My little nephew...

De demon had ook plezier en en doden tientalle mensen tegelijk. Bloodbane grijnsde bij zijn woorden en sloeg met zijn messcherpe klauwen naar een vijf jarige wiens rug hij bloot legde tot op het bot. Het kind gilde van de pijn en Bloodbane greep naar hoofd tussen zijn kaken en slingerde haar door de lucht voor hij het meisje met een straal zuur uit de lucht schoot. 'De koning zou vast ook wel een shifter hebben willen zijn, alleen was hij misschien jaloers en ontvoerde hij daarom ons soort! Nu zullen alle mensen boeten voor zijn daden!' brulde Bloodbane en ging door met het verpletteren van hun slachtoffers. Syrax schreeuwde het uit, maar niemand buiten zijn draak zou hem kunnen horen.

( Ik zat te denken aan Dregoe en mischien Widow?)

de demoon keek naar Bloodbanes trucjes best vermakelijk. "Waarschijnlijk mensen zijn altijd jaloers op shifters omdat zij niet speciaal zijn. dat is al eeuwen zo...." Zei de demoon terwijl hij mensen bleef ommaaien met een grijns en hen bleef verslinden. Hij genoot en Lira kon niets beginnen ze zat in de kooi waar hij normaal in zat. Lira was machteloos en ze haatte het.

(dregoe lijkt me wel funny geen widow inspi >0<)

De vos ramde ook door en Bloodbane had toch wel ontzag voor hem, al zou hij het niet toe geven. Ineen veranderde een van ijn ogen van kleur en kleurde ijsblauw. Syrax begon meer terrein te winnen en trok Bloodbane onderuit, maar de draak smeet hem van zich af. Ineens hoorde hij een woedende schreeuw en de zwarte liploze draak draaide zich naar hem om. Wie deze gozer ook was dit zou hem duur komen te staan!

(Goed Razor en wie nog meer?)

De demoon rook ineens iets er was iets niet pluis helemaal niet pluis! Wof was hier sneller dan verwacht en de draal leek problemen te hebben. Dat kon hij niet gebruiken! De demoon sloeg hem neer met zijn staarten en timmerde op hem tot hij bleef liggen. hij was listig en kende geen loyaliteit. Dus hij had geen problemen met die draak verraden nee hij moest hier weg en wel nu! Voor die irritante shifters hem weer opsloten in Lira's lijf.

(razor en sue mischien?)

In Doole was het zeker de eerste vier jaar onrustig geweest doordat alle hunters hun gvangen shifters vrij moesten laten en dat ging niet zonder slag of stoot, maar de 2 jaar die daarna volgde leefden ze in vrede naast elkaar, buiten de demonen die steeds vaker en vaker op leken te duiken. Razor had zich weer op zijn werk gestort en vroeg zich af hoe demonen bloed zou smaken. Hij was geen hemels wezen dat zorgde er dus ook voor dat hij geen last van het demonen bloed zou hebben, want hij had er al een eentje in zijn pols gebeten toen deze zijn vuist in Razor's gezicht had willen planten. Nu was hij weer opzoek naar demonen die hij terug kon sturen naar de hel, maar het geschreeuw van pijn en paniek trok zijn aandacht net als twee reusachtige wezens. De een herkende Razor als de demon van Lira, maar wie die grote zwarte draak was wist Razor niet. Snel rende Razor er heen voor het geval dat die vos weer eens moeilijk ging doen had Razor de spuit nog steeds bij zich waarmee hij al eens eerder had gedreigd, maar nu zou hij hem toch gebruiken! Die draak wist Razor niet hoe aan te pakken, maar daar vond hij wel een oplossing voor! 'Hey kappen!' gromde Razor snauwend en keek beide schepsel kwaad aan. De vos storten zich op de draak voor hij weg wilde, maar Razor was hem net te snel af en was al te dichtbij voor die demon weg kon. Razor greep een van zijn poten en injecteerde de engelen tranen voor Razor zijn grip op de poot verloor en even over de grond rolde en keek naar het effect die de tranen op de demon hadden!

Dan ben ik wel erg druk, mischien Hope? want die is ook een draak snappie?

De vos keerde zich ineens tegen hem, maar Bloodbane zou hetzelfde gedaan hebben als de WOF hem kende. De staarten maaide zijn poten onder hem vandaan en sloegen hard tegen zijn ribben, maar Bloodbane zag wat Razor met de demon deed. Hij stond op en brulde uitdagend voor hij waarschuwend een straal zuur langs de vader van Lira op spuwde. Hij grijnsde breed, maar ontweek de schoten door opzij te stappen en spreiden zijn vleugels voor Bloodbane zich afzetten en hoog de lucht in vloog. 'Het was gezellig Fox, maar ik moet nu gaan!' zei Bloodbane, maar kon niet weten dat Razor niet alleen was!

De demoon zag Razor te laat en voelde een prik in zijn poot. Zijn kracht vloeide weg en een opgekrulde Lira lag al gauw op de vloer ze trilde voor ze haar ogen opende en haar vader in de ogen keek. Ze was nog steeds kwaad op hem omdat hij haar geslagen had de avond van Syrax geboorte. Wat moet jij hier razor? Vroeg ze bits. Ze sprak niet meer met hem zoals vroeger ze kwam ook niet meer naar zijn trainingen en ze ging alleen bij haar moeder op bezoek wanneer hij er niet was. Ook naar Wof ging ze niet vaak ze was een echte loner geworden die vooral in het bos leefde.


Hope

Hope had net als Razor eeen hoop herrie gehoord en ze vloog door de lucht. Onzichtbaar wel is waar. Lira's demoon was weer bezig maar er was nog iets nog een ander wezen een zwarte draak! razor hield zich bezig met de demoon en Hope vloog geruisloos naar de draak. Zijn geur was vaag bekend maar hope kon et niet plaatsen. Ze maakte een duikvlucht plantte haar onzichtbare klauwen in de draaks rug liet hem neerstorten. Ze werd zichtbaar en ze hield hem nog steeds tegen de grond gedrukt. Ze gromde als waarscuwing

Opeens boorde zich scherpe klauwen in zijn rug en blokeerde zijn vleugels. Ze kwamen hard tegen de met brok stukken bezaaide grond terecht en Bloodbane gromde woest voor hij verdween en ergens anders weer op zijn poten verscheen. Syrax zag zijn kans schoon nu zijn draak afgeleid was en sprong vol op de kop van hun mentale wezen. 'Verdomme klein onderkruipsel rot op in ben bezig!' snauwde Bloodbane, maar het blauwe oog glom van woede die het andere rode oog overtrof. Syrax zetten de verandering door en de grote zwarte draak verdween voor een klein jongentje door zijn benen zakte en trillend op zijn knieén bleef zitten met zijn armen om zijn hoofd geklemt. Syrax heeg zwaar en onderdrukte Bloodbane die nog steeds terug wilde keren. 'Rot op, Rot op kreng dat je bent, waarom ben je zo!' gilde \syrax en voelde zich misselijk worden. Hij trilde zo hevig dat zijn maag in opstand kwam en de inhoud er uit gooide. Syrax planten zijn handen op de grond en braakte. Dit was zo'n vreselijk gevoel en zijn oma zou vast niet zacht zinnig zijn over wat hier gebeurd was, Zou ze het zijn moeder vertellen of moest hij dat zelf doen???

(Razor)

De demon verdween waar Razor heel blij over was, maar Lira was nog steeds kwaad op hem wat Razor wel begrijpelijk vond nadat hij haar geslagen had iets waar hij spijt van had en ook het enige waar Razor ooit spijt van zou hebben buiten Lily pijn doen om bepaalde dingen. Lira vroeg wat hij hier deed en daar kon hij wel op in komen. 'Ik was eigenlijk aan het jagen, maar toen ik die demon van jouw hier dood en verderf zag zaaien kon ik het niet aan me voorbij laten gaan anders zou ik van de goede heer op mij ju krijgen en daar zit ik niet op te wachten.' zei Razor droogjes en bleef zijn dochter aan kijken. 'Ik weet dat ik je niet had moeten slaan toen bij het kasteel, maar iedereen was nog opgefokt voor de rust echt kon intreden, je weet dat ik normaal zulke dingen niet doe. Ik had mijn woede toen ook niet goed in de hand en dat spijt me.' voegde hij er aan toe en zag Hope de zwarte draak neer drukken die zich teleporteerde in een witte lichtflitst en ergerns anders weer te voorschijn kwam. Wie was die draak?

Hope keek met een verbaasde blik naar de zwarte draak. Hij had 2 verschillende kleuren ogen en hij leek wel in gevecht met zichzelf. Hope bleef op haar hoede en keek naar het beest wiens rug openlag door haar toedoen. Maar al snel veranderde het grote zwarte beest in Syrax...Haar kleinzoon! Had hij dit gedaan?! Hij trilde hevig en hij gaf over. de jongen zag er echt niet goed uit. Hope Shiftte ook terug en ergens voelde ze zich wel schuldig. Als ze geweten had dat het Syrax was dan had ze hem nooit zo hard aangepakt. Hope deed haar grote sjaal om Syrax schouders en tilde hem op. Straks zou hij nog wel een preek krijgen en haar uitleg verschuldigd zijn maar nu was het belangrijker dat hij weer rustig werd en dat ze zijn wondes verzorgde. Rustig maar lieverd ik ben er alles komt goed. Stelde ze hem gerust terwijl ze met hem naar Razor toeliep die bij Lira stond. Hier heb je de grote zwarte draak. Zei Hope kalm tegen Razor verwijzend naar Syrax.

-Lira-

Lira keek haar vader aan met samengeknepen oogjes. Het is Syrax schuld! Hij ging maar niet weg toen hij me in het bos tegen kwam en zijn stomme shifter heeft mijn demoon gewekt. Gromde ze terwijl ze Hope met Syrax zag aankomen. Ze keek naar Hope die het kleine ettertje droeg voor ze zich weer naar haar vader keerde. Lira kruistte haar armen en wendde haar blik van haar vader af. Je had me beloofd dat je mij nooit zou slaan en toch deed je het, je deed het voor dat mormel van een Syrax Mopperde ze kwaad voor ze een duivelse grijns op haar gelaat kreeg. Haar piercing twinkelde. Haar vader had haar nog nooit met de piercing gezien en waarschijnlijk zou hij het niet goedkeuren maar dat maakte haar niets uit. In ieder geval weet het ettertje nu wel wat voor een varken zijn vader was. Zei ze zelfvoldaan

Zijn oma sloeg een grote sjaal over zijn schouders en de stof beet op zijn wonden. Syrax beet zijn kaken strak op elkaar hij kon er niks aan doen dat Bloodbane zo was, wat kon hij er aan doen om dat monster te temmen? Haar stem kalmeerde hem wat voor ze Syrax mee nam naar Syrax die bij zijn dochter stond en Hope hem vertelde wie die draak was. Syrax hielt het oog dat rood geworden was stijf dicht zodat niemand het zou zien, Dat wilde Sy niet. Hij wilde niet dat ze wisten dat zijn draak hem zo over kon nemen om een massa moord te begaan. Er was geen mens meer over in dit dorp dat Bloodbane en die vosachtige demon van Lira uitgeroeit hadden. Syrax voelde zich nog steeds slecht al was het trillen al wat minder geworden, maar het voelde goed toen Razor hem heelde onder de woedende blik van zijn tante. Syrax legde zijn hoofd tegen zijn oma aan en hij wist niet wat hij zeggen moest dan de waarheid te vertellen!

( Razor )
Lira gaf meteen Syrax de schuld en hij schudden zijn hoofd. 'Als je naar de trainingen was gekomen zou je dat beest allang beter onder controlle hebben, maar je bent gewoon weg te koppig om je trots in te slikken en je te laten helpen.' zei Razor en keek zijn dochter weer even aan toen ze zei dat hij gezegd had haar nooit te slaan, maar dat ze hem beschuldigde dat hij haar voor de kinings zoon geslagen had dan had ze het goed mis. 'Dat heb ik belooft ja, maar ik sloeg je niet voor dat mormel, maar om te tot rede te brengen! Door jouw woede heb ik me niet kunnen beheersen en sloeg ik voor ik er erg in had. Door jouw woede heeft die demon veel te veel invloed op jouw en kan hij je turen als hij dat wilt!' mopperde Razor en zetten zijn handen in zijn heupen en boog wat naar voren zodat hij haar beter in de rogen kon kijken voor hij Hope hoorde spreken. Syrax was die draak? Razor zuchten die kleine had net zulke problemen als zijn dochter die alleen al te koppig was om zich te laten trainen. Razor fluisterde wat onvertaanbaars en legde zijn hand even op de schouder van Syrax toen hij klaar was richten hij zich weer tot zijn dochter die geen fisieke wonden had, maar die traan kon hij niet weg halen die zou moeten uit werken. 'Heb jij je mond niet kunnen houden! Dat zou zijn moeder hem zelf vertellen als ie oud genoeg zou zijn! Lira ik snap niet dat je zo kun doen ik weet dat je kwaad bent, maar die kwaadheid zal je nog duur komen te staan. Het is aan je moeder te danken dat ik mijn woede in de hand weet te houden. Al was Hope het daar niet mee eens geweest wat ik vaak genoeg heb moeten aan horen en diezelfde les geeft ik nu door aan jouw. Al hebben Hope en ik wat meer geslagen dat die ene keer dat ik jouw sloeg dus wees blij kleine ondankbare!' snauwde Razor pissig en zuchten aan het einde voor hij zijn vingers op zijn neusbotje zetten en nadacht. Hoe konden ze dit nu verhelpen? 'De goede heer is niet zo blij met wat hier gebeurt is Razor!' Hoorde Razor en zag een klein lichtbolletje langs zich zweven die alleen engelen en de helpers van de goede heer waren. Razor knikte in zijn mentale wezen zodat alleen het lichtbolletje het zou zien. 'Ik weet het en ik probeer een oplossing te vinden, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Mijn dochter is een ondankbaar kreng die zich liever door die demon van haar laat leiden dan dat ze naar mij luisterd en dat is meer te danken aan de duivel en Charlie die haar eerst onder hun invloed hadden staan!' zei Razor met zijn mentale stem en het lichtbolletje verdween waardoor Razor zich weer tot de andere keerde. 'Zo wat moeten we hier nu mee!' murmelde Razor tegen iedereen die in de buurt stonden.

Hope

Hope had echt medelijden met haar kleinzoon. Hij zag nogal bleekjes en die wond op zijnrug was echt niet goed. Ze was dan ook opgelucht dat Razor hem heelde. Ze drukte hem stevig tegen zich aan. En ze keek Lira kwaad aan toen ze eruit flapte dat ze Syrax alles verteld had. Razor! Leer je dochter manieren! Gromde ze kwaad nog steeds met Syrax in haar armen. Het is al erg genoeg dat ze zich zo schandelijk gedraagt en nu heeft ze Sy oook nog eens vanalles zitten vertellen, en haar kenende zal at wel niet op een echt zachtaardige manier geweest zijn. Zei ze met samengeknepen ogen.

Lira

Lira gromde bij haar vaders woorden. "Alsof jij me zou kunnen helpen! Dit gaat je petje zwaar te boven razor! " Gromde ze zijn naam spugde ze er bijna uit. Lira's kaak verstrakte. "Het is geen mormel hij is de enige die begrijpt dat dat mormel daar dood moet samen met zijn idiote vader, die jullie overigens hebben laten ontsnappen! " Zei ze nog kwader. Ze keek gemaakt beledigd bij zijn volgende woorden. "Hij vroeg er zelf naar. En ik kan er toch ook niets aan doen dat Sue te laf is om het ettertje te vertellen wat voor een zwijn zijn vader is?" Ze haalde even haar neus op en maakte een wuivend hand gebaar. "Pfuu jullie moeten mij net dankbaar zijn dat ik teminste het lef had om dat snulletje uit zijn droom te helpen" Lira keek verveeld naar het groepje en ze stond op. "Maakt het wat uit dan? Maar bon het was heel gezellig en bla bla bla maar ik ga nu toedeloe!" Zei ze met een zoet glimlachje voor ze zich omdraaide en weg wilde wandelen alsof er niets gebeurd was.

Syrax kon er nik aan doen dat hij stilletjes naar het over en weer gepraat luisterde, maar hielt zich vooral stil tegen over Bloodbane die zich grommend terug trok. Sy richten zijn blik op Razor toen zijn tante weg wilde lopen. 'Mi... misschien is het beter als ik naar een van de training van u ga?' zei Syrax. Zijn stem klonk klein omdat hij nog niet harder durfte te spreken uit voor zorg omdat zijn maag nog steeds pijnlijk was en hij hielt zijn blik expres op Razor die hem bemoedigend toe knikte.

( Razor )

Hope had gelijk en daar kon Razor alleen maar mee instemmen. 'Ik probeer het, maar als zij zich door die demon laat leiden kan ik vrij weinig doen. Het enige wat we misschien kunnen doen is Melody om raad vragen dat is de enige oplossing die ik voor nu kan bedenken. Lira is erg, maar die demon is nog veel erger die zich alleen aan de verwoesting lijkt te kunnen houden wat niet nodig is' zei Razor en schudden opnieuw zijn hooft, maar knikte instemmend bij wat Syrax zei. Die kleine wist tenminste wat hij wilde en liet zih niet door die zwarte draak leiden zoals Lira liet doen met die demon in haar.

Lira was nog prima binnen gehoor afstand dus ze hoorde nog alles en ze werd er alleen maar kwader door. Melody om hulp vragen? Ze had geen hulp nodig als dat gedrogt wopgekrast was zou ze helemaal niet meer zoveel last van die demoon hebben. Maar nee niemand luisterde naar haar. Haar spieren spande zich op en ze draaide zich met een ruk om ze liet Sy uit Hopes armen vliegen doormiddel van haar gaven en haar ogen spuwde vuur. Nu ben ik het zat meer dan zat! Alles was veel beter voor die etter hier was! Schreeuwde ze voor ze zich bovenop Syrax stortte en haar pezige vuisten op zijn lijfje liet timmeren. haar ogen haatvol en moordlustig.

Hope

Hope knikte en keek Razor aan. "Ze is gewoon de vrouwelijke versie van hoe jij vroeger was, alleen heeft zij niemand die die duivelse kant weghaald en vervangt door liefde zoals lily bij jouw deed." Concludeerde ze. Ze aaide Syrax even over zijn bol toen hij wat zei. "Voel je je al beter lieverdje?" vroeg ze op een toon zoals alleen oma's tegen hun oogappels spraken. Maar Lira had blijkbaar vanalles gehoord en sy werd uit haar handen getrokken Hope liet even een gil horen toen Lira op Sy begon te timmeren.

Syrax kreeg een liefde volle aai over zijn hoofd en de toon van zijn oma was net zo. Kennelijk was Lira het er niet mee eens en Sy vloog uit de armen van zijn oma. Gelukkig landen Syrax alleen op het grint, maar haar klappen waren hard. Wat had zij toch tegen hem? Syrax had haar nog nooit wat gedan, dan alleen interessen in haar gehad.. Syrax verdween ineen witte licht flits en verscheen net zo weer achter zijn oma met rote angst ogen. “Waarom ben jij zo gemeen tegen mij?“ vroeg hij bang. Syrax liet niet snel zijn emoties d vrije loop, maar nu was hij toch echt bang voor zijn tante. Razor was er kennelijk niet van gedient en greep Lira stevig vast.

(Razor)
Lira keerde zich ineens tegen Syrax en Hope gilde van schrik. Syrax verdween en verscheen achter zijn oma en vroeg bang iets aan Lira. Razor was echt kwaad en klemde zijn dochter stevig in zijn hand. Alsof ze tussen een bankschroef vast zat. “Hoe haal jij ht in die botte kop van je. Syrax kan er niks aan doen dat hebben we je al eerder gezegd Lira. Laat hem met rust of er gebeuren echt nog eens ongelukken met je. Buiten wat Syrax later ook gaat doen, hij is een kind en die mag niemand aanvallen. Geen shifer of hunter, je kent de regels die Dregoe over gedragen heeft aan iedereen ook aan Will die zijn taak zins kort heeft over enomen!“ snauwde Razor en bleef Lira stevig vast houden. Ze moest echt stoppen met deze fet onzin!

Lira bleef doormeppen ze wilde het mormel plat hebben, het moest plat het moest! Dat mormel moest een hoopje stof worden! Maar ineens verdween het ding Lira keek verwilder om zich heen tot haar vader haar in zijn gespierde armen vastklemde. ze schopte met haar benen en vloekte als een gek. Toen het doodsbange kleine grut vroeg waarom Lira zo gemeen tegen hem was moest ze lachen. Ze keek hem recht aan met een duivelse grijns op haar gezicht. Ik haat je omdat door jouw vader mijn zegel weg is. En door jouw stomme geboorte heb ik hem niet kunnen doden! Als jij er niet was geweest was die oude drol niet onsnapt. Ze gromde en keek hem toen met duivels plezier aan. Maar reken maar dat niet alle shifters je zullen beschermen zoals wof doet vele willen jouw net zo graag dood als ik! Zei ze met een enge lach.

Hope

Hope wilde net opp Lira afvliegen maar Razor was haar voor en Sy had zijn gave gebruikt om achter Hope te schuilen. Hope had beschermend een hand op zijn schouder en keek Lira kwaad aan. Hope hield Sy dicht tegen zich aan en bij Lira's woorden gromde ze. "Lira hou je mond! Zie je niet dat hij nu al doodsbang is?!" Gromde Hope kwaad voordat ze zich hurkte en haar handen op zijn wangen legde. "Luister maar niet naar Lira lieverdje niemand gaat je pijn doen. En het is niet jouw schuld" Zei ze sussend voor ze een kus op zijn voorhoofd gaf en hem omhelsde.

Zijn tante was nog enger dan ooit, maar haar vader klemde Lira vast terwijl hij en zijn oma boos tegen Lira spraken. “Het enige monster dat hier is ben jezelf!“ riep Syrax en kneep zijn ogen dicht terwijl hij zijn hoofd schudden. Syrax was zo in de war van wat Lira hem verteld had to Bloodbane zijn actie en dat ie redelijk met e demon van zijn tante overweg kon! Syrax wist echt niet wat hij doen moest, maar een ding wist hij wel en hij wil geen moment hier nog langer blijven, Sy had tijd nodig en een plek om rustig na te kunnen denken, misschien dat hij antwoorden bij zijn grootvader Robin kon vinden? Zonder iets te zeggen nog voor iemand kon reageren flitste Syrax weg en vedween van het slagveld Lira alleen over latend aan haar vader en aan zijn oma. Syrax had tijd nogid om alles op een rijtje te etten zonder dat Lira in zijn buurt zou komen of zijn!

(Razor)

Lira stribbelde hevig tegen, maar Razor hielt haar stevig vast. “Ik wil dat jij eens eindelijk kalm word Lira, ik heb je niet getraint om zo tegen andere uit te varen en al helemaal niet tegen kinderen!“ robeerde hij kalm te zeggen, maar de onder liggende toon kon Razor moeilijk veranderen, want hij was kwaad op de demon in haaniet o zijn dochter! Razor hoorde wat Hope zei en zag plotseling dat Syrax weg was. “Hope waar is Syrax?“ vroeg Razor zonder zijn bezorgtheid te tonen, maar bleef Lira vast houden. Ze moest echt rustig worden anders moest hij haar dwingen door op een speciaal plekje in haar hals te drukken.

Hope

Syrax was echt verward dat kon ze voelen en voor ze het wist was hij verdwenen Hope keek met grote ogen rond. Hij was geteleporteerd! Hope keek even naar Razor. "Hij is weg! de arme jongen is volledig verwart door dat mormel van jouw!" Ja hope was ongerust en daardoor werd ze kwaad. "Will krijgt dit te horen Razor en wees maar zeker dat Lira hier problemen mee gaat krijgen" Zei ze voor ze shiftte en de lucht in vloog ze speurde het verbrande dorp af, de bossen maar ze vond Syrax niet! Hope liet een klagelijke brul horen voor ze terug naar WOF vloog ze moest het tegen will en Sue zeggen!

Lira

Lira bleef worstelen en grommen. "Ik word pas kalm als dat mormel dood is!" Gromde ze terwijl ze bleef schoppen in de hoop dat hij zou moeten loslaten. haar tante was echt kwaad toen syrax verdwenen was en ze steeg dan ook op Lira zag haar rond vliegen en ze werd iets kalmer nu Syrax weg was ze stopte met schoppen en haar ademhaling werd rustiger. Haar hoofd ging hangen. "Laat me los..." Zei ze nu zachtjes.

(Razor)

Hope werd wanhopig en hij wist wat dat betekende, maar al te goed! Ze veranderde weer in haar draak en liet een klagende brul horen. Lira werd weer wat rustiger, maar har woordlieten hem alert blijven. “Jij word niet rustig al ou Syrax dood zijn! Leer verdulleme je woede te beheersen dan pas zul jij in staan zijn een beter leven te lijden Lira!“ moperde Razor voor hij zijn dochter los liet. “Ik heb er spijt van niet eerder naar Melody te zijn gegaan toen jij nog in de buik van je moeder zat. Dat had heel wat problemen voorkomen!“ Razor keek zijn dochter doordringend aan, maar bleef zijn eigen woede op kroppen zodat hij die later weer in een gevecht tegen de demonen kon gebruiken. “Ik zal Melody vinden of het je nu past of niet Lira en we zullen een oplossing vinden voor dat vossige probleem van je. Hij is de boosdoener niet een onschuldig kind!“ beet Razor haar toe voor hij zijn twee helle wolven tevoorschijn haalde die hij een ieder een abde kant ip stuurde voor het speuren naar demonen en naar Melody! Daarna liep hij zelf weg het aan Hope over latend het slechte nieuws te vertellen.

Lira draaide met haar ogen. "daar komen we maar op één manier achter hmm? Dood het mormel en dan zien we of ik er rustiger van word." Zei Lira met een geamuzeerde grijns. Lira kruistte haar armen en keek hem zuur aan. "Dus wat je wilt zeggen is dat ik niet goed genoeg voor je ben en dat je liever had gehoopt dat ik anders was geweest?!" Riep ze kwaad. ja zo intreperteerde ze het. Lira spande haar spieren op en haar kaken verstrakte. "dát kind is niet onschuldig! En goed zoek die idiote engel maar! Maar denk maar niet dat je mij in haar buurt krijgt!" Schreeuwde ze Ze zag de wolven verschijnen en wegrennen spoorzoekers potverdikke! Ze zag hem weg lopen en ze lachtte. "ja loop maar weg vader! Loop maar weg van het moster dat jij gemaakt hebt!" schreeuwde ze met een zieke lach voor ze de andere richting op liep weg van wof en haar familie. Ze wilde geen hulp van een engel nee die demoon hoorde bij haar...