My little nephew...

Lira was weer thuis ja al een tijdje thuis en ze had een bloedhekel aan Sue en het misbaksel dat ze gebaart had. Ze had het mormel willen doden net zoals ze zijn vader had willen doden maar natuurlijk moest haar idiote nichtje weer die oude knar willen beschermen. lira walgde van Sue en haar kleine addergebroed. Niemand mocht het ventje zeggen wie zijn vader was en wat voor een schoft het was. Lira mocht het kind zelfs geen mep verkopen of vervloeken nee ze moest het kind heel laten, tot haar grote spijt. Lira zat in de abbys een paar kruiden te verzamelen haar piercing die door haar lip zat glinsterde in het zonlicht haar zwart met witte haar los over haar schouders hangend.

Het was weer heerlijk warm weer en Syrax zijn krachttraining met ome Bill zat er net op. Syrax was best moe, maar het ging steeds beter. Al vanaf dat hij goed lopen kon had zijn moeder er op gestaan Syrax telaten trinen door zijn oom. Syrax vond het leuk om te doen, maar waar hij nog het meeste mee zat was dat zijn draak zo koppig deed en wilde niet smen met Sy werken waardoor hij vaak in zijn halve shift te vinden was. Syrax zigzagde al vliegend tussen de bomen door toen zijn oog op zijn gemene tante viel. Buiten haar kende hij alleen Eva als demon en die wa een heel stuk aardiger dan zijn tante Lira. Toch probeerde hij aardig tegen haar te zijn, maar haar vernietigende blik zei vaak al genoeg. Toch bleef Syrax nieuwschierig naar haar, want zij leek meer over zijn vader te weten dan da ze los wilde laten. Maar steeds als Lira er over begon waar zijn moeder bij was herhaalde ze steeds dat Syrax nog te jong was om te begrijpen wat zijn vader betreft! Syrax landen op een van de takken bij een boom die vlak bij Lira stond en gebruikte zijn stekelige staart om zich vast te houden terwijl hij zich op de kop liet zakken. “Wat doe je?“ vroeg Sy geitereseert en keek toe terwijl zijn tante bezig was.

Lira was rustig bezig met kruiden verzamelen ook een stel heel giftige en soms zelfs dodelijke planten. ineens hoorde ze een geluid een stem om precies te zijn. één van de meest irritante stemmen die er bestonden de stem van haar kleine neefje de onbekende prins van Doole. Ze draaide zich om haar blik geîrriteerd. Ik zoek planten om ongedierte te doden zei ze maar helaas mag ik het ergste ongedierte niet eens vervloeken mompelde ze erachter aan. ze stopte met plukken toen ze merkte dat hij daar nog steeds zat ze kreeg er stress van. Ze stond recht en ze keek hem aan met haar rode ogen. Moet jij niet naar je moeder ofzo? zei ze geïrriteerd. je bent net je vader die ging ook nooit weg Mompelde ze terwijl ze de kruiden in haar mand propte.

He bah, altijd die reactie die hij van haar kreeg! Syrax trok zich weer op en ging op de tak zitten met zijn zwarte vleugls tegen zijn rug gevouwen. Toen zijn tante zoch boos uiten keek hij haar weer aan. “Dat zeggen ze allemaal en niemand wil wt over hem kwijt, alsof ie de duivel was of zo...“mompslde Syrax en staarde weer voor zich ui. Oh wat hij zou doen om er achter te komen wie die vent was, maar ook hij had zijn grenzen. “Welk ongedierte bedoelde je eigenlijk?“ wilde Sy toch weten, maar of hij dat antwoord wilde horen, vast niet. “Laat maar zitten.“ zei hij adwzig en hoopte dat ze ooit eens normaal tegen hem en zijn moeder zou gaan doen?

Lira moest lachen om zijn opmerking over zijn vader. het was een spottende lach en ze keek hem aan met een uitdagend grijnsje. "Ik heb de duivel al een paar keer ontmoet en geloof me jouw vader was 3 keer zo erg." Zei ze kalm terwijl ze tegen een boom aan leunde. Hij zat op de tak en ze zuchtte toen hij vroeg over wat soort ongedierte ze het had. Ze haalde haar schouders op. "dat ga ik je niet aan je neus hangen flapdrol anders komt je ouders weer katten." haar ogen lichtte op en haar grijns groeide. "Aah nee dat is waar ook je vader is er niet hij wilde je niet zelfs je moeder wilde je niet..." Zei ze met duister plezier. ja hij leek op zijn vader en ze haatte het kind als de pest.

Haar opmerkingen werden duisterder, maar van zijn moeder moesten ze af blijven! “Laat ma er buiten zij heeft me tenminste niet laten stikken!“ gromde Sy en voelde iets in zich roeren, dat had Syrax al eens vaker gevoelt maar er nooit bij stil gestaan. Syrax richten zich naar binnen en zag een giganties zwarte draak met rode ogen. Hij lag rustig, maar zijn ogen smeulde van pure in gehoude woede. Voor het eerst was Sy bang voor een draak, want hij had die van zijn oma en moeder gezien net als van nog een paar andere, maar deze draak leek wel eentje die zich het liefste een weg naar buitn wilde banen en aan de macht blijven. Alleen lag deze draak nog een een soort van ketting die Syrax moest breken om hem op te roepen voor Sy in zijn drakenshift zou veranderen. Syrax keerde zijn draak snel de rug toe en veranderde zich terug in ziijn menselijke vorm. Syrax zijn hart raasde als een bezetene, maar hij hielt zijn gezicht in de plooi en liet nims merken van zijn vondst. “Ik snap alleen niet dat ma steeds zegt dat ze het me pas verteld als ik ouder ben. Iederen zegt dat!“ mopperde Syrax en keek even tussen de bomen door naar enige afleiding, maar vond die niet.

Lira wuifde zijn commentaar weg. "ach wat ben je toch een moeders kindje." zei ze spottend met een verveelde ondertoon. Kleine etter dat ie was. Ze voelde de aanwezigheid van een duistere kracht en het kwam recht uit die jongen een grijns krulde weer op haar lippen de kleine had problemen met zijn shifter hoe lollig kon het zijn? Hij werd weer menselijk en ze kon zijn angst gewoon voelen. ze werd er als maar vrolijker van. "Wat is er ettertje bang van je andere kant?" vroeg ze op een zoet toontje. Ja Lira kende dat gevoel meer dan wie dan ook en dat was nog een reden dat ze zijn vader haatte hij had het zegel laten verbreken, et zegel dat nu nie tmeer terug kon worden gezet. Ze liep wat dichter naar hem toe en ze tuitte haa rlippen even. "Tja ik zou je natuurlijk wel alles kunnen vertellen...." zei ze haast ongeïnteresseerd "Maar dan krijg ik natuurlijk problemen met je moeder....Tenzij jij je mond kunt houden neefje van me." zei ze met weer zo'n geniepig duister ondertoontje. Ze liep wat verder en ze rook zachtjes ze was op jacht opzoek naar een tussendoortje.

Zijn tante merkte dat hem iets dwars zat en gelijk leek ze wat vrolijker, maar Syrax liet haar begaan ze had toch nooit een goed woord voor hem of zijn moeder over. “Dat maak ik zelf nog wel uit, hij is alleen vervelend en luisterd niet als ik hem op moet roepen. Het is alleen dat zijn woede elke dag steeds meer groeit dat is alles.“ Reageerde Syrax bits en hij zag zijn tante dichterbij komen. Wat was die nu weer van plan, maar ze had het over zijn vader en dat kon nog wel eens interesant worden. “ Ik heb haar ook niet over de woede van mijn draak vertelt dus kan dat wat je vertellen wilt ook niet zo moeijk zijn het geheim te houden.“ zei Ssyrax minder agefief en keek weer voor zich uit gelijk dat zijn draak aan de ketens begon te rukken. Wat had die shft toch? ‘He he, die tante van jouw mag ik wel lekker duister!‘ hoorde Syrax ineens in zijn hoofd. Verwart keek j rond, maar zag niemand anders dan Lira en zichhzelf! Syrax zocht door maar kon enkel bij zijn draak terecht komen als die gene die gesproken had, maar vragen aan deze shift stellen ging niet dan reageerde hij gewoon weg niet. Sy keek nog eens rond, maar was er zeker van dat zijn tante niks gehoord had!

ze bleef hem aankijken met een grijns. "oe dat word nog leuk na een tijd word je verteert door woede en moet je bloed hebben...Net zoals ik na jouw geboorte toen mijn grootvader besloot jouw vader te laten leven." Ze deed ineens haar hand voor haar mond. "Oeps was dat nu niet iets dat ik niet mocht vertellen van je moeder?" Zei ze alsof ze zich schaamde. Ze haalde haar schouders op. "maar dit is wel een véél groter geheim ettertje..." zei ze terwijl ze wat verder wandelde. Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan toen hij ineens rond zich zat te kijken. "wat heb je nu weer," vroeg ze geërgerd voor ze hem uit de boom trok en zijn pols vast hield. "Kom mee jij ik vertel het maar niet hier" zei ze haar ogen shenen een beetje de demoon wilde in contact komen met zijn draak maar Lira moest het tegen gaan. Ze nam hem mee naar een rots waar ze samen met hem opklom het paleis was zichtbaar vanaf hier. "Weet jij wat dat is?" vroeg ze wijzend naar het paleis. Haar blik nog steeds geërgerd.

Wat bedoelde ze met vertert worden door woede tot hij bloed moest hebben? En wat hadden zijn grootvader en zijn vader daar mee te maken??? Syrax begreep er niks van en schrok lichtjes toen zijn tante hem uit de boom trok en zijn pols vast bleef houden. Hij keek haar vragend aan, maar zijn draak begon verder naar voren te komen waardoor zijn oogkleur licht paars kleurde, maar Lira trok hem mee met de woorden dat ze het wel wilde vertellen, maar niet hier. Sy werd op sleep touw genomen, maar hij probeere haar bij te houden al truikelde hij bijna op sommige momenten. Toen ze op een grote rots klom waar ze beide op konden zitten roe e hem wat dat voor een gebouw was in de verte. Syrax keek naar het gebouw in de verte en zijn ogen waren weer gewoon blauw. Hij had het nog nooit gezien laat staan dat Syrax wist wat het was of waar het voor diende? 'Nee dat weet ik niet, wat is het voor en gebouw?' vroeg Syrax en hij keek zijn tante vragend aan. Wat zou ze te vertellen hebben, wat voor dingen zou hij over zijn vader te horen krijgen?

Ze sleurde hem gewoon mee en ze keek hem stomverbaasd aan toen hij echt geen idee leek te hebben wat het paleis was. Ze keek even voor zich uit. "Dus dat heeft sue je ook niet verteld." Zei ze meer tegen zichzelf dan tegen hem. Ze keek hem weer aan en ze zuchtte. "Dat ettertje is het paleis. Vroeger woonde daar een echt monster genaamd king charles II hij was de baas van dit land en hij ontvoerde shifters. Ook ik en je moeder zijn ontvoerd weet je. Maar goed de avond dat jouw overgrootvaders het paleis binnen vielen ben jij geboren...in het paleis." Zei ze kalm voor ze zweeg en hem aankeek haar hand trilde en haar hoektanden groeide. Ze moest zich concentreren niet aan zijn vader denken.

"Dat ettertje is het paleis. Vroeger woonde daar een echt monster genaamd king charles II hij was de baas van dit land en hij ontvoerde shifters. Ook ik en je moeder zijn ontvoerd weet je. Maar goed de avond dat jouw overgrootvaders het paleis binnen vielen ben jij geboren...in het paleis." Zei ze kalm voor ze zweeg en hem aankeek haar hand trilde en haar hoektanden groeide. Syrax keek nog even naar het gebouw dat dus het paleis was waar iemand gewoond had die zich King Charles II noemde. Sy dacht na en begreep niet waarom die man dat gedaan had. 'Maar waarom deed hij dat dan? Nu leven de shifters en de mensen toch ook naast elkaar... Waarom zou iemand dan shifters willen ontvoeren?' vroeg Sya\rax niet begrijpend en keek weer naar het gebouw. 'Misschien voor zijn plezier? Denk een na kleintje!' daar had je die kille stem weer! Syrax kreeg er de rillingen van en kon het niet helpen zich plotseling te schudden. Syrax keerde zich weer tot de draak en keek hem vragend aan. Deze grijnsde met zijn liplose muil. De tanden van deze draak waren lang dik en vlijmscherp. Wat wilde deze draak toh naar hem wilde hij niet luisteren nog antwoorden? 'Waarom reageer je zo? Ik heb je alleen tijdens de trainingen gevraagd, maar jij blijft alleen maar lui liggen en als ik bij mijn tante ben ben je ineens spraakzaam!' Mopperde Sy tegen zijn draak die zijn kop op tilde en kwaad naar hem keek. Groenig spul drupte uit de muil van de draak, maar deze was geurloos nog kon het in zijn gedachten iets schade. 'Omdat jij een klein zwam ventje bent die zijn verleden niet eens kent! Ik luister steeds naar wat je moeder en de andere zeggen, maar jij gebruikt je goede gehoor maar voor de helft. En ik heet geen draak maar Bloodbane!' gromde de draak woest. Syrax romde stilletjes, maar het was nog net te horen al was het niet op zijn tante geriicht nog wat ze gezegd had.

Lira draaide met haar ogen. "Het gaat al eeuwen zo idioot, wij worden altijd als beesten behandeld ze namen ons mee ze sloten ons op en lieten ons vechten tot de dood." Ze keek hem recht aan. " En die mannen die vonden shifter vrouwen toch zo leuk om hun bed mee te delen en raad is? Jouw moeder genoot ervan de sl..." Ze hield haar mond maar ze zou hem niet zulke taal leren dat was hij niet waard. Ze voelde iets een aanwezighed die aangewakkerd werd ze zag haar neefje grommen en ze keek hem onderzoekend aan hij had dus echt problemen met dat ding. Ze stak haar hand naar hem uit even wilde ze hem helpen maar al snel liet ze haar hand weer zakken. Ze greep hem beet en ze gaf hem een paar klappen tegen zijn gezicht. "Laat je niet zo afleiden! Ik probeer je uit te leggen wat voor een dwazen je ouders zijn en jij luisterd niet eens!" Ze gromde en ze sprong soepel van de rots. " Geen wonder dat je zulke manieren hebt met zo'n varken als charels als vader..." Mompelde ze terwijl ze opzoek ging naar wat eten.

Zijn tante vertelde verder, maar Syrax luisterde maar half. Het ging over de mannen die vrouwelijke hifters als bedmaatje gebruikte en zijn moeder die er van genoot? Wat bedoelde ze daar mee, maar toen zijn tante merkte dat hij afgeleid werd greep e hem vast Syrax schrok, maar had die klappen niet verwacht. 'Sorry, hij was weer bezig.' riep Syrax en dook weg voor ze hem nog meer kon slaan, maar zijn tante raasde door over wat voor dwazen zijn ouders waren en hij geen enkele manieren had met... met de koning als vader??? Syrax wist niet wat hij er van moest denken en dacht even terug aan hoe zijn moeder hem soms noemde als hij weer eens liep te klagen oer dat Lira zo irritant deed. Dan noemde ze hem soms kleine prins! Syrax kon het niet geloven en schudden zijn hoofd. Zijn vader was de koning en zijn moeder genoot ervan om als zijn gevangenen en als bedmaatje door te gaan??? Sy kon het echt niet geloven, maar zijn draak gaf Sy een mentale klap met zijn staart. 'Wat moet jij nu weer! vroeg Syrax verwart en keek Bloodbane recht aan. 'Ik zei toch dat je beter moet luisteren en als we het er toch over hebben ik wil wel eens vrij komen dan kun je zien hoe een echte draak zo iets aan pakt!' zei Bloodbane en Syrax kreeg er een vreemd gevoel bij, maar als zijn draak eindelijk ens mee wilde werken waarom niet, maar waarom voelde het dan zo verkeert? 'Hoe weet j zo zeker dan ma er van genoot? Dat kun jij wel zeggen...' vroeg Syrax en wilde van de rots af glijden, maar Bloodbane begon hem vreselijk tegen te werken en beukte zo hard tegen zijn schedel dat Syrax en barstende koppijn van kreeg en met en pijnlijke kreun zijn hoofd vast pakte. Waarom had hij ineens zo'n zin om vrij te komen?

Ze keek hem kwaad aan. "bewaar je ecuses voor iemand die ze wel aaneemt." Was haar bitse antwoord. De jongen leeek eindelijk de sukjes op elkaar te krijgen en dat was een hele opluchting voor Lira eindelijk moest ze haar mond niet meer houden. Ze moest lachen bij zijn vraag hard spottend lachen maar op een enge manier. "Omdat ik het gezien heb ettertje. Ik heb je moeder ooit willen helpen haar daar weghalen maar toen de koning kwam weet je wat ze toen deed? Ze sloeg me! ze sloeg hem niet nee ze sloeg mij..." Lira's blik werd even triest voor hij weer hard en haatvol werd. "Jouw ouders zijn idioten en ik haat hen en weet je wat? Ik haat jouw ook." Zei ze bits. Ze zag dat hij problemen had en heel even was de demoon die constant in haar hoofd zat afgeleid waardoor de echte lira naar boven kwam. Ze ging naar hem toe plaatste haar handen om zijn hoofd en fluisterde wat waardoor zijn shift normaal gekalmeerd werd. "je moet dat ding laten verzegelen voor het te gevaarlijk word." Zei ze kortaf haar blik kruistte de zijne even voor ze een konijn beet greep en het bloed uit het dier zoog.

Vandaar dat ze zijn moeder haten. Ze sloeg zijn tante en niet zijn vader? Maar waarom, Syrax begreep het niet en schudden zijn hoofd hoe kon zijn moeder zo doen en dan nog wel dat ze gevangen hadden gezeten allebij! Opeens pakte zijn tante zijn hoofd vast en keek hem recht aan. Verzegelen, maar hoe en door wie? 'Bij wie moet je dat dan doen?'vroeg Syrax en keek toe hoe ze een konijn grep en zijn bloed dronk. Syrax voelde zijn keel verkrampen en was allang blij dat ze hem niet in zijn hals beet! Bloodbane gromde boos en de ketens waar hij nog aan vast zat rinkelde gevaarlijk door zijn geruk er aan.

Ze keek even naar de lucht en ze zuchtte diep. "Een engel ettertje." Zei ze kalm. Ze draaide zich weer naar hem toe. "En je hebt geluk mormel er is er eentje in Doole. Maar je gaat haar moeilijk vinden ze verstopt zich ergens heb ik horen zeggen. Nu iedereen weet dat ze een engel is - jouw vaders schuld trouwens- moet ze uitkijken. Mensen zijn niet al te zachtaardig voor onschuldige wezens" Waarschuwde Lira. Ze zag reactie op het konijn en ze grinnikte. "Relax ik ga je nit vermoorden ten eerste omdat je geen uitdaging bent en waarschijnlijk onsettend goor smaakt en ten tweede omdat ik dat simpelgezegd niet mag." Zei ze schouderophalend. Lira stond op maar ineens viel ze weer op de grond ze greep naar haaar hoofd en ze beet op haar lip. "Nee....Neee....Ga weg niet doen..." smeekte ze zacht maar de demoon was al ontwaakt en de vos begon uit Lira te ontspringen het gigantische beest stond al meteen recht Syrax nauwelijks zo groot als zijn neusgat. "Wel wel wel dit is dit het kereltje dat aan mijn woede is ontsnapt door die goede oude Razor..." De staarten cirkelde gevaarlijk heen en weer. "zeg eens ventje...vrees jij de dood?" Vroeg de demonische geest op een srieuze toon.

Hij moest dus naar een engel, maR die bleek bijna onvindbaar? Syrax wilde net weer wat vragen toen zijn tante zei dat ze hem niet mocht doden, maar iets in har ontwaakte en een reusachtige vos met negen staaten stond ineens voor hem! De vos zijn staarten cirkelde gevaarijk heen en weer en de demonische stem gaf Syrax net zulke rillingen als dat de ijzelijke stem van Bloodbane deed. Syrax kon de demoon alleen maar met grote ogen aan kijken zich niet bewust van het gevaar, maar dankzij de trainingen kon Sy zich verplaatsten met zijn teleport gaven! “Waarom zou iemand daar bang voor moeten zijn?“ vroeg Syrax met een ejere kalmte, maar zijn draak raasde en Syrax verstijfde even toen hij de ketens hoorde breken. Pijn golfde dooe Syrax heen. Wat was er loos, hoe kon Bloodbane hem zo maar over nemen. Syrax veranderde en voor zijn leeftijd was zijn draak veel en veel te groot! Bloodbane was dan wel niet zo groot als de vos demon, maar zeker half zo groot. Bloodbane strekte zijn vleugels even compleet uit voor hij pas zijn rode ogen op de demon richten. ‘Eindelijk! Vrij van dat te kleine lichaam, ik werd er al kribbig van. En jij, wat moet jij met mijn gastheer?‘ riep bloodbane opgelucht. Je zou het niet zeggen maar bloodbane was een ruim denkens wezen die het lichaam van Syrax voor altijd wilde overnemen zodat hij de baas was en niet Syrax. Bloodbane zwiepte ongeduldig met zijn staart voor hij er genoeg van kreeg en zich afzetten. Bloodbane was voor een draak zeer mooi gestroomlijnt en kon zowel hogesnelden in de lucht, als over het land en door het water. Bloodbane hing hoog in de lucht voor hij een uitdagende brul richting het kasteel maakte. Syrax pprobeerde de controllen , maar Bloodbane wilde daar niks van weten en stoten Sy steeds weg!

Ineens was de kleine etter verdwenen en stond hij een paar meter verder. De vos lachtte met zijn woorden. Een ventje met pit daar hou ik wel van Gromde hij. Hij keek verrast toen er ineens een draak uit het jongetje kwam. Kijk dat was nu interessant. "Dus jij bent die duistere aanwezigheid die mij aanwakkerde. En wat ik met dat gedrocht wil? Zeer simpel ik wil hem dood hebben als wraak Verkondigde de demoon. Hij gromde toen de draak opsteeg. Dat ding moest uit de lucht dus hij gooide zijn achterste poten omhoog en sloeg hem als een klein vliegje uit de lucht. Ik was nog niet uitgepraat Zei de demonische geest droog. Hij hield niet van ongemanierdheid.

Bloodbane hoorde wel war de demon zei, maar sloeg er geen acht op ,tot dat beest hem uit de luchy sloeg!‘kan zijn, maar bemoei je niet met mij. Ik ben niet zoals dat snotaap. ‘gromde Bloodbane voor hij zch tussen de takken uitwerkte met een zuur goedje dat uit zijn maag kwam. De halve boom werd verteert door waar het zuur het hout weg vrat. Bloodbane landwn met dreigend geopende vleugels. ‘Doe wat je niet laten kunt, maar als je niet zoals die boom wil eindigen zal ik me maar koest houden!‘ het was geen dreigenment, maar een bevesteging. Het groene spl drupte nog na uit zijn liploze bek tussen zijn tanden door. Het gras tussen zijn poten verteerde meteen en Syrax probeerde nog steeds de controlle terug te krijgen, maar Bloodbane was te sterk voor hem al deed de jongen wat hij kon om zijn lichaam weee voor zichzelf te krijgen!

De demoon moest lachen om zijn dreigementen. "Dat goedje helpt niet veel het zal me afremmen en pijn doen maar ik smelt niet weg." Zei hij spottend voor hij een dreigende grom liet horen. "Jij daarentegen bent niet zo onkwetsbaar en als ik jouw dood is het ettertje ook meteen dood" Zei hij met een demonische grijns voor hij dichter naar de draak toeging. Dit kon een linke strijd worden. Demoon vs draak in een kwetsbaar stukje WOF gebied. Hoelang zou het duren voor ze de aandacht van de leden trokken?

De demon lachte alleen. Goed een demon zat misschien anders in elkaar maar over het algemeen bleven alleen botten en alle soorten metaal onaangedaan van zijn zuur. Bloodbane grijnsde met zijn liploze muil. Hij wist dat als hij stierf Syrax ook zou sterven, maar hij liet zich niet zo maar beet nemen niet na dat de vos hem uit de lucht had gemept! ‘Wat jij wilt vlooiebaal, ik ben geen schepsel die zich ooit zal laten commanderen of weg stoppen zoals ze met jouw edaan hebben. Ja ik ben niet doof en gebruik mijn oren beter dat Syrax!‘ zijn ijzige kille stem klonk geamuseerd. ‘Mar ik ben iets anders van plan. Die mensen zijn te lang weg gekomen met dat gerommel met de shifters. Laten we die lijden dan onze koppen in te slaan daar zijn we beide te goed voor?‘ zijn vraag was subtiel, maar of de demon ermee akkoord ging was een tweede. Bloodbane wilde echter niet onder een gevecht uit komen, maar hij wilde leed heel veel leed veroorzaken voor Syrax of iemand anders hem terug kon dwingen!

De demoon gromde woest. "Ik meen mij te herinneren dat jij je constant laat weg stoppen dat dit de eerste keer is dat je er volledig uit bent." Sprak de demoon geëergerd. Maar bij zijn volgende woorden dacht hij na. Ja dat klonk heel interessant. "Goed we werken samen ik weet waar we de meeste mensen kunnen vinden. maar we moeten opschieten die idioten van WOF zijn vast al onderweg." Sprak de demoon terwijl hij zich al omdraaide en zich naar het dorp begaf overal zaten mensen kinderen, vrouwen en mannen hij gromde nog eens en keek naar de draak. "Ben je er klaar voor hagedis?" Vroeg hij voordat zijn staarten en klauwen mensen van de wegen maaide en huizen verbrokkelde.

'In tegenstelling tot jouw ben ik nog niet verzegelt geweest. Maar ik heb de ketens nog eerst moeten breken iets wat jouw door dat zegel nog niet gelukt was.' zei Bloodbane geamuseerd en genoot van het idee dat de demon samen met hem ging werken en Rende met zich gevouwen vleugels naar de demon die hij zonder enige moeite bij kon houden. Toen ze bij het dorp aan kwamen grijnsde Bloodbane met zijn liploze bek. Zijn rode ogen glommen gevaarlijk en sprong de lucht in om buiten het bereik van de vos te blijven waarna hij zijn zuur uitspuwde over de huizen en dorpelingen die hen niet verwacht hadden! Syrax schreeuwde luid dat Bloodbane moest stoppen, maar de draak luisterde niet tot Syrax een deel van zijn hoorns te pakken kreeg. Bloodbane gromde woest en dook naar beneden om de mensen te oergieten met zijn zuur. Het gegil en geschreeuw van de mensen klonk in zijn oren als muziek. Dit was geweldig! Syrax kreeg meer en meer vat op hem en Bloodbane slingerde de jongen mentaal van zich af, maar Sy bleef hem dapper vast houden. Bane sloeg met zijn stekelige staart wat mensen weg en sommige werden bijna door middel gesneden door zijn scherpe stekels. Dit was lol dit was pas leven!

De demoon lachtte. "Nóg niet nee. Maar acht maar ik ben er zeker van dat dat kind ook een engelen zegel krijgt." Zei de demoon spottend. Wat was het toch lollig die gillende mensen die paniek en niet te vergeten alle paniek. De demoon greep mensen en stopte er 10 tegelijk in zijn bek de botten braken door zijn scherpe tanden en bloed droop uit zijn bek. Hij keek naar hoe de draak mensen onderspuwde met zuur aah het gegil net een symfonie van beethoven. "Ik had geen idee dat ik met een hagedis nog zoveel plezier kon beleven." Hij grinnikte. "eigenlijk heeft die koning toch nog iets goeds gedaan hij heeft het zegel laten wegbranden." Zei hij lachend.

(mischien sws razor enzo laten komen ^^")