer even, maar ze kon het niet zien.

Aria keek hem strak aan. Daarna keek ze even kort naar de omgeving, ze was stom geweest om hier te blijven trainen terwijl ze wel zo het gevoel had dat die gast hier nog erin rond liep. Ze kende het hier niet en hij wel dus dat was voor hem een voordeel maar voor haar een nadeel. En zoals ze al had gezegt ging ze liever gezond en wel terug naar huis. Aria hoorde hem lachen om haar, ze keek hem koppig aan en sloeg haar armen over elkaar heen. "Wat is er toch zo grappig aan mij" Mompelde ze wat geirriteerd. Aria zag er toch helemaal niet grappig uit? Ah shape shifters met hun humor.'Ik heb je trouwens zien lopen en het leek niet of je gewoon aan het wandelen was in mijn ogen.' zei hij. Had hij dan niet door gehad dat ze sarcastich had gesproken? Blijkbaar niet."Natuurlijk wandelde ik niet gewoon rond" Zuchtte ze maar moest toch lichtjes grijnzen."Zou jij dan niet nieuwsgierig zijn wie er zomaar bij je huis komt kijken, nou ik wel" Sprak ze schouder ophalend en bleef hij aankijken.

Bill had haar eerdere opmerking wel gehoord dat ze sarcastisch had gesproken, maar mensen profoseren bleefnu eenmaal leuk, zelfs als ze dingen niet begrepen. Ze irriteerde zich aan zijn humor, maar dat nam niet weg dat ze een Bloodhunter bleef vrouwelijk of mannelijk ze waren allemaal hetzelfde.Op de buitenbeentjes na dat zoals Robin. Toen ze vroeg of hij niet nieuwschierig zou zijn geweest als iemand bij zijn huis zou komen kijken grijnsde Bill vrolijk. 'Geen enke[ persoon die ik niet ken hangt rond mijn huis rond. Ik woon zeer ver afgelegen en geen enkele Bloodhunter kent de weg er heen!' zei Bill met een lichte dreiging in zijn stem, maar die was nog niet in zijn volle uitting. Want over Old Home sprak hij niet snel.

Ze keek hem strak aan maar liet toen toch weer haar helder blauwe ogen naar de omgeving glijden. Hij grijnsde vrolijk. 'Geen enkel persoon die ik niet ken hangt rond mijn huis rond. Ik woon zeer ver afgelegen en geen enkele Bloodhunter kent de weg er heen!' zei Bill met een lichte dreiging in zijn stem. Aria kneep haar ogen half dicht."Er is voor alles wel een eerste keer" Sprak ze schouderophalend. Jasses ze leek wel op haar ouders. Maar Aria was niet echt van plan om stiekem de eerste te zijn. Het kon haar niet schelen wie het als eerste vind"Ah ja" Zuchtte ze en liet even een vinger rond een plukje van haar blonde haren. "Nou, volgende keer zou ik graag dat je niet gluurt door men ramen, maar van mij part aanbeld om te checken, en maak je geen zorgen het kan me totaal niet schelen waar je woont" Ging ze schouder ophalend verder.