Asking for Help!???

Drake glimlachte zacht naar Alina en kuste haar ook op haar wang. Ze knikte zachtjes bij zijn eerste woorden. Was robin de man met het verminkte gezicht? Ze wist het niet. Ze keek naar hem op en streelde zijn wang. "Het...het is niet erg Drake je deed het niet expres." Zei ze terwijl ze een kleine glimlach op haar gelaat perstte. Alina zag mensen vreemd naar hen kijken. ja weinigen geloofde dat Alina uit vrije wil zo dicht bij drake zat. Maar dat was wel degelijk het geval alina hield van hem. hij kee Alina even aan met zijn zilveren blik voor de blauwe irrisen weer terug kwamen. Alina knikte en keek hem vastberaden aan. Ja ze wist dat hij goed van hart was dat had ze altijd al geweten dat hij zo was. "Ik weet het Drake..." Zei ze rustig met een glimlach voor haar gezicht serieuzer werd. "Wat heeft die man gezegd? Mo...Mogen we blijven?" Vroeg ze zachtjes.

Robin liep heel rustig na een onrustig nacht richting het ziekenhuis gedeelte, hij begroete mensen die hij tegen kwam en vroeg hoe het met hun ging, De meeste mensen zouden bang worden als ze hem zagen door zijn verminkte gezicht mar zijn leden waren het al gewend, Robin was nog steeds RObin, ook al deed hij soms raar. Met hele kalme passen liep hij verder en kwam uiteindelijk in het ziekenhuis gedeelte. Zo lastig was het niet om het stel te vinden want eigen lagen zij alleen hier de meeste waren kern gezond. "Wat heeft die man gezegd? Mo...Mogen we blijven?" Hoorde hij een vrouwenstem zachtjes zeggen, Robin liep naar hun toe en glimlachte vriendelijk 'Die man heeft een naam en dat is Robin Hood.' Zei hij met een glimlach, Toen richte hij zich naar Drake 'Nou, na een over met mijn ondercommandant hebben we besloten dat jullie hier mogen blijven, maar als jullie hersteld zijn is er geen tijd meer om zo rond te liggen maar daar hebben we het later over.' Zei RObin en keek het stel aan.

Robin liep naar hun toe en glimlachte vriendelijk 'Die man heeft een naam en dat is Robin Hood.' Zei hij met een glimlach. Alina spande haar spieren lichtjes op toen ze hem zag. Ja ze vond hem eng heel eng zelfs maar ze wilde hem niet beledigen. Alina kroop nog wat dichter tegen drake aan en krulde haar dunne benen zelfs wat op. Alles om verder uit de buurt van die enge man te zijn, die man die kennelijk robin hood heette. Die naam kwam haar bekend voor maar ze wist het niet meer zeker. Toen richte hij zich naar Drake 'Nou, na een over met mijn ondercommandant hebben we besloten dat jullie hier mogen blijven, maar als jullie hersteld zijn is er geen tijd meer om zo rond te liggen maar daar hebben we het later over.' Zei RObin en keek het stel aan. Alina knikte zachtjes haar ogen nog steeds groot maar ze deed haar best om het te verbergen.

Alina knikte en zei dat het niet express had gedaan. Drake wist dat wel, maar toch voelde hij zich schulding. Haar vraag of ze hier mochten blijven wilde Drake net op antwoorden dat hij het nog niet wist, maar de stem van Robin liet Drake even vragend naar hem om kijken. Ze mochten blijven! “Dat geloof ik graag.“ zei Drake bij de laatste woorden van Robin. Alina plakte zich nog wat dichter tegen hem aan en Drake duwde Alina voorzichtig van zich af zodat hij kon gaan staan. “Het zal even wennen zijn, maar ik zal mijn best doen.“ zei Drake terwijl hij naar Robin keek. “Alina je zult het hier vast beter hebben dan bij je moeder, maar als ik er even niet ben moet je niet bang zijn. Zolang we in het terretorium blijven of als je zelf naar buiten gaat is dat prima.“ zei Drake en trok Alina achter zich uit. Ze moest echt leren meer mensen te ontmoeten!

Robin merkte dat het meisje bang was maar hij negeerde het gewoon, het gebeurde erg vaak dus hi jwas er wel aan gewend. “Dat geloof ik graag.“ zei Drake, Rbin glimlachte toen hi jzag dat Drake het meisje van zich afduwde om op te staan. “Het zal even wennen zijn, maar ik zal mijn best doen.“ zei Drake terwijl hij naar Robin keek. “Alina je zult het hier vast beter hebben dan bij je moeder, maar als ik er even niet ben moet je niet bang zijn. Zolang we in het terretorium blijven of als je zelf naar buiten gaat is dat prima.“ zei Drake en trok Alina achter zich uit. Robin glimlachte vriendelijk 'het is altijd wel even wennen en Alina, hier zal niemand je kwaad doen of hij krijgt met mij te maken, we zijn hier allemaal familie.' Zei Robin rustig en keek toen naar Drake 'Wat mannen zullen voor jullie zometeen wat kleren brengen en daarna verwacht ik jullie in de eetzaal.' Zei Robin en knikte als afscheid en liep weg.

Alina voelde hoe Drake haar van zich afduwde en toen hij rechtstond ging ze toch nog achter hem staan. Ja Alina was die mensen stroom niet gewend ze zag alleen mensen als ze hen bestal en dat ja gaf niet altijd goede herinneringen. Nee Alina vertrouwde de mens in het algemeen gewoon niet echt. Ze verstijfde even toen Drake haar achter zich uittrok. Ze luisterde naar zijn woorden en ook naar de woorden van Robin. Bij het woordje familie verkilde haar blik even. "Zelfs familieleden doen elkaar pijn..." Zei ze met een emotieloze stem en een lege blik van haar donkere ogen. Ja het woordje familie zei Alina niet zo veel. Ze knikte toen Robin zei dat hij hun zo in de eetzaal verwachtte, alina vond het geen prettige gedachten er zouden een hele hoop mensen zijn en dat beangstigde haar. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar Drake ja ze wist dat ze niet zo schichtig mocht zijn maar zo was ze nu eenmaal opgegroeid.

Alina sprak kill over dat familie elkaar ook pijn konden doen en Drake wist dat ze het over haar moeder had. “Maar hier zal dat hopelijk niet het geval wezen Alina.“ zei Drake rustig, maar toch ook een beetje ferm. Robin zei dat ze andere kleding zouden krijgen en dat ze daarna in de eetzaal verwacht werden. “Maak je geen zorgen ina ik ben bij je.“ Drake wreef even over haar wang voor hij zich uit rekte. Het duurde maar even voor er twee man aan kwamen en kleding voor hen hadden. Het maakte Drake niet echt uit of Alina nu een rokje, jurk of browk zou dragen dat moest ze zelf weten. Al had Drake het liefste zwarte kleding omdat hij zich daar prettig in voelde en natuulijk een broek dragend. Dat zou gek staan een man in een jurk? Toen ze klaar waren met om kleden keek Drake even naar Alina. Ze zag er beeldig uit op het verband nadan. Ze liepen het ziekenhuis gedeelte uit naar de eetzaal die gemakkelijk te vinden was door de heerlijke geuren. Drake letten niet op de starend blikke Hij was het gewent van ergere types dan van de BFP leden en ging op een stoel zitten naast die van Alina. Ze zaten op de hoek tussen een shifter en een hunter in. Drake tikte Alina even troostend met zijn been aan en wachten op wat er komen ging?

Ze keek hem glimlachend aan. Hij stelde haar altijd gerust. Drake wreef even over haar wang voor hij zich uit rekte. Het duurde maar even voor er twee man aan kwamen en kleding voor hen hadden. Voor alina hadden ze een luchtig jurkje meegebracht en ze keek even ongemakkelijk om zich heen. Moest ze zich hier omkleden? Met Drake langs haar? Haar kop werd zo rood als een tomaat en ze draaide zich met haar rug naar hem toe. En kleede zich snel om ja ze vond eht vreemd om zo zionder kleren te staan in iemands anders buurt. Ze streek de plooien van het knielange jurkje recht en knoopte het korset wat dichter. Ze draaide zich weer om naar Drake en zag dat hij zwarte kleren had aangetrokken. Alina volgde drake naar de eetzaal het was nog erger dan ze gevreesd had het zat hier stampvol en mensen keken naar hen toen ze voorbij liepen. Alina slikte en ging nadat ze een klein bord met eten had genomen onder tafel zittenvlak bij Drake. Ja zo at ze haar eten op veilig verstopt onder de eiken houten tafel.

Alina had een mooi luchtige jurk aan en liep met hem mee, maar ze was een stuk nerveuzer dan dat Drake dacht en zag haar snel onder zijn stoel verdwijnen. Drake voelde zich niet echt goed worden, waarom kon ze niet gewoon op de stoel naast hem blijven zitten? Drake dook zijdeling naar beneden en probeerde Alina onder zijn stoel uit te krijgen. 'Alina wil je gewoon gaan zitten, ik schaam me kapot?' zei Drake zacht en zijn normale bleke huid begon lichterlijk aan te verkleuren. Voor het eerst in wist hij wanneer begonnen zijn wangen rood te kleuren van schaamte, wat goed te zien was door het daglicht dat naar binnen viel door de ramen. Drake hoorde de personen naast hem al mompelen, maar Drake wenste dat ze gewoon op de ziekenzaal hun voedsel hadden kunnen krijgen dit was echt genant!

Robin was na het gesprek met Drake en Alina even naar de stal geweest om te kijke hoe het met donder was, Donder werd ook al oud en hij moest binnenkort naar een jonger paard zoeken. Na een tijdje mee hebben gepraat lie pRobin weer terug naar het kantine en zag dat de meeste leden al aanwezig waren en onder een tafel Drake die Alina naar boven probeerde te krijgen, Robin grinnikte en nam een dienblad en pakte wat eten en liep naar hun tafel en ging zitten 'hoe oud ben je wel neit Alina? Kom gedraag je als een dame en kom boven de tafel niemand uit mijn groep zal je slaan of vermoorden en als ze dat doen krijgen ze het met mij te maken.' Zei Robin en ging zitten.

Alina keek naar Drake en zag dat zijn wangen aan het kleuren waren. Ze beet op haar lip en langzaam kwam ze overeind en zette ze zich langs hem op haar stoel haar blik op haar bord en haar schouders opgetrokken van spanning. Ze keek op naar Robin die een grapje maakte. maar voor haar was het niet grappig. Nee alina wist niet goed hoe ze zich moest gedragen ze had altijd alles zelf moetern uitzoeken en nu was het net alsof iemand haar in water gooide zonder haar eerst te heben uitgelegd hoe ze moest zwemmen, want dat kon ze namelijk ook niet. Ze keek robin noch Drake aan ze keek alleen maar naar haar bord. Ze zag de mensen kijken en ze voelde zich nu ook al schuldig tegenover Drake. Nee ze kon het niet meer aan. "het spijt me..." Zei ze zachtjes voor ze shiftte en de kamer uit rende. ja ze liep nog wat mank maar ze moest daar gewoon weg. ze rende tot ze bij een oude wilg was en daar klom ze in. Ze staarde naar de lucht en dacht aan wat haa rmoeder nu aan het doen was.

Cody was helemaal stuk geweest door het nieuws dat Alina een vriendje had hij hoopte dat het niet waar was, dat har meoder gelogen had, Cody vlogo onzichtbaar hoog in de lucht opzoek naar Alina's aura's, hij was een dieven beschermer dus kon hij dieven snel vinden dus hij vond Alina's spoor best wel snel, Ze zat bij een oude wilg, hij zag dat ze naar de lucht staarde en lande op de grond en maakte zich zichtbaar 'Alina?' vroeg hij zachtjes met een beetje twijvel in zij nstem, wat als zij het niet was in haar katten vorm? Wat als...Nee hij kon haar aura goed voelen en zien.

Drake hoorde Robin wat zeggen net toen Alina onder de tafel uit kwam, maar hij wilde te snel omhoog komen en stoten aardig had zijn hoofd, maar hij negeerde de pijn en zag Alina naar haar bord kijken. Hij was alang blij dat ze wat gegeten had, maar toen ze shifte en weg vluchte liet Drake haar begaan en zuchten alleen maar. Het was voor hem ook niet niks om tussen vreemde te zitten! Drake zetten zijn elleboog op tafel en plante zijn kin eronder. Zijn gezichtsuitdrukking was niet te lezen, maar zijn blauwe irissen straalde een zekere teleurstelling uit. “Ze komt er wel over heen... hoop ik?“ zei Drake eerst gewoon, maar het laatste was bijna onhoorbaar. Hij dwong zichzelf om wat te eten al leek het alsof een grote ijsklomp zijn maag in bezit had genomen? Toen hij zijn eten op had staarde hij nog even naar het niets, maar die rust werd al snel verstoort door een alarm en door veel geschreeuw! Drake herkende het gegrom en rende naar buiten. Het waren 3 Hellewolven waaronder zijn broer! Hoe... nee hij was vast zijn geurspoor en later zijn bloedspoor gevolgd? Drake ston eerst als versteent, maar zijn woede nam het over en hij shifte naar zijn Hellrazor en stormde naar voren. Ze moesten op houden! Drake uiten zijn hoge schrille snerpende brul en stak een van de andere Helle wolven in brand door hem in vuur en vlam te zetten maar eerst had Dake zijn eigen lichaam in de fik gezet. “Cervius kappen!“ schreeuwde Drake nijdig en zwiepte gevaarlijk met zijn staart naar zijn broer op wie hij zijn zilveren blik gericht hielt! Drake ws eigenlijk doods bang voor hem, maar diens woede zou vunest zijn voor de BFP!

Met twee Hellewolven aan zijn zijden rende Cervius op volle snelheid richting de plek waar Drake het laatst was gezien. Zijn ogen waren gevuld met woede, en de twee Hellewolven konden ondanks dat ze ook Racers waren hem nog maar net bijhouden, en door hun hield Cervius zich zelfs nog in. Voor hen die ze passeerden zouden ze niet veel meer zijn dan slechts een zuchtje wind die voorbij kwam, en wanneer ze zich langs bomen in het bos manoeuvreerden zag je hen slechts in korte flitsen. Toen ze de geur van Drake en nog iemand oppikten volgden ze die, dit keer in draf tempo. De twee Hellewolven die hem vergezelden waren Angel en Garnag. Drake en Angel waren bevriend geweest, en ondanks Angel haar naam was ze net als Cervius gedreven. Door haar band met Drake was ze boos en vooral teleurgesteld in zijn besluit en wou graag mee om Drake weer over proberen te halen. Ze waren allebei goed getraind en vormden een goed team. Garnag was ook een Shifter, en Angel was in de aardse jaren bijna twee jaar jonger dan Drake, maar ondanks dat opvallend slim en kon ook praten. 'Ze zijn dieper het bos in, maar ik ruik nog iets kat achtigs..' zei Cervius bedachtzaam, die in tegenstelling tot de andere twee nauwelijks hijgde. 'Ze kunnen niet ver zijn, de sporen zijn nog vers' bromde Garnag, net als Cervius een grote Hellewolf, maar een stuk minder gespierd door diens jongere leeftijd, die rond de 17 aardse jaren lag. Angel stemde knikkend in. 'Ik ben benieuwd wat hij uitspookt.. Oh, Drake..' zei ze. Haar stem was opvallend zacht en aangenaam, maar in haar hart was ze een ware Demon. 'Kom..' zei Cervius, die voor ging en tussen bomen door slalomde. Zijn oren bewogen wat toen hij verschillende geluiden hoorde, en vertraagde zijn pas. Ze dwaalden van Drake's spoor af, die over een pad liep, en slopen achter houten huisjes langs. Toen Cervius om een hoek loerde zag hij een soort plein met allemaal mensen, die niet gewapend waren en op hun dooie gemak met elkaar zaten te praten of met hun saaie dagelijkse bezigheden bezig waren. Nu zou hij zijn kans grijpen, en zijn woede in de strijd storten. Met een luide brul sprong hij simpelweg de menigte in en beukte met zijn skelet achtige helm met horens mensen aan de kant alsof ze niks wogen. Angel en Garnag sprongen onder luide strijdkreten achter hem aan, en alle drie gebruikten ze hun gave om in nog geen twintig seconde een compleet bloedbad aan te richten. Cervius zijn woede was enorm, die hij eerst in had gehouden, maar nu zou hij Drake een flinke les leren! Hij beet een Minotaurus achtige Shifter in de keel en schudde hem woest heen en weer waarbij diens ruggengraat brak. Cervius liet de creperende Minotaurus op de grond liggen, en hoorde de alarmklokken luid boven het gegil en geschreeuw uit komen. Niet veel later stond Garnag in brand, die over de grond rolde en terug shifte in zijn menselijke gedaante, een vriendelijk ogende jongen met rood haar en twee lip piercings. De vlammen doofden, waarna hij uitgeteld op de grond lag. Toen een bekende stem Cervius zijn oren bereikte draaide die zich met een ruk om. Zijn adem ging zwaar, niet van vermoeidheid, maar van extreem uitzinnige woede. 'Jij smerige rat! Ik ruk je aan stukken!' brulde Cervius zijn zware stem over het gegil heen. Ondanks dat iedereen in paniek was bleven ze bleek, trillend en met grote ogen naar het tweetal staren. Er viel een doodse stilte, en zelfs het alarm viel stil. 'Je beseft niet wat je gedaan hebt, jij achterl..-' vervolgde Cervius die iets grofs wou zeggen, maar was zo boos dat hij zijn eigen zin af kapte en ondanks dat Drake in lichterlaaie stond dreigend op hem afstapte, zijn grote witte hoektanden ontbloot. Net toen Cervius bovenop Drake wou duiken sprong Angel tussenbeide, die hevig in en uit ademde met haar lichtbruine vacht onder het bloed, haar ogen wanhopig. 'Nee, alsjeblieft.. Doe hem niets' zei ze zacht, en zelfs Cervius, hoe kwaad en monsterlijk hij soms was, twijfelde even bij het zien van haar grote smekende bruine ogen. De Hunters die het lef hadden en hun kans zagen omsingelden hen met speren en pijl en boog. Garnag was inmiddels bijgekomen maar was vast gebonden, wiens wonden nog redelijk mee vielen, maar zijn rode haren waren wat verschroeid en zijn linkerarm verbrand. Toen Cervius zich weer herstelde draaiden zijn oren naar achter. 'Uit de weg, Angel. Dit is iets tussen mij en mijn broertje..' siste Cervius, en Angel liep iets naar achter waar ze zacht jammerend in elkaar zakte. Met een nijdige grauw keerde hij zijn blik weer op Drake, maar viel niet aan. 'Waarom, broertje? Waar heb ik dit aan verdiend, na ál die jaren dat ik voor je heb gezorgd toen pa en ma er niet meer waren, in al die jaren dat ik je heb getraind en kennis heb bijgebracht..' zei Cervius, en nu klonk zijn stem niet kwaad meer, maar eerder teleurgesteld. Toch wakkerde in hem nog een woedende vlam die elk moment weer hoog op kon laaien.

Cervius, Garnag en Angel hadden al flink wat gedood of verwond, maar Angel sprong tussen beide en smeekte om hem te sparen. Drake bleef waarschuwend met zijn staart zwiepen en zijn blik op Cervius houden verzachten wat, maar Drake bleef op zijn oede. Ze moesten het niet hier uit vechten te veel personen, te veel bomen die in vlammen op zouden gaan plus de woningen die tot as zouden vergaan! “Je heb me nog nooit begrepen! Ik ben niet zoals jij nog de andere wilde zien hoe ik in elkaar steek!“ gromde Drake en op deze manier kon hij zijn angzt goed verbergen. Ik moet hem hier weg krijgen! De velden daar hebben we alle ruimte! Dacht Drake en richten zich wat op. “Als jij het zo graag wilt uitvechten Cervius dan zal ik je binnen kort op de velden te gemoet treden Alleen jij en ik!“ zijn voorstel kon nog wel eens zijn dood betekenen, maar alles beter dan de BFP nog meer leden te laten kosten! Drake wist dat hij Angel zwaar teleurgestelt had, maar zij wist tenmibste wel dat Drake een stuk gevoeliger was dan dat een demon hoorde te zijn. Drake bleef naa zijn broer kijken en vond dat panser maar niks het was tegen grote hitte bestemd en dat zou zijn vlammen grootendeels te niet doen! Alsof de duivel wist dat Drake in een wezen die geboren was uit vuur zou worden? Drake liet de vlammen vedwijnen, maar behielt zijn dreigende houding zodat het niet leek alsof hij alleen een onderonsje met zijn broer had! Drake stond eigenlijk te bibberen, maar hielt zich in om het niet te laten zien!

Alina hoorde een bekende stem en keek naar beneden toen ze cody, haar oudste vriend zag. Ze had hem al lang niet meer gezien omdat hij steeds op reis was. maar ze moest zeggen dat de jaren hem niet slecht hadden gedaan. Alina klom uit de boom en shiftte terug. Haar rechter arm in het verband net als haar bovenlichaam dat onder de witte jurk zat. "Cody..." Zei ze met een kleien gelimlch voor ze hem in zijn armen vloog. "Cody!" herhaalde ze opgewekter. Ze kon het niet geloven dat haar vriend hier was en even vergat ze de angst die ze net nog had gevoeld. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze maar de blije stemming sloeg snel om toen ze in de verte geschreeuw hoorde en stemmen. Drake! broertje? Dat dan moest zijn broer hier zijn! Allina kreeg een vlaag van paniek door zich heen ze moest er naartoe ze moes t Drake helpen! Ze wilde al gaan maar ze zakte door haar ene knie en greep naar haar gewonde arm, ze kreunde even. ja alina was niet in staat om te vechten maar ze wilde Drake helpen....

Alina herkende hem blijkbaar want ze klom uit de boom en veranderde terug, Alian was altijd al een mooi meisje geweest en dat was ze nu ook als je de verband wegdacht, hij schrok zich dood toen hij dat zag. "Cody..." Zei ze met een kleien gelimlch voor ze hem in zijn armen vloog. "Cody!" herhaalde ze opgewekter. Cody sloeg zijn armen om haar heen en snoof haar geur op, wat had hij dit toch gemist. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze maar de blije stemming sloeg snel om Toen hij stemmen hoorde, het hoorde neit al te best en zijn engelen bellen van binnen begonnen te rinkelen en hij merkte ook dat Alina paniekrig werd maar ze was blijkbaar te zwak want toen ze weg wilde gaan zakte ze door haar knie en greep naar haar gewonde arm. Cody nam zijn ware vorm aan, zijn witte vleugels voelde zich vrij na ee ndag vast te hebben gezeten. Hij tilde Alina heel voorzichtig op om haar geen pijn te doen en vloog toen richting het geluid en hij schold in spaans toen hij demonen zag, Cody zette haar veilig op een balkon en keek haar streng aan 'waag het neit om naar beneden te komen.' Ze ihi jstreng en in zijn ar mverscheen een boog en hij pakte zijn veer en het werd een sterrenschot, hij legde het op en schoto het richting 1 van de hellewolven en keek toen nijdig 'Ga ergens anders uitvechten maar neit hier.' Riep hij boos en lande naast de hellRazor, hi jkon voelen dat die aan hun kant stond.

Ze zag dat hij schrok van haar verwondingen en ze grijnsde een beetje schaapachtig. "Ongelukje..." Zei ze alsof het niets was. Toen ze weg wilde voelde ze ineens hoe ze voorzichtig werd opgetild en ze keek naar Cody die nog mooier was in deze vorm en vloog toen richting het geluid en hij schold in spaans toen hij demonen zag, Cody zette haar veilig op een balkon en keek haar streng aan 'waag het neit om naar beneden te komen.' Ze ihi jstreng en in zijn ar mverscheen een boog en hij pakte zijn veer en het werd een sterrenschot, hij legde het op en schoto het richting 1 van de hellewolven en keek toen nijdig. Alina wilde hem tegen spreken maar ze wist nu al dat dat toch niet zou werken dus hield ze haar mond 'Ga ergens anders uitvechten maar neit hier.' Riep hij boos en lande naast de hellRazor. Gelukkig hij deed Drake niets. Alina keek van het balkon toe. Ze wilde helpen heel graag zelfs ze gebruikte daarom haar gaven en met haar geest liet ze een boom zo hard schudden dat zijn wortels loskwamen en voor de helwolven neer viel. Ja Alina was nog te zwak om veel te kunnen doen maar haar telekenetische gaven kon ze nog prima hanteren!

Toen Drake was uitgesproken begon Cervius scheurend te lachen. 'Na al die jaren weet ik heus wel hoe je in elkaar steekt, broertje. Je rent voor elke uitdaging weg met je staart tussen de benen en haalt alleen maar kattenkwaad uit. Wat is daar nou voor lol in? Een beetje misbruik maken van je gave om anderen voor schut te zetten.' snoof Cervius, maar voor hij antwoord kon geven op zijn voorstel tintelde iets in zijn geest toen een Engel naderde. Niet veel later fladderde een blonde jongen boven de huizen rond en zette een tenger meisje op een balkon. Vervolgens schoot hij een sterrenschot op Angel, die het snel ontweek door opzij te duiken en vervolgens een sissend geluidje maakte dat wel iets weg had van een slang, wat ze altijd deed wanneer ze nijdig werd, maar viel niet aan. 'Ga ergens anders uitvechten maar neit hier.' Riep de engel boos waarna die naast Drake landde. 'En dat bepaal jij, klein vliegend geval?!' snauwde Cervius, die weer kwaad werd door diens aanval op hen. Ineens werd er ook nog een boom omver gehaald die tussen hen in viel. Dat was de druppel die de emmer deed overstromen! Zonder op een antwoord af te wachten schoot hij in een flits over de boom heen op de jongen af en beukte die omver. Grommend leunde hij met een poot, die zo'n 20centimeter omvang had, op de borst van de jonge Engel. Maar toen er iets naar hem werd geroepen vanaf de groep Hunters keek hij vanuit zijn ooghoek naar hen toe, en dreigden de gevangen Ragnar iets aan te doen als Cervius niet weg ging en de engel niet liet gaan. Met tegenzin haalde hij zijn poot weer weg en stapte een paar passen naar achter, maar bleef hen recht aankijken. Cervius had al een aantal engelen gedood, en deinsde ook niet terug hetzelfde bij deze te doen, maar in tegenstelling tot andere soorten Demonen waren Hellewolven een hechte groep en lieten elkaar ook niet snel in de steek. 'Goed dan.. Laat hem gaan, dan vertrekken wij.. Al is het nog lang niet afgelopen..' zei Cervius bars.

Zijn woorden staken al was het wel waar, maar Drake had niet graag het bloed aan zijn poten kleven! “Dat denk jij Cervius, maar ik ben geen gewetensloze moordenaar die andermans land in pikt!“ gromde Drake nijdig. Hij kon er gewoon kwaad om worden steeds voor lafaart uit gemaakt te worden, mar Drake had gewoon geen zin om te vechten, als hij er toe gedwongen zou worden ja dan zou Drake niet terug schrikken voor een gevecht, maar zo uit het niets? Nee dat kon Drake gewoon weg niet. Toen Cody naast hem landen viel niet veel later een boom tussen hen en de Hellewolven. Cervius besprong de engel en Drake had hem ervanaf willen duwen, maar hij week al uit toen de BFP leden dreigde de gevangen demon te doden. Cervius zei dat ze gingen, maar Drake was daar zo zeker nog niet van. Zjn broer kon wel zeggen dat ze dit deden, maar na een tijdje zou hij zich toch bedenken en opnieuw aanvallen! “Drake blokeerde zijn weg wat hij anders nooit deed bij zijn broer. “We vechten dit op de velden uit! Daar kun jij tenminste geen ovbodige slachtoffers maken!“ zijn toonval was ook anders, want in die korte tijd op aarde was Drake zeer verandert en dat mede door Alina! Drake wilde een bevesteging horen anders zou hij Cervius blijven blokkeren tot hij in zou stemmen...

Die hellewolven waren snel en dat was hij even vergeten. Cody bleef staan, dus die leider was de broer van die Drake? Fijn als of hij neit genoeg had gehad aan éém Salix was er ook nog een 2e. Cody bleef kalm zelf toe nde hellewolf boven hem stond en hij op de grond lag, nee hij trok zich er nisk aan, zijn blauwe ogen stonden koel en lietne geen angst zien, hij had al gezie ndat 1 van de mense nzijn sterrenschot te pakken had en hij hoorde ook dat de mensen er mee dreigde, ze waren nog neit zo gek zeker de dieven niet. de wolf liet hem los en hij stond snel op, 'Goed dan.. Laat hem gaan, dan vertrekken wij.. Al is het nog lang niet afgelopen..' zei Cervius bars. Cody klopte zijn kleren af en gromde 'Ik heb er echt genoeg van demonen, als of ons leven niet zwaar was zonder hun.' Zei hij boos en klapte zijn vleugels dicht en keek naar de boom, en toen naar de leden. Hij keek met treurig gezicht naar de doden en liep op hun af en legde zijn hand op hun hart en hoopte voor hun dat ze in de hemel kwamen. Ze hadden moed en goed hart.